Βάρδος Posted May 18, 2005 Share Posted May 18, 2005 Grand List of Fantasy Cliches How to write a best selling fantasy novel. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted May 19, 2005 Share Posted May 19, 2005 Ναι! Τώρα, με μερικά πλά βήματα, μπορείς να γίνεις και εσύ ένας επιτυχημένος συγγραφέας! Εΰχαριστώ Βάρδε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted May 19, 2005 Author Share Posted May 19, 2005 Βλέπεις που σε οδηγώ προς το Δρόμο της Νίκης; Χωρίς πλάκα τώρα, πιστεύετε ότι κάποιος μπορεί να αποφύγει όλα τα κλισέ, ή υποχρεωτικά θα πέσει και σε κάποιο/α κλισέ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted May 19, 2005 Share Posted May 19, 2005 (edited) Το να προσπαθει καποιος να αποφυγει τα κλισε ειναι το ιδιο κακο με το να συμπεριλαμβανει πολλα. Ενα σχολιο για τη δουλεια.Οι κακοι εχουν δουλους,ενω οι καλοι πιστους υπηρετες-γαι να μην πω οτι πολλες φορες δεν εχουν καν δουλους!Εχει παρεξηγηθει αρκετα η δουλεια στις μερες μας.Στην αρχαια εποχη οι δουλοι ηταν υπηρετες που δεν πληρωνοταν βεβαια αλλα σπανια υπεφεραν.Δεν ηταν φυλακισμενοι καπου.Αν ηθελαν μπορουσαν να φυγουν αλλα να πανε που?Α και κατι για το κλισε που νικα ο αρχαριος ηρωας βετερανους κακους...Ειδατε "Βασιλειο του ουρανου"?Ενας σιδηρουργος νικα αοπλος μια ομαδα βετερανων ιπποτων!!!Ε αυτο κι αν ειναι....Ζηνα και παλι Ζηνα οταν βλεπω κατι τετοια!! Edited July 11, 2005 by heiron Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted May 19, 2005 Share Posted May 19, 2005 Απλά looooooooooooooooool! Ήταν κάτι σαν "never to do" list. Καλός οδηγός για να αποφύγεις διάφορα χαζά. Όχι ότι είναι πάντα κακό να γράφεις για πράγματα συνηθισμένα ή κλισέ. Απλά να μη γράφεις μόνο για να γράφεις. Πιστεύω, αναγκαστικά θα υποπέσεις σε τέτοιου είδους στερεότυπο, εκτός κι αν έχεις συνέχει το νου σου να είσαι εντελώς πρωτότυπος, κάτι φύσην αδύνατο. Ο αναγνώστης πάντως, χαίρεται και με την πρωτοτυπία αλλά και με γνώριμες καταστάσεις με τις οποίες μπορεί να ταυτιστεί. Αν δεν υπάρχει τίποτα που να του θυμίζει τον εαυτό του ή παρόμοια αναγνώσματα, ίσως να βαρεθεί γρήγορα. Γιατί έχω πάλι αυτή την αίσθηση ότι κάπου/κάπως/κάποτε το'χουμε ξαναθίξει το θέμα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted May 20, 2005 Share Posted May 20, 2005 Bardos said: Χωρίς πλάκα τώρα, πιστεύετε ότι κάποιος μπορεί να αποφύγει όλα τα κλισέ, ή υποχρεωτικά θα πέσει και σε κάποιο/α κλισέ; Αν ταυτίσουμε τα κλισέ με αρχέτυπα και μοτίβα, όπως συχνά ισχύει στο "ανθρώπινο δράμα", τότε ναι είναι αδύνατον να μην πέσει κάποιος σε κάποια στερεότυπα, εξ ανάγκης. Εκτός αν γράφει κάτι πολύ σουρεαλιστικό. Το κακό με τα στερεότυπα είναι πως μερικά είναι τόσο πολύ χρησιμοποιημένα πια που καταντούν βαρετά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 20, 2005 Share Posted May 20, 2005 Χωρίς πλάκα τώρα, πιστεύετε ότι κάποιος μπορεί να αποφύγει όλα τα κλισέ, ή υποχρεωτικά θα πέσει και σε κάποιο/α κλισέ Θα πέσει όπου τον οδηγήσει η φαντασία και τα βιώματά του. Αν θέλει να πρωτοτυπήσει και "το έχει" μέσα του, τότε τα κλισέ δε θα τον προβηματίσουν! Κατά τη γνώμη μου τα κλισέ δημιουργούνται συνήθως από τις "συγγραφικές παραγγελείες" των εκδοτών και των οίκων τους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted May 20, 2005 Share Posted May 20, 2005 Αν θα αποφύγεις τα κλισέ; Χμ, χωρίς να θέλω να γίνω κακός, το θέμα των τεράτων δεν μπορείς να το αποφύγεις. Η απώλεια των συντρόφων είναι τραβηγμένο, αλλά εξαρετικό για πλοκή, αν αποδοθεί σωστά. Επίσης, η απόδοση των μαχών θα πρέπει να γίνεται. Ο μόνος συγγραφέας που έχω δει να αποφεύγει μάχες ειναι ο Pratchett και αυτό γιατί το υπόλοιπο έργο παραείναι ωραίο για να τοποθετηθούν παράταιρες εικόνες σφαγής. Εγώ προσωπικά έχω πέσει σε κλισέ! Όσο και να προσπαθήσεις, έστω σε ένα θα σκοντάψεις. Βέβαια, θα ήθελα να γράψω μία αντιηρωική ίστορία μία μέρα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted May 20, 2005 Author Share Posted May 20, 2005 Και η αντιηρωική ιστορία κλισέ είναι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Blackcloak Posted May 21, 2005 Share Posted May 21, 2005 Μπορείς να αποφύγεις τα τέρατα στην επική φαντασία. Σκεφτείτε μόνο την Ιλιάδα του Ομήρου. Οι ήρωες είναι αποκλειστικά άνθρωποι(ή θεοί) και κανείς δεν παρουσιάζεται σα villain ή knight in shining armor... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted May 21, 2005 Share Posted May 21, 2005 Αν μπορέσεις τη σήμερον ημέρα να αποδόσεις κάτι τέτοιο τόσο καλά, θα σε προσκυνάω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted May 21, 2005 Author Share Posted May 21, 2005 Κι όμως, Atrelegis δεν είναι τόσο δύσκολο. Εγώ κατά κανόνα σε τέτοιο στυλ γράφω. Κατά τη γνώμη μου, το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δύσκολο είναι να κάνεις όλα αυτά τα τέρατα, τις δεκάδες μαγείες, και τους υπερήρωες να φαίνονται λογικά και ρεαλιστικά. Μέχρι στιγμής, μόνο έναν άνθρωπο έχω δει να το κάνει καλά αυτό: Steven Erikson. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted May 24, 2005 Share Posted May 24, 2005 Ω, ναι! Σε αυτό θα συμφωνήσω! Αλλά είναι και άλλοι συγγραφείς που το έχουν πετύχει αυτό! Το πρόβλημα είναι πώς θα το αποδώσεις. Εντάξει, το Constantine μας δίνει μια προσγειωμένη αντιμετώπιση της μαγείας, αλλά τι συμβαίνει με τη λογοτεχνία; Θα πεις ότι απλά έκανε ένα ξόρκι, ή θα περιγράψεις τα συναισθήματα και τον σκοπό του; Πώς θα αντιληφθεί ο μάγος και πώς ο θεατής το ξόρκι; Πώς θα αποδώσεις τις επιπτώσιες του; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted May 24, 2005 Author Share Posted May 24, 2005 Θέλεις απάντηση σε αυτό; Εξαρτάται από την περίπτωση, θα έλεγα. Αν το απαιτεί η περίπτωση, μπορεί να γράψεις αναλυτικά όλη την συναισθηματική φόρτιση για να γίνει ένα ξόρκι. Μπορείς να γράψεις 500 λέξεις για αυτό. Ή, αν η περίπτωση το απαιτεί αλλιώς, μπορεί να γράψεις 10 λέξεις. Όλα είναι θέμα τού τι αποτέλεσμα αποσκοπείς να πετύχεις. Ο Έρικσον, πχ, δεν κάνει αναλυτικές περιγραφές στα ξόρκια, ούτε εξωτερικές ούτε συναισθηματικές. Τις περισσότερες φορές, δεν καταλαβαίνεις καν τι συνέβη, απλά σου λέει ότι οι εχθροί έγιναν ένας σωρός από λιωμένη σάρκα που φλόγες χορεύουν επάνω της. Εγώ χρησιμοποιώ και τις δύο μεθόδους, εναλλάξ. Άλλοτε είμαι αναλυτικός, άλλοτε απλός και κοφτός (προσπαθώ, όμως, να μην είμαι ποτέ απλοϊκός). Έχω ανακαλύψει ότι αυτό δίνει ένα ρυθμό στο κείμενο. Δεν μπορείς πάντα να τρέχεις, ούτε μπορείς πάντα να πηγαίνεις αργά. Αλλά ξέφυγα απ'το θέμα τελείως, ε; Δεν πειράζει, έχει ενδιαφέρον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted June 9, 2005 Share Posted June 9, 2005 Π΄νατως νομίζω ότι η μαγεία πρέπει πάντα να αποδίδεται σαν κάτι διαφορετικό. Ακόμη και το πιο συχνά χρησιμοποήμένο ξόρκι ενός μάγου, μπορεί να έχει άλλα "υφή" όποτε το κάνει, κυρίως γιατί έχει ένα μέρος της διάθεσης και της προσωπικότητάς του μέσα του. Θεωρώ γενικά ότι η μαγεία πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν τη Φυσική. Ποτέ δύο ίδια φαινόμενα δεν μπορούν αν επαναλαμβάνονται. Δες το σαν μία τεράστια νόηση, τμήματα της οποίας υλοποιούνται από τη βούληση μέσω (βλ. μάγοι, ιερείς, προφήτες), χρησιμοποιώντας το δομικό υλικό του Κόσμου, την Πεμπτουσία. Το ξόρκι, κατά τη γνώμη μου, είναι καθρή έμπνευση και θα πρέπει η μαγεία να τοποθετείται σε ξεχωριστή μνεία τόσο στις περιγραφές όσο και στο έργο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.