Κορεάτικη λογοτεχνία

[Spyrex]

Δεν ξέρω πόσα βιβλία έχουμε στα ελληνικά από τους Κορεάτες συγγραφείς, το ανοίγω όμως το τόπικ γιατί διάβασα ένα της Sohn Won-pyung.
 

Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος

Λοιπόν, ο κεντρικός μας ήρως πάσχει από αλεξιθυμία. Μέχρι το 1/3 του βιβλίου νόμιζα ότι το μοναδικό που θα μου προσέφερε αυτό το βιβλίο είναι η γνώση ότι υπάρχει αυτή η αρρώστια, ή μάλλον, να μου θυμίσει ότι γεννιούνται άνθρωποι με αλεξιθυμία που μπορεί να κυκλοφορούν δίπλα μας. Μου θύμισε επίσης, ότι καλό θα ήταν να μην κρίνω εύκολα τους ανθρώπους γιατί υπάρχουν αρρώστιες όπως αυτή, και επομένως, οι συμμαθητές του πρωταγωνιστή δεν είχαν δίκιο να τον αποκαλούν «φρικιό», χαρακτηρισμό που θα μπορούσε να δώσει μάλλον οποιοσδήποτε σε κάποιον που πεθαίνουν συγγενικά του πρόσωπα μπροστά στα μάτια του και δεν έχει κανέναν μυϊκό σπασμό στο πρόσωπό του.

Για εμένα το βιβλίο ξεκινάει μετά το 1/3. Η συγγραφέας θίγει κοινωνικά θέματα, αναπτύσσει τους χαρακτήρες με έναν τρόπο επιτυχή κάτι που για εμένα με βάση την εξέλιξη της πλοκής ήταν ένα δύσκολο πόνημα. Χάρηκα αρκετά που το διάβασα, σε σημεία όμως με δυσκόλευε η συνοχή μεταξύ των προτάσεων ή παραγράφων (ίσως εδώ παίζει ρόλο και η μεγάλη απόσταση που υπάρχει μεταξύ των γλωσσών και το πώς η καθεμία εκφράζει τα γεγονότα), αλλά η γενική εικόνα ήταν αρκετά καλή. Είναι από τα βιβλία που σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Edited August 25, 2023 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.