vouvouka Posted November 25, 2021 Share Posted November 25, 2021 Παίρνει το φως μια απόχρωση ροζ κι οι κάμποι απλώνονται γύρω Αιθέριοι, γλαυκοί, κι είναι φτιαγμένη η στιγμή απ’ το υλικό των ονείρων Κι ο ήλιος τεφρός, σαν πετρωμένος θεός που αγναντεύει από θεόρατα ύψη Με βλέμμα θολό, με παγωμένο μυαλό, το μαύρο δράκοντα που πάει να τον κρύψει Μια πυρκαγιά στων πόλων την εσχατιά και μες στου ματιού μου τη ρίζα Σε ζώνες της Γης που δεν τις είδε κανείς και που παρθένοι ουρανοί τις ορίζαν Σ’ υπόγειες σπηλιές, σε ξεχασμένες μονιές, σε μέρη έξω απ’ τα ίχνη του χρόνου Στο μακρινό παρελθόν, σ’ ένα παράλληλο παρόν και σ’ ένα μέλλον που δεν είναι δικό μου Ήμουν παιδί, είχα φωτιά στην ψυχή και πεταλούδας βελουδένιες φτερούγες Βγήκα κι εγώ ένα σεργιάνι μυστικό, σε δημοσιές να πατήσω καινούργιες Είδα μακριά το Πεύκο και την Ελιά, είδα τη Νύχτα και την Ημέρα Αέρινες μορφές, των προγόνων οι σκιές, που μου φορέσαν των Αιώνων τη βέρα Και πάντα μπροστά, με τον αέρα συντροφιά και με των άστρων τη μαγιά μες στο αίμα Με ένα κλαδί, μια μαγική προσευχή, που μου φυτεύει αστραπή μες στο βλέμμα Αφήνω τη γη και του κορμιού τη φυλακή, το άγνωστο τρένο σαλπάρει Χωρίς μηχανή ούτε ατσαλένια γραμμή, μα με οδηγό τον Xημικό Kαβαλάρη 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.