Στίβεν Κινγκ - Ο μαύρος πύργος (Stephen King - The Dark Tower)

[alanon]

πρεπει να κυκλοφορησε σημερα ο ανεμος μεσα απο την κλειδαροτρυπα . η bell το εβγαλε απο τα υπο εκδοση και το εχει στις νεες κυκλοφοριες

[Roland]

κυκλοφορησε στα ηλεκτρονικα βιβλιοπωλεια ο Ανεμος..μολις το παρειγγειλα....

[alanon]

Εγώ μόλις το αγόρασα από τον ευριπίδη στο χαλάνδρι.άντε καλό διάβασμα

[Roland]

Ο Ανεμος επιτελους ειναι στα χερια μου..τις εχω τις 150 σελιδες σημερα μεχρι το βραδυ....

[Roland]

Ενταξει διαβαζοντας τις πρωτες 100 σελιδες του Ανεμου ενιωσα σαν να επεστρεφα στα παλια αγαπημενα και γνωριμα λημερια..Το συναισθημα ηταν απιστευτο, σαν την επιστροφη στην πατριδα μετα απο πολλα χρονια μεταναστευσης.. Ενα βιβλιο μπορει να σου χαρισει τοσο μαγικες και μοναδικες στιγμες που πραγματικα νιωθω τρομερη λυπη για αυτους που δεν ασχολουνται με την λογοτεχνια και το μονο που διαβαζουν ειναι το μενου στις καφετεριες και οι αθλητικες εφημεριδες..

[Roland]

Τελος και ο Ανεμος Μεσα Απο Την Κλειδαροτρυπα.. Συμπληρωθηκε ενα μικρο κενο στην μακρια ιστορια του πιστολερο..Βιβλιο με πολυ εντονο παραμυθικο χαρακτηρα και ιδιαιτερα συγκινητικο τελος με ενα μικρο διδαγμα απο τις σπανιες φορες που συνηθιζει ο Κινγκ να κανει κατι τετοιο. Δεν μπορω να χαρακτηρισω το βιβλιο σαν πολυ καλο η σαν μετριο..Απλα τελειωνοντας το ηταν σαν να ακουσα ενα κλικ και ενα κομματι της ιστοριας του Πυργου που ελειπε μπηκε στην θεση του.. Η μαγεια υπαρχει..

[alanon]

τελος ο πυργος με μια μικρη ελειψη αυτη του νεου βιβλιου το οποιο θα το αφησω για λιγο αργοτερα. σιγουρα μου αρεσε ολο το ταξιδι με τα σκαμπανεβασματα του τις πολλες και σημαντικες στιγμες του αλλα και κατι αλλο που ακομα δεν εχω καταλαβει τι ειναι. ισως αυτη η μαγεια του αφηγητη να σε βαζει πραγματικα στον κοσμο του και σε κανει να πιστευεις οτι ετσι ειναι ο κοσμος μας. τελικα λετε να υπαρχουν κι αλλοι κοσμοι περα απο αυτον?

 

1. ο τελευταιος πιστολερος: αγουρο, και αργο σε μερικα σημεια εκνευριστικο αλλα... αργοτερα το εκτιμας. μην το υποτιμησετε εχει πολλα μα παρα πολλα να πει

2. το καλεσμα των τριων : και τωρα τρεξτε, μια καταιγιδα γεγονοτων σε σαρωνει οπως το διαβαζεις και δεν θελεις να σταματησεις. απο τα αγαπημενα μου.σε σημεια κοβεται η ανασα και οι παλμοι τρεχουν...

3. οι ρημαγμενοι τοποι: παραξενο σπονδυλωτο αλλα πολυ πολυ καλο. καμια κοιλια ενδιαφεροντα γεγονοτα και επισης καταιγιστικος ρυθμος και τρελο τελς τελειως ξεκρεμαστο. αν το παρετε παρτε μαζι και το επομενο.

4. ο μαγος και η γυαλινη σφαιρα : το τελος του 3 και η αρχη της ιστοριας του ρολαντ. το απολυτο αριστουργημα με απειρο συναισθημα αγωνια και δεν ξερω κι εγω τι αλλο. μεγαλειο.

5. οι λυκοι της καλα: το αδικημενο. δεν ειναι κακο (αν εξαιρεσεις τις ιστοριες του καλαχαν που ξενερωσα τη ζωη μου) αλλα οταν εχεις απο πισω σου το μαγο τα περιθωρια ειναι λιγα.

6. το τραγουδι της σουζανας - καλο αλλα δεν τρελαθηκα. ισως το μονο βιβλιο που θυμαμαι ελαχιστα πραγματα. πολυ φλυαρο

7. ο μαυρος πυργος - η ιθακη? μπα πολυλογια αλλα με λογο, παρα πολυ καλο με τελος (χμ εμενα μου αρεσε?)

ρε τελικα ειναι πολλοι οι κοσμοι και το κα ειναι τροχος, ειναι? ρε μηπως κατι ξερει ο κινγκ?

και με ενα εκπληκτικο υπερφυαλο τρικ

τη συμμετοχη του ιδιου?

 

 

τελικα ειναι πολλες οι ωρες που χρειαζεσαι για τον μαυρο πυργο αλλα πιστεψτε με αξιζει το ταξιδι. τελικα ειναι φαντασια η επιστημονικη φαντασια η μια κατηγορια μονος του?

[Paris60]

Παιδια να πω κι εγω κατι. Κινγκ δεν είχα ξαναδιαβάσει και με όσα διάβασα και άκουσα για τον Πύργο, είπα να τον ξεκινήσω. Όμως ρε παιδιά, είναι πραγματικά η πρώτη φορά που έχω (αναμενόμενο) προσδοκίες για ένα τόσο επιτυχημένο βιβλίο, και δεν καταφέρνει να μου κρατήσει τίποτα το ενδιαφέρον!!

Ποιός είναι ο πρωταγωνιστής μας, τί είναι, βρισκόμαστε στον δικό μας ή σε κάποιον φάντασυ κόσμο, γιατί ψάχνει αυτό-όν που ψάχνει, και πολλά άλλα ερωτήματα μου προέκυπταν διαρκώς. Οκ, μου αρέσει το μυστήριο και η αίσθηση του διαβάζω για να αποκαλυφθούν πράγματα, όμως εδώ νομίζω ότι ο τύπος το παράκανε.

 

Διάβασα γύρω στις 150 σελίδες απλά επειδή ήταν το καλύτερο που είχα να κάνω μέσα στο τρένο, καθώς ταξίδευα. Και ακόμα κι έτσι κουράστηκα. Δεν ξέρω πόσο θα μου άλλαζε η γνώμη διαβάζοντας και παρακάτω, και επόμενα βιβλία της σειράς.

[heiron]

Mια ματιά στο παρόν νήμα να έριχνες θα καταλάβαινες ότι το 1ο βιβλίο είναι απλά εισαγωγή και αρκετοί αρχικά το ψιλοβαρέθηκαν. Επίσης είναι γνωστό ότι ο Κινγκ γίνεται φλύαρος αρκετά συχνά (στο ΜΠ θα έλεγα το παρακάνει στα βιβλία 5 και 6) αλλά αποζημιώνει με το παραπάνω.

[alanon]

φιλε παρη μη τσιμπας με το πρωτο βιβλιο. αυτος ειναι ο στοχος του. να σου τη σπασει. αργοτερα θα το εκτιμησεις

Edited November 19, 2012 by alanon

[rama]

Ξεκίνησα τον Μαύρο Πύργο και δεν μπορώ να σταματήσω, βρίσκομαι στις 100 πρώτες σελίδες του τρίτου βιβλίου.....βέβαια εχω μέλλον ακόμα....Τα δύο τελευταία βιβλία δεν τα εχω, στις εκδόσεις bell λέει οτι είναι εξαντλημένα, γνωρίζει κανείς κάτι;

[heiron]

Το 6 υποτίθεται υπάρχει σε μερικά αντίτυπα πχ στα Public. Δεν πάνε και πολλά χρόνια που βγήκαν, όλο και κάπου θα βόσκουν. Αλλιώς, ειδικά αν είσαι Αθήνα, παλαιοβιβλιοπωλεία κι άγιος ο Θεός.

[Vanessa Van Hault]

Εγώ είμαι απο τους τυχερούς που τα έχω διαβάσει όλα ακόμα και τισ short stories εκτός σειράς στα ρωσικα. Δεν αγαπώ απλά τη σειρα, ΤΗΝ ΥΠΕΡΛΑΤΡΕΥΩ!Ενώ μεχρι το 4ο πάει απο χλιαρά έως αδιάφορα απο το 5ο βιβλίο δεν μπορείς να σταματήσεις με τίποτα. Στα Ελληνικά κυκλοφορούν και σε μορφή εικονογραφημένων νουβέλλων αν δεν κάνω λάθος. Πολύ πολύ πολύ αγαπημένη σειρά... Ελπίζω κάποια στιγμή να την κάνουν και σειρά όπως ψιθυρίζεται τόσα χρόνια.....

Παιδια να πω κι εγω κατι. Κινγκ δεν είχα ξαναδιαβάσει και με όσα διάβασα και άκουσα για τον Πύργο, είπα να τον ξεκινήσω. Όμως ρε παιδιά, είναι πραγματικά η πρώτη φορά που έχω (αναμενόμενο) προσδοκίες για ένα τόσο επιτυχημένο βιβλίο, και δεν καταφέρνει να μου κρατήσει τίποτα το ενδιαφέρον!!
Ποιός είναι ο πρωταγωνιστής μας, τί είναι, βρισκόμαστε στον δικό μας ή σε κάποιον φάντασυ κόσμο, γιατί ψάχνει αυτό-όν που ψάχνει, και πολλά άλλα ερωτήματα μου προέκυπταν διαρκώς. Οκ, μου αρέσει το μυστήριο και η αίσθηση του διαβάζω για να αποκαλυφθούν πράγματα, όμως εδώ νομίζω ότι ο τύπος το παράκανε.

Διάβασα γύρω στις 150 σελίδες απλά επειδή ήταν το καλύτερο που είχα να κάνω μέσα στο τρένο, καθώς ταξίδευα. Και ακόμα κι έτσι κουράστηκα. Δεν ξέρω πόσο θα μου άλλαζε η γνώμη διαβάζοντας και παρακάτω, και επόμενα βιβλία της σειράς.

Αν ήταν να το προτείνω σε κάποιον θα πρότεινα να αρχίσει απο το 5ο βιβλίο και μετά να διαβάσει όλα τα προηγούμενα.....

[BladeRunner]

Μαύρος Πύργος Ι: Ο τελευταίος πιστολέρο

 

Με αφορμή το Project n: Τελειώστε μία φάνταζυ τρι+λογία μέχρι το 2014 που σκέφτηκε ο Nihilio, αποφάσισα ν'αρχίσω την εφταλογία του Μαύρου Πύργου του Στίβεν Κινγκ που εδώ και καιρό την είχα να πιάνει σκόνη, παρότι είναι Κινγκ. Αν θυμάμαι καλά είναι το εικοστό τρίτο βιβλίο του Βασιλιά που διαβάζω και σίγουρα πρόκειται για κάτι το διαφορετικό αφού είναι φάνταζυ και όχι τρόμος. Πολύ μυστηριώδες, μερικές φορές εκνευριστικό και τα πως και γιατί που εμφανίστηκαν κατά την ανάγνωση πολλά και αναπάντητα, οπωσδήποτε όμως πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα εισαγωγή σε μια κατά τα φαινόμενα γαμάτη σειρά. Στο πρώτο βιβλίο ο Ρόλαντ της Γαλαάδ ξεκινά ένα μακρινό και επίπονο ταξίδι προς τον μυστηριώδη Μαύρο Πύργο, ακολουθώντας τα ίχνη του Μαυροντυμένου Άντρα, σε έναν κόσμο ρημαγμένο και μισοερειπωμένο. Στην πορεία για τον Πύργο θα συναντήσει διάφορους χαρακτήρες, ανάμεσα στους οποίους έναν μοναχικό αγρότη, τον Μπράουν, μια σαγηνευτική γυναίκα, την Άλις και ένα παιδί από την Γη, τον Τζέικ. Παρότι σε σημεία εκνευριστικό και συνολικά μυστηριώδες, το βιβλίο μου άρεσε πολύ, η ατμόσφαιρα ήταν απίθανη, κάπως παρακμιακή, μου θύμισε μετά-αποκαλυπτική Άγρια Δύση, οι σκηνές δράσης όχι πάρα πολλές αλλά σίγουρα καλογραμμένες και ο χαρακτήρας του Ρόλαντ, αινιγματικός και ξεχωριστός. Εννοείται η γραφή του Κινγκ πολύ καλή και αρκετά ευκολοδιάβαστη. Αφού πέρασα με ευκολία τον "σκόπελο" του πρώτου βιβλίου, είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος ότι θα απολαύσω αυτή την σειρά, μιας και έχει όλα τα φόντα: Είναι επική, έχει μπόλικο ψαχνό και φυσικά είναι γραμμένη από τον Βασιλιά.

Edited September 10, 2013 by BladeRunner

[Μιχάλης]

Μαύρος Πύργος Ι: Ο τελευταίος πιστολέρο

 

Με αφορμή το Project n: Τελειώστε μία φάνταζυ τρι+λογία μέχρι το 2014 που σκέφτηκε ο Nihilio, αποφάσισα ν'αρχίσω την εφταλογία του Μαύρου Πύργου του Στίβεν Κινγκ που εδώ και καιρό την είχα να πιάνει σκόνη, παρότι είναι Κινγκ. Αν θυμάμαι καλά είναι το εικοστό τρίτο βιβλίο του Βασιλιά που διαβάζω και σίγουρα πρόκειται για κάτι το διαφορετικό αφού είναι φάνταζυ και όχι τρόμος. Πολύ μυστηριώδες, μερικές φορές εκνευριστικό και τα πως και γιατί που εμφανίστηκαν κατά την ανάγνωση πολλά και αναπάντητα, οπωσδήποτε όμως πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα εισαγωγή σε μια κατά τα φαινόμενα γαμάτη σειρά. Στο πρώτο βιβλίο ο Ρόλαντ της Γαλαάδ ξεκινά ένα μακρινό και επίπονο ταξίδι προς τον μυστηριώδη Μαύρο Πύργο, ακολουθώντας τα ίχνη του Μαυροντυμένου Άντρα, σε έναν κόσμο ρημαγμένο και μισοερειπωμένο. Στην πορεία για τον Πύργο θα συναντήσει διάφορους χαρακτήρες, ανάμεσα στους οποίους έναν μοναχικό αγρότη, τον Μπράουν, μια σαγηνευτική γυναίκα, την Άλις και ένα παιδί από την Γη, τον Τζέικ. Παρότι σε σημεία εκνευριστικό και συνολικά μυστηριώδες, το βιβλίο μου άρεσε πολύ, η ατμόσφαιρα ήταν απίθανη, κάπως παρακμιακή, μου θύμισε μετά-αποκαλυπτική Άγρια Δύση, οι σκηνές δράσης όχι πάρα πολλές αλλά σίγουρα καλογραμμένες και ο χαρακτήρας του Ρόλαντ, αινιγματικός και ξεχωριστός. Εννοείται η γραφή του Κινγκ πολύ καλή και αρκετά ευκολοδιάβαστη. Αφού πέρασα με ευκολία τον "σκόπελο" του πρώτου βιβλίου, είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος ότι θα απολαύσω αυτή την σειρά, μιας και έχει όλα τα φόντα: Είναι επική, έχει μπόλικο ψαχνό και φυσικά είναι γραμμένη από τον Βασιλιά.

Δε φαντάζεσαι πόσοι θα εύχονταν να βρίσκονται στη θέση σου.

[BladeRunner]

Ο Μαύρος Πύργος ΙΙ: Το κάλεσμα των τριών

 

Μετά από ένα διάλειμμα με τον Κόναν του Ρόμπερτ Χάουαρντ, είπα να πιάσω γρήγορα-γρήγορα το δεύτερο μέρος της σειράς, μιας και ήθελα να έχω φρέσκα στο μυαλό μου τα γεγονότα του πρώτου. Το δεύτερο βιβλίο μου φάνηκε λιγότερο μυστηριώδες και περισσότερο χορταστικό, με πολλή δράση και ένταση και με δυσκολία το άφηνα από τα χέρια μου. Η ιστορία αρχίζει εφτά ώρες μετά το τέλος του πρώτου βιβλίου, με τον Ρόλαντ να ξυπνά στην ακτή της δυτικής θάλασσας, έχοντας να αντιμετωπίσει κάτι αστακοτέρατα, που θα του κάνουν δυστυχώς μια κάποια ζημιά. Ο Ρόλαντ καλείται να βρει τρεις πόρτες, που και οι τρεις θα τον οδηγήσουν στην Νέα Υόρκη, σε διαφορετικό σημείο του χρόνου η καθεμία. Πρέπει να διαβεί και τις τρεις πόρτες και να τραβήξει ένα πρόσωπο από την καθεμία, που θα του φανούν εξαιρετικά χρήσιμα στην πορεία του για τον Μαύρο Πύργο. Η πρώτη πόρτα θα τον οδηγήσει στην Νέα Υόρκη του 1987 και στον ηρωινομανή Έντι Ντιν. Η δεύτερη πόρτα θα τον οδηγήσει στην Νέα Υόρκη του 1964, στην μαύρη και ανάπηρη αλλά συνάμα όμορφη Οντέτα Χολμς, που έχει μια φριχτή δεύτερη προσωπικότητα. Τέλος, η τρίτη πόρτα θα τον οδηγήσει στην Νέα Υόρκη του 1977 και στον Τζακ Μορτ, λογιστή και συνάμα στυγερό δολοφόνο. Πραγματικά μου άρεσε αυτό το στοιχείο φαντασίας, όπου ανοίγει την πόρτα ο Ρόλαντ και μπαίνει στο μυαλό του κάθε χαρακτήρα. Δεν θυμάμαι να το έχω δει πουθενά αλλού σε βιβλίο αυτό και μου θύμισε τις θεωρίες συνωμοσίας που δολοφόνοι δήλωσαν ότι άκουγαν φωνές στο κεφάλι τους. Θα μπορούσε να ισχύει, ε; Η δράση του βιβλίου χορταστική, με πολλές δυνατές σκηνές και με μια τρομερή ανταλλαγή πυροβολισμών σε κλειστό χώρο, που πολύ θα ήθελα να την δω σε ταινία. Η ιστορία μου φάνηκε ευτυχώς πολύ στρωτή και εύκολη στην παρακολούθηση και η γραφή πάρα πολύ καλή, γι'αυτό και διαβάστηκε μέσα σε λίγες ώρες (άλλο που μου πήρε σχεδόν τρεις μέρες, είχα και δουλειές να κάνω). Βέβαια πολλές απορίες του πρώτου βιβλίου ακόμα να βρουν απαντήσεις, αλλά λογικά θα γίνει και αυτό στα επόμενα βιβλία της σειράς. Του βάζω πέντε στα πέντε, αν και έχω την εντύπωση ότι κάποια από τα επόμενα βιβλία θα είναι ακόμα καλύτερα! Το τρίτο βιβλίο λογικά θα το διαβάσω αρχές Οκτωβρίου.

Edited September 15, 2013 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο Μαύρος Πύργος ΙΙΙ: Οι ρημαγμένοι τόποι

 

Ο τρίτος τόμος ξεκινά λίγους μήνες μετά το τέλος του δεύτερου τόμου, αρκετά μακριά από την τρίτη πόρτα και την θάλασσα. Σύντροφοι του τρομερού πιστολέρο Ρόλαντ της Γαλαάδ στην αποστολή του για τον μυστηριώδη Μαύρο Πύργο είναι ο Έντι Ντιν, που πλέον έκοψε τα πάρε-δώσε με τα ναρκωτικά και η μαύρη ανάπηρη Οντέτα Χολμς που άλλαξε χαρακτήρα και πλέον λέγεται Σουζάνα Ντιν. Οι τρεις σύντροφοι θα βρουν το Μονοπάτι της Ακτίνας, που αν το ακολουθήσουν σωστά, θα βρεθούν επιτέλους στον Μαύρο Πύργο. Μετά από κάποιες περιπέτειες και παράξενα συμβάντα, ένα τέταρτο μέλος θα καλεστεί στον Μέσο Κόσμο, ο πιτσιρικάς Τζέικ, που θα κουβαλά δυο βιβλία καθοριστικής σημασίας για την αναζήτησή τους. Πλέον οι τέσσερις τους είναι Κα-τετ. Με τα πολλά, θα βρεθούν σε μια κατεστραμμένη πόλη, την Λουντ, όπου οι επιζήσαντες δυο παλαιών φατριών μάχονται λυσσαλέα μεταξύ τους, δίχως ιδιαίτερο λόγο, και εκεί θα συναντήσουν μια τρομερή οντότητα, τον μονοτρόχιο Μπλέιν, που του αρέσουν οι γρίφοι. Για να φύγουν ζωντανοί από την Λουντ και να έχουν ελπίδες για την συνέχεια της αποστολής τους, θα πρέπει να κερδίσουν τον παρανοϊκό Μπλέιν στο ίδιο του το παιχνίδι... Αν και παράξενο σε σημεία, το βιβλίο μου φάνηκε το ίδιο εξαιρετικό και χορταστικό με το προηγούμενο. Ο κόσμος που περιγράφεται είναι απίστευτος, σε σημεία τρομακτικός και καθόλα μετά-αποκαλυπτικός, οι σκηνές δράσης μπόλικες και εξαιρετικά δοσμένες και η ατμόσφαιρα τρομερή. Πραγματικά μιλάμε για ένα εξαιρετικό μείγμα φαντασίας, επιστημονικής φαντασίας και τρόμου, που μόνο ο Βασιλιάς θα μπορούσε να γράψει. Το τέλος σε αφήνει σε αγωνία, αλλά δεν θα πιάσω άμεσα τον τέταρτο τόμο, θα περιμένω καμιά δεκαριά μέρες, γιατί είναι μεγαλούτσικο τούβλο και θέλω να προετοιμαστώ κατάλληλα. 

Edited October 1, 2013 by BladeRunner

[alanon]

Ο Μαύρος Πύργος ΙΙΙ: Οι ρημαγμένοι τόποι

 

Ο τρίτος τόμος ξεκινά λίγους μήνες μετά το τέλος του δεύτερου τόμου, αρκετά μακριά από την τρίτη πόρτα και την θάλασσα. Σύντροφοι του τρομερού πιστολέρο Ρόλαντ της Γαλαάδ στην αποστολή του για τον μυστηριώδη Μαύρο Πύργο είναι ο Έντι Ντιν, που πλέον έκοψε τα πάρε-δώσε με τα ναρκωτικά και η μαύρη ανάπηρη Οντέτα Χολμς που άλλαξε χαρακτήρα και πλέον λέγεται Σουζάνα Ντιν. Οι τρεις σύντροφοι θα βρουν το Μονοπάτι της Ακτίνας, που αν το ακολουθήσουν σωστά, θα βρεθούν επιτέλους στον Μαύρο Πύργο. Μετά από κάποιες περιπέτειες και παράξενα συμβάντα, ένα τέταρτο μέλος θα καλεστεί στον Μέσο Κόσμο, ο πιτσιρικάς Τζέικ, που θα κουβαλά δυο βιβλία καθοριστικής σημασίας για την αναζήτησή τους. Πλέον οι τέσσερις τους είναι Κα-τετ. Με τα πολλά, θα βρεθούν σε μια κατεστραμμένη πόλη, την Λουντ, όπου οι επιζήσαντες δυο παλαιών φατριών μάχονται λυσσαλέα μεταξύ τους, δίχως ιδιαίτερο λόγο, και εκεί θα συναντήσουν μια τρομερή οντότητα, τον μονοτρόχιο Μπλέιν, που του αρέσουν οι γρίφοι. Για να φύγουν ζωντανοί από την Λουντ και να έχουν ελπίδες για την συνέχεια της αποστολής τους, θα πρέπει να κερδίσουν τον παρανοϊκό Μπλέιν στο ίδιο του το παιχνίδι... Αν και παράξενο σε σημεία, το βιβλίο μου φάνηκε το ίδιο εξαιρετικό και χορταστικό με το προηγούμενο. Ο κόσμος που περιγράφεται είναι απίστευτος, σε σημεία τρομακτικός και καθόλα μετά-αποκαλυπτικός, οι σκηνές δράσης μπόλικες και εξαιρετικά δοσμένες και η ατμόσφαιρα τρομερή. Πραγματικά μιλάμε για ένα εξαιρετικό μείγμα φαντασίας, επιστημονικής φαντασίας και τρόμου, που μόνο ο Βασιλιάς θα μπορούσε να γράψει. Το τέλος σε αφήνει σε αγωνία, αλλά δεν θα πιάσω άμεσα τον τέταρτο τόμο, θα περιμένω καμιά δεκαριά μέρες, γιατί είναι μεγαλούτσικο τούβλο και θέλω να προετοιμαστώ κατάλληλα.

 

ασε τις προτοιμασιες και χωσου...εδω ειναι το ζουμι....

[Μιχάλης]

Το τέταρτο θα γίνει προέκταση του χεριού σου..

Edited October 2, 2013 by Μιχάλης

[BladeRunner]

Ο Μαύρος Πύργος ΙV: Ο μάγος και η γυάλινη σφαίρα. Πέρασαν πάνω από δέκα μέρες που είχα πει και διαβάστηκαν αρκετά βιβλία στο μεταξύ, μέχρι να πιάσω τον τέταρτο τόμο της σειράς, αλλά πρόκειται για τούβλο από τα λίγα και ήθελα να προετοιμαστώ ψυχολογικά. Τι έπος ήταν αυτό; Από τα καλύτερα βιβλία που έχει γράψει ο Βασιλιάς και σίγουρα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος. Ο τέταρτος τόμος αρχίζει ακριβώς από το σημείο όπου τελείωσε ο τρίτος τόμος, που φυσικά άφησε τόσο εμένα όσο και τους υπόλοιπους φανατικούς της σειράς σε αγωνία. Οι περιπέτειες των Ρόλαντ, Σουζάνας, Έντι, Τζέικ και του τραυλιστή Όρι συνεχίζονται, όμως το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στο τρομερό και συνάμα τραγικό παρελθόν του Ρόλαντ, τότε που ήταν μόλις δεκατεσσάρων ετών, τότε που έφυγε από την πατρίδα του μαζί με τους φίλους και συμπολεμιστές του Άλεν και Κάθμπερτ, το πρώτο του Κα-τετ, τότε που γνώρισε την πρώτη και μοναδική του αγάπη, την νεαρή Σούζαν Ντελγκάντο. Στην ιστορία που διηγείται ο Ρόλαντ θα γνωρίσουμε κάποιους αξιοσημείωτους χαρακτήρες, όπως τους δυο φίλους του, την όμορφη και συνάμα συμπαθητική Σούζαν, τους τρεις φερετροκυνηγούς, προδότες της Συμμαχίας, τον χαζούλη αλλά πολύ καλό Σίμι και την γριά μέγαιρα, την μάγισσα Ρέα. Επίσης θα μάθουμε κάποια πραγματάκια για την γυάλινη σφαίρα, μέσα στην οποία ο Ρόλαντ είδε για πρώτη φορά τον Μαύρο Πύργο. Η ιστορία του νεαρού Ρόλαντ είναι τρομερή, γεμάτη δράση, ένταση και δυνατές σκηνές και με μια έντονη σε συναισθήματα αγάπη ανάμεσα σ'αυτόν και την Σούζαν και μ'έκανε σχεδόν να πάψω να νοιάζομαι γι'αυτά που τραβάνε τώρα ο Ρόλαντ και η παρέα του (τόσο με συνεπήρε η εξιστόρηση του παρελθόντος του). Δεν λέω περισσότερα για την ιστορία, για να μην χαλάσω τις εκπλήξεις σ'αυτούς που δεν έχουν διαβάσει ακόμα το βιβλίο, αλλά μιλάμε για ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, που δίνει βάθος στον απίστευτο και μοναδικό χαρακτήρα του Ρόλαντ, μιας και μαθαίνουμε γεγονότα και πράγματα τόσο για τον ίδιο τον Ρόλαντ όσο φυσικά και για την αναζήτηση του. Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι φυσικά τρομερή και η γραφή του Κινγκ σε πολύ υψηλά επίπεδα ποιότητας. Εννοείται πως μέχρι στιγμής είναι το καλύτερο, κατά την γνώμη μου, βιβλίο της σειράς. Τους Λύκους της Κάλα θα τους διαβάσω σε κάνα μήνα, γιατί και πάλι πρόκειται για τούβλο από τα λίγα, αλλά και γιατί θέλω να κρατήσει περισσότερο η σειρά.

Edited October 31, 2013 by BladeRunner

[heiron]

Καλύτερα να μεσολαβήσει χρονικό διάστημα και άλλα βιβλία μεταξύ των 2 γιατί το ένα είναι το καλύτερο βιβλίο της σειράς (ίσως και του Κινγκ και-ως εκ τούτου- του είδους) ενώ το άλλο είναι ίσως το κατώτερο της σειράς ή έστω το πιο βαρετό. Είναι μεγάλη η διαφορά και ίσως κάτσει άσχημα.

[Δημήτρης]

Ο Μαύρος Πύργος ΙV: Ο μάγος και η γυάλινη σφαίρα. Πέρασαν πάνω από δέκα μέρες που είχα πει και διαβάστηκαν αρκετά βιβλία στο μεταξύ, μέχρι να πιάσω τον τέταρτο τόμο της σειράς, αλλά πρόκειται για τούβλο από τα λίγα και ήθελα να προετοιμαστώ ψυχολογικά. Τι έπος ήταν αυτό; Από τα καλύτερα βιβλία που έχει γράψει ο Βασιλιάς και σίγουρα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος. Ο τέταρτος τόμος αρχίζει ακριβώς από το σημείο όπου τελείωσε ο τρίτος τόμος, που φυσικά άφησε τόσο εμένα όσο και τους υπόλοιπους φανατικούς της σειράς σε αγωνία. Οι περιπέτειες των Ρόλαντ, Σουζάνας, Έντι, Τζέικ και του τραυλιστή Όρι συνεχίζονται, όμως το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στο τρομερό και συνάμα τραγικό παρελθόν του Ρόλαντ, τότε που ήταν μόλις δεκατεσσάρων ετών, τότε που έφυγε από την πατρίδα του μαζί με τους φίλους και συμπολεμιστές του Άλεν και Κάθμπερτ, το πρώτο του Κα-τετ, τότε που γνώρισε την πρώτη και μοναδική του αγάπη, την νεαρή Σούζαν Ντελγκάντο. Στην ιστορία που διηγείται ο Ρόλαντ θα γνωρίσουμε κάποιους αξιοσημείωτους χαρακτήρες, όπως τους δυο φίλους του, την όμορφη και συνάμα συμπαθητική Σούζαν, τους τρεις φερετροκυνηγούς, προδότες της Συμμαχίας, τον χαζούλη αλλά πολύ καλό Σίμι και την γριά μέγαιρα, την μάγισσα Ρέα. Επίσης θα μάθουμε κάποια πραγματάκια για την γυάλινη σφαίρα, μέσα στην οποία ο Ρόλαντ είδε για πρώτη φορά τον Μαύρο Πύργο. Η ιστορία του νεαρού Ρόλαντ είναι τρομερή, γεμάτη δράση, ένταση και δυνατές σκηνές και με μια έντονη σε συναισθήματα αγάπη ανάμεσα σ'αυτόν και την Σούζαν και μ'έκανε σχεδόν να πάψω να νοιάζομαι γι'αυτά που τραβάνε τώρα ο Ρόλαντ και η παρέα του (τόσο με συνεπήρε η εξιστόρηση του παρελθόντος του). Δεν λέω περισσότερα για την ιστορία, για να μην χαλάσω τις εκπλήξεις σ'αυτούς που δεν έχουν διαβάσει ακόμα το βιβλίο, αλλά μιλάμε για ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, που δίνει βάθος στον απίστευτο και μοναδικό χαρακτήρα του Ρόλαντ, μιας και μαθαίνουμε γεγονότα και πράγματα τόσο για τον ίδιο τον Ρόλαντ όσο φυσικά και για την αναζήτηση του. Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι φυσικά τρομερή και η γραφή του Κινγκ σε πολύ υψηλά επίπεδα ποιότητας. Εννοείται πως μέχρι στιγμής είναι το καλύτερο, κατά την γνώμη μου, βιβλίο της σειράς. Τους Λύκους της Κάλα θα τους διαβάσω σε κάνα μήνα, γιατί και πάλι πρόκειται για τούβλο από τα λίγα, αλλά και γιατί θέλω να κρατήσει περισσότερο η σειρά.

 

Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ γιατί είναι ένα συγκλονιστικό βιβλίο με όλη την σημασία της λέξης. Πως σου φάνηκε το σκηνικό

στο σαλούν όπου ο ένας πήγαινε και αιφνιδίαζε τον άλλον από πίσω;

 

 

Για μένα είναι ένα από τα καλύτερα αποσπάσματα που έχω συναντήσει ποτέ Πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που διάβαζα, και έχω σημειώσει τις σελίδες έτσι ώστε όποτε θέλω να μπορώ να ανατρέχω και να τις ξαναδιαβάζω.

Edited November 1, 2013 by Δημήτρης

[Airbourne]

Μερικές φορές νιώθω τυχερός που δεν τα έχω διαβάσει ακόμη τα βιβλία του Ρόλαντ. Εξηγούμαι: Νομίζω ότι πρέπει να κρατάμε, πάντα, κάτι καλό για να έχουμε... Το ίδιο έκανα και με το Breaking Bad. Περίμενα να ολοκληρωθεί για να δώ τη σειρά από την αρχή σαν να παίζεται τώρα... Βέβαια η ιστορία του Ρόλαντ έχει ολοκληρωθεί  αλλά είναι πάντα στο μυαλό μου...σαν κάτι το εξαιρετικό που με περιμένει ανά πάσα στιγμή. 

[Δημήτρης]

Μερικές φορές νιώθω τυχερός που δεν τα έχω διαβάσει ακόμη τα βιβλία του Ρόλαντ. Εξηγούμαι: Νομίζω ότι πρέπει να κρατάμε, πάντα, κάτι καλό για να έχουμε... Το ίδιο έκανα και με το Breaking Bad. Περίμενα να ολοκληρωθεί για να δώ τη σειρά από την αρχή σαν να παίζεται τώρα... Βέβαια η ιστορία του Ρόλαντ έχει ολοκληρωθεί  αλλά είναι πάντα στο μυαλό μου...σαν κάτι το εξαιρετικό που με περιμένει ανά πάσα στιγμή. 

 

Μία από τα ίδια και εγώ. Ποτέ δεν πιάνω σειρές που δεν έχουν τελειώσει είτε πρόκειται για βιβλία, ή τηλεοπτικές. Και επίσης έχω αφήσει στην άκρη πολλά καλούδια για διάβασμα που προορίζονται για ειδικές περιστάσεις. Ωραίο είναι να σκέφτεσαι ότι έχεις κάτι το ξεχωριστό να σε περιμένει, πολύ ωραίο. Όσο για τον Μαύρο Πύργο θα ξαναδιαβαστεί σίγουρα κάποια στιγμή, αυτή την φορά μαζί με τον Άνεμο από την Κλειδαρότρυπα το οποίο δεν έχω πιάσει ακόμη.

[BladeRunner]

Ο Μαύρος Πύργος V: Οι Λύκοι της Κάλα. Πέμπτο βιβλίο της επικής σειράς του Βασιλιά, έπρεπε να περάσει ένας μήνας και κάμποσα βιβλία από την τελευταία φορά που βυθίστηκα στον κόσμο του Ρόλαντ, γιατί μετά τον πραγματικά επικό τέταρτο τόμο, ένα διάλειμμα ήταν απαραίτητο. Το Οι Λύκοι της Κάλα μου φάνηκε μια χαρά, στο ίδιο πνεύμα με τα προηγούμενα βιβλία, αλλά γενικότερα κάπως φλύαρο και ίσως αχρείαστα μεγάλο σε μέγεθος. Εντάξει, η ανάπτυξη χαρακτήρων και η γραφή είναι στα ίδια υψηλά επίπεδα, αλλά από δράση δεν τα πήγε τόσο καλά. Το ταξίδι του Κα-τετ των Ρόλαντ, Έντι, Σουζάνας, Τζέικ και Όρι προς τον αινιγματικό Μαύρο Πύργο συνεχίζεται, με τους τέσσερις ήρωες και τον συμπαθητικό τραυλιστή μας να βρίσκονται στην περιοχή Κάλα, και συγκεκριμένα στην πόλη Κάλα Μπριν Στέρτζις. Η μικρή αυτή πόλη είναι μια κοινότητα αγροτών και κτηνοτρόφων, κάπου στην παραμεθόρια περιοχή του Μέσου Κόσμου. Πέρα από την κοινότητα αυτή, βρίσκεται ο επιβλητικός όγκος του βουνού της Βροντής, που έχει φέρει πολλές καταστροφές και θλίψη στην γαλήνια αυτή κοινότητα. Οι ήρωες μας θα συναντήσουν σ'αυτήν την πόλη, μεταξύ άλλων, και τον Πατέρα Κάλαχαν (σας θυμίζει τίποτα ο κύριος;...), έναν πρώην ιερέα που έζησε απίστευτα γεγονότα και διάβηκε και αυτός μια πόρτα, από τον δικό μας κόσμο σ'αυτόν του Ρόλαντ. Δυστυχώς για τους πρωταγωνιστές μας, η διαμονή τους στην Κάλα δεν θα είναι μια σύντομη και ευχάριστη διακοπή, διότι οι Λύκοι που φέρνουν κάθε τόσο το κακό στην πόλη, θα ξανακάνουν την εμφάνισή τους, και είναι καθήκον των πιστολέρο να πολεμήσουν στο πλευρό των ειρηνικών κατοίκων. Ήδη είπα πολλά, δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Η δράση είναι αισθητά λιγότερη σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία, αλλά πιστεύω ότι σαν προσθήκη στην σειρά είναι αρκετά χρήσιμη, έχει κάποια ενδιαφέροντα και παράξενα πράγματα να πει και το ταξίδι προς τον Μαύρο Πύργο κοντεύει επιτέλους να φτάσει σ'ένα τέλος, όποιο και αν είναι αυτό. Από βαθμολογικής απόψεως, δεν μπορώ φυσικά να του βάλω πέντε αστεράκια, όπως έβαλα στα τρία προηγούμενα βιβλία, αλλά ούτε λιγότερα από τέσσερα. Σε δυο-τρεις βδομάδες θα πιάσω και το έκτο βιβλίο, μιας και είναι αρκετά μικρό σε μέγεθος... και ο Μαύρος Πύργος αχνοφαίνεται...