Κλάιβ Μπάρκερ (Clive Barker)

[Mictantecutli]

Μπήκα στο επίσημο σάητ του να δω μπας και αποφάσισε να βάλει μπρος τίποτα και όταν είδα τα βιβλία που "ετοιμάζει", με έπιασε νευρικό...
Βέβαια αν πατήσεις πάνω στο καθένα, θα δεις σε τι φάση είναι. Τα περισσότερα ακόμα είναι στο μυαλό του και μόνο... 

 

 

• Abarat Volumes IV and V
• Black Is The Devil's Rainbow
• Dollie
• A Night's Work
• Upcoming new editions, reprints
• The Scarlet Gospels
• The Art 3
• Cabal 2 and 3
• Galilee 2
• Thief Of Always 2
• Another Children's Book
• The 'Erotic' Collection
• The 'English' Book
• The 'Enormous' Book
• Imaginer art collection

[Nihilio]

Εχω διαβάσει τα κόμιξ Hellraiser που είναι γραμμένα από τον ίδιο τον Clive Barker και που δίνουν μια δική του εκδοχή για το πώς ήθελε να εξελιχθεί η μυθολογία που δημιούργησε... Δυστυχώς απογοητεύτηκα και εκτίμησα ακόμη περισσότερο το faranchise των ταινιών που ευτυχώς επέλεξε να μην κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση...

 

Στο κόμικ Hellraiser, ο Barker αφέθηκε να παρασυρθεί από την ελευθερία της έκφρασης που του παρέχει το συγκεκριμένο μέσο (όπως και η λογοτεχνία άλλωστε) και χειρίστηκε την έξοχη μυθολογία που ξεκίνησε με το Hellbound Heart με τον ίδιο τρόπο που θα έκανε κάποιο Fanboy ή κάποιος σεναριογράφος χολυγουντιανού μπλοκμπάστερ.

 

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Καταρχήν όσοι είμαστε φαν της λογοτεχνίας τρόμου, έχουμε διαπιστώσει ότι τα πρώτα έργα του συγγραφέα αποτελούν εξαίσια διαμάντια του είδους (τα βιβλία του αίματος, το Καμπάλ, το Hellbound Heart).

 

Οταν ο συγγραφέας αποφάσισε να απελευθερώσει όλη τη δύναμη της φαντασίας του στο χαρτί, έδωσε αριστουργήματα όπως τον υφαντόκοσμο, το μεγάλο μυστικό θέαμα, το αρχαίο μυστήριο, την Ιμάτζικα κλπ. Στα βιβλία αυτά έχει αποδείξει ότι είναι εξαιρετικός κοσμοπλάστης (μάλιστα ο υφαντόκοσμος αποτελεί κατ' εμέ ένα από τα καλύτερα φανταστικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει) ωστόσο πήρε οριστικό διαζύγιο από την απλή δομή και τη πιο περιορισμένη φαντασία που κατά κανόνα απαιτούν οι ιστορίες τρόμου. Γι' αυτό άλλωστε όλα αυτά τα ογκώδη μυθιστορήματα δεν έχουν καμία σχέση με τη λογοτεχνία τρόμου, αλλά κάλλιστα μπορεί να τα κατατάξει κανείς στο fantasy. Επίσης ο Barker απέδειξε ότι ενώ μπορεί να πει καταπληκτικές ιστορίες στα settings που δημιουργεί, αποτυγχάνει όταν επιχειρεί να πει μια δεύτερη ιστορία στο ίδιο setting (όπως έγινε με την αείπολη). Κάτι τέτοιο το βρίσκει βαρετό μάλλον γι' αυτό και δεν αποδίδει όπως πρέπει. Προτιμά να φτιάξει μια καινούργια κοσμοπλασία από το μηδέν προκειμένου να πει μια νέα ιστορία.

 

Όπως εύκολα διαπιστώνει κανείς στο κόμικ του Hellraiser, ο Barker αδυνατεί πλέον να συμμαζέψει τη φαντασία του σε πιο περιορισμένες φόρμες και δομές (ώστε να επανέλθει στη λογοτεχνία τρόμου). Η αρχική ιδέα του Hellbound heart είχε πετύχει ακριβώς γιατί βασιζόταν σε μια απλή πλοκή, ενώ η πολύπλοκη κοσμοπλασία λειτουργούσε στο υπόβαθρο.

 

Αντίθετα στο κόμικ του Hellraiser, ο Barker γιγαντώνει τη μυθολογία του σε μια τεράστια κλίμακα, ώστε από ένα σημείο της ιστορίας και έπειτα να τη χειρίζεται σαν ένα τετριμένο σενάριο χολυγουντιανής υπερπαραγωγής που διαπραγματεύεται "το τέλος του κόσμου". Νομίζω ότι όφειλε να διδαχτεί από τα λάθη του κινηματογραφικού fanchise το οποίο αποτύχαινε ΑΚΡΙΒΩΣ όταν επιχειρούσε να τοποθετήσει την ιστορία του σε μεγάλη κλίμακα (βλέπε Hellraiser 3 και 4).

 

Συμπερασματικά, μπορώ να πω ότι Μπάρκερ βρίσκεται συγγραφικά σε ένα επίπεδο που η φαντασία του οργιάζει σε τέτοιο βαθμό που του είναι αδύνατον να τη συμμαζέψει για να επανέλθει ουσιαστικά στη λογοτεχνία τρόμου. Γι' αυτό καλύτερα να παραμείνει στο fantasy και στις κοσμοπλασίες μεγάλης κλίμακας.

Μιλάμε για το Hellraiser της Epic ή αυτό της Boom;

[AlienBill]

 

Μιλάμε για το Hellraiser της Epic ή αυτό της Boom;

 

 

E, εφόσον μιλάω για χολυγουντιανή υπερπαραγωγή με το τέλος του κόσμου, προφανώς εννοώ το καινούργιο της Boom.

 

Το παλιό της Epic είχε μερικές καλές ιστορίες, αλλά και πολλές πατάτες...

[Μιχάλης]

Ξεκίνησα το Καταραμένο Παιχνίδι την προηγούμενη εβδομάδα.Έχω διαβάσει λιγο γιατί το άρχισα λίγο πριν την εξεταστική, αλλά μέχρι τώρα φαίνεται πολλά υποσχόμενο.Θα το ξαναπιάσω σε 1 1/2 εβδομάδα.

[BladeRunner]

Το The Scarlet Gospels θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Bell, μέσα στο καλοκαίρι!

 

 

The Scarlet Gospels takes readers back many years to the early days of two of Barker's most iconic characters in a battle of good and evil as old as time: The long-beleaguered detective Harry D'Amour, investigator of all supernatural, magical, and malevolent crimes faces off against his formidable, and intensely evil rival, Pinhead, the priest of hell.  Barker devotees have been waiting for The Scarlet Gospels with bated breath for years, and it’s everything they've begged for and more. Bloody, terrifying, and brilliantly complex, fans and newcomers alike will not be disappointed by the epic, visionary tale that is The Scarlet Gospels. Barker's horror will make your worst nightmares seem like bedtime stories. The Gospels are coming. Are you ready?

 

[Mictantecutli]

Από την μία ανυπομονώ, από την άλλη κρατάω μικρό καλάθι, γιατί είναι πολύ ντεφορμέ...

[Mictantecutli]

Ένα μικρό απόσπασμα από το The Scarlet Gospels, μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
http://www.wickedhorror.com/horror-news/read-an-exclusive-advance-excerpt-from-clive-barkers-the-scarlet-gospels/?doing_wp_cron=1424813466.4241220951080322265625

[BladeRunner]

Ο ελληνικός τίτλος του The Scarlet Gospels, θα είναι αυτός: Τα ευαγγέλια της κολάσεως. Να το περιμένουμε τον Ιούνιο.

[Mictantecutli]

Βγήκε και στο site της Bell. 12 Ιουνίου κυκλοφορεί. 416 σελίδες, 7,70ευρώ.

[joker-godfather]

Εχει διαβασει κανεις απο τη κοινοτητα το Scarlet Gospels στα αγγλικα να μας κανει ενα preview για το τι θα δουμε στις 12 Ιουνιου;

Προσφατα αρχισα να διαβαζω στα αγγλικα αλλα δεν εχω πιασει ακομα μπαρκερ,διαβαζεται στο πρωτότυπο η ειναι σαν τον Λαβκραφτ; 

[Nihilio]

Σκεφτόμουν να το πάρω εγώ, αλλά προτιμώ το Ελληνικό τσέπης απο ογκώδες hardcover. Γενικά διαβάζεται ο Barker στο πρωτοτυπο (λίγοι φτάνουν σε δυσκολία τον Lovecraft)

[Mictantecutli]

Εγώ πάντως κρατάω (δυστυχώς) ΠΟΛΥ μικρό καλάθι... Μακάρι να διαψευσθώ...

[joker-godfather]

Θα δοκιμασω στα Αγγλικα καποιο απο αυτα που δεν εχουν μεταφραστει και θα δω πως θα κυλίσει.Οσο για το μικρο καλαθι εχω να πω τα εξης:παιρνει τον πινχεντ ετσι οπως εχει χτιστει μεσα απο τις ταινιες και τον διαμορφωνει συμφωνα με τη προζα του αποκλιεται να βγει σαν το ημερολογιο ενος δαιμονα ,οποτε τα 7.50 ευρω θα πιασουν τοπο. 

[Μπόρχες]

Εχει διαβασει κανεις απο τη κοινοτητα το Scarlet Gospels στα αγγλικα να μας κανει ενα preview για το τι θα δουμε στις 12 Ιουνιου;

Προσφατα αρχισα να διαβαζω στα αγγλικα αλλα δεν εχω πιασει ακομα μπαρκερ,διαβαζεται στο πρωτότυπο η ειναι σαν τον Λαβκραφτ; 

 

 

Δεν ξέρω, αν σας βοηθάω, αλλά βρήκα τα δυο πρώτα κεφάλαια της αγγλόφωνης έκδοσης ελεύθερα στο Διαδίκτυο στην παρακάτω διεύθυνση.

 

http://c534909.r9.cf2.rackcdn.com/wp-content/uploads/2015/04/ScarletGospels_Excerpt.pdf

 

 

Μικρό δείγμα, αλλά, νομίζω ότι θα βοηθήσει.

[joker-godfather]

 

Εχει διαβασει κανεις απο τη κοινοτητα το Scarlet Gospels στα αγγλικα να μας κανει ενα preview για το τι θα δουμε στις 12 Ιουνιου;

Προσφατα αρχισα να διαβαζω στα αγγλικα αλλα δεν εχω πιασει ακομα μπαρκερ,διαβαζεται στο πρωτότυπο η ειναι σαν τον Λαβκραφτ; 

 

 

Δεν ξέρω, αν σας βοηθάω, αλλά βρήκα τα δυο πρώτα κεφάλαια της αγγλόφωνης έκδοσης ελεύθερα στο Διαδίκτυο στην παρακάτω διεύθυνση.

 

http://c534909.r9.cf2.rackcdn.com/wp-content/uploads/2015/04/ScarletGospels_Excerpt.pdf

 

 

Μικρό δείγμα, αλλά, νομίζω ότι θα βοηθήσει.

 

Βοηθαει ως προς τη γλωσσα,απο τη στιγμη ομως που σε δυο μερες θα το εχουμε στα χερια μας στα ελληνικα

ας μην αφησουμε τους εαυτους μας σε αυτο το spoiler δυο ατοφιων κεφαλαιων του βιβλιου.

[BladeRunner]

Τα Ευαγγέλια της Κολάσεως

 

Αυτό είναι με διαφορά το μεγαλύτερο σε μέγεθος βιβλίο του Κλάιβ Μπάρκερ που διαβάζω, μιας και μέχρι τώρα είχε τύχει να διαβάσω τα πιο μικρά του. Επίσης πέρασαν πάνω από εννιά μήνες από την τελευταία φορά που διάβασα κάτι δικό του, μετά τον περσινό Σεπτέμβρη με τον τέταρτο τόμο της σειράς Βιβλία του Αίματος. Πιστεύω μάλιστα ότι έκανα ρεκόρ μαζί του, μιας και ουσιαστικά το διάβασα μέσα σε μια ημέρα (βοήθησε και το γεγονός ότι έκανα ταξίδι με υπεραστικό λεωφορείο). 

 

Όσον αφορά την ιστορία, στο βιβλίο συναντούμε δυο από τους πιο σημαντικούς χαρακτήρες του Μπάρκερ, τον δαίμονα Πίνχεντ, ιερέα του Τάγματος των Κοινοβιτών της Κόλασης, και τον Χάρι Ντ'Αμούρ, έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ του παραφυσικού. Ο Πίνχεντ κατάφερε να εντοπίσει και να σκοτώσει τους τελευταίους ισχυρούς μάγους του κόσμου, έτσι απέσπασε τα μυστικά τους και απέκτησε τέτοιες δυνάμεις, με σκοπό να γίνει ο άρχοντας της Κόλασης. Ο Ντ'Αμούρ συνεργάζεται με την τυφλή Νόρμα Πέιν, η οποία μπορεί να βλέπει και να επικοινωνεί με τους νεκρούς. Ερευνώντας μια υπόθεση, άθελά του ο Ντ'Αμούρ θα ανοίξει μια πύλη μεταξύ Γης και Κόλασης, και η μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό θα ξεκινήσει. Ο Πίνχεντ χρειάζεται έναν μάρτυρα για να καταγράψει τον θρίαμβό του και ο Ντ'Αμούρ θα αναγκαστεί να κατέβει στην ίδια την Κόλαση για να σώσει την Νόρμα. Η συνέχεια επί... χάρτου.

 

Οπωσδήποτε καλό και άκρως ψυχαγωγικό βιβλίο τρόμου/σκοτεινής φαντασίας, με μπόλικες σπλατεριές, δυνατές εικόνες, σκηνές αηδίας και όλα τα καλούδια που μπορεί να συναντήσει κανείς σ'ένα τοπίο όπως η Κόλαση. Δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση να μην ευχαριστηθείτε μαυρίλα, βία και ένταση, μιας και η παρουσία τους είναι εγγυημένη. Όμως κάποια πράγματα σε χαρακτήρες, εξέλιξη της πλοκής και διαλόγους με ενόχλησαν. Οι χαρακτήρες δεν μου φάνηκαν ιδιαίτερα καλογραμμένοι, ακόμα και ο Πίνχεντ δηλαδή είχε τα προβλήματά του, και δεν συζητώ για κάποιους από τους περιφερειακούς που ήταν σαν καρικατούρες. Ειδικά κάποιοι προς το τέλος ήταν ένα δράμα. Επίσης μερικοί διάλογοι μου έφεραν αμηχανία, με την προσπάθειά τους για χιούμορ, και βαρέθηκα το αχρείαστο και αταίριαστο βρισίδι. Μου αρέσει το βρισίδι, αρκεί να υπάρχει λόγος και να μην χαλάει την αφήγηση. 

 

Γενικά, δεν είναι το αριστούργημα που όλοι ίσως περίμεναν, μετά από τόσα χρόνια αναμονής. Έχει τα προβλήματά του και τα ενοχλητικά του σημεία. Όμως σίγουρα έχει και κάποιες εξαιρετικές στιγμές, ειδικά στις αρχές. Και είναι ιδιαίτερα ευκολοδιάβαστο και αρκετά σκοτεινό, με χορταστικές περιγραφές της Κόλασης και με πολλές σκηνές δράσης και αηδίας. Αν δεν θέσετε τον πήχη πολύ ψηλά, δεν νομίζω να μην το ευχαριστηθείτε. Εγώ σίγουρα πέρασα καλά. Ίσως να είμαι κάπως αυστηρός, βάζοντάς του τρία αστεράκια στο Goodreads (δεν γίνεται να του βάλω τριάμισι), όμως μιλάμε για έναν από τους άρχοντες του τρόμου, και όχι έναν άπειρο συγγραφέα.

 

7/10

[joker-godfather]

Να αφήσω και εγω το σχόλιο μου περί Κολάσεως και των Ευαγγελίων της.Το βιβλίο αρχίζει με μια σκηνή βγαλμένη κατευθείαν απο τις ταινιες της σειρας αλλα με σαφώς πιο αριστοτεχνικη απόδοση η οποια μοιάζει να γραφτηκε τα αμεσως επομενα χρονια μετα το τελος της δευτερης ταινιας και για αυτο ισως φανταζει λιγο παράταιρη με το υπολοιπο βιβλιο.Θα υποπέσω σε ενα μικρο spoiler,η σκηνη αυτη ειναι η πρωτη απο τις τρεις που χρησιμοποιεί τις cult αλυσιδες του o Pinhead.

 Όσον αφορα τον πινχεντ για το συνολο του βιβλιου,υπαρχουν διάχυτα σημεια στα οποια ο Μπαρκερ ακολουθει τον (αντι)ηρωα οπως διαμορφώθηκε απο τις ταινιες πραγμα για το οποιο αραιά και που αφηνει να εννοηθεί μια αντιπάθεια,για παραδειγμα ο συγγραφεας επιλεγει να τον προσφωνει με διαφορους τίτλους εκτος απο Πινχεντ,ονομα το οποιο δεν επαναλαμβανεται πανω απο 15 φορες στο βιβλιο.Θετικο παντως για τα ατομα που διαβαζουν το βιβλιο μονο και μονο για τον πινχεντ ειναι οτι μεχρι και τις τελευταιες σελιδες ο χαρακτηρας ειναι over powered σε σημεια που ξεφευγει απο την αλαζονια για την οποια ολοι τον αγαπησαμε και να φτανει σε επιπεδα υβρεως με συνεχεια αναλογη με τη λυση αρχαιου δραματος,χωρις,φυσικα,να λειπει ενα χολιγουντιανο τελος.

   Ο Μπαρκερ επιλεγει κυριο σημειο δρασης του να ειναι η κολαση,χωρις πνευματικες η ψυχολογικες προεκτασεις,στελνει οντως τους χαρακτηρες του στη κολαση.Μια κολαση βγαλμενη απο τα πρωτα κεφαλαια του ημερολγιου ενος δαιμονα,ευτυχως αυτη τη φορα εμπλουτισμενη με κατι ουσιαστικο και ενδιαφερον.Προσωπικα με ξενισε το γεγονος οτι δινει στη κολαση εναν ρεαλιστικο και σχεδον ανθρωπινο χαρακτηρα και καταρρίπτει σχεδον καθε ειδους πνευματισμο,κατι που οπως μας εδειξε παλιοτερα στον υφαντοκοσμο μπορει ευκολα να διαχειριστει.

  Σχετικα με τους αλλους χαρακτηρες,συνοπτικα πορουμε να πουμε τα εξης:ο Πινχεντ,ο Ντ'αμουρ,η Νορμα ως κινητηριο οργανο της πλοκης και οι υπολοιποι καλοπληρωμενοι κομπαρσοι.Δεν γνωριζω αν εγινε περικοπη στη επιμελεια του βιβλιου αλλα ενα βιβλιο με τοσους λιγους χαρακτηρες πρεπει να εχει και ενα υποβαθρο να τους στηριζει κατα τη διαρκεια της πλοκης.Δε μιλαω για χαρακτηρες περαστικους που σκοπος τους ειναι να σφαχτουν με φανταχτερο τροπο αλλα για χαρακτηρες που αποτελουν την κυρια διασωστικη ομαδα που σπευδει προς τη κολαση.Πραγματικα ενιωσα οτι ο Μπαρκερ εψαχνε κοσμο μονο και μονο για να ξεστομίσει τις cheesy ''κωμικες'' ατακες στο τελος καθε και επαναλαμβανω καθε κεφαλαιου,πραγματικα καθε χαρακτηρα θα μπορουσε ανετα να τον ενσαρκώσει ενας Σβατζενεκερ της δεκαετιας του '80

  Κατι τελευταιο αν καποιος δεν γνωριζει οτι ο Μπαρκερ ειναι ομοφυλοφιλος θα το καταλαβει μεχρι τα μεσα του βιβλιου και οχι λυρικα οπως μας συνηθιζε στα βιβλια του αιματος αλλα με ευθητητα ομοια με βιντεοκλιπ των Village people.Προσωπικα δεν ενοχλουμε απο το γεγονος αυτο απλα ο λογος που χρησιμοποιει ταιριαζει περισσοτερο για paperback εκδοση και σε ορισμενα σημεια ταιριαζει και σε βιβλιο περιπτερου οπου ο τυχαιος περαστικος θα αγορασει το βιβλιο επειδη ανοιξε μια τυχαια σελιδα και επεσα πανω στη λεξη ''καυλι''.Ευτυχως η περιγραφικη δεινοτητα του Μπαρκερ ερχεται να διορθωσει οποια διαλογικα λαθη εγιναν,ενω δε επειπαν σκηνες συγκινησης οπως αυτη στη τελευταια σελιδα του βιβλιου

  Γενικως θεωρω οτι ειναι ενα βιβλιο που δεν διαβαζεται αν δεν εχεις κανει μια προετοιμασια πανω στο κοσμο του Hellraiser,οποιος δε βρισκει το πρωτο βιβλιο λογω εξαντλησης του δεν πρεπει να ανησυχει γιατι το μονο που περνα απο το πρωτο βιβλιο στο δευτερο ειναο ο κυβος του Λεμαρσαν.Προσωπικα το θα γουσταρα καμια 200αρια ουσιώδεις σελιδες ακομα για να εβαζα ενα 9/10 οσο και να θελω να το παιξω funboy της σειρας το βιβλιο ειναι ενα εφταρι τιμης ενεκεν των οπως φαινεται οχι και τοσο αθανατων Cenobites.

Edited June 18, 2015 by joker-godfather

[Adicto]

Το βιβλίο ώρες ώρες σε κάνει να νομίζεις πως διαβάζεις καλογραμμένο Μάστερτον...

[Nihilio]

Το βιβλίο ώρες ώρες σε κάνει να νομίζεις πως διαβάζεις καλογραμμένο Μάστερτον...

Ναι, στις καλές ώρες του...

[Count Baltar]

Το βιβλίο ώρες ώρες σε κάνει να νομίζεις πως διαβάζεις καλογραμμένο Μάστερτον...

Μέχρι τη σελίδα 100 που έχω φτάσει, θα συμφωνήσω 100%.

[Nihilio]

Το Ευαγγέλια της Κολάσεως μόλις το τελείωσα. Κατ αρχήν να τονίσω ότι, αν θέλετε να διαβάσετε κλασικό Barker ατυχήσατε. Γιατί το συγκεκριμένο βιβλίο απέχει μακριά από κλασικά έργα του όπως το Hellraiser ή ο Υφαντόκοσμος. Απόδειξη είτε ότι ο συγγραφέας "το έχει χάσει" είτε ότι μεγάλο μέρος του έργου έχει γραφτεί από ghostrwriter.

Αλλά ας πάρουμε την κριτική από την αρχή, το βιβλίο αποτελεί συνέχεια του Hellraiser, με τον Ιερέα της Κόλασης (οι φίλοι τον φωνάζουν Pinhead) να σκοτώνει έναν προς έναν μάγους και να κλέβει τα μυστικά τους. Σύντομα όμως στο κυνήγι αυτό μπλέκει ο ντετέκτιβ Χάρυ Ντ'Αμούρ (γιατί όλοι οι supernatural detectives λέγονται Χάρυ) και, μαζί με τους πιστούς του συντρόφους, αρχίζει ένα ταξίδι στα έγκατα της Κολάσεως που ταράζεται συθέμελα όταν το σχέδιο του Pinhead μπαίνει σε εφαρμογή.
Οι πρώτες 100 και βάλε σελίδες, μέχρι και τη στιγμή που οι χαρακτήρες πάνε στην Κόλαση, είναι όχι εκπληκτικές, αλλά μια απλοποιημένη έκδοση των όσων περιμέναμε: ευφάνταστα σκηνικά βίας, απογυμνωμένα όμως από τις λυρικές περιγραφές του παλιού Μπάρκερ, με αρκετό ευχάριστο σπλάττερ και διαστροφή. Όπως παρατήρησε και o Σταμάτης, ο Μπάρκερ γράφει σαν Graham Masterton στα καλά του.

Τα χοντρά προβλήματα του βιβλίου ξεκινάνε όταν περνάμε στην Κόλαση, όπου ένιωσα ότι διάβαζα ένα fanfic του Pinhead που πέρασε από επαγγελματική επιμέλεια. Και εδώ οι γλαφυρές περιγραφές και η έντονη φαντασία του Μπάρκερ είναι άφαντες και μόνο πού και πού θα βρούμε μερικές εντυπωσιακές εικόνες-φαντάσματα του παλιού εαυτού του (ίσως βέβαια να φταίει και η Ελληνική μετάφραση) ενώ οι χαρακτήρες είναι τσόφλια που περπατάνε και κάποιοι από αυτούς κάνουν και κάτι σημαντικό. Η κεντρική πλοκή είναι προσχηματική μεν αλλά τουλάχιστον έχει καλές ανατροπές σε 1-2 σημεία, αν δεν είχε γραφτεί τόσο περιληπτικά και απογυμνωμένα από εκφραστικά μέσα (να θυμίσω ότι πίσω στο 2008 είχε ανακοινωθεί ότι το βιβλίο θα ήταν κάπου 1200 σελίδες, ξεκινώντας από τη Σταύρωση) τουλάχιστον όμως το τέλος είναι κλασικός Μπάρκερ και κλείνει ευχάριστα το αδύναμο δευτεροτρίτο αρκ.

Ευχάριστο βιβλίο για να περάσεις την ώρα σου, αλλά τίποτα περισσότερο και σίγουρα, χωρίς να είναι κακό, όχι αντάξιο του ονόματος του συγγραφέα του...

Edited December 12, 2015 by Nihilio

[Count Baltar]

Και εδώ οι γλαφυρές περιγραφές και η έντονη φαντασία του Μπάρκερ είναι άφαντες και μόνο πού και πού θα βρούμε μερικές εντυπωσιακές εικόνες-φαντάσματα του παλιού εαυτού του (ίσως βέβαια να φταίει και η Ελληνική μετάφραση) ..

 Λίγο δύσκολο μου φαίνεται: α) Δηλαδή έχει απαλείψει στοιχεία; Έχει αλλάξει το κείμενο; Μόνο έτσι, δεδομένου ότι β) τουλάχιστον μέχρι εκεί όπου έχω φτάσει (125 σελ.) τουλάχιστον η απόδοση στα ελληνικά είναι εξαιρετική (εντάξει, δεν έκανα αντιπαραβολή, αλλά επιτρέψτε μου να μπορώ να κρίνω κάποια πράγματα), ένα typo έχω βρει όλο κι όλο, και άντε ίσως ένα σημείο όπου μπορεί να καταλογιστεί, πολύ αυστηρά, αγγλισμός. Τέτοια κατρακύλα να έχει συμβεί από εκεί και μετά;

[Nihilio]

 

Και εδώ οι γλαφυρές περιγραφές και η έντονη φαντασία του Μπάρκερ είναι άφαντες και μόνο πού και πού θα βρούμε μερικές εντυπωσιακές εικόνες-φαντάσματα του παλιού εαυτού του (ίσως βέβαια να φταίει και η Ελληνική μετάφραση) ..

 Λίγο δύσκολο μου φαίνεται: α) Δηλαδή έχει απαλείψει στοιχεία; Έχει αλλάξει το κείμενο; Μόνο έτσι, δεδομένου ότι β) τουλάχιστον μέχρι εκεί όπου έχω φτάσει (125 σελ.) τουλάχιστον η απόδοση στα ελληνικά είναι εξαιρετική (εντάξει, δεν έκανα αντιπαραβολή, αλλά επιτρέψτε μου να μπορώ να κρίνω κάποια πράγματα), ένα typo έχω βρει όλο κι όλο, και άντε ίσως ένα σημείο όπου μπορεί να καταλογιστεί, πολύ αυστηρά, αγγλισμός. Τέτοια κατρακύλα να έχει συμβεί από εκεί και μετά;

 

Διάβασε και κρίνε μόνος σου, Κόμη

[BladeRunner]

Πάντως εμένα η μετάφραση μου φάνηκε μια χαρά, στα γνωστά επίπεδα των εκδόσεων. Απλώς ο Μπάρκερ δεν είναι ο ίδιος πια. Όμως και πάλι πέρασα καλά!

Edited June 22, 2015 by BladeRunner

[giorgos lagonas]

Λίγο μετά τη μέση είμαι, αλλά με έχει ήδη κουράσει. 

 

Οι πρώτες 100 σελίδες κύλησαν νεράκι και το μεσαίο μέρος σέρνεται. 

 

Βασικά, το βιβλίο λειτουργεί (από την 100κάτι σελίδα και μετά) περισσότερο σαν φάνταζυ και μάλιστα ανέμπνευστο φάνταζυ, (η κόλαση του Μπάρκερ είναι ένα τελείως βαρετό μέρος, για την ώρα) με λειψές περιγραφές και άσκοπη χρήση του χιούμορ. Ειδικά η τόσο casual παρουσία του υπερφυσικού στοιχείο και οι χλιαρές αντιδράσεις των πρωταγωνιστών (μέχρι χαβαλέ που κάνουν σε σκηνές που υποτίθεται είναι μακελειά στην κόλαση) προσωπικά με εκνεύρισαν. 

 

Τα reviews λένε ότι προς το τέλος το βιβλίο καταφέρνει να ξεκολλήσει από το βούρκο. Ίδωμεν...