Jump to content

Γιατί γράφετε;


Βάρδος

Recommended Posts

Γιατί κάθεστε και σχηματίζετε λέξεις πάνω στο χαρτί ή πληκτρολογείτε λέξεις στην οθόνη του υπολογιστή σας, όταν θα μπορούσατε να βλέπετε μια ταινία, να διαβάζετε ένα βιβλίο, να παίζετε ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι, να έχετε πάει σε ένα μπαρ, να κοιμάστε, ή να κάνετε οτιδήποτε άλλο; Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να καθέστε και να γράφετε φανταστικές ιστορίες;

Link to comment
Share on other sites

Ennoeitai epeidh dhmiourgw kati. Nomizw oti gia tous perissoterous (an oxi olous) auth einai h apanthsh.

 

Fysika ola ta alla kala einai, (merika apo auta pou anaferes ta latrevw) alla to kathe ena ston kairo tou.

 

(No offense, alla to vriskw ligo anousio to thread, opws alla paromoia)

Link to comment
Share on other sites

  • Management
Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να καθέστε και να γράφετε φανταστικές ιστορίες;

 

Η δύναμη της λογοτεχνικής και συναισθηματικής «αρχιτεκτονικής». :french_blank:

Link to comment
Share on other sites

Ennoeitai epeidh dhmiourgw kati. Nomizw oti gia tous perissoterous (an oxi olous) auth einai h apanthsh.

 

Ναι; Αν είναι μόνο θέμα δημιουργικότητας, γιατί τότε δεν φτιάχνεις πύργους με lego; Γιατί δεν ζωγραφίζεις; Γιατί δεν κάνεις γλυπτική; Γιατί δεν φτιάχνεις ανθρωπάκια με οδοντογλειφίδες; Γιατί, ενώ θα μπορούσες να κάνεις όλ'αυτά τα εξίσου δημιουργικά πράγματα, γράφεις;

 

Βλέπεις που δεν είναι τόσο απλό το ερώτημα όσο νομίζεις; ;)

 

Η δύναμη της λογοτεχνικής και συναισθηματικής «αρχιτεκτονικής». :french_blank:

 

Τι να θέλει να πει εδώ ο ποιητής; Πρέπει να είναι βαθυστόχαστο... :hmm:

 

*

 

 

Παρακαλώ, μόνο σκεπτόμενες απαντήσεις. Τι έγινε σ'αυτό το μέρος; Δεν μπορούμε να συζητήσουμε ένα θέμα σοβαρά, με επιχειρήματα και λίγη σκέψη;

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω εν μέρει με την άποψη του Sabrathan. Βρε βάρδε, είσαι σε ένα forum με θέμα τη συγγραφή και ρωτάς γιατί γράφουμε.

Είναι σαν να ρωτάς ένα ζωγράφο γιατί ζωγραφίζει και έναν μουσικό γιατί παίζει ή γράφει μουσική.

 

Έχω την απάντηση στο μυαλό μου, συγκεκριμένα είναι η άποψη του Stephen King από τον πρόλογο του Night Shift. (Aν δεν το έχεις διαβάσει, πάρτο οπωσδήποτε. Καμία σχέση με τις μεταγενέστερες πατάτες του καρακγιόζη.) Βέβαια είναι αρκετά μεγάλο το κείμενο και επειδή ψιλοβαριέμαι, ορίστε το ζουμί του:

 

Είναι θέμα εμμονής. Κάποιοι από εμάς έχουν τέτοιες εμμονές. Με λίγα λόγια, είμαστε λιγάκι βλαμμένοι.

 

ΜΙΑ από τις δικές μου εμμονές είναι το γράψιμο και ίσως είναι η καλύτερη απάντηση που μπορώ να σου δώσω.

Link to comment
Share on other sites

  • Management
“Η δύναμη της λογοτεχνικής και συναισθηματικής «αρχιτεκτονικής».” –Εγώ, σε προηγούμενο μήνυμα.

 

Αυτό είναι αρκετά λακωνικό και συμπυκνωμένο.

 

Με το λογοτεχνική αρχιτεκτονική :construction: εννοώ ότι για μένα παρουσιάζει ενδιαφέρον το πώς είναι γραμμένο κάποιο κείμενο. Τι λέξεις χρησιμοποιούνται, οι προτάσεις, η σύνταξη καθώς και η πλοκή, οι χαρακτήρες κτλ. Με δυο λόγια το τεχνικό μέρος.

 

Η συναισθηματική αρχιτεκτονική :artist: είναι αυτή που έχει χτίσει ο συγγραφές προκειμένου να μας μεταδώσει συγκεκριμένα συναισθήματα σε συγκεκριμένες στιγμές. Ας πω δυο λόγια παραπάνω εδώ. Πιστεύω ότι από τα πάντα απορρέουν συναισθήματα. Συνεπώς δεν τίθεται θέμα εάν γίνετε αυτό αλλά ο προσδιορισμός αυτών και η κατεύθυνση που θέλουμε να δίνουμε όταν γράφουμε. Έτσι η οικοδομή της ψυχής μπορεί να αποτελείται μόνο από συναισθήματα που καλλιεργούνται από τις πράξεις και τις λέξεις των χαρακτήρων ή του συγγραφέα σε περιγραφές και μέρη, ανάλογα τις περιστάσεις.

 

 

 

Θα πω μερικά πράγματα παραπάνω σε σχέση και με τη συγγραφή φαντασίας μιας και μου αρέσουν πιο πολύ.

 

Πρώτον πιστεύω ότι οι άνθρωποι που γράφουν έχουν λίγο ή μάλλον πολύ περίεργη ψυχολογία. :rudolph: Δεν θα το αναλύσω γιατί είναι δύσκολο. Το μόνο που θα πω είναι ότι εκ φύσεως είναι άνθρωποι πιο εσωστρεφείς ή έστω «δεν ακούγονται». :fishing1: Μπορεί να κάνω και λάθος…

 

Γιατί όμως κάποιος γράφει τελικά; :hmm:

 

Πάνω απ’ όλα η συγγραφή είναι ευχάριστη. Παίρνεις ευχαρίστηση όπως όταν τρως, κοιμάσαι (άσχετα εάν αυτά υποχρεωνόμαστε να τα κάνουμε για βιολογικούς λόγους), παίζεις στο PC σου κάποιο παιχνίδι rpg, παίζεις P&P rpg, διαβάζεις ένα βιβλίο (οποιοδήποτε) ή ακόμα διαβάζεις και τα post του Βάρδου στο sff.gr :1eye: (ναι είμαι ελεεινός και λέω ψέματα το ξέρω :p)

 

Πέρα λοιπόν από το πώς τη «βρίσκει» κανείς, η συγγραφή προσφέρει διαφυγή :wind2: . Χμμ πάλι πάω να σας μπλέξω το ξέρω. Με τη συγγραφή ξεφεύγεις από τη πραγματικότητα. Με αυτό εννοώ ότι μπορείς να έχεις χαρακτήρες να κάνουν πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις στην πραγματικότητα, για παράδειγμα μπορείς να τροποποιήσεις τους νόμους της φυσικής ή να συγκεντρώσεις όλα τα κακά του κόσμου σε ένα σημείο και να τα χτυπάς.

 

Η συγγραφή έχει το προνόμιο να προσφέρει ελευθερία :blow:. Σαν συγγραφές μπορείς να γράψεις ότι θέλεις ακόμα και πράγματα που δεν μπορείς να έχεις ποτέ σου. Τα κείμενα είναι σαν ζωντανά όνειρα. Όνειρα που τα φτιάχνεις μόνος σου και τα πλάθεις όπως θέλεις. Ταξιδεύεις σε μέρη που δεν μπορείς να βρεθείς υπό άλλες συνθήκες ακόμα και πραγματικές. Αυτό που γίνετε με τις ιστορίες και ειδικά αυτές της φαντασίας είναι ότι μπορείς να επηρεάσεις τον κόσμο. Τον δικό σου κόσμο έστω. Εκεί είσαι θεός! :diablo:

 

Οι πόρτες που σου ανοίγονται είναι άπειρες και απεριόριστες.

 

 

Στέφανος

 

 

PS. Αυτά, και ελπίζω να μου βάλετε καλό βαθμό αυτή τη φορά.

Link to comment
Share on other sites

Για μένα η συγγραφή (όπως και η ζωγραφική) είναι μια ανάλυση συναισθημάτων και καταστάσεων με ένα τρόπο που είναι εντελώς διαφορετικός της Καρτεσιανής λογικής.

Συνήθως οι χαρακτήρες μου (ακόμα και τα τέρατα ή τα ρομπότ) είναι υπαρκτά πρόσωπα (!!!!), και οι καταστάσεις που περιγράφω συνεπάγονται με κάποιες υπαρκτές περιστάσεις (!!!!) όπως μου "βγαίνουν" μέσα απο τους διάφορους κόσμους που πλάθω.

Βασικά (όπως έχω ξαναπεί) αν και μικρός έγραφα εκθέσεις σε μέγεθος τηλεφωνικού καταλόγου (εκτός κι αν δε μου άρεσε το θέμα), ξεκίνησα να γράφω συστηματικά όταν έμεινα μεγάλο χρονικό διάστημα μακρυά απο τη βιβλιοθήκη μου, σε μια χώρα που δεν έβρισκες πουθενά ενδιαφέροντα βιβλια (σιγά στις Φιλιππίνες μην έβρισκα Τόλκιν!), έτσι άρχισα να γράφω κάτι ιστορίες ηρωικής φαντασίας (αρκετά psycho) ...

Link to comment
Share on other sites

Με κάλυψε πλήρως ο robin...

 

υπάρχει όμως μια μικρή διαφορά:

Πάνω απ’ όλα η συγγραφή είναι ευχάριστη. Παίρνεις ευχαρίστηση όπως όταν τρως, κοιμάσαι (άσχετα εάν αυτά υποχρεωνόμαστε να τα κάνουμε για βιολογικούς λόγους)

εγώ υπεχρεώνομαι να γράφω για βιολογικούς λόγους...

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω πως έχω απαντήσει στην ίδια η σε μια παραπλήσια ερώτηση, σε άλλο topic. Γράφω κυρίως ποίηση, και γράφω όταν δεν μπορώ άλλο. Όταν είμαι συναισθηματικά φορτισμένη, όταν έχω κάποια ολοκληρωμένη σκέψη - με συμπέρασμα, η οποία με ωθεί να την αποτυπώσω σε ένα ποίημα, γενικά όταν δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο παρά να γράψω γιατί το ποίημα απλώς εμφανίζεται μέσα στο μυαλό μου και θέλει να βγει έξω. Αλλιώς θα σπάσει την πόρτα.

 

Ιστορίες γράφω όταν έχω όρεξη, όταν έχω πραγματικά να πω μια ιστορία. Δεν ψάχνω να βρω την ιστορία, αν έρθει έρχεται.

Link to comment
Share on other sites

O καθένας μας μπορεί να έχει διαφορετικές αιτίες, αφορμές, κίνητρα, επιθυμίες και αξιώσεις που τον/την κάνουν να γράφει (ή να ζωγραφίζει).

Αφού είμαστε μια Διαδικτυακή κοινότητα, είμαστε πιστεύω εδώ για να μοιραστούμε τις σκέψεις και τις δημιουργίες μας.

Γι'αυτό δεν πιστεύω πως ένα τέτοιο τόπικ είναι άχρηστο ή κατι ανάλογο.

Όταν μοιράζεται κάποιος τις σκέψεις του με άλλους "ομοιοπαθείς" αυτό και μόνο είναι αρκετό για να τονωθεί η επιθυμία του για επικοινωνία (και για όσους γράφουν/ζωγραφίζουν η λέξη επικοινωνία είναι εκ βάσεως ιδιαίτερη), για να γίνει ίσως σαφέστερη η αυτογνωσία τους για αυτό που κάνουν, και γιατί απλά έχει πλάκα να συζητάς διάφορα τέτοια γιατί.

 

Όσο για μένα, το να δημιουργώ φανταστικούς κόσμους μέσα από τη ζωγραφική και το γράψιμο καλύπτει μια πολύ βαθιά ανάγκη την οποία δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια και λίγη σχέση έχει με τη φυγή (όχι ανύπαρκτη σχέση, απλώς λίγη). Δε με κάνει να νιώθω ιδιαίτερος, ίσως γιατί είναι κάτι που το κάνω επί πολλά χρόνια ( κυρίως να πλάθω κόσμους, χαρακτήρες και καταστάσεις, να ζωγραφίζω, και τελευταία να γράφω και ολοκληρωμένες ιστορίες).

Καμμιά φορά αναρωτιέμαι μισο-αστεία μισο-σοβαρά αν αυτοί οι κόσμοι υπάρχουν μέσα μου και θέλουν να βγουν προς τα έξω, ή αν το κάνω από πρόθεση για να καλύψω ποιος ξέρει τι. Αλλά δεν έχει σημασία τελικά.

Απλά τη βρίσκω, τη βρίσκω αφάνταστα (ή ίσως φανταστά) πολύ!

 

Robin-Hood said

ή ακόμα διαβάζεις και τα post του Βάρδου στο sff.gr

 

A, ώστε μόνο τα ποστς του Βάρδου διαβάζεις? Και θες και καλό βαθμό! Ουστ! :p :bag:

Κατα τα άλλα μ'άρεσε και μένα ιδιαίτερα αυτό που είπες περι "συναισθηματικής αρχιτεκτονικής" και θάθελα να το αναλύσεις περισσότερο! :thmbup:

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι νομίζω πως είναι πολλή καλή ερώτηση (σε αντίθεση με το θέμα του poll πόσο γράφουμε την ημέρα... ε κανά δίκιλο χαλαρά :p)... επείδη είμαστε συγγραφική κοινότητα ( ο θεός να μας κάνει αλλά το προσπερνάω ) δεν σημαίνει πως όλοι γράφουμε για τους ίδιους λόγους ακόμα και αν μοιάζουν σαν λογικές και αν μπορούσες να ρωτήσεις τον κάθε ζωγράφο ξεχωριστά γιατι έπιανε το πινέλο και ζωγράφιζε, πιθανότατα θα σου απαντούσε κάτι διαφορετικό ο καθένας τους.

Η τέχνη είναι κατα βάση προσωπική, άλλο αν μετά όταν την εμφανίζεις είναι ταυτόχρονα και τρόπος επικοινωνίας με τους άλλους.

Και συμφωνώ με τον ρομπιν που είπε πως η ψυχολογία όσωςν γράφουν είναι περιέργη... αν βάλεις και το γεγονός πως και όσοι ασχολούνται με τα φάντασυ έχουν παράξενη ψυχολογία, τότε μιλάμε για περιέργο ψυχολογικό προφίλ στο τετράγωνο...

Δεν είναι και άσχημα ε???? :tease:

Εγω δεν ξέρω τι με κάνει να γράφω... (ναι η υποψία μου πως είμαι η πιο ψυχανώμαλη απ΄ όλους είναι τελικά αληθειά!)

αλλά μιας και πιστεύω πως έχω κάτι περιέργο πάνω μου και πάντοτε είχα, τότε μάλλον αυτό είναι που με κάνει να γράφω... ίσως όμως είμαστε απλά ψωνάρες!

Το έχετε σκεφτεί? Λένε πως όσοι ασχολούνται με μια ή με περισσότερες μορφές τέχνης είναι άνθρωποι ωραιοπαθείς και εγωκεντρικοί ως ένα βαθμό, που αναπαράγουν τον εαυτό ή πράγματα του εαυτού τους...

Μια άλλη θεωρία είναι πως είναι μοναχικά άτομα (ίσως ως ένα βαθμό περιθωριοποιημένα), που χρειάζονται αυτόν τον τρόπο ως επικοινωνία με τους άλλους "κανονικούς" ανθρώπους και μαζί ντροπαλοί-ανασφαλείς και γι΄ αυτό χρησιμοποιούν έναν τόσο έμμεσο τρόπο.

Μια τρίτη θεωρία λέει πως είναι απλά ταλαντούχοι άνθρωποι (αυτό μας βολεύει!) που έχουν πάνω απο το φυσιολογικό ικανότητες σε έναν τομέα, έχουν ανεπτυγμένο το "εσωτερικό μάτι" και με αυτό κατα βάση λειτουργούν και υπάρχουν.

Ισως όμως να είναι η δημιουργία τελικά, ο άνθρωπος είναι δημιουργικό ον, ακόμα και η καταστροφή ή η αυτοκαταστροφή είναι το ανάποδο της δημιουργίας, όλα ορίζουν την δημιουργία ως βασική ανάγκη του...

Εγώ δεν ξέρω... καμμιά φορά νιώθω να είμαι όλα τα παραπάνω που έγραψα...

μια τρελή ψωνάρα-μοναχική ως ένα βαθμό-ταλαντούχα θεά του πλανήτη-που θέει να δημιουργήσει γιατί έτσι της αρέσει και μαζί το έχει μεγάλη ανάγκη... ήρθε η ώρα να πάρω τα ηρεμιστικά μου γιατρέ μου????

Link to comment
Share on other sites

Ήταν μια ζεστη καλοκαιρινη μερα οταν εκανα το μυραιο λαθος να αγορασω την icewind dale του RAS. Τη διαβασα και αποκαρδιομενοσ που μου εφυγαν τοσα λεφτα :crybaby: αποφασισα να γραψω κατι που να μην εχει σχεση με τα βιβλια της Anubis.

 

 

 

Υ.Γ. αυτο το ποστ δεν ειναι για να κακολογησωω τον εκδοτικο οικο. Παρακαλω να μη διαγραφει :bag:

Link to comment
Share on other sites

Γράφω --και ανέκαθεν έγραφα-- για έναν και μόνο λόγο: επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Από μικρός, έρχονταν στο μυαλό μου ιστορίες, χαρακτήρες, και κόσμοι. Είμαι φαντασιόπληκτος, και τώρα, είμαι και ναρκομανής: έχοντας αρχίσει να γράφω, δεν θέλω να σταματήσω. Είναι το μονάδικο πράγμα που αισθάνομαι ότι με ολοκληρώνει ψυχικά τόσο, μα τόσο, πολύ. Αρχίζεις να στήνεις μια ιστορία (χαρακτήρες, βασική αρχή πλοκής, κόσμος) και, μετά, η ιστορία σε αγνοεί και κινείται από μόνη της. Εσύ, απλά, καταγράφεις τα γεγονότα. Είσαι ο δούλος και η ιστορία είναι ο αφέντης. Σου λέει τι γίνεται σ'εκείνο τον μακρινό αλλά τόσο οικείο κόσμο, κι εσύ γράφεις τα όσα ακούς.

 

Μπορεί νάναι και διαφυγή, που λέει ο Στέφανος-- Μπα, σίγουρα είναι διαφυγή. Κάθε είδους τέχνη είναι διαφυγή. Αλλά πού είναι το κακό σ'αυτό; Άλλοι άνθρωποι, για διαφυγή, κάθονται και παίζουν με τις ώρες ηλεκτρονικά παιχνίδια ή βλέπουν τηλεόραση. Εγώ προτιμώ να γράφω. Τραβάει κανείς ζόρι, ρε φίλε; :tease:

 

Και όσον αφορά τα περί αντικοινωνικότητας --δηλαδή, ότι κάποιος είναι αντικοινωνικός και γιαυτό γράφει, ώστε να έρθει σε επαφή με τον κόσμο. Όχι, δε γράφω γι'αυτό το λόγο. Μπορώ να έρθω σε επαφή και με άλλους τρόπους, όπως, πχ, μέσω αυτού του φόρουμ. Δεν γράφω για κανέναν παρά για τον εαυτό μου. Έχω μέσα μου μια ιστορία και θέλω να τη βγάλω έξω, να την αποτυπώσω στο χαρτί, να τη διηγηθώ, γιατί ξέρω ότι είναι μια ιστορία που θα ήθελα να διαβάσω, και πράγματι, καθώς τη γράφω, τη ζω συγχρόνως' είναι καλύτερο από το να τη διάβαζα. Θέλω, όμως, να το κάνω τέλεια, ή όσο πιο καλά μπορώ, γιατί το τέλειο δεν υπάρχει' είναι ψευδαίσθηση. Όταν τα έχω κάνει όλα αυτά, δεν ντρέπομαι ποτέ να δείξω κάτι που έγραψα. Αφού έγραψα μια ιστορία και πέρασα καλά γράφοντάς την, γιατί να μην τη διαβάσει και κάποιος άλλος και (ενδεχομένως) να περάσει κι αυτός καλά; Αν πάλι δεν του αρέσει, τι να κάνουμε αυτά έχει η ζωή...

 

Τώρα, αυτά περί εγωκεντρισμού κτλ, εννοείται πως όλοι οι καλλιτέχνες είναι εγωκεντρικοί. Μα, είναι δυνατόν ένας καλλιτέχνης να μην είναι εγωκεντρικός; Αλλά, και πάλι, δεν το βλέπω αυτό ως αρνητικό, εκτός όταν εγωκεντρισμός σημαίνει "φέρομαι άσχημα στους άλλους", το οποίο, πλέον, είναι απλά αγένεια και καφριλιασμός.

 

Τις μαλακίες περί του είμαστε ξεχωριστοί και εκλεκτοί, επίσης, δεν τις δέχομαι. Απλά, έχουμε μια τρέλα και γουστάρουμε αυτή την τρέλα μας. Και πάλι, το ξαναλέω: δεν είναι κακό. Πιο καλά να είσαι φανατικός συγγραφέας παρά φανατικός ΠΑΟτζής (τυχαία ανέφερα αυτή την ομάδα, εννοείται: δεν ξέρω μία από ποδόσφαιρο και τα παρεμφερή). Τουλάχιστον, ως συγγραφέας κάθε ημέρα μαθαίνεις και κάτι παραπάνω για τη φύση των ανθρώπων, της κοινωνίας, και του σύμπαντος --αν είσαι συνειδητοποιημένος και ψάχνεσαι καθώς γράφεις.

 

Πωπω... πλατείασα τρελά.

 

:mf_popeanim:

Link to comment
Share on other sites

Γράφω γιατί έχω ιδέες που θέλω να εκφράσω. Λαμβάνοντας υπόψη τη σχετική απώλεια ευφράδειας στο λόγο μου, η γραφή είναι μάλλον ο καλύτερος τρόπος να μεταφέρω την άποψη και επιθυμία μου στο χαρτί.

Επίσης γράφω γιατί θέλω να το μοιράζομαι με άλλους, μία ολοκληρωμένη και συγκροτημένη μορφή της αρχικής μου ιδέας, προϊόν του δικού μου τρόπου σκέψης

Link to comment
Share on other sites

  • Management
Πρώτον πιστεύω ότι οι άνθρωποι που γράφουν έχουν λίγο ή μάλλον πολύ περίεργη ψυχολογία.  :rudolph: Δεν θα το αναλύσω γιατί είναι δύσκολο. Το μόνο που θα πω είναι ότι εκ φύσεως είναι άνθρωποι πιο εσωστρεφείς ή έστω «δεν ακούγονται». :fishing1: Μπορεί να κάνω και λάθος…

Και όσον αφορά τα περί αντικοινωνικότητας --δηλαδή, ότι κάποιος είναι αντικοινωνικός και γιαυτό γράφει, ώστε να έρθει σε επαφή με τον κόσμο. Όχι, δε γράφω γι'αυτό το λόγο.

 

Προς αποφυγή παρεξηγήσεως, το πρώτο και προσωπικό σχόλιο δεν παραπέμπει στο δεύτερο σχόλιο, του Βάρδου.

Link to comment
Share on other sites

Γράφω επειδή έχω κάποιες ιδέες και θέλω να τις γράψω κάτω και να τις αναπτύξω.

Γράφω επειδή βλέπω τόσο έντονα, μεγάλα και γεμάτο πλοκή όνειρα. Ο μόνος τρόπος για να τα βγάλω από το μυαλό μου είναι να τα γράψω κάτω. Και λέω στον εαυτό μου, αφού τα γράφω που τα γράφω γιατί δεν τα αναπτύσσω σε μορφή ποιήματος ή διηγήματος;

Γράφω όταν είμαι κάτω από την επήρεια τόσο δυνατών συναισθημάτων που πρέπει να τα εκφράσω γιατί θα πνιγώ από αυτά. Ευτυχώς που δεν είμαι πολύ συναισθηματικός και δεν το παθαίνω συχνά αυτό :p

Γράφω επειδή υπάρχει η νύχτα.

Γράφω μήπως και πουλήσω κάνενα best seller (λέμε και καμιά βλακεία για να περάσει η ώρα)

Edited by twocows
Link to comment
Share on other sites

Γράφω και συνθέτω επιδή μ'αρέσει. Ίσως η ματαιοδοξία ότι θα μείνουν κτίματα ες αεί, ίσως το ψώνιο που νιώθει κανείς, σαν Θεός σε έναν κόσμο που εσύ δημιουργείς. Δεν το έχω ψάξει και πολύ, είναι η αλήθεια.

 

Αυτό

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

(Δεν είχε υποπέσει στην αντίληψη μου αυτό το τοπίκιον μέχρι τώρα!)

 

Εγώ πιστεύω πως όλοι έχουμε συνεχώς ιστορίες στα κεφάλια μας. Μεγάλες, μικρές, καθημερινές, φανταστικές, με νόημα και χωρίς, ό,τι. Καμιά φορά η συγκεκριμένη ιστορία που έχω στο κεφάλι μου δε με αφήνει να κοιμηθώ και να φάω. Δε θα πω να διαβάσω ή να δω ταινία γιατί αυτά είναι δευτερεύοντα ζητήματα, μη βιοποριστικά.

 

Εκείνες τις ώρες λοιπόν ξέρω πως την ιστορία αυτή πρέπει να την πω. Να τη μοιραστώ για να την ξορκίσω. Αν υπάρχει πρόθυμος ακροατής να την ακούσει έχει καλώς. Μπορεί να την πω και να μην την ξανασκεφτώ ποτέ πια. Αν όμως δεν υπάρχει, όπως συνήθως γίνεται, πρέπει να γραφτεί.

 

Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα. Απλώς πρέπει. Δεν νιώθω ούτε καλά ούτε άσχημα την ώρα που την γράφω. Είναι μια αίσθηση που μοιάζει περισσότερο με το να ρίχνεις κρύο νερό στο πρόσωπό σου την ώρα που ξυπνάς. Όχι ακριβώς αφύπνιση ούτε ακριβώς συνήθεια. Εκείνο το άλλο .... που αν πρέπει να το ονομάσουμε κάπως εγώ θα το έλεγα "Αφροξυλάνδη" και όχι τέχνη. (εκτός πια αν συμφωνήσουμε ότι έστω τέχνη = το τάδε πράγμα, όπως στα μαθηματικά)

 

Συμφωνώ με την ύπαρξη της νύχτας και της μοναξιάς σαν κινητήριο δύναμη, αυτό όμως δεν με κάνει να πιστεύω πως τα παράγωγα τους ισοδυναμούν οπωσδήποτε με καλλιτεχνήματα. Διαφωνώ με τον εγωκεντρισμό. Είμαι κι εγώ, αρκετά ίσως, αλλά διαφωνώ μαζί του. Δεν θεωρώ πως πρέπει να είσαι εγωκεντρικός για να είσαι καλλιτέχνης. Ιδέα δεν έχω πως πρέπει να είναι ένας καλλιτέχνης, αλλά είμαι σίγουρη πως έχουν υπάρξει ισάριθμοι μεγάλοι συγγραφείς που ήταν αντικοινωνικοί με αυτούς που δεν ήταν.

 

Νομίζω πως άλλος ένας λόγος που γράφω -που γράφουμε θα έλεγα αλλά δεν θέλω να το γενικεύσω γιατί μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει η λέξη που θα χρησιμοποιήσω- είναι το ότι ήμουν, είμαι και σκοπεύω να παραμείνω Ερασιτέχνης. Ένας από τους μεγαλύτερους έρωτες της ζωής μου είναι οι καλές ιστορίες.

 

 

Αυτά κι από μένα.

Link to comment
Share on other sites

Επειδή έχω ιστορίες στο κεφάλι μου που θέλω να τις μοιραστώ. Αλλίως θα τις κρατούσα εκεί μέσα.

Link to comment
Share on other sites

Γράφω για να αδειάζω το κεφάλι μου από το πλήθος ιδεών που συσσωρεύονται! Μερικές φορές είναι τόσες πολλές οι σκέψεις που το μυαλό ζητά επίμονα τρόπους να εκφραστεί! Ο κυριότερος τρόπος περνά μέσα από λέξεις-φράσεις-ιστορίες...

 

Γράφω γιατί μου αρέσει και όταν τελειώνω μια ιστορία νιώθω την πληρότητα της δημιουργίας!

 

Δε γράφω για τους άλλους (γι αυτό δε θα γινόμουν ποτέ επαγγελματίας συγγραφέας), γράφω για τον εαυτό μου, διευρύνω τους ορίζοντές μου και μαθαίνω τα όριά μου.

 

Οφείλω, δε, να ομολογήσω πως αν δεν υπήρχε το sff κάποιες από τις ιστορίες που γράφω δε θα έβλεπαν ποτέ το φως της μέρας έξω από το ηλεκτρονικό συρτάρι μου...

Link to comment
Share on other sites

Γράφω, γιατί είναι ένας απ' τους τρόπους μου να εκφράζομαι. Γράφω γιατί συσσωρεύονται πράγματα στο κεφάλι μου και κάπως πρέπει να τα βγάλω, γιατί αλλιώς θα σκάσω. Γράφω για όσα θα ήθελα να είναι και δεν είναι, όπως και για όσα μ' αρέσουν επειδή είναι. Γράφω γιατί το γουστάρω απεριόριστα. Γράφω όσα θα ήθελα να είχα διαβάσει. Γράφω για να καταφέρω να βιώσω εκατό ζωές στη ζωή που θα ζήσω. Και, επειδή ειμαι και ψωνάρα του κερατά, γράφω γιατί μπορώ. :p

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Εγώ γλάφω γιατί είναι ωλαίο. Γιατί το μυαλό μου μελικέθ φολέθ ανοίγει όταν γλάφω και γίνομαι έκθυπνοθ. Και γιατί έχω μια ιθτολία να πω που από κει το πάω από δω το φέλνω δεν τη λέω γιατί αν την πω θα θταματήθω να γλάφω. Και για να γεμίθω τον ελεύθελο χλόνο που πελιθθεύει με ένα ακόμα χόμπυ γιατί τα χόμπυ είναι ωλαία και ο ελεύθεροθ χλόνοθ κακό πλάμα.

Edited by darky
Link to comment
Share on other sites

Γράφω γιατί με ταξιδεύει. Γράφω γιατί μπορώ να πω ιστορίες που τόσο πολλή μου αρέσουν. Γράφω για να μιλήσω με την καρδιά μου σε όλους αυτούς που ποτέ δεν θα μπορέσω να δω προσωπικά. Γράφω για να βγάλω τα καλύτερα και τα χειρότερα του εαυτού μου. Γράφω γιατί ζώ.

Link to comment
Share on other sites

Ennoeitai epeidh dhmiourgw kati. Nomizw oti gia tous perissoterous (an oxi olous) auth einai h apanthsh.

 

Fysika ola ta alla kala einai, (merika apo auta pou anaferes ta latrevw) alla to kathe ena ston kairo tou.

 

(No offense, alla to vriskw ligo anousio to thread, opws alla paromoia)

Ναι; Αν είναι μόνο θέμα δημιουργικότητας, γιατί τότε δεν φτιάχνεις πύργους με lego; Γιατί δεν ζωγραφίζεις; Γιατί δεν κάνεις γλυπτική; Γιατί δεν φτιάχνεις ανθρωπάκια με οδοντογλειφίδες; Γιατί, ενώ θα μπορούσες να κάνεις όλ'αυτά τα εξίσου δημιουργικά πράγματα, γράφεις;

 

Βλέπεις που δεν είναι τόσο απλό το ερώτημα όσο νομίζεις; ;)

Να σου πω, εγώ τα κάνω όλ' αυτά, και όλα με γεμίζουν γι' άλλους λόγους, οπότε την απάντησή μου την πήρες.

Παρακαλώ, μόνο σκεπτόμενες απαντήσεις. Τι έγινε σ'αυτό το μέρος; Δεν μπορούμε να συζητήσουμε ένα θέμα σοβαρά, με επιχειρήματα και λίγη σκέψη;

Νομίζω ότι τα έχεις ήδη λάβει αυτά που έχουν να ειπωθούν: αν έπρεπε κάθε τι που μ' ευχαριστεί και δεν προσβάλει κάποιον άλλο να ψάχνω τόσο γιατί το κάνω, θα είχα χάσει απλά την μπάλα...

 

Προς αποφυγήν διύλησης του κώνωπος...

Edited by RaspK FOG
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
  • Upcoming Events

    • 0
      14 December 2024 05:00 PM
      Until 07:00 PM

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..