Μερικές σκέψεις και απορίες νέου "συγγραφέα"

[Keravnoulhs]

Αρχικά το γεγονός ότι γράφω κάτι δεν ξέρω αν μου επιτρέπει να χρησιμοποιήσω τον όρο συγγραφέας. Από την άλλη έχω γράψει επιστημονικά άρθρα και κεφάλαια πανεπιστημιακών βιβλίων (στην ιατρική βέβαια) αλλά είναι άσχετο με τη λογοτεχνία. Θα ήθελα να παραθέσω μερικές σκέψεις και παρατηρήσειςπου έχω.

1. Ορισμένες φορές μπορεί να γράφω 10 σελίδες μονοκοπανιά και άλλες να μην μπορώ να βγάλω μια παράγραφο. Οπότε δεν μπορώ απλά να πω "τώρα γράφουμε". Κυρίως έρχεται το "τώρα γράφε"

2. Ενώ εγώ φτιάχνω τους χαρακτήρες νιώθω ότι κάπως ζωντανεύουν. Δλδ σε μια κατάσταση που φτιάχνω αν και θεωρητικά μπορώ να πω ότι ο τάδε χαρακτήρας θα αντι-δράσει έτσι στην πραγματικότητα θα αντιδράσει με έναν συγκεκριμένο τρόπο σαν να σκέφτομαι έναν φίλο μου και να λέω αα ναι σίγουρα αυτό θα έλεγε και όχι αυτό.

3 Μπήκα σε έναν εκδοτικό οίκο και είδα πως πρέπει να είναι το κείμενο (σελίδες κτλ). Ίσως είναι λίγο άκυρο αλλά με βοηθάει να έχω έναν στόχο σελίδων γιατί έτσι έχω συνηθίσει από τα επιστημονικά συγγράματα.

4. Αν ένα βιβλίο πάει καλά στην Ελλάδα αυτό μπορεί να βοηθήσει στο να εκδοθεί εύκολα σε άλλη χώρα;

 

[WILLIAM]

Εφόσον γράφεις (και δεν είναι η λίστα για το super market) ναι είσαι συγγραφέας. Ίσως όχι επαγγελματίας αλλά σίγουρα συγγραφέας. Τώρα για τις 4 παρατηρήσεις:

1. Αν έχεις παρατηρήσει το 10 σελίδες με μιας να συμβαίνει σε συγκεκριμένο είδος και στυλ, αυτό σημαίνει ότι είναι αυτό που σου ταιριάζει καλύτερα. Πρέπει να ξέρεις ότι όλοι το περνάμε αυτό. Τι κάνεις; Βάζεις πλάτη και σπρώχνεις όταν δε βγαίνει και κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και απολαμβάνεις την άνεση στην άλλη περίπτωση ευχόμενος να είναι όσο πιο συχνή γίνεται.

2. Αυτό φίλε μου σημαίνει ότι έχεις φτιάξει καλά τους χαρακτήρες σου και τους έχεις δώσει αρκετή ζωή, και αυτό είναι μεγάλο προσόν για συγγραφέα.

3. Το έκανα και εγώ γι' αυτό έχω υιοθετήσει το 12αρι μέγεθος και την Times New Romans. Δεν είναι κακό να ξέρεις τις τεχνικές προδιαγραφές αλλά μην αφήνεις το "απαιτητό" μέγεθος να σου πει τι και πως θα το γράψεις.

4. Δεν είμαι ειδικός των εκδόσεων αλλά το θεωρώ απίθανο μιας και είμαστε μικρή χώρα (και αγορά) και δεν ξέρω αν μας προσέχουν καθόλου οι απέξω. Ας πάει καλά στην Ελλάδα και είναι ήδη μεγάλο κατόρθωμα.

[Hybrid Punk Queen]

Ακόμα και συγγραφείς που έχουν εκδώσει παραπάνω από ένα ή δύο βιβλία, όταν τους ρωτήσεις, πολύ συχνά θα σου πουν ότι διστάζουν να δηλώσουν συγγραφείς. Βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα είναι δέκα φορές πιο δύσκολο να είσαι αυτό που λέμε «επαγγελματίας συγγραφέας», να σε ρωτούν τι δουλειά κάνεις και να απαντάς «α, είμαι συγγραφέας». Αυτά μόνο σε ταινίες 😉. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μια πρωινή δουλειά (για να 'χουμε να τρώμε).

1. Ο ρυθμός του καθενός διαφέρει. Σε κάποιους το κείμενο ρέει σαν νερό, άλλοι πάλι δυσκολεύονται να γράψουν ακόμη και μια παράγραφο την ημέρα. Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση αξιολογικό, καθώς μπορεί να εξαρτάται από διάφορα, πχ. από την ανασφάλεια, την τελειομανία κ.λπ. Προσωπικά ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Γράφω και κάνω ταυτόχρονα editing, αυτολογοκρίνομαι, άστα να πάνε.
2. Το ωραίο είναι ν' αφήνεις τη γραφή να σε οδηγεί. Βάζοντας τη μια λέξη μετά την άλλη οδηγείσαι σε μονοπάτια που ούτε καν είχες σκεφτεί προηγουμένως. Κι αυτό είναι άκρως γοητευτικό και συναρπαστικό. Μπορεί να «κατασκευάζεις» έναν χαρακτήρα που θα έχει τα χαρακτηριστικά του φίλου σου, αυτός ο χαρακτήρας όμως στο τέλος δεν θα είναι ούτε ο φίλος σου, ούτε καν αυτός που είχες σχεδιάσει τόσο προσεκτικά στο μυαλό σου. Θα είναι κάποιος με δική του ζωή και θέληση, θα ξεφύγει από τις άκρες των δαχτύλων σου και θ' αποκτήσει μια δική του προσωπικότητα. 
3. Έχει απόλυτο δίκιο ο William πιο πάνω. Δεν έχει σημασία τι ζητά ο κάθε εκδοτικός. Σημασία έχει να χρησιμοποιείς τη γραμματοσειρά, το μέγεθος, το διάστιχο που βολεύει εσένα σε πρώτη φάση. Πρόσεξε όμως, όταν παρουσιάσεις το κείμενό σου, να είναι καθαρό, με σωστή μορφοποίηση και χωρίς λάθη ορθογραφικά. Αν, πάλι, σε βοηθά να έχεις έναν μπούσουλα why not? Είσαι ο κύριος του γραπτού σου.
4. Και ναι και όχι. Εξαρτάται από το σε ποια χέρια θα πέσει. Και, όπως λέει και ο William, το να πάει καλά στην Ελλάδα είναι ήδη μεγάλο κατόρθωμα!

Ελπίζω να σε βοήθησα λίγο. Η συμβουλή μου: χάσου στη γραφή, άφησέ τη να σε παρασύρει και άφησε τις ταμπέλες για τους ...ετικετογράφους (ένα καλό παράδειγμα αυτός εδώ ⬇️ 🤭). 

[DinoHajiyorgi]

On 4/19/2021 at 10:33 PM, Hybrid Punk Queen said:

Ακόμα και συγγραφείς που έχουν εκδώσει παραπάνω από ένα ή δύο βιβλία, όταν τους ρωτήσεις, πολύ συχνά θα σου πουν ότι διστάζουν να δηλώσουν συγγραφείς. Βέβαια, ας μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα είναι δέκα φορές πιο δύσκολο να είσαι αυτό που λέμε «επαγγελματίας συγγραφέας», να σε ρωτούν τι δουλειά κάνεις και να απαντάς «α, είμαι συγγραφέας». Αυτά μόνο σε ταινίες 😉. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μια πρωινή δουλειά (για να 'χουμε να τρώμε).

 

Και καλά κάνετε. Είμαι άνεργος πάνω από δεκαετία. Έχω αποφοιτήσει με Bachelor of Fine Arts and Film καθώς το όνειρο μου ξεκίνησε με την επιθυμία μου να γίνω σκηνοθέτης. Τελικά ανακάλυψα ότι μου ταιριάζει το σενάριο, ώσπου κατέληξα στην πεζογραφία. Πλην μιας σύντομης εποχής που έζησα άνετα γράφοντας σενάρια για το εξωτερικό, δεν έβγαλα ποτέ λεφτά από το γράψιμο για να ζήσω. Μέχρι να προκύψουν προβλήματα υγείας, όταν έψαχνα για δουλειά, κοίταζα για "ανειδίκευτος εργάτης". Αλλά, όταν με ρωτούν τι κάνω, με τι ασχολούμαι, απαντώ "συγγραφέας", "ασχολούμαι με την συγγραφή". Γιατί αυτό με ορίζει. Είναι η ταυτότητα μου. Αυτό μου δίνει ζωή κι ας μην πληρώνει τους λογαριασμούς. Μέχρι πριν λίγα χρόνια ντρεπόμουν κι εγώ να το πω. Άκουγα στο κεφάλι μου τις φωνές του πατέρα μου, των θείων και ξαδέλφων μου, όλων όσων έπεσαν στα 15 μου να με φάνε γιατί ήθελα να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο. Γιατί δεν δεχόμουν να μπω στα πρότυπα της κοινωνίας που ξέρανε. Πτυχίο - δουλειά - οικογένεια. Ναι, στερήθηκα, πόνεσα, αλλά κέρδισα το δικαίωμα να ορίζω ποιος είμαι.

[Keravnoulhs]

Αρκετούς μήνες μετά από την πρώτη μου ανάρτηση έχω να πω τα εξής..

1. Είχα διάφορα αρχεία word που υπήρχαν σκόρπιες σκέψεις που μετέτρεπα σε σελίδες κειμένου. Πλέον έχω μόνο ένα αρχείο και με βοηθάει πάρα πολύ

2. Πολλά κομμάτια απλά τα πέταξα και έγραψα άλλα, κάποια άλλα τα τροποποίησα και άλλα τα κράτησα αυτούσια. Ξεκίνησα με ένα υποθετικό ερώτημα, "πως έγιναν τα γεγονότα;" και ήμουν σε μια φάση "μάλλον έτσι", τώρα είμαι σε φάση "σίγουρα έγιναν έτσι".

3. Έχω εκδόσει επιστημονικά συγγράματα (3) στα οποία είτε έχω γράψει κεφάλαιο αυτούσιο και φέρει το όνομά μου, είτε έχω μεταφράση κεφάλαια βιβλίου και πάλι φέρουν το όνομα μου. Είναι βιβλία που παίρνουν φοιτητές επιστημών υγείας. Από τη μια χάρηκα γιατί νιώθω και λίγο συγγραφέας (αν και παίζω με τις λέξεις, δεν είναι το ίδιο η λογοτεχνία και η επιστημονική γραφή).

4. Βλέποντας την οικονομική κατάσταση της χώρας, δεν ξέρω πως θα μπορούσε ένας εκδοτικός οίκος να εκδόσει. Φοβάμαι ότι απά καταρρέουν ακόμα και οι μεγάλοι. Το ότι ας πουμε δουλεύω σε πανεπιστήμιο, έχω σπουδές ιατρικής και διδακτορικό και επιστημονικά συγγγράματα, θεωρείτε ότι θα επηρεάσει θετικά ή δεν θα είναι μέρος της εξίσωσης;

5. Υπήρχε ένας χαρακτήρας, που ήταν κοντά στον πρωταγωνιστή, αλλά τον ένιωθα κάπως κενό. Αλλά όσο προχωρούσε η ιστορία, βρήκα τη θέση του και το ποιος είναι και γυρνώντας και ξαναγράφοντας κάποια κομμάτια του είπα, να τελικά ήταν πολύ περισσότερα από αυτόν που τον προόριζα.

 

[castle]

αντιμετωπίζω παρόμοιο πρόβλημα....
Οταν γράφω, ταυτίζομαι με τον/ τους χαρακτήρες και τελικά πολλές φορές υπερισχύει η σκέψη "τί σαχλαμάρες κάνω, αφού δεν έγιναν αυτά τα πράματα....τί δουλειά έχω εγώ εκεί μέσα". Καταλήγω να πετάω το όποιο κείμενο στα σκουπίδια και να μην ξεκινάω εύκολα να γράψω κάτι άλλο- αυτή είναι η...μεγάλη μου αγωνία κι όχι το λευκό χαρτί. Εχετε κι εσείς τέτοια θέματα; αν ναι, πώς τα...ξεπερνάτε;

επίσης....γράφετε μονοκοπανιά ένα κείμενο/ βιβλίο ξεκινώντας απο την αρχή "μια φορά κι έναν καιρό" ή γράφετε μεμονωμένα κομμάτια που αργότερα μπορει να αποτελέσουν το μέσο ή και το τέλος της ιστορίας σας και τα παντρεύετε κάποια στιγμή; Μια φορά έχω γράψει βιβλίο, είχα κάνει ξεχωριστά αρχεία και στο τέλος τα έβαλα και τα "έραψα" όλα μαζί με τις κατάλληλες διορθώσεις/ προσθήκες/ μπαλώματα/ παντρέματα.......