Jump to content

Απόλυτο Κακό


Βάρδος

Recommended Posts

Λοιπόν, είναι, νομίζω, ανόητο να λέμε ότι το απόλυτο κακό δεν έχει καμία απολύτως χρήση μέσα σε μια ιστορία φαντασίας.

 

Έχω δίκιο;

 

Συμφωνείτε; Διαφωνείτε; Τι θέση πιστεύετε ότι μπορεί να έχει το απόλυτο κακό μέσα σε μια ιστορία φαντασίας; Όσοι έχουν χρησιμοποιήσει μέχρι στιγμής το απόλυτο κακό σε ιστορίες (μιλάμε για γνωστούς συγγραφείς πάντα) πιστεύετε ότι έχουν κάνει επιτυχημένα, ή κάτι λείπει;

 

Πιστεύετε ότι ιστορίες που περιέχουν απόλυτα κακό κάπου στην πλοκή τους είναι μόνο για μικρά παιδιά;

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 51
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • brave

    11

  • Βάρδος

    10

  • Balidor

    5

  • heiron

    5

Εμένα το ΚΑΚΟ, θα μου άρεσε να μήν είναι παντοδύναμο ...

 

Απλά με τις σατανικές ιδέες του, να "τρώει" τις ψυχές των ναθρώπων ύπουλα !!!

 

Να κάνεις του πρωταγωνιστές να παίζουν ξύλο, και να τους κάνει την ζωή μαύρη !!!

Link to comment
Share on other sites

Aυτό που συνήθως βαριέμαι είναι το στερεότυπο, προσωποποιημένο "απόλυτο κακό", που τελικά δεν είναι καθόλου απόλυτο αλλά μάλλον μια σχιζοφρενική κατάσταση με παραισθήσεις αυτοκρατορικού μεγαλείου. Ακόμα και όταν η "απόλυτη δύναμη του κακού" δεν είναι εξανθρωπισμένη είναι τόσο στερεότυπη που τελικά δε χρησιμεύει σε τίποτα εκτός από το να γίνει ένας καθρέφτης για την εξέλιξη ή καταστροφή των ηρώων.

Link to comment
Share on other sites

Σωστός ο Dain...

για αυτό γουστάρω οοποιονδ'ηποτε fallen π.χ. Arthas....

 

Εγινα το απόλυτο κακό επειδή είχα τον λόγο μου (έστω και βλακεία...) και γουστάρω αυτό που είμαι... και όχι Απο τιν αρχί του σύμπαντοσ κ.λ.π. κ.λ.π. !!!

Link to comment
Share on other sites

Μα, Balidor, o Dain λέει ακριβώς το αντίθετο: ότι έχει βαρεθεί αυτούς τους κακούς.

 

 

*

 

Αν και οφείλω να πω πως κι εμένα με πωρώνει ο Arthas. Ο τύπος είναι καφρίλα μέγιστη. :Ρ

Edited by Bardos
Link to comment
Share on other sites

Στην πραγματικότητα κανένα απόλυτο κακό γιατί δεν πιστεύω στην ύπαρξή του ούτε στη φαντασία. Το σχετικό κακό, ή έστω σχετικιστικό κακό, το κατανοώ πολύ περισσότερο.

Link to comment
Share on other sites

Τότε, να το παίξω κακός και να ρωτήσω πώς σου αρέσει το SW; Τι είδους κακό θεωρείς ότι υπάρχει στο SW;

Link to comment
Share on other sites

Ο Arhas δεν ειχε τασεις μεγαλομανειας ούτε το απόλυτο κακό...

απλα καφρεψε... ενταξυ, είναι ψυχωτικός και λίγο ψυχοπαθής ... Νταξυ μωρε...

Καλό παιδάκι !!!

Link to comment
Share on other sites

Βάρδε, έχεις δίκιο. Η ύπαρξη του απόλυτου κακού δεν είναι το απόλυτο κακό στην φανταστική λογοτεχνεία. Είναι απλά ένα λογοτεχνικό στοιχείο που χρησιμοποιείται ή όχι σωστά. Για αρχή κάνει το σχετικό κακό να αποκτά ελαφρυντικά και τους καλούς να λάμπουν περισσότερο, όσο γκρίζοι κι αν είναι.

Είναι απλά θέμα χειρισμού των χαρακτήρων. Για παράδειγμα το Song of Ice and Fire που θεωρείται ως το καλύτερο σύγχρονο έργο φανταστικής λογοτεχνείας, δεν είναι ουσιαστικά ένα βιβλίο για τη μάχη με το Απόλυτο Κακό;

Link to comment
Share on other sites

Είναι απλά θέμα χειρισμού των χαρακτήρων. Για παράδειγμα το Song of Ice and Fire που θεωρείται ως το καλύτερο σύγχρονο έργο φανταστικής λογοτεχνείας, δεν είναι ουσιαστικά ένα βιβλίο για τη μάχη με το Απόλυτο Κακό;

 

Αν λάβουμε υπόψη μας ότι, όπως δείχνει, πίσω από το Τείχος βρίσκεται κάτι το πολύ διαβολικό, τότε ναι, θα έλεγα πως είναι, κατά βάθος. Αλλά θα ήθελα να περιμένω να τελειώσει η σειρά, πρώτα, προτού κρίνω.

 

Ελπίζω να τελειώσει ο Μάρτιν πριν πεθάνω από γεράματα. :Ρ

Link to comment
Share on other sites

Στο SW δεν υπάρχει "απόλυτο κακό". Υπάρχει μόνο η Δύναμη που έχει "δυο" πλευρές, ή μάλλον δύο διαφορετικούς τρόπους αντίληψής της από τους ανθρώπους και λοιπά νοήμονα όντα. Το ότι κάποιοι Jedi έλκονται από τη σκοτεινή πλευρά είναι άλλο θέμα.

Όσο για τον Αυτοκράτορα ή και τον Darth Vader, μόνο κατ'ευφημισμόν μπορούμε να τους αποκαλέσουμε εκφραστές του "απόλυτου" κακού, πράγμα το οποίο πρακτικά δεν ισχύει, γιατί και οι δύο για Χ λόγους επέλεξαν αυτό το δρόμο. Είναι απόλυτα εξηγήσημοι και λογικοί οι λόγοι που τους οδήγησαν σ'αυτές τις επιλογές, και είχαν την ελεύθερη θέληση να επιλέξουν διαφορετικά. Πουθενά στο SW δεν υπάρχει κάποια υπερκόσμια δύναμη, συνειδητή, που να ωθεί τους ανθρώπους στο κακό!

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ, αλλά ο Παλπατίν δεν είναι ο κλασικός αρχικακός με τις ψευδαισθήσεις αυτοκρατορικού μεγαλείου; (Οι ψευδαισθήσεις του, βέβαια, πραγματοποιούνται, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. :Ρ)

 

Δε θέλω να το κάνω συζήτηση μόνο για SW, απλά ρωτάω.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάντως γουστάρω τους LE χαρακτήρες, Κακό για το κακό. Να κάνεις ακόμα και καλές πράξεις, αν αυτές βοηθήσουν να πετύχεις κακό σκοπό. Οι CE χαρακτήρες είναι πολύ ξενέρωτοι (κατ'εμέ πάντα) ενώ οι ΝΕ είναι απλώς τσαμπουκάδες και τραμπούκοι.

 

Όσο για το SW, πιστεύω πως το ίδιο κακό είναι να ακολουθείς τη φωτεινή πλευρά με τη σκοτεινή. Σύμφωνα απ' όσα έχω καταλάβει από το μύθο δηλαδή, η θεωρία ότι η ισορροπία είναι στη μέση, ισχύει. Αλλά μάλλον είναι ξεχωριστό θέμα συζήτησης, οπότε δεν το συνεχίζω (εδώ τουλάχιστον)

Link to comment
Share on other sites

Ναι Βάρδε, ο Πάλπατιν είναι ο αρχι-κακός αλλά δεν είναι το "απόλυτο κακό". Την έννοια αυτή εγώ τη βλέπω απρόσωπη. ¨Οταν γίνεται προσωπική, άρα εξηγήσημη, τότε δεν είναι απόλυτη. Είναι "σχετική".

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, αυτό το θέμα είναι και μια πολύ καλή πρόκληση για τη δημιουργία ενώς πραγματικά ΚΑΚΟΥ ήρωα, όμως ΠΡΟΣΟΧΗ! ο απόλυτα κακός, πρέπει να ειναι πραγματικά ΚΑΚΟΣ, και τίποτα περισσότερο, πράγμα που σημαίνει πως πρέπει να επιδιώκει το χείριστο για οτιδήποτε ζωντανό (ακόμη και για τον εαυτό του)!!! χμμμ.... λιγάκι δύσκολο να επιβιώσει ένα τέτοιο πλάσμα δε νομίζετε? Όμως στους φανταστικούς κόσμους ίσως και να μπορεί να δημιουργηθεί ένα τέτοιο πλάσμα το οποίο θα είναι εκ φύσεως αθάνατο και.....χμμμμμ μάλλον μου ήρθε έμπνευση..... ΝΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΚΟΣ ΗΡΩΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ.... (μόνο που πρέπει να δημιουργηθεί ο κατάλληλοσ κόσμος για να τον φιλοξενήσει)

Link to comment
Share on other sites

Πραγματικά Κακός Ήρωας σε φανταστικό κόσμο = Ο ήρωας είναι ο ίδιος ο κόσμος. Μέσα στην αυτοκαταστροφική μανία του καταστρέφει κομμάτια του εαυτού του, προκαλώντας τον θάνατο κυττάρων (πλανητών, γαλαξιών,ζωντανών οργανισμών) που κανονικά θα μπορούσαν να είχαν ζήσει πολύ περισσότερο. Τώρα τρέχα υλοποίησε κάτι τέτοιο... :whistling:

Link to comment
Share on other sites

Για μένα το να είσαι απόλυτος σημαίνει να είσαι ηλίθιος (είσαι απόλυτα σίγουρος για αυτό; ΝΑΙ! :p ) Έτσι δεν μου αρέσουν οι αρχικακοί τύπου Sauron και γενικά όσοι αντιπροσωπεύουν το απόλυτο κακό όπως δε μου αρέσουν πολύ οι paladins. Οι κακοί με αιτία, όπως ο Anakin Skywalker/Darth Vader είναι περισσότερο της αρεσκείας μου διότι είναι κακοί με αιτία.

Link to comment
Share on other sites

Η ύπαρξη του απόλυτου κακού δεν είναι το απόλυτο κακό στην φανταστική λογοτεχνεία. Είναι απλά ένα λογοτεχνικό στοιχείο που χρησιμοποιείται ή όχι σωστά. Για αρχή κάνει το σχετικό κακό να αποκτά ελαφρυντικά και τους καλούς να λάμπουν περισσότερο, όσο γκρίζοι κι αν είναι.

Ο Nihilio έχει μεγάλο δίκιο εδώ...

Οπότε πρέπει να πω πως εξαρτάται από το τι γράφεις (όπως πάντα). Στον Άρχοντα ας πούμε, ε θα σας καθόταν καλά στο τέλος αν ο Σάουρον δεν ήταν το απόλυτο κακό και (π.χ.)μετάνιωνε; Αν ο Μόργκοθ γινόταν καλός ή αν είχε αμφιβολίες και ίσως λίγες τύψεις για ό,τι έκανε; Γιατί άμα δεν είσαι το απόλυτο κακό, έχεις περιθώρια για να αλλάξεις. Εξαρτάται λοιπόν από την ιστορία. Σε στυλ Άρχοντα πιστεύω ταιριάζει πολύ να χρησιμοποιήσεις έναν χαρακτήρα που είναι το απόλυτο κακό. Όσο κλισέ και αν είναι (το έχουμε δει και ξαναδεί και ξαναξαναδεί...), άμα το χειριστείς ωραία το θέμα θα πετύχεις καλό αποτέλεσμα. Και φυσικά ταιριάζει και σε άλλου είδους ιστορίες. Είναι κυρίως θέμα του πως θα χειριστείς (όπως και το αν τελικά είναι πιο παιδικό έτσι ή όχι).

Προσωπικά μου αρέσει αν παρουσιάζεται ωραία. Αλλά όσο καλά και να παρουσιάζεται, άμα διαβάζεις συνέχεια το ίδιο πράμα, ε πως να το κάνουμε, βαριέσαι. Θέλω κι άλλα για ποικιλία. Τότε θα ήθελα να διαβάσω κάτι πιο αληθινό (γιατί δεν νομίζω πως υπάρχει στ' αλήθεια απόλυτο κακό).

 

 

 

[τον Arthas τον μισώ! ακούς εκεί καλός παλαντίνης πράμα και να γίνει κακός!]

Link to comment
Share on other sites

Για μένα δεν υπάρχει απόλυτο κακό! Υπάρχει ο τρόπος που ο καθένας αντιμετωπίζει τα γεγονότα γύρω του και οι καλές και κακές συνέπειες που ο τρόπος αυτός επιφέρει στο περιβάλλον! Το κακό, δηλαδή, είναι υποκειμενικό! Κάτι που για έναν ήρωα μπορεί να είναι χρήσιμο, για έναν άλλο να είναι καταστροφικό!

Έτσι το αντιμετωπίζω και στις ιστορίες μου: χωρίς να απορρίπτω την ύπαρξη ψυχοπαθολογικών περιπτώσεων κακίας και ατέρμονου εγωισμού, προσδίδω την αίσθηση του κακού σε μικρές ή μεγάλες δόσεις μέσα σε όλους ανεξαιρέτως τους χαρακτήρες. Ο λιγότερο κακός λοιπόν, είναι ο καλός της ιστορίας!

Τέλος, να προσθέσω ότι θεωρώ πρόκληση για το συγγραφέα να καταφέρει να αναζητήσει το "δίκιο" του καθενός, να μπει και να αντιμετωπίσει περιπτώσεις όπως η πιθανή "μετάνοια" του Σάουρον, ή το πώς το βλέπει εκείνος από τη σκοπιά του, παραμένοντας παράλληλα αντικειμενικός!!

Link to comment
Share on other sites

Ναι αλλά άν ο Σάουρον τελικά μετάνιωνε, όλη η ιστορία θα έχανε όλη την επικότητά της! Έχεις τους ήρωες που αγωνίζονται να καταστρέψουν το απόλυτο κακό και στο τέλος αυτός αλλάζει γνώμη...; Περιμένεις επικές μάχες, επικά γεγονότα, επίτευξη του σκοπού τους (των χαρακτήρων) ή απόλυτη αποτυχία τους. Είναι επικότητα...

Link to comment
Share on other sites

Αν ο Sauron μετάνιωνε, η ήττα του και η ντροπή του θα ήταν μεγαλύτερες και το έναυσμα που θα του δινόταν για εκδίκηση ακόμα ισχυρότερο!

Το απόλυτο κακό όχι απλά δεν είναι επίκαιρο, είναι και ουτοπικό (όπως όλα τα απόλυτα πράγματα - συναισθήματα κλπ)!

Link to comment
Share on other sites

Αν ο Sauron μετάνιωνε, η ήττα του και η ντροπή του θα ήταν μεγαλύτερες και το έναυσμα που θα του δινόταν για εκδίκηση ακόμα ισχυρότερο!

ναι αλλά έτσι στην ουσία θα παρέμενε κακός... δεν θα άλλαζε πραγματικά... άρα παραμένει και απόλυτος κακός.

 

Το απόλυτο κακό όχι απλά δεν είναι επίκαιρο, είναι και ουτοπικό (όπως όλα τα απόλυτα πράγματα - συναισθήματα κλπ)!

φυσικά και είναι ουτοπικό! μα όλο το fantasy είναι μια ουτοπία από μόνο του!

Link to comment
Share on other sites

Η συζήτηση υποβαθμίστηκε πάλι σε ένα evil-bushing thread, ενώ το ωραίο θα ήταν να ψάξουμε να βρούμε αν πραγματικά θα μπορούσε να έχει μία σοβαρή, ενήλικη θέση το Απόλυτο Κακό μέσα στη Φαντασία.

 

Ορισμένοι είπαν ότι το απόλυτο κακό πρέπει να θέλει να καταστρέψει τα πάντα... Γιατί; Πού το στηρίζεται αυτό; Δεν μπορεί το απόλυτο κακό, απλά, να είναι "κατεργάρικο"; Σκεφτείτε τον Λόκι από τη Νορβηγική μυθολογία, για παράδειγμα. Και μετά, σκεφτείτε τον Φένριρ τον Λύκο. Και οι δύο τόσο διαβολικοί, και οι δύο τόσο διαφορετικοί.

 

Δεν μπορεί το κακό να αποσκοπεί στη μετάλλαξη και όχι στην καταστροφή --πόσο, μάλλον, στην αυτοκαταστροφή;

 

Το απόλυτο κακό πρέπει να είναι ενσυνείδητο απόλυτο κακό, ή ασυνείδητο απόλυτο κακό;

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..