Στίβεν Κινγκ (Stephen King)

[BladeRunner]

Χαρά στο κουράγιο σου Θανάση. Αν βρεθούν και άλλες τέτοιες διαφορές, να μπεις στον κόπο να γράψεις κάτι σχετικό και στην ελληνική σελίδα του Βασιλιά στο FB, γιατί έχει πέσει ΤΟ θάψιμο και ΤΟ κράξιμο για τις εκδόσεις Κλειδάριθμος στην συγκεκριμένη σελίδα, από μερικά άτομα, που πάντα η άποψή τους είναι η μοναδική αλήθεια. Έχει καταντήσει κουραστικό το όλο θέμα. Στο τέλος, βέβαια, μπορεί να πουν ότι η μεταφράστρια του Κλειδάριθμου πρόσθεσε φράσεις που δεν υπάρχουν στο πρωτότυπο κείμενο, έτσι, για να περάσει η ώρα της (και να αυξηθεί το κόστος, βεβαίως βεβαίως!). Τα πάντα να περιμένεις από τους ξερόλες...

[Mictantecutli]

Χαρά στο κουράγιο σου Θανάση. Αν βρεθούν και άλλες τέτοιες διαφορές, να μπεις στον κόπο να γράψεις κάτι σχετικό και στην ελληνική σελίδα του Βασιλιά στο FB, γιατί έχει πέσει ΤΟ θάψιμο και ΤΟ κράξιμο για τις εκδόσεις Κλειδάριθμος στην συγκεκριμένη σελίδα, από μερικά άτομα, που πάντα η άποψή τους είναι η μοναδική αλήθεια. Έχει καταντήσει κουραστικό το όλο θέμα. Στο τέλος, βέβαια, μπορεί να πουν ότι η μεταφράστρια του Κλειδάριθμου πρόσθεσε φράσεις που δεν υπάρχουν στο πρωτότυπο κείμενο, έτσι, για να περάσει η ώρα της (και να αυξηθεί το κόστος, βεβαίως βεβαίως!). Τα πάντα να περιμένεις από τους ξερόλες...

Βαριέμαι να ασχοληθώ μαζί τους. Γιατί στάνταρ θα βρεθούν κάποιοι που θα πουν την εξυπνάδα τους, και δεν θέλω να αναλωθώ και να τσαντιστώ για άτομα που γκρινιάζουν ακόμα και επειδή βγαίνει ο ήλιος κάθε πρωί. Προφανώς και δεν είναι όλοι έτσι. Αλλά ακόμα και αυτοί οι λίγοι(;;;) θα με κουράσουν αφάνταστα. Μπορεί να βρεθεί κανένας και να δημοσιεύσει το ποστ μου στην ομάδα τους. Αν το κάνει καλώς. Εγώ απλά κουράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι... 

Edited September 9, 2017 by Mictantecutli

[BladeRunner]

Βαριέμαι να ασχοληθώ μαζί τους. Γιατί στάνταρ θα βρεθούν κάποιοι που θα πουν την εξυπνάδα τους, και δεν θέλω να αναλωθώ και να τσαντιστώ για άτομα που γκρινιάζουν ακόμα και επειδή βγαίνει ο ήλιος κάθε πρωί. Προφανώς και δεν είναι όλοι έτσι. Αλλά ακόμα και αυτοί οι λίγοι(;;;) θα με κουράσουν αφάνταστα. Μπορεί να βρεθεί κανένας και να δημοσιεύσει το ποστ μου στην ομάδα τους. Αν το κάνει καλώς. Εγώ απλά κουράζομαι και μόνο που το σκέφτομαι... 

 

Έκανα το σχετικό ποστ και περιμένω έγκριση (να δούμε αν θα εγκριθεί...). Αναφέρθηκα μόνο στην πρώτη διαφορά που εντόπισες, βάζοντας και το αγγλικό κείμενο για να κάνουν τις συγκρίσεις τους. Βέβαια με όλη αυτή την φασαρία βγαίνουμε λιγάκι off topic στο δικό μας φόρουμ, αλλά με κάτι τέτοια, πραγματικά, δεν μπορώ να μην δυσανασχετήσω και να πω τον πόνο μου. 

Edited September 9, 2017 by BladeRunner

[terry283]

Καποιος εδω (πιθανον ο Θανασης) εγραψε για πλακα οτι μπορει να γκρινιαζουν ακομη και για την αλλγη του τιτλου απο "Προσωπο του φοβου" σε "σκοτεινο μισο". Πραγματικα μετα απο μια-δυο μερες διαβασα γκρινια κομη κια γι' αυτο. Οτι δηλαδη ο Κλειδαριθμος παιζει να το εκανε επιτηδες για να μπερδευτουμε και να το ξαναγορασουμε.

 

Αν το εχεις στο αιμα σου τελικα.......

 

 

Για να ειμαστε και σωστοι βεβαια, πολλοι στην ιδια σελιδα εχουν βγει πλεον και εχουν γραψει οτι ο Κλειδαριθμος ειχε οντως δικιο για τις περικοπες και κακως του εριχναν κραξιμο.

[BladeRunner]

Καποιος εδω (πιθανον ο Θανασης) εγραψε για πλακα οτι μπορει να γκρινιαζουν ακομη και για την αλλγη του τιτλου απο "Προσωπο του φοβου" σε "σκοτεινο μισο". Πραγματικα μετα απο μια-δυο μερες διαβασα γκρινια κομη κια γι' αυτο. Οτι δηλαδη ο Κλειδαριθμος παιζει να το εκανε επιτηδες για να μπερδευτουμε και να το ξαναγορασουμε.

 

Αν το εχεις στο αιμα σου τελικα.......

 

 

Για να ειμαστε και σωστοι βεβαια, πολλοι στην ιδια σελιδα εχουν βγει πλεον και εχουν γραψει οτι ο Κλειδαριθμος ειχε οντως δικιο για τις περικοπες και κακως του εριχναν κραξιμο.

 

Αυτό με τον τίτλο το είπα εγώ σε ένα ποστ πιο πάνω. Και έπεσα μέσα, ε; Χαχαχα, όχι, δεν είμαι μέντιουμ. Ξέρω καλά με τι έχω να κάνω. Επίσης ανάμεσα στους πολλούς που λες, είμαι και εγώ και ο Θανάσης. Τσάμπα πονοκέφαλος, μερικοί είναι αγύριστα κεφάλια, δεν χαμπαριάζουν από τίποτα. Ή το παίζουν Κινέζοι μετά... Τέλος πάντων, στην Ελλάδα ζούμε και όλα αυτά είναι αναμενόμενα, ακόμα και στον χώρο του βιβλίου. 

[Mictantecutli]

                   

[oldboy]

Εκανα κι εγω μια συγκριση με το δειγμα των σελιδων απο την ιστοσελιδα του Κλειδαριθμου και πραγματι παρατηρησα πιο πληρη μεταφραση επομενως και καλυτερη κατανοηση αυτων που διαβαζα. Αντε να τα ξεκινησω τα θηρια σιγα σιγα μετα απο 21 χρονια. Την τελευταια φορα που επισκεφτηκα το Ντερι αν θυμαμαι καλα ητανε στο 11/22/63.

Edited September 13, 2017 by oldboy

[WolfBack]

Έτσι είναι τα πράγματα. Δεν χρειάζεται να παίζουμε με τις λέξεις του κειμένου και να χάνουμε την ουσία του έργου...

Υπάρχουν αυτοί που γκρινιάζουν για την έκδοση του Κλειδάριθμου, αλλά ποτέ δεν γκρίνιαξαν για τον λόγο που ο Λιβάνης δεν προχώρησε ποτέ σε επανεκδόσεις εκείνων των φανταστικών τίτλων που είχε στην διάθεση του ("Η Λάμψη". "Το παιχνίδι του Τζέραλντ", "Το Αυτό", "Το Κοράκι" (άκυρος ο τίτλος αυτού), "Ντολόρες Κλαίμπορν", "Νυχτερινή Βάρδια" και "Σάλεμς Λοτ".)

Τόσο δυνατούς τίτλους αλλά δεν μπήκε στην διαδικασία να τους δώσει μια νέα πνοή, πιο σύγχρονη για την εποχή μας και με μια νέα μετάφραση.

Αφού αυτοί δεν το έκαναν, τότε δεν είναι καλύτερο να το αναλάβει κάποιος άλλος, να μπορέσουν να προσελκύσουν ένα νέο κοινό στην λογοτεχνία του βασιλιά, όπως τον είχαμε γνωρίσει κι εμείς όταν ήμασταν πιτσιρικάδες;

Δεν έχω αγοράσει ακόμη την νέα έκδοση και έχω παραμείνει ακόμη με την παλιά (που όντως την είχα αγοράσει 5000 δραχμές γύρω στο 1995)., αλλά δεν χαλιέμαι που είναι 2 οι τόμοι. Μπορώ να πω πως είναι καλύτερα έτσι. Τώρα πια τα μάτια μου έχουν αρχίσει να χαλάνε και μάλλον δεν θα μπορέσω να ξαναδιαβάσω την έκδοση του Λιβάνη με την μικρή γραμματοσειρά, όπως και το να κρατάω ένα τούβλο στα χέρια μου όλη την ώρα (άσχετα αν έχω βολευτεί με τον ηλεκτρονικό αναγνώστη μου)

Γκρινιάζουν για 2 τόμους 1.7032 σελίδων που κοστίζει 26 € (ή 22 € που ανέφερε ο Γιώργος) αλλά δεν γκρίνιαξαν για τα 22 € που έδωσαν για τον "Πυροσβέστη" του Χιλ με μόνο 700 σελίδες...

Anyway...

Edited September 14, 2017 by WolfBack

[BladeRunner]

Το Αυτό

 

Το βιβλίο αυτό πρέπει να ήταν από τα πρώτα βιβλία του συγγραφέα που αγόρασα, πριν κάμποσα χρόνια, όταν ακόμα πήγαινα Γυμνάσιο. Όμως ο όγκος του με απέτρεπε όλον αυτόν τον καιρό από το να στρώσω τον κώλο μου κάτω και να το διαβάσω (βέβαια πριν κάααμποσα χρόνια είχα διαβάσει το "Το Κοράκι", που μικρό βιβλίο δεν το λες, καθώς και διάφορα τούβλα άλλων συγγραφέων). Ίσως να ήξερα ότι θα μεταφραζόταν ξανά και χωρίς περικοπές σε διάφορες προτάσεις και παραγράφους, έτσι ώστε να το απολαύσω όπως πραγματικά του αρμόζει; Μπορεί. Τέλος πάντων, αγόρασα την δίτομη καινούργια έκδοση και δεν άργησα να την ξεκινήσω. Η όλη φοβερή αυτή αναγνωστική εμπειρία κράτησε ακριβώς οχτώ μέρες: Ξεκίνησα την ανάγνωση την προηγούμενη Παρασκευή και μόλις πριν λίγο διάβασα και την τελευταία λέξη από το σημείωμα του Κινγκ (παρεμπιπτόντως, "Αυτό" είναι η τελευταία λέξη...).

 

Πω, ρε φίλε, τι ταξίδι ήταν αυτό; Όχι ότι δεν περίμενα ότι θα διάβαζα ένα βιβλίων επικών διαστάσεων, γεμάτο φαντασία, τρόμο, περιπέτεια, βία, σκοτάδι, νοσταλγία, δραματικές στιγμές, κοινωνιολογικούς προβληματισμούς και όλα αυτά τα ωραία που συνήθως μας προσφέρει ο τεράστιος αυτός συγγραφέας μέσω των ιστοριών του, αλλά τέτοιο έπος δεν το περίμενα ακριβώς. Το βιβλίο είναι τεράστιο απ'όλες τις απόψεις, και ανάλογα μεγάλη θα έπρεπε ίσως να ήταν και η κριτική μου, αλλά έχω μείνει κάπως άφωνος. Υποθέτω ότι δεν χρειάζεται να γράψω ολόκληρο σεντόνι για να σας δώσω να καταλάβετε πόσο γαμάτο, πόσο απίθανο βιβλίο είναι, πόσο με ξετρέλανε η κάθε ξεχωριστή σελίδα, πόσο τέλεια πέρασα διαβάζοντας την ιστορία όλες αυτές τις μέρες, πόσο δέθηκα με τους πρωταγωνιστές, το δράμα τους, καθώς και με το Ντέρι, αυτήν την εξωτερικά ειδυλλιακή μικρή πόλη του Μέιν, που όμως είναι γεμάτη πόνο, μίσος και σκοτάδι.

 

Καλά, ένα μίνι σεντόνι θα βγει λογικά, γιατί κάποια πραγματάκια θέλω να τα πω. Το βιβλίο αυτό δεν είναι απλά μια ιστορία τρόμου. Είναι κρίμα να το διαβάσει κανείς απλά για να τρομάξει, για να ανάψουν λίγο τα αίματα. Εδώ που τα λέμε, ουσιαστικά δεν πρόκειται για ένα μόνο βιβλίο: Έχουμε τρόμο, σκοτεινή φαντασία, δράμα, ιστορία ενηλικίωσης, καθώς και μια ολόκληρη κοινωνιολογική ανάλυση. Ο τρόμος στο βιβλίο δεν έχει να κάνει μόνο με τα διάφορα υπερφυσικά στοιχεία και την εμφάνιση του Αυτού/Πένιγουαϊζ, αλλά και με τον ρατσισμό κάθε είδους, το μπούλινγκ, την λεκτική, ψυχολογική ή σωματική βία των γονιών προς τα παιδιά τους, όλα αυτά που βλέπουμε καθημερινά τριγύρω μας και γυρίζουμε το βλέμμα μας αλλού. Από κει και πέρα, ο τρόπος που ο Κινγκ αναλύει τους χαρακτήρες του, είναι απλά μαγευτικός. Όλα αυτά τα παιδιά που γνωρίσαμε, οι "χαμένοι", είναι σίγουρα χαρακτήρες βασισμένοι σε παιδιά που ο Κινγκ γνώρισε στα σχολικά του χρόνια. Και όλοι οι υπόλοιποι, από τους κατοίκους της πόλης, τους καλούς και τους κακούς. Λίγοι είναι οι συγγραφείς που καταφέρνουν να ζωντανέψουν με τέτοια ευκολία τόσους πολλούς χαρακτήρες.

 

Φυσικά δεν χρειάζεται να πω και πολλά πράγματα για την γραφή: Είναι φοβερή, απολαυστική, εθιστική, διεισδυτική, ολοζώντανη. Η ιστορία είναι τεράστια αλλά κυλάει σαν γάργαρο νερό και διαβάζεται με ενδιαφέρον και απόλαυση από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα. Εντάξει, ίσως υπάρχουν μικρές κοιλίτσες, λίγη πολυλογία εδώ και εκεί... αλλά η πολυλογία είναι τόσο απολαυστική, κάτι που δύσκολα συναντάει κανείς σε άλλους συγγραφείς. Πιθανότατα το επικό αυτό βιβλίο ανεβαίνει στην κορυφή με τα αγαπημένα μου βιβλία του Βασιλιά, αν και με τόσα αριστουργήματα που έχει γράψει δεν είναι και εύκολο έργο να ξεχωρίσω ποιο είναι το πιο αγαπημένο. Όσοι δεν το έχετε διαβάσει, κάντε χάρη στον εαυτό σας και διαβάστε το! Τώρα ανυπομονώ να δω και την ταινία, για την οποία έχω ακούσει καλά λόγια.

 

10/10

[Δημήτρης]

Το Αυτό

 

Το βιβλίο αυτό πρέπει να ήταν από τα πρώτα βιβλία του συγγραφέα που αγόρασα, πριν κάμποσα χρόνια, όταν ακόμα πήγαινα Γυμνάσιο. Όμως ο όγκος του με απέτρεπε όλον αυτόν τον καιρό από το να στρώσω τον κώλο μου κάτω και να το διαβάσω (βέβαια πριν κάααμποσα χρόνια είχα διαβάσει το "Το Κοράκι", που μικρό βιβλίο δεν το λες, καθώς και διάφορα τούβλα άλλων συγγραφέων). Ίσως να ήξερα ότι θα μεταφραζόταν ξανά και χωρίς περικοπές σε διάφορες προτάσεις και παραγράφους, έτσι ώστε να το απολαύσω όπως πραγματικά του αρμόζει; Μπορεί. Τέλος πάντων, αγόρασα την δίτομη καινούργια έκδοση και δεν άργησα να την ξεκινήσω. Η όλη φοβερή αυτή αναγνωστική εμπειρία κράτησε ακριβώς οχτώ μέρες: Ξεκίνησα την ανάγνωση την προηγούμενη Παρασκευή και μόλις πριν λίγο διάβασα και την τελευταία λέξη από το σημείωμα του Κινγκ (παρεμπιπτόντως, "Αυτό" είναι η τελευταία λέξη...).

 

Πω, ρε φίλε, τι ταξίδι ήταν αυτό; Όχι ότι δεν περίμενα ότι θα διάβαζα ένα βιβλίων επικών διαστάσεων, γεμάτο φαντασία, τρόμο, περιπέτεια, βία, σκοτάδι, νοσταλγία, δραματικές στιγμές, κοινωνιολογικούς προβληματισμούς και όλα αυτά τα ωραία που συνήθως μας προσφέρει ο τεράστιος αυτός συγγραφέας μέσω των ιστοριών του, αλλά τέτοιο έπος δεν το περίμενα ακριβώς. Το βιβλίο είναι τεράστιο απ'όλες τις απόψεις, και ανάλογα μεγάλη θα έπρεπε ίσως να ήταν και η κριτική μου, αλλά έχω μείνει κάπως άφωνος. Υποθέτω ότι δεν χρειάζεται να γράψω ολόκληρο σεντόνι για να σας δώσω να καταλάβετε πόσο γαμάτο, πόσο απίθανο βιβλίο είναι, πόσο με ξετρέλανε η κάθε ξεχωριστή σελίδα, πόσο τέλεια πέρασα διαβάζοντας την ιστορία όλες αυτές τις μέρες, πόσο δέθηκα με τους πρωταγωνιστές, το δράμα τους, καθώς και με το Ντέρι, αυτήν την εξωτερικά ειδυλλιακή μικρή πόλη του Μέιν, που όμως είναι γεμάτη πόνο, μίσος και σκοτάδι.

 

Καλά, ένα μίνι σεντόνι θα βγει λογικά, γιατί κάποια πραγματάκια θέλω να τα πω. Το βιβλίο αυτό δεν είναι απλά μια ιστορία τρόμου. Είναι κρίμα να το διαβάσει κανείς απλά για να τρομάξει, για να ανάψουν λίγο τα αίματα. Εδώ που τα λέμε, ουσιαστικά δεν πρόκειται για ένα μόνο βιβλίο: Έχουμε τρόμο, σκοτεινή φαντασία, δράμα, ιστορία ενηλικίωσης, καθώς και μια ολόκληρη κοινωνιολογική ανάλυση. Ο τρόμος στο βιβλίο δεν έχει να κάνει μόνο με τα διάφορα υπερφυσικά στοιχεία και την εμφάνιση του Αυτού/Πένιγουαϊζ, αλλά και με τον ρατσισμό κάθε είδους, το μπούλινγκ, την λεκτική, ψυχολογική ή σωματική βία των γονιών προς τα παιδιά τους, όλα αυτά που βλέπουμε καθημερινά τριγύρω μας και γυρίζουμε το βλέμμα μας αλλού. Από κει και πέρα, ο τρόπος που ο Κινγκ αναλύει τους χαρακτήρες του, είναι απλά μαγευτικός. Όλα αυτά τα παιδιά που γνωρίσαμε, οι "χαμένοι", είναι σίγουρα χαρακτήρες βασισμένοι σε παιδιά που ο Κινγκ γνώρισε στα σχολικά του χρόνια. Και όλοι οι υπόλοιποι, από τους κατοίκους της πόλης, τους καλούς και τους κακούς. Λίγοι είναι οι συγγραφείς που καταφέρνουν να ζωντανέψουν με τέτοια ευκολία τόσους πολλούς χαρακτήρες.

 

Φυσικά δεν χρειάζεται να πω και πολλά πράγματα για την γραφή: Είναι φοβερή, απολαυστική, εθιστική, διεισδυτική, ολοζώντανη. Η ιστορία είναι τεράστια αλλά κυλάει σαν γάργαρο νερό και διαβάζεται με ενδιαφέρον και απόλαυση από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα. Εντάξει, ίσως υπάρχουν μικρές κοιλίτσες, λίγη πολυλογία εδώ και εκεί... αλλά η πολυλογία είναι τόσο απολαυστική, κάτι που δύσκολα συναντάει κανείς σε άλλους συγγραφείς. Πιθανότατα το επικό αυτό βιβλίο ανεβαίνει στην κορυφή με τα αγαπημένα μου βιβλία του Βασιλιά, αν και με τόσα αριστουργήματα που έχει γράψει δεν είναι και εύκολο έργο να ξεχωρίσω ποιο είναι το πιο αγαπημένο. Όσοι δεν το έχετε διαβάσει, κάντε χάρη στον εαυτό σας και διαβάστε το! Τώρα ανυπομονώ να δω και την ταινία, για την οποία έχω ακούσει καλά λόγια.

 

10/10

 

Το έχω διαβάσει δις και είναι έτσι ακριβώς όπως τα λες: Μία υπέροχη, μεθυστική, νοσηρή αναγνωστική εμπειρία. Τι να πρωτοθυμηθώ; Το κόλπο με τα φασόλια και τους αναπτήρες; Τον τρόπο με τον οποίο ο τύπος (μου διαφεύγει το όνομα) αποφάσισε να λύσει το πρόβλημα των καθυστερημένων γευμάτων ύστερα από την γέννηση του αδερφού του; Την αγάπη που έδειχνε για τα ζωάκια στο ψυγείο; Ή για το ότι για κάθε αναποδιά που τους έβρισκε έφταιγε πάντα εκείνος ο νέγρος σύμφωνα με τις διδαχές του πατέρα Μπόουερς στο γιο; Και άλλα τόσα και περισσότερα που δεν θυμάμαι. Πρόκειται σε κάθε περίπτωση για ένα καταπληκτικό έπος που διαβάζεται απνευστί. Με αναμμένα τα φώτα αν γίνει σε τρυφερή ηλικία 

 

Και μόλις τελείωσα το ''Κριστίν''. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Άρνι Κάνινγκαμ, ένα σχολιαρόπαιδο που με την σημερινή αργκό θα ήταν αυτό που λέμε καρπαζοεισπράκτορας. Τον καλύτερο του φίλο Ντένις Γκίλντερ που έχει αποστολή να τον προστατεύει από τους νταήδες αυτού του κόσμου και την νεοφερμένη Λη Κάμποτ, κοπέλα του πρώτου. Και φυσικά την Κριστίν. Ένα παμπάλαιο, σαραβαλιασμένο αυτοκίνητο που θα χτυπήσει κατακέφαλα τον Άρνι και θα τον αλλάξει. Σιγά- σιγά στην αρχή και πιο γρήγορα στη συνέχεια, πάντα όμως με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Με τον Ντένις να βλέπει τον κόσμο του φίλου του να καταρρέει και τον ίδιο να κατρακυλάει στην άβυσσο. Οπότε και θα αναγκαστεί να αναλάβει δράση μπας και καταφέρει να τον σώσει. Αυτόν, την οικογένεια του και όσους έχουν την ατυχία να τον συναναστρέφονται.  

 

Καλό ήταν, πολύ καλό. Δεν ακολουθεί το αγαπημένο μου μοτίβο του Κινγκ, τουλάχιστον όχι σε ευρεία κλίμακα. Αυτό μίας μικρής πόλης που την βρίσκει ένα κακό απροσδιόριστης φύσης με τους κατοίκους να αντιδρούν σύμφωνα με τα μυαλά που κουβαλάει ο καθένας. Ήταν όμως καλογραμμένο -όπως πάντα- και είχε αγωνία και συνοχή. Ενώ θα αρέσει μία φορά περισσότερο σε όσους αρέσουν τα αυτοκίνητα και τα ροκ τραγούδια περασμένων δεκαετιών. Θυμάμαι μάλιστα ότι το είχα πρωτοδιαβάσει χωρίς υψηλές προσδοκίες γιατί δεν με ενθουσίαζε το θέμα, για να διαψευσθώ όμως πανηγυρικά. Και έχοντας περάσει πολύς καιρός δεν μου είχε μείνει παρά μόνο η κεντρική ιδέα. Το απόλαυσα λοιπόν με το παραπάνω γιατί ήταν ουσιαστικά σαν να το διάβαζα για πρώτη φορά. Συμβαίνει αυτό και με πέντε- έξι ακόμη, θα τα ξεκοκαλίσω εν ευθέτω χρόνω.  

Edited September 16, 2017 by Δημήτρης

[Δημήτρης]

Πάει και το ''Κρυφό Παράθυρο Μυστικός Κήπος''. 

Ο Μόρτον Ρέινυ είναι ένας συγγραφέας που μόλις έχει ξεμπερδέψει από ένα επώδυνο διαζύγιο. Απομονωμένος στο εξοχικό του θα αναζητήσει καταφύγιο και ηρεμία στο γράψιμο, η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια. Στο πρόσωπο ενός αντιπαθητικού αγνώστου θα βιώσει τον ίσως μεγαλύτερο εφιάλτη για ένα συγγραφέα μετά την αφλογιστία, αυτόν την λογοκλοπής. Να του λέει πως δεν τον αντέγραψε μιας και η ιστορία του εκδόθηκε πριν από την χρονιά που εκείνος ισχυρίζεται ότι έγραψε την δική του, και να μην θέλει ο χοντροκέφαλος να τον πιστέψει. Αναγκάζεται λοιπόν να προσκομίσει αποδείξεις αλλά οι αναποδιές θα αρχίσουν η μία μετά την άλλη. 

Ωραίο, φάση είχε. Όχι το καλύτερο του, αλλά καλό. Προσφέρει δύο ευχάριστα, creepy απογεύματα. Ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και η εισαγωγή με την συνθήκη που γέννησε την ιδέα για το βιβλίο, αυτή της διαφορετικής οπτικής γωνίας θέασης των πραγμάτων. Έχει γίνει και ταινία με τον Τζόνι Ντεπ. 

Edited October 9, 2017 by Δημήτρης

[Mictantecutli]

Κυκλοφόρησε σήμερα το "Πύρινη οργή"(Firestarter) από Κλειδάριθμο. 600 σελίδες, 15 ευρώ 

Edited November 14, 2017 by Mictantecutli

[Joshua York]

Το Αυτο στην παλια εκδοση (Λιβανης-Κλειδι) με την νεα 2τομη εχουν διαφορες (Κλειδαριθμος)? Αξιζει η νεα εκδοση ή απλα θεμα marketing κ πωλησεων?...

[Mictantecutli]

1 hour ago, Joshua York said:

Το Αυτο στην παλια εκδοση (Λιβανης-Κλειδι) με την νεα 2τομη εχουν διαφορες (Κλειδαριθμος)? Αξιζει η νεα εκδοση ή απλα θεμα marketing κ πωλησεων?...

Η παλιά είχε περικοπές. Και το διαπίστωσα και μόνος μου γιατί έκατσα και τα σύγκρινα μέχρι κάποια σελίδα. Οπότε καλύτερα να πάρεις την καινούρια.

[Joshua York]

Εχω την παλιά αλλα το αφησα καπου στη μεση. Θα επανελθω καποια στιγμη... 

[Spyrex]

Διάβασα το "Ο κύριος Μερσέντες". Μου άρεσε αρκετά, αν και δεν το περίμενα, γιατί δεν είναι φαντασίας. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι καταπληκτική, όπως συμβαίνει πάντα με τον Κινγκ. Ανυπομονώ να διαβάσω και το δεύτερο της σειράς με πρωταγωνιστή τον Μπιλ Χότζες. 

[BladeRunner]

Το Firestarter ήταν ένα από τα λίγα βιβλία του Στίβεν Κινγκ που για κάποιον άγνωστο λόγο παρέμενε μέχρι τώρα αμετάφραστο στην γλώσσα μας. Ειλικρινά δυσκολεύομαι να κατανοήσω τους λόγους για τους οποίους αυτό το βιβλίο δεν κυκλοφορούσε τόσα χρόνια στα ελληνικά (το 1980 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ!), από την στιγμή που μιλάμε για ένα βιβλίο του Βασιλιά. Κάλλιο αργά παρά ποτέ και μπράβο στις εκδόσεις Κλειδάριθμος που επιτέλους το έφεραν και στην Ελλάδα, δίνοντάς μας έτσι την ευκαιρία να απολαύσουμε ένα πραγματικά πολύ δυνατό μυθιστόρημα, ένα θρίλερ σκέτο... δυναμίτη!

Είναι το τεσσαρακοστό τρίτο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ που διαβάζω (μετράω και την νουβέλα "Η Γκουέντι και το κουτί") και μετά την ανάγνωσή του θεωρώ ότι είναι ένα από τα πιο δυνατά και συναρπαστικά θρίλερ που έχει γράψει. Το έχει διαβάσει πολύς κόσμος γενικά, αλλά δεν είναι από τα βιβλία του που συζητιούνται και ιδιαίτερα. Δηλαδή όποιον φανατικό αναγνώστη του Κινγκ και να ρωτήσεις σχετικά με δέκα ή και δεκαπέντε βιβλία του συγγραφέα που του έρχονται πρώτα στο νου, αμφιβάλω αν το "Πύρινη οργή" θα είναι ένα εξ αυτών. Είναι σίγουρα ένα από τα γνωστά... άγνωστα μυθιστορήματα του Βασιλιά. 

Τι λέει η περίληψη στο οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης: "Πριν από έναν χρόνο, ο Άντι ήταν ένας φιλήσυχος οικογενειάρχης, υποδειγματικός φιλόλογος στο Πανεπιστήμιο του Χάρισον. Τώρα είναι ένας κυνηγημένος άνθρωπος -και, το χειρότερο, μαζί του είναι κυνηγημένη και η κόρη του η Τσάρλι. Η Τσάρλι είναι ένα χαριτωμένο κοριτσάκι με κοτσίδες, ευτυχισμένο και υγιέστατο, αλλά διαθέτει ένα τρομακτικό χάρισμα. Είναι ένα χάρισμα που δεν το θέλει -γιατί της δίνει δυνάμεις που δεν ελέγχει- και κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί προσεύχεται να μην το έχει όταν ξυπνήσει. Υπάρχουν όμως κάποιοι που θεωρούν αυτό το χάρισμα ιδιαίτερα χρήσιμο, και είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να τη βρουν και να αποκτήσουν τον έλεγχο των δυνάμεών της -ή να την εξολοθρεύσουν..."

Εντάξει, την βασική ιδέα δεν την λες και πρωτότυπη, ακόμα και για την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο (πόσο μάλλον τώρα με όλα τα βιβλία, τα κόμικς και τις ταινίες/σειρές που έχουν βγει στο μεταξύ), όμως η εκτέλεση είναι υποδειγματική. Από την αρχή μέχρι το φοβερό και εκρηκτικό φινάλε οι ρυθμοί είναι αγωνιώδεις (οι κοιλίτσες είναι μικρές αλλά χρήσιμες) και ο Κινγκ κρατάει συνεχώς τον αναγνώστη σε αναμμένα κάρβουνα για το τι θα γίνει παρακάτω. Η πλοκή είναι γεμάτη ένταση, αγωνία, δράση και μπόλικες blockbuster σκηνές βίας και καταστροφής, οι χαρακτήρες είναι φυσικά πολύ ενδιαφέροντες, τόσο οι πρωταγωνιστικοί όσο και αυτοί που έχουν μικρότερο ρόλο (αυτό είναι και το σήμα κατατεθέν του συγγραφέα, άλλωστε), η ατμόσφαιρα φοβερή και σε σημεία αγχωτική. Η γραφή είναι, φυσικά, εξαιρετική, εθιστική και απολαυστική, με φυσικούς και πειστικούς διαλόγους και, εννοείται, με γλαφυρές και δυνατές περιγραφές των σκηνών δράσης και των χαρακτήρων.

Δεν ξέρω, το βιβλίο με ενθουσίασε. Μάλλον, όμως, δεν είναι και για όλα τα γούστα. Σε άλλους μπορεί να φανεί μονότονο και όχι ιδιαίτερα πρωτότυπο, σε άλλους τίποτα το ιδιαίτερο ή το αξιοσημείωτο... ξέρω και ΄γω; Δεν με νοιάζει κιόλας, αφού εμένα με άφησε πλήρως ευχαριστημένο και ικανοποιημένο. Απόλαυσα μια πραγματικά δυνατή και συναρπαστική ιστορία και γνώρισα κάποιους ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Οπότε βάζω πέντε αστεράκια, χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει ότι το θεωρώ ισάξιο με άλλα πεντάστερα έργα του. Απλά έτσι νιώθω. Κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον θα δω και την ομότιτλη ταινία, που ανήκει εδώ και λίγο καιρό στην συλλογή μου. Ξέρω ότι θα είναι κατώτερη του βιβλίου, αλλά πιστεύω ότι θα είναι σίγουρα ψυχαγωγική.

9/10

Edited December 4, 2017 by BladeRunner

[gregacm]

Τελειωσα το Νεκρωταφιο Ζωων. Το οποιο και μου αρεσε. Αλλα εχω την εντυπωση οτι θα μου αρεσε περισσοτερο αν δεν ηξερα την ιστορια, μιας και ειχα δει παλιοτερα την ταινια. Ισως να την εβρισκα πιο σοκαριστικη. Παρ' ολα αυτα, ειναι πολυ δυνατο βιβλιο και για μια ακομη φορα μου αρεσε ιδιαιτερα ο τροπος που προσεγγιζει τον θανατο ο Στιβεν.

[necromayhem]

Καλησπέρα σας!

Τρία χρόνια μέλος στο φόρουμ, αλλά σήμερα αξιώθηκα να κάνω το πρώτο μου ποστ. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως. 

Μήπως γνωρίζει κανείς αν πρόκειται να μεταφραστούν και τα υπόλοιπα κόμικ της σειράς του Μαύρου Πύργου πέρα από τα -εκπληκτικά- δύο πρώτα που εξέδωσαν οι εκδόσεις Bell?

[Δημήτρης]

Καλώς τον! 

Χωρίς να έχω κάποια πληροφόρηση, δεν νομίζω. Έχουν αρχίσει σιγά- σιγά να σταματούν να βγάζουν τα βιβλία του, δεν ξέρω κατά πόσο είναι πρακτικό να εκδώσουν άλλα κόμικς. Αν και φυσικά τίποτα δεν είναι δεδομένο, μακάρι να βγάλουν και τα υπόλοιπα. Πόσα είναι btw;

[necromayhem]

Συνολικά είναι 16 τεύχη και στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα πρώτα 2. Πολύ αξιόλογα πάντως, αν και δεν είμαι φαν των κόμικς.

[Mictantecutli]

Το "Τέλος βάρδιας" κυκλοφορεί 31 Ιανουαρίου από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.
512 σελίδες
16,60-10%= 14,94

[rolandofgileaad]

On 1/21/2018 at 2:15 PM, necromayhem said:

Συνολικά είναι 16 τεύχη και στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα πρώτα 2. Πολύ αξιόλογα πάντως, αν και δεν είμαι φαν των κόμικς.

Ο Μαύρος Πύργος σε κόμικ από Μάρβελ είναι πολύ περισσότερα από 16 τεύχη. Εκδίδονται οι ιστορίες ανά 5 τεύχη πχ The Battle of Jericho Hill, The Way Station και κάποιες με μεμονωμένα ή 2 τεύχη. Συνολικά είναι πάνω από 60 τεύχη -αμερικάνικα πάντα, στο λέω γιατί τα έχω, πέραν των βιβλίων της Bell.

[BladeRunner]

1 hour ago, rolandofgileaad said:

Ο Μαύρος Πύργος σε κόμικ από Μάρβελ είναι πολύ περισσότερα από 16 τεύχη. Εκδίδονται οι ιστορίες ανά 5 τεύχη πχ The Battle of Jericho Hill, The Way Station και κάποιες με μεμονωμένα ή 2 τεύχη. Συνολικά είναι πάνω από 60 τεύχη -αμερικάνικα πάντα, στο λέω γιατί τα έχω, πέραν των βιβλίων της Bell.

Μάλλον θα εννοεί τους τόμους, που όντως είναι 16, μέχρι στιγμής.

[rolandofgileaad]

5 hours ago, BladeRunner said:

Μάλλον θα εννοεί τους τόμους, που όντως είναι 16, μέχρι στιγμής.

Για να μιλάμε κ να γράφουμε ορθά ελληνικά, τόμος με τεύχος ως έννοιες απέχουν.