Απορία για το τι τελικά προσπαθώ να γράψω

[ion]

Καλησπέρα, χωρίς να θέλω να καταχραστώ τον χώρο  σας,  επιθυμώ να υποβάλλω μερικές απορίες μου σχετικά με την συγγραφή στην πρώτη προσπάθεια μου. Ορμώμενος από παλιά άρθρα εφημερίδων, για ένα συγκεκριμένο θέμα που μου άρεσε, αποφάσισα στην διάρκεια της καραντίνας, να κάνω μια απόπειρα συγγραφής ενός βιβλίου. Επειδή ήθελα να δώσω την αληθινή διάσταση του γεγονότος του θέματος στο βιβλίο, αποφάσισα να το γράψω ως ένα μικτό είδος βιβλίου, όπου ο ήρωας μου με απλή αφήγηση διηγείται τα γεγονότα, κάνοντας ταυτόχρονα μια ιστορική ερεύνα των γεγονότων κυρίως μέσα από την αρχαία ελληνική γραμματεία, τις μετέπειτα ερευνητικές εργασίες, αλλά και το τι έγραψε ο τύπος της εποχής. Εδώ ακολούθησα κατά βάση τον τρόπο και τον τύπο που γίνονται οι μελέτες και οι έρευνες, με αντίστοιχες σύντομες παραπομπές και αναφορά στις πηγές και στην βιβλιογραφία, διότι ήθελα να τονίσω την αληθοφάνεια. Στο τελευταίο κεφάλαιο όμως, αντί για τα συμπεράσματα αυτής της υποτυπώδους έρευνας, συγγράφω ένα φανταστικό γεγονός που θα μπορούσε να είναι τα αποτελέσματα της έρευνας, με αρκετή δόση φαντασίας. Με άλλα λόγια θα μπορούσε η συνέχεια της μελέτης και έρευνας να ήτανε έτσι. Το ερώτημα μου είναι αν έχω ξεφύγει προς την λάθος κατεύθυνση ως προς τον τρόπο δομής της συγγραφής από τα καθιερωμένα και σε ποια κατηγορία λογοτεχνικού είδους μπορώ να το κατατάξω μια και η τεχνική γραφής του, (βιβλιογραφία, παραπομπές κλπ), δεν θυμίζει καθόλου το ιστορικό μυθιστόρημα και διότι δεν έχω δει κάτι αντίστοιχο σε άλλα βιβλία. Σας Ευχαριστώ θερμά.

[Hybrid Punk Queen]

Θα βοηθούσε αν μας έδειχνες ένα μικρό αντιπροσωπευτικό δείγμα από τους διαφορετικούς τύπους αφήγησης που χρησιμοποιείς. Διαβάζοντας το ποστ σου κατάλαβα ότι υπάρχει εναλλαγή πρωτοπρόσωπης αφήγησης και τριτοπρόσωπης. Όσον αφορά στις πηγές και στις παραπομπές, είμαι της γνώμης ότι δεν ταιριάζουν σε έργο μυθοπλασίας, εκτός αν πρόκειται για φανταστικές πηγές και παραπομπές σε βιβλιογραφία που είναι φανταστική, οπότε γίνονται μέρος του μυθοπλαστικού σου σύμπαντος. Αν έχεις σκοπό το έργο σου να είναι δοκιμιακής φύσεως, τότε ναι, οι πηγές και οι παραπομπές είναι παραπάνω από απαραίτητες. 

Και κάτι άλλο: μη δεσμεύεσαι και μην παγιδεύεσαι προσπαθώντας να κατατάξεις το κείμενό σου σε κάποια από τις γνωστές κατηγορίες. Υπάρχουν υπέροχα βιβλία και κείμενα χωρίς σαφή ειδολογική κατάταξη. Αυτό δεν τους αφαιρεί τίποτα από την αξία τους, ίσα ίσα (τουλάχιστον για μένα) τα κάνει ακόμη πιο ενδιαφέροντα!

[domaze]

Θα σου πρότεινα την μέθοδο του Dan Brown. Στην αρχή τού βιβλίου γράφει:

"Γεγονός: όλα τα έργα τέχνης, τα αρχιτεκτονικά στοιχεία, οι τοποθεσίες, οι επιστημονικές αναφορές και οι θρησκευτικοί οργανισμοί σε αυτό το μυθιστόρημα είναι πραγματικοί."

Το κείμενο αυτό είναι απο το Origin, αλλά και στα υπόλοιπά του έχει αντίστοιχο κείμενο. 

Νομίζω με αυτό είσαι μια χαρά. Για μένα, οι αναφορές δεν χρειάζονται σε μυθιστόρημα, δεν θα τις κοιτούσα ποτέ προσωπικά*, αλλά αν θες οπωσδήποτε να τις συμπεριλάβεις μπορείς να τις βάλεις στο τέλος σε ένα παράρτημα ή -για μένα προτιμότερο- σε ένα ειδικό σημείο σε κάποιο site που θα φτιάξεις για το βιβλίο ή για τον συγγραφέα, ώστε αν κάποιος θέλει να το ψάξει σε βάθος να μπορεί από εκεί.

 

*edit: Ωστόσο, μου αρέσει πολύ να ξέρω τι είναι πραγματικότητα και τι όχι από αυτά που διαβάζω.

Edited April 11, 2021 by domaze

[ion]

Σας ευχαριστώ θερμά και πάλι

 

Στο πρώτο μέρος της συγγραφής, γράφω την έρευνα όπως την αφηγείται ο ήρωας μου, πάντα σε πρώτο πρόσωπο. Τα γεγονότα που εξετάζει και σχολιάζει είναι αληθή για αυτό και αναφέρω την πηγή βάζοντας ένα μικρό τμήμα από την πηγή στο κείμενο όπου νομίζω ότι πρέπει να γράψω κάτι από αυτήν  για να  δώσω έμφαση, κάνοντας και ταυτόχρονη παραπομπή στο κάτω μέρος της σελίδας από ποιο βιβλίο κλπ τα άντλησα. Παράδειγμα όπως παρακάτω:

Από την ελληνική μυθολογία, που είναι η πρώιμη ιστορία επειδή δεν υπήρχαν γραπτά στοιχεία και πειστήρια, έχουμε τα παρακάτω γεγονότα για αυτόν το μύθο. Ο Μίδας ήταν γιος του Γόρδιου, απογόνου του μακεδονικού βασιλικού γένους των Βρυγών όπως ο γράφει Ηρόδοτος «[7.73.1] …. Και, όπως λεν οι Μακεδόνες, αυτοί οι Φρύγες ονομάζονταν Βρύγες όσο καιρό ήταν στην Ευρώπη και κατοικούσαν στην ίδια περιοχή με τους Μακεδόνες· όταν όμως μετανάστευσαν στην Ασία, μαζί με τον τόπο άλλαξαν και τ᾽ όνομα...»[1]. Οι Φρύγες ή Βρύγες, από τον 12ο αιώνα π.Χ. είχαν εγκατασταθεί στην Αμφαξίτιδα περιοχή. Μια περιοχή που εκτείνεται στη δυτική όχθη του Αξιού στην αρχαία πόλη τη Βαϊρό (σημερινό Κάστρο στο χωριό Λατομείο στο Πολύκαστρο) και τις Βραγύλες (σημερινό Μεταλλικό στην Κρηστωνία). Αυτός ο μυθικός βασιλιάς μετανάστευσε στη Μικρά Ασία στο νέο βασίλειο της Φρυγίας, που είχε ως πρωτεύουσα το Γόρδιο, δίπλα στον γνωστό μας ποταμό τον Σαγγάριο. Σε αυτήν την πόλη που Μ. Αλέξανδρος έκοψε τον γόρδιο δεσμό.

Στο τελευταίο κεφάλαιο πάλι ο ήρωας μου συνεχίζει την αφήγηση του, σε πρώτο πρόσωπο, όπου με τα συμπεράσματα της ερευνάς του, δημιουργώ ένα δικό μου φανταστικό γεγονός. Δηλαδή συνεχίζω την έρευνα του ήρωα αλλά με φανταστικά πλέον γεγονότα. Επίσης συνεχίζω να χρησιμοποιώ το μοτίβο με στοιχεία από πηγές είτε στο κείμενο μέσα αναφέροντας την πηγή είτε στην παραπομπή κάτω, αλλά άσχετα με τα συμπεράσματα και την ερευνά του. Ένα παράδειγμα όπως παρακάτω:

Εγώ είχα κάνει και ένα βήμα παραπάνω, αλλά οι αποκαλούμενοι «μάντεις» του Πλάτωνα, για μένα είχαν αποδειχθεί πολύ φτωχοί στο πνεύμα. Η Αγία Γραφή μου έδειχνε τον δρόμο, όπως στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο κεφάλαιο 27, γράφεται: «[65]. Ἔφη αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· ἔχετε κουστωδίαν· ὑπάγετε ἀσφαλίσασθε ὡς οἴδατε.[66]. Οἱ δὲ πορευθέντες ἠσφαλίσαντο τὸν τάφον σφραγίσαντες τὸν λίθον μετὰ τῆς κουστωδίας»[2]. Με το ίδιο πνεύμα που ο Πιλάτος διέταξε να σφραγιστεί ο τάφος του Κυρίου και να ληφθούν όλα εκείνα τα αναγκαία μέτρα ώστε να μην μπορέσουν οι μαθητές του να πάρουν το Σώμα του και να πουν ότι αναστήθηκε, έτσι και εγώ τοποθέτησα τα ανάλογα υλικά στην μικρή εκείνη είσοδο, που πιθανά να οδηγούσε κάποιον στην ανακάλυψη της διαδρομής.................

Σας ευχαριστώ και πάλι δια την πολύτιμη βοήθειά σας.

 

---

[1] Ηροδότου “Ιστορίαι”. ΕΡΑΤΩ-ΠΟΛΥΜΝΙΑ. Αθήνα: Γκοβόστη. Μτφρ. Η. Σπυρόπουλος. 1995

[2]..Αγία Γραφή, .Ευαγγέλιο Όρθρου, Κατά Ματθαίο ΚΖ'(27) 62-66..

[WILLIAM]

Έχεις διαβάσει τους νεκροφάγους του Κράιτον; Η όλη υπόθεση υποτίθεται ότι προέρχεται από ένα χειρόγραφο ενός Άραβα και είναι μια περιπέτεια εποχής σε πρώτο πρόσωπο, στην εξέλιξη έχουμε και σχολιασμό με παραπομπές σε έργα και σχολιαστές με την έκπληξη να έρχεται στο σημείωμα στο τέλος όπου όχι μόνο αποκαλύπτει ότι είναι όλο μυθοπλασία αλλά και όλα τα βιβλία και οι σχολιαστές είναι επίσης φανταστικοί. 

Όπως το λες (αν το κατάλαβα καλά) όμως είναι σαν να είναι μια μελέτη με ένα συμπέρασμα μόνο μυθιστορηματικό. Γιατί το επέλεξες αυτό; Τι θέλεις να κάνεις; Από αυτό το τελευταίο ίσως πρέπει να αρχίσεις.

Α και μια παρατήρηση, η 2η αναφορά πρέπει να είναι Κατά Ματθαίον ΚΖ 65-66, δεν απαιτείται το Αγία Γραφή. Επίσης το ευαγγέλιο όρθρου αναφέρεται στην ακολουθία του Μεγάλου Σαββάτου όπου διαβάζεται η εν λόγω περικοπή γι' αυτό και έχει το περιεχόμενο αυτής που εσύ δεν το έβαλες αλλά μόνο τους δύο στίχους.

[ion]

Δεν το έχω διαβάσει και θα φροντίσω σύντομα να το προμηθευτώ . Σας ευχαριστώ πολύ.

[Mesmer]

Πολύ κοντά σε αυτό που γράφεις είναι και "Το σπήλαιο των ιδεών" του Σομόθα. Ουσιαστικά είναι δύο ιστορίες, η κύρια, που έχει να κάνει με μια σειρά δολοφονιών στην αρχαία Ελλάδα, και η δευτερεύουσα, η οποία εξελίσσεται στις σημειώσεις, οι οποίες σχολιάζουν την κύρια ιστορία. Πολύ ωραίο βιβλίο, αλλά δυστυχώς είναι εξαντλημένο και δεν ξέρω κατά πόσο είναι εύκολο να το βρεις. Μόλις το έψαξα και είδα ότι έχει επανακυκλοφορήσει. Οπότε, μπορείς άνετα να του ρίξεις μια ματιά.

Ένα άλλο βιβλίο που επίσης έχει να κάνει με μια κεντρική ιστορία, και ένα πλήθος υποσημειώσεων (αλλά και με άλλα καλούδια) γύρω από την ιστορία είναι το S. των J. J. Abrams και Doug Dorst. Υπάρχει μόνο στα Αγγλικά, είναι ακριβούτσικο, αλλά είναι πολύ ιδιαίτερο. Σου βάζω και μια φωτογραφία για να καταλάβεις τι παίζει. Ό,τι βλέπεις στη φωτογραφία υπάρχει και μέσα στο βιβλίο.

Edited April 11, 2021 by Mesmer

[ion]

Σας ευχαριστώ θερμά, Τελικά μου δείξατε βιβλία που αγνοούσα για νέους δρόμους μελέτης .

[Ἀπόστολος Βρανᾶς]

Καλησπέρα, Ιον.
Ἐπειδὴ κι ἐγὼ πιστεύω ὅτι παραπομπὲς σὲ πγὲς δὲν ἔχουν θέση μέσα σὲ ἕνα χῶρο μυθοοπλασίας, μπορεῖς νὰ ἀκολουθήσεις αὐτὸ ποὺ ἔκανε ὁ Στῆφεν Κίνγκ σὲ πολλὰ βιβλία του, ὅπου στὸ τέλος ἔβαζε ἕνα κεφάλαιο σχολίων καὶ ἐπεξηγήσεων ποὺ ἐξηγοῦσε τὶ ἤταν ἀληθινὸ, τί παραλλαγμένο καὶ τί ἐντελῶς φανταστικό.  Τὸ ἔκανα κι ἐγω στὸ πρῶτο μου βιβλίο (τώρα ταλαιπωρῶ τὸ δεύτερό μου ...) καὶ δέχτηκα ἀρκετὰ θετικὰ σχόλια γιἀ αὐτὸ τὸ κομμάτι ...