Jump to content

Poll:Είναι η φανταστική λογοτεχνία μόνο για νέους?


Esteldor

πιστευετε οτι η φανταστικη λογοτεχνια ειναι μονο για νεους?  

97 members have voted

  1. 1. πιστευετε οτι η φανταστικη λογοτεχνια ειναι μονο για νεους?

    • ναι
      9
    • οχι
      86
    • δεν εχω γνωμη
      3


Recommended Posts

"Πολύ δύσκολα ένας εξηντάρης η πιο πάνω θα κάτσει να διαβάσει φανταστικό, "

Πολυ δυσκολα θα αρχισει καποιο νεο χομπυ,πολυ δυσκολα θα αλλαξει γουστα.Στα γεραματα δεν αλλαζεις.Αν ομως ηταν απο αυτους που την 10ετια 60 διαβαζε Αρχοντα και Ντιουν...ακομα θα διαβαζει πιστευω.Προσωπικα ελεγα τα προηγουμενα χρονια να διαβασω αρκετα βιβλια φαντασιας γιατι νομιζα πως οταν μεγαλωνα θα ξενερωνα.Πλεον δεν πιστευω οτι κατι τετοιο θα συμβει.

Αν και υπαρχουν ορισμενα βιβλια που ειναι κυριως για νεους αυτα δεν αποτελουνται αποκλειστικα απο την λογοτεχνια φαντασιας.

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 53
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Oberon

    5

  • Παρατηρητής

    4

  • RaspK

    3

  • Esteldor

    3

"Πολύ δύσκολα ένας εξηντάρης η πιο πάνω θα κάτσει να διαβάσει φανταστικό, "

Πολυ δυσκολα θα αρχισει καποιο νεο χομπυ,πολυ δυσκολα θα αλλαξει γουστα.Στα γεραματα δεν αλλαζεις.Αν ομως ηταν απο αυτους που την 10ετια 60 διαβαζε Αρχοντα και Ντιουν...ακομα θα διαβαζει πιστευω.Προσωπικα ελεγα τα προηγουμενα χρονια να διαβασω αρκετα βιβλια φαντασιας γιατι νομιζα πως οταν μεγαλωνα θα ξενερωνα.Πλεον δεν πιστευω οτι κατι τετοιο θα συμβει.

Αν και υπαρχουν ορισμενα βιβλια που ειναι κυριως για νεους αυτα δεν αποτελουνται αποκλειστικα απο την λογοτεχνια φαντασιας.

 

Συμφωνούμε. Το ότι ένας εξηντάρης δε θα διαβάσει φανταστικό έγκειτε σε όλες τις συνηθειές του φυσικά όχι μόνο στο fantasy. Αν διάβαζε από μικρός θα συνεχίσει και τώρα. Εξάλλου είπα:

 

Αλλά σε σαράντα χρόνια από τώρα, δε νομίζω οτί όποιος διαβάζει φανταστικό τώρα, εγώ ή εσείς, να σταματήσουμε επειδη και καλά ''μεγαλώσαμε''.
Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

έγψ πήστευω οτι η λογοτέχωια για νέους και είκωτερα των βήβλιων επιστήμονικης φάνντασιας είναι πάρα πόλυ κάλη γίατη ύπαρχύν και κήκλοφωρουν τα βήβλια της σείρας Ανδρρώμεδα που έχουν και τήλεοπτικη σείρα και είναι τα κάλυτερα.

 

και θέλω να σήμειωθει οτι τα λογοτέχνικα βήβλια της σείρας Ανδρώμεδα είναι τα και έπρεπε να μεταφράστουν και ελλήκα εχουν τις καλήτερες υποθέσοις και πήστευω οτι θα πρέπει να μετάφραστουν.

Link to comment
Share on other sites

Χμμ, ναι! Είμαι κι εγώ ένας από τους αιρετικούς που ψήφισαν ναι!

 

Βέβαια το poll αυτό μου θυμίζει εκείνη την δημοσκόπηση-αστείο που έγινε με θέμα "Σας αρέσει να συμμετέχετε σε δημοσκοπήσεις;" όπου βέβαια το 100% των απαντήσεων ήταν "ναι"...

 

Αν θα θέλαμε να μάθουμε την άποψη των περισσοτέρων (του "μέσου" Έλληνα) το Poll έπρεπε να γίνει αλλού - τη δική μας άποψη την ξέρουμε. Γι' αυτό άλλωστε δεν είμαστε σ' αυτό το forum;

 

Την ερώτηση την καταλαβαίνω ως πηγή υποστήριξης. Κι εμένα μ' έχουν κατηγορήσει ότι διαβάζω "παραλογοτεχνία", "λογοτεχνία φυγής" και τα συναφή. Και, τό 'χω γράψει και σε άλλα ποστ, χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι εδώ, ανάμεσα σε ομοίους (ομοϊδεάτες, ομοιοπαθείς, όπως θέλεις πες το!) Νιώθω ότι δεν είμαι μόνος - κάποιος, κάποιοι με καταλαβαίνουν!

 

Και τώρα ας έρθουμε στην απάντησή μου. Κατά παράδοση, η φανταστική λογοτεχνία θεωρούνταν "καλή" για τους νέους, με σκοπό "να διευρύνει τους ορίζοντές τους" και "να καλλιεργήσει τη φαντασία τους". Γι' αυτό άλλωστε δεν ήταν και ΟΚ (να μην πω must) να διαβάζουμε Ι. Βερν, όταν ήμασταν παιδιά; Άμα μεγαλώσεις, σου λέει, και βρεις μια πεζή δουλειά, και κάνεις μια "φυσιολογική" οικογένεια, τι τη χρειάζεσαι τη φαντασία; (Εκτός κι αν είσαι συγγραφέας!) Αυτή υποθέτω είναι η άποψη των πολλών, αυτών που θα απαντούσαν "ναι" σ' αυτό το poll - μια άποψη που δε τη συμμερίζομαι, αλλά την καταλαβαίνω.

 

Προσωπικά, πιστεύω ότι η φανταστική λογοτεχνία είναι μόνο για νέους - νέους στο μυαλό και στη σκέψη. Θέλει "ανοικτό" μυαλό, για να δεχτείς, έστω και υποθετικά, την ύπαρξη ενός πολύ διαφορετικού κόσμου, από αυτόν που έχεις συνηθίσει - για να μπορείς μετά να καταλάβεις και τα μηνύματα που περνά η κάθε ιστορία. Αν το καινοτόμο, το ρηξικέλευθο, αυτό που βγαίνει έξω από τις συνηθισμένες σου αντιλήψεις σε κουράζει, τότε η φανταστική λογοτεχνία δεν είναι για σένα. Τότε όμως, δεν είσαι πια και νέος...

Link to comment
Share on other sites

Δεν είναι λίγο ανόητο να λέμε ότι είναι για μια ηλικιακή ομάδα μόνο ένα είδος λογοτεχνίας; Δεν μιλάμε για κόμικ, όπου πρέπει να ξεπεράσεις πολλούς κανόνες που οι ενήλικες έχουν βάλει στο μυαλό τους και δεν μπορούν να τους παραβλέψουν (παράδειγμα τα γυαλιά του Superman, κανονικά δεν θα έπρεπε να καλύπτουν την μυστική του ταυτότητα...), αλλά για κάτι που πολλές φορές μπορεί να εξηγηθεί με την κοινή πεζή λογική κάποιου. Το "ακόμα παραμύθια διαβάζεις, είναι μια βλακεία που έχουν βγάλει κυρίως γονείς, για να ξεκολήσουν τα τέκνα τους απο την υπερβολική ενασχόληση με αυτό το πράγμα (τώρα αν νομίζουν ότι υπερβολική ενασχόληση είναι να διαβάζεις ένα βιβλίο κάθε βδομάδα τώρα τι να τους πώ).

 

Πάντως ο πατέρας μου, που δεν με κράζει αλλά μου λέει ότι είναι για παιδιά, έχει διαβάσει όλα τα ΚΟΜΙΚΣ που έχω αγοράσει (μιας και πολλές φορές τα καινούργια τεύχη βρίσκονται στην τουαλέτα).

Link to comment
Share on other sites

Η φανταστική λογοτεχνία, όπως και κάθε είδος λογοτεχνίας, δεν έχει ηλικιακά όρια. Γενικά, η φαντασία δεν έχει όρια και είναι πάντα ζωντανή στο μυαλό του ανθρώπου. Μπορεί να μεταλάσσεται, να αλλάζει δρόμους και εκφράσεις, όμως παραμένει ζωντανή και απολύτως απαραίτητη για όλους μας ανεξάρτητα από την ηλικία μας. Άλλωστε, είναι και ένα από τα λογοτεχνικά είδη που καταγράφει μία από τις μεγαλύτερες αναγνωσιμότητες παγκοσμίως και μάλιστα αρμονικά, σε όλα τα ηλικιακά groups, άσχετα αν καταγράφονται οι μεγαλύτερες τάσεις σε μικρότερες ηλικίες, οι οποίες τάσεις όμως δεν έχουν πολύ μεγάλη διαφορά από τις αντίστοιχες μεγαλύτερων ηλικιών. Απλά, στην χώρα μας ζει και βασιλεύει το "κλισάρισμα" αρκετών λογοτεχνικών στυλ σε τέτοιο βαθμό που αν πεις ότι διαβάζεις κάτι άλλο η πιθανότερη απάντηση που θα πάρεις είναι "αυτά είναι ξεπερασμένα", ή "αυτά είναι για μικρά παιδιά, δεν είναι της ηλικίας σου". Το "καθεστώς" κάποιων δήθεν διανοούμενων, ακαδημαϊκών και λοιπών νεο-πουριτανών στην Ελληνική Λογοτεχνία έχει καταφέρει να περάσει αυτή την προπαγάνδα κόντρα σε δημιουργούς και συγγραφικά στυλ που δεν συνάδουν με τα "ποιοτικώς αποδεκτά". Αυτές οι απόψεις όμως έχουν ήδη αρχίσει να καταρρέουν αφού πλέον οι περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι αναζητούν δημιουργούς που ασχολούνται με διαφορετικά είδη, αναγκαστικά αφού οι προτιμήσεις του αναγνωστικού κοινού ποικίλλουν και διαμορφώνουν ανάλογα τις απαιτήσεις.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...
Guest roriconfan

Μια στιγμη... Τόσα εκατομύρια κοσμάκης που παίζει MMORPG ή RPG σε κονσόλες δεν πιάνει σαν εθισμένος στο fantasy; Μπορεί απλά να πατάει μερικά πλήκτρα και να αδιαφορεί για role play αλλά πάραυτα δεν γουστάρει τους κόσμους με δράκους και ιππότες; Από όσο ξέρω, υπάρχουνε όλων των ηλικιών παίκτες σε τέτοια παιχνίδια. Οι μικροί ξεκινάνε με κάτι εύκολο σαν το ΜU, συνεχίζουνε με το πιο απαιτητικό Lineage και αν δε τα παρατήσουνε, καταλήγουνε σε D&D ή WOW. Κάτι ανάλογο να συμβαίνει και με τα παιχνίδια με κάρτες. Όλα αυτά δεν αποδεικνύουν ότι είναι για όλες τις ηλικίες; Ακόμα και ο συγχωρεμένος ο παππούς μου που δεν είχε ιδέα από fantasy, πίστευε σε καλλικάτζαρους και νεράιδες. Οπότε, WTH?

Link to comment
Share on other sites

Εδώ πλανάσαι πλάνην οικτρά, φίλε roriconfan... Διότι, ως γνωστόν σε όσους έχουν γευθεί το εν λόγω αγγούριον, μπορεί να γνωρίσεις τον άνθρωπο που πραγματικά δεν έχει ζωή πέραν της εκάστοτε ενασχόλισής του (μα WoW λέγεται, μα ράλλυ, μα άσε το τι στον κόρακα έχω ακούσει) και σε αντιμετωπίζουν σα σκουπίδι (και κάθε άλλον, δηλαδή) επειδή δεν του μοιάζεις, κι αυτό για να νιώθει καλύτερα με τον εαυτό του τις περισσότερες φορές - ενίοτε επειδή θεωρεί ότι όλοι θα έπρεπε να είναι σαν κι αυτόν.

 

Εκ πείρας, βασικά, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι δεν έχουν όλοι οι ασχολούμενοι με Computer-/Console-RPG και adventure games κάποιο ιδιαίτερο πάθος γενικά με το fantasy. Και δε σου κάνω καθόλου πλάκα: μερικοί εξ' αυτών αδυνατούν να διαβάσουν τα σχετικά βιβλία!

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Συμφωνώ με τον Raspk. Το ότι σε κάποιους αρέσουν τα παιχνίδια με δράκους και ιππότες δεν σημαίνει ότι διαβάζουν και αντίστοιχα βιβλία. Πολύ απλά διοτι οι σημερινοί νέοι δεν διαβάζουν γενικά. Όλοι ανέκαθεν μισούν το διάβασμα από το σχολείο για αυτό και προτιμούν τηλεόραση, κινηματογράφο άντε και στην καλύτερη κόμιξ(για τα σχέδια, δεν ξέρω αν διαβάζουν και την υπόθεση, εκτός αν έχει βρίσιμο). Στο μαγαζί που είμαι, όταν τα παιδιά με βλέπουν να διαβάζω κανένα βιβλίο, άλλα με ρωτάνε τι τάξη πάω (ναι, νομίζουν ότι είναι σχολικά βιβλία) και άλλα με ονομάζουν "φύτουλα" (εμένα που δεν ήμουν και από τους καλύτερους μαθητές κάποτε).

Όσο για τις άλλες ηλικίες (για το μεγαλύτερο ποσοστό πάντα), ούτε κι εκεί πέφτει διάβασμα συχνό. Χρόνος ανύπαρκτος, καθημερινά προβλήματα πολλά, διάθεση καμία και ενδιαφέροντα που έχουν να κάνουν με κόμματα, μπάλα, αμάξια και φυσικά εργασία και οικογένεια. Όσοι διαβάζουν, επειδή θεωρούν πως έχουν και μία άλφα σοβαρότητα και επειδή θέλουν να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους, θα διαβάσουν οτιδήποτε άλλο εκτός από φάντασι (σνομπαρία του φανταστικού όπου υπάρχει και αντίστοιχο τόπικ). Πιστεύω κάποιοι θα είδατε τα βραβεία του STATUS οπότε μπορείτε να καταλάβετε πως είναι η ελληνική λογοτεχνία σήμερα (μια μορφή γκλάμουρ). Εγώ πάντως όταν βρέθηκα στο Ε(θνικό)ΚΕ(ντρο)ΒΙ(βλίου), μπορώ να σας πω ότι δεν γνώριζαν ούτε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Ας μη μιλήσω για Λαβκραφτ και Χάουαρντ. Φυσικά όμως τον Κινγκ και την Ρόουλινγκ όλοι τους ήξεραν(δεν νομίζω όμως ότι είχαν διαβάσει κάτι).

Απορώ πάντως πως ο Χάρυ Πότερ πούλησε(ως βιβλία) στην Ελλάδα. Αφού ένα στα δέκα παιδιά είναι που διαβάζει. Νομίζω πως το προτίμησαν περισσότερο γυναίκες παρά παιδιά.

Link to comment
Share on other sites

Παρατηρητής, βιάζεσαι να κάνεις γενικεύσεις νομίζω. Υπάρχει πολύς κόσμος που επιλέγει να διαβάζει φανταστική λογοτεχνία ανεξαρτήτως ηλικίας. Και γενικά κόσμος που έχει συνηθίσει να διαβάζει, διαβάζει. Μπορεί η πλειοψηφία να μισεί το διάβασμα βιβλίων, όμως όλοι διαβάζουν και από κάτι: εφημερίδες, περιοδικά, blogs, ιστότοπους και πάει λέγοντας.

Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά. Αρκετά από αυτά ανοίγουν που και που κανένα βιβλίο (έστω κι αν είναι μόνο Harry Potter).

Link to comment
Share on other sites

Φυσικά και υπάρχει κοινό. Αν δεν υπήρχε ίσως δεν θα υπήρχε και αυτό το φόρουμ. Εκδοτικοί οίκοι, μετεφρασμένοι τίτλοι, δικά μας περιοδικά και καταστήματα του φανταστικού δεν θα υπήρχαν δίχως μια άλφα ποσότητα αναγνωστών, σωστά;

Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

Harry Potter author J.K. Rowling has joined rival fantasy writer Philip Pullman's campaign to block publishers' plans to introduce age guidance limits on books.

 

Pullman, who penned the His Dark Materials trilogy from which the 2007 film The Golden Compass was adapted, is at the forefront of a group of authors and illustrators who are all unhappy about the scheme.

 

The new guidelines would see children's books stamped with age limits, in a similar way guidance ratings are given to movies.

And now Rowling is the latest recruit to slam the proposed move, alongside children's literature giants Quentin Blake, Anne Fine and Dame Jacqueline Wilson.

 

Pullman explains his decision to boycott the move: "You simply can't decide who your readership will be. Nor do I want to, because declaring that it's for any group in particular means excluding every other group."

Link to comment
Share on other sites

Οι Έλληνες ΔΕΝ διαβάζουν, εκτός και πρόκειται για συνειδητοποιημένους αναγνώστες. Τέρμα, σε αυτό είμαι κάθετος και συγγνώμη. Μην τρελαθούμαι κιόλας που διαβάζομαι εδώ.

 

Στο Πανεπιστήμιο τόσα χρόνια, ελάχιστα αγόρια γνώρισα που να διαβάζουν, ακόμα πιο ελάχιστα που να μην το συνηθίζουν αλλά αν τύχει να πέσει κάτι στα χέρια τους να κάνουν μια προσπάθεια. Οι δε κοπέλες, οι περισσότερες ξεχωρίζουν απο τον αντρικό πληθυσμό επειδή έχουν την ανάγνωση σαν μια συνήθεια για να έχουν κάτι να κουβεντιάζουν στον καφέ. Το τελευταίο της Δούκα και έτσι, το οποίο είναι μια μορφή αναγνωστικής ασχολίας, αλλά μιλάμε για δύο βιβλία τον χρόνο το πολύ. Και αυτές οι κοπέλες είναι η πλειοψηφία των αναγνωστών. Σιγουρα υπάρχουν και άλλοι, αλλά είναι όχι μειοψηφία αλλά μειονότητα, γιατί έτσι αντιμετοπίζονται. Όσοι ξέρουν πως διαβάζω τους κάνει πραγματικά εντύπωση. "Άντε ρε, διαβάζεις?". Όταν οι περισσότεροι το αντιμετωπίζουν έτσι, τότε καταλαβαίνεις τι τρέχει.

 

Πάντως, κάπου είχα διαβάσει μια δημοσκόπηση που έβγαζε-προφανώς- τους Έλληνες στις τελευταίες θέσεις σε ότι αφορά των αριθμό των βιβλίων που έχουν διαβάσει, και μάλιστα έλεγε πως το 33%, αν θυμάμαι καλά, δεν διαβάζει ούτε ένα (1) βιβλίο τον χρόνο.

Όταν το διάβασα δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Μα καμία, εντελώς.

 

Σε μια καφετέρια να πας ή ένα ταξίδι να κάνεις με ένα πλοίο, ένα πράγμα θα δεις: Αθλητικές εφημερίδες! Και ξανά, και ξανά και ματα-ξανά. Όρθιες φυλλάδες, λες και ένα πλήθος πλοιάριων έχουν σηκώσει πανιά μέσα στο σαλόνι.

Έλεος ρε παιδιά! Να κάθεσαι και να διαβάζεις, να ενημερώνεσαι και καλά για τα αθλητικά με τέτοια αφοσίωση, όταν δεν ξεστραβώνεσαι να ανοίξεις κάτι χρήσιμο! Και λέμε μετά για αναγνωστικό κοινό.

Για εμένα, αυτοί είναι οι Έλληνες σε οτι αφορά την επαφή τους με το βιβλίο. Ο μέσος Έλληνα, έτσι? Όχι ο πωρωμένος αναγνώστης, σαν εμάς εδω μέσα. Δεν μας μετράω, γιατί είμαστε ειδική μερίδα του κοινού

Link to comment
Share on other sites

Ο μέσος Έλληνα, έτσι? Όχι ο πωρωμένος αναγνώστης, σαν εμάς εδω μέσα. Δεν μας μετράω, γιατί είμαστε ειδική μερίδα του κοινού

 

Λίγο off-topic αλλά:

 

Η ελπίδα μου ακουμπάει σε ένα σημείο: Άντε και ο πολύ κόσμος δεν διαβάζει. Αυτό δεν σημαίνει και πως δεν του αρέσει να ψυχαγωγείται. Και όλη και κάθε οπτική ψυχαγωγία βασίζεται πρώτα στον γραπτό λόγο. Οι εταιρείες π.χ. που σχεδιάζουν videogames δίνουν σοβαρή βάση στους σεναριογράφους τους.

 

Το πρόβλημα όμως παραμένει στην εγχώρια επαγγελματική σκατομυαλιά, όπου ο κάθε "παραγωγός" πιστεύει ότι και η ανηψία του μπατζανάκη της ξαδέρφης του μπορεί να του γράψει σενάριο άμα λάχει να'ούμε.

 

Πόσες φορές ακούσατε παραγωγούς στην τηλεόραση να παραδέχονται πως "νοσούμε από σεναριογράφους, τους έχουμε ανάγκη κλπ"; Λένε ψέματα τα καθήκια. Αλλιώς δεν μπορεί, μέσα σε 20 χρόνια μια δουλειά θα την είχα βρει.

Link to comment
Share on other sites

Ντίνο, η άποψή μου για τον τρόπο που δουλεύουν τα πράγματα εδώ είναι μια: Μισές δουλειές. Αυτό ακριβώς. Μισές δουλειές.

Δεν ξέρουμε να φερόμαστε ως επαγγελματίες στον χώρο μας. Ούτε στον εργαζόμενο ούτε στον πελάτη. Και κόβουμε τα φτέρα του κάθε νέου, για να μην χαλάσουμε την πιάτσα και δεν μπορούμε να δούμε την άλλη μέρα στα μάτια τον τάδε και τον δείνα που του χρωστάμε γιατί κάποτε και αυτός μας χρώσταγε αφού ποιό πριν του χρωστάγαμε και πάει λέγοντας.

Εδώ, ρε παιδιά, ανοίγουν και κλείνουν θέσεις ειδικότητας φαντάσματα σε νοσοκομεία για να εξυπηρετήσουν παιδιά γνωστών. Καταλαβαίνετε τι σημαίνει ανοίγει θέση μόνο για εσένα? Ανοίγει, την καπαρώνεις σε μια βραδιά - γιατί ποιός θα σε προλάβει- και όταν τελειώσεις μετά απο χρόνια, κλείνει και μην την είδατε.Αυτά δεν παίζουν, είναι σφφ.

Και μου λέτε για σεναριογράφους. Σε μια χώρα που το μεράκι αποτελεί εξαίρεση, δύσκολα τα πράγματα.

Και θα μου πείτε, και σε άλλες χώρες το μεράκι το εκμεταλλεύονται. Ναι, βέβαια, αλλά εκεί γίνεται με επαγγελματισμό (βλ. Αμερική). Επαγγελματισμός σημαίνει πως θα κοιτάξεις να βγάλεις χρήμα αλλά έξυπνα, με σεβασμό στον άλλο, γιατί καταλαβαίνεις ότι έχει αξία, τον χρειάζεσαι και δεν κοιτάς να κάνεις αρπαχτή, αλλά βλέπεις σε βάθος χρόνου. Και επειδή υπάρχει σοβαρός ανταγωνισμός, ο δημιουργός θα σου φύγει ή μάλλον θα σου τον πάρουν, αν συμπεριφερθείς σαν Έλληνας κουτοπόνηρος. Εδώ περνάει, γιατί έτσι λειτουργούν όλα.

Link to comment
Share on other sites

Δεν θα πιάσω αυτή την κουβέντα διότι ζήτω που καήκαμε. Αλλά θα πώ ένα πράγμα: Λειτουργούν έτσι τα πράγματα επειδή τ'αφήνουμε, επειδή κανένας δεν μιλάει. Αρχίστε να μιλάτε και να κάνετε καταγγελίες (όχι απαραίτητα στην αστυνομία, ένα blog, και σε μερικά fora φτάνει για να γίνει χαμός). Ίσως μετά από λίγο καιρό να ξεχαστεί, αλλά ίσως και κάποιοι ακόμα να πάρουν κουράγιο και να καταγγείλουν. Και να γίνει κάτι. Αλλά μην μιλώντας, δεν γίνεται τίποτα. και εδώ θα σωπάσω.

 

Όσο για την φανταστική λογοτεχνία, την θεωρώ για όλες τις ηλικίες. Απλά στην Ελλάδα, προσπάθησαν μερικοί να το παίξουν διανοούμενοι και σνόμπαραν ακόμα και συγγραφείς όπως ο Asimov και η Ursula LeGuin! Όσο για το διάβασμα, άστο καλύτερα, το τι έχω ακούσει... Πάντως φέτος έχω τελειώσει κάπου 13-15 βιβλία χωρίς να υπολογίσω και το διάβασμα στα Ιαπωνικά και για το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Εαν είχα περισσότερο χρόνο, σίγουρα θα είχα τελειώσει τα τριπλάσια. Ασε που αυτές τις μέρες με έχει πιάσει η μανία να διαβάζω... Οπότε μόλις τελειώσω το διάβασμα για το Πανεπιστήμιο ή τα Ιαπωνικά, πιάνω το βιβλίο και βουρ για 1-2 ώρες μέχρι το βραδυνό, όπου σταματάω. Τρώω βλέποντας κάτι στο βίντεο, και μετά ξανά διάβασμα για λίγο ακόμα, μέχρι να κουραστώ.

 

Αυτά από μένα.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Μεγάλο θέμα σηζυτιέται εδώ και μπορώ να πω με μεγάλο ενδιαφέρον...ανήκω κι εγώ σε αυτούς που μεγάλωσαν με την φαντασία στην ζωή μου, κι όχι μόνο στα βιβλία, και πάντα έβλεπα περίεργα μάτια να με κοιτάνε όταν αγόραζα Elric, Tolkien ή Dune. Το ζήτημα είναι όμως ότι μέσα από την φαντασία στον κόσμο των βιβλίων έχουν διευρυνθεί πάρα πολύ οι ορίζοντες μου σε διάφορα ζητήματα της ζωής μου εκεί που ένα απλό και πεζό διήγημα δεν θα κατάφερνε τίποτα.

Γιατί βλέποντας φανταστικούς χαρακτήρες με υπερφυσικές η ασυνήθιστες δυνάμεις να αντιμετωπίζουν απλά και ανθρώπινα ζητήματα (έρωτας, φιλία, οικογένεια, εκδίκηση, θάνατος) τότε ταυτιζόμαστε πιο πολύ μαζί τους και πέρνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το τι μπορεί να μας διδάξει κάτι τέτοιο. Όσοι ακόμα αντιμετωπίζουν την φανταστική λογοτεχνία με παιδαριώδη τρόπο αποκαλώντας μας geeks ή "παιδάκια" έχουν απλά βολευτεί στην συνιθησμένη και κλειστή ζωούλα τους και νομίζουν ότι έχουν βρει το νόημα της ζωής. Αφήστε τους αυτούς λοιπόν κι ας συνεχίσουμε εμείς να ψάχνουμε και να διαβάζουμε αυτά που μας αρέσουν...

Link to comment
Share on other sites

Γιατί βλέποντας φανταστικούς χαρακτήρες με υπερφυσικές η ασυνήθιστες δυνάμεις να αντιμετωπίζουν απλά και ανθρώπινα ζητήματα (έρωτας, φιλία, οικογένεια, εκδίκηση, θάνατος) τότε ταυτιζόμαστε πιο πολύ μαζί τους και πέρνουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το τι μπορεί να μας διδάξει κάτι τέτοιο. Όσοι ακόμα αντιμετωπίζουν την φανταστική λογοτεχνία με παιδαριώδη τρόπο αποκαλώντας μας geeks ή "παιδάκια" έχουν απλά βολευτεί στην συνιθησμένη και κλειστή ζωούλα τους και νομίζουν ότι έχουν βρει το νόημα της ζωής. Αφήστε τους αυτούς λοιπόν κι ας συνεχίσουμε εμείς να ψάχνουμε και να διαβάζουμε αυτά που μας αρέσουν...

 

 

Σωστός ο παίχτης...

Φίλε αν οι κάτοικοι αυτού του "υπέρλαμπρου κρατιδίου" κοιτούσαν λίγο πιο μπροστά, τότε όχι μόνο θα αποδέχονταν τη λογοτεχνία του Φανταστικού (μικρό το πρόβλημα) αλλά θα φρόντιζαν και για πολλά στραβά που συμβαίνουν και συνεχίζουν ακάθεκτα να συμβαίνουν στον τόπο μας (μεγάλο το πρόβλημα)

Link to comment
Share on other sites

Φίλε μου, για το μικρό πρόβλημα κάτι μπορούμε να κάνουμε εμείς εδώ, για το μεγάλο δύσκολο το κόβω ;)

Link to comment
Share on other sites

Έλαβα μόλις το ηλεκτρονικό περιοδικό των εκδόσεων Λιβάνη. Όλο χαρά πήγα να δω πού είναι ο Γιάννης μας, έψαξα στην κατηγορία "Κάτι για την παραλία", έψαξα, στη "Λογοτεχνία", έψαξα στα "Αστυνομικά-Περιπέτεια"... Πλιώτας Πουθενά. Και κάνω και το απονενοημένο βήμα -και ουχί διάβημα- και τι βλέπω; "Τα πιτσιρίκια θέλουν..." και το Βασίλειο της Αράχνης ανάμεσά τους.

 

Σου γυρίζει το μάτι τώρα ή δε σου γυρίζει;

 

Κι εμείς εδώ pollάρουμε και περί άλλων τυρβάζουμε...

Edited by Naroualis
Link to comment
Share on other sites

Έλαβα μόλις το ηλεκτρονικό περιοδικό των εκδόσεων Λιβάνη. Όλο χαρά πήγα να δω πού είναι ο Γιάννης μας, έψαξα στην κατηγορία "Κάτι για την παραλία", έψαξα, στη "Λογοτεχνία", έψαξα στα "Αστυνομικά-Περιπέτεια"... Πλιώτας Πουθενά. Και κάνω και το απονενοημένο βήμα -και ουχί διάβημα- και τι βλέπω; "Τα πιτσιρίκια θέλουν..." και το Βασίλειο της Αράχνης ανάμεσά τους.

 

Σου γυρίζει το μάτι τώρα ή δε σου γυρίζει;

 

Κι εμείς εδώ pollάρουμε και περί άλλων τυρβάζουμε...

 

Ε εντάξει μπορεί να έτυχε :)

Στον έντυπο κατάλογο, όπως και γενικότερα, ως Ελληνική Λογοτεχνία το έχει προωθήσει (ούτε καν νεανική αν και νομίζω ότι σε μεγάλο ποσοστό εκεί απευθύνεται).

Επίσης το έχω δει από τα ράφια για Ιστορικό Μυθιστόρημα στον Ελευθερουδάκη, μέχρι και δίπλα στα πάνινα βιβλία με εικόνες του Μπομπ του Σφουγγαράκη.

Γενικότερα στα βιβλιοπωλεία όταν βλέπουν σπαθιά, φαντάσματα, βασίλεια, ξωτικά και λάμιες δυσκολεύονται νομίζω να κατατάξουν ένα βιβλίο. Πρώτη επιλογή έχουν να το στείλουν στα παιδικά (ή στην επιστημονική φαντασία).

Link to comment
Share on other sites

Ε εντάξει μπορεί να έτυχε :)

Στον έντυπο κατάλογο, όπως και γενικότερα, ως Ελληνική Λογοτεχνία το έχει προωθήσει (ούτε καν νεανική αν και νομίζω ότι σε μεγάλο ποσοστό εκεί απευθύνεται).

Επίσης το έχω δει από τα ράφια για Ιστορικό Μυθιστόρημα στον Ελευθερουδάκη, μέχρι και δίπλα στα πάνινα βιβλία με εικόνες του Μπομπ του Σφουγγαράκη.

Γενικότερα στα βιβλιοπωλεία όταν βλέπουν σπαθιά, φαντάσματα, βασίλεια, ξωτικά και λάμιες δυσκολεύονται νομίζω να κατατάξουν ένα βιβλίο. Πρώτη επιλογή έχουν να το στείλουν στα παιδικά (ή στην επιστημονική φαντασία).

 

 

Μην ξεχνάμε πως ο Τόλκιν, από τον οποίο ξεκίνησε όλη αυτή η εμποροπανήγυρη του φανταστικού, στην αρχή απευθυνόταν σε νεαρές ηλικίες. Το ίδιο και ο Λιούης βέβαια και οι περισσότεροι της εποχής τους. Στη μετέπειτα εποχή, τον καιρό της άνθισης της rpg-λογοτεχνίας, όπου η σειρά Dragonlance bestsellerιασε, τα rpg απευθύνονταν επίσης σε νεαρές ηλικίες. Μην κοιτάτε εδώ που τα ξεκινάμε (ή τα ξεκινάγαμε) από το λύκειο και τα συνεχίζουμε στα φοιτητικά μας.

 

Το Βασίλειο της Αράχνης, στην Έκθεση Βιβλίου των Αθηνών είχε την τιμητική του. Στην αντίστοιχη του Πειραιά το είχαν (τα είχαν δηλαδή και τα δύο τεύχη) στα παιδικά, στην άλλη άκρη της ελληνικής και ξένης πεζογραφίας. Στο αεροδρόμιο πάντως, στον Παπασωτηρίου που εδρεύει πλάι στο Metropolis (παντού με κυνηγούν τα βιβλιοπωλεία), δεν έχει φτάσει η χάρη του. Από Λιβάνη 'έχουν γεμίσει τα ράφια με Δημουλίδου και άλλες "δυνατές" πένες των εκδόσεων, ενώ από φάντασι μόνο της Κίρας Σίνου το Πνεύμα του Βουνού (κι αυτό ως παιδικό).

Link to comment
Share on other sites

Μετά από τρία χρόνια ψήφισα κι εγώ. Είμαι το 7ο "ναι" κι ας μην το εννοούσε ο topic starter όπως κι εγώ.

 

Πιστεύω πως η φανταστική λογοτεχνία είναι αποκλειστικά για νέους. Για νέους κάθε ηλικίας. Για όλους εκείνους τους ανθρώπους που είναι τα μυαλά τους νέα και δε δέχονται από κάποιον υπεύθυνο εκδόσεων να τους χαρακτηρίσει τις ηλικίες για τις οποίες είναι φτιαγμένο ένα κείμενο. Όταν ένα μυαλό έχει γεράσει, ακόμα κι όταν κατοικεί σε ένα σώμα 20 ετών, δε μπορεί να το δεχτεί το φανταστικό όπως δε μπορούσε να δεχτεί το σουρεαλισμό πχ στις απαρχές του και τον απέρριπτε.

 

Πιστεύω ακόμα, πως ο χαρακτηρισμός "ακατάλληλο για ανηλίκους" είναι ο μόνος χαρακτηρισμός που χρειάζεται ένα βιβλίο όταν είναι όντως ακατάλληλο για ανηλίκους. Πέρα από αυτό, τις αναγραφόμενες ηλικίες: 8-16 ετών πχ τις βρίσκω τόσο χαζές που δε μπορώ να περιγράψω πόσο. Αυτό σημαίνει δηλαδή πως εγώ που είμαι 20 και 8 δε θα το ευχαριστηθώ; Ή μήπως πως εκείνος που το κατέταξε είναι απόλυτα σίγουρος πως ένα παιδάκι που είναι 7 δε θα μπορούσε να το διαβάσει και να ονειρευτεί μαζί του; Εγώ πάλι βρίσκω πως το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αποτρέψει έναν έφηβο 17 χρονών να το διαβάσει ή στη χειρότερη να τον πληγώσει που του άρεσε ένα βιβλίο για παιδιά ενώ θεωρεί τον εαυτό του "μεγάλο".

Link to comment
Share on other sites

Κιάρα μου, η ένδειξη αυτή με τις ηλικίες ειδικά στο εξωτερικό, έχει να κάνει κυρίως με το λιγότερο ή περισσότερο περίπλοκο λεξιλόγιο που έχει ένα βιβλίο και που θα δυσκόλευε ένα μικρό παιδί, ας πούμε, αν δεν είχε κάποιον να του το διαβάζει και να του εξηγήσει τις άγνωστες λέξεις.

Επίσης έχει να κάνει με διάφορα concepts που θεωρούνται λιγότερο ή περισσότερο "κατανοητά" από διάφορες ηλικίες, όπως π.χ. το σεξ.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

Στο δικό μου περιβάλλον, δεν έτυχε ποτέ να μου πεί κάποιος ότι τα βιβλία που διαβάζω είναι για παιδιά. Μια φορά έδωσα στην μάνα μου να διαβάσει ένα βιβλίο και μου λέει αυτό είναι παραμυθάκι αλλά ακόμα το διαβάζει! Βέβαια και εγώ της έδωσα το Hobbit!

 

Γενικότερα εγώ πάντως δεν έχω δεί τη στάση που αναφέρετε οι υπόλοιποι. Αντιθέτως έχω αντικρίσει και θαυμασμό όταν βλέπουν διαβασμένες δεκαλογίες στη βιβλιοθήκη μου. Θαυμασμό για την αντοχή μου! :dazzled:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..