Τι διαβάζετε;

[kitsos]

Το παραμύθι της αλεπούς (Ράινεκε Φουξ) του Γκαίτε.

 

Πόλυ καλό μέχρι στιγμής.

[tetartos]

Το Fleshmarket Close του Ian Rankin. Μια ακόμη νουβέλα με τον επιθεωρητή Rebus.

 

Άσχετο με sff αλλά απολαυστικό...

[heiron]

Συνεχίζω το έπος(ένας θεός να το κάνει αλλά λέμε τώρα) του Ντριζζτζζζζ..τζ.

Είμαι στο Η πολιορκία του σκότους

Είναι από τα καλούτσικα της σειράς θα έλεγα.Τα κλισέ πολλά ως συνήθως,η γραφή αθλια ως συνήθως αλλά με αρέσει η ιστορία του.Μόνη απογοήτευση-αν και το περίμενα-είναι ότι οι ούμπερ πολεμιστές ντρόου δεν πιανουν μία απέναντι στις άλλες φυλές.Μέχρι και ο Ρετζις τους έχει χαλαρά...ό,τι και να πω είναι λίγο.Κρίμα που αυτή τη σειρά την έγραψε ο Σαλβατόρε.

Edited March 19, 2008 by heiron

[Sileon]

Παράλληλα με την "Υπόθεση Τουλάγεφ", του Βίκτορ Σερζ, που θέλει ούμπαλα, ξεκίνησα το "The God Dilusion" του Ρίσταρντ Ντόκινς, παρακινούμενος απο αντίστοιχο τόπικ. Μόνο την εισαγωγή έχω διαβάσει, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω άποψη με συνέπεια. Πάντως είναι πιασάρικος και ξεκινάει ορεξάτος και επιθετικός, τρόπος καθηλωτικός για το λεπτό θέμα που έχει διαλέξει.

 

Επίσης, εχθές ξεκίνησα και το "6 δισεκατομμύρια τρόποι ζωής" του Παναγιώτη Κούστα. Περισσότερα, αφού τελειώσω. Αν κρίνω απο το μέγεθος και την όρεξη που μου άνοιξε απο τις πρώτες σελίδες, βλέπω να γίνεται σύντομα(δεδομένης και της παράλληλης ανάγνωσης άλλων δύο βιβλίων).

[Sileon]

Τέλειωσα την Υπόθεση Τουλάγιεφ, βιβλίο πολύ καλογραμμένο και πολυεπίπεδο. Ο Βίκτως Ζερζ ζωντανεύει με πραγματικά δεξιοτεχνικό τρόπο το Σταλινικό καθεστώς κατά την περίοδο της "Μεγάλης Εκκαθάρισης". Η διερεύνηση του φόνου σημαίνοντος στελέχους του Κόμματος αποτελεί τον κύριο άξονα περί τον οποίο αναπτύσσονται και ξετυλίγονται τα δέκα κεφάλαια του βιβλίου.

Η σύνθεση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σπονδυλωτή, αφού κάθε κεφάλαιο επικεντρώνεται σε άλλον χαρακτήρα, ο οποίος μπορεί να απαντηθεί και σε άλλο κεφάλαιο, στο φόντο της εξιστόρησης.

Το βιβλίο, γραμμένο κατα τον δεύτερο Παγκόσμιο (το τελείωσε στο Μεξικό), θεωρείται απο πολλούς το σημαντικότερο μυθιστόρημα που γράφτηκε πάνω σε αυτήν την ταραγμένη, σκοτεινή και έντονα αμφισβητίσιμη περίοδο του Καθεστώτος.

 

Επίσης, τελείωσα του "6 δισεκατομμύρια τρόποι ζωής", το οποίο διάβασα με ευχαρίστηση. Αυτό που με κέρδισε ήταν η περιγραφή ενός μέλλοντος, μέσα απο μια ματιά που, επιτέλους, δεν το αποτυπώνει ζοφερό.Οι ιστορίες των διαφορετικών ηρώων του βιβλίου δίνουν το πάτημα στον συγγραφέα να παραθέσει την δική του άποψη για την εξέλιξη του κόσμου μας σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον, κυρίως μέσα απο κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές καινοτομίες, οι οποίες σίγουρα μπορούν να απασχολήσουν το μυαλό του αναγνώστη και είναι αυτές που καθιστούν έναν κόσμο όμορφο ή άσχημο. Σίγουρα, βαθιά μέσα μας, όταν ονειρευόμαστε έναν διαφορετικό κόσμο και φοβόμαστε ένα απάνθρωπο μέλλον, ο τρόπος που λειτουργεί η τηλεμεταφορά ωχρειά μπροστά σε ζητήματα επιβίωσης.

[heiron]

Η πόλη της τραγουδιστής φλόγας

του Κλαρκ Αστον Σμιθ

 

Καλό είναι,μολονότι δεν ενθουσιάζομαι με τρόμο.Είναι πιο πολύ σκοτεινό φάντασυ έτσι κι αλλιώς.Επίσης σε αυτή τη φάση προτιμώ μερικά διηγήματα.

Αυτο με το άσπρο σκουλήκι το έχουν αντιγράψει σε κομικ κτλ μου φαίνεται.Εμοιαζέ οικείο χωρίς να το έχω διαβάσει.

[Sileon]

Διαβάζω ένα πάρα πολυ καλό αστυνομικό μυθιστόρημα εκ Σουηδίας, με τίτλο "ένα βήμα πίσω" και με το οποίο έχω κολλήσει άγρια. Είναι αυτό που λέμε, δεν μπορείς να αφήσεις το βιβλίο απο τα χέρια σου.

Χένινγκ Μάνκελ το όνομα του συγγραφέα, ο οποίος θεωρείτε απο τους ποιοτικούς στο είδος, πολυβραβευμένος και πολυδιαβασμένος. Κάτι που τον διαφοροποιεί απο την πλειοψηφία των συγγραφέων του είδους, είναι το μπόλιασμα της αφήγησης με κοινωνιολογικά στοιχεία (η μοναξιά που βιώνει ο άνθρωπος σε μια κοινωνία σαν την Σουηδία), όπως επίσης και έντονες σκιαγραφήσεις των ηρώων. Η δε εξέλιξη του σεναρίου έχει πάρα πολύ ευρηματικά γυρίσματα στον χρόνο, καθώς μπορεί κάποιος χαρακτήρας να αναπολεί το παρελθόν. Ο συγγραφέας ξέρει να χειρίζεται πολύ καλά τέτοια εργαλεία, που μπορεί να φέρνουν πιο κοντά τον αναγνώστη με κάποιον χαρακτήρα, καθώς και να συνδέουν το κατα τα άλλα άσχετο παρελθόν με το θυελλώδες παρόν της ιστορίας.

 

Παράλληλα διαβάζω και το "Περι Θεού αυταπάτη", αν και τις τελευταίες μέρες το εγκατέλειψα λιγάκι.

[nikosal]

Το βιβλίο του Σερζ το είχα διαβάσει στα αγγλικά γύρω στο 1991. Εξαιρετικό, θέλω να το διαβάσω ξανά.

 

Μένκελ είχα διαβάσει έναν, πριν 5-6 χρόνια. Ερώτηση Σίλεον: Μετανάστες παίζουν καθόλου ρόλο στο βιβλίο που διάβασες;

[Sileon]

Ερώτηση Σίλεον: Μετανάστες παίζουν καθόλου ρόλο στο βιβλίο που διάβασες;

 

Μμμ..Μέχρι ώρας ένας κομπάρσος ήταν μετανάστης και ένας με λίγο μεγαλύτερο ρόλο. Μέχρι το σημείο που έφτασα, η μετανάστευση δεν έχει κάποια βαρύτητα στην ιστορία.

[DinoHajiyorgi]

Δανείστηκα από τον αδελφό μου να διαβάσω Τα Παιδιά του Χούριν. Έβγαλα με κόπο την εισαγωγή και άντεξα το κυρίως μυθιστόρημα δύο σελίδες μόνο. Το επέστρεψα εκνευρισμένος. Να μου λείπει, έλεος. Η ανάγνωση της τριλογίας The Lord of the Rings, στα αγγλικά, ήταν απόλαυση, και το Silmarillion ανεκτό και ενδιαφέρον καθώς διαβάστηκε σχετικά σύντομα μετά την τριλογία. Τα Παιδιά του Χούριν όμως…κάθε φορά που θα μπαίνει νέος χαρακτήρας από την πόρτα θα πρέπει να απομνημονεύω ποιος ήταν ο πατέρας του, ο παππούς και η γιαγιά του, οι θείοι του, ποια ήταν τα παιδιά και τα εγγόνια του;!! Πες μου μια ιστορία ρε αδερφέ! Άϊ σιχτίρ!!

 

Η νύφη μου μού δάνεισε ένα άλλο βιβλίο, Στα Λημέρια των Μάγων – Συναρπαστικές Ιστορίες με Μάγους και Μαγικά. Είναι «παιδικό» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και με ένα κάπως «χαζό» εξώφυλλο. Όλα τα, άγνωστα σε μένα, ονόματα δίνονται στα ελληνικά. Διάβασα τα δύο πρώτα, καλούτσικα, διηγήματα ως τώρα, το «Ο Καθηγητής Ντε Λάρα και Το Δυο Πεντάρων Ξόρκι» της Ι. Νέσμπιτ και «Το Σχολείο των Ακατονόμαστων» του Μάνλι Γουέϊντ Γουέλμαν.

[Naroualis]

Εεεε... αυτά τα Λημέρια των Μάγων σου φάνηκαν παιδικά; Εντάξει μια επίφαση παιδική την έχει, αλλά παρακάτω είναι κάπως μπρρρρρ. Το είχε πάρει η αδελφή μου για να το κάνουμε δώρο σε ένα γνωστό μας παιδάκι κι ευτυχώς που κάτσαμε και το διαβάσαμε πριν το δώσουμε. Ειδικά κάποιες από τις ιστορίες στη μέση του βιβλίου ήταν αρκετά τρομακτικές για να μπουν σε ανθολογία με ιστοριες τρόμου. Η παιδικότητά του εξαντλείται στο ότι οι περισσότεροι ήρωες είναι παιδιά, αλλά αυτό δεν το κάνει και παιδικό ανάγνωσμα.

[DinoHajiyorgi]

Εεεε... αυτά τα Λημέρια των Μάγων σου φάνηκαν παιδικά; Εντάξει μια επίφαση παιδική την έχει, αλλά παρακάτω είναι κάπως μπρρρρρ. Το είχε πάρει η αδελφή μου για να το κάνουμε δώρο σε ένα γνωστό μας παιδάκι κι ευτυχώς που κάτσαμε και το διαβάσαμε πριν το δώσουμε. Ειδικά κάποιες από τις ιστορίες στη μέση του βιβλίου ήταν αρκετά τρομακτικές για να μπουν σε ανθολογία με ιστοριες τρόμου. Η παιδικότητά του εξαντλείται στο ότι οι περισσότεροι ήρωες είναι παιδιά, αλλά αυτό δεν το κάνει και παιδικό ανάγνωσμα.

Το "Παιδικά" δεν είναι δική μου εκτίμηση. Το έχει όμως η στάμπα στο εξώφυλλο: Κάτω ακριβώς από το Μεταίχμιο λέει ξεκάθαρα..."παιδικό". Κατά τα άλλα, σαν ενήλικας μου άρεσε ό,τι διάβασα και σε ευχαριστώ για την εκτίμηση γιατί μου ήρθε κάπως πως μετά την απόρρηψη του Χούριν μου έκατσε αυτό.

 

Αν και στο θέμα "παιδικό" θα είχαμε να πουμε για τον Μπομπ Σφ...

[Nienor]

Η ανάγνωση της τριλογίας The Lord of the Rings, στα αγγλικά, ήταν απόλαυση, και το Silmarillion ανεκτό και ενδιαφέρον καθώς διαβάστηκε σχετικά σύντομα μετά την τριλογία. Τα Παιδιά του Χούριν όμως?κάθε φορά που θα μπαίνει νέος χαρακτήρας από την πόρτα θα πρέπει να απομνημονεύω ποιος ήταν ο πατέρας του, ο παππούς και η γιαγιά του, οι θείοι του, ποια ήταν τα παιδιά και τα εγγόνια του;!! Πες μου μια ιστορία ρε αδερφέ! Άϊ σιχτίρ!!

 

Μα καλά, έβγαλες άνετα το Σιλμαρίλιον και σε ταλαιπώρησαν τα παιδιά του Χούριν?

Έχει ιστορία και μάλιστα πολύ δυνατή. Δώστου μια ευκαιρία ακόμα αν έχεις όρεξη κάποια στιγμή.

Edited March 31, 2008 by Nienor

[heiron]

Έλα μωρέ,τι το ενδιαφέρον να βρεί κανείς στη Νίενορ;

Προσωπικά βαριέμαι να το διαβάσω αφού έχω διαβάσει και τη σχετική ιστορία στις Ατέλειωτες Ιστορίες.

[Sileon]

Η αλήθεια είναι οτι τα Παιδιά του Χούριν, σαν κυκλοφορία, είναι λίγο απάτη. Ένα 80% της ιστορίας βρίσκεται στις Ατελείωτες Ιστορίες, ενώ ολόκληρη αν και σε πιο περιληπτική μορφή βρίσκεται στο Σιλμαρίλλιον.

[Παρατηρητής]

Η αλήθεια είναι οτι τα Παιδιά του Χούριν, σαν κυκλοφορία, είναι λίγο απάτη. Ένα 80% της ιστορίας βρίσκεται στις Ατελείωτες Ιστορίες, ενώ ολόκληρη αν και σε πιο περιληπτική μορφή βρίσκεται στο Σιλμαρίλλιον.

 

 

Συμφωνώ. Την ιστορία την έχουμε διαβάσει στα προηγούμενα βιβλία-εγκυκλοπαίδειες. Το συγκεκριμένο βιβλίο αξίζει να το πάρει κανείς για την εικονογράφηση. Κατά τα άλλα Εμπόριο Τόλκιν και τίποτα άλλο

[D'Ailleurs]

Οτιδήποτε εχει βγεί με την λεζαντα Τολκιν πανω του και δεν είναι ο "Αρχοντας των δαχτυλιδιών" και το "Χόμπιτ" μου προκαλεί πονοκέφαλο και με κάνει να νυσταζω.

[Naroualis]

Τελείωσα το Συμβούλιο των Αφυπνυσμένων του Γιάννη Καρατσιώρη (σχόλια στο ανάλογο τόπικ). Συνεχίζω με τα Επη των Αριμασπών, του Δημήτρη Σαραντάκου, σε μια προσπάθεια να τελειώσω περίπου 15 αρχινημένα κι αφημένα στη μέση βιβλία.

[Nienor]

Βασικά παραπάνω από το 80%. Εγώ νομίζω πως ολόκληρη την ήξερα, δεν έχει νέα κομμάτια, όμως είναι μαζεμένη και έχει απίστευτη εικονογράφηση. Το θεωρώ πολύ ωραίο βιβλίο και βασικά δε νομίζω πως υποστήριξε κανείς (ούτε κι από εμάς ούτε κι από αυτούς που το έβγαλαν) ότι πρόκειται για νέα ιστορία.

[nikosal]

Τελείωσα το Συμβούλιο των Αφυπνυσμένων του Γιάννη Καρατσιώρη (..) Συνεχίζω με τα Επη των Αριμασπών, του Δημήτρη Σαραντάκου

 

Συγνώμη, όλοι αυτοί είναι άνθρωποι; Αφυπνισμένοι, Αριμασποί, κυκλοφορούν πράγματι ανάμεσά μας;

[Naroualis]

Οι επιταγές της ειρωνίας σας μένουν ακάλυπτες στην τραπεζα του πνεύματος ενός λάτρη του φανταστικού κύριε... πώς σας είπαμε. (κλεμμένο από τη Μαφάλντα το ξέρω, αλλά ταιριάζει, νες πα;) :tongue:

[Naroualis]

Τελείωσα τα Έπη των Αριμασπών, του Δημήτρη Σαραντάκου. Είναι πάνω κάτω τρεις ιστορίες σε μία όπως λέει και στο εξώφυλλο. Πρώτη, η προσπαθεια μετάφρασης και σχολιασμού των Αριμάσπειων Επών, πραγματικού συγγράματος του 7ου π.Χ. αιώνα που έχει χαθεί και που αναφέρεται στο ταξίδι του Αριστέα του Προκοννήσιου ως τη σημερινή Μογγολία. Δεύτερη η σχεδόν αστυνομική ιστορία του ανθρώπου που βρήκε τα Αριμάσπεια Έπη σε αραβικό χειρόγραφο (προιόν φαντασίας του συγγραφέα αυτό) και η προσωπική του ιστορία, όπως την λέει κάποιος που μπλέχτηκε σε αυτήν. Και τρίτη, μια άποψη, πολύ συγκινητική και καθόλου στρατευμένη, όπως την είδα εγώ τουλάχιστον, της πορείας της κουμμουνιστικής σκέψης στην Ελλάδα από την Κατοχή ως περίπου την πτώση της πρώην ΕΣΣΔ. Παρόλο που ως ένα σημείο περίμενα κατήχησχ, ήταν περισσότερο μια νοσταλγική αναφορά και σε καμμία περίπτωση προπαγάνδα.

 

Συνεχίζω με το "Τον Κανένα θα τον φάω τελευταίο", του Larry Cool.

[kitsos]

Τελείωσα το παραμύθι της αλεπούς (Ράινεκε Φουξ) του Γκαίτε. Ήταν πόλυ καλό και τώρα τυπώνω και διαβάζω ιστορίες τρόμου φαντασίας και διάφορες από το σου φου φου.

 

 

Παιδιά είστε πολύ δυνατοί.

[heiron]

Όχι να το παινευτούμε αλλά έχουμε εξουσιαστική ισχύ...

Εγώ είχα παρατήσει και τον Σμιθ.Αλλά τώρα θα το συνεχίσω πριν πεσω για ύπνο μπας και δω κάνα όνειρο της προκοπής.

[Darkchilde]

Εγώ διαβάζω το The God Delusion του Richard Dawkins. Μία πολύ καλή πρόταση για όλους, και ιδίως για θρησκόληπτους και άλλους θρησκοπαλαβούς μπας και καταλάβουν μερικά πράγματα για το πόσο επικίνδυνη είναι η θρησκεία που μπορεί μέχρι και να σου καταστρέψει την ζωή. Υπάρχει και στα ελληνικά για όσους έχουν ένα ψιλοπρόβλημα στ'αγγλικά με τίτλο "Η περί θεού αυταπάτη". Υπάρχουν μερικά σημεία με τα οποία δεν συμφωνώ μαζί του, όπως για τους αγνωστικούς, αλλά σε γενικότερες γραμμές συμφωνώ.