Τι διαβάζετε;

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Αντίο, κύριε Τσιπς, του Τζέιμς Χίλτον.

[wordsmith]

1 hour ago, BladeRunner said:

Έχω αρχίσει το Αντίο, κύριε Τσιπς, του Τζέιμς Χίλτον.

Υπέροχο! Να δω αν θα σου αρέσει κι εσένα. Έχει γίνει και ταινία 2-3 φορές και θεατρικό έργο.

[BladeRunner]

3 hours ago, wordsmith said:

Υπέροχο! Να δω αν θα σου αρέσει κι εσένα. Έχει γίνει και ταινία 2-3 φορές και θεατρικό έργο.

Το τελείωσα το μεσημέρι. Μου άρεσε πολύ και σίγουρα θα δω κάποια στιγμή τόσο την ταινία του 1939, όσο και αυτή του 1969. Για το βιβλίο έγραψα σχόλιο εδώ.

[Δημήτρης]

Ωρόρα και ''Ιστορίες με τρελούς επιστήμονες 2''.

[wordsmith]

12 hours ago, BladeRunner said:

Το τελείωσα το μεσημέρι. Μου άρεσε πολύ και σίγουρα θα δω κάποια στιγμή τόσο την ταινία του 1939, όσο και αυτή του 1969. Για το βιβλίο έγραψα σχόλιο εδώ.

Προτείνω να διαβάσεις και τον "Χαμένο ορίζοντα" του ίδιου συγγραφέα, που θεωρείται κλασικό φάντασυ και έχει αφήσει εποχή με την ουτοπική Σάνγκρι-λα. Αν δεν το έχεις ήδη διαβάσει, δηλαδή.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Ντόντζερς, του Μπιλ Μπέβερλι.

[Δημήτρης]

Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτι και ''Ο Εξορκιστής''. 

[BladeRunner]

Άρχισα το Ο Στόουνερ, του Τζον Γουίλιαμς.

[Δημήτρης]

Βοκάκιος και ''Δεκαήμερον''. 

[Spyrex]

Stephen King και "Ο κύριος Μερσέντες".

[vaggelis]

Έχω αρχίσει το "Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι", του Λουί ντε Μπερνιέρ.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει την ανθολογία Στον ίσκιο του Βασιλιά, των εκδόσεων Κλειδάριθμος.

[BladeRunner]

Άρχισα το High-Rise, του Τζ. Γκ. Μπάλαρντ.

[BladeRunner]

Άρχισα το Λαβράκι, του Ίβλιν Γουό.

[GeoVa]

Ξεκίνησα Το Μαγικό Βουνό, του Thomas Mann.

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει την συλλογή διηγημάτων Σαμ Σπέιντ, του Ντάσιελ Χάμετ.

[BladeRunner]

Άρχισα το Πύρινη οργή, του Στίβεν Κινγκ.

[Νίκη]

Διαβάζω την τριλογία με τα καλικατζαρούδια=(ελεύθερη μετάφραση της λέξης nomes, που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας), τη Bromeliade. Τελικά, μου αρέσει πολύ και χαίρομαι που έδωσα δεύτερη ευκαιρία στον Πράτσετ. Τα αστεία βασίζονται κυρίως στα πράγματα που δεν καταλαβαίνουν τα καλικατζαρούδια, έχει αγωνία, μπόλικη σάτιρα για θρησκεία και πολιτική, ακόμη και στενοχώρια στο δεύτερο μέρος της τριλογίας, τους Diggers.

[vaggelis]

Έχω αρχίσει τον "Οδυσσέα", του Τζαίημς Τζόυς.

[BladeRunner]

Συνεχίζω με το Το χαμένο Σαββατοκύριακο, του Τσαρλς Τζάκσον.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Δεκαήμερον'' του Βοκάκιου. 

Ο συγγραφέας, μεγαλύτερος από τους μαθητές του λόγιου Φραγκίσκου Πετράρχη, διέπρεψε με το γνωστότερο του πόνημα. Η δράση τοποθετείται στη Φλωρεντία της εποχής του. Χτυπημένη από πανούκλα, το πυρηνικό ολοκαύτωμα θα μπορούσε να πει κανείς της εποχής της, βλέπει τον πληθυσμό της σιγά- σιγά να αποδεκατίζεται. Εφτά γυναίκες και τρεις άνδρες όλοι νέας ηλικίας, δεν θα κάτσουν να κλαίνε ολημερίς την μοίρα τους και θα πάνε κόντρα στο ρέμα. Οπλισμένοι με το θάρρος και την αυτοπεποίθηση που δίνει η νιότη, θα βρουν καταφύγιο στους λόφους έξω από την πόλη όπου και θα φτιάξουν τον ιδιωτικό τους παράδεισο. Όχι με τον τρόπο που θα περίμενε ενδεχομένως κανείς, αλλά με εφάμιλλο. Ένας ''βασιλιάς'' που εκλέγεται κάθε μέρα, ορίζει το θέμα γύρω από το οποίο ξετυλίγονται οι ιστορίες που αφηγείται καθένα από τα μέλη της συντροφιάς. 

Οπότε και γίνεται το έλα να δεις  Πολλά και διάφορα καλούδια παρελαύνουν που έχουν ως κύριο θέμα την απιστία, την ζήλια, την υποκρισία της εκκλησίας κυρίως μέσω των καλόγερων (σ' αυτούς ιδίως τα χώνει πάρα πολύ). Την απληστία και γενικά κάθε λογής πιθανό και απίθανο ελάττωμα. Παρακολουθούμε τι συμβαίνει όταν κανείς επιθυμεί την γυναίκα του αδερφικού του φίλου. Τα δυσθεώρητα ύψη στα οποία μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη ηλιθιότητα. Το να εκπληρώνει κανείς τα συζυγικά του καθήκοντα όχι μόνο την νύχτα ως οφείλει, παρά μόνο την ημέρα. Ε κάποια στιγμή το (στερημένο) πουλάκι θα πετάξει για άλλη αγκαλιά   Την εκδίκηση που όταν σχεδιάζεται όχι γρήγορα και αλόγιστα αλλά έξυπνα και με υπομονή, όντως πρόκειται για ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα κρύο. 

Το επαναλαμβανόμενο ύφος και η δομή ίσως να κουράσουν, αλλά είναι η εκτέλεση που καθιστά τις ιστορίες τόσο ξεχωριστές. Ενώ κάποιος συγγραφέας θα χρειαζόταν να στύψει το μυαλό του για να βγάλει δύο- τρεις, ο Βοκάκιος άνετα προσφέρει δεκάδες. Κυνικές και αρκετές φορές ανήθικες, αναρωτιέμαι αν αντιμετώπισε πρόβλημα με το εκκλησιαστικό κατεστημένο της εποχής του. Χωρισμένες σε μικρά κεφάλαια όχι παραπάνω των δέκα σελίδων, φεύγουν άνετα και ευχάριστα. Πρόβλημα οι επικεφαλίδες που είναι spoilers, από ένα σημείο και μετά σταμάτησα να τις διαβάζω. 

Συνολικά πολύ καλό. Δύσκολο να το αποκαλέσει κανείς αριστούργημα αλλά μην έχοντας το ακούσει να εγκωμιάζεται, οπωσδήποτε ανώτερο της φήμης του. Προτείνεται ως μία ποιοτική όσο και πικάντικη νότα. 

 

Edited December 10, 2017 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Έχω αρχίσει το Ορφέας ανέδυσε, του Τζακ Κέρουακ.

[vaggelis]

1 hour ago, Δημήτρης said:

Διάβασα το ''Δεκαήμερον'' του Βοκάκιου. 

Ο συγγραφέας, μεγαλύτερος από τους μαθητές του λόγιου Φραγκίσκου Πετράρχη, διέπρεψε με το γνωστότερο του πόνημα. Η δράση τοποθετείται στη Φλωρεντία της εποχής του. Χτυπημένη από πανούκλα, το πυρηνικό ολοκαύτωμα θα μπορούσε να πει κανείς της εποχής της, βλέπει τον πληθυσμό της σιγά- σιγά να αποδεκατίζεται. Εφτά γυναίκες και τρεις άνδρες όλοι νέας ηλικίας, δεν θα κάτσουν να κλαίνε ολημερίς την μοίρα τους και θα πάνε κόντρα στο ρέμα. Οπλισμένοι με το θάρρος και την αυτοπεποίθηση που δίνει η νιότη, θα βρουν καταφύγιο στους λόφους έξω από την πόλη όπου και θα φτιάξουν τον ιδιωτικό τους παράδεισο. Όχι με τον τρόπο που θα περίμενε ενδεχομένως κανείς, αλλά με εφάμιλλο. Ένας ''βασιλιάς'' που εκλέγεται κάθε μέρα, ορίζει το θέμα γύρω από το οποίο ξετυλίγονται οι ιστορίες που αφηγείται καθένα από τα μέλη της συντροφιάς. 

Οπότε και γίνεται το έλα να δεις  Πολλά και διάφορα καλούδια παρελαύνουν που έχουν ως κύριο θέμα την απιστία, την ζήλια, την υποκρισία της εκκλησίας κυρίως μέσω των καλόγερων (σ' αυτούς ιδίως τα χώνει πάρα πολύ). Την απληστία και γενικά κάθε λογής πιθανό και απίθανο ελάττωμα. Παρακολουθούμε τι συμβαίνει όταν κανείς επιθυμεί την γυναίκα του αδερφικού του φίλου. Τα δυσθεώρητα ύψη στα οποία μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη ηλιθιότητα. Το να εκπληρώνει κανείς τα συζυγικά του καθήκοντα όχι μόνο την νύχτα ως οφείλει, παρά μόνο την ημέρα. Ε κάποια στιγμή το (στερημένο) πουλάκι θα πετάξει για άλλη αγκαλιά   Την εκδίκηση που όταν σχεδιάζεται όχι γρήγορα και αλόγιστα αλλά έξυπνα και με υπομονή, όντως πρόκειται για ένα πιάτο που τρώγεται καλύτερα κρύο. 

Το επαναλαμβανόμενο ύφος και η δομή ίσως να κουράσουν, αλλά είναι η εκτέλεση που καθιστά τις ιστορίες τόσο ξεχωριστές. Ενώ κάποιος συγγραφέας θα χρειαζόταν να στύψει το μυαλό του για να βγάλει δύο- τρεις, ο Βοκάκιος άνετα προσφέρει δεκάδες. Κυνικές και αρκετές φορές ανήθικες, αναρωτιέμαι αν αντιμετώπισε πρόβλημα με το εκκλησιαστικό κατεστημένο της εποχής του. Χωρισμένες σε μικρά κεφάλαια όχι παραπάνω των δέκα σελίδων, φεύγουν άνετα και ευχάριστα. Πρόβλημα οι επικεφαλίδες που είναι spoilers, από ένα σημείο και μετά σταμάτησα να τις διαβάζω. 

Συνολικά πολύ καλό. Δύσκολο να το αποκαλέσει κανείς αριστούργημα αλλά μην έχοντας το ακούσει να εγκωμιάζεται, οπωσδήποτε ανώτερο της φήμης του. Προτείνεται ως μία ποιοτική όσο και πικάντικη νότα. 

 

Φυσικά υπάρχει και η ομώνυμη ταινία του Παζολίνι, που έχει βασιστεί στο βιβλίο και είναι εξίσου διασκεδαστική.

[Δημήτρης]

40 minutes ago, vaggelis said:

Φυσικά υπάρχει και η ομώνυμη ταινία του Παζολίνι, που έχει βασιστεί στο βιβλίο και είναι εξίσου διασκεδαστική.

Το ξέρω, την έχω. Γι' αυτό και άλλωστε το διάβασα, για να μπορέσω να την δω. Πάντα πρώτα βιβλίο και μετά ταινία, ποτέ το αντίθετο. Ένα και το αυτό με το ''Για ποιον Χτυπά η Καμπάνα'' του Χέμινγουεϊ που μόλις ξεκίνησα. 

[kitsos]

17 minutes ago, Δημήτρης said:

Το ξέρω, την έχω. Γι' αυτό και άλλωστε το διάβασα, για να μπορέσω να την δω. Πάντα πρώτα βιβλίο και μετά ταινία, ποτέ το αντίθετο. Ένα και το αυτό με το ''Για ποιον Χτυπά η Καμπάνα'' του Χέμινγουεϊ που μόλις ξεκίνησα. 

... Για ποιον Χτυπά η Καμπάνα

από τα βιβλία που θέλω πολύ να ξαναδιαβάσω

όπως και το Κοράκι σε άλικο φόντο που ξαναδιαβάζω τώρα! (σκέτη απόλαυση)