Jump to content

πρωτότυπες Ατάκες


Atrelegis

Recommended Posts

Άνοιξα αυτό το topic γιατί ήθελα να δω τις δικές σας αντιμετωπίσεις στις ατάκες των χαρακτήρων σας σε διηγήματα. Θυμηθείτε. Βάζετε ΜΟΝΟ δικές σας ατάκες, που αποτλεούν αποκλεισικά δική σας πνευματική ιδιοκτησία!

Οι Κατηγορίες είναι:

Ατάκα Μαγείας (επίκληση, γητεία, στιχάκι)

 

Ατάκα Αποκάλυψης (αλήθεια, συγγένεια, νόμος)

 

Ατάκα Προδοσίας (μαχαίρωμα στην πλάτη, μονόλογος κακού)

 

Ατάκα Όρκου/Κατάρας (δεν θέλει επεξήγηση, ε;)

 

Ατάκα Μάχης (πριν την επίθεση, τεχνική)

Link to comment
Share on other sites

Ατάκα μάχης:

Η δύναμη του ατόμου είναι η ικανότητά του να επιβιώνει σε δύσκολεσ συνθήκες. Όσο με καθυστερείς γίνεσαι όλο και πιο αδύναμος.

 

Φιλοσοφική ατάκα (κατηγορία που ξέχασες να βάλεις):

- Τι είναι πιο δύσκολο, να θυσιάσεις αυτά που αγαπάς για το όνειρό σου, ή το όνειρό σου για να κρατήσεις κοντά σου αυτά που αγαπάς;

- Να αποφασίσεις

 

Αυτά τα δύο για αρχή. Δε τα έχω γράψει κάπου ακόμα. Τα όσα έχω γράψει μπορείτε να τα διαβάσετε στη βιβλιοθήκη. Όταν θυμηθώ κι άλλα και έχουν νόημα χωρίς περίληψη ιστορίας θα τα γράψω εδώ.

Link to comment
Share on other sites

Μόνο μία "επίκληση" έχω γράψει μέχρι τώρα:

 

"Ω, φύλλο της γνώσης μου, χώμα της ζωής μου, πνοή καθάρια των ονείρων μου, χάρισέ μου τη χάρη σου, δάνεισέ μου τη σύνεσή σου!"

 

Αναφέρεται στη Βασίλισσα της Γης απ'την οποία παίρνει τις δυνάμεις του ο ήρωας.

Link to comment
Share on other sites

Aτάκα Μαγείας:

Σάοριμ, Νέφερτο, Αγγελιαφόρε των τελών, έλα μπροστά μου σε μορφή κατανοητή και υποτεγμένη συνάμα, κατά την παλιά μας συμφωνία

Ατάκα Μάχης:

Θες να τα βάλεις μαζίμου, μικρέ; Εντάξει, αν ψάχνεις για σπαθί είμαι σίγουρος ότι θα βρεις ένα άθικτο μέσα στον δεξί σωρό με τους πεθαμένους...

Ατάκα Αποκάλυψης:

Δεν είναι ο κόσμος ανάποδα, αδελφέ Ιγνάτιε, εμείς είμαστε στο ταβάνι!

Ατάκα Κατάρας:

Που να σε πάρει, Θλίψη του Κενού, θα σε βρω και θα σε εκδικηθώ, ακόμη και αν χρειαστεί να ξεριζώσω και την ίδια μου τη σάρκα από το δέρμα μου! Η ψυχή σου θα βράζει στα καζάνια του Κλίποθ μέχρι ο ήλιος να πάψει να γυρνά, αυτό σου το ορκίζομαι!

Edited by Atrelegis
Link to comment
Share on other sites

Χμ... από πάρτε μία ατάκα κατάρας αλλά περισσότερο με την έννοια του βρισίματος. :p Από ένα ψιλοκάφρικο play by post. :blush:

 

Ξαφνικά η πόρτα του πανδοχείου άνοιξε απότομα και βγήκε ένας νεαρός άντρας με πορφυρό μαδύα τρέχοντας με όλη του τη δύναμη. Κράδαινε ένα σπαθί φωνάζοντας, και έτρεξε προς τη μεριά που θα γινόταν η μάχη. Τα μακρυά, καστανά μαλλιά του ανέμιζαν πίσω του και μερικές φορές παραλίγο να παραπατήσει και να πλέξει στο μανδυά του, αλλά την τελευταία στιγμή κατάφερνε να ξαναβρεί την ισσοροπία του.

 

Έφτασε στο πεδίο της μάχης, όπου έκπληκτος αντίκρυσε έναν ρημαγμένο στρατό και ορισμένους πολεμιστές λουσμένους στο αίμα των εχθρών τους. Χάιδεψε το κοντό του μούσι σκεπτικός, και αποκρίθηκε, στον εαυτό του περισσότερο:

 

"Κατάρα, φαίνεται πώς πάλι αποκοιμήθηκα όταν μελετούσα το ξόρκι της Διάνυξης Πυλών. Τώρα τελευταία συμβαίνει ανησυχητικά συχνά, πρέπει να το κοιτάξω." Στη συνέχεια, πρότινε το χέρι του στους επισκέπτες που δεν είχε χαιρετίσει νωρίτερα χωρίς να δείχνει να τον πειράζει που γέμισε αίμα το μανίκι του. "Γεια σας φίλοι, ονομάζομαι Elsanor και είμαι ταπεινός υπηρέτης της Κυράς των Μυστηρίων."

 

Στη συνέχεια, το βλέμμα του έπεσε πάνω στη φιγούρα που έμοιαζε με μεταλλικό λύκο. Είχε λίγο αίμα πάνω της, αλλά φάνηκε να καθαρίζει από μόνη της, σαν να ρουφούσε το αίμα που την είχε βρέξει.

 

"Μα τις χίλιες σπασμένες πίπες, μα τα βρωμερά φιδοκέφαλα άτια, μα τις χίλιες καμμένες στοιχειακές απορρίψεις, Dark Wolf!!!" Συνεχίζοντας να βρίζει σα μεθυσμένος νάνος, πλησίασε τον παλιό του φίλο και τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη. "Πού χάθηκες ρε σκοτεινέ τύπε; Βλέπω οι σιδερένιοι φαφλατάδες σε κυνηγάνε ακόμα ε; Δεν πειράζει, θα πάψεις να ανησυχείς για αυτούς όταν δεν υπάρχουν άλλοι να σε κυνηγάνε πια!"

 

Στη συνέχεια, αποκρινόμενος σε όσους είχαν πολεμήσει είπε: "Ελάτε μέσα στο πανδοχείο φίλοι μου, να ζεστάνετε τα κορμιά σας στην τρεμάμενη φωτιά και να δροσίσετε τα λαρύγγια σας με αφρισμένη μπύρα. Κερνάω εγώ!"

 

 

 

 

Θα ψάξω για κάτι άλλο, αν και δε θυμάμαι να έχω χρησιμοποιήσει τέτοιες προτάσεις.

Link to comment
Share on other sites

Επίκληση, από το Διαιρεμένο Βασίλειο

 

Ζωοδότειρα πηγή αστείρευτη,

Θάλασσα, Μητέρα Γης,

τρυφερή κι άγρι’ αγκαλιά των νήσων,

υφάντρα της Μοίρας ορατών και αοράτων.

 

Τη λαχτάρα μου ζωής ξεδιψώ από τη δύναμή σου·

τα πόδια μου πατούν το χώμα το παιδί σου·

στις ακτές π’αγκαλιάζεις αράζω, ανάπαυση να βρω·

νήμα να γνέσεις, σου παραδίδω, το πεπρωμένο μου.

 

Κι απ’το σώμα σου ζητώ το αίμα,

σταγόνες, ψίχουλα, από σένα,

σε πλερών’ όπως και πριν·

γνέσε με τον Αδελφό σου

το πέπλο σου, το υφαντό,

λευκ’ ωσάν τον αφρό σου το ζητώ!

 

Μετά από αυτά, έρχεται μια "περίεργη" ομίχλη.

 

 

Τώρα, για τα άλλα, δεν μπορώ ν'αποφασίσω, γιατί δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα. Αλλά αυτή είναι η προσευχή του αντικαταστάτη έπαρχου μιας πόλης, πριν από την αρχή μιας πολύ άγριας πολιορκίας, στο Παιχνίδι των Ράζλερ.

 

Επουράνιε Βάνραλ, εκλιπαρώ τη βοήθειά σου σε τούτο τον αγώνα. Κάνε την παρουσία σου γνωστή σε μας, τους πιστούς σου υπηρέτες, και είθε το Ιερό σου Φως να λάμπει αέναα πάνω από τα κεφάλια όλων μας. Στείλε μας τον Αρχάγγελο Νίβιλομ τον επονομαζόμενο Κατακεραυνωτή, για να κατανικήσει τους αντίμαχούς μας και να σπείρει τον πανικό ανάμεσά τους. Στείλε μας τον Νοσάλορ τον Θεραπευτή, να περιθάλψει τους χτυπημένους μας στη μάχη, και να συντρέξει την Εύσπλαχνη Φιάρνυ στο θεϊκό της έργο. Στείλε μας τον Λούαρακ τον Ιεροπροστάτη, για να προφυλάξει τους ιερείς μας, που σ’επικαλούνται, και να κάνει τα τείχη μας ανθεκτικά και ισχυρά. Στείλε μας τον Σάρακ, τα Μάτια σου, για να κοιτάζουν εμάς, τους πιστούς σου υπηρέτες, ώστε να μας συντρέξεις στην ώρα της ανάγκης μας. Στείλε μας τον Σόροκ, τα Αφτιά σου, για ν’ακούσεις τις κραυγές μας όταν θα καλούμε το Άγιό σου Όνομα. Στείλε μας τον Σιλεάλ τον Βροχοποιό, σε περίπτωση που η φωτιά των αντιπάλων μας τυλίξει σα μάνητα την πόλη μας που σε δοξάζει. Στείλε μας τον Ζάνλοκοθ τον Εθνομαχητή και τον Σόρλιφιλ τον Παιδοπροστάτη, γιατί μαχόμαστε ενάντια σε εχθρούς που επιθυμούν την καταστροφή του Βασιλείου μας, και γιατί το μόνο που αποζητάμε είναι να προφυλάξουμε αυτό και τα παιδιά μας. Άκουσέ μας, ω Επουράνιε Άρχων Βάνραλ! Άκουσε τις προσευχές του Άρχοντα ετούτης της πόλης των θνητών!

 

Ταχύβαμον Ζικαράθορ. Λυπάμαι που έχω τόσο λίγες προσευχές να προσφέρω σε σένα, Μεγάλε Άρχοντα της Ταχύτητας των Ωθράγκος. Σου ζητώ, όμως, κάτι που κανείς άλλος θεός δε δύναται να μου προσφέρει, αλλά το οποίο πιθανώς ν’αποδειχτεί εντέλει το σημαντικότερο όλων: Φέρε γρήγορα τη βοήθεια της Νουάλβορ και του Βασιληά Άργκελ κοντά μας! Φέρε μας την Έπαρχο-Κεντροφύλακα Φερνάλβιν! Φέρε μας τις στρατιές του Βασιλείου, για ν’αντιταχθούν στα μαινόμενα κυνηγόσκυλα του αιμοσταγούς, κακούργου, και μοχθηρού Άνκαραζ! Στην Ταχύτητά σου βασιζόμαστε, ω Ταχύβαμον Ζικαράθορ!

 

Εύσπλαχνη Φιάρνυ. Κυρά της Θεραπείας και των Θεραπευτών. Οι προσευχές που έχω να προσφέρω σε σένα είναι, επί του παρόντος, ακόμα λιγότερες· μα η βοήθειά σου πιστεύω ότι θα φανεί περισσότερο στο τέλος παρά στην αρχή ετούτου του αιματηρού αγώνα. Σε ικετεύω, Μεγάλη Εύσπλαχνη Κυρά, πρόσφερε θεραπεία σε όσους η Μοίρα μέλλει να τραυματιστούν· χάρισε τη ζωή σε όσους η Μοίρα μέλλει να πεθάνουν. Μη δώσεις τίποτα στο Θάνατο· κράτησε τα χέρια των Βέσιλεθ και Βίσιλοθ, Αρχαγγέλων του Βάνραλ και Φυλάκων των Νεκρών, μακριά από τους υπερασπιστές ετούτης της θνητής πόλης. Στο Ιαματικό Άγιό σου Άγγιγμα σύντομα θα βασιστούμε, ω Μεγάλη Εύσπλαχνη Κυρά!

Link to comment
Share on other sites

Ατάκα όρκου/μάχης:

Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου και σε όλους όσους σκότωσες ότι θα πάρω εκδίκηση. Θα σε πολεμήσω λοιπόν, μέχρι να πεθάνεις.

 

Ατάκα... Αποκάλυψης:

There is Darkness in every human heart... Mine the Darkness has consumed... Now, I am Darkness Incarnate! (αυτή είναι και στο sign μου, παίζει όταν μπαίνει στη σκηνή ένας υπερκακός)

Αλήθεια, στα Ελληνικά πώς να πηγαίνει άραγε;

Link to comment
Share on other sites

There is Darkness in every human heart... Mine the Darkness has consumed... Now, I am Darkness Incarnate! [...]

Αλήθεια, στα Ελληνικά πώς να πηγαίνει άραγε;

 

Σκοτάδι υπάρχει στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Τη δική μου, όμως, το Σκότος την έχει ολοσχερώς καταβροχθίσει. Τώρα, είμαι η ίδια του η Ενσάρκωση!

 

(Τα αποσιωπητικά δε μ'άρεσαν. :Ρ)

Link to comment
Share on other sites

Μετάφραση: Το Σκότος καραδοκεί σε κάθε ανθρώπινη καρδιά... Τη δικιά μου την καταβρόχθησε... Τώρα είμαι το Σκότος προσωποποιημένο.

 

(Για να μεταφράσεις ακριβώς το καραδοκεί βάλε There is Darkness lurking in every human heart)

Link to comment
Share on other sites

Ατάκα Όρκου-Εκδίκησης:

 

So, I swear this, by my blood and by all that I hold precious:

You shall be avenged, lady most gracious!

 

Το είχα ξεχάσει αυτό. Είναι από ένα fantasy ποίημα - τραγούδι που είχα γράψει πριν καιρό.

 

Γενικά έχω παρατηρήσει ότι πολλές φορές όταν κάποιος ορκίζεται να εκδικηθεί στο φανταστικό, είναι πρόθυμος να το κάνει ακόμα και αν αυτό σημάνει το δικό του τέλος. Και το λέει και στον όρκο του κιόλας. :book:

Edited by Elsanor
Link to comment
Share on other sites

Οι ατάκες συνήθως δουλεύουν μέσα στο κείμενο. Ωραίες περιγραφές, παρομοιώσεις, όμορφοι αφηγηματικοί μονόλογοι(γενικού περιεχομένου) μπορούν να εκτιμηθούν και αυτόνομα.

 

Συμφωνώ άθλια πολύ. Ουσιαστικά, γι'αυτό πίστευα ότι ποτέ δε θα μπορούσα να επιλέξω μία συγκεκριμένη ατάκα. Οι ατάκες εξαρτώνται από το όλο κλίμα που θα έχει δημιουργηθεί. Μόνη της, για να εκτιμηθεί, πρέπει να είναι κάτι το υπερβολικά έξυπνο (και υπερβολικά σπάνιο, επίσης), αλλιώς φαίνεται κενό. Αν όμως μέσα στην ιστορία έχει δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα, τότε μια καλή ατάκα μετράει όσο τίποτε άλλο. B)

Link to comment
Share on other sites

Εδώ απλώς συγκεντρώνουμε ατάκες, πουμπορούν να υπάρχουν ή όχι, άσχετα με το κείμενο! Δεν είνια διαγωνισμός, by the way! (γιατί το κόβω να έχω χάσει...)

Link to comment
Share on other sites

  • 5 years later...

Μια ατάκα αποκάλυψης για κάτι που δουλέυω τώρα είναι:

« Χαίρω πολύ, είμαι ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο. Ο χειρότερος που έζησε ποτέ λέμε».

Link to comment
Share on other sites

Μια ατάκα αποκάλυψης για κάτι που δουλέυω τώρα είναι:

« Χαίρω πολύ, είμαι ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο. Ο χειρότερος που έζησε ποτέ λέμε».

 

Για ξανασκέψου το …

 

 

Link to comment
Share on other sites

Μια ατάκα αποκάλυψης για κάτι που δουλέυω τώρα είναι:

« Χαίρω πολύ, είμαι ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο. Ο χειρότερος που έζησε ποτέ λέμε».

 

Για ξανασκέψου το …

 

 

 

Ε καλά ότι θα πέσουν διορθώσεις θα πέσουν :tease: οταν λέω το γραφω τώρα εννοώ τώρα τώρα :book:

Link to comment
Share on other sites

Μια ατάκα αποκάλυψης για κάτι που δουλέυω τώρα είναι:

« Χαίρω πολύ, είμαι ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο. Ο χειρότερος που έζησε ποτέ λέμε».

 

Πρώτη φορά βλέπω τόσο telling σε μια πρόταση!laugh.gif

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Μια ατάκα αποκάλυψης για κάτι που δουλέυω τώρα είναι:

« Χαίρω πολύ, είμαι ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο. Ο χειρότερος που έζησε ποτέ λέμε».

 

Πρώτη φορά βλέπω τόσο telling σε μια πρόταση!laugh.gif

 

 

 

 

Χαχαχααααααα.... που να δεις τι έχει και το υπόλοιπο! Να τραβας τα μαλλιά σου! :tease:

Edited by Eugenia Rose
Link to comment
Share on other sites

Μια ατάκα αποκάλυψης για κάτι που δουλέυω τώρα είναι:

« Χαίρω πολύ, είμαι ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο. Ο χειρότερος που έζησε ποτέ λέμε».

 

Δηλαδή κάτι σα να λέμε, pleased to meet you hope you... κτλ κτλ;

1. Αν όντως είναι αποκάλυψη, ναι, ξανασκέψου το.

2. Αν ξεκινάς έτσι, φρόντισε να παραδώσεις αυτό που υπόσχεσαι.

3. Αν βρίσκεται στη μέση, εμμ... δε ξέρω!

 

Κατά τα άλλα, εγώ με κάτι τέτοια φτιάχνομαι.

Link to comment
Share on other sites

Μια ατάκα αποκάλυψης για κάτι που δουλέυω τώρα είναι:

« Χαίρω πολύ, είμαι ο πιο κακός άνθρωπος στον κόσμο. Ο χειρότερος που έζησε ποτέ λέμε».

 

Δηλαδή κάτι σα να λέμε, pleased to meet you hope you... κτλ κτλ;

1. Αν όντως είναι αποκάλυψη, ναι, ξανασκέψου το.

2. Αν ξεκινάς έτσι, φρόντισε να παραδώσεις αυτό που υπόσχεσαι.

3. Αν βρίσκεται στη μέση, εμμ... δε ξέρω!

 

Κατά τα άλλα, εγώ με κάτι τέτοια φτιάχνομαι.

 

Άμα έρθεις την Κυριακή θα σου πώ το στόρυ. Όταν λέμε ότι να ναι :devil2: Μάλλον το δευτερο είναι απο αυτά που λες. Αλλα είναι και αυτό μια πρωτη γνωριμία με τον συγκεκριμένο κύριο.

Edited by Eugenia Rose
Link to comment
Share on other sites

  • 5 years later...

BUMP

 

Αυτό είναι ωραίο τόπικ και κρίμα να μένει θαμμένο. Επίσης, λέω, να το διευρύνουμε λίγο με  ατάκες παντός καιρού. 

 

Θα κάνω την αρχή με δύο δικά μου από το κείμενο που τελείωσα χθες.

 

Το πρώτο το έχω ήδη  ψιλοποστάρει σε ένα status μου:

“Έχετε χειρότερο γούστο  στους άντρες κι από την πρώην κοπέλα μου” της είπα

“Σας παράτησε για κάποιον άλλον;”
“Όχι. Μετά από μένα μπούχτισε με τους άνδρες"

 

Το δεύτερο  ανήκει στην κατηγορία προδοσίας. Είναι πρωτοπρόσωπη  αφήγηση και άρα  -οριακά- πιάνεται(?)  σαν ατάκα που πετάω στον φουκαρά ακροατή που με ανέχεται τρεις ιστορίες τώρα :D

Κοίταξα τις πληγές μου και κίνησα για το σπίτι. Είχα να τις τρίψω με αλάτι. Έπρεπε να τσούξουν...

Edited by jjohn
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Ωραίο τόπικ! Για να δούμε τι θα θυμηθώ, γιατί χρησιμοποιώ πάρα πολύ διάφορες ατάκες όταν γράφω, ιδιαίτερα στα χιουμοριστικά μου.

 

Είχα γράψει κάτι σαν ξόρκι στο "Ο γερομάγος και η καρδιά του Ήλιου":

«Ξύλο είσαι αλλά σάρκα θα γίνεις,
το δέντρο που ήσουν να το ξεχάσεις
εγώ θα σ' ορίζω και σε μένα θα δίνεις
και ότι θελήσω εσύ θα το φτάσεις.
Πάρε ζωή από που δε με νοιάζει
μόνο ξύπνα και άκου τι σε προστάζω
από τώρα το αίμα σου πλέον θα βράζει
γιατί νέα ζωή στο σώμα σου βάζω...»

 
Οι διάλογοι του Έντι Τζόουνς και του υπολογιστή του Αϊόου έχουν καμιά φορά ενδιαφέρον. Για παράδειγμα...:

«Έντι...» είπε ο Αϊόου.
«Ναι;...» απάντησε ο Έντι.
«Τι σκέφτεσαι;»
«Τι εννοείς τι σκέφτομαι Αϊόου;»
«Εννοώ τι σκέφτεσαι Έντι»
«Εσύ τι σκέφτεσαι;»
«Σκέφτομαι πως δε μπορεί, κάτι θα σκέφτεσαι»
«Χμ, ενδιαφέρον...»
«Τι είναι το ενδιαφέρον;»
«Το ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ...»

 

Ο Βάρβαρος Στιου πετάει συνήθως διάφορα περίεργα, όπως πχ όταν με την παρέα του, τον Μινώταυρο Μπομπ και τον μικρούλη Φένγκι Τζόρτζ, συνάντησαν την (γνωστή που πέτρωνε όποιον την κοίταζε) Μέδουσα:

 

Στάθηκε απέναντι από την μικρή παρέα και κροτάλισε δυνατά την ουρά της, ενώ κρατούσε την ισορροπία της αρπαγμένη από έναν κίονα. Ο Μπομπ σκέφτηκε πως ίσως να ήταν φρονιμότερο να φεύγει σιγά σιγά, και με τρόπο άρχισε να περπατάει αργά στα τυφλά μέχρι που κουτούλησε σε μια μισογκρεμισμένη κολόνα και την έριξε με πάταγο πάνω σε μια άλλη που βρίσκονταν ήδη πεσμένη στο χώμα. Έμεινε αμέσως ακίνητος, και για λίγα δευτερόλεπτα κράτησε μέχρι και την ανάσα του. Η Μέδουσα έστρεψε το τρομερό της βλέμμα προς το μέρος του και ξεκίνησε να πάει κοντά του, αλλά περνώντας δίπλα από τον Στιου πρόσεξε κάτι που την έκανε να παγώσει κι αυτή, αλλά από έκπληξη. Ο Στιου την κοίταζε χαμογελώντας της, και μόλις είδε πως τον πρόσεξε σήκωσε το χέρι του και της το κούνησε χαρούμενα!

«Γεια σας» της είπε εγκάρδια, «καλημέρα να έχετε!»
Η Μέδουσα πισωσύρθηκε λίγα μέτρα απορημένη για να τον δει καλύτερα, και το κόκκινο φως της ματιάς της τύλιξε τον Βάρβαρο από την κορφή ως τα νύχια.

«Ωραίο κούρεμα!» της είπε ξανά πάντα χαμογελαστός, «Φυσικά ή κομμωτηρίου;»

 

 

Αν θυμηθώ κι άλλα και δεν βαριέμαι να τα ψάξω στις ιστορίες μου θα τα ανεβάσω. :)

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Θυμήθηκα άλλο ένα! Ο Χάρης Δρεπάνης είναι ο ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών μιας horror comedy σειράς μου, το παρακάτω απόσπασμα είναι από την πρώτη φορά που συναντήθηκε με την συμπρωταγωνίστριά του, τη Βιβή.

 

 

          Ο Χάρης ανασήκωσε το κορμί του στο σκαμπό, έκανε να στρώσει τη γραβάτα του, θυμήθηκε πως ποτέ δεν φοράει γραβάτες, πέρασε νευρικά με το δάχτυλό του τον λαιμό της μπλούζας του σαν να τον έπνιγε, και άπλωσε το χέρι του.

          «Χάρηκα πολύ!» είπε ξεθαρρεύοντας.
          Το χέρι της ήταν ζεστό, και λεπτεπίλεπτο, με φροντισμένα νύχια βαμμένα στο ίδιο κόκκινο των χειλιών της. 
          «Ρώτησα τον μπάρμαν και μου είπε πως το μαύρο Opel που με έχει κλείσει είναι δικό σας. Ξέρετε πρέπει να φύγω, αν σας είναι εύκολο κύριε Δρεπάνη...»
          «Χάρης»
          «Ε;»
          «Χάρης, το κύριε Δρεπάνη μου θυμίζει λίγο εφορία, καταλαβαίνετε...»
          «Εμ όχι, αλλά δεν έχει σημασία. Θα τραβήξετε λίγο το αυτοκίνητό σας για να μπορέσω να φύγω κύριε... εμ, Χάρη;»
          «Γι' αυτό με θέλατε;»
          «Φυσικά, για τι άλλο;»
          «Σωστά, για τι άλλο; Τώρα αμέσως, κυρία...;»
          «Παρασκευή Μεσημέρη»
          «Α, τότε! Οκέυ, θα το έχω υπόψη μου. Να κεράσω κάτι κυρία...;»
          «Παρασκευή Μεσημέρη, Βιβή για τους φίλους»
          «Τις άλλες μέρες δεν πίνετε, Βιβή;»
          Η κοπέλα σήκωσε το κεφάλι της, μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο αλλά εμφανέστατα αγανακτισμένο, και πλησίασε το στόμα της στο αυτί του Χάρη.
          «Το όνομά μου είναι Παρασκευή Μεσημέρη» είπε αργά δυνατά και καθαρά, σαν να μίλαγε σε βλάκα.
          Ο Χάρης πήρε μια έκφραση απόλυτης απορίας και έκπληξης. Μετά γέλασε λίγο νευρικά, και τελικά δεν άντεξε.

          «Κυριάκος Νύχτας» είπε και της πρότεινε ξανά το χέρι του, ξεσπώντας αυτή τη φορά σε ένα μεθυσμένο γέλιο, περήφανος για το αστείο του.

 

 

Edited by MadnJim
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Πλάκα έχει αυτό!

 

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

 

Ατάκα Μαγείας (μάλλον μία έμμετρη προσπάθεια να κάνουν μαγικό):

Το κέρας του μονόκερω, το δάκρυ μιας χελώνας

χρυσό φτερό από φοίνικα, λέπι ασημιάς γοργόνας

τα μάζεψα και τα 'δεσα σε ήλιο και σ' αστέρια

εφίλησα κι ασήμωσα της μάγισσας τα χέρια

κι εκείνη πώς εγέλασε! "Δεν το 'ξερες κυρά μου;

Τα πρώτα όλ' αχρείαστα: το λέπι της γοργόνας

έφτανε και περίσσευε να κάνω τη δουλειά μου."

Ατάκα Αποκάλυψης:

Η επίγνωση βρίσκεται στο κέντρο των πραγμάτων. Η μνήμη του σκοπού.

Ατάκα Προδοσίας:

Ούτε το χρόνο έχεις ούτε τη δύναμη, να υποφέρεις όσο υπέφερα.

Ατάκα Όρκου/Κατάρας:

Βγες έξω να μου μάθεις και μένα τα ξόρκια που τον στράβωσες. Που να σας φάει και τους δυο το μαύρο χώμα.

Ατάκα Μάχης:

Θα σε σπάσω, Βόρσαχ. Εδώ, μπρος στο θρόνο μου, και μόνο για το κακό που συλλογίστηκες ότι μπορεί να μου κάνεις. Θα χέζω στο κρανίο σου και με τα πλευρά σου θα φτιάσω χτένι, να ξεψειρίζω τα σκυλιά μου.

 

Φιλοσοφική Ατάκα 1:

Ο φθόνος είναι το κουράγιο των δειλών.

Φιλοσοφική Ατάκα 2:

Όποιος δεν έχει μνήμη δεν είναι κανένας.

 

 

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Αυτή η ατάκα είναι από μια παλιά μου ιστορία τρόμου

 

Η βλακεία απεχθάνεται την μοναξιά

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Αυτή η ατάκα είναι από μια παλιά μου ιστορία τρόμου

 

Η βλακεία απεχθάνεται την μοναξιά

Οντως!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
  • Upcoming Events

    • 0
      14 December 2024 05:00 PM
      Until 07:00 PM

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..