Η τέλεια ζωή του Ίαν Γουέδερς

[Αρίστος]

Όνομα Συγγραφέα:
Είδος: Τρόμου
Βία; Ναι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 3816
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Συμμετοχή για το Πλοτς ! #8

Η τέλεια ζωή του Ίαν Γουέδερς.pdf

Edited August 25, 2023 by Ghost
Διόρθωση αριθμού λέξεων.

[soukelef]

Όλα τα λεφτά το plot twist των τελευταίων σελίδων, δεν το περίμενα. Φάνηκε να μη σε δυσκόλεψαν καθόλου οι οδηγίες της άσκησης και μπράβο! Πιστεύω με μια ακόμη περασιά κι ένα πρόχειρο διόρθωμα, θα ξεκαθαρίσει και θα είναι άψογο.

[Nick V.]

Spoiler

Η περίπτωσή σου με έχει προβληματίσει αρκετά. Τα κείμενά σου είναι πάντοτε πολύ καλά, προσεγμένα, με πολύ ωραία και στρωτή γραφή και, κυρίως, με πολύ καλές ιδέες. Ενώ, λοιπόν, στο τέλος κάθε ιστορίας σου θα έπρεπε να μένω ικανοποιημένος απ' αυτό που έχω διαβάσει, αυτό που μου συμβαίνει είναι να μένω με την αίσθηση ότι κάτι είναι "λάθος" ή ότι κάτι δεν μου ταιριάζει. Με απλά λόγια, ενώ με κερδίζεις συγγραφικά, σε κάποιο βαθμό, με χάνεις σαν αναγνώστη.

Έχω καταλήξει (για την ώρα τουλάχιστον, μέχρι να διαβάσω τα επόμενα κείμενά σου) στο ότι σε κάποια πράγματα έχω, μάλλον, διαφορετική οπτική (σωστή ή λάθος, δεν έχει σημασία) απ' αυτές που εκφράζεις στις ιστορίες σου. Για παράδειγμα, στην συγκεκριμένη ιστορία με "έχασες" κάπου εκεί μεταξύ των: "Πετυχημένος. Αυτοδημιούργητος. Πανέμορφη σύζυγος. Αξιολάτρευτα παιδιά. Μονοκατοικία στα προάστια", "Ξέρεις όμως όλοι οι προηγούμενοι, όπως κι εσύ, τι ζήλευαν; Ότι τα είχε όλα πάνω από το μέτριο" και "Πάντα ανικανοποίητοι, όταν αυτό που βιώνετε σαν ευτυχία βρίσκεται τόσο κοντά σας. Στο μέτρο. Στην ισορροπία" (ειδικά σ' αυτό το τελευταίο γέλασα κιόλας. Όχι γιατί είναι "λάθος", ας πούμε, όπως το γράφεις, αλλά γιατί η λέμε-τώρα-ευτυχία είναι λίγο άτιμο πράγμα και, όπως η μπίλια, έρχεται και σου κάθεται εκεί που δεν την περιμένεις, ακόμα και στην ανισορροπία). Με "χάνεις", λοιπόν, όταν αρχίζεις να δίνεις αυτές τις επεξηγήσεις (δηλαδή, τι; Αν δεν ήταν πετυχημένος και αυτοδημιούργητος με πανέμορφη σύζυγο, αξιολάτρευτα παιδιά και μονοκατοικία στα προάστια, δεν θα είχες ιστορία; Εκείνος ο Μπεν, με την, όπως γράφεις, "άδεια και μίζερη... ζωή του",  θα έλεγε όχι σε μια τέτοια περίπτωση; Αν ήταν θέμα ζήλειας, γιατί να μην ζήλευε και το κάτω απ’ το μέτριο αν αυτός ήταν στον πάτο; Θα σου χάλαγε την ιστορία μια τέτοια περίπτωση και γιατί; Απ’ την άλλη, γιατί να μην ήταν τέλεια και η ζωή ενός τέτοιου Ίαν Γουέδερς; Ενός μεροκαματιάρη κατά βάση άνεργου με "άσχημη" σύζυγο, δυο "κωλόπαιδα" και ένα "κωλοδιαμέρισμα" τύπου άσ' τα βράσ' τα; Πολλές σκέψεις, λοιπόν, για να μην πολυλογώ, μπήκαν κάπου εκεί σφήνα και με πέταξαν εκτός.)

Αξίζει να πω ότι οι πρώτες 5 σελίδες σου ήταν για μένα εξαιρετικές. Η ιδέα της νοσοκόμας μου φάνηκε κάπως εύκολη λύση (μια εναλλακτική, όχι απαραίτητα και σωστή, θα ήταν να την έκανες, ας πούμε, παπά, ή, ξέρω 'γω, ένα κοράκι ή μια καρακάξα, στο παράθυρό του, που του μιλάει. Ή κάτι τέλος πάντων λιγότερο αναμενόμενο από το νοσοκομείο-νοσοκόμα).

Ονόματα: το Μπεν Τάιλερ μου θύμισε έντονα το Μπόνι Τάιλερ (και το Γουέδερς, απ' τον τίτλο ακόμα, μου θύμισε Καρλ Γουέδερς και λίγο από Μπιλ Γουίδερς. Πάντως, νομίζω ότι θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις και ελληνικά ονόματα χωρίς να χάσει κάτι η ιστορία σου.)

Καλή συνέχεια σε ό,τι γράφεις και, κυρίως, γράφε όπως γουστάρεις και για ό,τι γουστάρεις.

 

[Roubiliana]

Spoiler

Πολύ ωραία κόσμοπλασία. Μου άρεσε ο χώρος του Αγάλματος και το ίδιο το άγαλμα. Ταιριαστος κ ενδιαφέρον τίτλος. Κάποια θέματα επιμέλειας υπήρχαν. Μου άρεσε πάρα πολύ η ανατροπή στο τέλος καθώς και η υποβόσκουσα φιλοσοφία ζωής. Γενικότερα τα διηγηματα σου έχουνε μία φιλοσοφία από πίσω και την περνάνε με ωραίο τρόπο.