heiron Posted October 3, 2005 Share Posted October 3, 2005 Ξένοι στην Ευρώπη Έβγαλε τα παπούτσια του και ξάπλωσε. Ένα γρήγορο ζάπινγκ στο ράδιο τον απογοήτευσε, έτσι άνοιξε την τηλεόραση. Ίσως αυτή να τον χαλάρωνε. Η Ελένη του είχε προτείνει να περάσει το βράδυ στο σπίτι της όμως απόψε δεν είχε όρεξη. Ήθελε να μείνει μόνος για να ηρεμήσει, πράγμα δύσκολο να γίνει στο σπίτι της με της δυο φασαριόζες συγκατοίκους της. Εδώ τουλάχιστον ήταν μόνος. Ίσως να περνούσε κι ο πονοκέφαλος που τον ταλαιπωρούσε εδώ και ώρα αν κοιμόταν λίγο. Μπα, δεν γίνεται τίποτα, σκέφτηκε. Το κρεβάτι ήταν δίπλα σε κεντρικό δρόμο και οι μοτοσικλέτες έκαναν τα τζάμια της παλιάς μπαλκονόπορτας να τρίζουν. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι ένοικοι του διαμερίσματος ακριβώς από πάνω του είχαν βαλθεί να αλλάξουν τη θέση όλων των επίπλων τους, κρίνοντας από τους ήχους που έκαναν. Μόλις σταματούσαν οι ήχοι, άρχιζαν οι φωνές. Λέξεις άγνωστες και εκνευριστικές στα αυτιά του. Δεν μπορούσε να διακρίνει τη γλώσσα, αλλά υπέθεσε ότι ήταν Ρωσικά η Αλβανικά. Ήταν σίγουρος πως ήταν λαθρομετανάστες. Η Ευρώπη και ειδικά η Ελλάδα ήταν γεμάτη από δαύτους. «Ήρθαν και έφεραν την εγκληματικότητα μαζί τους», είπε μέσα από τα δόντια του, αφού θυμήθηκε την πρόσφατη διάρρηξη του διαμερίσματος του. Αν ήταν στο χέρι του θα τους έστελνε όλους εκεί από όπου ήρθαν. Σαν επικύρωση στις σκέψεις του, άκουσε κάποιον εθνικιστή παρουσιαστή στην τηλεόραση να κατακεραυνώνει τους κάθε λογής ξένους. Τέτοιου είδους εκπομπές και σχετικά βιβλία είχαν ολοένα και μεγαλύτερη απήχηση στον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Πήγε στο μπάνιο να βγάλει τους φακούς του και να πάρει ένα παυσίπονο. Εκεί οι φωνές ήταν ακόμη πιο δυνατές αλλά και πάλι δεν ακουγόταν καθώς η μισοχαλασμένη βρύση έτρεχε διαρκώς. Έκλεισε τον κεντρικό διακόπτη και πήγε για ύπνο. Όταν χτύπησε το ξυπνητήρι, δεν είχε χορτάσει ακόμη. Μια με δυο ώρες καθυστέρησε ο Μορφέας να τον πάρει στην αγκαλιά του, τώρα όμως αρνιόταν πεισματικά να τον αφήσει. Τελικά σηκώθηκε, ετοιμάστηκε βιαστικά και έφυγε τρέχοντας για την πανεπιστημιούπολη. Η απόσταση δεν ήταν μεγάλη, με αποτέλεσμα η ταχύτητα του να μην αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. «Κάθε πρωί τα ίδια, κύριε Παπακώστα;» Το πρόσωπο του καθηγητή ήταν παραδόξως χαμογελαστό όταν τον επέπληξε, και το θέμα δεν πήρε διαστάσεις. Ήταν κοινό μυστικό ότι ο Γιώργος Παπακώστας ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στους καθηγητές της σχολής. Έτσι, ο Γιώργος κάθισε δίπλα στους υπόλοιπους μεταπτυχιακούς φοιτητές και το μάθημα συνεχίστηκε ομαλά. Ήταν ανακουφισμένος. Όσο χαϊδεμένος κι αν θεωρούνταν, είχε απέναντι του τον κύριο Χατζησπύρου, με διαφορά τον πιο αυστηρό καθηγητή στο Αστεροσκοπείο του πανεπιστημίου. Άλλες εποχές θα τον είχε πετάξει έξω από την αίθουσα, αυτό ήταν βέβαιο. Θυμήθηκε πως τον έβλεπε αυτός αλλά και οι συμφοιτητές του στο τρίτο έτος, όταν για πρώτη φορά τους δίδαξε το εισαγωγικό μάθημα Αστρονομίας. Ίσως έφταιγε το επιβλητικό παρουσιαστικό του ηλικιωμένου επιστήμονα. Ψιλόλιγνος, με γκρίζα μαλλιά και σκοτεινό βλέμμα. Και φυσικά το κάτασπρο γοτθικό μουσάκι του που έδενε άψογα με τα πυκνά του φρύδια. Έτσι αφηρημένος που είμαι συνέχεια, δε με βλέπω να γράφω στην εξεταστική, σκέφτηκε με απογοήτευση και συνέχισε να κρατά σημειώσεις. Ευτυχώς για αυτόν, ο καθηγητής δεν ασχολήθηκε μαζί του στο διάλλειμα. Αντιθέτως, έκανε μια ανακοίνωση που έβγαλε το όλο θέμα από το μυαλό του με τη μια. Σε δυο βδομάδες θα γινόταν το Ευρωπαϊκό Συνέδριο Αστρονομίας στο ολοκαίνουργιο Μεγάλο Τηλεσκόπιο Νοτίου Ευρώπης, διεθνώς γνωστό ως SELT. Όλοι οι μεταπτυχιακοί μπορούσαν να δηλώσουν συμμετοχή. Η εκδήλωση δεν θα ήταν απλά κάποιο είδος εγκαινίων αλλά μια σπουδαία γιορτή ενόψει των πρώτων δειγμάτων του Αργοναύτη ΙΙ. Η αποστολή του Αργοναύτη ΙΙ αρχικά προοριζόταν να είναι η πιο μακρινή επανδρωμένη αποστολή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τελικά δεν ήταν επανδρωμένη αλλά ο σκοπός του ταξιδιού παρέμενε ο ίδιος: Εκτέλεση ερευνών και πειραμάτων στο δορυφόρο του Δια, Ευρώπη. Το φεγγάρι που εδώ και χρόνια είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον των διαστημικών επιστημόνων καθώς κάτω από την παγωμένη επιφάνεια του κρυβόταν ένας τεράστιος ενιαίος ωκεανός. Καιρό τώρα, οι αστρονόμοι είχαν παρατηρήσει στην επιφάνεια της κάτι που εικαζόταν ότι ήταν μια μορφή ζωής, κάποια άλγη προσαρμοσμένα στο κλίμα του κρύου δορυφόρου που ζούσαν στα ρήγματα της παγωμένης κρούστας του. Το πλήρες εργαστήριο με το ρομποτικό προσωπικό του, θα προσεδαφίζονταν προσεχώς στην Ευρώπη και θα έδινε απαντήσεις σε ερωτήματα που προβλημάτιζαν την επιστημονική κοινότητα. Φεύγοντας από τη σχολή ένιωσε ανανεωμένος. Του δινόταν μια καλή ευκαιρία για εκδρομή κοντά στα μέρη του αλλά και άμεση ενημέρωση σχετικά με την αποστολή Αργοναύτης ΙΙ. Κοίταξε τον ουρανό. Ήταν καταγάλανος με εξαίρεση τη λεπτή άσπρη λωρίδα που άφησε πίσω του κάποιο αεροσκάφος. Με ανεβασμένη τη διάθεση του κατηφόρισε προς το σπίτι της Ελένης. Σήμερα θα επανόρθωνε για τη χθεσινή του συμπεριφορά. Την τελευταία βραδιά πριν την εκδρομή και ενώ γύριζαν από μια ταβέρνα, ο Γιώργος ήταν ακόμη κεφάτος. «Κυριακή βράδυ γυρνάτε;», ρώτησε η Ελένη. «Ναι… εκτός αν ανακαλύψουμε μικρά πράσινα ανθρωπάκια και κάτσω στο Αστεροσκοπείο να τα παίρνω μάτι», απάντησε κι έκλεισε πονηρά το μάτι του. Η έκφραση του, ειδικά μετά από αρκετά ποτήρια κρασί, ήταν αρκετά αστεία ώστε να προκαλέσει το γέλιο του στενού του φίλου και συμφοιτητή Άλκη, που άρπαξε την ευκαιρία να ανοίξει συζήτηση. «Λες να μας βάλουν και τη μουσική από την ταινία ¨2001: Η οδύσσεια του διαστήματος¨ τη στιγμή που θα έρθουν τα πρώτα πλάνα; Λένε πως το σκάφος θα προσεδαφιστεί δίπλα σε μια από αυτές χρωματιστές γραμμές. Αυτή τη φορά δεν την ξαναπαθαίνουν όπως τότε στον Άρη που το σκάφος κατέβηκε σε μια έρημο στη μέση του πουθενά. Τζάμπα πήγε ολόκληρο ταξίδι!» «Εγώ για κάθε ενδεχόμενο θα πάρω μαζί μου και το cd με το Ζαρατούστρα. Εύχομαι αυτή τη φορά να βρούμε κάτι. Ίσως όχι ένα μαύρο μονόλιθο, αλλά πάντως κάτι περισσότερο από μερικά πετραδάκια.» Η παρέα διέσχιζε ένα σκοτεινό δρομάκι, όταν τρεις τύποι τους πλησίασαν. Ένας από αυτούς στάθηκε μπροστά στο Γιώργο αναγκάζοντας τον να σταματήσει. Ήταν κοντός, γύρω στο ένα εβδομήντα. Όμως παρά το μικρό του ύψος έμοιαζε γεροδεμένος και στέκοταν με θράσος μπροστά στον κατά δέκα πόντους ψηλότερο του Γιώργο. «Φιλαράκι, μήπως έχεις κάνα ευρώ να μου δώσεις;» ρώτησε ο άγνωστος. Το πονηρό του ύφος φανέρωνε ότι είχε σκοπό διαφορετικό από μια απλή επαιτεία. «Όχι» απάντησε μηχανικά, αν και από παλιότερη εμπειρία του ήξερε πως ίσως ήταν λανθασμένη μια τέτοια αντίδραση. «Όχι;» τον μιμήθηκε θυμωμένος. «Αν σου χώσω το μαχαίρι στο πόδι σου θα δούμε τι θα έχεις μετά.» Όλοι μαζί επιτάχυναν το βήμα τους και απομακρύνθηκαν, ενώ ο Γιώργος άρχισε να μιλά δήθεν αδιάφορα με την κοπέλα του. Ήξερε πως αν δεν έδινε σημασία σε τέτοιους τύπους, σύντομα θα έχαναν το ενδιαφέρον τους. Και πράγματι, έτσι έγινε αφού μετά από κάποιες σπρωξιές και βρισιές τους άφησαν για να βρούνε νέα υποψήφια θύματα. «Μου έχουν σπάσει τα νεύρα. Είναι η τρίτη φορά που μου συμβαίνει αυτό μέσα σε ένα μόνο μήνα. Να πάνε στο διάολο όλοι αυτοί οι λαθρομετανάστες. Παλιά μπορούσες να κάνεις βόλτες μόνος χωρίς κανένα φόβο ενώ τώρα…» «Έλα Γιώργο, δεν έγινε τίποτα», προσπάθησε να τον ηρεμήσει η Ελένη. Απλά κάποιοι νεαροί ναρκομανείς έψαχναν χρήματα για τη δόση τους. Δε νομίζω να ήταν αλλοδαποί. Ας μην τα φορτώνουμε όλα σε αυτούς τους κακόμοιρους. Εξάλλου, οι περισσότεροι ξένοι είναι οικογενειάρχες. Ήρθαν για μια καλύτερη ζωή, όπως πήγαν πολλοί Έλληνες στη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Μην είσαι ρατσιστής!» Έμεινε αμίλητος σε όλο το δρόμο μέχρι το διαμέρισμα του. Άργησε πάλι να κοιμηθεί. Ενώ χάιδευε το γυμνό της κορμί και μύριζε τα μαύρα σγουρά μαλλιά της αναρωτιόταν πόσους καβγάδες θα έκαναν όταν θα ήταν πια αντρόγυνο για κάτι τέτοια θέματα. Φάση θα είχε και αυτό ακόμη μαζί της, σκέφτηκε και αποκοιμήθηκε. Η ξενάγηση στο SELT κράτησε αρκετή ώρα. «Λίγο ακόμη και θα με πάρει ο ύπνος. Δε βλέπω να προλαβαίνω να περάσω από το σπίτι μου. Ήρθα ως εδώ και δεν βρέθηκα μα τους γονείς μου… Άλκη με ακούς ή κοιμάσαι;» Ο Άλκης είχε ήδη κλείσει τα μάτια του. «Εμένα ξύπνα με άμα βρούμε το ιγκλού του ΕΤ στην Ευρώπη» «Έλα ρε, χαλάρωσε. Δεν είναι και τόσο βαρετά. Πριν μερικά χρόνια ούτε που φανταζόμασταν ότι θα είχαμε τέτοιες εγκαταστάσεις εδώ στην Ελλάδα. Και η αποστολή δεν είναι ενδιαφέρουσα; Πλάκα μας κάνεις; Όλοι ελπίζουν ότι θα βρούμε ζωή, έστω και σε μορφή βακτηρίων.» Ο Άλκης τον αγνοούσε επιδεικτικά κάνοντας πως ροχαλίζει. «Επίσης έχει και γκρουπ από άλλα πανεπιστήμια. Είδα αρκετές ωραίες κοπέλες.» Στο πρόσωπο του λιπόσαρκου συμφοιτητή του χαράχτηκε ένα φαρδύ χαμόγελο. Τα μάτια του άνοιξαν και το βλέμμα του περιπλανήθηκε στην αίθουσα διαλέξεων. «Είδες κάποιο καλό κομμάτι;» ρώτησε με νόημα. «Α, εσύ είσαι ο ελεύθερος της παρέας, έτσι δεν είναι; Έχει μεγάλη ποικιλία, άντε διάλεξε.» «Ναι, καλά. Εσύ το παίζεις παντρεμένος, τόσο καιρό που τα έχεις με την Ελένη. Θα πάμε μετά στο κυλικείο να δούμε τι παίζει. Εδώ δε βλέπω τίποτα με όλα τα φώτα της αίθουσας κλειστά.» Ο Γιώργος, παρά το σκοτάδι, είχε ήδη προσέξει μια κοπέλα. Καθόταν μια σειρά πιο μπροστά και δυο θέσεις δεξιά. Παρακολουθούσε με προσήλωση τον ομιλητή και τα βίντεο αλλά γύρισε προς το μέρος τους την ώρα που ο θόρυβος της συζήτησής τους ξεπέρασε τα όρια του ψιθύρου. Το φως από την οθόνη αντανακλούσε πάνω στα καστανόξανθα μαλλιά της και στο φίνο πρόσωπο της. Η ίδια αντανάκλαση πάνω στους φακούς των γυαλιών της του έκοβε τη θέα των ματιών της. Ανυπομονούσε να τη δει όρθια για να διακρίνει τις γραμμές του κορμιού της. Αργότερα στο κυλικείο διάλεξε ένα τραπέζι δίπλα της και προσπάθησε όσο πιο διακριτικά μπορούσε να κρυφακούσει τι συζητούσε με τη φίλη της. Στην κατάλληλη στιγμή μπήκε στη συζήτηση και προχώρησε γνωρίζοντας τις κοπέλες και συστήνοντας τους τον φίλο του. Τον περίμενε μεγάλη έκπληξη όταν ανακάλυψε πως παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε στην Ελλάδα, δεν ήταν Ελληνίδα. Το όνομα της ήταν Σβετλάνα Οστρόφσκι η μάλλον Οστρόφσκα, όπως τον διόρθωνε συνεχώς. Η μητέρα της ήταν Ουκρανή κι ο πατέρας της Πολωνός, μετανάστες και οι δυο τους στην Ελλάδα. Κι ενώ ο Άλκης περίμενε να δει τον φίλο του να αντιδράσει περίεργα προς την ξένη, τον έβλεπε να είναι εντυπωσιασμένος από το πώς μια κοπέλα φτωχής οικογένειας έφτασε να γίνει μια λαμπρή επιστήμονας. Σύντομα ξεπέρασε την αρχική του έκπληξη και του έγνεψε με το γνώριμο πονηρό του ύφος πως κατάλαβε ότι της την έπεφτε. «Μονό λόγια είσαι βλέπω. Όλο λες πως έχεις σχέση, πως δε γουστάρεις τους ξένους, πως δε σου κάνουν εντύπωση τα γαλανά μάτια αλλά χώνεσαι δυναμικά στην αλλοδαπή γκομενίτσα, ε;», τον πείραξε μόλις βρέθηκαν οι δυο τους στο δωμάτιο. «Απλά είμαι κοινωνικός και έπιασα συζήτηση. Με είδες να κάνω κάτι τρομερό και μου τα χώνεις κανονικά; Εξάλλου εσύ με κατηγορείς για ρατσιστή. Εγώ φέρομαι ως σωστός γόνος της χώρας του Ξένιου Δια», απάντησε ο Γιώργος με στόμφο λίγο πριν χτυπήσει το τηλέφωνο. Ήταν ο καθηγητής τους. Τους είπε να πάνε επειγόντως στην κεντρική αίθουσα. Το όχημα με το εργαστήριο είχε προσεδαφιστεί ήδη στην Ευρώπη και είχε αφήσει κάποια ρομπότ να κάνουν έλεγχο για τη σύσταση της ατμοσφαίρας και της παγωμένης επιφάνειας. Τώρα κατευθυνόταν προς το ρήγμα που ήταν και ο κύριος στόχος της επιχείρησης. Λίγη ώρα μετά, η κεντρική αίθουσα ήταν γεμάτη με έκπληκτους επιστήμονες. Άλλοι είχαν μείνει απλώς άναυδοι κι άλλοι παραληρούσαν περιμένοντας νέα στοιχεία. Η κάμερα ενός ρομπότ τους έστελνε εικόνες από έναν μάλλον φυτικό οργανισμό που ζούσε στις σχισμές του πάγου και συντελούσε στη διαφοροποίηση του χρώματος της επιφάνειας του πλανήτη. *Θα ακολουθησει το δευτερο "συνταρακτικο" μερος οταν φιλοτιμηθω να το γραψω ολο στον ΗΥ μου.Απλα ειπα να το στειλω απο τωρα-μισο-γιατι δεν πολυστελνω κειμενα μου και ειχα πει οτι θα στειλω κατι απο Σεπτεμβρη.Ως τοτε να ειστε επιεικεις η εστω...ευγενικοι στα σχολια σας...* Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 12, 2005 Share Posted October 12, 2005 Αρκετά καλή ιστορία, αν και έχει ένα "προβληματάκι": Μπλέκει δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα: μια διαστημική αποστολή και τον έρωτα ενός ξενοφοβικού για μια μετανάστρια. Έχω περιέργεια να δω πως θα συνδυάσεις αυτά τα δύο. Δε ξέρω πως θα το καταφέρεις αυτό, περιμένω πάντως τη συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 12, 2005 Author Share Posted October 12, 2005 Εχεις δικιο για αυτο το "θεμα",αν και δε βρισκω που ειναι το κακο σε κατι τετοιο.Βασικα...θα φανει στη συνεχεια,να μη σποιλεριασω το ιδιο μου το εργο!Θα μπορουσα να πω οτι δεν "δενει" αμεσα ουτε στο τελος.Ειχα σκοπο να γραψω κατι ακομα στο δευτερο μερος(οταν το ποσταρω θα πω τι) αλλα τελικα κοπηκε για προσωπικους λογους και για λογους μεγεθους.Το ειχα γραψει με συγκεκριμενο αριθμο λεξεων στο μυαλο μου. Α, να επισημανω οτι η αρχικη του εκδοχη ηταν στα αγγλικα με τιτλο "Aliens in Europe". Και βεβαια ο τιτλος ακομα και στα ελληνικα ειναι με διπλη σημασια-εννοια.Ποια Ευρωπη;Την ηπειρο η το δορυφορο;(Διεθνως απο οτι θυμαμαι λεγεται Europa και ηταν ενας απο τους λογους που ποσταρα την ελληνικη "βερσιον") Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 12, 2005 Share Posted October 12, 2005 To Aliens είναι πραγματικά έξυπνο λογοπαίγνιο. Περιμένουμε συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 28, 2005 Author Share Posted October 28, 2005 Μιας και εχω ποσταρει και την υπολοιπη ιστορια σε αλλο τοπικ,μπορειτε να τη δειτε στο http://community.sff.gr/index.php?showtopic=3187 . Ετσι,να μη σας φαει η...αγωνια ρε παιδι μου!(Λεμε τωρα...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted November 9, 2005 Share Posted November 9, 2005 (edited) Μπλέκει δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα: μια διαστημική αποστολή και τον έρωτα ενός ξενοφοβικού για μια μετανάστρια. Έχω περιέργεια να δω πως θα συνδυάσεις αυτά τα δύο. Δε ξέρω πως θα το καταφέρεις αυτό, περιμένω πάντως τη συνέχεια. Εδώ το Holywood μπλέκει τα πάντα με τα πάντα, στις κάψες (sic) του Γιώργου κόλλησες; Btw, σχόλια στο sequel (χιχιχιχι) Edited November 9, 2005 by Bardoulas© Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted November 30, 2006 Share Posted November 30, 2006 H Επιστημονική Φαντασία, πέρα από τα μικρά πράσινα ανθρωπάκια, αρκετά συχνά ασχολείται και με κοινωνικούς ή φιλοσοφικούς προβληματισμούς. Κάτι ανάλογο κάνει και η ιστορία αυτή (μαζί με το δεύτερο μέρος της) που καλό είναι να της ρίξετε μια ματιά όσοι δεν το έχετε κάνει, μιας και ο προβολέας πέφτει επάνω της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wpleftyboy Posted February 2, 2007 Share Posted February 2, 2007 μια lite ΕΦ ιστοριουλα που μου αρεσε πολυ γιατι αντι να καταναλωθει στην ΕΦ μου μιλησε για τους ανθρωπους και αυτα που κανουν και για τον εαυτο μου μεταξυ των αλλων ανθρωπων βεβαια θα ηθελα να τη δω να φτανει στο μεγιστο επιπεδο ,οπου μπορει να την οδηγησει ο συγγραφεας της αν της αφιερωσει λγιο περισσοτερο χρονο γιατι μου φανηκε οτι απο καποιο σημειο και μετα βιαστηκε λιγο τετοιες αξιολογες ιδεες αδικουνται συχνα απο την βιασυνη ή την ελλειψη χρονου μας απο το τιτλο ως το τελος η ιστορια ειναι ευρηματικη ο τροπος γραφης ειναι αυτος που χωρις να ειναι κακος δεν ανταποκρινεται στο υψος των νοηματων , τα οποια ομως περνανε ετσι κι αλλιως και ειναι πλουσια επισης η ιστορια εχει αρκετα καλο ρυθμο και δεν κουραζει χωρις να μπορω να πω οτι με συναρπασε σε γενικες γραμμες ομως αυτο που πρεπει να μεινει ειναι τα συγχαρητηρια στον heiron και μια παροτρυνση να μην βιαζεται την επομενη φορα που θα εχει τοσο καλες ιδεες ...........μπραβο.............. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.