Jump to content

Παραλογοτεχνία


The Blackcloak
 Share

Recommended Posts

Υπάρχει παραλογοτεχνία; Παραλογοτεχνία και sff , fantasy. Παραλογοτεχνία και comics. Παραλογοτεχνία και fanfic. Παραλογοτεχνία και λογοτεχνία. Συζητήστε.

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 93
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Nihilio

    6

  • Oberon

    17

  • Atrelegis

    7

  • odesseo

    11

Κατά βάση ο όρος παραλογοτεχνία(παραφιλολογία) δημιουργήθηκε πριν ένα περίπου αιώνα από την διανουμενίστικη intelligenzia ώστε να διαχωρήσει την "υψηλή" τέχνη/λογοτεχνία από τη λαική (pop-popular) τέχνη/λογοτεχνία.

Σήμερα συχνά ο όρος έχειο διαφορετική έννοια ανάλογα με το ποιος την χρησιμοποιεί και για ποιο σκοπό.

Οι σημερινοί διανοούμενοι θεωρούν τη λογοτεχνία του φανταστικού κατά 99% παραλογοτεχνία, οι λάτρες του φανταστικού θεωρούν παραλογοτεχνία τα ¨εμπορικά" βιβλία του είδους και πάει λέγοντας......

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Gia meva eivai aplo: paralogotexvia eivai n mn-eilikrivnc logotexvia. ekei opou ka8e lognc skopoc (oikovomikoc, prosnlutistikoc) afnvetai va ru8misei e3 arxnc tn suggrafn. To paradeigma tou fan fiction eivai gia meva paralogotexvia (deite kai to avtistoixo 8ema).

 

Mautnv tnv evvoia, av xrnsimopoiw tov oro ektoc xioumor, tou divw kiegw meiwtikn, opwc leme, snmasia --- av kai dev suvn8izw va tov xrnsimopoiw.

Link to comment
Share on other sites

Εσείς πιστεύετε πως (ανεξάρτητα από την αρχική σημασία του όρου) μπορεί αντικειμενικά να οριστεί παραλογοτεχνία ή πως για καθε ομάδα αναγνωστών θα υπάρχει άλλη "παραλογοτεχνία". Έχει τελικά ο όρος κάποια πρακτική-οικουμενική-ευρέως αποδεκτή σημασία--χρήση;

Μήπως τελικά ονομάζουμε παραλογοτεχνία αυτό που δε συμφωνεί με τα προσωπικά μας γούστα;

Παράδειγμα. Κάποτε με μια φιλόλογό μου συζητούσαμε και ανέφερε πως παραλογοτεχνία είναι αυστηρά εμπορική λογοτεχνία που έχει απήχηση σε ταπεινά ένστικτα και χρησιμοποιεί πρόχειρες ιδέες , που η μοίρα της είναι να ξεχαστεί σύντομα, μερικά χρόνια αφού "κάνει θόρυβο" κτλ κτλ... Της είπα ότι π.χ. τα έργα του Ντέ Σάντ διαβάζονται μέχρι σήμερα. Τότε αυτή μου είπε πως υπάρχουν έργα "διαχρονικά εμπορικά" :huh: .

Στέκει κάτι τέτοιο; Μπορεί να είχε δίκιο;

Link to comment
Share on other sites

Παραλογοτεχνία; Για μένα είναι εντελώς απορριπτέα έννοια. Κι αυτό γιατί προϋποθέτει την αντικειμενική αξιολόγηση της λογοτεχνίας. Γίνεται κάτι τέτοιο; Προσωπικά δεν το νομίζω. Γι’ αυτό και δε μου αρέσουν τέτοιου είδους διαχωρισμοί. Με ποια κριτήρια δηλαδή διαχωρίζει κάποιος την υψηλή από την ευτελή τέχνη, από τη στιγμή που δεν υπάρχει καν κοινώς αποδεκτός ορισμός για την ίδια την τέχνη; Με αυθαίρετα και ασφυκτικά κριτήρια φυσικά.

 

Τέτοιες απόψεις περί λογοτεχνίας-παραλογοτεχνίας τέχνης και μη-τέχνης μου φαίνονται να είναι προϊόντα ελιτιστικής και ψωνισμένης συμπεριφοράς. Θυμίζουν εποχές ένα-δυο αιώνες πριν, και παλιά, κολλημένα κεφάλια, των κατά τα άλλα αξιολάτρευτων καλών κυρίων σαν κι αυτούς στα Άβαταρς μου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κολλημένες ιδέες σαν κι αυτές εμποδίζουν την πρόοδο και την εξέλιξη θεωρώντας νεωτεριστικές και επαναστατικές ιδέες υποδεέστερες. Misume.

Link to comment
Share on other sites

Blackcloak, όπως είπα πιο πάνω, και όπως φαίνεται και από το ποστ του αγαπητού Vikar, δεν νομίζω πως υπάρχει γενικά αποδεκτή ερμηνεία του όρου. Εξαρτάται ποιον θα ρωτήσεις. Ρώτα έναν φαν του Wolverine και θα σου πει πως τα Marvel Comics είναι το απάυγασμα της τέχνης και κουλτούρας της εποχής μας (σε αντίθεση ας πούμε με τα κόμικς του Σούπερμαν). Ρώτα έναν κλειστόμυαλο ιερέα και θα σου πει πως παραλογοτεχνία είναι σχεδόν οτιδήποτε εκτός της Βίβλου. Ρώτα έναν κολλημένο rpg-a και θα σου πει πως παραλογοτεχνία είναι ίσως τα βιβλία του Χ συγγραφέα που δεν του αρέσουν, ρώτα έναν διανοούμενο και θα σου πει πως παραλογοτεχνία είναι οτιδήποτε το φανταστικό. (Ποιος ήταν που μου έλεγε τις προάλλες πως έβαλε μια ιστορία του σε κάποιο άσχετο φόρουμ και κάποιος του είπε: "Η φαντασία περιορίζει του ορίζοντες σου σαν συγγραφέα!"). :p

Link to comment
Share on other sites

Κατά τη γνώμη μου παραλογοεχνία είναι ό,τι πιάνει χώρο στον λογοτεχνικό κόσμο. Βιβλία που γράφτηκαν βασισμένα στη λογοτεχνική μεταφορά μιας ταινίας ή παιχνιδιού, άλλα που απλά υλοποιούν σκοπούς διαφήμισης, αλλά είναι ανούσια και βαρετά, τα Άρλεκιν, βιβλία που γράφονται για κοσμικά γεγον΄τοα και που η αξία τους αφορά μόνο όσον το γεγονός παραμένει στις ειδήσεις...

Και τέλος, βιβλία διασημοτήτων που το είδαν συγγραφείς, όπως τα παραμύθια της Madonna, το Όσο κακός θέλω να είμαι του Dennis Rodman και ούτω καθεξής...

Link to comment
Share on other sites

Παραλογοτεχνία; Για μένα είναι εντελώς απορριπτέα έννοια. Κι αυτό γιατί προϋποθέτει την αντικειμενική αξιολόγηση της λογοτεχνίας. Γίνεται κάτι τέτοιο; Προσωπικά δεν το νομίζω. Γι’ αυτό και δε μου αρέσουν τέτοιου είδους διαχωρισμοί. Με ποια κριτήρια δηλαδή διαχωρίζει κάποιος την υψηλή από την ευτελή τέχνη, από τη στιγμή που δεν υπάρχει καν κοινώς αποδεκτός ορισμός για την ίδια την τέχνη; Με αυθαίρετα και ασφυκτικά κριτήρια φυσικά.

 

Εν ολίγοις, αυτή η άποψη με βρίσκει σύμφωνο.

 

Κατ'αρχήν, η παραλογοτεχνία είναι παρεκτροπή, υποτίθεται. Άρα, πρέπει, πρώτα, να ορίσουμε τι είναι η λογοτεχνία. Όταν το καταφέρουμε αυτό (πράγμα δύσκολο, απ'ό,τι φαίνεται), θα μπορέσουμε να πλησιάσουμε και το τι είναι παραλογοτεχνία.

 

Για μένα, παραλογοτεχνία δεν είναι ούτε καν το fanfiction. Μπορεί να μην είναι και η καλύτερη μορφή λογοτεχνίας (θυμάστε τα όσα είχα πει περί δημιουργίας στο ανάλογο τοπίκιον), αλλά είναι, νομίζω, λογοτεχνία. Κάποιος λέει μια ιστορία.

 

Αυτό είναι η λογοτεχνία για μένα: η αφήγηση μιας ιστορίας με τη χρήση των λέξεων, με το γραπτό λόγο.

 

Αν κάτι ξεφεύγει από αυτό, είναι παραλογοτεχνία. Δηλαδή, παραλογοτεχνία (για μένα πάντα) είναι (α) ένα κείμενο που δεν αφηγείται μια ιστορία ακριβώς αλλά είναι, ουσιαστικά, γραμμένο για άλλο λόγο' και (β) ένα αφηγηματικό μέσο που χρησιμοποιεί εν μέρει μόνο τον γραπτό λόγο.

 

Επομένως, για μένα (δηλαδή, μην πέσετε ωσάν κόρακες να με φάτε :Ρ), παραλογοτεχνία είναι, ας πούμε, τα περισσότερα "λογοτεχνικά" βιβλία του Έκο ή του Coehlo. Γιατί; Μα, επειδή μόνο εν μέρει αφηγούνται μια ιστορία, ενώ, συνεχώς, προσπαθούν να χώσουν σφήνα διάφορες απόψεις. Είναι κάτι ανάμεσα σε δοκίμια και μυθιστορήματα. (Μάλιστα, ήθελα ν'ανοίξω κι ένα τοπίκιον για το αν αυτοί οι συγγραφείς είναι υπερκτιμημένοι, αλλά δεν το έχω κάνει ακόμα.)

 

Επίσης, παραλογοτεχνία είναι τα κόμιξ. Όχι πως τα κόμιξ είναι "κακά" ή τίποτα παρόμοιες μαλακίες, αλλά δεν είναι ο γραπτός λόγος το μόνο μέσο αφήγησης της ιστορίας τους. Άρα, δεν είναι καθαρή λογοτεχνία.

 

Ένα πορνογράφημα είναι λογοτεχνία. Μπορεί να είναι λογοτεχνία χαμηλής ποιότητας, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Σε όλα τα πράγματα υπάρχουν διαβαθμίσεις.

Link to comment
Share on other sites

A, οπότε για σένα η διαφορά παραλογοτεχνίας και λογοτεχνίας είναι καθαρά ένα τεχνικό θέμα. Μάλιστα. ΟΚ. Είναι μια άποψη κι αυτή. :book:

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Αυτό είναι η λογοτεχνία για μένα: η αφήγηση μιας ιστορίας με τη χρήση των λέξεων, με το γραπτό λόγο.

Dev sumfwvw me tov orismo pou diveic, mia kai petac e3w oloklnrn sxedov tnv poinsn --- n opoia exei edraiw8ei va 8ewreitai logotexviko eidoc. Esu edw milac movo gia tn mu8oplastikn logotexvia. Auto mporei va mou peic eivai ka8ara paixvidi le3ewv. Teloc pavtwv.

 

Apo mia apoyn (filosofika iswc aparxaiwmevn, alla dev eimai kai sigouroc), logotexvia eivai ekeivn n av8rwpivn drastnriotnta n opoia aposkopei se glwssikec kataskeuec pou dev e3upnretouv prwtista kavevoc eidouc xrnstikouc skopouc, para ais8ntikouc. O oroc 'paralogotexvia' tote, parapempei se glwssikec kataskeuec pou exouv e3 arxnc mn-ais8ntikec skopimotntec.

 

Autn eivai mia arketa oudetern apoyn, tnv opoia briskw basimn --- av kai protimw va xrnsimopoiw tov oro meiwtika, opwc eipa kai parapavw. etsi tov exw suvn8isei kai oute mou exei parousiastei n avagkn va tov epavasnmavw. Etsi kialliwc, opwc eipa, apofeugw va tov xrnsimopoiw, giati suvn8wc mporw va milaw gia tn logotexvia xwric va xreiazetai va givei kamia dieukrivisn.

Edited by Vikar
Link to comment
Share on other sites

Να ρωτήσω λοιπόν και γώ με την σειρά μου: To Slash fiction είναι παραλογοτεχνία? Και εξηγώ για σας που δεν γνωρίζετε, οτι είναι ουσιαστικά σαν φαν φίξιον, αλλά έχει θεματολογία πορνογραφική, συνήθως με άτομα του ίδιου φίλου, και ίσως πιο ''βαριά'' θέματα.

Χα. Σας έκαψα.

Link to comment
Share on other sites

Επομένως, για μένα (δηλαδή, μην πέσετε ωσάν κόρακες να με φάτε :Ρ), παραλογοτεχνία είναι, ας πούμε, τα περισσότερα "λογοτεχνικά" βιβλία του Έκο ή του Coehlo. Γιατί; Μα, επειδή μόνο εν μέρει αφηγούνται μια ιστορία, ενώ, συνεχώς, προσπαθούν να χώσουν σφήνα διάφορες απόψεις. Είναι κάτι ανάμεσα σε δοκίμια και μυθιστορήματα. (Μάλιστα, ήθελα ν'ανοίξω κι ένα τοπίκιον για το αν αυτοί οι συγγραφείς είναι υπερκτιμημένοι, αλλά δεν το έχω κάνει ακόμα.)

 

Και μένα με εκνευρίζουν τέτοιου είδους βιβλία, Βάρδε. Μου αρέσει αφάνταστα η ίδια η ιστορία να σου δίνει έναυσμα να σκεφτείς πάνω σε κάτι, να είναι η σπίθα που θα ανάψει μια φωτιά, παρά μέσω αυτής να σου κάνει κήρυγμα των ιδεών του ο συγγραφέας.

 

Το να βαφτίζουμε SFF ότι θέλουμε πάλι δεν το βρίσκω σωστό. Πάντα αυτό το είδος πήγαινε χεράκι χεράκι με την παραλογοτεχνία. Πανέμορφο, ερεθίζει το πνεύμα, αλλά δε μου αφήνει και τίποτα μετά. Και μερικές φορές δε θέλω να μου αφήσει. Είναι επιλογή και ξέρω τι θα διαβάσω ή τι θα γράψω ή τι μπορώ να γράψω(το τελευταίο δεν είναι επιλογή). Και αν κάποιος γράψει SFF με υπόβαθρο όχι και τόσο διάτρητο ώστε να επιτρέπει κάποια εμβάθυνση και όντως εμβαθύνει δεν ξέρω αν θα μου άρεσε, αλλά θα το παραδεχτώ ότι είναι λογοτεχνία.

 

Εδώ με μπερδεύεις λίγο darky... Εννοείς δηλαδή ότι το φυσιολογικό για την sff είναι η ρηχότητα και η απλή διασκέδαση; Ότι από τη φύση της στερείται κάτι το βαθύτερο; Αν είναι έτσι διαφωνώ. Ίσα ίσα, η sf κυρίως είναι εύφορο έδαφος για κοινωνικές, πολιτικές, ψυχολογικές και φιλοσοφικές εμβαθύνσεις, κάτι που φαίνεται και σε πάρα πολλά νεοκυμματικά κυρίως sf έργα.

Link to comment
Share on other sites

Τον πρώτο καιρό, ειδικά με την έξαρση της ΕΦ το 1970, το SFF ήταν εμπορικό και είχε σκοπό του την τέρψη, παρά την απόδοση ιδεών και τη ΣΥΓΓΡΑΦΗ αξιόλογων έργων.

Πάντως, Μελδόκιε, θα διαφωνήσω μαζί σου. Ο Έκο και ο Coelho είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και μους έχουν δώσει έναυσμα να αφοσιωθώ στη συγγραφή επίσης...

Link to comment
Share on other sites

Πάντως, με παραξενεύει η εμμονή κάποιον ότι η φαντασία δεν είναι λογοτεχνία.

 

Λογοτεχνία... Τι εννοούμε όταν το λέμε έτσι, χωρίς διαβάθμιση (καλή, κακή, μέτρια);

 

Ας δούμε, πρώτα, τι δεν εννοούμε.

 

Δεν εννούμε, συνήθως, τα είδη. Μυστήριο, ρομάντζο, πολεμικό αφήγημα, κτλ., διότι επικεντρώνονται αποκλειστικά και μόνο επάνω σε ένα θέμα. Άλλα έργα, πάλι, δεν μπορούν να μπουν σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες. Άρα, δεν ανήκουν σε είδος. Άρα, είναι καθαρή λογοτεχνία. Είναι οι ιστορίες που έχουν μέσα και έρωτα, και μυστήριο, και πόλεμο, και περιπέτεια, και φιλοσοφία, και οτιδήποτε άλλο, ή οποιοδήποτε συνδυασμό αυτών. Πάντα, όμως, είναι κάτι ευρύτερο από το είδος.

 

Η φαντασία, από μόνη της, δεν είναι είδος. Είναι τόσο πλατιά που δεν ασχολείται μόνο με ένα θέμα. Δεν είναι μυστήριο, δεν είναι ρομάντζο, δεν είναι μια περιπέτεια, δεν είναι πολεμικό αφήγημα. Είναι οτιδήποτε από αυτά ή, συνήθως, κάποιος συνδυασμός αυτών.

 

Επομένως, μου φαίνεται ότι, όχι μόνο είναι λογοτεχνία, αλλά είναι, μάλιστα, περισσότερο λογοτεχνία από ένα συμβατικό μυθιστόρημα, αφού μπορείς να γράψεις, κυριολεκτικά, για το οτιδήποτε, χωρίς να σε περιορίζει ούτε η ίδια η πραγματικότητα.

 

 

(Προσέξτε ότι εδώ ορίζω τη λογοτεχνία διαφορετικά από ό,τι στην προηγούμενή μου καταχώρηση. Ουσιαστικά, δίνω απάντηση σε όσους θεωρούν ότι η φαντασία είναι κάτι λιγότερο από "λογοτεχνία".)

Link to comment
Share on other sites

Τον πρώτο καιρό, ειδικά με την έξαρση της ΕΦ το 1970, το SFF ήταν εμπορικό και είχε σκοπό του την τέρψη, παρά την απόδοση ιδεών και τη ΣΥΓΓΡΑΦΗ αξιόλογων έργων.

 

Δε διαφονώ. Αλλά γιατί να κολλάμε μόνο στο pulp? Αυτή είναι μονάχα η μια πλευρά.

Link to comment
Share on other sites

Ποτέ δεν είπα ότι θα κολλλησουμε σε αυτή. Όπως είπα και πριν, η παραλογοτεχνία είναι τα βιβλία που γράφτηκαν για να ικανοποιήσουν μία περαστική ανάγκη στο ονεύμ του τάδε άσχετου, είτε celebrity, είτε άλλου και που, για διαφημιστικούς και μόνο λόγους εκδόθηκαν, απλά για τα λεφτά.

Θεωρώ ότι η λογτεχνία που δεν έχει τίποτα να σου πει, δίνοντας μόνο περιεχόμενο της πλάκας, θεωρείται παραλογοτεχνία. Το είδος δεν παίζει κανένα ρόλο.

Link to comment
Share on other sites

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει παραλογοτεχνία. Και ούτε νομίζω ότι οποιοσδήποτε γράφει κάτι έστω και για τα χρήματα και την δόξα δεν είναι ειλικρινής. Οτιδήποτε γράφει ένας συγγραφέας έχει ένα μέρος του εαυτού του, γιατί το έγραψε, το φρόντισε όσο καλό ή κακό είναι το κείμενο. Πάντα υπάρχει κάτι από τον συγγραφέα μέσα στο κείμενο.

Link to comment
Share on other sites

Ποτέ δεν είπα ότι θα κολλλησουμε σε αυτή. Όπως είπα και πριν, η παραλογοτεχνία είναι τα βιβλία που γράφτηκαν για να ικανοποιήσουν μία περαστική ανάγκη στο ονεύμ του τάδε άσχετου, είτε celebrity, είτε άλλου και που, για διαφημιστικούς και μόνο λόγους εκδόθηκαν, απλά για τα λεφτά.

Θεωρώ ότι η λογτεχνία που δεν έχει τίποτα να σου πει, δίνοντας μόνο περιεχόμενο της πλάκας, θεωρείται παραλογοτεχνία. Το είδος δεν παίζει κανένα ρόλο.

 

Ο Σαίξπηρ έγραφε για τα χρήματα, και όχι μόνο αυτός. Επίσης, μην ξεχνάς ότι πολλοί συγγραφείς που θεωρούνται σήμερα "κλασικοί" στην εποχή τους θεωρούνταν "παραλογοτεχνία". Επομένως, ποιος κρίνει τι είναι κάτι;

Link to comment
Share on other sites

Δε νομίζω ότι τα Άρλεκιν θα μείνουν ποτέ σαν κλασσικά αριστουργήματα, ακόμη και μετά από πυρηνική κατστροφή!

Ο Σαίξπηρ, λόγω ακριβώς ότι ήταν μπεκρής και παρίας, τα έργα του δεν ε΄χαιραν απίστευτης εκτίμησης, καθώς υποβαλλόταν στο φτυάρι της αυλής, που τότε παιζε απίστευτα σημαντικό ρόλο.

Link to comment
Share on other sites

Παραδειγμα αναλογο του Σαιξπηρ-και πολυ "χειροτερο"-ο Οσκαρ Ουαιλντ.Θεωρουνταν πτυστεα τα εργα του κυριως επειδη ο ιδιος ηταν λιγο εκφυλος.

Η εφ του 70 δεν ηταν παραλογοτεχνια.Κλαρκ,Ασιμοφ,Λεγκεν ηταν παραλογοτεχνες?!?Μα τον Αριοχ,οχι!Παραλογοτεχνια θεωρουνταν κατα βαση η προπολεμικη και εν γενει μεχρι το 60 παλπ εφ που γραφοταν για περιοδικα τυπου Astounding.Περιοδικα σε χαρτι κακης ποιοτητας με κομικς και ιστοριουλες με εξωγηινα τερατα που απειλουν ομορφες κορασιδες τις οποιες εσωζε ο ματσο αμερικανος.Αυτα τα διαβαζαν κυριως νεαροι-χωρις αυτο να σημαινει οτι μενανε για παντα ανωριμοι.Γινοταν λαμπροι επιστημονες(Σαγκαν) η και προεδροι της αμερικης.

Link to comment
Share on other sites

Δεν μιλάω ΠΟΤΕ άσχημα για τον Ασίμοφ! Αλλά μην ξεχνάμε ότι, ειδκά με την εμφάνιση του Star Wars, η επιστημονική φαντασία δευτέρας διαλογής γνρισε σχετική άνθιση.

Το πρόβλημά μου, παρεπιπτόντως, δεν είναι με όσους τα διαβάζουν στην εφηβεία τους, αλλά με όσους παραμένουν προσκολλημένοι σε αυτά!

Link to comment
Share on other sites

Δε νομίζω ότι τα Άρλεκιν θα μείνουν ποτέ σαν κλασσικά αριστουργήματα, ακόμη και μετά από πυρηνική κατστροφή!

 

Κι εγώ.

 

Αλλά, και πάλι, δεν είναι τόσο εύκολο να κρίνεις τι είναι "αξιόλογο" και τι όχι. Διαφωνείς ότι πολλά πράγματα που παλιά τα έκραζαν σήμερα τα θεωρούν κλασικά; Γιατί νομίζεις ότι συμβαίνει αυτό;

Link to comment
Share on other sites

Μην μπερδεύουμε τόσο τα pulps με την παραλογοτεχνία. Αν και είναι γνωστή βέβαια η τάση των editors να δέχονται ιστορίες που θα διαβαστούν από τον "ελάσιχστο κοινό παρονομαστή" των αναγνωστών, ας μην ξέχνάμε πως πάμπολλοι από τους κλασσικούς συγγραφείς φαντασίας έχουν δημιοσιεύσει μικρά αριστουργήματα στα pulps. Ακόμα κι αν σήμερα μερικές τέτοιες macho ιστορίες φαίνονται παρωχημένες (αν και δε θα το έλεγα και έτσι άνετα αυτό μια που το macho πουλάει και σήμερα κατά κόρον), ας κριθούν καλύτερα σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής τους από τη μία και ας μην ξεχνάμε πως το είδος της λογοτεχνίας του φανταστικού ήταν εκείνη την εποχή σε εμβρυακό επίπεδο.

Είναι κρίμα που τα Ελληνικά βιβλιοπωλεία δεν φέρνουν πια ανθολογίες με ιστορίες της εποχής των pulps για να δείτε πως ΝΑΙ, οι τύποι στυλ Flash Gordon και η κορασίδα της οποίας ο διάλογος και ο χαρακτήρας φαινόταν αποκλειστικά από τη φράση "ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΚΚΚΚΚΚΚΚΚ" ήταν σίγουρα σε κάθε σχεδόν εξώφυλλο και τεύχος, αλλά ευτυχώς για μας ήταν ΜΟΝΟ ένα μέρος των ιστοριών που γράφονταν στα περιοδικά αυτά.

Link to comment
Share on other sites

Πολλοί εξαιρετικοί συγγραφείς ξεκίνησαν από pulp και τώρα τους ξέρουν οι πάντες. Η Παραλογοτεχνία είναι μία παροδική ετικέτα που μπορούμε να προσκολλήσουμε σε οποιοδήποτε έργο, καθώς αυτό συμβαίνει κυρίως σε συγγραφείς που παραθέτουν ιδέες και προωθούν ιδανικά ή εικόνες που δε συμβαδίζουν με την εποχή!

Link to comment
Share on other sites

Για μένα η έννοια είναι άνευ σημασίας. Είναι κατασκευασμένη, και μάλιστα απρόσεκτα κατασκευασμένη, τόσο απρόσεχτα που είναι προφανές πως είναι άδεια...

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..