Τι διαβάζετε;

[Naroualis]

Τελέιωσα το "τον Κανένα θα τον φάω τελευταίο", του Larry Cool. Αρχαΐζουσα γλώσσα, αλλοπρόσαλλο κείμενο, διάθεση για χιούμορ, σεξουαλικές χοντράδες και πλοκή που ανακατεύει το διαδίκτυο , τη γλώσσα, την Οδύσσεια και ένα είδος Μεγάλου -Εμπειρικικού- Ανατολικού. Το διασκέδασα, να και δε νομίζω ότι μου άφησε αυτό ακριβώς που ήθελε να μου αφήσει ο συγγραφέας. Για την ιστορία, ο Larry Cool είναι Έλληνας, αλλά κανείς δεν ξέρει τίποτε άλλο γι' αυτό, παρεκτός ίσως από τον ίδιο.

 

Συνεχίζω με το Καλοκαίρι μου έξω από τον θόλο, του Δημήτρη Βανέλλη.

[Nihilio]

To Βασίλειο της Αράχνης μη ρωτάτε ποιανού. Περισσότερα μόλις το τελειώσω, στο κυρίως θέμα.

[nikosal]

Του Πωστονλέν; Κάτι μου λέει αυτό το επίθετο.

[Nihilio]

Του Πωστονλέν; Κάτι μου λέει αυτό το επίθετο.

Απαντάται πολύ συχνά στον χώρο μας. Ιδίως σε παράγοντές του...

[heiron]

Μολις αγόρασα το Βασίλειο της Αράχνης και το Μεσα από το γυαλί.Έχουν περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου και θα αρχίσω να τα διαβάζω και τα δύο αμέσως.

[Arachnida]

@ heiron, Nihilio, Darkchilde: Πραγματικά είναι τιμή μου και το εκτιμώ ιδιαίτερα. Υποθέτω θέλει λίγο υπομονή στα πρώτα κεφάλαια.

Ελπίζω να μη σας απογοητεύσει, αλλά όπως και να 'χει περιμένω παρατηρήσεις και κριτική.

 

Εγώ δανείστηκα από βιβλιοθήκη το "Μέρες και Νύχτες της Αραβίας" να το διαβάσω ακόμα μία φορά, αλλά τελικά διάβασα λίγο και το δάνεισα σε μία φίλη μου. Της είχα κάνει δώρο και το "Μέσα απ' το γυαλί" το οποίο το είχε ξεκινήσει και της αρέσει πολύ. Συνεχίζω το "Σάρκινο Φρούτο" του οποίου το τρίτο διήγημα είναι τέλειο και αρχίζω τις "Πριγκιποδουλειές" του Αντάμη που αποτελείται από εφτά παραλήθεια. Συνεχίζω να ακούω με πολλές επαναλήψεις τα κεφάλαια του "Άρχοντα", μόλις τελείωσα οριστικά το "Knife in the Dark" που ήταν σχεδόν μία ώρα και τελείωσε και στη μέση της μάχης.

[kitsos]

"Τούτο Εστί Το Αίμα Μου" του Ντίνου Χατζηγιώργη.

[D'Ailleurs]

Αντρέα Καμιλλέρι - Η άλωση του Μακαλλέ Βιγκάτα, 1935, χρονιά που έγινε ο πόλεμος στην Αβησσυνία. Στη λογοτεχνία, αυτή η εποχή αναφέρεται σαν "εγκληματική ανοησία". Τα αρωματισμένα ημερολογιάκια των μπαρμπέρηδων, υπόσχονταν την εύκολη κατάκτηση, με το χέρι ανάμεσα στα σκέλια της κατάμαυρης Τετόνια ή της όμορφης Κουλόνια. Η φωνή του Ντούτσε ακουγόταν μεταξύ μιας πόρτας που έκλεινε και μια κιλότας που κατέβαινε, ένα κουμπί ξεκουμπωνόταν και μια σεξουαλική πράξη ολοκληρωνόταν.

Τα "πρόστυχα γεγονότα" που συμβαίνουν και το σκάνδαλο που ξεσπάει γύρω από αυτά σκοτώνουν την αθωότητα ενός μικρού παιδιού που παραδόξως μοιάζει με έφηβο. Ο Μικιλίνο είναι γιος του συντρόφου Τζουτζού. Είναι ένα "μικρό παιδί". Φοράει τη στολή του γιου της Λύκαινας. Η Βίβλος και το μουσκέτο τον κάνουν τέλειο φασίστα. Η πρώτη θεία κοινωνία τον στρατολογεί στο τάγμα του Χριστού. Το παιδί ψάχνει τον εαυτό του, ανάμεσα σ? έναν πατέρα που έχει σχέση με την υπηρέτριά τους και μια μητέρα που αφοσιώνεται σε "διεισδυτικές συζητήσεις" μ' έναν ιερέα.

 

Αγκάθα Κρίστι - Ο ιστός της αράχνης Η Κλαρίσα Χάιλσαμ-Μπράουν, σύζυγος ενός ανώτερου διπλωμάτη του Υπουργείου Εξωτερικών, ρέπει προς τις ονειροπολήσεις. «Για φαντάσου», αναλογίζεται ατυχέστατα, «να κατέβαινα ένα πρωί, όπως τώρα, στο ισόγειο και να έβρισκα εκεί ένα πτώμα! Τι θα έκανα;»

Αυτό θα το μάθαινε πολύ γρήγορα, όταν θα έβρισκε πραγματικά ένα πτώμα στο καθιστικό της να την περιμένει. Στην αγωνία της να το ξεφορτωθεί, θα προσπαθούσε απελπισμένα να παρασύρει, ούτε λίγο ούτε πολύ, τους καλεσμένους της να γίνουν βοηθοί και συνεργοί της.

Όταν μάλιστα, παρασυρμένοι απ'την όλη ατμόσφαιρα, οι άνθρωποι αυτοί, θα άρχιζαν να ψάχνουν το δολοφόνο, η απροσδόκητη άφιξη ενός αστυνομικού, θα τους έκανε να νιώσουν την καυτή ανάσα του φόβου στο πρόσωπό τους: αν δεν ήθελαν μπερδέματα, έπρεπε να ξεγελάσουν το Νόμο!

 

Σαμ Μπόρν - Οι ενάρετοι

Μια σειρά δολοφονιών σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, από τις φτωχογειτονιές της Ινδίας ως τις κοσμοπολίτικες παραλίες του Κέιπ Τάουν: είναι αδύνατο να σχετίζονται. Αυτό τουλάχιστον πιστεύει ο Γουίλ Μονρό, ρεπόρτερ των Τάιμς της Νέας Υόρκης, μέχρι την ημέρα που η γυναίκα του πέφτει θύμα απαγωγής. Την κρατάνε άντρες φαινομενικά αδίστακτοι, φανατισμένοι δολοφόνοι, μέλη μιας μυστηριώδους σέκτας στην καρδιά της Νέας Υόρκης.

 

Ο Γουίλ θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους φανατικούς οπαδούς μιας πανάρχαιας λατρείας. Θα μπορέσει να διεισδύσει στη μυστικιστική τους παράδοση, να κατανοήσει τις αρχαίες προφητείες τους και να λύσει αινίγματα αριστοτεχνικά κρυμμένα στις Γραφές; Θα καταφέρει να βρει το μυστικό που λέγεται ότι κρατάει την ανθρωπότητα ζωντανή εδώ και χιλιετίες, το ίδιο μυστικό που τώρα μπορεί να οδηγήσει στον αφανισμός της;

[Παρατηρητής]

Το Σύνδρομο του Χάους του Διαμαντή Φλωράκη. Άξιζε την επανέκδοση, κρίμα που είχε μείνει τόσα χρόνια στην αφάνεια. Ο τύπος ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του

[Sileon]

Τέλειωσα το Αστυνομικό "ένα βήμα πίσω", του Σουηδού Μάνκελ. Έχω ξεκινήσει το "Η μέτρηση του κόσμου", του Γερμανού Ντάνιελ Κέλμαν, το οποίο έκανε τρελές πωλήσεις στην χώρα του. Ο μεγάλος εξερευνητής Αλεξάντερ φον Χούμπολτ καί το ιερό τέρας των μαθηματικών, Γκάους, γνωρίζουν τον κόσμο. Ο πρώτος αλωνίζοντας την υφήλιο και ο δεύτερος μη κουνώντας το ρούπι απο την χώρα του, μέσα απο τον κόσμο των μαθηματικών και της αστρονομίας. Είμαι στην μέση και μέχρι ώρας είναι απολαυστικότατο.

[Naroualis]

Τη Μετρηση του Κόσμου την είχα πολύ καιρό στο μάτι. Φοβόμουνα όμως ότι δε θα είναι και τόσο καλό -όπου ακούς πολλά κεράσια δε λένε;- Αν το τελειώσεις, για κάνε μια κριτικούλα...

[kitsos]

Το Σμήνος του Φρανκ Σετσινγκ. Πολύ μεγάλο και βαρύ βρε παιδί μου.

[heiron]

Βαρύ σε κιλά εννοείς μάλλον.Γιατί πιο πολύ είναι μια περιπετειούλα.Near future sf eco-thriller θα το έλεγα.Πάντως έχει πολύ infodump όντως.Στο στυλ του Κώδικα Ντα Βίντσι όμως.Πληροφορίες για να μας δείξει ότι ξέρει 5 πράματα ο συγγραφέας και να πουλήσει μούρη αλλά τίποτα που πρέπει να σκεφτείς πολύ για να καταλάβεις.έχει κάποια ελαττώματα αλλά είναι και ενδιαφέρον.Δεν λανσαρίστηκε ως ΕΦ κι έτσι έγινε μεγάλη επιτυχία.

[kitsos]

Βαρύ σε κιλά εννοείς μάλλον.Γιατί πιο πολύ είναι μια περιπετειούλα.Near future sf eco-thriller θα το έλεγα.Πάντως έχει πολύ infodump όντως.Στο στυλ του Κώδικα Ντα Βίντσι όμως.Πληροφορίες για να μας δείξει ότι ξέρει 5 πράματα ο συγγραφέας και να πουλήσει μούρη αλλά τίποτα που πρέπει να σκεφτείς πολύ για να καταλάβεις.έχει κάποια ελαττώματα αλλά είναι και ενδιαφέρον.Δεν λανσαρίστηκε ως ΕΦ κι έτσι έγινε μεγάλη επιτυχία.

Ναι πολύ βαρύ. Όταν το διαβάζεις ανάσκελα είναι θάνατος. Όσο για το στυλ και τον συγγραφέα είμαι ακόμα στην αρχή και δεν μπορώ να κρίνω με σιγουριά, αλλά κάτι μου λέει ότι στο τέλος θα συμφωνήσω μαζί σου. Θα σου πω.

Α διαβάζω παράλληλα και –Τα παραμύθια των Βλάχων Τρικάλων Θεσσαλίας-

Γουστόζικο.

[Naroualis]

Τελείωσα τον Φρανκενστάιν της Μαίρυ Σέλλεϋ και δηλώνω ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να το ξαναδια΄βασω παρά μόνο αν με πληρώσουν και μάλιστα αδρά. Βαρετό και ελαφρώς γυναικουλίστικο. Συνεχίζω με το Ταξίδι στη Σελήνη του Συρανό Ντε Μπερζεράκ (όλο και πιο πίσω στο χρόνο πάω... σε λίγες εβδομάδες με βλέπω να διαβάζω το Βιβλίο των Νεκρών της Αιγυπτιακής υμνολογίας...)

[Darkchilde]

ίσως επειδή το διάβασες σε μετάφραση και όχι στην αγγλική. Εγώ το είχα λατρέψει σαν βιβλίο, και πρέπει να δείς πότε γράφτηκε επίσης.

[Sileon]

Τελείωσα τον Φρανκενστάιν της Μαίρυ Σέλλεϋ και δηλώνω ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να το ξαναδια΄βασω παρά μόνο αν με πληρώσουν και μάλιστα αδρά. Βαρετό και ελαφρώς γυναικουλίστικο. Συνεχίζω με το Ταξίδι στη Σελήνη του Συρανό Ντε Μπερζεράκ (όλο και πιο πίσω στο χρόνο πάω... σε λίγες εβδομάδες με βλέπω να διαβάζω το Βιβλίο των Νεκρών της Αιγυπτιακής υμνολογίας...)

 

 

Θα συμφωνήσω μαζί σου. Με κούρασε αυτή η υπερβολή στις περιγραφές τοπίων και γεγονότων, ενώ η εκδηλώσεις συναισθημάτων, που βαράγανε κόκκινο σε ένταση και σε συχνότητα, δεν διαμόρφωναν τις απαιτούμενες δυναμικές (εξάρσεις και υφέσεις) στην εξιστόρηση. Το είχα αναφέρει και στην αξιολόγηση του βιβλίου, που είχα κάνει σε αντίστοιχο τόπικ.

[Sileon]

Τέλειωσα την "μέτρηση του κόσμου", του Ντάνιελ Κέλμαν. Εν συντομία, και κατόπην παραγγελιάς απο Naroualis, δίνω την κριτική μου.

Είναι ένα βιβλίο το οποίο διαβάζεται πολύ ευχάριστα, έχει όμορφη γλώσσα και κυρίως διασκεδαστικούς διαλόγους. Ο Κελμαν φαίνεται ικανός να χειριστεί το μέγεθος των ονομάτων των ηρώων του, δηλαδή τον μαθηματικό Γκάους και τον εξερευνητή Χούμπολτ, εξιστορώντας τον παράλληλο βίο τους με χιούμορ και φαντασία. Ο πρώτος παιδί θαύμα, που στα 24 χρόνια έβγαλε το έργο της ζωής του και συνέχισε κυνηγώντας χίμαιρες επιστημονικές, συνήθως πετυχαίνοντας με χαρακτηριστική άνεση και απάθεια, θεωρούσε οτι τον κόσμο μπορεί να τον ανακαλύψει μέσα απο την επιστημη των μαθηματικών και της παρατήρησης, αρνούμενος να ταξιδέψει. Ο δεύτερος αλώνισε την μισή υφήλιο, μέτρησε κάθε βουνό, χαράδρα, σπηλιά που βρήκε στον διάβα του και κατέριψε τον νεπτουνισμό (θεωρία της εποχής, που ήθελε τον πυρήνα της Γης σκληρό και παγωμένο). Στην δύση της ζωής τους, συναντιόνται για μια τελευταία επιστημονική περιπέτεια.

Δεν είναι κάνα βαρύ βιβλίο, που προσφέρει μεγάλες σοφίες. Είναι ένα ευχάριστο, καλογραμμένο ανάγνωσμα, που σέβεται τον αναγνώστη.

Edited April 9, 2008 by Sileon

[kitsos]

Μικρή διακοπή στο Σμήνος για να διαβάσω Το Βασίλειο της Αράχνης, βιβλίο I, του Γιάννη Πλιώτα και το Μέσα απ’ το γυαλί της Ευθυμίας Δεσποτάκη.

[Darkchilde]

Αφού τέλειωσα το The God Delusion του Richard Dawkins, διάβασα τα:

Το Βασίλειο της Αράχνης του Γιάννη Πλιώτα : Περιμένω και το δεύτερο βιβλίο. Μας έχει αφήσει με την αγωνία.

 

Letter to a Christian Nation του Sam Harris: Το συστείνω ανεπιφύλακτα. Μικρό και περιεκτικό, νομίζω ότι θα έπρεπε να το διαβάσουν όλοι. καθώς και τα βιβλία που προτείνει στο τέλος.

Edited April 13, 2008 by Darkchilde

[Darkchilde]

Άρχισα να διαβάζω το : Another Note: The Los Angeles BB Murder Case του Ishin Nishio, βασισμένο στο Death Note manga series. Είναι αστυνομική νουβέλα, για το πως ο L με την βοήθεια της Naomi Misora, έπιασε τον συγκεκριμένο serial killer, κάπου 3 χρόνια πριν τα γεγονότα στο Death Note. [L forever!]

[Naroualis]

Τελείωσα κι εγώ το Βασίλειο της Αράχνης κι έχω μόνο να προσθέσω ότι τα παραμύθια είναι πολύ όμορφα.

 

Συνεχίζω με τον Τελευταίο Χρησμό του Βασίλη Μπούρα. Δυστυχώς απέχει πάρα πολύ από τις προσδοκίες μου και δεν ξέρω αν θα το συνεχίσω.

[tetartos]

Στην τροχιά της τρέλλας (The early Asimov) του ομώνυμου.

Δεν ήξερα ότι υπάρχει αυτό το βιβλίο - thanks Araquel! Ο μάστερ μου κράτησε συντροφιά τις 3 ώρες που καθυστέρησε η πτήση μου. Μια σειρά από διηγήματα με το γνωστό στυλ του συγγραφέα, το ένα καλύτερο από το άλλο. Διαχρονική αξία!

[D'Ailleurs]

James Patterson - Ο γελωτοπιός

Ο Υγκ ντε Λυκ επιστρέφει από τις Σταυροφορίες για να ανακαλύψει ότι ο χειρότερος εφιάλτης του μόλις τώρα αρχίζει. Ανελέητοι φονιάδες κατέστρεψαν το χωριό του, έσφαξαν το μικρό του γιο και απήγαγαν τη γυναίκα του, Σοφί, αναζητώντας ένα ανεκτίμητο ιερό κειμήλιο. Τώρα πια μόνο ένας δρόμος ανοίγεται μπροστά του: η εκδίκηση…

 

Τζερόμ Τσαρύν - Ο μυστικός Ισαάκ

Στον μυστικό Ισαάκ, το τέταρτο βιβλίο του Κουαρτέτου του Τζέρομ Τσάρυν, ο μελαγχολικός ήρωας του συγγραφέα, ο αναπληρωτής διευθυντής της αστυνομίας της Νέας Υόρκης Ισαάκ Σαϊντέλ, που αντιμάχεται το χάος με το χάος , ζει μεταμφιεσμένος σε ηλικιωμένο γέρο αλήτη σ' ένα βρομοξενοδοχείο στην Τάιμς Σκουαίρ· ερωτεύεται μια όμορφη πόρνη, την Άννυ Πάουελ, σημαδεμένη στο μάγουλο από τον προστάτη της Ντέρμοτ Μπράιντ, το βασιλιά του πεζοδρομίου, που μοιράζει φιλοδωρήματα με τη μορφή πλαστών βιβλιαρίων καταθέσεων με ονόματα ψεύτικα, δανεισμένα απ' το έργο του Τζαίημς Τζόυς. Το σημάδι αυτό της κοπέλας θα τον κατατρέχει σε όλο το βιβλίο.

Σ' ένα αδιάκοπο ανθρωποκυνηγητό από τα βάθη της Νέας Υόρκης στην Ιρλανδία, στον υπόκοσμο του Δουβλίνου και στα στέκια του Λέοπολντ Μπλουμ από τον Οδυσσέα του Τζόυς, ο Ισαάκ αναζητά τον άντρα που την παραμόρφωσε καθώς και τους μεγαλοπροαγωγούς και διεφθαρμένους αστυνομικούς διευθυντές που νέμονται την πόλη του και τον ανταγωνίζονται.

Τον μπλέκουν στον αγώνα των υποψηφίων για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης και του προσφέρουν τη θέση του αρχηγού της αστυνομίας της πόλης. Συγκρούεται με τον Επιθεωρητή Κουτ ΜακΝηλ, τον λεγόμενο "Ψαρά", έναν μπάτσο πουλημένο, που τα παίρνει από συμμορίες νεαρών, στέλνει συνταξιούχους αστυνομικούς να δουλέψουν σωματοφύλακες στους αλήτες και τελειώνει τη ζωή του πνιγμένος, με το κεφάλι κρατημένο κάτω απ' το κρύο νερό μιας ιρλανδέζικης λίμνης απ' το χέρι του Ισαάκ Σαϊντέλ.

Ο Ισαάκ πλανιέται στους δρόμους της Νέας Υόρκης, σε μια υπερρεαλιστική ανθρώπινη κωμωδία, αναζητώντας λίγη τρυφερότητα στα σύντομα ειδύλλια χωρίς αύριο - είτε πρόκειται για την Άννα Στατς, την ταμία ενός γαλακτοπωλείου στο Λάντλοου Στρητ, για την Τζένιφερ Πήερς, τη σύζυγο ενός φιλελεύθερου δικηγόρου και ανερχόμενου πολιτικού, ή για τη Σύλβια Μπέρκοβιτς, τη γυναίκα ενός ηλικιωμένου καθηγητή, μανιακού με τον Τζαίημς Τζόυς και πνευματικού του πατέρα.

Το φάντασμα του Γαλανομάτη, του νεκρού βοηθού του, επιστρέφει πότε πότε και στοιχειώνει τις νύχτες του Ισαάκ, μουρμουρίζοντας : "Πρόσεχε, Σαϊντέλ, που σε λένε Δίκαιο. Είσαι γρουσούζης, καταστρέφεις ό,τι κι αν αγγίξεις. Φυλάξου ". Ο Ισαάκ ξυπνάει λουσμένος στον ιδρώτα και ξεκινάει να νικήσει τους εχθρούς του, τώρα που δεν έχει πια φίλους - ή μόνο ελάχιστους, μετρημένους στα δάχτυλα ενός χεριού.

[Naroualis]

Τελείωσα τον Τελυταίο Χρησμό του Βασίλη Μπούρα. Ο Μπούρας προσπάθησε να γράψει mainstream αστυνομικό θριλλεράκι, αλλά το έκανε σε χρόνο ενεστώτα, παίρνοντας σβάρνα το χάρτη και αραδιάζοντας πληροφορίες σαν ταξιδιωτικό πρόγραμμα του BBC. Πλοκή μέτριοτάτη, χαρακτήρες μηδέν, ονοματολογία (εδώ κατάλαβα την αγωνία σου, aScannerdarkly) επιπέδου Μάσκα και Μυστήριο, οι κακοί χωρίς κανέναν λόγο ύπαρξης, οι διάλογοι στο παρα τρία ηθικοπλαστικοί. Θα αναφέρω μόνο ότι η Ελληνοδανέζα (δε λέει πουθενά στο βιβλίο ότι έχει ελληνική καταγωγή) αρχαιολόγος Ελίκη Κάλλας ξεκινάει ανασκαφές στην αρχαία Βούρα, μια πόλη κοντά στην Ελίκη που βυθίστηκε κι αυτή στη θάλασσα από σεισμό. Στην ιστορία μπλέκεται η μυστική οργάνωση "ΝΕΣΣΟΣ" (η μορφοποίηση είναι όμοια με εκείνη του κειμένου) η οποία δεν ξέρω γιατί είναι μυστική και γιατί είναι οργάνωση και γιατί τη λένε "ΝΕΣΣΟ". Επίσης μπλέκονται στην ιστορία ένας Αμερικανός δημοσιογράφος, ένας επόπτης αρχαιοτητων που τον λένε Ηρακλή και ξέρει πολλές λεπτομέρειες για το μαντείο του Ηρακλή και δύο ιερόδουλες από την Κοπεγχάγη που τα 'χουν μεταξύ τους και τη μία τη λένε Κρέουσσα και την άλλη Σύβαρη.

Edited April 16, 2008 by Naroualis