Jump to content

Write off #15 (Nihilio vs Nienor)


Βάρδος

Recommended Posts

edit 7/1/09: ένδειξη poll Nihilio 5 Nienor 7

 

 

Πρόλογος

 

«Έχεις κάτι που μου ανήκει,» είπε η γυναίκα. Τα μακριά, ξανθά της μαλλιά ανέμιζαν μαζί με το φαρδύ, πράσινό της φόρεμα, καθώς βάδιζε επάνω στις πέτρινες επάλξεις.

 

Τα γαλανά της μάτια ήταν εστιασμένα σε μια άλλη γυναίκα, κορακομάλλα και ντυμένη με μαύρο δέρμα. Αυτή η γυναίκα κρατούσε στο δεξί της χέρι ένα μακρύ ξιφίδιο, με έναν λίθο στον προφυλακτήρα: έναν λίθο που γυάλιζε με διάφορα χρώματα, καθώς το φως της πανσελήνου αντανακλάτο επάνω του.

 

Η κορακομάλλα, απλά, χαμογέλασε (ένα χαμόγελο που έμοιαζε να λέει: ξέρω κάτι που δεν ξέρεις) και, χωρίς να μιλήσει, περίμενε, παρατηρώντας.

 

Από κάτω τους, τα αφρισμένα κύματα της θάλασσας έσκαγαν στα βράχια όπου ήταν οικοδομημένο το Λευκό Κάστρο. Κι από πάνω τους, πιασμένος στα κεραμίδια ενός πυργίσκου, ο μαύρος γάτος με τα καταπράσινα μάτια τις κοίταζε και χαμογελούσε πίσω απ’τα μουστάκια του.

Edited by Nienor
Link to comment
Share on other sites

OK, αυτή τη βδομάδα δε προλαβαίνω να γράψω, αλλά ήδη έχω κάνει αρκετό brainstorming και έχω και χρόνο για πολύ ακόμα. Την παράλλη Κυριακή λήγει.

Link to comment
Share on other sites

Τίτλος: Το άγγιγμα της Σκιάς

Είδος: Φαντασίας

Αριθμός λέξεων: 1469

 

«Έχεις κάτι που μου ανήκει,» είπε η γυναίκα. Τα μακριά, ξανθά της μαλλιά ανέμιζαν μαζί με το φαρδύ, πράσινό της φόρεμα, καθώς βάδιζε επάνω στις πέτρινες επάλξεις.

 

Τα γαλανά της μάτια ήταν εστιασμένα σε μια άλλη γυναίκα, κορακομάλλα και ντυμένη με μαύρο δέρμα. Αυτή η γυναίκα κρατούσε στο δεξί της χέρι ένα μακρύ ξιφίδιο, με έναν λίθο στον προφυλακτήρα: έναν λίθο που γυάλιζε με διάφορα χρώματα, καθώς το φως της πανσελήνου αντανακλάτο επάνω του.

 

Η κορακομάλλα, απλά, χαμογέλασε (ένα χαμόγελο που έμοιαζε να λέει: ξέρω κάτι που δεν ξέρεις) και, χωρίς να μιλήσει, περίμενε, παρατηρώντας.

 

Από κάτω τους, τα αφρισμένα κύματα της θάλασσας έσκαγαν στα βράχια όπου ήταν οικοδομημένο το Λευκό Κάστρο. Κι από πάνω τους, πιασμένος στα κεραμίδια ενός πυργίσκου, ο μαύρος γάτος με τα καταπράσινα μάτια τις κοίταζε και χαμογελούσε πίσω απ’τα μουστάκια του.

 

***

 

"Δε μπορώ να πιστέψω αυτό που μου λές!" ούρλιαξε ο βασιλιάς Τόρνιρν της δυναστείας των Κύκνων στον μάγο-σύμβουλο Πάντιρν.

"Άρχοντά μου," απάντησε ο ολοστρόγγυλος άντρας, "σας λέω μόνο ότι μου αποκάλυψε η Τέχνη." Σταμάτησε να πάρει μια ανάσα, σκούπισε τον ιδρώτα από το πρόσωπό του και συνέχισε: "Αυτή η πόρνη, το θρέμμα των σκοτεινών θεών ξεγέλασε τη βασίλισσα. Στα χέρια της βρίσκεται η ψυχή του νεογέννητου πρίγκιπα"

 

***

 

"Εδώ μέσα είναι ο διάδοχος της Άμανταρ" είπε η Σάμιτα, η χλωμή κορακομάλλα, στην Ανίραερν. "Μη διανοηθείς καν να κάνεις κάτι το ανόητο."

"Αν τον πειράξεις…" γρύλισε η βασίλισσα, βγάζοντας ένα στιλέτο που ήταν κρυμμένο τόση ώρα στον κορσέ της.

"Τι θα κάνεις;" τη ρώτησε η μάγισσα με ένα ειρωνικό χαμόγελο, "θα πεις στον άντρα σου για το μαντζούνι που σου έδωσα; Δε το νομίζω γλυκιά μου…"

"Θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια, δαιμόνισσα!" της είπε η βασίλισσα υψώνοντας το στιλέτο της

 

***

 

Ο βασιλιάς Τόρνιρν έτρεχε λαχανιασμένος. Ήξερε ότι η μάγισσα ήταν στην οροφή του Πύργου των Κύκνων. Από πίσω του τον ακολουθούσαν οι τρεις σωματοφύλακές του και ο Πάντιρν. Στο μυαλό του υπήρχε μόνο μια σκέψη. Έπρεπε να σώσει τον γιο του, το διάδοχό του, από τα απαίσια δόντια της οχιάς που ξεγέλασε τη γυναίκα του.

"Με βάση τα όσα γνωρίζω για τα μονοπάτια του σκότους, η ψυχή του νεαρού πρίγκιπά πρέπει να βρίσκεται σε κάποιο πετράδι ή κάτι παρόμοιο," έλεγε λαχανιασμένος ο Πάντιρν, καθώς τα κοντά πόδια του πηδούσαν από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι. "Πρέπει να σπάσουμε το πετράδι για να την ελευθερώσουμε. Αλλιώς θα μείνει να αιωρείται στο νεκρό μυαλό του Σκοτεινού Θεού."

"Αυτό θα το λύσουμε μετά," φώναξε ο βασιλιάς, επίσης λαχανιασμένος, "πρώτα θα φροντίσω το κεφάλι αυτής της σκύλας να στολίσει την αυλή, καρφωμένο σε παλούκι!"

 

***

 

Η βασίλισσα πλησίαζε απειλητικά την μάγισσα, χωρίς όμως η δεύτερη να χάνει την ψυχραιμία της. Έμοιαζε σίγουρη για τον εαυτό της, σε βαθμό που δεν προσπαθούσε καν να χρησιμοποιήσει τη μαγική της δύναμη.

Το στιλέτο τινάχτηκε εμπρός, αλλά η Σάμιτα το απέφυγε με χαρακτηριστική ευκολία. Η Ανίραερν, άμαθη στην τέχνη των όπλων, δε πρόλαβε να επιστρέψει σε θέση άμυνας: πριν καν το καταλάβει η μάγισσα της είχε πιάσει τον καρπό του οπλισμένου χεριού της και τον έστριβε με δύναμη. Η βασίλισσα ούρλιαξε και δάκρυα πόνου έτρεξαν από τα μάτια της, κάτω στα μάγουλά της και τελικά έπεσαν στο κενό έξω από τις πολεμίστρες, σε τέτοια θέση την είχε φέρει η λαβή της μάγισσας, με το μισό της σώμα να βρίσκεται έξω από τις πολεμίστρες.

"Δες το κενό," της ψιθύρισε, "σύντομα θα το επισκεφτείς." Το πρόσωπό της μάγισσας ήταν μια μάσκα κακίας. Μια μάσκα που θρυμματίστηκε μόλις άκουσε τον ήχο της πόρτας να σπάει και τα βαριά βήματα των αντρών.

"Σταμάτα τέρας!" άκουσε κάποιον να της φωνάζει

Χωρίς να χάσει καιρό πέταξε στο πλάι τη βασίλισσα και άρχισε να συγκεντρώνει γύρω της μια αύρα σκοτεινής δύναμης.

 

***

 

Το θέαμα της ανυπεράσπιστης γυναίκας του ήταν σαν μαχαιριά στην καρδιά. "Σκοτώστε την!" διέταξε ο βασιλιάς τους σωματοφύλακές του, δείχνοντας τη μάγισσα.

Χωρίς δεύτερη σκέψη οι τρεις πολεμιστές ξεθηκάρωσαν τα σπαθιά τους και όρμησαν στη γυναίκα κραυγάζοντας άγρια. Ο Πάντιρν τους φώναξε να σταματήσουν, αλλά οι κραυγές τους έπνιξαν την προειδοποίησή του.

Και αυτό ήταν το τέλος τους. Μια ερεβώδης λόγχη τινάχτηκε από το στόμα της μάγισσας, καρφώνοντας τον πρώτο από τους σωματοφύλακες στο στέρνο, διαπερνώντας το θώρακά του σα να ήταν χάρτινος. Ο δεύτερος έκανε ένα βήμα παραπάνω από τον συνάδελφό του αλλά ένα πλοκάμι σκιάς τινάχτηκε από το πάτωμα και τον άρπαξε από τον λαιμό. Προσπάθησε απελπισμένα να το κόψει, αλλά χωρίς επιτυχία. Η δύναμη του μαγικού πλοκαμιού ήταν τέτοια που με ευκολία έσπασε το λαιμό του. Ο τρίτος δεν έζησε πολύ περισσότερο. Είχε σχεδόν φτάσει στη μάγισσα, όταν αυτή έστρεψε το βλέμμα της προς το μέρος του. Την επόμενη στιγμή το πτώμα του κειτόταν στο έδαφος με ένα σκοτεινό παχύρρευστο υγρό να αναβλύζει από το στόμα του.

Η μάγισσα γύρισε την πλάτη και πλησίασε ατάραχη τις πολεμίστρες. "Σταμάτα μέγαιρα!" φώναξε ο Πάντιρν, καθώς ένα δακτυλίδι από φλόγες και λιωμένο μέταλλο τον περιέβαλε. Η Σάμιτα γύρισε και κοίταξε τον άντρα με ένα βλέμμα υπεροψίας ανάμεικτης με φόβο και οι σκιές γύρω της έγιναν όλο και πιο πυκνές. Ο βασιλικό ζεύγος απομακρύνθηκε από τους δύο μάγους, καθώς ήξεραν το πόσο καταστροφική θα ήταν μια μάχη μεταξύ τους.

"Ώστε ένας από τους συμβούλους του βασιλιά θα με πολεμήσει;" ειρωνεύτηκε η Ερεβοκρατούσα "Τιμή μου να στερήσω τον βασιλιά μας από έναν τόσο λίγο σοφό σύμβουλο, που θα τα έβαζε μόνος του μαζί μου."

"Δεν έχεις που να πας και σύντομα θα έρθουν κι άλλοι σαν κι εμένα," είπε ο σύμβουλος, "δώσε μου το πετράδι και θα σε αφήσω να φύγεις."

"Αυτό," είπε η Σάμιτα, δείχνοντας το πετράδι στον προφυλακτήρα του ξιφιδίου, "Δε πρόκειται να το πάρεις. Και όσο για το ότι δεν έχω που να πάω…"

Η μάγισσα δεν ολοκλήρωσε την πρότασή της. Δε χρειαζόταν όμως. Πίσω της είχαν ξετυλιχτεί τα φτερά ενός Κάρνετ.

Στη θέα του μαύρου κτήνους ο Πάντιρν χλόμιασε. Δεν έχασε όμως χρόνο: μια πύρινη σφαίρα σχηματίστηκε στα χέρια του και την έστειλε εναντίον της Σαμίτα, καθώς εκείνη του γύριζε την πλάτη. Αυτή απλά ύψωσε το χέρι της και μια μαύρη ασπίδα σχηματίστηκε γύρω της. Η πύρινη σφαίρα ανατινάχτηκε πάνω της, αφήνοντας φλόγες και λιωμένο μέταλλο γύρω της, αλλά η γυναίκα έμεινε ανέπαφη.

Ξανά και ξανά ο Πάντιρν εκτόξευε εναντίον της επιθετικά ξόρκια και πάντα οι άμυνές της τα σταματούσαν. Η Σαμίτα είχε ανέβει πάνω στο τείχος και ήταν έτοιμη να σκαρφαλώσει πάνω στο ιπτάμενο υποζύγιό της, χωρίς όμως να προσέξει τον γάτο, που, παρά το πύρινο χάος και το τερατόμορφο ιπτάμενο πλάσμα, είχε κατέβει ατάραχος στο τείχος.

Πρώτα είχε ανεβάσει στις επάλξεις το αριστερό της πόδι και μετά το δεξί και τα χέρια της ήταν έτοιμα να πιάσουν τα κέρατα του Κάρνετ. Όμως ένιωθε ότι το πάτημά της δεν ήταν σταθερό. Κοίταξε προς τα κάτω, και είδε ότι πατούσε το μαύρο γάτο. Τα πράσινα μάτια του την κοίταξαν με ένα βλέμμα γεμάτο πόνο, αυτό όμως ήταν το τελευταίο που απασχολούσε τη μάγισσα. Δεν είχε προλάβει να πατήσει και το πόδι της γλίστρησε πάνω στο ευλύγιστο σώμα του γάτου και βρέθηκε εκτός ισορροπίας. Πανικόβλητη προσπάθησε να πιαστεί από το Κάρνετ. Η συγκέντρωσή της όμως είχε χαθεί και οι άμυνές της είχαν πέσει.

Την ίδια ακριβώς στιγμή ο μάγος έκανε την ύστατη προσπάθεια του. Βλέποντας ότι η Ερεβοκρατούσα θα τους ξέφευγε, έβαλε όλη του τη δύναμη σε μια τελευταία επίθεση: Οι φλόγες τον περιτύλιξαν ενώ μαγική ενέργεια έρεε σε όλο το σώμα του. Με μια απόκοσμη κραυγή εξαπέλυσε μια τεράστια σφαίρα φωτιάς προς το μέρος της μάγισσας.

Η ασπίδα της Σαμίτα, ακόμα και αν υπήρχε, ίσως δε θα άντεχε την δύναμη της επίθεσης. Αλλά με τις άμυνες ριγμένες η μάγισσα δεν είχε ελπίδα: πυρακτωμένο μέταλλο κατατρύπησε τη σάρκα της και φλόγες την αγκάλιασαν, απανθρακώνοντας την σχεδόν στη στιγμή.

 

***

 

"Άρχοντά μου," είπε ο Πάντιρν με μια ασθενική φωνή "ο γιος σας φαίνεται εντάξει. Να γνωρίζετε όμως ότι πιθανότατα στο μέλλον να έχει εξωτερικά σημάδια από το άγγιγμα της Σκιάς. Το καλό όμως είναι ότι είναι ασφαλής."

Οι δύο σωματοφύλακες που τον κρατούσαν όρθιο τον μετέφεραν πίσω στο φορείο του. Είχε περάσει μια εβδομάδα από τη μοιραία νύχτα, και όμως δεν είχε ακόμα συνέλθει από τη μάχη που έδωσε.

Ο βασιλιάς είχε απομείνει σκεπτικός στο θρόνο του. Στο πλευρό του ήταν η σύζυγός του. Την είχε συγχωρέσει για το σφάλμα της. Δεν έφταιγε αυτή για το ότι η σατανική εκείνη γυναίκα την είχε ξεγελάσει.

Η βασίλισσα χάιδευε τον μαύρο γάτο, που είχε ξαπλώσει στα πόδια της. Προφανώς του είχαν μείνει κάποιες από τις εφτά ζωές του, επειδή γλίτωσε την πύρινη κόλαση με λίγα μόνο εγκαύματα. Ένα από αυτά χάιδευε και η Ανίραερν, όταν άκουσε τη φωνή του γάτου στο κεφάλι της. "Μια χαρά τα καταφέραμε. Ο άντρας σου δε θα υποψιαστεί τίποτα για τον γιο μας, δε θα προσέξει τα σημάδια. Το παιδί μας θα εκπληρώσει το πεπρωμένο του."

Η βασίλισσα δε του είπε τίποτα. Απλά τον σήκωσε στην αγκαλιά της και φίλησε τρυφερά το μέτωπό του.

Link to comment
Share on other sites

Χμ...Διαβαζω της Νιενορ,μου αρεσει.Διαβαζω και του Νιχιλιο,μου αρεσει το ιδιο.Αλλα απο τη Νιενορ περιμενα να πει κατι για το γατο στο τελος.Το ειχε ξεκινησει καλα και μετα εμεινε ενας απλος γατος.Κριμα,η ανατροπη του Νιχιλιο της εκλεψε την ψηφο.Τελικα...Νιχιλιο :thumbsup:

Link to comment
Share on other sites

Nienor, κάποια ορθογραφικά όπως "ο τοίχος-το τείχος" και όχι το τοίχος και το γνωστό θέμα με το -ν- (θα το λέω για πάντα, μέχρι να του δώσετε σημασία!)

Μεγάλος ο πρόλογος μέχρι να συνεχίσει η συνομιλία, πράγμα που κάνει το μυαλό να ξεφύγει από το θέμα και μετά να χρειαστεί να ξαναδιαβάσει για να θυμηθεί. Μου έδωσες την εντύπωση, δηλαδή, πως αντί να χρησιμοποιήσεις τον πρόλογο ως βάση επέκτασης, τον χρησιμοποίησες ως εισαγωγή για να παρουσιάσεις τον κόσμο και το υπόβαθρό. Αυτό δεν ήταν κακό, όμως σου εξήγησα πού με οδήγησε.

 

Ο Nihilio συνέχισε ομαλά τον πρόλογο, έδωσε ωραίες κινηματογραφικές περιγραφές (οι σκηνές εναλάσσονταν στα διαφορετικά μέρη με ενδιαφέρον) και δίνει μια εξαιρετική (αν και κάπου την έχω ξαναδεί) ανατροπή.

"Με βάση τα όσα γνωρίζω για τα μονοπάτια του σκότους, η ψυχή του νεαρού πρίγκιπά πρέπει να βρίσκεται σε κάποιο πετράδι ή κάτι παρόμοιο," έλεγε λαχανιασμένος ο Πάντιρν, καθώς τα κοντά πόδια του πηδούσαν από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι. "Πρέπει να σπάσουμε το πετράδι για να την ελευθερώσουμε. Αλλιώς θα μείνει να αιωρείται στο νεκρό μυαλό του Σκοτεινού Θεού."
Ένα από αυτά χάιδευε και η Ανίραερν, όταν άκουσε τη φωνή του γάτου στο κεφάλι της. "Μια χαρά τα καταφέραμε. Ο άντρας σου δε θα υποψιαστεί τίποτα για τον γιο μας, δε θα προσέξει τα σημάδια. Το παιδί μας θα εκπληρώσει το πεπρωμένο του."

Μου μυρίζει Dune!

 

Nihilio κι από μένα!

 

Για τον πρόλογο: με το που είδα γάτο στην ιστορία (δεν είχα προσέξει το πρώτο Post), ήμουν σίγουρη πως η Μαύρη γάτα Α.Ε. είχε χτυπήσει ξανά! :p

Link to comment
Share on other sites

Αν και του Μιχάλη άφηνε ενδιαφέρον cliffhanger, η περιγραφή της μάχης με κούρασε αρκετά. Επίσης, παρατήρησα ότι και οι δύο το συνεχίσατε με σύγκρουση, θα περίμενα ίσως πιο πολύ μυστήριο ή κάποια ανατροπή. Ψήφισα Νίενορ επειδή μου άρεσε το σχόλιο του γάτου στο τέλος και της ζωής της πειρατίνας. Πάντως κάποιες λέξεις θα μπορούσαν να είναι πιο δουλεμένες, νομίζω (εξίταρε π.χ. ).

Link to comment
Share on other sites

Μου άρεσαν αρκετά και οι δύο ιστορίες. Το πλαίσιο μέσα στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία της Νίενορ είναι πολύ ενδιαφέρον, κι η ανατροπή του Νιχίλιο επίσης πολύ ενδιαφέρουσα. Μπορώ να πω πως και οι δύο ιστορίες μου άρεσαν εξ'ίσου, αλλά θα ψηφίσω Νιχίλιο λόγω της ανατροπής, ίσως να ήταν αυτό που ήθελα να διαβάσω αυτή τη στιγμή, ή ίσως απλά να ήθελα ο γατούλης να ήταν λίγο πιο συναισθηματικούλης - υπάρχουν και μερικοί τέτοιοι.:p Μιάου!

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Μου άρεσε το Νιχίλιο (αν και οι δυο ειναι αξιες συγχαρητηριων) επειδή το σενάριο αν και σε τόσο λίγες γραμμές είχε βάθος !!!

Αν και η Νιενορ είχε πολύ όμορφη ατμόσφαιρα... (γαμωτο αντε να αποφασήσεις) ..

 

Τέσπα

Γουέλ Ντάν... στον Μιχάλη !!!!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Νιχίλιε, η ιστορία σου πιστεύω πως ήθελε πολύ περισσότερη ανάπτυξη. Μας πετάς κατευθείαν σε μια κατάσταση που δεν ξέρουμε τίποτα. Δεν έχουμε δεθεί με τους χαρακτήρες και με την όλη υπόθεση. Άρα, γιατί να νοιαστούμε; Ούτε και η μάχη των μάγων μού άρεσε. Πολύ generic spell-battle, βρε παιδί μου. Μου άρεσε, όμως, ΠΑΡΑ πολύ η εμφάνιση του γάτου. Ήταν πολύ καλοστημένο αυτό το κομμάτι. Και, γενικά, νομίζω ότι όλη αυτή η ιστορία θα μπορούσε να ήταν καλή, αν ήταν μεγαλύτερη: αν είχες γράψει για γεγονότα που μας οδήγησαν, τελικά, σε αυτή τη σκηνή κορύφωσης που περιγράφεις.

 

Νίεννορ, τι να σου πω; Ο γάτος ήταν θεός! Έδωσες ρέστα. :worshippy: :D Κι αυτό δεν το λέω συχνά. Έχω και για τη δικιά σου γούνα διάφορα, όμως' μην ανησυχείς. :p Στην αρχή, υπάρχει πολύ info-dumping. Ναι μεν μου άρεσαν όλα αυτά που διάβασα για το γάτο και τους πειρατές, αλλά μας τα πετάς όλα μαζί, γρήγορα-γρήγορα, και μετά συνεχίζεις με την ιστορία σου. Μου άφησε μια αγχωτική αίσθηση. Έπειτα, δεν μου άρεσε το γεγονός ότι η πειρατίνα μίλησε τόσο ευγενικά. Έλα τώρα' πειρατίνα ήταν! Εκείνο, όμως, που μου άρεσε πολύ ήταν ότι, ενώ λογικά περιμέναμε ότι θα συνέχιζες την ιστορία από την ΟΓ της πειρατίνας, εσύ το γύρισες στην ΟΓ του γάτου. Ε, αυτό με έστειλε! Μου φάνηκε πολύ έντεχνα καλό, αν καταλαβαίνεις τι θέλω πω. Όπως επίσης και η ανατροπή στο τέλος. Μου έφτιαξες τη βραδιά. :thmbup:

Link to comment
Share on other sites

Nienor, γιατί μου άρεσε η ιστορία της. Δεν είναι ανάγκη να έχει ανατροπές. Επίσης είναι ποιο φανταστικό απο του Nihilio, καθώς η μαγεία δεν φαίνεται. Είναι κάτι το ύπουλο. Κάτι το θανατηφώρο. Και αυτό απο μόνο του με κρατάει σε μια ιστορία.

Link to comment
Share on other sites

Νίενορ για την ατάκα "Οι άνθρωποι αλήθεια αρέσκονται να ονομάζουν τους εαυτούς τους αφεντικά...." .

Και τα δύο όμορφα γραμένα ...

Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Write off #15 (Nihilio vs Nienor)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..