Sabrathan Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 Παίδες, δεν είναι ανάγκη να έχουν κάποια πράγματα λογική, ΕΙΔΙΚΑ όταν πρόκειται για φαινομενικά τραβηγμένες ιστορίες. Εγώ βρίσκω κι άλλα πράγματα υπερβολικά πέρα του γάμου. Και που ξέρουμε δηλαδή τι έγινε αυτά τα 10 χρόνια. Μπορεί να "φταίει" για όλα εκείνη, ή όπως συμβαίνει ρεαλιστικότατα, να φταίγαν και οι 2 με τον τρόπο τους. Μα τι κάθεστε και ψάχνετε σε ενα short story? (Ελπίζω να μην βγει κανείς να μου πει μπαρούφες του στυλ να μηγ "μαλώνω" με άλλους και να μην σχολιάζω την κριτική τους) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 Αυτό που θέλω να πω είναι πως η Αμάντα παρουσιάζεται ως μια δυναμική και έξυπνη γυναίκα. Σύμφωνοι ότι πάει τρεις φορές με έναν άγνωστο και χορεύουν (αυτό δείχνει ότι δεν κωλώνει) και σύμφωνοι συγκρατείται και δεν πάει με τον άγνωστο (αυτό δείχνει ότι είναι λογική). Και ξαφνικά σου λέει 10 χρόνια με ένα φάντασμα. Ούτε λογική υπάρχει σε αυτό, ούτε κάποιο στοιχείο δυναμικής γυναίκας. Άρα, κάποια βλάβη πρέπει να υπάρχει. Τώρα όσο για τα δικά σου παραδείγματα, δεν μπορώ να συγκρίνω, γιατί δεν ξέρω τους χαρακτήρες. Γενικά δε λέω ότι δε γίνεται να είσαι κολλημένος/νη με κάποιον/α που σε γράφει τελειώς. Λέω πως αν συμβαίνει αυτό, κάτι δεν πάει καλά με τον εγκέφαλο του καθενός. Κάποιο ναρκωτικό που νεκρώνει κάθε λογική σκέψη. (No offence έτσι, είναι καθαρά προσωπικές απόψεις) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 (edited) Το μόνο που λέω είναι πως δεν με ενδιαφέρει προσωπικά να έχει λογική ένας χαρακτήρας σε τόσο μικρό κείμενο. Μπορεί να πρόκειται για καρικατούρα. Τα μέρη δηλαδή που διαδραματίζονται όλα αυτά μόνο σε μένα φαίνονται εντελώς κουλά? Σαν να βλέπει όνειρο η συγγραφέας μου φάνηκε. Μην ξεχνάμε επίσης πως αν και δεν είναι στο 1ο πρόσωπη η αφήγηση, όλες οι απόψεις και οι περιγραφές μάλλον είναι πλήρως από την δική της οπτική γωνία. Η οποία δεν ειναι μεν αντικειμενική αλλά μπορεί δε να είναι εντελώς λανθασμένη και να απέχει πολύ απο την "πραγματικότητα" των 10 αυτών χρόνων. Edited November 13, 2005 by Sabrathan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 Παιδιά, ένας χρόνος πέρασε, όχι δέκα. Ρίξτε μια ματιά στην τελευταία παράγραφό. A, και, Βάρδουλα; Κάποιο ναρκωτικό που νεκρώνει κάθε λογική σκέψη. Αυτό εδώ το λένε έρωτα στον πλανήτη μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 (edited) "Βέβαια, πάνε και σχεδόν δέκα χρόνια που έχεις να πας με άλλον άντρα, συνεπώς δεν μπορείς να είσαι σίγουρη." Μάλλον σε αυτό αναφέρονται, Νίε. Σε ολόκληρη την σχέση τους. Edited November 13, 2005 by Sabrathan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 (edited) Ε αυτό είναι κλασσική περίπτωση. Δέκα χρόνια γάμου, τα πρώτα τρία ευτυχισμένα, μετά παίρνει την κάτω βόλτα το όλο θέμα, τελματώνει, γίνεται συνήθεια, δεν χωρίζει κανείς λόγω συνήθειας κτλ., χάνει την αυτοεκτίμησή του, κάποτε γίνεται κάτι ξαφνικό (συνήθως τρίτο πρόσωπο), σπάει το φράγμα, χωρίζει... Έχει γίνει και έχει ξαναγίνει άπειρες φορές. Κι οι γονείς μου δέκα χρόνια παντρεμένοι ήταν πριν χωρίσουν. Edited November 13, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 (edited) Σύμφωνοι. Ούτε κι εγώ προσπαθώ να κρίνω το χαρακτήρα της Αμάντας. Άλλωστε εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Δένει με το όλο σύνολο. Σίγουρα δε θα δημιουργούσε τα ίδια συναισθήματα η Sonya στον αναγνώστη αν στην ηρωίδα της, όλα της πήγαιναν δεξιά. Και όντως μια άλλη οπτική γωνία θα μας παρουσίαζε τα γεγονότα τελείως διαφορετικά Παιδιά, ένας χρόνος πέρασε, όχι δέκα. Ρίξτε μια ματιά στην τελευταία παράγραφό. lolipop.gif Είναι η σκηνή "Ένα χρόνο μετά". Η Αμάντα ήταν παντρεμένη δέκα χρόνια, η τελευταία παράγραφος διαδραματίζεται μετά από ένα χρόνο. Θα κοιτάξω να δω αν κάνω λάθος, αλλά μάλλον έτσι είναι Αυτό εδώ το λένε έρωτα στον πλανήτη μας. tongue.gif Ναι ίσως. Είναι επειδή δεν πιστεύω στον έρωτα και σ'όλα τα συναφή Edited November 13, 2005 by Bardoulas© Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 (edited) Πάσσο... Αν θεωρείς πως ο έρωτας είναι κάτι στο οποίο είτε πιστεύεις είτε όχι, κάτι σαν τον Θεό ας πούμε, τότε δεν μπορώ να σου πω τίποτα. Πάντως ο υπόλοιπος κόσμος (μαζί και η επιστήμη) το θεωρεί πραγματικό φαινόμενο, μιας και συμβαίνει πρακτικά - ακόμα και στις καλύτερες οικογένειες , και έχει παρατηρηθεί και επιστημονικά, αλλιώς αντιδρά ο εγκέφαλος κάποιου όταν βλέπει μια πανέμορφη γυναίκα x, και αλλιώς όταν βλέπει την γυναίκα με την οποία είναι ερωτευμένος. Edited November 13, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 (edited) Νιέννα, ο έρωτας είναι σαν τον οργασμό της γυναίκας. Μερικοί, ίσως λιγοί αλλά αρκετοί, δεν τον βρίσκουν/νοιώθουν ποτέ. Είναι θέμα ψυχοσυναισθημασωματικό. Ερ,... ναι. Edited November 13, 2005 by Sabrathan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 Η απλά μπορεί τα όσα επιστημονικά στα οποία αναφέρεται η Νιέννα να μην έχουν καμία σχέση με τον έρωτα στη σημερινή του ερμηνεία. Παιδιά, αν θέλετε συνεχίζουμε τη συζήτηση, αλλά όχι στο σχολιασμό του διηγήματος. Κρίμα είναι Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted December 13, 2005 Share Posted December 13, 2005 Είχα την εντύπωση ότι κάτι μου θύμιζε ο τίτλος, αλλά δεν το έψαξα: deja vous έχω ουκ ολίγες φορές... Τώρα που ξαναπέτυχα τη σχετική αναφορά, μπορώ να πω ότι το Easter Egg αυτό απλά θερίζει· εύγε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted December 29, 2005 Share Posted December 29, 2005 Yack, δεν το πιστεύω που το λέω αλλά... Εγώ είμαι ο βλαμμένος και η Αμάντα είναι γαμάτη. Σκατά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted December 30, 2005 Author Share Posted December 30, 2005 Yack, δεν το πιστεύω που το λέω αλλά... Εγώ είμαι ο βλαμμένος και η Αμάντα είναι γαμάτη. Σκατά! Έεεεεετσι Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted February 19, 2006 Share Posted February 19, 2006 Ένα Κατηγορητήριο για την Αμάντα. Η Αμάντα απ΄ότι βλέπω δεν έδωσε και πολλές ευκαιρίες στον καβαλιέρο της. Πώς γίνεται να προδικάζει έτσι τις καταστάσεις και να πιστεύει ότι με αυτόν δεν ταιριάζουν; Και γιατί συνέχεια έχει το μυαλό της στο σεξ; Γίνεται να θέλει να κάνει ο παρτενέρ χορού της μαζί της σεξ ή έστω μόνο σεξ όταν κάνει όλα αυτά για τη χάρη της; Ο άνθρωπος την ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά. Γενικά ο χορός τελείωσε κάπως άκομψα και θα περίμενα να διαβάσω μια σκηνή που θα έρθουν τόσο κοντά για να φιλιθούν. Αλήθεια προσπάθησε να μιλήσει ποτέ για αυτό το κενό στον άντρα της; Δεν νομίζω. Γενικά εκνευρίζομαι με κάτι τέτοια λόγω προσωπικών περιστάσεων (δεν αφορούν άμεσα έμενα). Ο/η σύζηγος πρέπει να τα μοιράζεσαι με τον άλλον/αλλην σύζηγο όλες αυτές τις σκέψεις, δεν γίνεται έτσι ξαφνικά με τον πρώτο τυχόντα που θα σου κάνει τέτοιες πρωτότυπες προτάσεις να λες αα ξύπνησα και κατάλαβα ότι ζούσα σε ένα κενό. Καλά δεν το συνεχίζω. Εννοείται ότι η αρνητική της απάντηση ήταν η πιο ηθική, αλλά και πάλι όμως δεν φαίνεται να το είχε πάρει και πολύ απόφαση με το παιχνίδι με τις λέξεις που κάνανε, "μείνε εσύ", "όχι έλα εσύ". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arion_Mandrake Posted February 19, 2006 Share Posted February 19, 2006 Δεν ξέρω γιατί μπαίνω στη διαδικασία της "υπεράσπισης" αλλά σαν ιδέα ακούγεται αρκετά διασκεδαστική. *dibelief* Δεν υπάρχει Αμάντα, είναι αποκύημα της φαντασίας της Sonya, όπως και όλοι οι χαρακτήρες-γεγονότα του τρισυπόστατου διηγήματος. Συνεπώς δε μπορείς να κατηγορήσεις τον οποιονδήποτε για τη συμπεριφορά που επέδειξε, αυτοί είναι η χαρακτήρες όπως παρουσιάζονται και όπως ΔΕΝ παρουσιάζονται:Ρ But what the hell, let's give it a try.. Με τη σειρά Η Αμάντα δεν έδωσε ευκαιρίες στον καβαλιέρο της επειδή ήταν ήδη ο ιδανικός εραστής με αυτή του τη συμπεριφορά. Το να προχωρούσε σε μετέπειτα στάδιο η διαπροσωπική τους σχέση απλά εγγυμονούσε την πιθανότητα να μην είναι και τόσο ιδανικός. Αξίζει να χαλάσεις μια τόσο όμορφη εικόνα; Στο κάτω κάτω ίσως ο Sabrathan έχει δίκιο όσον αφορά το διαχωρισμό φαντασίας και πραγματικότητας, πόσο σίγουρα μπορείς να πεις ότι αυτές οι υπέροχες βραδιές δεν ήταν παρά ένα υγρό όνειρο της Αμάντα; Αν και σε κάθε περίπτωση, η Αμάντα ήταν σε μία κατάσταση, που οποιοσδήποτε κι αν της έδινε την απαραίτητη προσοχή (οποιοσδήποτε της την έπεφτε εν ολίγοις) θα ήταν ο "Άντρας που την ξύπνησε από το λήθαργο". Ακόμη κι ο Ντόμινικ είναι ένας απλός side character, που της υπενθυμίζει τι ακριβώς της λείπει από τον Νταν, τον -επίσης side character- άντρα της. Σεξ και ρεαλισμός: Είσαι γκόμενα, έχεις να κάνεις αξιοπρεπές σεξ με τον άντρα σου (με τον άντρα σου, επαναλαμβάνω) ένας θεός ξέρει πόσα χρόνια. Για την ακρίβεια κάθε κατάληξη σε -σεξ αρχίζει να σου θυμίζει ονομασία καθαριστικού. Το έχεις στο μυαλό σου λοιπόν ή δεν το έχεις; Σεξ και ρεαλισμός #2: Είσαι άντρας, κάνεις τόσα πολλά για μια άγνωστη γκόμενα δίκην κεραυνοβόλου έρωτος. Πόσα περισσότερα πράγματα που θες να κάνεις μαζί της σκέφτεσαι; Σεξ; Πολύ σεξ; Για του λόγου το αληθές, οι μόνοι άντρες που με σιγουριά μπορούν να πουν ότι προτιμάνε το χορό με μια γυναίκα περισσότερο απ'ότι το σεξ με την ίδια, είναι ομοφυλόφιλοι. Ένα φιλί δε μπορεί να είναι η κατάληξη σε τίποτα, παρά μόνο η εισαγωγή αλλά η σκηνή που ψάχνεις είναι η εξής: Το σώμα του έγερνε πάνω απ’ το δικό της. Τα μάτια του ήταν ο καθρέφτης της. Ένιωθε κάθε χτύπο της καρδιάς του. Ένιωθε την ανάσα του πάνω απ’ τη δική της, τα χείλη του ν’ απέχουν χιλιοστά απ’ τα δικά της. Ρουφούσε τον αέρα που έβγαζε απ’ τα πνευμόνια του κι ένιωθε σαν να γευόταν την ψυχή του. Λίγα χιλιοστά και… Ακόμη, απ'ότι φάνηκε ο άντρας της ήταν απών σε κάθε περίπτωση που η Αμάντα θα προσπαθούσε να μιλήσει για "κενά", κενά που ούτως ή άλλως φαίνεται να διαπιστώνει ουσιαστικά με τη γνωριμία του Ντόμινικ. Που κολλάει η ηθική; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted February 20, 2006 Share Posted February 20, 2006 Δεν υπάρχει Αμάντα, είναι αποκύημα της φαντασίας της Sonya, όπως και όλοι οι χαρακτήρες-γεγονότα του τρισυπόστατου διηγήματος. Συνεπώς δε μπορείς να κατηγορήσεις τον οποιονδήποτε για τη συμπεριφορά που επέδειξε, Το πήρα λίγο το θέμα προσωπικά γιατί ένα κοντινό μου πρόσωπο πέρασε από αυτό και λίγο πολύ κατηγορώ έμμεσα αυτό το άτομο. Η Αμάντα δεν έδωσε ευκαιρίες στον καβαλιέρο της επειδή ήταν ήδη ο ιδανικός εραστής με αυτή του τη συμπεριφορά. Το να προχωρούσε σε μετέπειτα στάδιο η διαπροσωπική τους σχέση απλά εγγυμονούσε την πιθανότητα να μην είναι και τόσο ιδανικός. Αξίζει να χαλάσεις μια τόσο όμορφη εικόνα; Στο κάτω κάτω ίσως ο Sabrathan έχει δίκιο όσον αφορά το διαχωρισμό φαντασίας και πραγματικότητας, πόσο σίγουρα μπορείς να πεις ότι αυτές οι υπέροχες βραδιές δεν ήταν παρά ένα υγρό όνειρο της Αμάντα; Αν και σε κάθε περίπτωση, η Αμάντα ήταν σε μία κατάσταση, που οποιοσδήποτε κι αν της έδινε την απαραίτητη προσοχή (οποιοσδήποτε της την έπεφτε εν ολίγοις) θα ήταν ο "Άντρας που την ξύπνησε από το λήθαργο". Ακόμη κι ο Ντόμινικ είναι ένας απλός side character, που της υπενθυμίζει τι ακριβώς της λείπει από τον Νταν, τον -επίσης side character- άντρα της. Υποτίθεται ότι όταν ξεκινάς μια σχέση μετά από μια όμορφη επαφή πάντα πέρνεις το ρίσκο. Με το να μην πέρνεις το ρίσκο είναι σαν να μην δίνεις μια ευκαιρία στον εαυτό σου και στον άλλον για κάτι που μπορεί να παραμείνει όμορφο. Αυτές οι υπέροχες βραδιές απ ότι στιγμή που δεν αναφέρονται σαν όνειρα/φαντασιώσεις θα τις θεωρήσω αληθινά γεγονότα. Ο άντρας που την ξυπνά γιατί να είναι ένας side character; Επειδή διαβάζεις μόνο τις σκέψεις του ενός προσώπου δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να νοιάζεσαι και για τον άλλον είναι κι αυτός άνθρωπος (όσο άνθρωπος γίνεται να είναι κάποιος σε ένα μυθιστόρημα). Σεξ και ρεαλισμός: Είσαι γκόμενα, έχεις να κάνεις αξιοπρεπές σεξ με τον άντρα σου (με τον άντρα σου, επαναλαμβάνω) ένας θεός ξέρει πόσα χρόνια. Για την ακρίβεια κάθε κατάληξη σε -σεξ αρχίζει να σου θυμίζει ονομασία καθαριστικού. Το έχεις στο μυαλό σου λοιπόν ή δεν το έχεις; Δηλαδή τελικά μόνο αυτό ψάχνει ; κι όχι να γεμίζει όλο το συναισθηματικό της κενό; Δεν νομίζω να είναι τόσο ρηχή. Εξάλου αφήνει υπόνοιες ότι είναι η ενδεχόμενη ζεστασιά, κι όλα τα άλλα. Κοίτα από τη στιγμή που τη στιγμή που αναγνωρίζει κάποια πράγματα εντάξει παραβλέπω κάποια πράγματα. Σεξ και ρεαλισμός #2: Είσαι άντρας, κάνεις τόσα πολλά για μια άγνωστη γκόμενα δίκην κεραυνοβόλου έρωτος. Πόσα περισσότερα πράγματα που θες να κάνεις μαζί της σκέφτεσαι; Σεξ; Πολύ σεξ; Για του λόγου το αληθές, οι μόνοι άντρες που με σιγουριά μπορούν να πουν ότι προτιμάνε το χορό με μια γυναίκα περισσότερο απ'ότι το σεξ με την ίδια, είναι ομοφυλόφιλοι. Ήθελε μια σχέση μαζί της, ακόμα και να συζήσουν. Ένα φιλί δε μπορεί να είναι η κατάληξη σε τίποτα, παρά μόνο η εισαγωγή αλλά η σκηνή που ψάχνεις είναι η εξής: Το σώμα του έγερνε πάνω απ’ το δικό της. Τα μάτια του ήταν ο καθρέφτης της. Ένιωθε κάθε χτύπο της καρδιάς του. Ένιωθε την ανάσα του πάνω απ’ τη δική της, τα χείλη του ν’ απέχουν χιλιοστά απ’ τα δικά της. Ρουφούσε τον αέρα που έβγαζε απ’ τα πνευμόνια του κι ένιωθε σαν να γευόταν την ψυχή του. Λίγα χιλιοστά και… Ουψ! λάθος Ακόμη, απ'ότι φάνηκε ο άντρας της ήταν απών σε κάθε περίπτωση που η Αμάντα θα προσπαθούσε να μιλήσει για "κενά", κενά που ούτως ή άλλως φαίνεται να διαπιστώνει ουσιαστικά με τη γνωριμία του Ντόμινικ. Που κολλάει η ηθική; Η ηθική είναι ότι δεν διέπραξε μοιχεία. Η όλη ιστορία με έκανε γενικά να σκεφτώ και κάτι άλλο. Τελικά όταν πας και γνωρίζεις μια κοπέλα και θέλεις να προχωρήσει η επαφή σου μαζί της. Τελικά το κάνεις για το σεξ; ή για μια σχέση μαζί της. Τί προέχει πρώτα; Πρώτα βλέπεις αν ταιριάζετε στο ένα; Δηλαδή πρέπει όντως να είναι ελκυστικός ο άλλος; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted March 2, 2006 Author Share Posted March 2, 2006 Γιατί πρέπει πάντα να μπαίνω στη διαδικασία να εξηγώ αυτό το κείμενο; Αλέξανδρε, τόσο εσύ όσο και ο Νικόλας έχετε άδικο. Όταν πάει στο μπαρ η Αμάντα, έχει ήδη πάρει γραμμή ότι δεν την παλεύει με τον γάμο της. Είναι ήδη χάλια, γι αυτό και έχει γίνει ήδη ντέφι όταν την πλησιάζει ο Ντόμινικ. Ο Ντόμινικ δεν της την πέφτει απλά, τη φλερτάρει και ξέρει να το κάνει καλά. Είναι αυτό που λένε "αν δεν πάρεις εσύ λουλούδια στη γυναίκα σου, θα της πάρει κάποιος άλλος". Οι γυναίκες θέλουν φλερτ, θέλουν να νοιώθουν ξεχωριστές και ποθητές και ό,τι να 'ναι απ' τον άντρα τους, όσο καιρό κι αν είναι μαζί του. Η Αμάντα κολακεύεται απ' το φλερτ, όπως θα κολακευόταν κάθε φυσιολογικός άνθρωπος ο οποίος νοιώθει γραμμένος απ' τον σύντροφό του. Η γυναίκα έχει χάσει την αυτοπεποίθησή της, νοιώθει ξεγραμμένη σα γυναίκα, επειδή βλέπει ότι έχει αποτύχει στο γάμο της. Είναι πολύ πιθανό να έπαιρνε ούτως ή άλλως διαζύγιο. Αυτό που της χαρίζει ουσιαστικά ο Ντόμινικ είναι η πίστη στον εαυτό της, η επανεκτίμηση της θηλυκότητάς της. Δεν της χαρίζει τον έρωτα, καθώς είναι ήδη ερωτευμένη με τον άντρα της και παραμένει ερωτευμένη μαζί του καθ' όλη τη διάρκεια των χορών και του φλερτ. Δεν κερατώνει επειδή δεν είναι στον χαρακτήρα της. Δεν ακολουθεί τον Ντόμινικ επειδή δεν τον ερωτεύεται. Αν τον ερωτευόταν, θα τον ακολουθούσε. Χωρίζει τον Νταν επειδή δεν μπορεί να γίνει ευτυχισμένη μαζί του και μένει μόνη μέχρι να γνωρίσει αυτόν τον οποίο θα ερωτευτεί και πιστεύει πως θα την κάνει ευτυχισμένη. Το θέμα είναι ότι πλέον γνωρίζει και αγαπάει και σέβεται τον εαυτό της. Αυτό είναι όλο το νόημα του κειμένου. Οι χοροί δεν την φέρνουν κοντά στον Ντόμινικ (αν και φέρνουν αυτόν κοντά της), την φέρνουν στον εαυτό της. Ελπίζω να μην χρειαστεί ποτέ ξανά να αναλύσω αυτό το κείμενο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted March 3, 2006 Share Posted March 3, 2006 Παιδιά, αν αυτά που έγραψε στο ανωτέρω η Sonya δε γίνονται άμεσα αντιληπτά, αλλ' αρχίζουμε να ψάχνουμε παράπλευρες έννοιες ή να βρούμε άλλους λόγους για τους οποίους οι χαρακτήρες έπραξαν κατά τον τρόπο που έπραξαν, αστοχούμε να συλλάβουμε το έργο γι' αυτό που είναι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted March 3, 2006 Share Posted March 3, 2006 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.