Ζοζέφ Κεσέλ (Joseph Kessel)

[Ghost]

Ο Ζοζέφ Κεσέλ γεννήθηκε στην Αργεντινή το 1898 από εβραϊκή οικογένεια που είχε εγκαταλείψει τη γενέθλια ρωσική γη. Ο ίδιος βίωνε υπαρξιακά την τριπλή του ταυτότητα: Εβραίος, Ρώσος, Γάλλος -σπούδασε στη Νίκαια και στο Παρίσι και πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο σαν αεροπόρος. Η αποδημία της οικογένειας του ίσως να ρίζωσε βαθιά μέσα του, αφού η περιήγηση ανά τον κόσμο αποτέλεσε τη βαθιά έμπνευση του. Η κριτική, όχι άδικα, θεωρεί ότι η πένα του κυοφόρησε μέσα της ένα νέο λογοτεχνικό είδος, το μυθιστορηματικό ρεπορτάζ, στο οποίο οι βαθιές εμπειρίες του συγγραφέα προσδιορίζουν το χτίσιμο της αφήγησης. Η δημοσιογραφική του δεινότητα, μα και περιέργεια, θα καλύψει όλα τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τον πλανήτη για μισό αιώνα περίπου. To 1926 θα τιμηθεί με το μεγάλο βραβείο μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας, για το βιβλίο του "Les captifs", και το 1962 θα γίνει μέλος της Ακαδημίας, χωρίς να αποκρύψει στο ελάχιστο την ταυτότητα του. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1967, ο Λουίς Μπουνιουέλ μεταφέρει στην οθόνη με αριστουργηματικό τρόπο την "Ωραία της ημέρας" (του 1928), αποφέροντάς του διεθνή προβολή. Στην οθόνη μεταφέρονται, επίσης, τα μυθιστορήματά του "Η νύχτα των στρατηγών" (Ανατόλ Λίτβακ, 1967), "Η στρατιά των σκιών/ L'Armee des ombres" (Ζαν Πιερ Μελβίλ, 1969) και "Η περαστική του Σαν Σουσί" (Ζαν Ρουφιό, 1982). Πέθανε στην Avernes, το 1979, και τάφηκε στο νεκροταφείο του Μονπαρνάς στο Παρίσι.

Δείτε τα βιβλία του και διαβάστε κριτικές γι' αυτά, στο Goodreads.

Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

01. Belle de jour - Η ωραία της ημέρας (Μεταίχμιο, 2018), (Άλτερ Εγκο Μ.Μ.Ε. Α.Ε., 2013), (Μεταίχμιο, 2012), (Ερατώ, 1998)
02. La passante du Sans-Souci - Η περαστική του Σαν-Σουσί (Διήγηση, 2007)
03. Au grand socco - Στο μεγάλο παζάρι (Bell, 1997)
04. Les cavaliers - Οι καβαλάρηδες (Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, 1995)
05. Le lion - Το λιοντάρι (Νεφέλη, 1989)

Πηγή: biblionet

Edited January 15 by Ghost
Προσθήκη τίτλων και εκδόσεων.

[BladeRunner]

Ας βάλω εδώ τις κριτικές για τα δυο βιβλία του Κεσέλ που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής:

*Η ωραία της ημέρας

(Το διάβασα τον Μάρτιο του 2021)

Στη βιβλιοθήκη μου έχω τέσσερα από τα πέντε βιβλία του Ζοζέφ Κεσέλ που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά (μου λείπει μονάχα το "Το λιοντάρι", που τόσα χρόνια ψάχνω χωρίς αποτέλεσμα), και αποφάσισα να γνωρίσω το έργο του με τούτο το βιβλίο, που είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα του και που αποτελεί τη βάση για την κλασική ομότιτλη ταινία του Λουίς Μπουνιουέλ, με πρωταγωνίστρια τη θεά Κατρίν Ντενέβ. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα επιτέλους να δω την ταινία, οπότε αναπόφευκτα θα έπρεπε να διαβάσω το βιβλίο πρώτα, γιατί έτσι πρέπει. Λοιπόν, το βιβλίο μου άρεσε. Δεν ήταν απλά μια αγγαρεία που έπρεπε να φύγει από τη μέση για να δω μια τόσο κλασική ταινία, αντίθετα ήταν μια ιστορία πολύ καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα, με αρκετά προκλητικό και προχωρημένο περιεχόμενο για την εποχή που γράφτηκε. Η πλάκα είναι ότι το βιβλίο δεν είναι καθόλου πορνογραφικό, δεν περιγράφονται δηλαδή με λεπτομέρεια σεξουαλικές πράξεις ή φαντασιώσεις. Το ζουμί είναι αλλού: Ο Κεσέλ ασχολήθηκε περισσότερο με την ψυχοσύνθεση της πρωταγωνίστριας και με το δράμα που περνούσε όντας μια γυναίκα με διάφορες σεξουαλικές και σαδομαζοχιστικές φαντασιώσεις που όμως δεν βρίσκουν ικανοποίηση μέσα στον γάμο της, και ενώ από τη μια πάει σε οίκο ανοχής για να μετατρέψει το σώμα της σε εργαλείο ηδονής, από την άλλη αγαπάει πραγματικά τον άντρα της και τουλάχιστον στον κοινωνικό κύκλο στον οποίο ανήκει θέλει να είναι υπόδειγμα γυναίκας. Υπάρχει γενικά μια σύγκρουση μέσα της, ανάμεσα στα συναισθήματα της, το σεξουαλικό της ένστικτο και τις κοινωνικές νόρμες. Η γραφή είναι πολύ καλή, οξυδερκής και με κρυφά νοήματα, αναμφίβολα υπάρχει μια ποιότητα και μια κλάση στις περιγραφές, τις σκέψεις και τους διαλόγους, που συνήθως συναντάει κανείς σε βιβλία παλαιότερων δεκαετιών. Τέλος, ενώ υπάρχουν κάποια πιο αργόσυρτα και λιγάκι μη ενδιαφέροντα σημεία, η πλοκή κατάφερε να με κρατήσει στην τσίτα, ενώ βρήκα την κατάληξη του όλου δράματος πραγματικά υποδειγματική. Σίγουρα δεν είναι για όλα τα γούστα το βιβλίο, προσωπικά όμως το βρήκα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον.

8/10

----------------------------------------------------------------------------------------------------

*Οι καβαλάρηδες

(Το διάβασα τον Ιανουάριο του 2023)

Δεύτερο βιβλίο του Ζοζέφ Κεσέλ που διαβάζω, μετά το ιδιαίτερα ποιοτικό "Η ωραία της ημέρας" που διάβασα πριν από σχεδόν δυο χρόνια, και αυτή τη φορά δεν δηλώνω απλά ευχαριστημένος και ικανοποιημένος, αλλά πραγματικά μαγεμένος. Μιλάμε για ένα μοναδικό έπος, για ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα γεμάτο εικόνες, μυρουδιές, γεύσεις, σκέψεις, συναισθήματα... Ειλικρινά δεν μπορώ να περιγράψω με ακρίβεια και λογική όλα αυτά που έζησα και ένιωσα διαβάζοντας τούτο το βιβλίο, που μιλάει μεταξύ πολλών άλλων για την τιμή, την αξιοπρέπεια και τις παραδόσεις των καβαλάρηδων του Αφγανιστάν. Πρόκειται για την απόλυτη περιπέτεια, για το απόλυτο ταξίδι σε μια χώρα μεγάλη, εξωτική, εν πολλοίς άγνωστη, με τόσες κρυφές ομορφιές, με τόση σκληρότητα... Η ιστορία διαδραματίζεται κατά τη δεκαετία του '60 (έτσι υποθέτω, μιας και το βιβλίο εκδόθηκε στη Γαλλία στα τέλη της συγκεκριμένης δεκαετίας), αλλά ένιωσα ότι δεν υπήρχε χρόνος, ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν συμβεί και εκατό χρόνια πίσω. Αφγανιστάν, μια αχανής χώρα γεμάτη βουνά, οροπέδια, απέραντες στέπες, ερήμους, ποτάμια, που κατοικείται από πολλές φυλές και εθνότητες, με τον συγγραφέα να παρουσιάζει και να περιγράφει με απίστευτη γλαφυρότητα, ζωντάνια και λεπτομέρεια τοπία, σκηνικά, ανθρώπους και γεγονότα, καταφέρνοντας να πάρει από το χέρι τον αναγνώστη και να τον μπάσει στον σκληρό μα συνάμα εξωτικό και συναρπαστικό κόσμο της ιστορίας, ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της, και να τον ταξιδέψει σε μέρη μοναδικά και απίστευτα. Φυσικά τα σκηνικά είναι φοβερά, η ατμόσφαιρα καταπληκτική, η πλοκή περιπετειώδης και συναρπαστική, αλλά όλα αυτά είναι δοσμένα από την πένα του Κεσέλ με απίστευτο πάθος, με τεράστιο πλούτο και μεγάλη ποικιλία σε εικόνες και συναισθήματα. Και μετά από μια τέτοια αναγνωστική εμπειρία, από ένα τέτοιο νοητικό ταξίδι, νιώθω μεν μια αγαλλίαση, αλλά ταυτόχρονα και ένα κενό, γιατί πάει, αυτό ήταν... Εννοείται πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα το ξαναδιαβάσω το βιβλίο, αλλά μέχρι τότε τι γίνεται; Εντάξει, υπάρχουν τόσα άλλα όμορφα βιβλία για να διαβάσω και να απολαύσω, οπότε υποθέτω ότι θα καταφέρω να ξεπεράσω αυτό το κενό...

10/10

Edited January 14 by BladeRunner