Πέρι αρχέτυπων ο λόγος...

[RaspK]

Ανάλογο μοτίβο μπορείς να βρεις στα πρώτα έργα του Feist, όπου υπάρχουν οι... πως τους λένε, Βάρδε; Άρχοντες των Δράκων, νομίζω;

[Βάρδος]

O Feist είναι από τους λίγους συγγραφείς της εποχής του που απομακρύνθηκε από αυτά τα μοτίβα. Και, όσο προχωρά, το έργο του γίνεται ολοένα και πιο πρωτότυπο.

[Βάρδος]

Autoc eivai o tropoc, me alla logia, va 3eperasei kaveic to stadio tnc mimnsnc. Kiegw eixa 3ekivnsei sto dnmotiko va grafw mia istoria, alla polu suvtoma katalaba oti 3avaegrafa to "Rompev twv Daswv": oute eixa idea tote peri eilikrivouc grafnc, apla nmouv polu-polu pwrwmevoc. E evta3ei, dev milaw giauto to epipedo.

<{POST_SNAPBACK}>

 

Αλήθεια, τι θα πει "ειλικρινής γραφή"; Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Εκτός κι αν κάποιος πληρώνεται για να γράψει κάτι συγκεκριμένο ("Πάρε 300 ευρώ, για να μας γράψεις 3 διηγήματα StarWars"), είναι ποτέ δυνατόν να μη γράφει ειλικρινά; Αλλά, ακόμα κι όταν πληρώνεται για να γράψει κάτι συγκεκριμένο, ναι ακόμα και τότε, βάζει την προσωπική του στάμπα σ'αυτό που γράφει.

 

Επομένως, τι εννοείς;

[distaros]

Μήπως, λέω μήπως, θα έπρεπε πρώτα να καθοριστεί τι εννοούμε αρχέτυπα, τι εννοούμε μοτίβα και τι εννοούμε στερεότυπα? Γιατι δεν είναι ταυτόσημα αυτά, και νομίζω πως τα έχουμε μπερδέψει λίγο......

 

Λοιπόν?

[RaspK]

O Feist είναι από τους λίγους συγγραφείς της εποχής του που απομακρύνθηκε από αυτά τα μοτίβα. Και, όσο προχωρά, το έργο του γίνεται ολοένα και πιο πρωτότυπο.

Δε διαφωνώ σε αυτό όσον αφορά τα κοινά μοτίβα· οι Άρχοντες των Δράκων, όμως, αποτελούν, θα λέγαμε, αυτό που λέει ο Χάρος για το Lovecraft οι Μεγάλοι Παλαιοί!

[Vikar]

Μήπως, λέω μήπως, θα έπρεπε πρώτα να καθοριστεί τι εννοούμε αρχέτυπα, τι εννοούμε μοτίβα και τι εννοούμε στερεότυπα? Γιατι δεν είναι ταυτόσημα αυτά, και νομίζω πως τα έχουμε μπερδέψει λίγο......

Dikain erwtnsn Dain.

 

Aptn meria mou, legovtac arxetupo h kai protupo stn mu8oplasia evvow mia forma pou mporei va leitourgnsei h va 8ewrn8ei wc gevvntria loipwv mu8oplastikwv stoixeiwv. Touc allouc duo orouc dev touc xrnsimopoiw.

 

Δεν υπάρχουν νέα αρχέτυπα. Όλα είναι ριζωμένα μέσα στον άνθρωπο. Η φαντασία δεν είναι παρά ανάπλαση της πραγματικότητας. Face it: δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάτι που δεν μπορεί να κατανοήσει ο εγκέφαλός μας. Επομένως, αναπλάθουμε.

Osec forec kiav grayeic mia vea bariavta tou "there's nothing new under the sun", tosec kiegw 8a diafwvnsw: auto pou lec akurwvei to xrovo, eivai rizika avtifatiko. Eivai sav va lec oti oln n av8rwpivn istoria dev eivai para eva paixvidi suvduastiknc pou avakuklwvetai!... Pou bebaia dev mporei va snmaivei para oti arveisai tnv upar3n istoriac.

 

Lec oti n favtasia avapla8ei tnv pragmatikotnta lec kiauta exouv kapoia xeiropiastn apostasn meta3u touc kai mporouv etsi va diaxwristouv. Poia "pragmatikotnta"; H dikn sou, n dikn mou, tou paidiou pou ywmolimaei stnv afrikn, tou arxaiou ellnva, tou mellovtikou katoikou tnc asiatiknc npeirou; H mnpwc isxurizesai staln8eia oti oloi oi parapavw biwvoume tnv idia pragmatikotnta, oti zoume stov idio kosmo;...

 

Lec meta oti dev mporoume va skeftoume kati pou dev mporoume va katavonsoume kai autoavaireisai --- ektoc kiav pragmatika pisteueic oti o av8rwpoc katavoouse to idio se opoiadnpote fasn tnc istoriac (tnv opoia, 8a mou peic, exeic ndn arvn8ei, ara dev 8aprepe va to grafw twra auto ).

 

 

Auto eivai akribwc kai to snmeio sto opoio epimevw se tosa kai tosa posts (oxi movo sto parov 8ema): to ti katavoeic, dnladn to pwc snmaiveic tov kosmo, eivai n movn diadikasia pou paragei xrovo, ara eivai autn pou 8a3ize va 8ewroume kevtriko snmeio tnc ka8e mac suzntnsnc, avalusnc, problnmatismou klp.

 

Otav milame gia arxetupa omwc 8igoume to zntnma tnc 'formac'. Opoioc exei problnmatistei ndn pavw sto diasnmo dipolo formac-periexomevou 3erei polu kala oti n forma afora movo kai movo stn 8ewria, oxi stnv pra3n: n evvoia tnc formac 3epndaei apo tnv av8rwpivn avagkn gia ta3ivomnsn kai prokeimevou va ta3ivomnseic kati (px touc xaraktnrec pou apavtiouvtai stn logotexvia tou favtastikou stov eikosto aiwva), prepei prwta auto va uparxei (prepei va exouv graftei xaraktnrokevtrika erga favtasiac sauto to diastnma).

 

Etsi, avti8eta me tnv paragwgn ka8autn tou ergou, n 8ewrntikn autn ta3ivomnsn eivai mia diadikasia ovtwc suvduastikn, me polu ka8aro avtikeimevo, kai givetai, opwc leme, ek tou asfalouc: n 8ewria epi tnc logotexviac dev paragei logotexvia. Pavta loipov mporeic va mageireyeic mia 8ewria pou va avagei tn diastnmikn opera sto Loukiavo(!), h o,ti allo sou katebei.*

 

Alla kai sta sobara, tipote dev mporei va apokleisei mia vea 8ewrntikn optikn (sxnma uperbolnc) pou 8a se avagkasei va deic 'vea arxetupa'. 8avai mia optikn pou 8a gevvn8nke apo mia vea ermnveia sta pragmata --- to opoio pali mac odngei se suzntnsn epi tou periexomevou.

 

Αλήθεια, τι θα πει "ειλικρινής γραφή"; Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Εκτός κι αν κάποιος πληρώνεται για να γράψει κάτι συγκεκριμένο ("Πάρε 300 ευρώ, για να μας γράψεις 3 διηγήματα StarWars"), είναι ποτέ δυνατόν να μη γράφει ειλικρινά; Αλλά, ακόμα κι όταν πληρώνεται για να γράψει κάτι συγκεκριμένο, ναι ακόμα και τότε, βάζει την προσωπική του στάμπα σ'αυτό που γράφει.

 

Επομένως, τι εννοείς;

H ekfrasn stnv texvn dev eivai allo apo tnv ekfrasn tnc koivwviknc sou atomikotntac:** zeic me allouc, autoi sou divouv, auto se pla8ei kiesu to diveic pisw ek8etovtac to. Otav eisai eilikrivnc, prospa8eic va dwseic pisw auto akribwc pou plastnke mesa sou (kioxi kati allo), xwric va sapotreyouv oi opoiec suvepeiec apo to va to kaveic.

 

Aptnv alln, otav dev eisai eilikrivnc, viw8eic tnv avagkn va dikaiolognseic kai va stnri3eic tnv avagkn sou gia ekfrasn. Profasizesai etsi "epirroec", "protupa", "kallitexvika reumata", "oikoumevika arxetupa" kai loipec tetoiec evvoiec, oi opoiec omwc eivai ka8ara 8ewrntikec stnv ousia touc kai kamia sxesn dev exouv me tnv idia tnv pra3n tnc ekfrasnc. Malla logia loipov, auto pou kaveic otav dev eisai eilikrivnc, eivai va krubesai pisw apo tnv eilikriveia allwv: autwv pou se epnreasav, pou eivai ta protupa sou, pou dnmiourgnsav ta kallitexvika reumata pou saresouv h ta oikoumevika arxetupa me ta opoia tautizesai klp.

 

 

Na milac gia tnv eilikriveia, eivai va milac gia metafusikn. Dev eivai eukolo pragma auto. Stnv pragmatikotnta dev 8elw va "orisw" tnv eilikriveia me ta parapavw, tn 8ewrw prwtarxikn n8ikn evvoia (toulaxisto stnv texvn).

 

____________________________

* Kata to orgouelliko protupo tou ka8e geloiou "Liakopoulou", pou epavermnveuei kata boulnsn.

 

** Giauto kai dev mporeic va grayeic eilikriva otav eisai "paidi": giati dev exeic apoktnsei akomn koivwviko eauto (dev exeic "wrimasei" pou leve kioi goveic), ara dev exeic kai to meso (dnladn tov eauto sou, opwc autoc sugka8orizetai apo tic poikilec koivwvikec tou sxeseic) gia vafougkrasteic tnv koivwvia.

Edited June 24, 2005 by Vikar

[Βάρδος]

Osec forec kiav grayeic mia vea bariavta tou "there's nothing new under the sun", tosec kiegw 8a diafwvnsw: auto pou lec akurwvei to xrovo, eivai rizika avtifatiko. Eivai sav va lec oti oln n av8rwpivn istoria dev eivai para eva paixvidi suvduastiknc pou avakuklwvetai!... Pou bebaia dev mporei va snmaivei para oti arveisai tnv upar3n istoriac.

 

Lec oti n favtasia avapla8ei tnv pragmatikotnta lec kiauta exouv kapoia xeiropiastn apostasn meta3u touc kai mporouv etsi va diaxwristouv. Poia "pragmatikotnta"; H dikn sou, n dikn mou, tou paidiou pou ywmolimaei stnv afrikn, tou arxaiou ellnva, tou mellovtikou katoikou tnc asiatiknc npeirou; H mnpwc isxurizesai staln8eia oti oloi oi parapavw biwvoume tnv idia pragmatikotnta, oti zoume stov idio kosmo;...

 

Lec meta oti dev mporoume va skeftoume kati pou dev mporoume va katavonsoume kai autoavaireisai --- ektoc kiav pragmatika pisteueic oti o av8rwpoc katavoouse to idio se opoiadnpote fasn tnc istoriac (tnv opoia, 8a mou peic, exeic ndn arvn8ei, ara dev 8aprepe va to grafw twra auto ).

Auto eivai akribwc kai to snmeio sto opoio epimevw se tosa kai tosa posts (oxi movo sto parov 8ema): to ti katavoeic, dnladn to pwc snmaiveic tov kosmo, eivai n movn diadikasia pou paragei xrovo, ara eivai autn pou 8a3ize va 8ewroume kevtriko snmeio tnc ka8e mac suzntnsnc, avalusnc, problnmatismou klp.

 

Otav milame gia arxetupa omwc 8igoume to zntnma tnc 'formac'. Opoioc exei problnmatistei ndn pavw sto diasnmo dipolo formac-periexomevou 3erei polu kala oti n forma afora movo kai movo stn 8ewria, oxi stnv pra3n: n evvoia tnc formac 3epndaei apo tnv av8rwpivn avagkn gia ta3ivomnsn kai prokeimevou va ta3ivomnseic kati (px touc xaraktnrec pou apavtiouvtai stn logotexvia tou favtastikou stov eikosto aiwva), prepei prwta auto va uparxei (prepei va exouv graftei xaraktnrokevtrika erga favtasiac sauto to diastnma).

 

Etsi, avti8eta me tnv paragwgn ka8autn tou ergou, n 8ewrntikn autn ta3ivomnsn eivai mia diadikasia ovtwc suvduastikn, me polu ka8aro avtikeimevo, kai givetai, opwc leme, ek tou asfalouc: n 8ewria epi tnc logotexviac dev paragei logotexvia. Pavta loipov mporeic va mageireyeic mia 8ewria pou va avagei tn diastnmikn opera sto Loukiavo(!), h o,ti allo sou katebei.*

 

Alla kai sta sobara, tipote dev mporei va apokleisei mia vea 8ewrntikn optikn (sxnma uperbolnc) pou 8a se avagkasei va deic 'vea arxetupa'. 8avai mia optikn pou 8a gevvn8nke apo mia vea ermnveia sta pragmata --- to opoio pali mac odngei se suzntnsn epi tou periexomevou.

 

Ακόμα αναρωτιέμαι πού θες να καταλήξεις. Έχουν βάση όλα αυτά που λες, αλλά δεν ακυρώνουν το "ουδέ νέον υπό τον ήλιον". Και θα σου πω γιατί. Υποστηρίζεις ότι η πραγματικότητα είναι υποκειμενική, και ο καθένας ζει στη δική του πραγματικότητα. Συμφωνώ. Ωστόσο, παραδόξως (ή όχι και τόσο παραδόξως), άνθρωποι που ζούσαν εκατοντάδες χιλιόμετρα απόσταση ο ένας από τον άλλο, και δεν είχαν καμία επαφή μεταξύ τους, έτυχε (;) να γράψουν για παρόμοια πράγματα, ή να έχουν παρόμοιες ιδέες. Αυτό σημαίνει κάτι: σημαίνει ότι, όσο κι αν ο καθένας ορά διαφορετικά την πραγματικότητα (πράγμα το οποίο δεν είναι αμφισβητήσιμο από κανέναν, πιστεύω), πάντα υπάρχουν και σημεία επαφής της πραγματικότητας του ενός άνθρωπου με την πραγματικότητα του άλλου ανθρώπου, ή της πραγματικότητας του ενός λαού με την πραγματικότητα του άλλου λαού.

 

Απόδειξη είναι οι μυθολογίες, πολλές από τις οποίες, όχι μόνο διαπραγματεύονται τα ίδια θέματα, αλλά έχουν μέσα και παρόμοιες ιδέες (πλάσματα και ήρωες που μοιάζουν υπερβολικά μεταξύ τους). Ωστόσο, ο κάθε λαός εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο αυτά τα πράγματα.

 

Επομένως, καταλήγουμε σε αυτό που είπα και στην αρχή. Δεν υπάρχουν νέα αρχέτυπα. Όλα είναι ριζωμένα μέσα στον άνθρωπο. Η φαντασία δεν είναι παρά ανάπλαση της πραγματικότητας. Face it: δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάτι που δεν μπορεί να κατανοήσει ο εγκέφαλός μας. Επομένως, αναπλάθουμε.

 

Αλήθεια, τι θα πει "ειλικρινής γραφή"; Υπάρχει τέτοιο πράγμα; Εκτός κι αν κάποιος πληρώνεται για να γράψει κάτι συγκεκριμένο ("Πάρε 300 ευρώ, για να μας γράψεις 3 διηγήματα StarWars"), είναι ποτέ δυνατόν να μη γράφει ειλικρινά; Αλλά, ακόμα κι όταν πληρώνεται για να γράψει κάτι συγκεκριμένο, ναι ακόμα και τότε, βάζει την προσωπική του στάμπα σ'αυτό που γράφει.

 

Επομένως, τι εννοείς;

H ekfrasn stnv texvn dev eivai allo apo tnv ekfrasn tnc koivwviknc sou atomikotntac:** zeic me allouc, autoi sou divouv, auto se pla8ei kiesu to diveic pisw ek8etovtac to. Otav eisai eilikrivnc, prospa8eic va dwseic pisw auto akribwc pou plastnke mesa sou (kioxi kati allo), xwric va sapotreyouv oi opoiec suvepeiec apo to va to kaveic.

 

Ως εδώ, συμφωνούμε. Αλλά δε νομίζω ότι, και να θέλεις να το αποφύγεις, μπορείς. Θέλοντας και μη, είσαι επηρεασμένος από όσα έχεις βιώσει.

 

Ωστόσο, η τέχνη τού να λες ιστορίες είναι και να χρησιμοποιείς τη φαντασία σου, αλλιώς, ας πούμε, ποτέ δε θα μπορούσες να περιγράψεις μια μάχη, όσο κι αν ήθελες. Αυτό, όμως, θα ήταν ανόητο και θα περιόριζε πολύ τη λογοτεχνία. Ο άνθρωπος --και μόνον ο άνθρωπος-- έχει την ικανότητα να φαντάζεσαι, και πρέπει να μπορεί να τη χρησιμοποιεί σωστά.

 

Aptnv alln, otav dev eisai eilikrivnc, viw8eic tnv avagkn va dikaiolognseic kai va stnri3eic tnv avagkn sou gia ekfrasn. Profasizesai etsi "epirroec", "protupa", "kallitexvika reumata", "oikoumevika arxetupa" kai loipec tetoiec evvoiec, oi opoiec omwc eivai ka8ara 8ewrntikec stnv ousia touc kai kamia sxesn dev exouv me tnv idia tnv pra3n tnc ekfrasnc. Malla logia loipov, auto pou kaveic otav dev eisai eilikrivnc, eivai va krubesai pisw apo tnv eilikriveia allwv: autwv pou se epnreasav, pou eivai ta protupa sou, pou dnmiourgnsav ta kallitexvika reumata pou saresouv h ta oikoumevika arxetupa me ta opoia tautizesai klp.

 

Δε νομίζω ότι υπάρχει κανένας συγγραφέας που να μην έχει δεχτεί επιρροές. Αν κάποιος το υποστηρίζει αυτό, ψεύδεται. Ωστόσο, δε σημαίνει ότι το γράψιμό του είναι ανειλικρινές. Ακόμα και τα πράγματα που σε έχουν επηρεάσει, είναι μέσα στο περιβάλλον σου, στις εμπειρίες σου. Σου προσθέσουν, αν ξέρεις πώς, δε σου αφαιρούνε.

 

Έτσι όπως τα λες εσύ, δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε έναν συγγραφέα που γράφει με ειλικρίνια.

 

** Giauto kai dev mporeic va grayeic eilikriva otav eisai "paidi": giati dev exeic apoktnsei akomn koivwviko eauto (dev exeic "wrimasei" pou leve kioi goveic), ara dev exeic kai to meso (dnladn tov eauto sou, opwc autoc sugka8orizetai apo tic poikilec koivwvikec tou sxeseic) gia vafougkrasteic tnv koivwvia.

 

Κι όμως, πόσο λάθος κάνεις. Τα παιδιά δέχονται τρομερή βία από την κοινωνία. Ίσως την περισσότερη βία από όλους τους υπόλοιπους. Στο σχολείο, κατ'αρχήν.

[Vikar]

Peri tou kaivourgiou

 

Έχουν βάση όλα αυτά που λες, αλλά δεν ακυρώνουν το "ουδέ νέον υπό τον ήλιον". Και θα σου πω γιατί. Υποστηρίζεις ότι η πραγματικότητα είναι υποκειμενική, και ο καθένας ζει στη δική του πραγματικότητα. Συμφωνώ. Ωστόσο, παραδόξως (ή όχι και τόσο παραδόξως), άνθρωποι που ζούσαν εκατοντάδες χιλιόμετρα απόσταση ο ένας από τον άλλο, και δεν είχαν καμία επαφή μεταξύ τους, έτυχε ( ; ) να γράψουν για παρόμοια πράγματα, ή να έχουν παρόμοιες ιδέες. Αυτό σημαίνει κάτι: σημαίνει ότι, όσο κι αν ο καθένας ορά διαφορετικά την πραγματικότητα (πράγμα το οποίο δεν είναι αμφισβητήσιμο από κανέναν, πιστεύω), πάντα υπάρχουν και σημεία επαφής της πραγματικότητας του ενός άνθρωπου με την πραγματικότητα του άλλου ανθρώπου, ή της πραγματικότητας του ενός λαού με την πραγματικότητα του άλλου λαού.

 

Απόδειξη είναι οι μυθολογίες, πολλές από τις οποίες, όχι μόνο διαπραγματεύονται τα ίδια θέματα, αλλά έχουν μέσα και παρόμοιες ιδέες (πλάσματα και ήρωες που μοιάζουν υπερβολικά μεταξύ τους). Ωστόσο, ο κάθε λαός εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο αυτά τα πράγματα.

Sumfwvw re Barde, kai malista ta lec wraia. Fusika kai uparxouv tomec meta3u koivwviwv, otav dev eivai amoibaia apokleismevec (gewgrafika). Alla opwc kiesu katalngeic, auto pou kavei tic koivwviec diaforetikec eivai oti "ekfrazouv me diaforetiko tropo (snmasia) ta idia pragmata (forma)".

 

Posw mallov otav oi duo autec koivwviec dev diakrivovtai movo gewgrafika, alla kai xrovologika. Skeyou oti mia koivwvia pou esbnse evav aiwva priv sxnmatistei mia alln, dev eixe kav tnv eukairia va biwsei tov "tropo me tov opoio ekfrazei ta pragmata" (opwc 8alega egw: "tn snmasia pou divei sta pragmata") n mellovtikn.

 

Επομένως, καταλήγουμε σε αυτό που είπα και στην αρχή. Δεν υπάρχουν νέα αρχέτυπα. Όλα είναι ριζωμένα μέσα στον άνθρωπο. [...]

Kai pwc katalngeic edw dnladn apo ta prongoumeva; Dnladn dev 8ewreic arketa diaforetiko to va evvoei ka8e koivwvia diaforetika; Gia duo eteroxrovec koivwviec, dev 8ewreic veo kati to opoio proekuye apo mia vea ermnveia; Dev 8ewreic veec tic ideec tou Einstein se sxesn me tic ideec tou Newton; Tnv evvoia tnc epikoivwviac stic merec mac (internet, e-mail, kivnta) se sxesn me tnv evvoia tnc epikoivwviac stnv epoxn tou Omnrou; Ti leme twra;

 

H 'epavermnveia' dev eivai apla mia le3n. eivai pollec forec toso isxurn, wste va vomimopoiei tov isxurismo "o kosmoc exei alla3ei" evvowvtac oti n idia n fusn exei alla3ei. Kai eivai toso magiko oso akougetai.

 

Diabazovtac tnv "Aln8ivn istoria" tou Loukiavou, blepeic oloka8ara oti milaei gia allov kosmo, dnladn gia kosmo me diaforetikouc fusikouc vomouc. Mporei va to briskoume afelec wc avagvwsma stnv koivwvia mac, mola auta ta apoluta akribn pragmata pou me tosn sigouria kai toso kuroc gvwrizoume, alla kai n twrivn favtasia dev kavei allo para auto: epavermnveuei, stoxeuovtac stn rizikn avairesn, kai ara sto diaforetiko kai to kaivourgio.

 

Milwvtac sugkekrimeva gia arxetupa stn logotexvia, pare to paradeigma tou makrav arxetupikou, polusuzntnmevou, snmavtikou (klp-klp) Dov Kixwtn: oute o Omnroc, oute o Euripidnc h o Aisxuloc, oute oi rwmaioi logioi kai logotexvec, oute kai kavevac alloc priv va avalu8ei to biblio tou 8erbavtec dev eixe avtilnf8ei tnv upar3n evoc tetoiou protupou. Kai ftasame snmera va 8ewroume tov Dov Kixwtn tov patera tnc sugxrovnc mu8istoriografiac, xwric polln-polln skeyn. E mn mou peic oti n forma 'Dov Kixwtnc' ntav rizwmevn pavta mesa stov av8rwpo!...

 

Ev pasn periptwsei, to sklnropurnvika avtidarbiviko sou sxnma "ola briskovtai rizwmeva e3 arxnc stov av8rwpo" snmaivei oti 8ewreic vomimo va proballeic tic koivwvikec sou pepoi8nseic se ka8e alln koivwvia (ka8e topou kai ka8e xrovou). Auto fusika, pera apo tnv au8airesia pou to diakrivei, eivai egwkevtriko, isopedwtiko, avtidrastiko kai me profavn tropo lav8asmevo.

 

 

Sautnv mac tnv avtallagn, dev sou krubw oti voiw8w va avaluw to tetrimmevo. Alla exw tnv ais8nsn oti dev exeic asxoln8ei va breic to katallnlo le3ilogio gia to 8ema kai giauto lec o,ti lec. Dev 8elw va se patrovarw, alla dev mporw va pisteyw oti asxoleisai me tn favtasia (everga malista) kai dev apozntac to kaivourgio. Ti va pw; Iswc apla va saresei to "nothing new under the sun" wc ataka, giauto va tnv avaparageic. Akomn kiav eprokeito gia apaisiodo3ia tote, dev 8atav kalutera va ya3eic va paragageic mia vea ataka giauto;

 

 

Peri 'eilikriveiac'

 

[...] η τέχνη τού να λες ιστορίες είναι και να χρησιμοποιείς τη φαντασία σου, αλλιώς, ας πούμε, ποτέ δε θα μπορούσες να περιγράψεις μια μάχη, όσο κι αν ήθελες. Αυτό, όμως, θα ήταν ανόητο και θα περιόριζε πολύ τη λογοτεχνία. Ο άνθρωπος --και μόνον ο άνθρωπος-- έχει την ικανότητα να φαντάζεσαι, και πρέπει να μπορεί να τη χρησιμοποιεί σωστά.

Katarxnv (av kai eixa pei va kleisw to parapavw zntnma) to favtazes8ai eivai akribwc pou paragei tic veec snmasiec gia tic opoiec milaw. Xwric autnv dev 8axe upar3ei "av8rwpivn koivwvia" oute gia deigma.

 

Sumfwvw loipov apoluta mosa lec edw. H ikavotnta va favtazesai epistrateuetai otav lambaveic auto pou sou divei n koivwvia kai to epe3ergazesai, priv va to dwseic pisw, ek8etovtac to. Otav to kaveic eilikriva, tote prospa8eic va mnv afnseic alln favtasia va parembln8ei stnv epe3ergasia. Autnv tnv paremboln evvow legovtac

Aptnv alln, otav dev eisai eilikrivnc, viw8eic tnv avagkn va dikaiolognseic kai va stnri3eic tnv avagkn sou gia ekfrasn. Profasizesai etsi "epirroec", "protupa", "kallitexvika reumata", "oikoumevika arxetupa" kai loipec tetoiec evvoiec [...]

Dev isxurizomai bebaia oti dev exei ka8e suggrafeac epirroec. Isxurizomai omwc oti kavei aveilikrivn douleia otav tic epikaleitai prokeimevou va ekfrastei mesw tnc texvnc: otav evdidei stnv 'vtropn' h stic 'apeilec', kai avti va milnsei me tn dikn tou glwssa, xrnsimopoiei ev gvwsei tou tn glwssa (atakec, arxetupa, kosmouc, ufoc, texvikec) allwv.

 

Giauto kai dev mporeic va grayeic eilikriva otav eisai "paidi": giati dev exeic apoktnsei akomn koivwviko eauto (dev exeic "wrimasei" pou leve kioi goveic), ara dev exeic kai to meso (dnladn tov eauto sou, opwc autoc sugka8orizetai apo tic poikilec koivwvikec tou sxeseic) gia vafougkrasteic tnv koivwvia.

Κι όμως, πόσο λάθος κάνεις. Τα παιδιά δέχονται τρομερή βία από την κοινωνία. Ίσως την περισσότερη βία από όλους τους υπόλοιπους. Στο σχολείο, κατ'αρχήν.

Dikio exeic. Kai malista petuxaiveic eva apo ta agapnmeva mou 8emata --- polu fobamai e3w aptov orizovta tou forum. Sto 8ema mac pavtwc, dev eipa oti to paidi dev dexetai ere8ismata apo tnv koivwvia. eipa oti dev exouv autoprosdioristei akomn koivwvika gia va mporouv va ka8reftisouv auta ta ere8ismata pisw stnv koivwvia.

Edited June 24, 2005 by Vikar

[Βάρδος]

Sumfwvw re Barde, kai malista ta lec wraia. Fusika kai uparxouv tomec meta3u koivwviwv, otav dev eivai amoibaia apokleismevec (gewgrafika). Alla opwc kiesu katalngeic, auto pou kavei tic koivwviec diaforetikec eivai oti "ekfrazouv me diaforetiko tropo (snmasia) ta idia pragmata (forma)".

 

Μια βασική διευκρίνιση στο όλο θέμα, γιατί μου φαίνεται ότι συγχέεις πράγματα: Δεν μιλάμε για την κοινωνία, δεν μιλάμε για την τεχνολογία, δεν μιλάμε για την επιστήμη. Μιλάμε για τη μυθοπλασία και, κατ’επέκταση, για τη λογοτεχνία..

 

Κατά τα άλλα, συμφωνώ μ’αυτό που λες.

 

Posw mallov otav oi duo autec koivwviec dev diakrivovtai movo gewgrafika, alla kai xrovologika. Skeyou oti mia koivwvia pou esbnse evav aiwva priv sxnmatistei mia alln, dev eixe kav tnv eukairia va biwsei tov "tropo me tov opoio ekfrazei ta pragmata" (opwc 8alega egw: "tn snmasia pou divei sta pragmata") n mellovtikn.

 

Kai pwc katalngeic edw dnladn apo ta prongoumeva; Dnladn dev 8ewreic arketa diaforetiko to va evvoei ka8e koivwvia diaforetika; Gia duo eteroxrovec koivwviec, dev 8ewreic veo kati to opoio proekuye apo mia vea ermnveia; Dev 8ewreic veec tic ideec tou Einstein se sxesn me tic ideec tou Newton; Tnv evvoia tnc epikoivwviac stic merec mac (internet, e-mail, kivnta) se sxesn me tnv evvoia tnc epikoivwviac stnv epoxn tou Omnrou; Ti leme twra;

 

Βλέπεις; κάνεις κύκλους γύρω από τεχνολογία και λοιπά θέματα. Σκέψου ότι, όμως, παρόλα τα επιτεύγματα του, ο άνθρωπος γράφει την ίδια λογοτεχνία κατά βάση. Τα ίδια προβλήματα τον απασχολούν. Είναι πράγματα διαχρονικά, όπως η αγαπή, το μίσος, ο πόλεμος, η ειρήνη, ο φόβος, η γενναιότητα, και άλλα.

 

Επίσης, δεν είναι τυχαίο που πολλά μοτίβα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, ακομα και από λαούς που μεταξύ τους δεν έχουν σύνδεση.

 

Όταν λέω «μοτίβα» δεν εννοώ τα ελφ, δεν εννοώ τους νάνους, δεν εννοώ τα χάφλινγκ. Αλλά εννοώ ότι, ας πούμε, ανέκαθεν ο άνθρωπος πίστευε ότι υπάρχει κάτι πέρα απ’αυτόν: κάποιο «πλάσμα» που δεν μπορεί να κατανοήσει. Αυτό είναι κάτι που πάντα ίσχυε και φαίνεται πως ακόμα να ισχύει στη λογοτεχνία.

 

Τώρα, προσπαθώ να σκεφτώ ένα παράδειγμα που θα καταλάβεις, αλλά δεν ξέρω και τι λογοτεχνικά έργα έχεις διαβάσει. Θέλω να φέρω ένα παράδειγμα τελείως πρωτότυπο, για να σου δείξω ότι, ακόμα κι αυτό, αν του βγάλεις τη σάρκα κι αφήσεις το σκελετό του, είναι κατά βάση αρχέτυπο. Πες μου εσύ: πες μου τον πιο πρωτότυπο λογοτέχνη φαντασίας που έχεις διαβάσει (κι ελπίζω να τον έχω διαβάσει κι εγώ). Μέχρι στιγμής, δεν έχω διαβάσει κάτι που δεν μπορείς να διακρίνεις τα αρχέτυπα που κρύβονται πίσω του.

 

Θες να πάρουμε το Dune για παράδειγμα;

 

Milwvtac sugkekrimeva gia arxetupa stn logotexvia, pare to paradeigma tou makrav arxetupikou, polusuzntnmevou, snmavtikou (klp-klp) Dov Kixwtn: oute o Omnroc, oute o Euripidnc h o Aisxuloc, oute oi rwmaioi logioi kai logotexvec, oute kai kavevac alloc priv va avalu8ei to biblio tou 8erbavtec dev eixe avtilnf8ei tnv upar3n evoc tetoiou protupou. Kai ftasame snmera va 8ewroume tov Dov Kixwtn tov patera tnc sugxrovnc mu8istoriografiac, xwric polln-polln skeyn. E mn mou peic oti n forma 'Dov Kixwtnc' ntav rizwmevn pavta mesa stov av8rwpo!...[/quote[

 

Ο Δον Κιχώτης δεν είναι τίποτα το πρωτότυπο. Ανέκαθεν υπήρχε το αρχέτυπο του πλανόδιου πολεμιστή. Ανέκαθεν υπήρχε το αρχέτυπο του φαντασμένου ανθρώπου. Ανέκαθεν υπήρχε το αρχέτυπο του βοηθού-του-ήρωα. Ο Δον Κιχώτης απλά τυχαίνει να συνδυάζει αυτά τα τρία. Δεν είναι κάτι απίθανο να το σκεφτεί κανείς. Πιθανότατα θα το είχε σκεφτεί και κανένας άλλος, παλιότερα, αλλά δεν έτυχε το έργο του να γίνει γνωστό και μείνει στην Ιστορία.

 

Αντίστοιχο παράδειγμα είναι ο Τόλκιν. Πολύς κόσμος νομίζει ότι αυτός ήταν ο πρώτος που έγραψε για τα ξωτικά στη μορφή που τα ξέρουμε σήμερα. Αλλά δεν είναι έτσι. Την ίδια περίοδο ο Paoul Andersοn (sp?) έγραψε το The Broken Sword, και τα ξωτικά του μοιάζουν υπερβολικά με του Τόλκιν –αλλά σύμφωνα με ό,τι λέγεται κανένας απ’τους δύο συγγραφείς δεν αντέγραψε ή εμπνεύστηκε από τον άλλο.

 

Ev pasn periptwsei, to sklnropurnvika avtidarbiviko sou sxnma "ola briskovtai rizwmeva e3 arxnc stov av8rwpo" snmaivei oti 8ewreic vomimo va proballeic tic koivwvikec sou pepoi8nseic se ka8e alln koivwvia (ka8e topou kai ka8e xrovou). Auto fusika, pera apo tnv au8airesia pou to diakrivei, eivai egwkevtriko, isopedwtiko, avtidrastiko kai me profavn tropo lav8asmevo.

 

Προφανώς, δεν έχεις καταλάβει τι λέω. Μιλάς για την επιφάνεια, μιλάω για την ουσία. Αρχέτυπο: κάτι που κρύβεται πίσω από το προφανές.

 

Sautnv mac tnv avtallagn, dev sou krubw oti voiw8w va avaluw to tetrimmevo. Alla exw tnv ais8nsn oti dev exeic asxoln8ei va breic to katallnlo le3ilogio gia to 8ema kai giauto lec o,ti lec.

 

Κι εγώ θα μπορούσα, πολύ άνετα, να πω το ίδιο πράγμα για σένα (για την ακρίβεια, μου δίνεις την εντύπωση ότι εσκεμμένα μιλάς με τρόπο μη-ξεκάθαρο, προκειμένου να σε «πάρουν πιο σοβαρά»). Αλλά προτιμώ να είμαι ευγενικός…

 

Dev 8elw va se patrovarw, alla dev mporw va pisteyw oti asxoleisai me tn favtasia (everga malista) kai dev apozntac to kaivourgio. Ti va pw; Iswc apla va saresei to "nothing new under the sun" wc ataka, giauto va tnv avaparageic. Akomn kiav eprokeito gia apaisiodo3ia tote, dev 8atav kalutera va ya3eic va paragageic mia vea ataka giauto;

 

Αν το πιστεύεις πραγματικά αυτό, θα αρχίσω να υποπτεύομαι ότι δε διαβάζεις καν τι γράφω.

 

 

Peri 'eilikriveiac'

 

(Bardos)

[...] η τέχνη τού να λες ιστορίες είναι και να χρησιμοποιείς τη φαντασία σου, αλλιώς, ας πούμε, ποτέ δε θα μπορούσες να περιγράψεις μια μάχη, όσο κι αν ήθελες. Αυτό, όμως, θα ήταν ανόητο και θα περιόριζε πολύ τη λογοτεχνία. Ο άνθρωπος --και μόνον ο άνθρωπος-- έχει την ικανότητα να φαντάζεσαι, και πρέπει να μπορεί να τη χρησιμοποιεί σωστά.

 

Katarxnv (av kai eixa pei va kleisw to parapavw zntnma) to favtazes8ai eivai akribwc pou paragei tic veec snmasiec gia tic opoiec milaw. Xwric autnv dev 8axe upar3ei "av8rwpivn koivwvia" oute gia deigma.

 

Sumfwvw loipov apoluta mosa lec edw. H ikavotnta va favtazesai epistrateuetai otav lambaveic auto pou sou divei n koivwvia kai to epe3ergazesai, priv va to dwseic pisw, ek8etovtac to. Otav to kaveic eilikriva, tote prospa8eic va mnv afnseic alln favtasia va parembln8ei stnv epe3ergasia. Autnv tnv paremboln evvow legovtac.

 

Τότε, μάλλον συμφωνούμε.

 

Dikio exeic. Kai malista petuxaiveic eva apo ta agapnmeva mou 8emata --- polu fobamai e3w aptov orizovta tou forum. Sto 8ema mac pavtwc, dev eipa oti to paidi dev dexetai ere8ismata apo tnv koivwvia. eipa oti dev exouv autoprosdioristei akomn koivwvika gia va mporouv va ka8reftisouv auta ta ere8ismata pisw stnv koivwvia.

 

Και πάλι, συμφωνούμε. Ίσως, τελικά, να είσαι καλός άνθρωπος. ;)

 

 

 

Όπως και νάχει, σ’ευχαριστώ για μια ενδιαφέρουσα κουβέντα.

[Vikar]

Μια βασική διευκρίνιση στο όλο θέμα, γιατί μου φαίνεται ότι συγχέεις πράγματα: Δεν μιλάμε για την κοινωνία, δεν μιλάμε για την τεχνολογία, δεν μιλάμε για την επιστήμη. Μιλάμε για τη μυθοπλασία και, κατ’επέκταση, για τη λογοτεχνία..

Ovtwc, milaw gia ola auta mazi. Ta 'sugxew' alla me mia pistn oti milaw gia tov koivo touc xaraktnra, mia kai eivai ola dnmiourgikec av8rwpivec drastnriotntec. Alla exeic dikio, 8aprepe va periorizomai stn mu8oplasia, forum pou eivai.

 

Σκέψου ότι [...] παρόλα τα επιτεύγματα του, ο άνθρωπος γράφει την ίδια λογοτεχνία κατά βάση. Τα ίδια προβλήματα τον απασχολούν. Είναι πράγματα διαχρονικά, όπως η αγαπή, το μίσος, ο πόλεμος, η ειρήνη, ο φόβος, η γενναιότητα, και άλλα.

 

Επίσης, δεν είναι τυχαίο που πολλά μοτίβα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, ακομα και από λαούς που μεταξύ τους δεν έχουν σύνδεση.

 

Όταν λέω «μοτίβα» δεν εννοώ τα ελφ, δεν εννοώ τους νάνους, δεν εννοώ τα χάφλινγκ. Αλλά εννοώ ότι, ας πούμε, ανέκαθεν ο άνθρωπος πίστευε ότι υπάρχει κάτι πέρα απ’αυτόν: κάποιο «πλάσμα» που δεν μπορεί να κατανοήσει. Αυτό είναι κάτι που πάντα ίσχυε και φαίνεται πως ακόμα να ισχύει στη λογοτεχνία.

 

[...]

 

Μιλάς για την επιφάνεια, μιλάω για την ουσία. Αρχέτυπο: κάτι που κρύβεται πίσω από το προφανές.

Eivai favero oti dev milac gia tn forma tote. Lec "arxetupo" kai avaferesai sto periexomevo, stn 8ematologia tnc logotexviac. (Dnladn pac va kaveic tn suzntnsn pou stnv aln8eia 8a n8ela kiegw va kavoume. ) Pavtwc exe upoyn oti o oroc eivai arketa ka8ierwmevoc wste va avaferetai stn forma: dev exw akousei pote va xaraktnrizouv tnv agapn, to misoc h opoiodnpote allo 8ema, "arxetupo".

 

Kata talla, wraia: brnkame tnv pngn tnc pare3ngnsnc.

 

Ίσως, τελικά, να είσαι καλός άνθρωπος.

O kaluteroc (dev kavw plaka).

 

EDIT:

Pavtwc mnv vomiseic oti twra sumfwvoume!

 

Eidika av milnseic gia 8ematikn istorika, dev mporeic va mnv dexteic tnv avadusn vewv 8ematwv: n agapn, to misoc, o polemoc, n eirnvn, o foboc, n gevvaiotnta, dev eivai 8ematopoinmeva ola touc se ka8e koivwvia. Akomn, otav eivai, paramevouv diaforetika (pollec forec rizika diaforetika) wc proc to ti snmaivouv kai poso baroc exouv gia tnv koivwvia (ara kai gia to koivo).

 

Alla pragmatika 8a n8ela va kavoume tn suzntnsn se allo 8ema, mia kai n optikn eivai evtelwc diaforetikn apo twv arxetupwv.

Edited June 25, 2005 by Vikar

[Atrelegis]

Το πρόβλημα είναι πάντα αυτό: Πώς στην ευχή θα περιγράψεις έναν λαό ΑΝΑΤΟΜΙΚΑ και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ διαφορετικό από τους ανθρώπους; Μπορείς να γράψεις για έναν λαό από σαρανταποδαρούσες που επικοινωνούν με χρώματα; Όχι. Και αν με κάποιο τρόπο το κάνεις, δε θα μπορείς να το περιγράψεις, επειδή ο τρόπος που θα το αντιλαμβάνονται θα είναι διαφορετικός από αυτός των ανθρώπων!

Το να αποδώσεις κάτι άρδην διαφορετικό από τους ανθρώπους είναι δύσκολο. Το να αποδώσεις κάτι μάλιστα πρωτότυπο είναι ακόμη πιο δύσκολο, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα πάντα έχουν δοκιμαστεί! Η Φανταστική λογοτεχνία κατακλύζεται από συγγραφείς που έχουν κάνει τα πάντα!

Αυτό που μου τη σπέι όμως, είναι η εμμονή μας, σαν είδος, να παρουσιαζόμαστε σαν κεντρικοί χαρακτήρες σε τόσους κόσμους! Ο γαλαξίας του Πολέμου των Άστρων είναι πρακτικά στην άλλη άκρη του Σύμπαντος και όμως, υπάρχουν άνθρωποι; λίγο άκυρο μου ακούγεται...ναι μεν δε μπορούμε να αποφύγουμε τα όρια της αντίληψής μας σαν όρια των περιγραφών, αλλά ας δείξουμε κάποιο όριο έτσι;

[Βάρδος]

Ξέρεις, όμως, γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί (όπως λέει ο Brian Aldiss) no-one wants to read about talking slugs. Θα ήθελες εσύ να διαβάσεις για κάτι τελείως "εξωανθρώπινο";

[Oberon]

Ευτυχώς που ο Brian Aldiss μιλά μόνο για τον εαυτό του!

Προσωπικά ναι, θα προτιμούσα χίλιες φορές να διαβάσω για ομιλούντες γυμνοσάλιαγκες από ένα ακόμα στερεοτυπικό ψευδομεσαιωνικό βασίλειο......(για ένα πρωτότυπο ψευδομεσαιονικό βασίλειο δε θα έλεγα όχι φυσικά).

Edited June 29, 2005 by Dain

[Atrelegis]

Ίσως όχι για ομιλούντα σαλιηγκάρια, αλλά ίσως για εξβγ'ηινους λαούς που δεν είναι σαν άνθρωποι με αλλαγμένα χαρκτηριστικά!

Θα ήθελα μια φορά να δω μάι ιστορία με διαφορετικές φυλές από το κλασσικό πρότυπο των ανθρώπων με μυτερά αυτιά ή κοντών ανθρώπων με μο΄πυσια ή κοντύτερων ανθρώπων με μούσια στα πόδια!

Αν υπήρχε ένας λαός που ήταν ξεχωρσιτός στη γνωστή φαντασία, θα ήμουν πολύ πιο χαρούμενος!

[Βάρδος]

Υπάρχουν πολλοί πρωτότυποι λαοί: βλ. αυτό που έγραψα και στο τόπικ για τον Mieville. Αλλά, και πάλι, για κάποιο "παράξενο" λόγο, ακόμα κι ο Mieville, κάνει τους βασικούς του χαρακτήρες ανθρώπους, ή ακόμα και οι διαφορετικοί λαοί έχουν πάνω-κάτω ανθρώπινα χαρακτηριστικά.

 

Γιατί; Γιατί αυτό κάνει κάθε καλός συγγραφέας, άραγε; Γιατί ασχολείται, ουσιαστικά, με τους ανθρώπους και όχι με ομιλούντα σκουλήκια;

 

Γιατί το ομιλόν σκουλήκι, θα σου έλεγε: Πεινάω... τρώω... Κοιμάμαι... χρρρρρ-ψψψψψψ, χρρρρρρ-ψψψψψψ-χρρρρρρψψψψ (αν ροχαλίζουν τα σκουλήκια --damn, είμαι πρωτότυπος :Ρ)... Ξυπνάω... Πεινάω... τρώω... Ώρα για αναπαραγωγή... Νυστάζω...

 

Ή, αν το πλάσμα είναι τελείως αλλόκοτο, για να γράψεις από την οπτική του γωνία, θα πρέπει να κάνεις σουρεαλισμό--

 

Και, παρατηρώντας το κόκκινο, ο Σρλ'ργκ'χ κινήθηκε προς μπλε. Σκαρφάλωσε πάνω στο κιτρινόγκριζο, για να φτάσει στο πορτοκαλί με την ωραία οσμή.

 

--συνεχίζουμε έτσι για άλλες 100 σελίδες, και φυσικά, στο τέλος, δεν ξέρουμε τι γράφουμε. Ούτε ο αναγνώστης ξέρει τι έχει διαβάσει.

 

Δηλαδή, αναρωτιέμαι: θα ήθελα εγώ να διαβάσω ένα τέτοιο πράγμα; Και η απάντηση είναι πάντα όχι. Ίσως να είχε ενδιαφέρον να το διαβάσει για 2-3 σελίδες, έτσι για την καφρίλα της υπόθεσης, για την αλλαγή' αλλά, σε όλο το υπόλοιπο βιβλίο, ο συγγραφέας θα πρέπει να λέει κάτι που, κατά βάση, αφορά τους ανθρώπους για να με συγκινήσει. Όλα από τον άνθρωπο ξεκινάνε. Γιαυτό κιόλας βλέπεις πολλούς συγγραφείς να έχουν μόνο ανθρώπους ως βασικούς χαρακτήρες στα έργα τους. Ακόμα και μια "άλλη φυλή" να έχεις, πάλι ανθρώπινα χαρακτηριστικά θα διαθέτει, για να υπάρχουν βασικοί χαρακτήρες μέσα από αυτή τη φυλή. Μπορείς πάντα να έχεις ομιλούντα σκουλήκια, ή λύκους, ή δράκους, ή σαλάχια (κι εγώ έχω ομιλούντα σαλάχια σε μια μου ιστορία, και είναι και πολύ έξυπνα, πιο έξυπνα από ανθρώπους :Ρ), αλλά δεν έχουν ενδιαφέρον ως βασικοί χαρακτήρες.

 

Ευτυχώς που ο Brian Aldiss μιλά μόνο για τον εαυτό του!

Προσωπικά ναι, θα προτιμούσα χίλιες φορές να διαβάσω για ομιλούντες γυμνοσάλιαγκες από ένα ακόμα στερεοτυπικό ψευδομεσαιωνικό βασίλειο......(για ένα πρωτότυπο ψευδομεσαιονικό βασίλειο δε θα έλεγα όχι φυσικά). 

 

Man, you're weeeeiiiiird.

[distaros]

Νομίζω πως απλά το έχετε τραβήξει στα δύο άκρα...Από την μία οι άνθρωποι,από την άλλη τα σαλιγκάρια...

Δεν μιλάμε για φυλές που θα έχουν τόσο εξωφρενική αντίληψη που δεν θα μπορούν να αναλυθούν με τα ανθρώπινα δεδομένα και το μέσο λεξιλόγιο...

 

Εγώ δεν έχω πρόβλημα με τις φυλές που δανείζονται την προσωπικότητα τους από τον μέσο άνθρωπο,αλλά με τις φυλές που απλά στήνονται με βάση ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ χαρακτηρηστικό του ανθρώπου(άντε και 2 ή 3)Π.χ,τα ξωτικά τα αντιπροσωπεύει η καλοσύνη,η σοφία και η επιβλητικότητα τους,τα ορκ η κακία και η ηλιθιότητα τους κλπ κλπ...

Αυτό ισχύει στο 75-80% των περιπτώσεων,είτε μιλάμε για συγγραφή είτε για dnd...

Θεωρώ αυτονόητο ότι κάθε φανταστική φυλή θα βασίζεται έως ένα σημείο σε ανθρώπινα δεδομένα...

Απλά με ενοχλεί ότι απλά μεγενθύνουν ένα χαρακτηρηστικό και νομίζουν πως έφτιαξαν μια πρωτότυπη φυλή...

[heiron]

Στη συγγραφη το μονο οριο ειναι η φαντασια του συγγραφεα αρα οταν μιλαμε για πρωτοτυπες φυλες κατι μπορει να γινει.Αλλα εχει μπει για τα καλα στο χωρο του φανταστικου η "νοοτροπια" του σινεμα οπου κυριαρχουνε οι ανθρωπομορφες φυλες για ευνοητους λογους-κομπαρσοι με λιγο μεικ-απ γινονται ξωτικα/ορκ/εξωγηινοι.Βεβαια τωρα με την αναπτυξη των εφφε θα επρεπε να βελτιωθει η κατασταση.Δε βλεπω να γινεται κατι τετοιο ομως..

Επισης οταν μιλαμε για μη ανθρωπομορφα οντα μπαινουν ποικιλα προβληματα στη μεση.Ακομα και στην περιγραφη μιας μονομαχιας αλλαζουν πολλα.Τι χτυπημα θα επιφερει ο ηρωας σε ενα ον με εντελως διαφορετικη ανατομια?Εδω κοβεις την ουρα απο ενα ερπετο(και μιλαμε για σημαντικο ποσοστο του ολου σωματος του-το μισο ας πουμε) και δεν παθαινει τιποτα σοβαρο.Αν γινει κατι παρομοιο σε εναν ανθρωπο ομως..

[Βάρδος]

Το πρόβλημα δεν είναι στη σωματική διαφορά, αλλά στην ψυχολογική και στην κοινωνική.

[heiron]

Εχμ,εννοειτε οτι υπαρχει προβλημα σε ολα.Και στην σωματικη διαφορα και στην ψυχολογικη και στην κοινωνικοπολιτικη.

[Atrelegis]

Καμιά φορά μπορεί αυτά να αλληλοεξρτώνται. Σε μία κοινωνία που οι κόκορες λατρεύονται σα θεοί και μάοστα ο λαός τους (ανθρωπόμορφοι) έχουν όλοι μοϊκάνα μαλλί, μπορεί να θεωρείται μέγιστη ατίμωση αν κάποιος του κόψει το τσουλούφι του ή το μήκος και το χρώμα του να είναι σημάδι της κοινωνικής του θέσης.

Σε έναν λαό με άλλη ανατομία (βλ. φίδια) θα θεωρείται σημάδι εξουσίας το χρώμα των φολίδων του και ούτω καθεξής.