Η παπαρούνα στο βράχο

[Ιρμάντα]

Όνομα Συγγραφέα: Ιρμάντα
Είδος: Horror, weird, steampunk
Βία; Ναι
Σεξ; Ναι
Αριθμός Λέξεων: 3872 (με την εισαγωγή)
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Για το Write off #97

coquelicot sur un rocher.docx

[Ιρμάντα]

coquelicot sur un rocher.pdf

αν διευκολύνει-

[Αρίστος]

Εξαιρετικά καλογραμμένη (δεν περίμενα τίποτα λιγότερο) ιστορία, που φάνηκε, τουλάχιστον σε εμένα, ότι τη δούλεψες αρκετά. Πολύ όμορφα δοσμένοι συμβολισμοί. Μου άρεσε η χρήση στοιχείων από τη θρησκεία και η αντίθεση που πρόβαλες, μέσα από αυτήν, καθώς το αποτέλεσμα, έτσι όπως το εξέλαβα εγώ είναι αμιγώς ανθρωποκεντρικό και υπαρξιακό. Αν μπορώ να παραπονεθώ για κάτι, πάντοτε βέβαια κατά την ταπεινή μου γνώμη, κάποιες σκηνές μου φάνηκαν "επιτηδευμένα παρανοϊκές". Σαν να συμπεριλήφθηκαν απλώς και μόνο για να σοκάρουν, χωρίς να συμβάλλουν σε αυτό που ήθελες να δώσεις και να φτάσει στον αναγνώστη.

[Nick V.]

Νομίζω είναι συναρπαστικό από μόνο του το γεγονός ότι συμμετείχες σ’ αυτό το write off (σε ευχαριστούμε λοιπόν και ελπίζουμε να ξανά γράψεις μαζί μας, σύντομα, στο μέλλον. Γιατί καλές είναι οι κριτικές σου βρε παιδί μου, δε λέω -κάλε ψέματα λέω, πολύ καλές είναι, και απολύτως απαραίτητες- αλλά όταν γράφεις κιόλας μαζί μας, η χαρά μας δεν περιγράφεται).

Αρχικά να πω ότι η ιστορία σου είναι για μένα η πιο καλογραμμένη και καλοδουλεμένη του write off. 

Θα κάνω μια μικρή παρατήρηση  πάνω στη δομή σου, και αυτό γιατί με προβλημάτισε λιγουλάκι.

Η ιστορία σου για μένα αποτελείται από τέσσερα μέρη: α) το μήνυμα, β) το… “intermedio” γ) το παιχνίδι με τους καθρέφτες και δ) το κλείσιμο.

Το καλύτερο, το πιο “ζωντανό” από τα τέσσερα, αυτό που στήνεις κοσμοπλασία και πλάθεις χαρακτήρες, αυτό που μου έδωσε την αίσθηση ότι το γούσταρες πολύ όταν το έγραφες, είναι το β. Το βάφτισα “intermedio” όταν τελείωσα την ανάγνωση και αντιλήφθηκα τη συνολική δομή της ιστορίας σου. Τότε, μου φάνηκε κάπως περιττό το μήνυμα στην αρχή. Αν δεν το είχες συμπεριλάβει και μας είχες δώσει τις διευκρινίσεις μέσα στο β, νομίζω ότι θα είχες καλύτερη ροή. Το τρίτο μέρος, με τους καθρέφτες, ίσως και να ήθελε, νομίζω, μεγαλύτερη ανάπτυξη αφού, συγκριτικά, μοιάζει σαν να το έτρεξες (και αυτό πάλι το λέω λόγω του μηνύματος στην αρχή μιας και δίνει την αίσθηση στον αναγνώστη ότι το κυρίως πιάτο της ιστορίας είναι άλλου).

Και κάτι τελευταίο: η λέξη “προοικονομία” είναι για μένα συγγραφική τζαργκονιά. Στο σημείο που την αναφέρεις ένιωσα περισσότερο να μου μιλάει η συγγραφέας παρά ο χαρακτήρας.

[Roubiliana]

Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο διήγημα ήταν η πλούσια κοσμοπλασία. Πραγματικά έδινε την εντύπωση δουλεμενου κόσμου με στοιχεια steampunk. Ευχάριστη έκπληξη να χρησιμοποιήσεις τα Ιεροσόλυμα ως ντεκόρ (εχω παει, καλες αναμνήσεις). Κακοψυχος λιγο ο ηρωας σου αλλα c est la vie. Ωραία ιδέα με τα βραχιόλια, εντυπωσιακή σκηνή με τους καθρέφτες και τη σκηνή που θυμίζει και λίγο τσίρκο. Ωραία η σκηνή με το σεξ μπροστά στον μονιμο γκόμενο. Έδινε λίγο μία ονειρική ατμόσφαιρα η οποία βέβαια σταδιακά γινόταν εφιαλτική. Λίγο με τους καθρέφτες μπερδεύτηκα. Γιατί να πεθάνουν, Φαντάστηκα πως απλά θα τρελαίνονταν, αλλα οκ, έχω διαβάσει κ weird έργα στη ζωη μου.

Καλά δούλεψαν και οι συμβολισμοί ειδικά το τέλος με το κόκκινο παπούτσι που πέφτει στο χιόνι.

Καλή ανατροπή με τον γκόμενο  ο οποίος ήταν ο μόνος που δεν έπαθε τίποτα γιατί ήταν ο εαυτός του. Απογοητεύτηκα όμως που τελικά κέρδισε ο κακός. Εντάξει Δεκτό επιλογή σου απλά μου αρέσει να κερδίζει το καλό. Και τι νόημα είχε να παραμείνει ζωντανό το παλικάρι; απλά να παλέψει λίγο ο κλόουν, να ιδρώσει λίγο πριν τον τελικό θρίαμβο;