Στίβεν Κινγκ - Ο μαύρος πύργος (Stephen King - The Dark Tower)

[melkiades]

Λοιπόν ολοκλήρωσα τον Μάγο και τη Γυάλινη σφαίρα και πιστεύω πως είναι το καλύτερο μέχρι τώρα. Μάχες, άλογα, έρωτες και απλοί καθημερινοί άνθρωποι που κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες μπορούν να συμπεριφερθούν σαν τέρατα και ένας πολύ πολύ ανθρώπινος Ρόλαντ.

 

Νομίζω το μοναδικό αρνητικό που είδα είναι ότι το κλείνει πολύ απότομα με έναν τρόπο που δεν ταιριάζει στην απίστευτη ανάλυση που έκανε για 800 σελίδες. Εκεί μου το χάλασε αρκετά, ειδικά στη σκηνή με το

παλάτι του Μάγου του Οζ. Ο τρόπος που μπαίνουν οι 5 στο παλάτι, το πως βρίσκουν ποιός τους μιλά στην πραγματικότητα (πίσω από την κουρτίνα; έλεος!) και ποιός είναι ο ρόλος του, όλο το σκηνικό είναι πολύ βολικό και πολύ εύκολο για να πείσει

αλλά δεν πειράζει γιατί όλο το προηγούμενο πολυλογάδικο ξεπολυλογάδικο είναι απολαυστικότατο.

 

Πάμε στους λύκους τώρα που μάλλον θα με απογοητεύσουν αλλά μάλλον ο δρόμος της Ακτίνας είναι μονόδρομος πλέον.

Edited February 7, 2011 by melkiades

[northerain]

Οι λύκοι είναι απάλευτοι. Ο heiron είναι spot on στην περιγραφή του.

 

Νομίζω το αγαπημένο μου είναι το βιβλίο με το παρελθόν του Ρολαντ.

[melkiades]

Τέλειωσα και τους Λύκους της Κάλα

 

Μερικά από αυτά που μου άρεσαν

 

 

 

Ο χορός του ρυζιού του Ρόλαντ όταν εμφανίζεται στους κατοίκους της Κάλα. Πάρα πολύ ωραία σκηνή που γίνεται ακόμα πιο έντονη όταν μαθαίνουμε για την αρρώστια του.

 

Καποιες συνδέσεις με τα προηγούμενα που εμένα τουλάχιστον με ξάφνιασαν. Για παράδειγμα πάλι μπαίνουν στην ιστορία τα πιάτα-για ξεχωριστές που εμφανίζονται σαν πιάτα- οπλα που θα μπορούσαν να φαίνονται γελοία αλλά δεν γίνονται σε καμία περίπτωση.

 

Στις δευτερεύουσες ιστορίες εμφανίζοντα πολλοί νέοι χαρακτήρες που περιγράφονται αναλυτικά παρότι πρόκειται να εξαφανιστούν σχετικά γρήγορα μόλις παίξουν το ρόλο τους. Αυτό γενικά μου αρέσει γιατί δεν θέλω οι υπόλοιποι χαρακτήρες να είναι τελείως κομπάρσοι και θέλω οι ενέργειές τους να δικαιολογούνται.

 

Το πώς μπαίνει το Σάλεμς Λοτ (από τα αγαπημένα μου του Κινγκ) μέσα στην υπόθεση και η ιστορία του Κάλαχαν.

 

Μου αρέσει η εμφάνιση της Μία στη ζωή της Σουζάνα και ο ρόλος της. Oι επισκέψεις που πιστεύει ότι κάνει στο κάστρο με τα στρωμένα τραπέζια και το τί τρώει στην πραγματικότητα. Επίσης το γεγονός ότι η Σουζάνα αντιλαμβάνεται την ύπαρξή της, σχεδόν την καταλαβαίνει και κάποια στιγμή μέχρι που της μιλάει.

 

 

 

Κάποια από αυτά που χμ...

 

 

 

Αυτό με τα ρομπότ που σχολίασε ο Νορθ παραπάνω δεν νομίζω ότι ισχύει. Δηλαδή ότι θα έπρεπε οι κάτοικοι της Κάλα να ψυλιαστούν από την αρχή ότι οι Λύκοι είναι ρομπότ επειδή ήδη είχαν ένα, τον Άντι. Το ρομπότ αυτό το βλέπουν περισσότερο σαν παιχνίδι για να παίζουν τα παιδιά τους, να κάνει κάποιες δουλειές και να τους ειδοποιεί για τους Λύκους οπότε μου φαίνεται λογικό να μην δίνουν μεγαλύτερη σημασία στις άλλες χρήσεις που μπορεί να έχει ένα ρομπότ (αν και το «πολλές άλλες χρήσεις» έιναι αυτό που λέει κάθε φορά ο Άντι όταν συστήνεται).

 

Από την άλλη όμως δεν έχει σκεφτεί κανείς ότι δεν γίνεται ένα ρομπότ που έχει φτιαχτεί εδώ και πάρα πολύ καιρό (οπως νομίζουν) να είναι σε θέση να τους ειδοποιεί για τους Λύκους που εμφανίστηκαν πριν κάποιες γενιές; Επίσης, δεν έχει βρεθεί κανένας να μάθει όλα αυτά τα χρόνια από το γέρο που είναι ο μόνος που έχει δει νεκρό Λύκο (πριν θεωρήσουν ότι έχει ξεμωραθεί και λέει πλέον ασυναρτησίες) τί στο καλό είναι αυτοί οι Λύκοι;

 

Βρήκα πολύ εκνευριστικό και βλακώδη τον τρόπο που κρύβεται από τον αναγνώστη η φύση των Λύκων μέχρι να το ανακοινώσει ο Ρόλαντ λίγο πριν τη μάχη. Ο γέρος το ψιθυρίζει στον Εντι που τον πιστεύει αμέσως, αυτός στη συνέχεια το ψιθυρίζει στο Ρόλαντ που του φαίνεται πολύ λογικό και το ανακοινώνει στο τέλος με τέτοιο τρόπο που λες σιγά τα λάχανα πια, τόση μυστικότητα γι΄αυτό το πράγμα;

 

Επίσης, υποτίθεται ότι αυτές οι παλιές στρατιωτικές εγκαταστάσεις που πηγαίνει ο πατέρας του Μπένι μαζί με το ρομπότ για να δώσουν αναφορά είναι πάρα πολύ κοντά στην πόλη αλλά κανείς δεν έχει πλησιάσει την περιοχή. Οπότε δεν έχει δει κανείς και τα διάφορα μηχανικά τσουμπλέκια που βρίσκονται σκορπια εκει και θα μπορούσαν κάπου να τους χρησιμεύσουν.

 

 

 

 

Όσο το σκέφτομαι, μπορεί να είναι πολυλογάδικο και ουσιαστικά στο θέμα της Κάλα, των Λύκων και της τελικής μάχης να γίνεται αυτό που λέει ο Χείρωνας παραπάνω (εκεί που περιγράφει τα κεφάλαια), αλλά υπάρχουν τόσες δευτερεύουσες πολύ ωραίες ιστορίες που το κάνουν το δεύτερο από τα αγαπημένα μου μέχρι τώρα μετά τον Μάγο και τη γυάλινη σφαίρα .

 

Προχωράω με τη Σουζάνα.

Edited September 15, 2011 by melkiades

[Δημήτρης]

Όσο το σκέφτομαι, μπορεί να είναι πολυλογάδικο και ουσιαστικά στο θέμα της Κάλα, των Λύκων και της τελικής μάχης να γίνεται αυτό που λέει ο Χείρωνας παραπάνω (εκεί που περιγράφει τα κεφάλαια), αλλά υπάρχουν τόσες δευτερεύουσες πολύ ωραίες ιστορίες που το κάνουν το δεύτερο από τα αγαπημένα μου μέχρι τώρα μετά τον Μάγο και τη γυάλινη σφαίρα .

 

Προχωράω με τη Σουζάνα.

 

Πολύ καλός ο Μάγος έτσι; Εκείνη η αναδρομή ήταν πραγματικά άλλο πράμα. Θα ήθελα να κάνω ένα σχόλιο πάνω στη Σουζάνα που ετοιμάζεσαι να ξεκινήσεις, αλλά ας περιμένω να το διαβάσεις καλύτερα. Είμαι πάντως περίεργος να δω αν θα καταλήξεις στο ίδιο συμπέρασμα με μένα τελειώνοντας το. Να πω επίσης Melkiades ότι σε περίπτωση που δεν το γνωρίζεις, ο King έχει γράψει και μία ιστορία βασισμένη στον κόσμο αυτό με τίτλο ''Οι Μικρές Αδερφές της Ελούρια''.

Edited September 15, 2011 by Δημήτρης

[lizbeth_covenant]

Τώρα είδα αυτό το τόπικ για τον Μαύρο Πύργο!! Και πριν κανένα μήνα έγραψα την άποψή μου στο τόπικ του Στίβεν Κινγκ

 

Πολύ καλός ο Μάγος έτσι; Εκείνη η αναδρομή ήταν πραγματικά άλλο πράμα.

 

Όπως τα λες Δημήτρη, αυτό το βιβλίο ήταν άλλο πράγμα.

 

Εγώ τελείωσα πριν καμιά βδομάδα τους Λύκους της Κάλα και τώρα είμαι στο μισό της Σουζάνας!

Για τους Λύκους της Κάλα έχω να πω ότι μου άρεσαν και έγινε το δεύτερο καλύτερο βιβλίο του μαύρου πύργου για μένα(μετά φυσικά απο τον Μάγο και τη γυαλινη σφαίρα).

 

Είχε περιπέτεια, μυστήριο, ωραία ιστορία που με τράβηξε πολύ και πάρα πολλά ανοιχτά μέτωπα. Αυτό που δε μου άρεσε ίσως ήταν ότι στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου, ήσουν στο "περίμενε"!! Δε γινόταν κάτι ουσιαστικό, μόνο συζητούσαν γι'αυτά που θα γίνουν! Δε με πείραξε γενικά γιατί είχες αγωνία και ανακάλυπτες ωραία πράγματα, οι καινούριοι ήρωες είχαν ενδιαφέρον...

 

Όσο για τα ρομπότ δε με πείραξε τίποτα με αυτή την ιστορία. Ούτε βρήκα κενά. Ο Ρόλαντ δεν είπε τίποτα μέχρι το τέλος κι αυτό γιατί ήξερε πως δεν ήταν ασφαλές να μιλήσει ξεκάθαρα. Και οι κάτοικοι εκεί πέρα ήταν άσχετοι με τέτοια θέματα, δε νομίζω ότι τους έκοβε και πολύ να κάνουν περίεργες σκέψεις! Επίσης πολύ ωραία η προσθήκη με το Σάλεμς Λοτ. Απ'τα αγαπημένα μου σημεία μέσα στο βιβλίο

 

 

Σε γενικές γραμμές λοιπόν έμεινα πολύ ευχαριστημένη! Θα επιστρέψω με την άποψή μου για το τραγούδι της Σουζάνας!

[Δημήτρης]

Τώρα είδα αυτό το τόπικ για τον Μαύρο Πύργο!! Και πριν κανένα μήνα έγραψα την άποψή μου στο τόπικ του Στίβεν Κινγκ

 

Πολύ καλός ο Μάγος έτσι; Εκείνη η αναδρομή ήταν πραγματικά άλλο πράμα.

 

Όπως τα λες Δημήτρη, αυτό το βιβλίο ήταν άλλο πράγμα.

 

 

Σε γενικές γραμμές λοιπόν έμεινα πολύ ευχαριστημένη! Θα επιστρέψω με την άποψή μου για το τραγούδι της Σουζάνας!

 

Καλά μην ανησυχείς lizbeth_covenant που έγραψες στο topic του King και όχι εδώ, συζήτηση να γίνεται μόνο Όπως είπα και εκεί θα διαβάσω κάποια στιγμή τον Μάγο εκτός σειράς. Την σειρά μπορεί να μην την ξαναπιάσω, αλλά αυτό το έπος θα το ξαναδιαβάσω όπωσδηποτε. Αγαπημένο μου σημείο το σκηνικό στο σαλούν όπου ο ένας πήγαινε πίσω από τον άλλον αν θυμάσαι. Ξέχασα να σημειώσω σε ποια σελίδα είναι, και τώρα πρέπει να ψάχνω το βρω. Φυσικά και να πεις και εσύ την άποψη σου για την Σουζάνα, εγώ θα γράψω αφού το τελειώσετε εσείς. Μου άρεσε και 'μένα η αναφορά στο Σάλεμς Λοτ και τον ιερέα. Αυτό είναι ένα τρυκ που χρησιμοποιεί συχνά- πυκνά ο King στα βιβλία του. Να υπάρχει δηλαδή σε κάποιο του βιβλίο, αναφορές σε στοιχεία από άλλα. Ο Μαύρος Πύργος παίζει σε αρκετά από αυτά.

Edited September 15, 2011 by Δημήτρης

[lizbeth_covenant]

Όπως είπα και εκεί θα διαβάσω κάποια στιγμή τον Μάγο εκτός σειράς. Την σειρά μπορεί να μην την ξαναπιάσω, αλλά αυτό το έπος θα το ξαναδιαβάσω όπωσδηποτε. Αγαπημένο μου σημείο το σκηνικό στο σαλούν όπου ο ένας πήγαινε πίσω από τον άλλον αν θυμάσαι. Ξέχασα να σημειώσω σε ποια σελίδα είναι, και τώρα πρέπει να ψάχνω το βρω.

 

Μου άρεσαν πολλά κομμάτια απ'το μάγο και τη γυάλινη σφαίρα, δεν μπορώ πραγματικά να επιλέξω!! Απο την πρώτη σκηνή με τη Ρέα και μετά με τη Σούζαν, εγώ είχα ενθουσιαστεί!! Σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω όταν θα έχω καταφέρει να ξεχάσω το μεγαλύτερο μέρος του όμως! Το ίδιο θα κάνω και με τον τελευταίο πιστολέρο, πιστεύω! Κι αυτό γιατί νιώθω πως τώρα θα το εκτιμήσω πολύ περισσότερο αυτό το βιβλίο! Θα το κάνω σίγουρα!

Edited September 16, 2011 by lizbeth_covenant

[xtapodimimos]

Συμφωνω με τη μελκιάδη, η σκηνη με το χορο του ρυζιου του Ρόλαντ ειναι παρα πολυ ωραία. Γενικά μου αρέσουν ολες οι σκηνές που ο Ρόλαντ θυμίζει τον παλίο του εαυτό, πριν τον σκληρυνει η αναζητηση του Σκοτεινού Πύργου.

Μολις τελειωσω αυτο που διαβάζω τώρα θα ξεκινήσω και εγω ξανα τον τελευταίο πιστολέρο. αφοτου τελειωσα τη σειρα θελω να επισκευτω ξανα πολλες σκηνες απο το 1ο βιβλίο, ιδιαίτερα τη σκηνή με τον μαυροντυμένο αντρα στο τέλος

[xtapodimimos]

Τhe Dark Tower

Τέλος.-

[Roland]

Και ποιες ειναι οι εντυπωσεις για το τελος του Πυργου??

Στην αναμονη ειμαστε για το καινουργιο βιβλιο του Πυργου που θα κυκλοφορησει του χρονου..

[xtapodimimos]

 

το τέλος του Πύργου στην αρχή δε μου άρεσε. Τώρα ομως που έχει περάσει αρκετός καιρός μου φαινεται οχι απλα καλό αλλα καταπληκτικό. θελεις απλως λιγο χρονο να ξεπεράσεις το σοκ πως η αναζήτηση δεν τελειωσε αλλα θα συνεχιστει απο την αρχή. Απογοητευτικα κιολας γιατι πιστευα πως ο Ρόλαντ πράγματι στα ταξιδια του αλλαξε προς το καλύτερο, δηλαδη απο το 1ο βιβλίο ως το 7ο άλλαξε ο χαρακτηρας του, αλλα απ ότι φανηκε δεν έμαθε αρκετα για να φτασει στο τέλος του. Επίσης ενω στην αρχή μου φανηκε πως το τέλος ηταν ουρανοκατέβατο, σιγα σιγα βλέπω πως υπήρχαν παντου υπαινιγμοι γι αυτό. Ειδικά διαβάζοντας ξανα το πρώτο βιβλίο, το οποίο υπαινίσεται πάρα πολλά αναφορικά με την επανάληψη. Κοιτάξτε παιδια πως τελειώνει το πρώτο βιβλίο, την τελευταία πρόταση. Εγώ δεν τη θυμόμουν τη φράση αλλα απο χθές το βραδυ μεχρι σημερα την έχω διαβάσει 40 φορές και καθε φορά ανατριχιάζω. Δηλαδή ότι απογοητευση μπορεί να είχα αναφορικά με το τέλος γίνεται σκόνη απο αυτη τη μοναδική φράση που με γεμίζει ελπίδα. Καταλήγω λοιπον οτι ο πύργος είναι φοβερός στο συνολό του, στην αρχη στη μέση και στο τέλος του!

 

Τέλος, όσοι θα θέλατε κατι σχετικό με την επανάληψη, διαβάστε την μικρή ιστορία του κινγκ 'αυτη η αισθηση που μόνο στα γαλλικα μπορεις να την πείς' απο την ανθολογία Ολα ειναι δυνατά. Το σχόλιο του συγγραφέα στο τελος παει καρφι για τον Πύργο. και απο τη σειρα του '60 the twilight zone το επεισοδιο 'judgement night'. Πιστευω μετα απο αυτα τα 2 θα δειτε το τέλος με άλλο μάτι

 

[Roland]

Λαζαρε ακριβως αυτην την αισθηση μου αφησε το τελος του Πυργου και μενα..Το τελειωσα καταπινοντας τις σελιδες..Οταν ειδα τι εγινε ξενερωσα απιστευτα και τρελαθηκα, ειπα απο μεσα μου δεν μπορει ο Κινγκ να βαζει τετοιο τελος σε ενα τετοιο επος..Επεσα για υπνο την αλλη μερα το ξαναδιαβασα και ξανα και ξανα..Και τοτε αρχισε να μου μενει το μεγαλειο του κλεισιματος.. Αρχισα να καταλαβαινω ολα αυτα που λες, τους υπαινιγμους του Κινγκ και τα αλλα σχετικα και τοτε καταλαβα πραγματικα οτι το πεσιμο της αυλαιας ηταν απλα αριστουργηματικο..Αλλωστε σε ολο το εργο τονιζει το Κα το οποιο σημαινει το πεπρωμενο που επαναλαμβανεται, οποτε αφου ολα υπηρετουν το Κα ειναι λογικο και ολη η ιστορια να καταληγει ετσι..Επισης αν θυμαμαι καλα, στην αρχη του Πιστολερο, στις πρωτες δεκα γραμμες, γραφει οτι ο πιστολερο θαμπωθηκε απο την ερημο και αυτην φαινοταν σαν αντανακλαση στα ματια του..Ισως ειναι και αυτος ενας υπαινιγμος για το τελος..Μεγαλειωδες κλεισιμο τελικα.

Στο διηγημα Deja vu ο Κινγκ στο τελος γραφει οτι ισως τελικα η κολαση να ειναι τα πραγματα τα οποια επαναλαμβανονται και αυτο σιγουρα αποτελει εναν θαυμασιο υπαινιγμο για την ζωη του Ρολαντ..Καταφερνει με αυτον τον τροπο να δημιουργησει εναν ατρωτο ηρωα που ομως θα προτιμουσε να ειναι τρωτος και να κατεληγε καπου..Φτιαχνει εναν απο τους καλυτερους τραγικους ηρωες που εχω διαβασει ποτε..

[xtapodimimos]

Συμφωνω απόλυτα με όσα λες! αν βρείς χρόνο δες και αυτο το επεισοδιο αποtwilight zone, θα σου αρέσει

(αν μπορείς κάνε και ενα edit στο σχόλιο σου και βάλε το μέσα σε spoilers καλύτερα )

[melkiades]

Είμαι καμιά ογδονταριά σελίδες πριν το τέλος της Σουζάνας. Είναι Τ Ε Λ Ε Ι Ο!!! Χθες το βράδυ το άφησα μόνο όταν διαπίστωσα ότι διάβαζα με τα μάτια κλειστά χωρίς να το καταλαβαίνω.

Μέχρι τώρα μου φαίνεται το καλύτερο της σειράς. Έχω σκάσει να μάθω το τέλος τώρα και προσπαθώ να μη διαβάσω αυτά που έχετε σκοτωθεί να γράφετε σήμερα.

[xtapodimimos]

Nai το τραγουδι της σουζάνας ειναι φοβερό! Θυμάμαι τότε ειχα φτάσει στο σημείο να υπολογίζω 'χμμ το βιβλίο ειναι 400 σελίδες και ο μαυρος πύργος αλλες 800 οπότε με 100 σελίδες τη μερα θέλω 12 μερες ωχχ δεν μπορω να περιμένω 12 μέρες θα τρελαθω'

 

(μην πατησεις το spoiler button στο προηγουμενο σχολιο μου, μην το κάνεις, για τ ονομα του πατέρα σου)

[lizbeth_covenant]

Πάει και το τραγούδι της Σουζάνας!! Πολύ καλό βιβλίο, μου άρεσε πολύ!

Ξεχώρισα το κομμάτι με τον Ρόλαντ και τον Έντι

όταν επισκέπτονται τον Στίβεν Κινγκ. Είχε πολύ φάση η όλη σκηνή, ο δημιουργός συναντάει τους ήρωες που έχει γράψει!! Η αντίδραση με έκανε να σκεφτώ πως θα αντιδρούσα εγώ σε κάτι παρόμοιο! Πολύ αστείο! Και υπήρχε ένας διακριτικός συναισθηματισμός που έβγαζε η σκηνή! Δεν μπορώ να το προσδιορίσω

 

 

Τρελάθηκα με τη Μία και την παράξενη ιστορία της! Ωραία και σκοτεινή η Ντισκόρντια! Ταπεινωμένη και για λύπηση η Μία, για τη συμφωνία που έκανε και για το πως κατέληξε στο τέλος του βιβλίου!!

 

Η ιστορία σε αφήνει με μεγάλη αγωνία γι'αυτό προχώρησα κατευθείαν στο μαύρο πύργο!

Να συμπληρώσω ότι οι σελίδες απ'το ημερολόγιο του Κινγκ ήταν άλλο ένα κομμάτι που διάβασα με κρυφό ενθουσιασμό και το χάρηκα πάρα πολύ! Χάρηκα που έκανε κάτι τέτοιο, ήταν πολύ έξυπνο και μου άρεσε γιατί με έκανε να δω μέσα απ' τα μάτια ενός πραγματικού συγγραφέα!

 

Πολύ καλό! Και το επόμενο βιβλίο με καλωσορίζει στον Μαύρο Πύργο! Τατααά!

[xtapodimimos]

Όταν σκεφτομαι τον Πύργο και το Ρόλαντ, πάντα μου έρχεται στο μυαλο το Babe i'm gonna leave you.

 

I'm gonna leave you when the summertime,

leave you when the summer comes along

...

 

I can hear it callin me the way it used to do...

 

http://www.youtube.com/watch?v=rrVDViSlsSM

[heiron]

Κατσε βρε συ,τοσα τραγουδια αναφερονται στα βιβλια.Εμενα παντως μου εχει κολλησει ως σαουντρακ των βιβλιων το Hey Jude.

[xtapodimimos]

ναι οντως, τα βιβλία εχουν ουσιαστικά δικο τους σάουντρακ (πολυ άνετα βγαινει και σε cd), αλλα εμένα αυτο μου έρχεται στο μυαλό!!

[lizbeth_covenant]

Κι αυτό ακούστηκε πολύ στον Πύργο!

 

http://www.youtube.com/watch?v=kR7a0Gm379E

 

Παρόλα αυτά το hey jude μου έχει μείνει κι εμένα πάρα πολύ. Ίσως επειδή αναφερόταν περισσότερο στο πρώτο βιβλίο και ήταν μυστήριο για μένα!

[heiron]

Αλλο κλασικο νταρκταουεριστικο τραγουδι ειναι βεβαια το

http://www.youtube.com/watch?v=s6VIuQbjDEQ&feature=relatedhttp://www.youtube.com/watch?v=s6VIuQbjDEQ&feature=related

"Θεικα ντραμς" αν μη τι αλλο...

[lizbeth_covenant]

Στο τελευταίο βιβλίο του Μαύρου Πύργου είμαι στη σελίδα 300. Νομίζω ότι ο Κινγκ πολυλογεί ασταμάτητα! Μ' έχει κουράσει, μέχρι τώρα... Νιώθω ότι έχω διαβάσει ένα σωρό περιττά πράγματα που δεν ξέρω καν αν έχουνε κάποια σημασία... Ελπίζω στη συνέχεια να με συνεπάρει...

[Turambar]

Αν και μέχρι στιγμής έχω διαβάσει τα τέσσερα πρώτα βιβλία θεωρώ το Dark Tower απίστευτη σειρά. Ο Κινγκ έχει καταφέρει όχι μόνο να αφηγηθεί μία επική ιστορία αλλά και να ενώσει τους κόσμους των υπόλοιπων βιβλίων του σε ένα εντυπωσιακό Moorcock-ish πολυσύμπαν (και τώρα που το σκέφτομαι πύργος/πόλη που υπάρχει σε όλες τις διαστάσεις και στον οποίο βασίζεται η ισορροπία του κόσμου, Dark Tower/Tanelorn χμμμμμ...).

Τέλος πάντων πέρα από τις όποιες επιρροές του η άποψή μου για τα βιβλία είναι

The Gunslinger: Τόσο μυστηριώδες και ελλιπές που σου δημιουργεί την παρόρμηση να το πετάξεις από τα νεύρα σου, αλλά εκεί είναι όλη του μαγεία. Ο κόσμος, η χαρακτήρες και η ιστορία είναι σκιώδεις και αυτό προσδίδει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον απ' ότι αν ανέλυε τα πάντα λεπτομερώς.

Το δε τελευταίο κεφάλαιο με τον μαυροντυμένο άντρα, τις σκηνές από τη Γέννεση και τη συζήτηση περί σύμπαντος και μεγέθους (το οποίο με βάση τον Κινγκ παίζει ρόλο ) με άφησε με το στόμα ανοιχτό.

 

Το κάλεσμα των τριών: (Δεν είμαι σίγουρος για τον original τίτλο και βαριέμαι να ψάξω) Καμία απολύτως σχέση με το πρώτο. Υπάρχουν ακόμη σκοτεινά σημεία στην ιστορία, για παράδειγμα δεν έχουμε ιδέα τι είναι ο Μαύρος Πύργος πέρα από υπαινιγμούς (όχι ότι τώρα έχουμε, αλλά τέλος πάντων), αλλά οι περιγραφές είναι καλύτερες και γενικά υπάρχει περισσότερη λεπτομέρεια.

 

The waste lands: .Αυτό το βιβλίο με προβλημάτισε. Δεν ήταν κακό σε καμία περίπτωση. Από άποψη γραφής παρόμοιο με το πρώτο και η ιστορία εξελίσσεται αρκετά καλά αλλά όχι όσο θα έπρεπε. Σε γενικές γραμμές αφήνει περισσότερο την εντύπωση δύο πολύυυυυ μεγάλων κεφαλαίων, παρά ενός βιβλίου που μπορεί να σταθεί μόνο του. Το πρώτο μέρος του θα μπορούσε πολύ άνετα να κολλήσει με το προηγούμενο βιβλίο, και το δεύτερο με το επόμενο.

 

Wizard and Glass: Αυτά είναι! Επιτέλους μαθαίνουμε πέντε πράγματα για το παρελθόν του Ρόλαντ και για τις μέρες πριν ο κόσμος προχωρήσει παραπέρα. Κι έτσι ξεκίνησα να διαβάζω. Και συνέχιζα. Και συνέχιζα. Και συνέχιζα. Και συνέχιζα. Μα δεν θα τελειώσει ποτέ αυτό το ρημαδιασμένο flashback? Και πάνω που έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι το flashback τελειώνει. Και εδώ είναι κατά τη γνώμη μου το υπέροχο μ' αυτό το βιβλίο (αν ο Κινγκ το έκανε επίτηδες είναι πραγματικά ιδιοφυΐα αλλιώς he's just a really lucky bastard). Ξεκινάς να διαβάζεις το flashback και όπως είναι προφανές γουστάρεις

"Πόλεμος; Μάγισσες; Καταραμένες μαγικές σφαίρες; Φερετροκυνηγοί; Love story; Ποιοι κα-τετ και ποιος Πύργος here's the real thing!"

 

To flashback όμως αρχίζει να παρατραβάει, ενώ έχεις ήδη αρχίσει να ψιλιάζεσαι το τέλος (τι να ψιλιάζεσαι δηλαδή ό Κινγκ το έχει αναφέρει ξεκάθαρα στα προηγούμενα βιβλία) και ενώ έχεις αρχίσει να ρίχνεις μπινελίκια τελειώνει και ξαναγυρνάμε στο παρόν. Και όπως είναι προφανές γουστάρεις και πάλι!

"Εγκαταλελειμμένο Τέξας; Αναφορά στο "Κοράκι"; Μάγος του Οζ; Επιστροφή του Τικ Τοκ; Ποιο τσάργιου τρι και ποια σφαίρα here's the real thing!"

 

 

Αυτά προς το παρόν μέχρι με το καλό να διαβάσω και τα υπόλοιπα τρία

[lizbeth_covenant]

Κι έφτασε λοιπόν η μέρα, παραμονή πρωτοχρονιάς, να διαβάσω το τέλος του Μαύρου Πύργου.

Το τέλος ήταν απίθανο, καταπληκτικό!! Ακριβώς αυτό που ήθελα μετά απο όλο αυτό το ταξίδι! Δεν το είχα συνειδητοποιήσει ότι αυτό χρειαζόμουν, μέχρι που το διάβασα!

Η αλήθεια είναι πως το χάπι εντ που είχε προηγηθεί, δεν του ταίριαζε. Μου φάνηκε μέτριο και χάρηκα που δεν τελείωνε εκεί πέρα! Μάλλον γιατί ο Κινγκ είχε δίκιο, πως το ταξίδι είναι αυτό που έχει σημασία! Και η τελευταία πρόταση ήταν απλά υπέροχη...

 

 

Όσο για το υπόλοιπο βιβλίο, μπορώ να πω ότι υπήρχαν σημεία που δεν τα χάρηκα καθόλου, τα βαρέθηκα. Ο Κινγκ πολυλογούσε αρκετά... Όμως σύντομα το βιβλίο άρχισε να γίνεται απολαυστικό, με ωραίες περιγραφές, με αγωνία και μια γλυκιά αναμονή για το τέλος που πλησίαζε... Αυτό ήταν!!

 

Πρώτο απ'τα βιβλία του Μαύρου Πύργου παραμένει ο Μάγος και η γυάλινη σφαίρα (ε τι να γίνει ο Κινγκ είχε κέφια όταν το έγραφε). Αμέσως μετά θα έβαζα τον ίδιο τον Μαύρο Πύργο... γιατί όπως και να το κάνουμε, είναι το τέλος!!

[Roland]

Απανταχου λατρεις του Μαυρου Πυργου σε κατι λιγοτερο απο ενα χρονο θα ερθει και στην Ελλαδα το επομενο βιβλιου του Πυργου..The Wind From The Keyhole ειναι ο τιτλος..

http://www.stephenking.com/promo/wind_through_the_keyhole/promo_site/

Ανατριχιαζωωω.