Στίβεν Κινγκ (Stephen King)

[trillian]

Exουμε αναφερθεί σε αυτόν σε πολλά θέματα, αλλά όχι αποκλειστικά...Ποια η γνώμη σας? Ποιο το αγαπημένο σας βιβλιο του και ποιο το χειρότερο?Τον προτιμάτε απο άλλους συγγραφείς τρόμου ή όχι, και γιατί?

 

Βασικά πιστεύω ότι ο τίτλος "συγγραφέας τρόμου" τον αδικεί λίγο, κυρίως γιατί ο τρόπος γραφής του και τα θέματά του είναι εσωτερικά, ο τρόμος είναι σχεδόν πάντα ψυχολογικός και όχι οπτικός...Δηλαδή αν δεν εμφανιζόταν το τέρας στο τέλος, θα μπορούσε να είναι χαλαρά κοινωνικο/ψυχολογική ανάλυση. Ας μην ξεχνάμε πόσο τέλεια βιβλία έχει γράψει που δεν είναι τρόμου, ούτε φαντασίας (πχ Η Ριτα Χεϋγουωρθ στις φυλακές Σαοσάνκ, Στάσου πλάι μου, Πράσινο Μίλι κτλ). Ξέρω άτομα που έπαθαν σοκ όταν τους είπα ότι αυτές οι ταινίες είναι απο βιβλίο του Κίνγκ...

 

Έχω διαβάσει πάρα πολλά δικά του, αλλά θα δυσκολευόμουν να διαλέξω το καλύτερο...Το Αυτό, το Σάκος με κόκκαλα, Καρδιές στην Ατλαντίδα, Το παιχνίδι του Τζέραλντ, Ντολόρες Κλαίυμπορν (ουφ...τα παρατάω ). Το χειρότερο πάντως ήταν σίγουρα η Ονειροπαγίδα...όχι άσχημο, απλά το χειρότερο (οι σκηνές στο μυαλό του ήρωα ήταν όλα τα λεφτά και αποζημίωναν για τα υπόλοιπα). Κι επισης και οι Νυχτερίτες, όχι για κανέναν άλλο λόγο, απλά δε μ αρεσουν οι εξωγήινοι στα βιβλια τρόμου (εκτός αν είναι ο Λαβκραφτ ). Το γράψιμο του είναι πάντα και σε όλα απίστευτο.

 

Έχει βέβαια ένα στάνταρ μοτίβο, που θα μπορούσε να συνοψιστει στο "οι χειρότεροι σου φόβοι ξεμυτούν απο το υποσυνείδητο και βγαίνουν στο φώς της ημέρας", όπως επίσης και το "θαυμαστά πράγματα(και τρομακτικα επισης) υπάρχουν παντού γύρω μας και δεν τα βλέπετε", αλλά γι αυτό ακριβώς μου αρέσει!

 

(επίσης-προσέξτε το-σχεδόν σε κάθε βιβλίο υπάρχει και μία αναφορά στον Τόλκιν-και μερικές φορές, παραπάνω κι απο μια, πράγμα που φυσικά συμβάλλει στον να τον συμπαθω περισσότερο )

 

Και για τους λάτρεις της φαντασίας, ενημερώνουμε ότι έχει γράψει και τη σειρά του Μαύρου Πύργου, η οποία έιναι απίστευτη και πρέπει να τη διαβάσετε αν θέλετε να σέβεστε τον εαυτό σας

 

Και κάτι τελευταίο, που με κάνει ειλικρινά να υποκλίνομαι στο ταλέντο του, είναι το πώς έχει καταφέρει να συνδέσει σχεδόν όλα του τα βιβλία με τον Μαύρο Πύργο...είναι ειλικρινά απίστευτο!

 

Περαιτέρω κουβεντούλα μετά και τα δικά σας σχόλια

Edited November 15, 2005 by trillian

[ymeο gamawa]

χμμ εχω διαβασει αρκετο κινγκ. ισως περισσοτερο απ οσο θα ηθελα. τον παραδεχομαι αλλα δεν τον σεβομαι πια! ειδικα στις ιστοριες τρομου!

 

τα μοτιβα του ειναι πολυ καθαρα πια:

ειναι το παιδακι που γνωριζει το κακο και ο γερος που τον καταλαβαινει... (καρδιες στην ατλαντιδα, λαμψη)

η το παιδακι που εχει δυναμεις και ο γερος που τον πασπατευει.

ειναι το κρυφο κακο στο μειν. συνηθως θαμενο, υπογειο. (το αυτο, ντεσπερεισον, νυχτεριτες)

ειναι η υπεραναλυση. θυμαμαι τα χρησιμα αντικειμενα.... ο χριστος!!!! ατελειωτες περιγραφες προσωπικων ζωων!

 

ειναι το παρελθον που στοιχειωνει... ειναι τοσα πολλα πια. ξερω τι να περιμενω απο τον κινγκ. δε με συγκλονιζει. δε με αλλαζει οπως ο μπαρκερ. μου κανει παρεουλα μια χαρα και τερμα. του χρονου αλλο ενα μπεστ σελλερ.

 

αλλα εχει γραψει και ωραια πραματα (οταν δεν ειναι τρομου). πρασινο μιλι, στασου πλαι μου, σωσανκ ριντεμψιον κτλ... μου ειναι αδυνατο να αρχισω βιβλιο του κινγκ παλι. ειδικα αν δω οτι ειναι παλι στο Μεην... θα το κλεισω και θα διαβασω παλι τα βιβλια του αιματος!

 

αν μπορουσα να ορισω τον κινγκ (στα βιβλια τρομου) με μια φραση θα ηταν... βιβλιο για το κτελ! η για το χωριο. ναι,, το βιβλιο που παιρνεις μαζι σου στο χωριο, στο σπιτι της γιαγιας για να εχεις κατι καλο να περνας το χρονο σου. και τεχνικα ειναι αψογος. αλλα αρκετα!

Edited November 15, 2005 by ymeο gamawa

[trillian]

Xμμ, ναι, δεν έχεις άδικο....Ειδικά στη σύγκριση με Μπάρκερ θα συμφωνήσω απόλυτα...γι αυτό λέω ότι δεν είναι και τόσο συγγραφέας τρόμου.

 

Δε θα είχα πορωθεί τόσο πολύ πιστεύω, αν δεν ήταν ο Μαύρος Πύργος που μου αναζοπύρωσε το ενδιαφέρον...Αλλά παραμένει απο τους αγαπημένους, παρά τα σταθερα μοτίβα.

 

Επίσης ξενέρωσα απίστευτα όταν έμαθα ότι το επόμενο βιβλίο του θα είναι με βρυκόλακες. Ε όχι ρε άνθρωπε! Όχι πάλι! please...

 

Α, και κάτι άλλο που μου έκανε αρνητική εντύπωση...Η εισαγωγή του σε έναν τόμο του Sandman...μου φάνηκε κάπως...εχμμμ...ψωνισμένη να το πω?Οχι ακριβώς αυτό, αλλά...πολύ κοντα.

[Sonya]

Στην πρώτη εφηβεία του είχα βωμό! Τα θρίλερ του τα είχα βασικά ψιλοχεσμένα, αλλά το Πτώμα (Στάσου πλάι μου) ήταν λατρεία.

 

Διάβαζα ευχάριστα τα paperback των εκδόσεων bell (κλασικά κρυμμένα μέσα σε ιστορία, άλγεβρα ή κάτω απ' το πάπλωμα όταν έπρεπε να κοιμάμαι), γούσταρα το ντεσπαράντο και το άλλο που είχε βγάλει με ψευδώνυμο και ήταν παρόμοια ιστορία με το ντεσπεράντο, με τους ίδιους χαρακτήρες σε άλλους ρόλους και δεν θυμάμαι τον τίτλο του, με έπεισε η συνεργασία του με τον Πέτερ Στράουμπ στο Φυλαχτό, αλλά μέχρι εκεί.

 

Δεν ήρθε η Αποκάλυψη, δε μας έφαγαν οι εξωγήινοι, δεν έμεινα ξάγρυπνη το βράδυ, ούτε είδα εφιάλτες. Λίγο καλύτερος απ' τον επίσης τυποποιημένο σε όλα του τα βιβλία Κουντζ και με καλύτερο μάρκετιν.

 

Θρίλερ! Θρίλερ; Το εργοστάσιο σφηκών είναι θρίλερ να νοιώθεις.

 

Και, φυσικά, ο Μάστερτον είναι ένας συγγραφέας που ξέρει απλά να γράφει Θρίλερ. Με ουσία, περιεχόμενο, εμπλέκοντας μύθους, δοξασίες, θρησκείες και φιλοσοφίες (και λίγο σπλάτερ) σηκώνει τρίχα κάγκελο. Μπροστά του ο Κινγκ γράφει τους Μυστικούς Εφτά...

[Nihilio]

Δεν έχω διαβάσει πολλά του: Κάρυ, Σάλεμς Λοτ, Αυτό, Στάσου πλάι μου. Δε με ξετρέλανε ως συγγραφέας τρόμου. Καταφέρνει να στήνει ωραία τους χαρακτήρες του, τους παρουσιάζει πολύ καλά, αλλά στο θέμα τρόμος άστο καλύτερα: Μέχρι τη μέση σε κρατάει σε αγωνία και μετά αρχίζει το adventuring. Θυμάμαι στο Αυτό διάβαζα μέχρι τη σελίδα 800 με κομμένη την ανάσα και μετά πέτυχα τη φάση με την "επαναπροσέγγυση" των παιδιών στους υπονόμους (για όσους θυμούνται τι εννοώ) και δε μπόρεσα να πάρω στα σοβαρά το βιβλίο, το δε τέλος ήταν ΑΘΛΙΟ.

Ότι έχει τρομερή τεχνική και ταλέντο στην αποτύπωση χαρακτήρων έχει. Απλά νομίζω ότι δε ξέρει που ακριβώς να σταματήσει. Πάντως κάποια στιγμή θα διαβάσω και άλλα βιβλία του.

[Nienna]

Έχω διαβάσει αρκετά δικά του. Παραδέχομαι πως είναι απίστευτα παραγωγικός, έχει ταλέντο, έχει ιδέες (αν και με τόοοοσα βιβλία είναι λογικό να επαναλαμβάνεται κάπου), γράφει σκηνοθετικά - σχεδόν βλέπεις ταινία όταν διαβάζεις βιβλίο του. Από κει και πέρα δεν με συγκλονίζει συθέμελα, δεν με έχει αγγίξει, δεν με έχει κάνει ούτε να σκεφτώ, ούτε να νοιώσω κάτι ιδιαίτερο. Περνάει ευχάριστα η ώρα με τα βιβλία του, τα αγοράζω κυρίως καλοκαίρι, στις διακοπές, για τα μεσημέρια που έχω κουραστεί από τη θάλασσα και τον ήλιο και θέλω να ξαπλώσω και να διαβάσω κάτι. Όντως φτιάχνει πολύ ζωντανούς χαρακτήρες Nihilio. Να διαβάσεις το Insomnia και το Tommyknockers. Ειδικά αν πας ποτέ για τέτοιες βαρετές θαλασσινές-κλασσικές διακοπές.

[Eroviana]

To Insomnia μου άρεσε πολύ. Μπορεί να έφταιγε βέβαια και το γεγονός ότι είχα αϋπνίες εκείνο το διάστημα. Όλα τα υπόλοιπα που διάβασα, ήταν ευχάριστα αλλά μέχρι εκεί. Στην Ονειροπαγίδα δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να ξεπεράσω τη λέξη "κουραδονιφίτσα", αλλά οι σκηνές στο μυαλό είναι όλα τα λεφτά. Ένα ακόμη μου είχε κάνει εντύπωση, όχι για την ιστορία (δεν έλεγε και τίποτα) αλλά για την απίστευτη περιγραφή σε μια σκηνή όπου η ηρωίδα προσπαθούσε να απεγγλοβιστεί από χειροπέδες. Δε θυμάμαι τον τίτλο δυστυχώς.

 

Πάντως, για να το παραλληλίσω με ένα άλλο θέμα, είναι έμπειρος συγγραφέας

[trillian]

Ερωβιάνα, λες το Παιχνίδι του Τζέραλντ. Κι εμένα μου άρεσε πάρα πολύ, γιατί καταφέρνει να αποδώσει το παραλήρημα απιστευτα . Προσωπικά, η συγκεκεριμένη είναι από τις πιο παρανοϊκές καταστάσεις που έχω διαβάσει.

Γενικά παρατηρώ αυτό που υποπτευόμουν . Exει κατηγοριοπποιηθεί στην κατηγορία "συγραφέας τρόμου" αλλά δεν είναι αυτό ακριβώς...Σε όλα τα βιβλία του υπάρχει μια βαθιά ανθρώπινη διάσταση που προσωπικά τη λατρεύω. (Διαβάστε ας πούμε το Δρομέα, που αν και γράφτηκε πόσα χρόνια πριν, έχει ως θέμα ένα ριάλιτι, όπου αν χάσεις σκοτώνεσαι...Τίποτα το φανταστικό ή το υπερφυσικό, απλά ο τρόμος της ανθρώπινης θηριωδίας. Και το αποδίδει απίστευτα). Προσωπικά, και με έχει αγγίξει, και με έχει κάνει να σκεφτώ, όχι τόσο με την πλοκή αυτή καθαυτή, αλλά κυρίως με τα μαργαριτάρια που λένε οι χαρακτήρες σε ανύποπτο χρόνο...Πάρα πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να σταματάει το διάβασμα για να αναφωνήσει "τι είπε πάλι ο άνθρωπος".

 

Οσον αφορά τώρα τις ιστορίες τρόμου, προσωπικά τρομάζω περισσότερο με τον "εσωτερικό" τρόμο του Κίνγκ παρά με τον Μάστερτον.Ας πούμε ο Άρχοντας του Ψεύδους δε μου έκανε τρομερή εντύπωση, αν και το Μανιτού ήταν πολύ καλό. Αν και όπως είπα σ αυτό το θέμα έρχεται πρώτος ο Μπάρκερ, ειδικά στα βιβλία του αίματος.

Edited November 15, 2005 by trillian

[Bardoulas©]

Εγώ πιστεύω πως είναι ταλαντούχος!

 

Έχω διαβάσει λίγα βιβλία του (sorry fans) αλλά αυτό που δίνω σημασία είναι όταν αναφέρει "2 λόγια για την ιστορία" (η μικρή εισαγωγή πριν την ιστορία). Εκεί καταλαβαίνεις αυτό που λέει η Trillian για τον King. Και να προσθέσω ότι ο King ξεδιπλώνει τους χαρακτήρες με τέτοιο τρόπο ώστε ναι μεν εσένα να μη σου φαίνονται τρομακτικά αυτά που γράφει, αλλά άμα μπεις λίγο στα παπούτσια του ήρωα...

[northerain]

Άντε και ένα θρέντ για τον Βασιλιά.

Προσωπικά, αυτό που παρατηρώ πολύ συχνά είναι μια κάποια άγνοια περι των έργων του. Πολλοί ξεχνάνε τι ακριβώς έχει γράψει, ή έχουν διαβάσει λάθος πράγματα.

''Η λάμψη'' π.χ δεν τρόμαξε κανέναν σας? Μια κλασική ιστορία(στοιχειωμένο σπίτι ουσιαστικά), που όμως σε κανένα σημείο δε θύμισε κάτι παλαιότερο. Το ''Σάλεμς Λότ'', είναι για μένα βιβλίο με βρυκόλακες γραμμένο σωστά, ενώ έχει γενικά πάμπολλα βιβλία που αξίζουν και έχουν γαμάτες ιδέες(Insomnia, Desperation/The Regulators, Long Walk, Running Man, Bag of bones, The talisman etc). Πέρα απ αυτό, έχει περάσει σχεδόν απ όλα τα είδη(φάντασυ, ΕΦ με το Running Man, τρόμος και κάποια non-fiction), έχει μέχρι ένα βαθμό δημιουργήσει κόσμο(διαβάστε Dark Tower να δείτε τι εννοώ και τις ιστορίες του. Τρανταχτό παράδειγμα είναι το Σάλεμς Λότ, με πολλά διηγήματα και crossovers).

Πάλι, το πρόβλημα κατ εμέ εντοπίζεται στο γεγονός οτι ο κόσμος διαβάζει βιβλία του Κίνγκ τώρα, που φυσικά ως ένα βαθμο έχουν γραφεί αντιγραφές, και ξεχνάν οτι ο άνθρωπος έκδοσε το πρώτο του βιβλίο στις αρχές των 80's. Πέρα απ αυτό, ο άνθρωπος το λέει: Διηγήτε ιστορίες πρώτα απ όλα. Πολλές φορές, λέει ακριβώς ποιόν ''αντιγράφει'' και απο που εμπνεύστηκε.

Όσον αφορά το οτι πουλάει, ναι είναι φυσικά αλήθεια, αλλά ο τύπος έγραψε βιβλία με ψευδόνυμο για 5 χρόνια γιατί βαρέθηκε να δέχονται οι εκδοτικοί οίκοι ότι τους έστελνε, και πάλι τα κατάφερε...αν αυτό δεν σας λέει κάτι...

[ymeο gamawa]

να πω κατι ωραιο που εχει πει ο Κινγκ για τον Κλαιβ Μπαρκερ..

 

"ο Κλαιβ μπαρκερ ειναι τοσο καλος που κανει εμας να φαινομαστε σαν να κοιμομαστε τοσα χρονια" ασχετο και σχετικο, νο?

 

ειπαμε τον παραδεχομαι και τα βιβλια του ειναι στο δευτερο ραφι μου. (στο πρωτο εχω τολκιν, ρομπινς, μπαρκερ και μπουκοφσκι) ειναι πολυ καλος. αλλα δε μπορει να περασει στο πρωτο ραφι! οχι ακομα!

[heiron]

Το καλο με τον Κινγκ ειναι πως παρα τα καποια κλισε,εχει ποικιλια στα εργα του(αυτο που ειπαν και οι παραπανω).

Γαμαουα,για να καταλαβουμε σε ποια κατηγορια τον βαζεις...γιαπες ποιοι αλλοι ειναι στο δευτερο ραφι...Η και στο τριτο(ραφι εννοω)!

[northerain]

O Clive Barker δεν μου έχει κάνει τόση εντύπωση(το Damnation Game ήταν καλο, οτι άλλο έχω διαβάσει μέτριο.), και με απογοήτευσε τρομακτικά με το Αμπαράτ, που ήταν ουσιαστικά η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων με λίγο απο Μπάρκερ.

[Nienor]

Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω πως η βιβλιοθήκη μου αριθμεί πάρα πολλά βιβλία του Κινγκ -είτε σαν Κινγκ, είτε σαν Μπάκμαν- καθότι ασχολούμαι μαζί του από 14 χρονών κοριτσάκι. Οπότε αν θέλετε κάτι είναι στη διάθεσή σας. Αυτά περί δανειστικής βιβλιοθήκης.

 

Γενικά τον Κινγκ τον θεωρώ μάγκα, σε αυτό που κάνει. Ξέρει πως να το κάνει και τι σου δημιουργεί κάνοντας το, ξέρει που να σταματήσει το κεφάλαιο του για να μην έχεις επιλογή για το αν θα αφήσεις το βιβλίο ή θα πας στο επόμενο κεφάλαιο, ξέρει πως να σε τρομάξει και πως να σε βάλει να σκεφτείς. Κι όλα αυτά τα θεωρώ φυσικά υπέρ του.

 

Το κακό του είναι ότι συνήθως όλα αυτά τα πράγματα τα χρησιμοποιεί μαλακωδώς, και δεν σου λέει κάτι που τελικά θα σου μείνει μετά. Δηλαδή "τι θέλει να πει ο ποιητής?" δεν υπάρχει πουθενά, δεν έχει δεύτερη ανάγνωση σε καμία ιστορία του πράγμα που πιστεύω πως θα μπορούσε να κάνει εύκολα, δεν αφήνει ερωτήματα, κι άρα για μένα δεν είναι καλλιτέχνης. Είναι όμως μάγκας και σίγουρα είναι συγγραφέας, μια και τελικά, οι χαρακτήρες του που είναι πιο καλοδουλεμένοι και ευανάγνωστοι είναι οι συγγραφείς.

 

Εγώ με τον Κινγκ κόλλησα διαβάζοντας το Οχυρό (The Stand) το οποίο στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει με την ονομασία Το Κοράκι -κανείς δεν ξέρει γιατί.

 

Από βιβλία, πρέπει να ξεχωρίσω τα εξής:

 

*τη Μακριά Πορεία, το οποίο θεωρώ πως είναι από τα καλύτερα βίβλία που έχει γράψει και για να είμαι ειλικρινής, εδώ υπάρχει νόημα, δεν είναι τρόμος για τον τρόμο, γιαυτό και το ξεχωρίζω εξάλλου.

 

*τα Χρήσιμα Αντικείμενα, μάλλον υποκειμενικά περισσότερο, αλλά μου άρεσε πολύ.

 

*το Ρόουζ Μάντερς (?) ... κάπως έτσι, αδυνατώ αυτή τη στιγμή να θυμηθώ, στο οποίο παίζει με ένα είδος τρόμου, που είναι τουλάχιστον αλλόκοτο κι όμως και πάλι σε παίρνει μαζί του.

 

*τη Ρίτα Χέιγουρθ στις φυλακές Σαοσάνκ, που ε, εντάξει, δεν έχω να πω τίποτα άλλο πέρα από "διαβάστε το"

 

*και τη Νεκρή Ζώνη, το οποίο είναι από τα πιο πρόσφατα και αξίζει τον κόπο.

 

 

Αυτό που έχει ενδιαφέρον, είναι τα διηγήματα του. Γενικά, το διήγημα το θεωρώ πιο δύσκολο σαν είδος. Είναι μια μικρή ιστορία που για να τη θυμάσαι μετά, θα πρέπει να είναι πολύ πολύ καλή. Υπάρχουν λοιπόν δυο τρία διηγηματάκια, στα οποία αφ' ενός εκφράζει απόψεις -πράγμα που δεν κάνει όσο θα ήθελα στις μεγάλες ιστορίες του- και αφ’ ετέρου είναι τόσο καλογραμμένα με τόσο ρεαλιστικούς διαλόγους και ερωτήματα επάνω στον κόσμο, μέσω κυρίως Ε.Φ., που τα εκτιμάς με την πρώτη ανάγνωση. Ένα από αυτά είναι -αν θυμάμαι καλά τον τίτλο- το Ταξίδι, το οποίο είναι σε ένα μέλλον στο οποίο ο κόσμος ταξιδεύει με διακτινισμό.

 

Δεν είμαι πια στο φαν κλαμπ του, έχω βαρεθεί λιγάκι μετά από τόσο καιρό, ήτανε άλλη η γλύκα του άμα ήμουνα μικρότερη, ήτανε κι εκείνος πιο "απαγορευμένος", γιαυτό και δεν έχω διαβάσει τίποτα από τα τον Πύργο, ίσως κακώς. Παραμένει όμως ένας από τους συγγραφείς που εκτιμώ, γιατί όπως και να το κάνουμε, έχω περάσει αμέτρητες ώρες επάνω από τα βιβλία του

[trillian]

Το κακό του είναι ότι συνήθως όλα αυτά τα πράγματα τα χρησιμοποιεί μαλακωδώς, και δεν σου λέει κάτι που τελικά θα σου μείνει μετά. Δηλαδή "τι θέλει να πει ο ποιητής?" δεν υπάρχει πουθενά, δεν έχει δεύτερη ανάγνωση σε καμία ιστορία του πράγμα που πιστεύω πως θα μπορούσε να κάνει εύκολα, δεν αφήνει ερωτήματα, κι άρα για μένα δεν είναι καλλιτέχνης.

 

:o

 

Δε θα μπορούσα να διαφωνω περιισότερο!Δηλαδή, έχω πάθει σόκ με το πόσο πολύ διαφωνώ . Όσα βιβλια του Κινγκ έχω, τα έχω διαβάσει και ξαναδιαβάσει και ξαναδιαβάσει...έχω χάσει το μέτρημα. Μ αρέσει να ξαναγυρίζω στις ιστορίες του, πάντα ανακαλύπτω κάτι καινούριο ή κατι που είχα ξεχάσει, και ξέρω ακόμα και κομμάτια απέξω.

 

Δεν αφήνει ερωτήματα

 

Πώς το εννοείς αυτο?

Προσωπικά, το οτι κατα τη διάρκεια της ιστορίας με κάνει να σκέφτομαι για πάρα πολλά θέματα, (απο ανθρώπινες καταστάσεις μέχρι και φιλοσοφικά) με καλύπτει επι του θέματος. Γιατί να πρέπει να υπάρχει ένα "τι θέλει να πει ο ποιητής"? Νομίζω ότι μας λέει ακριβώς τι θέλει να πει και γι αυτο μ αρεσει

 

Νομίζω ότι το The Stand μεταφράστηκε Κοράκι, γιατι είχε ήδη προβληθεί η σειρά, όπου αν θυμάσαι, πρωταγωνιστούσε ένα κοράκι (go figure....)

[Nienor]

:o

 

Δε θα μπορούσα να διαφωνω περιισότερο!Δηλαδή, έχω πάθει σόκ με το πόσο πολύ διαφωνώ . Όσα βιβλια του Κινγκ έχω, τα έχω διαβάσει και ξαναδιαβάσει και ξαναδιαβάσει...έχω χάσει το μέτρημα. Μ αρέσει να ξαναγυρίζω στις ιστορίες του, πάντα ανακαλύπτω κάτι καινούριο ή κατι που είχα ξεχάσει, και ξέρω ακόμα και κομμάτια απέξω.

 

Δεν εννοώ αυτό όταν λέω δεύτερη ανάγνωση. Μιλάω για το νόημα πίσω από την ιστορία. Υπάρχουν κάποιες ιστορίες του που έχουν τέτοιο πράγμα και μάλιστα δοσμένο τόσο γλυκά που δεν το καταλαβαίνεις καν χωρίς να το σκεφτείς, αλλά οι περισσότερες όχι. Όλα φόρα παρτίδα στα πόδια σου. Δεν ανακαλύπτεις τίποτα εσύ.

 

Πώς το εννοείς αυτο?

Προσωπικά, το οτι κατα τη διάρκεια της ιστορίας με κάνει να σκέφτομαι για πάρα πολλά θέματα, (απο ανθρώπινες καταστάσεις μέχρι και φιλοσοφικά) με καλύπτει επι του θέματος. Γιατί να πρέπει να υπάρχει ένα "τι θέλει να πει ο ποιητής"? Νομίζω ότι μας λέει ακριβώς τι θέλει να πει και γι αυτο μ αρεσει

 

Αυτό όμως έγκειται περισσότερο στο ότι η ίδια έχεις αναζητήσεις, έτσι δεν είναι? Δε σε βάζει πουθενά να σκεφτείς κάτι που διαφορετικά δε θα σου περνούσε από το μυαλό. Και σε καλύπτει (και σένα και μένα μαζί, δε βγάζω την ουρά μου απ'έξω) επειδή δεν έχει προβληματισμούς να σου δώσει. Έχει αντί για αυτούς εύκολες απαντήσεις. Κατά τα άλλα, ναι δεν πρέπει πάντα να υπάρχει ένα "τι θέλει να πει ο ποιητής?", τον χρησιμοποιώ λίγο καταχρηστικά τον όρο μάλλον. Απλώς, πλέον, τον θεωρώ κάτι σαν ένα-εύκολο-ανάγνωσμα-για-να-περάσεις-την-ώρα-σου. Όμως αυτό, το κάνει πάρα πολύ καλά. (Τρίτη φορά που το λέω αυτό , τελικά μήπως να μαζέψω το φτυάρι μου? )

 

Νομίζω ότι το The Stand μεταφράστηκε Κοράκι, γιατι είχε ήδη προβληθεί η σειρά, όπου αν θυμάσαι, πρωταγωνιστούσε ένα κοράκι (go figure....)

 

Ω, ναι! Δίκιο έχεις, τη θυμάμαι! Μάλιστα, το εξώφυλλο του βιβλίου, μετά, ήταν το κοράκι από τη σειρά. Αλλά και στο βιβλίο παίζουν κοράκια (ή ίσως ένα κοράκι) απλά ο "ρόλος" είναι αρκετά διαφορετικός -με κάποια επιφύλαξη, γιατί δε θυμάμαι πάρα πολύ καλά τη σειρά, μόνο τη Γριά και τη Φραν, θυμάμαι έντονα, α! και την άλλη που έγινε κακιά και άσπρισε!)

Edited November 18, 2005 by Nienor

[trillian]

¨Ενας κατάλογος από τα καλύτερα (κατ εμέ) του Stephen King, για οσους ενδιαφέρονται για περαιτερω διερεύνηση: (in no significant order και κυρίως φαντασίας/τρόμου)

 

-Καρδιές στην Ατλαντίδα

Η δεκαετία του 60 και οι συνέπειες της σε ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα φαντασίας (μπορει να ειναι και το αγαπημένο μου)

 

Η Λάμψη

¨Ενα απίστευτο μυθιστόρημα, πιο πλούσιο σε γεγονότα οπως πάντα απο την ταινία, αλλά εξίσου τρομακτικό. Όπως είπε και ο northerain, ενώ είναι ένα "κλασσικό" θέμα, δε θυμίζει τίποτα παλίοτερο.

 

Κριστιν

Μετά απ αυτό, οι κόκκινες Μπιούικ και το ροκ εντ ρολ, μου φέρνουν ανατριχίλες....

 

Σακος με κόκκαλα

Ένα πολυδιάστατο μυθιστόρημα.από την κοινωνία των μικρών πόλεων, την ευτυχία του ευτυχισμένου γάμου, το συγγραφικό μπλοκάρισμα, το ρατσισμό, τη συγγραφή ως επάγγελμα γενοκότερα, τη λαγνεια μιας γυναικας που χορευει...Προσθέστε και το φανταστικό στοιχείο κι έχουμε μια απίστευτη ιστορία...

 

Ντολόρες Κλέυμπορν

"Sometimes being a bitch is the only thing a woman has to hold on to". That says it all....

 

Rose Madder

Μια κακοποιημένη σωματικά και ψυχολογικά γυναίκα το σκάει επιτέλους απο τον (αστυνομικο) άντρα της, ο οποίος την καταδιώκει. Συνηθισμένο? ¨Οχι όταν έχεις να κάνεις με τον Stephen King....

 

Το παιχνίδι του Τζέραλντ

Τι κάνεις αν βρεθείς δεμένη με χειροπέδες στο κρεββάτι, σε ένα άδειο σπίτι στη μέση του πουθενά? Διαβάστε για να μάθετε...

 

Πρασινο Μιλι

Κλασσικό και μη εξαιρετέο

 

και φυσικα

 

Dark Tower (1-7).

His masterpiece! Roland rules!!!Ζήτω η Γαλαάδ!Ειδικό ενδιαφέρον έχει να βλέπεις πως εξελίχτηκε το γράψιμο του με τα χρόνια.

 

Φυσικά είναι κι άλλα πολλά. Και γενικά, εκτός απο τη Λάμψη, όλα τα βιβλια είναι καλύτερα απο τις αντίστοιχες ταινίες.

Edited November 19, 2005 by trillian

[picollomaster]

βασικα για μενα το αν σου αρεσει ο Κινγκ εξαρταται απο το ποσο πολυ Κινγκ εχεις διαβασει. Εαν εχεις περασει τα 10-15 βιβλια λογικο ειναι να εχεις μπυχτισει πια. Ειναι προφανες οτι ο ανθρωπος απο ενα σημειο και μετα οτι ειχε να δωσει το εδωσε (χωρις να ειναι απολυτο βεβαια). Για μενα ενας συγγραφεας οτι ξεμενει απο ιδεες πρεπει να κανει ενα διαλλειμα αλλιως κινδυνευει να πεσει στην παγιδα της επαναληψης.

Ο κινγκ εχει πεσει στη παγιδα αυτη, το ειπατε και προηγουμενως, τα μοτιβα παραμενουν ιδια. Καποιο κοριτσακι με υπερφυσικες δυναμεις, ενας αναπηρος, ενας συγγραφεας που δεν μπορει να γραψει, η ιστορια να εξελισσεται σε καποιο απομωνομενο σπιτι διπλα σε μια λιμνη στο Μειν κτλ κτλ

Επισης χαρακτηριστικο του Κινγκ ειναι οτι σε πολλα βιβλια του οι πρωτες 100 σελιδες σου φαινονται rubbish (τουλαχιστον σε εμενα εχει συμβει αυτο) αλλα απο το σημειο αυτο και περα το βιβλιο παιρνει τα πανω του.

Δυστυχως δεν εχω διαβασει το dark tower, πηρα και διαβασα το πρωτο βιβλιο (εχω τα επομενα δυο) αλλα πραγματικα δεν μου εκανε καμμια εντυπωση ισα ισα με αποθαρυνε απο το να διαβασω και τα υπολοιπα βεβαια αν θυμαμαι καλα ειναι απο τα πρωτα βιβλια που εχει γραψει οποτε πιθανοτατα να εχει αντικτυπο και στον τροπο που εγραφε. Παντως ο χαρακτηρας του Ροουλαντ μου ηταν σχετικα αντιπαθης, κατι σαν εναν κλιντ ισγουντ που ομως δεν μπορουσες να τον βλεπεις

[northerain]

Εγώ πιστεύω το αντίθετο...Ο Κίνγκ, όπως έχω πει ξανά, χαρακτηρίζεται ''κλισέ'' απο ανθρώπους που ξεχνούν οτι αυτές οι ιδέες ήταν καινούριες όταν γράφτηκαν, άσχετα αν τώρα τις αντιγράφουν όλοι. Ο άνθρωπος γράφει 21 χρόνια τώρα, και κρατάει ακόμα. Το καινούριο του βιβλίο είναι τρομερό(μιλάμε για θεαματική επιστροφή) σε σύγκριση με τα τελευταία του(Μπιούικ 8 κτλ).

Μια ερώτηση μόνο ρε παιδιά, ποιά είναι αυτά τα μοτίβα που επαναλαμβάνονται?

[Vikar]

Το καινούριο του βιβλίο είναι τρομερό(μιλάμε για θεαματική επιστροφή) σε σύγκριση με τα τελευταία του(Μπιούικ 8 κτλ).

Poio evvoeic;

[northerain]

Cell λέγεται.

[darky]

To parakatw mphke se spoiler tags gia na prostateysv ta auva matakia tvn fans. Afhste to etsi(h sbhste to), to shmantiko einai to link.

 

 

Ki egv mia mera pernaga ejv apo ena bibliopvleio kai eida kati biblia toy S.King, alla "vs ekei".

 

Den pistebv ston King. O King den yparxei. Osoi pisteyoyn oti o King yparxei einai anohtoi.

 

O King einai aulios syggrafeas. Ta erga toy einai xarakthristika deigmata paralogotexnias.

 

Tis proales ton eidan sthn plateia na katoyraei ta podia tvn perastikvn.

 

Kai mphke sto trelokomeio.

 

Kai kserete ti eipan oloi?

 

"Htan enas spoudaios syggrafeas. Kai ua einai mia megalh apvleia gia to xvro ths logotexnias tromoy kai ths logotexnias genikotera."

 

Ayto einai poy moy th spaei me ton King. Den ton fuhrei tipota.

 

Kai kserete ti moy th spaei perissotero? Oi fans.

 

 

Na kai ena ringtone(uelei na anoiksete ta hxeia gia na to akoysete)

[northerain]

I don't get it.

[Nienor]

Ούτε κι εγώ για να είμαι ειλικρινής.

 

Θέλεις να πεις πως το ότι είναι μα&*κας ή όχι, επηρρεάζει και τον τρόπο που βλέπεις τα γραπτά του? Γιατί αν δεν είναι αυτό, τότε καλό θα ήταν να το εξηγήσεις λίγο περισσότερο.

 

Επίσης, darky, καλό θα ήταν να γράφεις με ελληνικούς χαρακτήρες, για να είναι ευανάγνωστα αυτά που γράφεις, να μην κουράζουν το μάτι, οπότε και να διαβάζονται με μεγαλύτερη ευκολία.

 

Ευχαριστώ.

Edited February 26, 2006 by Nienor

[Nihilio]

O King einai aulios syggrafeas. Ta erga toy einai xarakthristika deigmata paralogotexnias.

Ειλικρινά, το πώς μπορεί ένας συγγραφέας να είναι αύλιος δε το καταλαβαίνω

 

Πάντως Gamawa-ίζεις έντονα darky.