Τι διαβάζετε;

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Ο άνθρωπός μας στη Αβάνα", του Γκράχαμ Γκρην.

[Δημήτρης]

Άρχισα την ανθολογία ''Μυστικοί Τόποι''.

 

Την διάβασα και ήταν καλή. Στο ''Η Πόρτα στον Τοίχο'' του Χέρμπερτ Τζωρτζ Ουέλς βλέπουμε τις αντιδράσεις κάποιου που αμφιταλαντεύεται για το αν πρέπει να ανταποκριθεί στο κάλεσμα που του έχει γίνει. Ωραίο, θεωρείται από τα πρώτα και πιο σημαντικά της συγκεκριμένης υποκατηγορίας. Σε διαφορετικό στυλ το ''Δεν υπάρχει Δρόμος Γυρισμού'' του Μπράιαν Λάμλεϋ. Ένας ταξιδιώτης θα δώσει βάση στο παραλήρημα ενός ταλαίπωρου σχετικά με το χαμένο του σπίτι. Με το απαραίτητο αντίτιμο φυσικά, θα αποφασίσει να τον βοηθήσει για να βρεθεί να τρέχει και να μην προλαβαίνει (άθελα μου έκανα ένα hint). Θα μπορούσε να γίνει ένα καλό επεισόδιο στις ''Ιστορίες από την Κρύπτη''. Καταπληκτική ''Η Ευωδία της Σαρσαπαρίλλα'' του αγαπημένου μου Ρέι Μπράνμπερι. Τόσο καλή όσο και την πρώτη φορά. Διαβάστε την και θα ανακαλύψετε την πιο υπέροχη χρονομηχανή που υπήρξε ποτέ. Δυνατό και ''Το Στρατί'' του γνώστη απόκρυφων παραδόσεων Άλτζερνον Μπλάκγουντ. Στη προκειμένη αναφέρεται στον περίφημο Μικρό Λαό της βρετανικής παράδοσης και τη νοσηρή έλξη που ασκεί. Σε ικανοποιητικό επίπεδο και τα άλλα διηγήματα της ανθολογίας.

 

Συνεχίζω με Θανάση Βέμπο και ''Χαμένοι Εξερευνητές''.

Edited August 6, 2017 by Δημήτρης

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Τέλος της αιωνιότητας", του Ισαάκ Ασίμωφ.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Το μεγάλο όνειρο του Παραδείσου, του Σαμ Σέπαρντ.

[T.C.Cook]

Michael Connelly, «Η σκοτεινή ηχώ».

[BladeRunner]

Μόλις άρχισα το Ατσαλόκαρδος, του Μπράντον Σάντερσον.

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Ο στόλος των κόσμων" , των Λάρυ Νίβεν και Έντουαρντ Λέρνερ.

[Spyrex]

Hell House- Richard Matheson

[Δημήτρης]

Άρχισα το συλλογικό έργο ''Ξεσκαρτάρισμα''.

[GeoVa]

Ξεκίνησα το Snow Crash, του Neal Stephenson.

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Οι θαυματοποιοί των κόσμων" , των Λάρυ Νίβεν και Έντουαρντ Λέρνερ.

[BladeRunner]

Χθες άρχισα το Ο καλός κλέφτης, της Χάνα Τίντι.

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Ringworld", του Λάρυ Νίβεν.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Οι Μεγαλύτεροι Φάροι του Κόσμου'' της Άννα Μαρία Λίλα Μαριότι. Δεν είναι βιβλίο αλλά λεύκωμα, από εκείνα τα πολύ ωραία που βγάζουν οι εκδόσεις Καρακώτσογλου. Αρχικά γίνεται εισαγωγή για εμφάνιση των φάρων κατά την αρχαιότητα, παράλληλα με την ανάπτυξη της ναυσιπλοΐας και της εμπορικής ναυτιλίας. Παλαιότερος και γνωστός ως ένα από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου Κόσμου, ο Κολοσσός της Ρόδου. Εικάζεται ως έργο του Χάρητα του Λίνδιου το 290 π.Χ. Ακολουθεί δέκα χρόνια αργότερα ο φάρος της Αλεξάνδρειας που επίσης είναι μέρος της κατηγορίας. Μεγάλη παράδοση στο χώρο είχαν οι Ρωμαίοι με φάρους όπου χρησιμοποιούνταν ξύλα αρχικά στη Μεσόγειο, και στη συνέχεια σε όλα τα όρια της αυτοκρατορίας τους. Αυτός της Λα Κορούνια εξακολουθεί να είναι ενεργός μετά από 2.000 χρόνια! Την σκυτάλη πήραν Αγγλία και Γαλλία με τη λειτουργία τους να ανατίθεται συχνά- πυκνά σε μοναστήρια που βρίσκονταν κοντά. Στη Βόρεια Αμερική έκαναν την εμφάνιση τους στα τέλη του 18ου αιώνα από Ευρωπαίους αποίκους που έφεραν τις συνήθειες τους μαζί τους, κυρίως στη Νέα Αγγλία. Ενώ γίνεται λόγος και για εφευρέσεις που βοήθησαν στο φωτισμό και στην ευκολότερη συντήρηση τους. 

 

Την σκυτάλη παίρνουν φωτογραφίες πραγματικά εκπληκτικής, απαράμιλλης ομορφιάς. ''Λαντέρνα'' το καμάρι της Γένοβας, χτίστηκε το 1543 και έχει ύψος 76 μέτρα. Κατασκευασμένος αρχικά σε βράχο στην ακτή, με την επέκταση του λιμανιού και την κατασκευή αεροδρομίου βρίσκεται πλέον πιο μέσα, σε πιο ασφαλές σημείο. ''Κορντουάν'' στη Γκαρόν, στις εκβολές του Ζιρόντ κοντά στο λιμάνι Μπορντό. Ο παλαιότερος της Γαλλίας με ύψος 57 μέτρα. ''Πόρτλαντ Χεντ'' στο Μέιν, δένει πολύ ωραία με το σπιτάκι του φαροφύλακα δίπλα. ''Σκέριβορ'' στις Εβρίδες της Σκοτίας, κυριολεκτικά στη μέση της θάλασσας όντας πάνω σε βράχο, την κατασκευή του ανέλαβε ο Άλαν Στίβενσον. Πατέρας του γνωστού σε όλους μας συγγραφέα Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, ένας μεταξύ πολλών μιας και η οικογένεια είχε μεγάλη παράδοση στο χώρο. ''Μπίσοπ Ροκ'' στη Κορνουάλη, σε ακόμη πιο απόκρημνο σημείο με την μικροσκοπική νησίδα να προσφέρει μόλις 45 επί 16 μέτρα ξηράς για τις όποιες κατασκευές. Φοβερή η θέα που απλώνεται τριγύρω από τον ''Τσιπιόνα'' της Ανδαλουσίας όπως και στον ''Πέγκις Κόουβ'' του Καναδά με το χιονισμένο τοπίο. Πιο αντίξοες καιρικές συνθήκες στον ανεμοδαρμένο ''Τάσμαν'' του ομότιτλου νησιού της Αυστραλίας, ενώ δύσκολο εγχείρημα η αλλαγή βάρδιας στο ''Κερεόν'' της Γαλλίας. Με συρματόσχοινα και την άβυσσο από κάτω να περιμένει τους απρόσεκτους. Άξιο αναφοράς το ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας κατέστησε περιττούς τους φύλακες με τους φάρους πλέον να δουλεύουν αυτοματοποιημένα. Με τεχνικούς μόνο να τους επισκέπτονται μία στο τόσο με ελικόπτερα για τις αναγκαίες εργασίες συντήρησης. Πολύ καλή δουλειά, πέρασα πολύ καλά. Το διάβασα στη παραλία δίπλα στο κύμα για να συνάδει περισσότερο με το όλο θέμα     

 

Συνεχίζω με Στίβεν Κινγκ και ''Κούτζο''.

Edited August 17, 2017 by Δημήτρης

[Mictantecutli]

Ξεκίνησα το "Το δωμάτιο του κακού" των Ερικ Αξλ Σουντ

[Adicto]

Καταβροχθιζω το "Καρτελ" του Ντον Ουινσλου

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Οι Έλληνες της Δύσης", του Βαλέριο Μάσιμο Μανφρέντι.

[BladeRunner]

Μετά από ένα (σχεδόν) τριήμερο reader's block, ξεκίνησα την μίνι συλλογή Πρόγευμα στου Τίφανυ, του Τρούμαν Καπότε.

[Δημήτρης]

Κατσούο Ισιγκούρο και ''Ένας Καλλιτέχνης του Ρευστού Κόσμου''. 

[Cassandra Gotha]

Μετά από ένα (σχεδόν) τριήμερο reader's block, ξεκίνησα την μίνι συλλογή Πρόγευμα στου Τίφανυ, του Τρούμαν Καπότε.

Τρεις μέρες λέγεται "ξεκούραση".

[WILLIAM]

Τρεις μέρες για τον Blade είναι σοβαρή αποχή, σαν να πω εγώ δε θα γράψω μια μέρα.

 

Διαβάζω το Στο Μάτι Του Κυκλώνα του Χίγκινς.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Τα λύτρα, του Εντ Μακμπέιν.

[Mictantecutli]

Έχω αρχίσει το "Ο άνθρωπος σκιά" του Κόντι ΜακΦέιντεν

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το ΜακΤίγκ, του Φρανκ Νόρις.

[BladeRunner]

Συνεχίζω με το Η κραυγή της κουκουβάγιας, της Πατρίσια Χάισμιθ.