Ντέιβιντ Γκέμελ - Θρύλοι των Ριγκάντε (David Gemmell - The Rigante series)

[Blacksword]

Ο Gemmell για μένα από τη στιγμή που τον γνώρισα κατάλαβα πόσο σπουδαίος συγγραφέας είναι και ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο που είναι τόσο διάσημος στο χώρο τις Ηρωικής Φαντασίας και έγινε αμέσως ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Παρακάτω ένα σχόλιο όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής:

 

Rigante

Τα πρώτα βιβλία του Gemmell που έπιασα και πραγματικά τον λάτρεψα, αν και την σειρά την διάβασα λίγο ανάποδα γιατί δεν έβρισκα το πρώτο βιβλίο αλλά δεν πειράζει και τόσο μιας και όλα του τα βιβλία είναι αυτοτελή.

 

Ξίφος στην καταιγίδα

Στο πρώτο βιβλίο βλέπουμε τον Κόναβαρ, ένα αγόρι που θέλει να μάθει τον κόσμο και μεγαλώνοντας να γίνει αρχηγός της φυλής του.

Το βιβλίο είναι σίγουρα το καλύτερο της σειράς (και ένα από τα αγαπημένα μου του Gemmell) με τον πρωταγωνιστή να ωριμάζει μέσα από αγάπη, θλίψη και πόλεμο. Πάρα πολύ καλό ξεκίνημα στον κόσμο των Ριγκαντε, το συστήνω ανεπιφύλακτα.

 

Το γεράκι του μεσονυκτίου

Εδώ βλέπουμε τον γιο του Κόναβαρ, τον Μπέιν που είναι εξορισμένος από την φυλή και την κληρονομιά του πατέρα του και προσπαθεί να γίνει και αυτός ήρωας με τον δικό του τρόπο.

Η ιστορία αν και λίγο πιο ελαφριά από το πρώτο είναι αρκετά καλή όπως επίσης μου άρεσε και ο πρωταγωνιστής. Συνολικά είναι μια αρκετά καλή συνέχεια.

 

Καρδιά από έβενο

Η ιστορία πλέον περνάει αρκετούς αιώνες μετά σε μια άλλη εποχή με την κληρονομιά των Ριγκαντε να έχει σχεδόν χαθεί. Η γραφή του συγγραφέα συνεχίζει στο ίδιο ύφος με το τέλος του βιβλίου να δείχνει να έχει άμεση συνέχεια με το επόμενο, ενώ τα πρώτα ήταν πιο αυτοτελή.

Συνολικά είναι ένα καλό βιβλίο αλλά όχι τόσο καλό όσο τα προηγούμενα.

 

Stormrider

Το τελευταίο μέρος της σειράς είναι λίγο πιο διαφορετικό από αυτά που μας έχει συνηθίσει ο Gemmell στα προηγούμενα βιβλία αλλά δεν παύει να είναι εξίσου καλό με ένα μεγάλο πόλεμο να έρχεται.

Έχοντας πλέον κάνει μια εισαγωγή των χαρακτήρων στο προηγούμενο βιβλίο, η ιστορία επικεντρώνεται μερικά χρόνια μετά με τον Ravenheart και τον Stormrider να μπλέκονται μέσα σε ένα μεγάλο πόλεμο που ξεσπάει ανάμεσα στους Rigante, τον Moidart αλλά και το στρατό του Βασιλιά.

Επίσης να τονίσω ότι οι δευτερεύοντες και τρίτοι χαρακτήρες εδώ, αν και μπορεί να μην φαίνεται στην αρχή, παίζουν και αυτοί μεγάλο ρόλο στην ιστορία πράγμα που μου άρεσε πάρα πολύ αυτό.

 

Συνολικά μπορώ να πω ότι ο Gemmell έκανε ένα πολύ δυνατό και ξεχωριστό φινάλε που σίγουρα δεν πρέπει να χάσετε.

 

Drenai

 

Ντρας ο θρύλος

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι το πρώτο που έγγραψε ο Gemmell στην καριέρα του και αν και μου αρέσει πολύ σαν συγγραφέας φαίνεται ότι είχε ακόμα δρόμο για να βελτιωθεί.

Η ιστορία προχωράει γρήγορα (ίσως υπερβολικά γρήγορα) και ο Gemmell δεν πολυασχολείται με την ανάπτυξη χαρακτήρων τόσο πολύ, ειδικότερα με τον Ντρας προσωπικά ήθελα να τον μάθω λίγο παραπάνω, η γραφή του είναι απλή με εύκολα ονόματα χωρίς να κουράζει.
Συνολικά είναι καλό βιβλίο γρήγορο, διασκεδαστικό, με αρκετή δράση και με τον Gemmell να δείχνει τι σημαίνει να είσαι Ήρωας.

 

Ο βασιλιάς πέρα από την πύλη

Ένα ακόμα εξαιρετικό βιβλίο από τον Gemmell με την γραφή του να αρχίζει να στρώνει και η πλοκή του να σοβαρεύει.

Το βιβλίο αν και αυτόνομο έχει κάποια στοιχεία με το προηγούμενο αλλά με εντελώς καινούργιους χαρακτήρες, με την ιστορία να εξελίσσεται 100 χρόνια μετά από τον «Ντρας το θρύλο», οπότε και να διαβαστεί πρώτο δεν παίζει και μεγάλο ρόλο.

Η ιστορία αν και ξεκινάει χαλαρά, όσο φτάνει στο τέλος γίνεται όλο και πιο σκοτεινό, που είναι ίσως και αυτό που μου άρεσε περισσότερο στο βιβλίο.

 

Σκοτεινός ταξιδευτής

Πολύ καλό βιβλίο και αυτό, με τον Gemmell να μας ταξιδεύει στην αρχή του κόσμου των Ντρενάι και αν και έχει γραφτεί τρίτο είναι ουσιαστικά το πρώτο απ' όλα.
Η γραφή του Gemmell είναι ακόμα καλύτερη σε σχέση με τα προηγούμενα και η ιστορία επίσης είναι πλούσια τόσο σε κοσμοπλασία όσο και στην ανάπτυξη των χαρακτήρων.

 

Η επιστροφή των ηρώων

Στο τέταρτο βιβλίο με τους θρύλους των Ντρενάι ο Gemmell αυτή τη φορά φτιάχνει μια πιο ελαφριά και διασκεδαστική ιστορία και να αφήνει λίγο σε δεύτερη μοίρα την πλοκή.

Παρ' όλο που είναι και αυτό το βιβλίο αυτόνομο, η ιστορία συνδέεται άμεσα με το «Βασιλιά πέρα από την πύλη» καθώς τα γεγονότα παίρνουν μέρος 30 χρόνια μετά, με τα παιδιά του Τενάκα Χαν να έχουν μεγαλώσει.

Η πλοκή του βιβλίου αν και σε γενικές γραμμές δεν τραβάει πολύ, είναι σίγουρα διασκεδαστική με τον Gemmell να δίνει ένα εκπληκτικό φινάλε για άλλη μία φορά.

 

Troy

 

Ο αργυρότοξος θεός

Σε αυτό το βιβλίο ο Gemmell όχι μόνο έχει γράψει μία υπέροχη ιστορία βασισμένη στη μυθολογία της Τροίας αλλά και η γραφή του είναι κλάσης ανώτερη από οτιδήποτε είχε γράψει μέχρι τότε.

Η ιστορία αν και έχει κάποια ελαφρά στοιχεία φαντασίας, ταιριάζουν πολύ καλά και σχεδόν ούτε που φαίνονται, με τον Gemmell να ακολουθεί τον δικό του δρόμο στην ιστορία της Τροίας, πράγμα που το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον, και να μας δείχνει για άλλη μια φορά ένα μεγάλο ήρωα που δεν ξέρουμε.

 

Ένα βιβλίο που σίγουρα δεν πρέπει να χάσετε είτε είστε φανς του Gemmell είτε όχι.
 

Edited October 22, 2015 by Blacksword

[Blacksword]

Shield of Thunder

Ένα ακόμα εξαιρετικό βιβλίο από το Gemmell που μας οδηγεί πιο βαθιά στα γεγονότα του Τρωικού Πολέμου με τους ήρωες αυτή τη φορά να πρέπει να διαλέξουν ποιον να υπερασπίσουν.

 

Η ιστορία εδώ αν και εξελίσσεται γύρω από δύο Μυκηναίους πολεμιστές, τον Καλλιάδη και τον Βανοκλή που μπλέκονται μέσα σε περιπέτειες άλλων, βλέπουμε επίσης και τον Οδυσσέα ή αλλιώς γνωστός σαν ο Άσχημος Βασιλιάς, όπως ακόμα και τον Αχιλλέα που κάνει μια μικρή αλλά εντυπωσιακή εμφάνιση, αλλά και αρκετούς χαρακτήρες από το προηγούμενο βιβλίο που παίζουν και αυτοί το ρόλο τους.

Όμως πολλοί από αυτούς, μέσα από δολοπλοκίες και συνομωσίες θα βρεθούν αντίπαλοι στην αρχή ενός μεγάλου πολέμου και θα πρέπει να διαλέξουν αν θα προστατέψουν ή θα θυσιάσουν αυτούς που αγαπούν.

 

Για τη γραφή του Gemmell νομίζω δεν χρειάζεται να πω πολλά καθώς συνεχίζει να είναι στα ίδια επίπεδα με το προηγούμενο και αν έχει κάποια μειονεκτήματα αυτό το βιβλίο είναι πολύ λίγα για να επηρεάσουν την ιστορία.

 

Συνολικά, είναι σίγουρα μια πολύ δυνατή συνέχεια που πιστεύω δεν θα σας απογοητεύσει.

 

Fall of Kings

Ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του Gemmell πιστεύω είναι αυτό εδώ, γιατί εκτός ότι κλείνει την σειρά, κλείνει και την συγγραφική πορεία του αλλά και τη ζωή του.

 

Για όσους δεν το ξέρουν, για την ολοκλήρωση του βοήθησε και η γυναίκα του, Stella, καθώς ο Gemmell έφυγε από τη ζωή όταν το έγγραφε και έχοντας ολοκληρώσει μέχρι τότε μόνο το μισό. Όμως, μετά το θάνατο του, η γυναίκα του αποφάσισε να το τελειώσει, έχοντας πλέον και αυτή μια μικρή πείρα από τα τόσα χρόνια που τον βοήθαγε στα βιβλία του, ολοκληρώνοντας έτσι και την σειρά.

 

Όσον αφορά τώρα το ίδιο το βιβλίο η γυναίκα του έχει κάνει πολύ καλή δουλεία συμπληρώνοντας την υπόλοιπη ιστορία, χωρίς καν να φαίνεται ότι είχε μείνει ανολοκλήρωτη από τον ίδιο τον συγγραφέα.

Η ιστορία, φυσικά, εξελίσσεται πλέον, βαθιά μέσα στα γεγονότα του μεγάλου πολέμου που εμφανίζονται όλοι οι γνωστοί αλλά και μεγάλοι ήρωες της μυθολογίας. Ο Gemmell, όπως και σε όλη την σειρά, φτιάχνει τον δικό του δρόμο για του ήρωες της ιστορίας που για άλλη μια φορά δείχνει ότι η αγάπη, η φιλία και η συμπόνια παίζουν μεγάλο ρόλο για τον καθορισμό του κάθε χαρακτήρα αλλά και του ίδιου του πολέμου σε ένα πραγματικά δυνατό αλλά και ταυτόχρονα συγκινητικό φινάλε.

 

Κλείνοντας, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η σειρά κλείνει υπέροχα, με ένα πραγματικά τρομερά καλό βιβλίο που δείχνει Ήρωες με όλη τη σημασία της λέξης. Το σίγουρο όμως, είναι ότι ο Gemmell είναι ένας συγγραφέας που πραγματικά θα λείψει από τον κόσμο του φανταστικού.

[Solonor]

Πώς το λένε αυτό με την αγάπη και το μίσος;

Αν υπάρχει ένας συγγραφέας που σιχαίνομαι είναι ο Gemmel.

Το τέλος της τριλογίας της Τροίας είναι το πιο ελλεϊνό τρολάρισμα που έχω διαβάσει. Ούτε προοικονομία, ούτε ρεαλισμός. Αγνό, ατόφιο τρολάρισμα. Και μάλιστα τρολάρισμα προπαγανδιστικό, όχι κλείσιμο ματιού, αλλά με μια καλή, γεμάτη φτυαριά κοπριάς στο χέρι, να σου λέει: κάνε "ααα".

Δεν μπορούσα να φανταστώ καν ότι υπάρχει τρόπος με τις είκοσι τελευταίες σελίδες να ακυρώσεις έτσι τις χιλιάδες που προηγούνταν.

Ούτε ότι μια ωραιότατη τριλογία θα κατέληγε σε μια πρόχειρη χλέπα.

Είναι σαν να άλλαξε θέσεις με κάποιον άσχετο, κάποιον φίλο του, τη γυναίκα του.

Ώπα, μισό λεπτό. Αυτό συνέβη. Διότι ο τύπος πέθανε.

Άρα συγχωρείται; Όχι.

Διότι δεν φταίει η κακόμοιρη η γυναίκα.

Δεν φταίει η άθλια εκτέλεση. Φταίει η ιδέα. 

[Blacksword]

Πώς το λένε αυτό με την αγάπη και το μίσος;

Αν υπάρχει ένας συγγραφέας που σιχαίνομαι είναι ο Gemmel.

Το τέλος της τριλογίας της Τροίας είναι το πιο ελλεϊνό τρολάρισμα που έχω διαβάσει. Ούτε προοικονομία, ούτε ρεαλισμός. Αγνό, ατόφιο τρολάρισμα. Και μάλιστα τρολάρισμα προπαγανδιστικό, όχι κλείσιμο ματιού, αλλά με μια καλή, γεμάτη φτυαριά κοπριάς στο χέρι, να σου λέει: κάνε "ααα".

Δεν μπορούσα να φανταστώ καν ότι υπάρχει τρόπος με τις είκοσι τελευταίες σελίδες να ακυρώσεις έτσι τις χιλιάδες που προηγούνταν.

Ούτε ότι μια ωραιότατη τριλογία θα κατέληγε σε μια πρόχειρη χλέπα.

Είναι σαν να άλλαξε θέσεις με κάποιον άσχετο, κάποιον φίλο του, τη γυναίκα του.

Ώπα, μισό λεπτό. Αυτό συνέβη. Διότι ο τύπος πέθανε.

Άρα συγχωρείται; Όχι.

Διότι δεν φταίει η κακόμοιρη η γυναίκα.

Δεν φταίει η άθλια εκτέλεση. Φταίει η ιδέα. 

 

Σίγουρα έχει κάποια θεματάκια το βιβλίο αλλά προσωπικά δεν με πείραξε αυτό που λες, γιατί εκτός ότι το αναφέρει η Κασσάνδρα από την αρχή, δίνει την ευκαιρία στους χαρακτήρες για μια καινούργια αρχή μετά τον μεγάλο πόλεμο.

[Blacksword]

Ironhand’s Daughter

 

Ένα από τα λιγότερα γνωστά βιβλία του Gemmell είναι το συγκεκριμένο και αυτό ίσως γιατί έχει μια γυναίκα για πρωταγωνιστή και όχι τους γνωστούς μεγάλους ήρωες του.

 

Η ιστορία εξελίσσεται γύρω από την Sigarni, μια γυναίκα πολεμίστρια-κυνηγό, που της αρέσει να ζει με τον δικό της ελεύτερο τρόπο, χωρίς να έχει ιδιαίτερες δεσμεύσεις.

Είναι η τελευταία απόγονος της βασιλικής γενιάς (δεν είναι σπόιλερ) αλλά κανείς δεν νοιάζεται για την καταγωγή της μιας και ο τελευταίος βασιλιάς είχε, ας πούμε, πολύ κακή «φήμη». Όμως καθώς θα προσπαθήσει να υπερασπιστεί τον εαυτό της αλλά και τους φίλους θα βρεθεί ανάμεσα σε έναν μεγάλο πόλεμο.

 

Γενικά, η ιστορία, αν και έχει μερικά ελαττώματα, είναι καλή αλλά πιστεύω θα ήταν πολύ καλύτερη αν είχε μερικές σελίδες ακόμα για να βοηθήσει ανάπτυξη της και πιο ιδιαίτερα με τους δευτερεύοντες χαρακτήρες.

Από την άλλη ο κόσμος που εξελίσσονται τα γεγονότα, αν και έχει μαγεία, είναι αρκετά απλός και ρεαλιστικός, πράγμα που προσωπικά δεν με χάλασε, αλλά είναι αρκετά καλός σε γενικές γραμμές. (Αν τον σύγκρινα με τα υπόλοιπα βιβλία του θα έλεγα ότι μου θυμίζει αρκετά τον κόσμο των Rigante.)

Όμως με όλα αυτά που ανέφερα δεν μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα μιας και παραμένει ένα ακόμα κλασικό Gemmell βιβλίο.

 

Συνολικά, αν και σίγουρα δεν είναι τέλειο, μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Οπότε όσοι έχετε διαβάσει άλλα δικά του βιβλία και σας άρεσαν θα σας το πρότεινα αν θέλετε να δείτε κάτι από μια διαφορετική οπτική.

[alucardos]

Τυγχανει να διαβαζω το "Ντρας ο Θρυλος".

Η γραφη του ειναι σχετικα απλη (αλλα ηταν το πρωτο του) ομως δεν ειναι βαρετος κατω απο οποιαδήποτε προυπόθεση. Ισως λιγο κοινος, αλλα δεν ειναι βαρετος. Το αγορασα 5.00 ευρω και για ενα πραγμα ειμαι σιγουρος. Αν και δεν ειναι το καλυτερο βιβλιο φαντασιας που εχω διαβασει (ουτε κατα διανοια) σιγουρα αξιζει περισσοτερο απο την τιμη του, και γενικα δεν απογοητευει.

[Blacksword]

The Hawk Eternal

 

Ένα ακόμα βιβλίο με την ηρωίδα Sigarni και με τον Gemmell αυτή τη φορά να μας ταξιδεύει σε ένα παράλληλο κόσμο όπου ένας μεγάλος πόλεμος είναι έτοιμος να ξεσπάσει.

 

Παρ’ όλο που αυτό το βιβλίο είναι η «συνέχεια» της ηρωίδας Sigarni έχει, ουσιαστικά, ένα πολύ μικρό ρόλο καθώς η ιστορία εδώ επικεντρώνεται, κυρίως, γύρω από δύο αναπάντεχους ήρωες, τον Caswallon, έναν πρώην κλέφτη των συντεχνιών, και τον νεαρό Gaelen όπου η μοίρα τους ένωσε και θα πρέπει μαζί να αντιμετωπίσουν τους βάρβαρους Aenir καθώς το μόνο που θέλουν είναι να κατακτήσουν την γη τους.

Εν τω μεταξύ ο Taliesen θα προσπαθήσει να βρει ένα τρόπο μέσα από τους κόσμους και τον ίδιο τον Χρόνο για γλιτώσει την Sigarni από την αναπάντεχη μοίρα της.

 

Το καλό σε αυτό το βιβλίο είναι ότι ο Gemmell χειρίζεται πολύ καλύτερα την ανάπτυξη της ιστορίας και των χαρακτήρων αλλά γενικά δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε τόσο όσο το προηγούμενο.

Και αυτό γιατί μερικές φορές έχανα το ενδιαφέρον μου με τους χαρακτήρες και ειδικά στη μέση του βιβλίου ο Gemmell ασχολείται, ίσως, υπερβολικά πολύ με του Αγώνες και πιστεύω θα μπορούσε να ήταν πιο «μαζεμένο» αυτό το κομμάτι.

Όμως στις τελευταίες 100 σελίδες αρχίζει και βελτιώνεται αρκετά η ιστορία αφού ο Gemmell εδώ παίζει αρκετά με τους παράλληλους κόσμους και τον χρόνο, με το μέλλον και το παρελθόν, πράγμα που πιστεύω ήταν αυτό που μου άρεσε περισσότερο στο βιβλίο (αυτό και η σκηνή με το τέρας).

Βέβαια θεωρώ αρκετά μεγάλο μείον το ότι η βασική πρωταγωνίστρια λείπει από την ιστορία και πιστεύω ότι θα γινόταν ακόμα καλύτερο αν ο Gemmell την είχε βάλει λίγο περισσότερο μέσα στην ιστορία αλλά από την άλλη έχει κάνει ένα αρκετά καλό φινάλε συνδυάζοντας την αρχή με το τέλος αλλά και με το πρώτο βιβλίο πράγμα που με εντυπωσίασε.

 

Συνολικά πάντως δεν μπορώ να πω ότι είναι κακό βιβλίο, ούτε ότι απογοητεύτηκα εντελώς, απλά μην περιμένετε τίποτα τρομερό.

[tifonas79]

Μου εκαναν δωρο αυτην την τριλογια προχθες,ενας φιλος την βρηκε σε καλη τιμη και ξερωντας το καινουργιο μου κολλημα με το φανταστικο μου την εκανε δωρο.Ηδη ειμαι σχεδον στα μισα του πρωτου βιβλιου,Ξιφος στην καταιγιδα και μπορω να πω οτι μου αρεσει πολυ .Μεχρι στιγμης η ιστορια, ειναι στην ουσια η ζωη ενως αγοριου που εχει χασει τον πατερα του και τον μεγαλωνει σαν γιο του ο καλυτερος φιλος του πατερα του και μεγαλος πολεμιστης.

 

Εχει και αλλα στοιχεια το βιλβιο αλλα αυτην ειναι η βασικη ιδεα μεχρι τωρα.Διακρινωκαι εγω [οπως και αλλοιφιλοι απο οτι ειδα στο Forum]επιρροες απο κελτες και ρωμαιους αλλα βασικα δεν με πειραζει καθολου ειναι πολυ καλογραμμενο απο οσο τουλαχισοτν εχω διαβασει και απο την σκοπια του αρχαριου αναγνωστη.

Μου αρεσει το εχω διαβασει το μισο σχεδον σε ελαχιστο χρονο.

Edited June 5, 2016 by tifonas79

[tifonas79]

Μου εκαναν δωρο αυτην την τριλογια προχθες,ενας φιλος την βρηκε σε καλη τιμη και ξερωντας το καινουργιο μου κολλημα με το φανταστικο μου την εκανε δωρο.Ηδη ειμαι σχεδον στα μισα του πρωτου βιβλιου,Ξιφος στην καταιγιδα και μπορω να πω οτι μου αρεσει πολυ .Μεχρι στιγμης η ιστορια, ειναι στην ουσια η ζωη ενως αγοριου που εχει χασει τον πατερα του και τον μεγαλωνει σαν γιο του ο καλυτερος φιλος του πατερα του και μεγαλος πολεμιστης.

 

Εχει και αλλα στοιχεια το βιλβιο αλλα αυτην ειναι η βασικη ιδεα μεχρι τωρα.Διακρινωκαι εγω [οπως και αλλοιφιλοι απο οτι ειδα στο Forum]επιρροες απο κελτες και ρωμαιους αλλα βασικα δεν με πειραζει καθολου ειναι πολυ καλογραμμενο απο οσο τουλαχισοτν εχω διαβασει και απο την σκοπια του αρχαριου αναγνωστη.

Μου αρεσει το εχω διαβασει το μισο σχεδον σε ελαχιστο χρονο.

Συγνωμη λαθος εκανα και ξαναβγηκε το ποστ

[heiron]

Η σειρά Ριγκάντε είναι τετραλογία αλλά η μετάφραση σταμάτησε στα τρία αφήνοντας το τελευταίο. Νομίζω κλείνει αρκετά θέματα στο τέλος το τρίτο(που είναι και 800 χρόνια μετά το 2ο) αλλά δεν έχω διαβάσει τη σειρά οπότε δεν παίρνω όρκο.
Όπως και να'χει καλό δώρο.

[tifonas79]

Τετραλογια ε.Εαν καταλαβα καλα μπορει ενας εκδοτης καλιστα να αρχιζει την μεταφραση σε μια σειρα και εαν δεν παει καλα η για αλλον λογο,σταματαει και αφηνει αμεταφραστα τα επομενα βιλβια?

 

Εαν το καταλαβα καλα τοτε θα προσανατολιζομαι σε σειρες που εχουν ηδη μεταφραστει ολοκληρες και εας ειναι πιο παλιες,γιατι τα αγγλικα μου ειναι απλα ανυπαρχτα.

[Blacksword]

Η σειρά Ριγκάντε είναι τετραλογία αλλά η μετάφραση σταμάτησε στα τρία αφήνοντας το τελευταίο. Νομίζω κλείνει αρκετά θέματα στο τέλος το τρίτο(που είναι και 800 χρόνια μετά το 2ο) αλλά δεν έχω διαβάσει τη σειρά οπότε δεν παίρνω όρκο.

Όπως και να'χει καλό δώρο.

 

Ακριβώς το αντίθετο θα έλεγα καθώς ανοίγει πολλά.

 

Τετραλογια ε.Εαν καταλαβα καλα μπορει ενας εκδοτης καλιστα να αρχιζει την μεταφραση σε μια σειρα και εαν δεν παει καλα η για αλλον λογο,σταματαει και αφηνει αμεταφραστα τα επομενα βιλβια?

 

Εαν το καταλαβα καλα τοτε θα προσανατολιζομαι σε σειρες που εχουν ηδη μεταφραστει ολοκληρες και εας ειναι πιο παλιες,γιατι τα αγγλικα μου ειναι απλα ανυπαρχτα.

 

Ναι, έτσι είναι δυστυχώς, οι μικρο-μεσαίοι εκδότες συνήθως τα παρατάνε αν δεν πάει καλά μια σειρά.

 

Τα δύο πρώτα πάντως μπορείς να τα διαβάσεις άνετα καθώς είναι αυτοτελή. Στο τρίτο θα έχεις κάποια θεματάκια γιατί αφήνει πολλά για το τέταρτο που είναι εκπληκτικό βιβλίο.

[tifonas79]

Τελειωσα την τριλογια [ειναι 4 βιβλια αλλα λεω τα μεταφρασμενα]μου αρεσε παρα πολυ και τα τρια βιβλια.

 

Μη εχοτας πειρα εχω να πω οτι το πρωτο βιβλιο εαν και με απλη πλοκη υποθεσης,ειχε μια εξαιρετικη συνδεση μεταξυ των χαρακτηρων αλλα και της δρασης,μου αρεσε παρα πολυ,δεν ειναι μονο ηρωικη φαντασια με την εννοια περνω ενα σπαθι και οποιον παρει ο χαρος,αλλα και με την εννοια της καθημερινης ηρωικοτητας των χαρακτηρων,που βασικα ειναι κατι που κανει και στα τρια βιβλια.

 

Δευτερο βιβλιο ειναι με τον γιο του Κονοβαρ [Ηρωας του πρωτου βιβλιου]και αφορα την ζωη του και το να γινει μονομαχος,πολυ καλο και αυτο το βιβλιο με το πεισμα του ηρωα να μου αρεσει πολυ οπως το γραφει και το περναει στον αναγνωστη ο συγγραφεας,Πολυ καλς εντυπωσεις παρολο την απλη πλοκη του και αυτο το βιβλιο.

 

Μια απο τα ιδια και το τριτο βιβλιο,απλη πλοκη αλλα πολυ καλο.Εχει αλλη κατευθυνση μιας και ειναι μετα απο χρονια απο τα αλλα δυο βιβλια,και αναφερεται κυριως σε μια γυναικα και τον αγωνα της αλλα κια στην φυλη υων ριγκαντε που ηταν υποταγμενη σε αλλη φυλη.Εξαιρετικο και αυτο.

Βασικακαποιος μπορει να διαβασει αυτονομα και καποιο απο τα 3 βιβλια πολυ καλα οπλα για μενα.

[Blacksword]

Echoes of the Great Song

 

Το βιβλίο αυτό, νομίζω, αποδεικνύει ότι ακόμα και όταν ο Gemmell έγγραφε αυτοτελή βιβλία (δηλαδή βιβλία που δεν έχουν συνέχειες) μπορούσε να φτιάξει πλούσιες ιστορίες με μεγάλους ήρωες. Φυσικά αυτό το βιβλίο είναι πολύ μακριά από την τελειότητα αλλά οι ιδέες του στην ιστορία αυτή είναι πολύ καλές και είναι ένας από τους μεγαλύτερους λόγους που με κράτησε μέχρι το τέλος.

 

Οι Avatars, ένα είδος θεών όπως πιστεύουν, κυβερνούσαν τον κόσμο για χιλιάδες χρόνια καθώς είχαν βρει την αθανασία μέσω της μαγείας των κρυστάλλων τους. Όμως όταν ήρθε η καταστροφή του κόσμου παραλίγο να εξαφανιστούν από προσώπου γης και μόνο λίγοι κατάφεραν να επιβιώσουν.

Τώρα με την μαγεία τους να αρχίζει να εξασθενεί, κυβερνούν ότι έχει απομείνει σε μια μικρή περιοχή στο Eragu αλλά οι χωριάτες εκεί, οι Vagars, τους μισούν καθώς είναι μια σκληρή και μοχθηρή φυλή που θεωρούν ότι οι άνθρωποι είναι κατώτεροι των ίδιων και ότι υπάρχουν μόνο για να τους υπηρετούν.

Κάποιοι από τους Vagars έχουν βαρεθεί πια με τους αποκαλούμενους «θεούς» και τους άδικους νόμους τους και θα προσπαθήσουν να τους ξεφορτωθούν οριστικά.

Όταν όμως ένα νέο είδος «θεών», ένας εχθρός πολύ χειρότερος, έρθει ξαφνικά από έναν άλλον κόσμο μέσω μιας πύλης και απειλεί να καταστρέψει όχι μόνο τους ίδιους τους Avatars αλλά και τους ανθρώπους θα πρέπει, μαζί, να βρουν μια λύση, μια κάποια ειρήνη μεταξύ τους γιατί, αν δεν το κάνουν, μπορεί αυτή τη φορά να χάσουν τα πάντα.

 

Πρέπει να πω ότι στην αρχή δυσκολεύτηκα αρκετά καθώς δεν μπορούσα να βρω κάτι για με κρατήσει στην ιστορία ή στους χαρακτήρες. Ίσως να φταίει λίγο η γραφή του Gemmell ή μπορεί να ήταν και εντελώς δικό μου θέμα αλλά μετά τις 100 σελίδες περίπου, όταν τα πράγματα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν, άρχισε να μου αρέσει όλο και περισσότερο η ιστορία, όπως επίσης και οι χαρακτήρες.

Όσον αφορά τους χαρακτήρες οι περισσότεροι είναι καλοί θα έλεγα αλλά, δυστυχώς, παίρνουν αρκετό χρόνο μέχρι να γίνουν αρκετά ενδιαφέροντες και αυτό είναι για μένα ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα του βιβλίου.

Φυσικά στο τέλος μου άρεσαν αλλά θα ήθελα σίγουρα να είχε το βιβλίο λίγο περισσότερες σελίδες για να εξελιχτούν πιο σωστά.

 

Γενικά δεν είναι τέλειο αλλά όσοι είναι φανς του στυλ του Gemmell πιστεύω ότι δεν θα περάσουν άσχημα παρόλο τα προβλήματά του.

[Blacksword]

Dark Moon

 

Ένα ακόμα αυτοτελές βιβλίο που διαβάζω από τον Gemmell και το συγκεκριμένο μπορώ να πω ότι το βρήκα αρκετά διασκεδαστικό και καλογραμμένο. Σίγουρα δεν θα το έβαζα στα κορυφαία του αλλά έχει κάνει αρκετά καλές μάχες, ωραίους χαρακτήρες, μια δόση χιούμορ, πράγμα που δεν το συνηθίζει συχνά ο Gemmell αλλά και το σημαντικότερο, ενδιαφέρουσα πλοκή.

 

Οι Oltor, μια αρχαία φυλή αθάνατων, ζούσαν ειρηνικά στα Τέσσερα Δουκάτα για πολλά χρόνια μέχρι όταν δύο ακόμα φυλές ήρθαν από άλλους κόσμους, οι Daroth και οι Eldarin, για να βρουν νέα γη. Οι Oltor τους προσκάλεσαν να μοιραστούν ότι είχαν αλλά οι Daroth ήταν μια μοχθηρή φυλή που θέλανε ακόμα περισσότερα και γι’ αυτό τους σκοτώσανε.

Οι Eldarin όμως, βλέποντας ότι αυτή η φυλή μπορούσε να καταστρέψει ακόμα και ολόκληρο τον κόσμο, φρόντισαν έτσι ώστε να μην μπορέσουν ποτέ ξανά να κάνουν κακό σε κανέναν και έτσι εξαφανίστηκαν από προσώπου γης.

Μετά από αυτό, ήρθε η ανθρωπότητα, που έφεραν μαζί τους και τους δικούς τους πολέμους, μέχρι που και η τελευταία από τις αρχαίες φυλές χάθηκε και αυτή στην ιστορία.

Τώρα, ο δούκας Sirano, ένας αλαζόνας και εγωιστής μάγος, έχοντας βρει ένα από τα τελευταία μαγικά αντικείμενα των Eldarin θα προσπαθήσει να ανακαλύψει τα μυστικά του αλλά αυτό που θα βρει είναι κάτι που δεν πίστευε ποτέ του ότι θα ξαναδεί. Όμως τώρα ο κόσμος τους απειλείται ξανά και ένα νέος μεγάλος πόλεμος θα ξεκινήσει, μόνο που αυτή τη φορά δεν θα έχουν κανέναν για τους βοηθήσει.

Μέσα από αυτόν τον πόλεμο τρεις αναπάντεχοι ήρωες θα προσπαθήσουν να νικήσουν αυτόν τον εχθρό, αλλά το τίμημα για την σωτηρία τους είναι, ίσως, μεγαλύτερο απ’ όσο πιστεύανε.

 

Αρχίζοντας το βιβλίο πρέπει να πω ότι η ιστορία σε κάποια σημεία, και ειδικά κάποιες ιδέες, μου θύμισαν αρκετά το Echoes of the Great Song (κριτική παραπάνω) καθώς και στα δύο βιβλία ο Gemmell αναφέρετε στις πύλες των κόσμων αλλά και στο «Μεγάλο Τραγούδι» (Great Song). Φυσικά δεν γνωρίζω αν του είχαν απλά «κολλήσει» κάποιες ιδέες και ήθελε να τις αναπτύξει περισσότερο στο Echoes of the Great Song καθώς κυκλοφόρησε μόλις ένα χρόνο μετά. Όμως οι ομοιότητες τους μπορώ να πω σταματάνε εκεί, αν και έχουν σίγουρα και το ίδιο στυλ του Gemmell.

 

Εκτός αυτού μου άρεσε πάρα πολύ το πώς καταφέρνει ο Gemmell, μέσα από αυτή την «μικρή» ιστορία, να αναπτύξει τους χαρακτήρες (πράγμα που πιστεύω ότι το κάνει καλά εδώ) αλλά και να βγάλει καλούς ήρωες.

Η ιστορία από την άλλη είναι και αυτή καλή, αν και σίγουρα όχι τέλεια, κρατώντας το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος Όμως παρόλο που προσπαθεί να δώσει μια μεγάλη επικότητα δεν το καταφέρνει τόσο καλά όσο σε άλλα του βιβλία. Φυσικά στο φινάλε ο Gemmell έχει βάλει όλη την μαεστρία και αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση που με έκανε να εύχομαι να υπήρχε και συνέχεια.

Edited July 12, 2016 by Blacksword

[Blacksword]

The First Chronicles of Druss the Legend

Απ’ όλους τους ήρωες που έγγραψε ο Gemmell στην καριέρα του (και έγγραψε πολλούς) δεν νομίζω ότι έχω αγαπήσει κανέναν περισσότερο από τον Druss.

Θυμάμαι όταν διάβασα το Legend (Ντρας ο θρύλος στα ελληνικά), το 4ο δικό του βιβλίο που διάβασα, μου άλλαξε εντελώς την οπτική για το ταλέντο του Gemmell αλλά και τι σημαίνει για κάποιον να είναι ήρωας. Γιατί ο Druss δεν είναι απλώς ένας πολύ καλός ήρωας· είναι ο απόλυτος ήρωας, αυτός που πάει πάντα μπροστά για να προστατέψει τους άλλους ακόμα και αν είναι εναντίων του, αυτός που αψηφά τους εχθρούς του και όλα τα είδη κακού. Αυτό το βιβλίο λοιπόν, είναι η δημιουργία ενός ήρωα, η δημιουργία ενός… θρύλου!

 

Η ιστορία ξεκινάει 43 χρόνια πριν από το Legend καθώς βλέπουμε τον Druss να είναι στα πρώτα του χρόνια σαν απλό χωριατόπαιδο, μεγαλώνοντας μαζί με τον πατέρα του.

Όμως όταν μια μέρα απαγάγουν την αγαπημένη του Rowena θα ταξιδέψει σε άγνωστα μέρη και συναντήσει φίλους, και εχθρούς, που θα του δείξουν ότι ο κόσμος δεν είναι τελικά τόσο δίκαιος όσο φαίνεται και έτσι, οι μεγάλες του περιπέτειες θα ξεκινήσουν, αν και η μοίρα του είναι ήδη γραμμένη.

 

Αυτός είναι ο Druss ο Θρύλος. Ο Deathwalker.

[Blacksword]

The Legend of Deathwalker

Σε αυτό το βιβλίο ο κύκλος των περιπετειών του θρυλικού Druss φτάνει στο τέλος του με τον Gemmell να μας ταξιδεύει για άλλη μια φορά στο παρελθόν, σε μια ιστορία για το πώς κερδίζει τον τίτλο του Deathwalker αλλά και το πώς η μοίρα τον φέρνει στην μεγάλη μάχη του Dros Delnoch.

 

Η ιστορία ξεκινάει 30 χρόνια πριν από το Legend, αλλά λίγο μετά τα βασικά γεγονότα του First Chronicles, με τον Druss να προσπαθεί ακόμα να βρει τον εαυτό του στον κόσμο, μαζί με τον Sieben, τον πιστό του φίλο και τροβαδούρο.

Όταν όμως μπλεχτούν ανάμεσα στις πολιτικές ίντριγκες των Gothir η ζωή ενός φίλου τους θα βρεθεί σε θανάσιμο κίνδυνο και θα πρέπει να ταξιδέψουν στην χώρα των Nadir για αναζητήσουν τα «Μάτια του Alchazzar» που όμως θα τους βάλει σε μια νέα, και μεγάλη περιπέτεια.

Όμως έχει προφητευτεί ότι όταν βρεθούν τα «Μάτια του Alchazzar» θα επιστρέψει ο «Uniter», ο «ένας» που θα ενώσει της φυλές των Nadir και θα τους φέρει πάλι στην δόξα. Έτσι ο Talisman, ένας Nadir πολεμιστής, έχοντας ζήσει κάτω από την εξουσία των Gothir για πολλά χρόνια θα ξεκινήσει και ο ίδιος την δική του περιπέτεια αναζήτησης για τα «Μάτια» αλλά και για να ενώσει τις φυλές των Nadir.

Στην πορεία όμως θα ανακαλύψει ότι οι δρόμοι της μοίρας του ίδιου με τον θρυλικό Druss είναι, ίσως, πιο κοντά απ’ όσο περίμενε.

 

Η ιστορία πρέπει να πω δεν με κράτησε τόσο όσο στο First Chronicles, ίσως επειδή επικεντρώνεται αρκετά λιγότερο στον Druss, αλλά μου άρεσε περισσότερο η γραφή του Gemmell εδώ, μιας και πιστεύω ότι κυλάει πιο καλά και έχει σίγουρα καλύτερη, και πιο ισορροπημένη, ανάπτυξη στους χαρακτήρες.

Αυτό φυσικά που το κάνει ακόμα καλύτερο είναι ότι ο Gemmell βγάζει, για άλλη μια φορά, μερικές πολύ δυνατές συναισθηματικές στιγμές από τους χαρακτήρες, και ειδικά προς το τέλος του βιβλίου, πράγμα που μου άρεσε πολύ και, νομίζω, αλλάζει εντελώς την ίδια την ιστορία.

 

Γενικά δεν θα το έλεγα από τα πιο δυνατά βιβλία του Gemmell αλλά δίνει ένα αρκετά ωραίο backround για τον Druss και τον Ulric, οπότε αν σας αρέσει ο Druss τότε σίγουρα δεν πρέπει να το χάσετε.

 

Winter Warriors

Άλλο ένα αυτοτελές βιβλίο στην σειρά των Drenai και το συγκεκριμένο είναι, χρονολογικά, το τελευταίο πριν την επόμενη υπό-σειρά «The Damned».

Το βιβλίο εξελίσσεται αρκετές δεκαετίες μετά το Quest for Lost Heroes αλλά θα έλεγα στέκετε άνετα και μόνο του μιας και ο Gemmell έχει κάνει μια πολύ όμορφη ιστορία πηγαίνοντας μας στο μέλλον, σε έναν κόσμο με μεγάλους μάγους, απίστευτους δαίμονες αλλά και θρυλικούς ήρωες.

 

Πριν από πολλά χρόνια ο Emsharas, ένας Windborn μάγος, εξόρισε την φυλή του, αλλά και όλους τους δαίμονες, στο μεγάλο Κενό. Όμως είχε προφητευτεί ότι όταν τρεις βασιλιάδες πεθάνουν οι αιώνια εξορισμένοι δαίμονες θα επιστρέψουν και πάλι στον κόσμο.

Τώρα, με τον Αυτοκράτορα να έχει εδώ και καιρό πεθάνει, και τον Βασιλιά να είναι έτοιμος να πάρει σειρά, το αγέννητο παιδί του, ο τελευταίος βασιλιάς, βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο.

Τρεις ήρωες θα προσπαθήσουν να σώσουν την Βασίλισσα και το αγέννητο παιδί της, τρεις στρατιώτες παλαιάς κοπής που έχουν, πλέον, περάσει εδώ και καιρό τα χρόνια της νιότης τους. Όμως ο Άρχοντας των δαιμόνων είναι ένας αντίπαλος που δεν έχουν αντιμετωπίσει ξανά και θα πρέπει να πολεμήσουν ενάντια σε δαίμονες και τέρατα αλλά και σε ένα μεγάλο πόλεμο που θα κρίνει την μοίρα της ανθρωπότητας.

 

Σε αυτό βιβλίο μου άρεσε πολύ η γραφή του Gemmell μιας και δείχνει πόσο πολύ είχε βελτιωθεί από το πρώτο του βιβλίο, το Legend, αλλά αρχίζοντας να δείχνει επίσης και πιο πολύ το πραγματικό του ταλέντο στο να κάνει αγαπητούς χαρακτήρες, δείχνοντας τους ιδιαίτερη προσοχή αλλά και αναπτύσσοντας τους πολύ όμορφα.

Η ιστορία, παρ’ όλο που είναι αυτοτελής, είναι πολύ καλή με τον Gemmell να κρατάει μια καλή ισορροπία ανάμεσα στους χαρακτήρες και την κοσμοπλασία, πράγμα που πιστεύω είναι και αυτό που το κάνει τόσο καλό το συγκεκριμένο, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να βγάλει μερικές αρκετά πρωτότυπες φυλές αλλά και ωραίες ανατροπές.

 

Συνολικά, είναι ένα πολύ καλό και διασκεδαστικό βιβλίο οπότε αν σας άρεσαν τα προηγούμενα, έστω κι λίγο, τότε το προτείνω σίγουρα.

[Blacksword]

The Damned

 

White Wolf

Σε αυτό το βιβλίο, το πρώτο με τον Skilgannon τον Καταραμένο, ο Gemmell σηματοδοτεί μια μεγάλη αλλαγή στον κόσμο των Drenai, καθώς μας ταξιδεύει 5 χρόνια μετά το «The Chronicles of Druss the Legend» σε μια πιο σκοτεινή ιστορία γεμάτη πολέμους, έρωτες, δολοπλοκίες αλλά και πολλές προδοσίες.

 

Για πολλά χρόνια ο Skilgannon πολεμούσε σε πολέμους για να σώσει αυτήν που αγαπούσε, φέρνοντας θάνατο και καταστροφή στους εχθρούς της. Για πολλά χρόνια ήταν ένας ξακουστός Στρατηγός στο Naashan, μέχρι που η μάγισσα Βασίλισσα τον πρόδωσε και το μόνο που έμεινε πίσω ήταν η κατάρα των πεθαμένων.

Τώρα, ο Skilgannon ο Καταραμένος ζει σαν μοναχός προσπαθώντας να βρει την δικιά του εξιλέωση, όταν όμως ένα αθώο χωριατόπαιδο βρεθεί σε κίνδυνο θα προσπαθήσει να το βοηθήσει. Όμως αυτό θα τον βάλει σε μια μεγάλη περιπέτεια που δεν περίμενε ποτέ ότι θα αναλάβει, και θα βρεθεί ανάμεσα σε έναν κόσμο γεμάτο από μίσος και δυστυχία.

Στην πορεία όμως θα συναντήσει έναν θρύλο, έναν άνθρωπο που ίσως μπορεί να τον καταλάβει όσο κανένας άλλος και μαζί θα ξεκινήσουν μια νέα περιπέτεια για να βρουν ένα κρυμμένο ναό και να προσπαθήσουν να σώσουν αυτούς που αγαπούν από τα χέρια των εχθρών τους.

 

Η γραφή του Gemmell σε αυτό το βιβλίο πρέπει να πω ότι είναι αισθητά πιο διαφορετική, τόσο σε ύφος, όσο και στον τρόπο που αφηγείται την ιστορία, συνδυάζοντας την πολύ όμορφα με πολλά flashbacks δείχνοντας μας το παρελθόν, αλλά και τις πρώτες περιπέτειες των πρωταγωνιστών.

Η ίδια η ιστορία είναι αρκετά πιο σκοτεινή απ’ όσο συνηθίζει και αρκετά μεγαλύτερη απ’ ότι στα προηγούμενα βιβλία της σειράς όμως είναι αρκετά δυνατή με ενδιαφέροντες χαρακτήρες αλλά και πολλές μάχες. Επίσης μερικές σκηνές/χαρακτήρες μου θύμισαν λίγο κάποια πράγματα από την σειρά των Rigante, και ίσως να είχε επηρεαστεί κάπως από εκεί μιας και την είχε γράψει μόλις πριν από αυτό το βιβλίο, αλλά νομίζω είναι και αυτό που κάνει την διαφορά στο τέλος μιας και δίνουν τις δικές τους πινελιές στην ιστορία.

 

Συνολικά, το βιβλίο είναι αρκετά καλό με τον Gemmell να κάνει μια πολύ καλή εισαγωγή των νέων χαρακτήρων που δεν έχουν ξαναεμφανιστεί ποτέ ξανά στην σειρά αλλά και κλείνοντας, πολύ όμορφα, αφήνοντας μια γεύση για το τι, ενδεχομένως, θα ακολουθήσει στην συνέχεια.

 

The Swords of Night and Day

Δεύτερο βιβλίο με τον Skilgannon τον Καταραμένο αλλά και τελευταίο συνολικά στην σειρά των Drenai. Σε αυτό το βιβλίο ο Gemmell μας πηγαίνει χίλια χρόνια μετά το White Wolf, σε ένα κόσμο πολύ διαφορετικό γεμάτο υβριδικά τέρατα και αθάνατους ανθρώπους, και σε μια ιστορία αγάπης, φιλίας και θυσίας.

 

Χίλια χρόνια έχουν περάσει από τότε που πέθανε ο Skilgannon, χίλια χρόνια ήταν χαμένος στο μεγάλο Κενό πολεμώντας δαίμονες και τέρατα, τώρα όμως του δίνετε μια δεύτερη ευκαιρία για να βρει την εξιλέωση που αναζητά.

Μόνο που ο κόσμος που θα επιστρέψει είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που γνώριζε καθώς η ανθρωπότητα εδώ και πολλούς αιώνες υποφέρει κάτω από την εξουσία της αθάνατης Eternal, του χειρότερου εχθρού που έχουν αντιμετωπίσει ποτέ, αλλά και των υβριδικών τεράτων της.

Όμως είχε προφητευτεί ότι όταν επιστρέψει ένας μεγάλος ήρωας η εξουσία της θα έρθει στο τέλος της.

Αυτή η αποστολή θα πέσει στα χέρια του Skilgannon που με την βοήθεια του Harad του πελεκομάχου, αν και δεν είναι ακόμα θρύλος, θα πρέπει να βρουν ένα τρόπο για καταστρέψουν την ίδια αλλά και την μαγεία της. Μόνο που οι περιπέτειες τους δεν θα είναι εύκολες καθώς στην πορεία ο Skilgannon θα ανακαλύψει κάτι που δεν περίμενε ότι θα ξανάβλεπε ποτέ και θα κάνει την αποστολή τους ακόμα πιο δύσκολη.

 

Η ιστορία σε αυτό πρέπει να πω δεν μου άρεσε τόσο πολύ καθώς θυμίζει αρκετά το White Wolf, και ίσως ακόμα λίγο και το Legend σε μερικά πράγματα. Από την άλλη η γραφή του Gemmell είναι αρκετά καλή, καταφέρνοντας να συνδυάσει αρκετά ωραία τους νέους χαρακτήρες αλλά και να κάνει ένα δυνατό φινάλε.

Βέβαια στον επίλογο αφήνει και πάλι κάποιες υπόνοιες για το μέλλον των πρωταγωνιστών, ειδικά στο τελευταίο κομμάτι, αλλά αυτό δυστυχώς δεν θα το ανακαλύψουμε ποτέ.

 

Γενικά δεν θα το έλεγα από τα χειρότερα του αλλά είναι το τελευταίο σε αυτή την μεγάλη σειρά οπότε αν φτάσετε ως εδώ μην το αφήσετε στην άκρη γιατί εδώ είναι το τέλος ενός θρύλου.

[Blacksword]

Waylander 2: In the Realm of the Wolf

Συνεχίζοντας με το δεύτερο βιβλίο στις περιπέτειες του Waylander ο Gemmell μας ταξιδεύει πάλι πίσω στις πρώτες εποχές των Drenai, σε μια πολύ όμορφη ιστορία αγάπης, πάθους, μίσους και θυσίας, αλλά και με την γραφή του να είναι υπέροχα μαγευτική.

 

Η ιστορία συνεχίζει 10 χρόνια μετά το «Waylander» (ελ. έκδοση Σκοτεινός ταξιδευτής) με τον πρωταγωνιστή να έχει αφήσει πλέον το παρελθόν του πίσω και να έχει φτιάξει την ζωή του. Όμως το όνομα του Waylander δεν έχει ξεχαστεί ακόμα στον κόσμο και όταν, μέσα από ένα ατυχές συμβάν, ένας κοντινός του άνθρωπος πληγωθεί οι εχθροί του θα πρέπει να τον αναζητήσουν και να τον σκοτώσουν πριν θελήσει ο ίδιος να πάρει την εκδίκηση του, αλλά, παρ’ όλο τα χρόνια που πέρασαν, ούτε ο ίδιος έχει ξεχάσει το ταλέντο του δολοφόνου εαυτού του.

Μόνο που αυτή η νέα περιπέτεια θα τον βάλει σε κάτι μεγαλύτερο απ’ ότι περίμενε καθώς, θα προσπαθήσει να προστατέψει την κόρη του, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τις δολοπλοκίες του πανούργου μάγου Zhu Chao και έναν μεγάλο πόλεμο που απειλεί να φέρει την καταστροφή στους ίδιους, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

 

Το βιβλίο έχει σίγουρα μια ιστορία που ο Gemmell έχει πει πολλές φορές ξανά και ξανά, όμως παρ’ όλα αυτά καταφέρνει, μέσα από το υπέροχο ταλέντο του, να φτιάξει -για ακόμα μία φορά- μια πολύ διασκεδαστική ιστορία με τους χαρακτήρες να πρέπει να αντιμετωπίσουν τις δικές τους δυσκολίες αλλά και κάνοντάς σε να τους αγαπήσεις χαράζοντας το δικό τους σημάδι στη σειρά αυτή, που, στην τελική, το κάνουν ακόμα πιο μοναδικό.

Ωστόσο, αυτό που το κάνει τόσο καλό, και ο λόγος που το βρίσκω τόσο ξεχωριστό, είναι ο τρόπος που χειρίζεται ο Gemmell τους χαρακτήρες και την ίδια ιστορία καθώς, με την γραφή του να εξελίσσεται μέσα από τα χρόνια, καταφέρνει να συνδυάσει τα προηγούμενα βιβλία (σε σειρά έκδοσης μιλώντας) πηγαίνοντάς μας σε αυτήν την περιπέτεια στο ξεκίνημα της μεγάλης προφητείας του Uniter των Nadir -που αποκαλύπτεται στο βιβλίο «The Legend of the Deathwalker» και ακόμα συνεχίζει και στο «The King Beyond the Gate» (ελ. έκδοση Ο βασιλιάς πέρα από την πύλη)-, και που θα κρίνει επίσης το μέλλον αλλά και την μοίρα των Drenai.

 

Γενικά, είναι μια πολύ καλή συνέχεια στις περιπέτειες του Waylander με τον Gemmell να μας δείχνει ξανά ένα από τα μεγάλα του ταλέντα στο να φτιάχνει υπέροχους χαρακτήρες, όπως επίσης φέρνοντας και μια πολύ διασκεδαστική ιστορία.

 

Hero in the Shadows

Στο τρίτο και τελευταίο βιβλίο με τις περιπέτειες του Waylander ο Gemmell φέρνει αυτή την φορά μια λίγο πιο διαφορετική ιστορία απ’ ότι είχε δείξει στα προηγούμενα βιβλία της σειράς, σε μια ιστορία γεμάτη με μαγεία, τέρατα και πολιτικά παιχνίδια, αλλά και καταφέρνοντας όμως, μέσα από την μαγευτική γραφή του, να φέρει τους χαρακτήρες σε μια περιπέτεια αγάπης, θυσίας και ηρωισμού όπως λίγοι συγγραφείς μπορούν να το καταφέρουν.

 

Η ιστορία συνεχίζει 6 χρόνια μετά το τέλος του προηγούμενου βιβλίου με τον Waylander να έχει ξεκινήσει, για άλλη μια φορά, μια νέα ζωή αφήνοντας μακριά το παρελθόν του. Όμως, παρ’ όλο που πλέον έχει μια οικονομικά άνετη ζωή, έχοντας αποκτήσει και μια νέα γη, αυτή η νέα του ζωή κρύβει τις δικές τις δυσκολίες και μυστικά καθώς, θα βρεθεί ανάμεσα στις δολοπλοκίες και τα πολιτικά παιχνίδια εξουσίας των Λόρδων, θα τον φέρνουν αντιμέτωπο με καινούργιους εχθρούς που το μόνο που θέλουν είναι να τον ταπεινώσουν και να τον καταστρέψουν.

Ωστόσο, όλα αυτά θα αλλάξουν όταν μια μέρα η μαγεία μιας αρχαίας πύλης αρχίσει να χάνει την δύναμη του και ένας τρομερός εχθρός, ξεχασμένος πλέον στα βάθη του παρελθόντος, έρθει ξανά στον κόσμο φέρνοντας χάος και καταστροφές.

Η μοίρα της σωτηρίας του κόσμου θα πέσει στους πιο απροσδόκητους ήρωες που, μαζί με τον Waylander, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτόν τον νέο εχθρό πριν είναι πολύ αργά, όμως στην πορεία ίσως ανακαλύψουν ότι αυτό είναι κάτι δυσκολότερο απ’ ότι περίμεναν και μπορεί να κάλλιστα να τους φέρει σε μεγάλο κίνδυνο, αλλά και ακόμα και στην καταστροφή τους.

 

Το ύφος αυτού του βιβλίου πρέπει να πω έχει μια πιο συναισθηματικά δυνατή ιστορία απ’ ότι στα προηγούμενα της σειράς, αν και σίγουρα αυτό το στοιχείο το έχουν όλα τα βιβλία του, και με την γραφή του Gemmell εδώ να έχει μεγαλώσει ακόμα πιο πολύ αλλά και δείχνοντας και αρκετά επηρεασμένη από την σειρά των «Rigante», πράγμα που είναι λογικά επειδή γράφτηκαν την ίδια περίοδο.

Μέσα από όλα αυτά όμως ο Gemmell καταφέρνει να βγάλει μια υπέροχη μαγική ιστορία με τους χαρακτήρες να περνάνε μέσα από τις δυσκολίες της ζωής φέρνοντάς τους, πραγματικά, στα όρια της πραγματικότητας και κάνοντάς τους να τους αισθάνεσαι ακόμα πιο «αληθινούς». Εκτός αυτού βέβαια καταφέρνει επίσης, με όλη την μαεστρία του, να συνδυάσει -όπως συνέβη και στο «Waynlander 2»- τον μεγάλο μύθο των Αρχόντων των δαιμόνων, του Emsharas και του Anharat (που εμφανίζονται και στο βιβλίο «Winter Warriors»), όπως ακόμα αποκαλύπτοντας και την προέλευση της ιέρισσας Ustarte και των θρυλικών τεράτων Joinings, την ένωση ανθρώπου με ζώα, (που εμφανίζονται επίσης αργότερα και στα βιβλία του Skilgannon «White Wolf» και «The Swords of Night and Day»). Ενώ από την άλλη ο Gemmell κλείνει με την ιστορία με τον πιο μαγικό τρόπο, σε ένα πολύ συγκινητικό φινάλε, και δίνοντας στον πρωταγωνιστή αυτό που τόσο πολύ επιθυμούσε από την αρχή, κάνοντας όχι μόνο υπέροχο αυτό το βιβλίο αλλά δίνοντάς μου και το καλύτερο κλείσιμο που θα μπορούσα να είχε θελήσει σε αυτή την σειρά.

 

Συνολικά, είναι πολύ δυνατό και όμορφο βιβλίο με τον Gemmell, αλλά και την γραφή του, να έχουν ανέβει σε υψηλά επίπεδα και πρέπει να πω ότι φτάνοντας στο τέλος αυτής της σειράς, μιας και ήταν το τελευταίο που μου είχε απομείνει, μετά από 11 βιβλία ήταν, ίσως, από τις πιο ηρωικές, και μαγικές, περιπέτειες που έχω δει καθώς σε ταξιδεύει μέσα από τους θρυλικούς χαρακτήρες του -από τον Druss τον θρύλο, στον Waylander τον δολοφόνο, στον Skilgannon τον καταραμένο και όλους τους άλλους μεγάλους ήρωες-, και δείχνοντας την πραγματική σημασία της θυσίας και του ηρωισμού.

[Blacksword]

Morningstar

Ανάμεσα στα βιβλία που έγγραψε ο David Gemmell στην καριέρα του πολλά από αυτά περιέχουν ήρωες γεννημένοι για να γίνουν μεγάλοι και άλλα, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση, αντιήρωες μεγαλωμένοι μέσα στην σκληρότητα του κόσμου.

Το συγκεκριμένο βιβλίο παρ’ όλα αυτά καταφέρνει να ξεχωρίσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Ένα βιβλίο τόσο συναρπαστικό, όσο και αναζωογονητικό ταυτόχρονα όπως κανένα άλλο του Gemmell καθώς είναι γραμμένο, για πρώτη και τελευταία φορά, στο πρώτο πρόσωπο ακολουθώντας τις περιπέτειες του θρυλικού Morningstar μέσα από τα μάτια του, νεαρού τότε, Owen Odell, σε μια ιστορία φιλίας, γενναιότητας, ηρωισμού και όλα τα γνωστά θέματα που τον έκαναν τόσο αγαπητό.

 

Ο Owen Odell είναι ένας βάρδος και ταχυδακτυλουργός μαγικών, ζώντας μια απλή ζωή - μέχρι που μια μέρα όλα αυτά θα αλλάξουν όταν, μετά από ένας ατυχές γεγονός, πέσει πάνω στον Jarek Mace. Έναν κλέφτη, λωποδύτη, γυναικοκατακτητή, και κάποιες φορές - όταν ταιριάζει στις ανάγκες του, και σωτήρας κακότυχων ανθρώπων, καταφέρνοντας μέσα από τους περίεργους τρόπους του να φέρει τόσο εύκολα αναστάτωση στην πόλη της Ziraccu και να τον βάλει ακόμα και σε μεγάλες περιπέτειες.

Η πόλη της Ziraccu, ωστόσο, είναι η τελευταία πόλη που δεν έχει έρθει ο πόλεμος ακόμα αλλά τώρα, με τον Βασιλιά των Ikena και τον στρατό του να πλησιάζει, οι άνθρωποι θα αρχίσουν να ψάχνουν για έναν σωτήρα που θα φέρει πίσω την ελπίδα που τόσο απελπισμένα αναζητούν. Όμως, μέσα από όλα αυτά, ο Owen θα ανακαλύψει ότι ένας τέτοιος σωτήρας είναι πολύ πιο κοντά απ’ όσο θα περίμενε κανείς, βλέποντας κάτι βαθιά κρυμμένο μέσα σε αυτόν όπως κανένας άλλος δεν βλέπει.

Ένας σωτήρας που, παρά τους περίεργους τρόπους του, μπορεί να φέρει τους ανθρώπους της Ziraccu σε μια επανάσταση εναντίων του Βασιλιά των Ikena, αλλά και να φέρει ξανά πίσω, όπως είχε προφητευτεί, έναν ήρωα από τα βάθη του παρελθόντος.

Όμως, πίσω από αυτόν τον πόλεμο, ο Κόμης Azrek και ο μάγος του δολοπλοκούν τις δικές τους σκευωρίες για την εξουσία του κόσμου, ψάχνοντας για την δύναμη των, εδώ και αιώνες ξεχασμένων, Βαμπίρ Βασιλιάδων. Μια δύναμη που μπορεί να εξαπολύσει ένα αρχαίο κακό και μαζί, ο Owen και ο Jarek, θα πρέπει να βρουν ένα τρόπο για τους σταματήσουν αλλά και αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα και τον ερχόμενο πόλεμο πριν να είναι πολύ αργά. Γιατί, αν δεν προλάβουν, μπορεί να φέρει την καταστροφή στους ίδιους, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.

 

Πρέπει να παραδεχτώ ότι, παρ’ όλο που το πρώτο πρόσωπο αφήγησης δεν είναι από τα αγαπημένα μου, το συγκεκριμένο βιβλίο με εξέπληξε πραγματικά όσο κανένα άλλο βιβλίο του Gemmell, δείχνοντας μια εντελώς διαφορετική οπτική των επιδεξιοτήτων του απ’ ότι συνήθως. Ένα βιβλίο που καταφέρνει να συνδυάσει το απίστευτο ταλέντο του στο να φτιάχνει ήρωες από εκεί που δεν το περιμένεις, όπως και το υπέροχο χιούμορ του σε μια ιστορία που καταφέρνει επίσης, μέσα από την τρομερή γραφή του, να σε μαγέψει πηγαίνοντάς σε, σε μια μεγάλη περιπέτεια γενναιότητας και ηρωισμού, πολέμου και θυσίας.

Ένα άλλο ακόμα πράγμα που με εξέπληξε ευχάριστα είναι το σύστημα μαγείας που, αν και αρκετά απλό, καταφέρνει να το χειριστεί πολύ όμορφα μέσα στην ιστορία, όπως ακόμα να συνδυάσει μαζί και τις ιδέες του για το πολυσύμπαν, όπως είχε δείξει πιο πριν και στο The Hawk Eternal επίσης.

Η γραφή του Gemmell, σίγουρα, έχει τα προβληματάκια της όμως, παρ’ όλα αυτά, είναι τόσο απολαυστική και διασκεδαστική που δεν μπορείς παρά να τον θαυμάσεις καθώς καταφέρνει να φέρει όχι μόνο μια δυνατή ιστορία, αλλά και να σε κάνει να αγαπήσεις τους χαρακτήρες μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου.

 

Κλείνοντας, να πω πως πρόκειται για ένα δυνατό και ιδιαίτερα μοναδικό βιβλίο που σίγουρα όσοι έχουν διαβάσει και τα άλλα βιβλία του Gemmell, και θέλουν να δουν κάτι διαφορετικό, πιστεύω ότι δεν θα πρέπει να το χάσουν.

[Cassandra Gotha]

Ντρας ο Θρύλος

Ευχάριστο και συγκινητικό βιβλίο. Θα το είχα λατρέψει, αν δεν είχε κάτι σημεία που τα βρήκα βαρετά, όπως οιπροετοιμασίες για τη μάχη, στρατηγικές λεπτομέρειες, πράγματα με τα οποία πάντα χασμουριόμουν (αλλά για κάποιους θα είναι γλύκισμα, το ξέρω). Μου άρεσαν πολύ οι χαρακτήρες. Μου άρεσε η απλότητα και η αμεσότητά του, θέλει κάτι να το πει, το λέει, δεν περιμένει και χτίζει και κεντάει για τετρακόσιες σελίδες.

Είναι μια τρυφερή και ανθρώπινη ιστορία για τη γενναιότητα και το τι σημαίνει ηρωισμός και για τις δύο πλευρές, και αυτή του ίδιου του Ήρωα και αυτή των ανθρώπων που τον έχουν ανάγκη.

 

[Steel Guardian]

Sword in the Storm/Ξίφος στην Καταιγίδα (Εκδόσεις Anubis)
Πρώτη φορά που διαβάζω κάτι του Gemmell και μπορώ να πω ότι έμεινα αρκετά ευχαριστημένος. Το βιβλίο δεν είναι τίποτα συγκλονιστικό ή κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί άλλες φορές, ένα σχετικά τυπικό και κάπως παλιομοδίτικο μυθιστόρημα ηρωικής φαντασίας. Όμως ο Gemmell φαίνεται ότι αγαπάει αυτό που κάνει και έχει δουλέψει όλες τις πτυχές της ιστορίας του με μπόλικη φροντίδα και πολύ μεράκι.
Το ίδιο ισχύει και για τους περισσότερους χαρακτήρες. Ενώ είναι σχεδόν όλοι αρχετυπικοί και larger-than-life, ο Gemmell έχει φροντίσει να τους δώσει μια ανθρωπιά και ένα βάθος και να με κάνει να ενδιαφερθώ για αυτούς.
Η γραφή του είναι αρκετά καλή και άκρως ευκολοδιάβαστη, χωρίς πολλά φτιασίδια, αλλά πολύ στιβαρή και με αυτοπεποίθηση, πλήρως ταιριαστή δηλαδή με την ιστορία που θέλει να πει ο Gemmell.
Στην αρχή ίσως η παλαιάς κοπής ιστορίας να μου κακοφάνηκε, αλλά ο συγγραφέας πραγματικά με κέρδισε στο τέλος και σίγουρα θα συνεχίσω με τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς σχετικά σύντομα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι και ο κόσμος που διαδραματίζεται η ιστορία έχει πολλές Κέλτικες επιρροές, που του δίνουν μια κάπως διαφορετική "γεύση" από τις περισσότερες αντίστοιχες ιστορίες, που συνήθως θυμίζουν περισσότερο είτε μεσαιωνική Βρετανία/Αγγλία, είτε τις σκανδιναβικές χώρες και του Βίκινγκς.
Δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάποιον φαν της ηρωικής φαντασίας, όπως την γνωρίσαμε από τον Howard, τον Moorcocl, κτλ. να μην περνάει καλά με το βιβλίο αυτό. Σίγουρα προτείνεται.

[Steel Guardian]

Midnight Falcon/Το Γεράκι του Μεσονυκτίου (Εκδόσεις Anubis)
Σε γενικές γραμμές τα ίδια με παραπάνω. Παλιομοδίτικη και τιμιότατη ηρωική φαντασία, γραμμένη με πολύ μεράκι. Σε κάποια πράγματα καλύτερο από το προηγούμενο, σε κάποια άλλα χειρότερο. Αυτά όμως σε λεπτομέρειες, γενικά στο ίδιο επίπεδο. Δεν θα αλλάξει τη γνώμη κανενός που δεν του άρεσε το πρώτο και δεν θα απογοητεύσει κανέναν που ήταν φαν.

[Steel Guardian]

Ravenheart/Καρδιά από Έβενο (Εκδόσεις Anubis)
Τρίτο βιβλίο της σειράς κι εδώ ο Gemmell προχωράει την υπόθεση μερικούς αιώνες στο μέλλον, μιας και όλες οι υποθέσεις είχαν κλείσει στο δεύτερο βιβλίο. Αυτό, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι πολύ ενδιαφέρον για δύο λόγους. Πρώτον υπάρχει τεχνολογική εξέλιξη, και ένα setting με μουσκέτα, πιστόλια κτλ και που γενικά θυμίζει περισσότερο 17ο ή 18ο αιώνα είναι αρκετά πιο ιντριγκαδόρικο από το πιο συνηθισμένο σκηνικό που έχουμε συνήθως στο fantasy (αν και σε αυτή τη σειρά το έντονο κέλτικο στοιχείο έτσι κι αλλιώς το διαφοροποιούσε λίγο) και δεύτερον βλέπουμε πως τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στα δύο πρώτα έχουν περάσει στην ιστορία ή στον μύθο και πως χρησιμοποιούνται από τους διάφορους χαρακτήρες αυτού το βιβλίου.
Τώρα, εκτός των παραπάνω, γενικά ισχύουν αυτά που έχω γράψει και παραπάνω, αλλά εδώ νομίζω ότι έχουμε καλύτερη και πιο καλογυαλισμένη εκτέλεση από πριν. Επίσης οι σκηνές δράσης, αν και ήταν καλές ήδη καλές από το πρώτο βιβλίο, εδώ έχουν απογειωθεί.
Θα έλεγα ότι υπάρχει μια ολοφάνερη ανοδική τάση σε αυτό το βιβλίο.

[Steel Guardian]

Stormrider (Εκδόσεις Del Ray)
Τελευταίο βιβλίο της σειράς τον Rigante και νομίζω ότι έκλεισε όλα τα ανοικτά μέτωπα σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό. Δεν μου άρεσε τόσο πολύ όσο το τρίτο βιβλίο της σειράς, αλλά κατά τη γνώμη μου ήταν καλύτερο από τα δύο πρώτα.
Γενικά για το βιβλίο αυτό, αλλά και για τη σειρά σαν σύνολο ισχύουν όσα έχω γράψει παραπάνω. Τιμιότατη, άλλα κάπως παλιομοδίτικη (όχι αναγκαστικά με κακή έννοια), ηρωική φαντασία γραμμένη από κάποιον άνθρωπο που και προφανέστατα αγαπάει το είδος και είναι πολύ ταλαντούχος και καλός σε αυτό που κάνει.
Δεν είναι κάτι καινούργιο ή συνταρακτικό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν στερείται ποιότητας και είναι γραμμένο με πολύ μεράκι. Κάποιος που ενδιαφέρεται για αυτό το είδος φαντασίας θα περάσει πολύ καλά με τα βιβλία, οι υπόλοιποι ας προσπεράσουν άφοβα. Γενικά θα ξαναδιάβαζα με χαρά κάτι του άλλο που έχει γράψει ο Gemmell αν έπεφτε στα χέρια μου.