Ο Μanara σαν καλλιτέχνης.

[RaspK]

Νομίζω ότι έκαν' αντιπαράθεση, αλλά ίσως το έκανα λάθος: αυτό που εννοούσα ήταν ότι ο εκάστοτε φωτογράφος/ζωγράφος/[ότι άλλο] που χρησιμοποιεί γυμνό προκειμένου να δημιουργήσει την ανάλογη «φωτογένεια» γύρω του προκαλεί, δε διαφημίζεται, δηλαδή εμπαίζει και υποτιμά εμάς.

[heiron]

Δεν εχω πετυχει κανενα τραβηγμενο πορνο απο τον Μαναρα. Κατι ιστοριες που εχει μπολικο γυμνο και λιγο(αρκετο για κομικ παντως) σεξ.Αρα θα ελεγα οτι ειναι αδικο να λες οτι ο Μαναρα η ο οποιος Μαναρα δεν ειναι καλλιτεχνης επειδη χρησιμοποιει γυμνο και σεξ στα εργα του.Ποτε εγινε οπισθοδρομικο το σφφ ρε παιδια;!;

Παρεπιπτοντως ο Ελ Γκρεκο(κυριως) και ο Ραφαελ δεν ειχαν πολυ γυμνο.ΟΚ,ο Χριστος στο σταυρο δεν φοραει κελεμπια αλλα τον εχετε δει να τον ζωγραφιζουν αλλοι ντυμενο;!; Ο Μικαελαντζελο προτιμουσε τα γυμνα γιατι ως γλυπτης ειχε να αποδιδει τα σωματα τελεια(ο τυπος εκανε ανατομια στα νεκροτομεια για να βελτιωθει σε αυτον τον τομεα).

Αυτα τα ολιγα.Τωρα παω μεχρι το περιπτερο να παρω Playboy...

[RaspK]

Αν διαβάσετε αυτά που γράφω αντί αυτών που νομίζετε ότι γράφω, ίσως καταλάβετε κι αυτό που προσπαθώ να σας μεταφέρω: ότι όποιος χρησιμοποιεί σα μέσο διαφήμισης το γυμνό το μόνο που κάνει είναι τ' ανωτέρω· αν είχατε προσέξει και τι έχω γράψει πιο πάνω, ίσως να το είχατε πάρει είδηση!!

 

Είναι αλήθεια ότι τα έργα του Manara δεν αποτελούν πολύ καλό λογοτεχνικό έργο· ο ερωτισμός, όμως, του σχεδίου καταφέρνει να είναι απίστευτα γοητευτικός, πολλές φορές, κι όχι πορνογραφικός, κάτι που δε συναντάται συχνά. Το γυμνό μπορεί να εξυπηρετήσει καταστάσεις, άλλωστε.

Edited October 2, 2005 by RaspK FOG

[Oberon]

Να ένα βιντεάκι όπου ο Μανάρα δείχνει πώς να ζωγραφίζετε ένα σέξυ κορίτσι.

 

 

Mε την ευκαιρία, παρατήρησα στη wiki πως ο Μανάρα έχει κάνει πολλά άλλα άλμπουμ εντελώς άγνωστα στην Ελλάδα, και αναρωτιέμαι αφ'ενός μεν γιατί τα γνωστότερά του εδώ (οκ, όχι μόνο εδώ) είναι τα πιο τσοντοειδή και όχι τα υπόλοιπα, και αφ'ετέρου αν τα παλαιότερα και πιο άγνωστα άλμπουμ του είναι επίσης ερωτικοπορνογραφικά.

 

Αν κάποιοιοι από τα πιο νέα μέλη του φόρουμ θέλουν να πουν τη γνώμη τους για το θέμα του τόπικ, το Μανάρα δηλαδή, ας νιώσουν ελεύθεροι να την πουν! ;)

[Guest roriconfan]

Τι να πω κι εγώ, όσες ιστορίες του διάβασα, το σενάριο το έχω ξεχάσει, τις γυναίκες του να τρίβονται ηδονικά τις θυμάμαι.

Δε μου αρέσει σαν σχεδιαστής κόμιξ αλλά εκτιμώ την μελετημένη του δουλειά πάνω στο ανθρώπινο σώμα.

Αν και το απλοϊκό σχέδιο της Μαφάλντα και των παπιών της Λινούπολης τα διαλέγω εύκολα μπροστά σε σόφτκορ πορνό χωρίς σόι σενάριο.

Αν θέλω να διαβάσω τσόντα, προτιμώ hentai που είναι τίγκα στις ανωμαλίες, όχι Μανάρα. Και σιγά τον ερωτισμό δηλαδή.

[DinoHajiyorgi]

Μα γίνεται σοβαρή συζήτηση χωρίς οπτικό υλικό;! Τέλος πάντων.

 

Δεν έχω διαβάσει ποτέ Μίλο Μανάρα, και άρα δεν έχω σχεδόν καμία εμπεριστατωμένη εικόνα για το έργο του. Ξέρω τα σκίτσα του βέβαια, κυρίως από τα εξώφυλλα των βιβλίων του. Σίγουρα είναι σπουδαίος καλλιτέχνης, δεν γνωρίζω όμως αν είναι ικανός να αφηγηθεί μια ιστορία. Αν όμως η γραφή του προσεγγίζει εκείνες τις ηλίθιες ταινίες (Το Κουμπί Της) που μας έδειχνε κάποτε το πρώην New Channel, βασισμένες στα βιβλία του, τότε ναι, πιστεύω πως δεν γράφει για να πει ιστορίες, η αφήγηση και η όποια πλοκή είναι μόνο μια αφορμή για να μας δώσει γυμνό.

 

Δεν θα πω πως ξεπέρασα την παλιά ανάγκη να αγοράζω τέτοιου είδους βιβλία για το οφθαλμόλουτρο και μόνο, απλά δεν νομίζω πως την είχα ποτέ. Βαριέμαι του θανατά τα πορνό «με υπόθεση», και μάλλον το αντίστοιχο και για τα κόμικ. Αν θα ήθελα κάτι από Μανάρα, θα ήταν ένα άλμπουμ μόνο με σκίτσα.

 

Για κάποιον λόγο που δεν θα αναλύσω εδώ, δεν προκαλούμαι ποτέ. Όσες φορές έχω ακούσει «πρόκληση», «προκλητικό», «σκανδαλιστικό», «τολμηρό» κλπ, μένω πάντα απογοητευμένος. Αυτά που περιμένω να δω, αυτά που θα ήθελα να δω, αυτά που θα μπορούσα να δείξω, δεν τα έχω δει πουθενά, και αναρωτιέμαι γι αυτούς που σοκάρονται, ή αναρωτιέμαι και για μένα. Πέραν του γεγονότος που μέχρι τα 19 μου δεν θα μπορούσα να φέρω ένα τέτοιο κόμικ στο σπίτι γιατί υπήρχε το ταμπού των γονιών μου, εγώ ο ίδιος δεν είχα ή έχω πρόβλημα με το πώς εικονογραφεί ο καλλιτέχνης το έργο του.

 

Case in Point, σήμερα έχω έργα του Richard Corben στην βιβλιοθήκη μου, ανάμεσα τους τη σειρά Underground και το έπος Den, καταπληκτικές ιστορίες, ένα μείγμα sci-fi και fantasy, όπου επικρατεί μπόλικο γυναικείο αλλά και αντρικό γυμνό. (Συγνώμη για το σπαμ σε αυτό το σημείο, θέλω όμως να πω, το γυμνό του Corben δεν έχει κάποια αιτιολογία, απλά ο ήρωας μάλλον απεχθάνεται το ντύσιμο. Δεν ενοχλεί όμως, καθώς ο αναγνώστης είναι απορροφημένος στην ιστορία.)

 

Και ένα τελευταίο σπαμ πριν κλείσω. Η ωραιότερη, και πιο ζουμερή κόμικ ηρωίδα για την ψήφο μου ανήκει στον Paolo Serpieri. Druuna!!

 

Παρακαλώ συνεχίστε.

Edited October 19, 2008 by DinoHajiyorgi

[trillian]

Ιστορίες του Μανάρα ομολογώ δεν έχω διαβάσει, έχω δει όμως αρκετά σκίτσα του, κι έχω διαβάσει βασικά μόνο την ιστορία του για τον/την Desire στο Endless Nights του Sandman.

 

Από αυτή την ιστορία λοιπόν εμένα μου έμειναν τα εξής: πέρα από τις σκηνές γυμνού και σεξ, πρόσεξα και τα χρώματά του που ήταν απίστευτα, όπως επίσης και τα τοπία του, τις εκφράσεις των προσώπων, τη λεπτομέρεια στο σκίτσο, και κυρίως το πώς κατάφερε να αποδώσει απίστευτα τον/την Desire, δημιουργώντας ένα πραγματικά ερμαφρόδιτο πρόσωπο, που είναι κατά τη γνώμη μου η καλύτερη απεικόνιση του χαρακτήρα απ' όλους τους εικονογράφους που έχουν περάσει από το sandman. Κατάφερε με το σχέδιό του όχι απλά να υπηρετήσει το σενάριο, αλλά να το απογειώσει κατά τη γνώμη μου, και γι' αυτό του έβγαλα το καπέλο.

 

Ως προς τα υπόλοιπα... Πέρα από τα της προκλήσεως ή μη (κι εδώ να θυμίσω ότι ο Manara αναδείχθηκε σε εποχές που το γυμνό δεν ήταν τόσο διαδεδομένο) σκέφτομαι το εξής: Κάποιος τη βρίσκει να σχεδιάζει κύβους, άλλος λιωμένα ρολόγια, άλλος θολά τοπία, άλλος γυμνά. Γιατί το τελευταίο να είναι λιγότερο τέχνη; Το αν μας αρέσει ή όχι δεν έχει σχέση με το αν είναι καλλιτεχνικό ή όχι...

[Oberon]

Δεν έχω διαβάσει -κακώς - το συγκεκριμένο που λες Αλεξάνδρα, αλλά εκτός από το μολύβι ήταν και το μελάνι, και το χρώμα από το Μανάρα, για να μην πω και το σενάριο?

 

Επίσης, το γυμνό ήταν ήδη διαδεδομένο στην Ευρώπη τουλάχιστον από τα 60ς και στην Ελλάδα από το τέλος των 70ς. Δεν νομίζω πως ο Μανάρα είναι ακριβώς πρωτοπόρος σ'αυτό.

 

Η αλήθεια είναι πως ενώ στις ανθρώπινες φιγούρες το σχέδιό του είναι σχεδόν απλό έως μινιμαλιστικό μερικές φορές (και σίγουρα δεν θα το σύγκρινα ούτε με χεντάι, ούτε με τη Μαφάλντα, ούτε σίγουρα με το συχνά πολύ περίπλοκο σχέδιο των Disney Comics όπως κάνει ο roriconfan), σε άλλα σημεία έχει πιο περίπλοκο και καλό μολύβι.

 

Μια σύγκριση με τον Serpieri πάντως, θα δείξει πως ο Serpieri και συγκεκριμένα οι ιστορίες της Druuna έχουν έξοχο σχέδιο και συχνά ωραίο σενάριο ανεξάρτητα από τα "πορνογραφικά" στοιχεία του κόμικ. Μάλιστα ο Serpieri είναι τόσο ταλαντούχος που θυμάμαι μια φορά όταν είδα ένα άλμπουμ μόνο με μολύβια του και είχε κάνει μια σκηνή που με μια πρώτη ματιά θα φαινόταν καθαρά πορνογραφική.

Ήταν ένα close-up ενός ιθυφαλλικού πέους μέσα σε ένα αιδοίο. Ό,τι πιο "πορνό" μπορεί να δει κανείς δηλαδή. Η λεπτομέρεια ήταν απίστευτη αλλά το πιο απίστευτο ήταν πως το μολύβι του ήταν τόσο καλό ώστε το σχέδιο να δείχνει σχεδόν φωτορεαλιστικό. Ε, προσωπικά δεν θα μπορούσα αυτό να το πω "πορνογραφικό" με την τρέχουσα έννοια του όρου! Ήταν καθαρά τέχνη, για μένα.

 

Το ίδιο ισχύει και με τον Den που ανέφερε ο Ντίνος πιο πάνω. Είναι sci-fi/fantasy κόμικ, painted, κάπως dark, και αρκετοί χαρακτήρες και των δύο φύλων έχουν υπερανεπτυγμένα "στοιχεία" της ανατομίας τους και δεν φοράνε ρούχα. Και πάλι όμως, παρά τα κραυγαλαία αυτά στοιχεία το Den δεν σου δίνει την εντύπωση πορνογραφήματος, ενώ του Μανάρα στη δίνει!

 

Και ακόμα δεν είμαι σίγουρος γιατί. Ίσως είναι πως τόσο στο Den όσο και στην Druuna το σενάριο είναι εξ ίσου προσεγμένο με το σχέδιο και δένουν σε ένα σύνολο χωρίς το ένα να διαχωρίζεται από το άλλο. Ο διαχωρισμός αυτός φαίνεται σχεδόν gratuitous στο Μανάρα σαν να επιδεικνύει με έναν τρόπο που θα έλεγα "διαφημιστκό" το γυναικείο γυμνό και που κάποιοι βρίσκουν ερωτικό, άλλοι πορνογραφικό και άλλοι αδιάφορο!

 

Όταν μάλιστα το σενάριο είναι υποτυπώδες σχεδόν (εδώ κολλάει και η έκφραση που χρησιμοποίησα σε άλλο ποστ για τα "νέα ρούχα του αυτοκράτορα") αλλά "το παίζει" αφαιρετικό/σουρεαλιστικό/αισθησιακό, τότε η αίσθηση που δίνει είναι ταινίας με την Εμανουέλα και όχι "ερωτικού" κόμικ. Δηλαδή soft core porn και όχι ενός κόμικ/κόμικς που τους αξίζει η φήμη που έχουν!

 

Και συνεχίζω να πιστεύω πως αρκετοί "διανοούμενοι" των κόμικς έχουν αναγάγει το Μανάρα, και άλλους, στο στάτους "ημίθεων" του χώρου, μόνο και μόνο για να ωραιοποιήσουν και να "διανοητικοποιήσουν" το γεγονός πως τους αρέσει να διαβάζουν τσοντοκόμικς και νιώθουν κάπου ενοχές γι'αυτό!

 

Εdit: Ντίνο, εσύ είσαι ο σπέσιαλιστ επί του "οπτικού" υλικού! ;)

Edited October 19, 2008 by Dain

[DinoHajiyorgi]

Εdit: Ντίνο, εσύ είσαι ο σπέσιαλιστ επί του "οπτικού" υλικού! ;)

Μια μικρή και σεμνή gallerie:

 

Και για τον Dain(που αποκλείεται να του λείπει):

[Oberon]

Heheheh. Μου λείπει μεν το συγκεκριμένο ταρό αν και δεν αποκλείεται να το πάρω κάποια στιγμή! ;)

 

Ωραίες οι επιλογές σου Ντίνο! (Kαι είναι γεγονός πως σχεδιάζει ωραίες γυναίκες ο Μανάρα!!!)

 

A! btw, μια που πρόκειται για έργα τέχνης, για κόμικς δηλαδή, και κάπως πιο "άσεμνη" να ήταν η γκαλερί δεν θα πείραζε καθόλου!

Edited October 19, 2008 by Dain

[trillian]

Δεν έχω διαβάσει -κακώς - το συγκεκριμένο που λες Αλεξάνδρα, αλλά εκτός από το μολύβι ήταν και το μελάνι, και το χρώμα από το Μανάρα, για να μην πω και το σενάριο?

 

Μια βόλτα ως τη βιβλιοθήκη δείχνει ότι στα credits της ιστορίας αναφέρεται μόνο ο Μανάρα - ενώ σε άλλες αναφέρει και ξεχωριστό colorist/separator. Οπότε μάλλον είναι όλα δικά του - εκτός από το σενάριο βεβαίως, το οποίο είναι του Gaiman

 

Επίσης, το γυμνό ήταν ήδη διαδεδομένο στην Ευρώπη τουλάχιστον από τα 60ς και στην Ελλάδα από το τέλος των 70ς. Δεν νομίζω πως ο Μανάρα είναι ακριβώς πρωτοπόρος σ'αυτό.

 

Δεν εννοούσα τόσο την επίδειξη γυμνού όσο την αντίδραση του κοινού σε αυτό - το να ξεκινήσει κάποιος σήμερα να ζωγραφίζει γυμνό για να προκαλέσει είναι όντως λίγο άτοπο, αλλά δεν ήταν τόσο κάποιες δεκαετίες πριν.

 

Εμένα πάντως το σχέδιό του μου φαίνεται όμορφο, αλλά μπορώ να κρίνω μόνο βάσει αυτού - δεν έχω διαβάσει δικό του σενάριο για να δω πώς το συνδυάζει.

[araquel]

(,,,) αναρωτιέμαι αφ'ενός μεν γιατί τα γνωστότερά του εδώ (οκ, όχι μόνο εδώ) είναι τα πιο τσοντοειδή και όχι τα υπόλοιπα, και αφ'ετέρου αν τα παλαιότερα και πιο άγνωστα άλμπουμ του είναι επίσης ερωτικοπορνογραφικά.(...)

στο κέντρο στο οποίο είχα παρουσιαστεί στο μαυροδένδρι κοζάνης, τα είχα τακιμιάσει με ένα δεκανέα που είχε διαβάσει αρκετά κόμιξ. παραδόξως, με ένα λοχία που έκανα εφόδους στο ίδιο κέντρο είχαμε αρκετές συζητήσεις περί κόμιξ, αυτός μου είχε συστήσει τους invisibles και τον allan moore. (γιατί στις υπόλοιπες μονάδες που πήγα δεν είχε κομιξάδες τύπους; τέλος πάντων...)

 

όπως ξεκίνησα να λέω, ο δεκανέας αυτός μού είχε πει ότι είχε διαβάσει μια ιστορία του μανάρα με ένα παιδάκι που βλέπει από το παράθυρο του δωματίου του στο δρόμο ένα καθρέφτισμα των ηρώων του, μόνο και μόνο για να κοιτάξει από το παράθυρο του σπιτιού του, ενήλικος πια και πνιγμένος στη ρουτίνα, και να δει στο δρόμο μία αντανάκλαση του εαυτού του, ως μικρό παιδί, φυλακισμένο πίσω από κάγκελα (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). αυτό το θεωρώ μία εκπληκτική ιδέα, αλλά δεν κατόρθωσα να βρω την ιστορία, και μετά από λίγο σταμάτησα να την ψάχνω.

 

κανένας, καμιά ιδέα;

[Oberon]

Δυστυχώς δεν ξέρω ποια ιστορία μπορεί να είναι, Araquel. Ο Μανάρα έχει σχεδιάσει και κάμποσες μικρές ιστορίες που δημοσιεύονταν σε Γαλλικά ή Ιταλικά περιοδικά-ανθολογίες περίπου όπως η Βαβέλ, και ίσως εκεί να είχε δει αυτή την ιστορία ο φίλος σου.

 

Τrill, και μένα δεν μου είναι δυσάρεστο το σχέδιό του σίγουρα, και πιθανά για Αμερικανικά κόμικς να θεωρείται και ιδιαίτερα "στυλάτο". Σαν μολύβι είναι σίγουρα καλός, σαν θεματολογία, στήσιμο και σενάριο έχω τις αμφιβολίες μου όμως.

Σε μια έκθεση κόμικς στο Μήλο στη Θεσσαλονίκη το '97 είχα δει και σελίδες με μολύβι του Μανάρα για μια σειρά με θέμα την Ελληνική Μυθολογία που όμως δεν τελείωσε, ούτε εκδόθηκε ποτέ από όσο ξέρω.

Τα μολύβια ήταν υπέροχα και οι θεές που σχεδίασε ακόμα πιο υπέροχες. Με ξένισε όμως το γεγονός πως σχεδίασε την Αθηνά εντελώς γυμνή, και πολύ μα πάρα πολύ προκλητική, φορώντας μόνο το κράνος και κρατώντας την ασπίδα της.

Το κόμικ δεν θα ήταν φάντασυ ή sci-fi ή κωμική παρωδία ώστε να δικαιολογήσει τη γύμνια της Αθηνάς, αλλά "ρεαλιστικό".

Και με ξένισε όχι το γυμνό φυσικά, αλλά η Αθηνά ποτέ δεν εμφανιζόταν γυμνή! Ήταν παρθένα, θεά της σοφίας και της στρατηγικής μπλα, μπλα, μπλα, και να τη βλέπω με τα τεράστια στήθη και το αιδοίο φάτσα κάρτα σαν να ήταν γυμνό μοντέλο στην καλύτερη περίπτωση, ή πόρνη στη χειρότερη, μου φάνηκε εντελώς "gratuitous" και, κακώς εννοούμενα, "εμπορικό".

(Φυσικά δεν εννοώ πως ενοχλήθηκα για κανέναν πατριωτικό λόγο).

[Dark desire]

Αν θα θέλαμε να πούμε πως κάποιος κάνει πορνό, αυτός θα ήταν ο Serpieri (Druuna). Αλλά δε δε νομίζω. Όσο για το Μανάρα, στις ιστορίες του θίγει διάφορα κοινωνικοπολιτικοπεριβαντολιγικο-δεν-ξερω-τι-σε-ικο προβλήματα. Δεν πετάει δυο βυζιά κι έναν κώλο και αυτό ήταν. Ειδικά τη στιγμή που είναι Ιταλός κι έχει θίξει την Ρωμαιοκαθολική, τον πάω με χίλια.

Ιδιως σε αυτο για τους Βοργιες....Τα "χωνει κανονικα (ολο το παπαδαριο του στορυ ειναι παρ'τον ενα και χτυπα τον αλλο!)

Πιστευω πως ο Μαναρα δεν ειναι καθαροαιμο πορνο (σαν αμερικανικη τσοντα δηλαδη), αλλα ενα υβριδιο μεταξυ πορνογραφιας και τεχνης. Πολυ καλο σκιτσο και ιστοριες με ενδιαφερον, που σε ψηνουν να διαβασεις και τα "αναμεσα" (μεταξυ δυο σκηνων με σεξ)