Πιερ Λεμέτρ (Pierre Lemaitre)

[BladeRunner]

Ο Πιερ Λεμέτρ γεννήθηκε στο Παρίσι το 1951. Δίδαξε για πολλά χρόνια λογοτεχνία, προτού αποφασίσει να γίνει συγγραφέας. Το 2006 κυκλοφόρησε το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα, "Travail soigne". Ακολούθησαν άλλα έξι μυθιστορήματα στην ίδια κατηγορία, κατατάσσοντας τον Λεμέτρ στους πιο καταξιωμένους και δημοφιλείς συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων στη Γαλλία. Τα βιβλία του γνωρίζουν μεγάλη εμπορική επιτυχία και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Έχει λάβει πολυάριθμες διακρίσεις για το έργο του, ανάμεσά τους τα βραβεία: Prix du Premier Roman du Festival de Cognac, Prix Le Point du Polar Europeen, Prix des Lecteurs Policier du Livre de Poche, το Crime Writers Association International Dagger Award, καθώς και το βραβείο Goncourt 2013, το μεγαλύτερο λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας. (Από Biblionet)

Δείτε τα βιβλία του συγγραφέα και διαβάστε κριτικές γι' αυτά, στο Goodreads.

Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά:

Τριλογία Camille Verhœven:

1. Travail soigné - Ιρέν (Μίνωας, 2018)
2. Alex - Άλεξ (Μίνωας, 2015)
3. Sacrifices - Ανν (Μίνωας, 2017)

Τριλογία Les Enfants du désastre:

1. Au revoir là-haut - Καλή αντάμωση εκεί ψηλά (Μίνωας, 2013)
2. Couleurs de l'incendie - Τα χρώματα της πυρκαγιάς (Μίνωας, 2019)
3. Miroir de nos peines - Ο καθρέφτης των δεινών μας (Μίνωας, 2021)

Ανεξάρτητα:

1. Trois jours et une vie - Τρεις μέρες, μια ζωή (Μίνωας, 2016)
2. Le serpent majuscule - Φίδι με κεφαλαία (Μίνωας, 2022)

Edited June 21, 2023 by Ghost
Προστέθηκε link στην λέξη "Goodreads" που παραπέμπει στην σελίδα του συγγραφέα.

[BladeRunner]

Μεταφέρω εδώ την κριτική που είχα γράψει για το υπέροχο Καλή αντάμωση εκεί ψηλά, το οποίο διάβασα τον Μάρτιο του 2021:

Χωρίς αμφιβολία, ένα από τα απολαυστικότερα και πλέον ψυχαγωγικά μυθιστορήματα που είχα την τύχη να διαβάσω τον τελευταίο καιρό. Από την πρώτη κιόλας σελίδα κατάλαβα ότι αν μη τι άλλο θα περνούσα πολύ όμορφα την ώρα μου όσο κρατούσε η ανάγνωση του βιβλίου, και οι επόμενες σελίδες το απέδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας. Δεν υπήρξε ούτε μια τόση δα στιγμή που να με κάνει να κουραστώ ή να βαρεθώ ή να χάσω το ενδιαφέρον μου, από την αρχή μέχρι το τέλος διάβασα την ιστορία με απόλυτη προσήλωση, ταξίδεψα νοερά πίσω στον χρόνο, στους μήνες και τα χρόνια μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, και ήταν σαν να είδα με τα ίδια μου τα μάτια αυτά που συνήθως αντιμετώπιζαν τα απλά φανταράκια που γύρισαν σακατεμένα από το μέτωπο, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά (φυσικά υπήρξαν και αυτοί που τα κονόμησαν, πατώντας επί πτωμάτων). Η πλοκή είναι σίγουρα πολύ καλοδουλεμένη και ενδιαφέρουσα, με αρκετές δόσεις σασπένς εκτός των άλλων -καθώς επίσης και με ένα πολύ ωραίο και ταιριαστό φινάλε-, όμως την όλη διαφορά την κάνει η πραγματικά υπέροχη γραφή του Λεμέτρ, που είναι τίγκα στον κυνισμό και το μαύρο χιούμορ, οπωσδήποτε γλαφυρή και χειμαρρώδης, και συν τοις άλλοις απίστευτα εθιστική και ευκολοδιάβαστη. Και, βέβαια, ο συγγραφέας άμεσα και έμμεσα αγγίζει πολλά θέματα, όπως είναι ο πόλεμος, η φτώχεια, η αγάπη, η φιλία, όλα αυτά, καταφέρνοντας με τις περιγραφές και τους διαλόγους να δημιουργήσει ποικίλα συναισθήματα, πολλές φορές αντικρουόμενα, ενώ σίγουρα καταφέρνει να σκιαγραφήσει κάποιους πολύ ενδιαφέροντες και ιδιαίτερους χαρακτήρες, που θα τους θυμάμαι για καιρό και που σίγουρα θα μου λείψουν. Εννοείται πως στο άμεσο μέλλον θα διαβάσω και τα επόμενα δυο βιβλία της Τριλογίας (το δεύτερο έχει ήδη κυκλοφορήσει στα ελληνικά, ενώ αναμένεται και το τρίτο), έστω και αν ίσως να μην φτάνουν εκατό τοις εκατό το επίπεδο του πρώτου.

9.5/10

Edited June 18, 2023 by BladeRunner

[BladeRunner]

Φίδι με κεφαλαία

Δεύτερο βιβλίο του Πιερ Λεμέτρ που διαβάζω μετά το υπέροχο "Καλή αντάμωση εκεί ψηλά" που διάβασα τον Μάρτιο του 2021, φυσικά δεν φτάνει το επίπεδο του συγκεκριμένου βιβλίου, άλλωστε είναι τελείως διαφορετικό από άποψη γραφής και θεματολογίας, όμως κακά τα ψέματα ήταν και αυτό ένα άκρως ψυχαγωγικό και σε πολλά σημεία απολαυστικό μυθιστόρημα, με μια πρωταγωνίστρια παντελώς διαφορετική και ξεχωριστή. Υποτίθεται ότι το βιβλίο αυτό ο Λεμέτρ το έγραψε πίσω στη δεκαετία του '80 αλλά αποφάσισε να το παραδώσει για έκδοση το 2021, τονίζοντας ότι είναι το πρώτο και συνάμα το τελευταίο μυθιστόρημα που ανήκει στο αστυνομικό είδος και που παραδίδει για έκδοση. Η αλήθεια είναι ότι σαν βιβλίο είχε αρκετά vibes από Ταραντίνο, και αυτό για μένα είναι πάντα θετικό. Γενικά έχει μια αρκετά τρελή πλοκή που μάλλον δεν πείθει και απόλυτα, αλλά είναι τόσο διασκεδαστική και καθηλωτική που δεν έχει και τόση σημασία. Επίσης η γραφή είναι πολύ ωραία, κάπως παιχνιδιάρικη, με χιούμορ και κυνισμό, βοηθάει τα μέγιστα στη γρήγορη και κυρίως ψυχαγωγική ανάγνωση του βιβλίου. Θα έλεγα ότι είναι το απόλυτο καλοκαιρινό ανάγνωσμα, αν υποθέσουμε ότι συνήθως το καλοκαίρι διαβάζουμε στην παραλία κάπως πιο ανάλαφρα και πιο διασκεδαστικά βιβλία. Βέβαια, εγώ το διάβασα στο σπίτι, με τη βροχή έξω να πέφτει ασταμάτητα και τον καιρό να θυμίζει φθινόπωρο, αλλά λέμε τώρα...

8/10