Jump to content

Ταλέντο vs εμπειρία


Nihilio
 Share

Recommended Posts

είπε ο Oscar Wilde:

Κριτικός είναι κείνος που μπορεί να μεταφράσει την εντύπωση που του κάνανε τα ωραία πράγματα σε μιαν άλλη μορφή ή σ’ένα καινούργιο υλικό.

 

Το έβαλα εδώ επειδή το αναφέρει και ο Eric παραπάνω. Μπορεί και να το κατάλαβα λάθος, αλλά λέει ότι ο κριτικός είναι αυτός που κλέβει ιδέες απο άλλους που μπορεί να μην ξέρουν ότι τις έχουν.

 

Και ένα βασισμένο στην εμπειρία: Έχω συναντήσει αρκετούς ανθρώπους με καλές ιδέες και αρκετούς που είναι μεθοδικοί και μπορούν να βρουν εφαρμογή για τις καλές ιδέες, αλλά δεν έχουν τέτοιες. Δεν έχω συναντήσει έναν που να είναι και τα δύο. Ίσως γιατί είναι δυο πράγματα διαφορετικά. Ο ένας πετάει στα σύνεφα και δεν είναι τόσο προσγειωμένος(και με τις καλές ιδέες θα έχει και αρκετές μαλακίες), ενώ ο άλλος είναι τελείως πεζός.

 

Οπότε ένας συγγραφέας είτε θα βασίζεται περισσότερο στο ταλέντο είτε στην εμπειρία.

 

Εγώ προσωπικά προτιμώ το ταλέντο... γιατί δεν το έχω.

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 65
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Βάρδος

    11

  • RaspK

    7

  • Atrelegis

    7

  • heiron

    8

να πω και εγώ το κομματάκι μου. Ταλέντο και εμπειρία μαζί. Αυτό πιστεύω εγώ. Λόγω περιορισμένου χρόνου δεν μπορώ να αναπτυχθώ.

Link to comment
Share on other sites

Όπως προείπα (και ποιος μ' ακούει?), αυτή είναι και η συνταγή για την πραγματική επιτυχία, αλλά μπορείς να κάνεις και κάτι πολύ καλό χωρίς το ένα από τα δύο. Το αριστούργημα, δε, απαιτεί και τα δύο, και είναι σχεδόν αδύνατο κάποιος άπειρος ή ατάλαντος να το πετύχει, ποσώς, μάλλον, κάποιος άτεχνος.

Link to comment
Share on other sites

Άτεχνος είναι ο χοντροκομμένος, δίχως αισθητική, δίχως πνεύμα ή συναίσθημα.

 

Καλή ώρα ο Spongebob.

Link to comment
Share on other sites

Atre,σου αρεσει ο Μουρκοκ,το νραγκονμπολ,το σταρ γουορς,...

Ως εδω καλα.Αλλα δε σου αρεσει ο Μπομπ?!?!?

Εδω τα χαλαμε...Οι δημιουργοι του ειναι απιστευτοι!

Link to comment
Share on other sites

Κοίτα, υπάρχει ένα πρόβλημα.

 

Το χιούμορ, η αισθητική, ακόμη και οι χαρακτήρες ή τα υπονοούμενα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΚΑ!

 

Ένα παιδί δεν καταλαβαίνει τα αστεία και εδώ που τα λένε, δεν θα τα χαρεί τόσο όσο τα Looneyt Tunes, ε;

Link to comment
Share on other sites

Tωρα εισαι σωστος αλλα κοιτα τι ειπες στο προηγουμενο ποστ.

"ο χοντροκομμένος, δίχως αισθητική, δίχως πνεύμα ή συναίσθημα.

 

Καλή ώρα ο Spongebob."

Εχει και αισθητικη και πνευμα και συναισθημα και μαλιστα σε πολυ μεγαλο βαθμο.Αλλα ναι,ειναι περισσοτερο κινουμενα σχεδια για μεγαλους,κατι που ειναι της μοδας στην Αμερικη αλλα εδω τα κατατασουν αυτοματα στα παιδικα.

Επιπλεον εχει εξυπνο χιουμορ ενω δειχνει και ομορφους χαρακτηρες-κλισε.Τι να πρωτοπεις για τον παλιμπαιδισμο τους;Η τη χαμερπεια του Πατρικ,την τσιγγουνια του Καβουρα,την πονηρια και επιμονη του Πλαγκτον,το στριμμενο φιλοτεχνο γειτονα Καλαμαρι...

Ενα προγραμμα που μου εφτιαχνε τη μερα για χρονια παρα τα οποια προβληματα σιγουρα δεν ειναι φτιαγμενο απο αταλαντους.Για εμπειρια δε ξερω βεβαια.

Για τα Λουνυ τουνς μπορω να σου πω πολυ περισσοτερα αρνητικα αλλα δεν ειναι αυτο το θεμα μας.

Link to comment
Share on other sites

Παρεμπιπτόντως, η ερμηνεία αυτή του άτεχνου (οι λέξεις επιδέχονται πολλαπλών ερμηνειών, άλλωστε) είναι αντώνυμο του δεξιοτέχνη - εγώ αναφερόμουν στον άτεχνο με την έννοια ότι δεν δεν κατέχει τα της τέχνης ούτε λόγω ταλέντου ούτε κι από εμπειρία.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...
Πάντως, εγώ έχω την απορία: Όσοι μιλάνε για "κάτι άλλο" τι εννοούν ακριβώς; Το "κάτι άλλο" είναι τα παράξενα πράγμα που σου έρχονται στο μυαλό, γιατί, αν δεν υπάρχει αυτό, δεν υπάρχει και τίποτα παραπέρα, σωστά;

 

Ξέρω, ας πούμε, ανθρώπους που έχουν μια κλίση στο να γράφουν ωραία, ή που, όπως λέμε, τα παίρνουν τα γράμματα. Μπορούν να μάθουν εύκολα να φτιάχνουν προτάσεις, καταλαβαίνουν πού να χωρίζουν παραγράφους, μαθαίνουν εύκολα ορθογραφία... αλλά δεν ξέρουν τι να γράψουν. Αυτό είναι ταλέντο; Σίγουρα, είναι ταλέντο σε κάτι --στο να γράφεις ωραίες προτάσεις--, αλλά δεν είναι το ταλέντο που σε οδηγεί να γράφεις ιστορίες.

 

Οι περισσότεροι συγγραφείς απεχθάνονται το γράψιμο στην αρχή. Ο λόγος σε περιορίζει. Περιορίζει απίστευτα τη φαντασία σου. Αλλά, στο τέλος, καταντάς να λατρεύεις τις λέξεις και τις προτάσεις και τη δομή ενός κειμένου, γιατί είσαι τόσο πολύ αναγκασμένος να το κάνεις, ξανά και ξανά, που θα φτάσεις στο σημείο να σου αρέσει: να σου αρέσει μέχρι αηδίας ίσως. Να είσαι ερωτευμένος μαζί του. Εγώ δεν μπορώ να περάσει ημέρα που δε θα έχω γράψει κάτι, ακόμα κι αν είναι ένα post σε αυτό το φόρουμ...

 

Πολύ σωσή η παρατήρηση. Ταλέντο "σε τί". Πιστεύω ότι ταλέντο είναι να σου βγάινει μία διαδικασία - ικανότητα πιό εύκολα από άλλους. Πέραν του γενικού ταλέντου να μπορείς να εκφράσεις, δια λόγου, πιό εύκολα σκέψεις. συγγραφείς με δεδομένη άνεση γραπτού λόγου, μπορούν να εμφανίζουν εξειδικευμένα ταλέντα που να οφείλονται είτε στην εμπειρία ζωής τους είτε στην ιδιοσυγκρασία ους. Ταλέντο στο ψυχόγραμμα, στην περιγραφή τοπίου, στον διάλογο, στην πλοκή ή γιατί όχι, ταλέντο στο happy end. Υπάρχουν συγγραφείς με μεγάλο ταλέντο να πουλάνε τον εαυτό τους. Χρειάζεται κι αυτό. Στην Ελλάδα ας πούμε, κυκλοφορούν κάποιες νοσηρές φήμες που λένε ότι χρειάζεται μόνο αυτό.

 

Ο Καζατζάκης γέμιζε ολόκληρες σελίδες με περιγραφη τοπίου. Παντα τις περνουσα διαβάζοντας μόνο προτάσεις εδώ κι εκεί για να δώ αν συνέχιζε, ωστε να πάω στην ιστορία. Προφανώς εκείνος είχε ταλέντο σ'αυτό. Αυτό που θυμάμαι παρά που τα πήδαγα, είναι το ταλέντο του σ'αυτό. Μιά περιγρφή τοπίου από τον Καζαντζάκη σου έδινε πραγματικά την εικόνα του τοπίου, ενώ ενας άλλος σπουδαίος και πολύ μπεστ σελλερ, ο Λούις Λαμούρ, που έχει επίσης πολύ περιγραφή τοπίου, αναγκαστικά μιάς και είναι τέτοια η φύση των ιστοριών του, γράφει καουμπόυκα, ανάθεμα κι άν κατάλαβα ποτέ που αρχίζουν και που τελειώνουν τα βουνά και τα φαράγγια του.

 

Ενα έργο είναι σαν υψηλή μαγειρική, περιέχει πολλά μικρά σημεία τέχνης, που ολα πρέπει να μαγειρευτουν στις σωστές αναλογίες μεταξύ τους νόστιμα και σωστά. Ως πρός το σωστά τώρα, την τεχνική, τις απαραίτητες διαδικασίες παρουσίαςης μίας ιστορίας, το συντακτικό, την τέχνη της διόρθωσης που είναι πάρα πολύ σημαντική στο πώς θα μοιάζει το τελικό έργο, μόνο η εμπειρία νομίζω μπορεί να κανει το έργο αξιόλογο. Στην περίληψη και η πιό καλή συνταγή, χρειάζεται καλά επιμέρους υλικά και τις απαραίτητες γνώσεις να τα προπαρασκευάσεις και να τα μαγειρέψεις σωστά, ωστε να πετύχει.

Edited by Dune
Link to comment
Share on other sites

Χμ... Το ταλέντο είναι περισσότερο αυτό που λέμε έμφυτη κλίση. Που τείνεις, δηλαδή, να είσαι καλύτερος.

 

Ένας άνθρωπος που έχει τέτοιο hand-eye coordination και μυική κατασκευή ώστε να πετυχαίνει χωρίς ιδιαίτερη εξάσκηση κάτι από απόσταση έχει ταλέντο στις ρίψεις· ένας άνθρωπος που, παρομοίως, μπορεί να κρίνει με το μάτι πολύ άνετα ποσότητες με μεγάλη ακρίβεια έχει ταλέντο σ' αυτό· τέλος, ένας άνθρωπος που μπορεί να παίξει καλύτερα ένα μουσικό όργανο χωρίς να παιδευτεί τόσο όσο κάποιοι άλλοι έχει ταλέντο σ' αυτό.

 

Πρόσεξε, όμως, ότι και το ταλέντο δεν είναι αρκετό. Όχι μόνο και το ταλέντο είναι σχετικό (άλλοι έχουν περισσότερο, άλλοι λιγότεροι), αλλά είναι και η διάνοια που θα κάνει κάποιον, τελικά, να ξεχωρίσει.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...
Πρόσεξε, όμως, ότι και το ταλέντο δεν είναι αρκετό. Όχι μόνο και το ταλέντο είναι σχετικό (άλλοι έχουν περισσότερο, άλλοι λιγότεροι), αλλά είναι και η διάνοια που θα κάνει κάποιον, τελικά, να ξεχωρίσει.

 

Πρόσεξε όμως, ότι το να ξεχωρίσει δεν είναι απαραίτητα καλό αφού σημαίνει ακριβώς αυτό που λέει: ότι θα είναι σαν τη μύγα μές το γάλα. Τουλάχιστον οι άλλοι θα το βλέπουν έτσι...

Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

Το ταλέντο συνήθως εντοπίζεται εκεί που κανείς δεν το περιμένει. Για παράδειγμα κάποιος συγγραφέας που έχει διαβάσει από δύο, ένα ίσως και κανένα βιβλίο φαντασίας, ξαφνικά παρουσιάζει μια αξιομνημόνευτη ιστορία με ομαλή ροή και ενδιαφέρουσα πλοκή. Εκτός αυτού, μπορεί ή ιστορια του να μην είναι τόσο καλή αλλά η γραφή και η τεχνική να σε μαγεύουν. Σε αυτές τις δύο περιπτώσεις πιστεύω συναντάται το ταλέντο.

Το θέμα βέβαια είναι ποιος θα το ανακαλύψει και ποιος θα το αποδεχτεί.

Όλες οι άλλες περιπτώσεις έχουν να κάνουν με την εμπειρία.

Η διαφορά ταλέντου και εμπειρίας μοιάζει με αυτήν του wizard και sorcerer στα παιχνίδια ρόλων. Είναι και οι δύο μάγοι και ασκούν τα ίδια ξόρκια, μόνο που ο πρώτος πρέπει να τα διαβάζει συνεχώς ενώ ο δεύτερος τα έχει έμφυτα.

Edited by Παρατηρητής
Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Εγώ πάλι πιστεύω πως ίσως και να μπορούσε να γίνει το αντίθετο: να είναι η ιστορία αυτή που έχει σκεφτεί εκείνος που γράφει για πρώτη φορά που να σε μαγεύει και η γλώσσα και η δομή της να είναι μέτριες. Το ανάποδο δεν πιστεύω πως μπορεί να γίνει, δεν το έχω δει και πουθενά για να είμαι ειλικρινής.

 

Όπως έχω ξαναπεί σε αυτό το τόπικ (το 2005 οκ δεν έχω αλλάξει γνώμη για το θέμα τι να κάνουμε τώρα? :p) νομίζω πως το ταλέντο (και η "κλίση" και όλα αυτά τα ... ολίγον πνευματικοτικοέτσι) είναι αγάπη και πολύ πολύ πολύ δουλειά στο αντικείμενο. Κάποιος που έχει γράψει στη ζωή του μόνο έκθεση στο σχολείο και καμιά συνταγή μαγειρικής πιστεύω πως μπορεί ωραιότατα να φανταστεί μια υπέροχη ιστορία (πράγμα που κι αυτό ίσως το εξασκούσε σε όλη τη ζωή του χωρίς καν να το έχει συνειδητοποιήσει) αλλά σίγουρα δε μπορεί σε ένα μεγάλο αφήγημα να είναι έχει αλλάξει σωστά την κάθε σκηνή. Αυτό είναι που έρχεται με την εμπειρία, δηλαδή με εκείνη την πολύ πολύ πολύ δουλειά.

 

Επίσης, δεν θεωρώ "δουλειά" το να έχει γράψει κάποιος απλά πολλά βιβλία. Πρέπει και να θέλει να δουλέψει με τον εαυτό του, να πάει παρακάτω αυτά που μπορεί να κάνει και να διορθώνει διαρκώς τη γραφή του. Διαφορετικά και πάλι στάσιμος νομίζω θα μένει.

Link to comment
Share on other sites

  • 15 years later...
On 11/11/2005 at 1:23 AM, Nihilio said:

Πιστεύετε ότι ένας ταλαντούχος είναι καλύτερος από κάποιον έμπειρο συγγραφέα ή το αντίθετο;

Πιστεύω πως το ταλέντο είναι άχρηστο άμα δεν ξέρεις πως να το αξιοποιήσεις σωστά, όπως και η εμπειρία είναι άχρηστη άμα δεν έχεις το ταλέντο ώστε να χρησιμοποιήσεις όσα ξέρεις.

 Είναι 2 αλληλένδετες έννοιες και δε θα έπρεπε να γινόταν διαχωρισμός, δεν υπάρχει κάποιος "μεγάλος" συγγραφέας που έχει μόνο 1 από τα 2.

 Αν έπρεπε σώνει και καλά να διαλέξω ένα από τα δύο, θα διάλεγα ξεκάθαρα το ταλέντο καθώς την εμπειρία θα την αποκτήσεις αργά ή γρήγορα, είναι θέμα χρόνου, ενώ το ταλέντο ή το έχεις ή δεν το έχει, δεν μπορείς να το "χτίσεις" όπως την εμπειρία. Σίγουρα θα βελτιώνεται η γραφή σου όσο περισσότερο γράφεις αλλά όταν λέμε ταλέντο εννοούμε να γράφεις καλά χωρίς να στο διδάξει κάποιος, να είναι έμφυτο μοναδικό σου χάρισμα, όπως αντίστοιχα να έχεις ταλέντο στη μουσική και να πας μεν ωδείο για να μάθεις  τα βασικά αλλά από εκεί και πέρα δημιουργείς μόνος σου, χωρίς δανεικές "πατερίτσες".

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..