Στίβεν Κινγκ (Stephen King)

[Keravnoulhs]

Θέλω να κάνω μερικά σχόλια για το αυτό, τώρα που δεν είναι τόσο φρέσκο. Νομίζω πως κάθε ιστορία στο τέλος γίνεται δικιά μας, περίπου σαν βίωμα. Όπως ακριβώς για το ίδιο γεγονός δύο άνθρωποι δίνουν άλλες εκδοχές χωρίς να είναι κάποια από τις δύο ψέμα έτσι και στις ιστορίες. Για μενα το αυτό, δεν είναι ο κλόουν είναι τα παιδιά, ούτε οι ενήλικες. Είναι η Μπεβ που ήταν προχώ, απελευθερωμένη και όμορφη, ο Ρίτσι που τον αγάπησα από τις περιγραφές, ο πληγωμένος Μπιλ και ο υποχόνδριος Έντι. Σε λίγο μεγαλύτερη απόσταση ο Μάικ και ο Σταν. Είναι μια ιστορία φίλων που πραγματικά αγαπιόντουσαν.

[BladeRunner]

Μπίλι Σάμερς

Δεύτερο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ που διαβάζω φέτος, μετά το πολύ καλό "Κούτζο" που διάβασα τον Φεβρουάριο, και συνολικά πεντηκοστό τρίτο, ήταν και αυτό με τη σειρά του αν μη τι άλλο καλογραμμένο, εθιστικό και εντέλει ψυχαγωγικό, αν και εδώ ο Κινγκ ασχολείται με κάτι το διαφορετικό σε σχέση με αυτά που μας έχει συνηθίσει: Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ένας πρώην ελεύθερος σκοπευτής που πολέμησε στο Ιράκ και νυν πληρωμένος δολοφόνος, με έναν κάποιο ηθικό κώδικα, που αναλαμβάνει μια τελευταία (αλλά εξαιρετικά προσοδοφόρα) "δουλειά", πριν αποσυρθεί. Ε, κλασικά, αυτή η τελευταία δουλειά θα πάει κατά διαόλου... Λοιπόν, είναι ελάχιστα έξω από τα χωράφια του ο Κινγκ σε τούτο το βιβλίο, όμως νομίζω ότι τα καταφέρνει πολύ καλά, μιας και το ταλέντο του είναι τόσο μεγάλο και τόσο ευρύ, οπότε γιατί να δυσκολευτεί να γράψει μια τέτοια ιστορία, ε; Σίγουρα πολυλογεί λιγάκι παραπάνω απ' όσο θέλω σε τέτοιου είδους ιστορίες (αν και, όπως έχω αναφέρει πολλές φορές, η πολυλογία του μου αρέσει) και ένιωσα μια μικρή κοιλίτσα κάπου στα μισά, ενώ επίσης δεν πείστηκα απόλυτα για ορισμένα πράγματα, από κει και πέρα όμως ήταν μια ιστορία που με καθήλωσε και που πραγματικά απόλαυσα, με τον Κινγκ να προσφέρει δράση, ένταση και αγωνία σε λογικά επίπεδα, όντας αρκετά ρεαλιστικός ως προς τις δυνατότητες και τις πράξεις του πρωταγωνιστή του. Όσον αφορά τη γραφή... ε, δεν χρειάζεται να πω και πολλά, κλασικά είναι πολύ καλή και εθιστική. Γενικά, πέρασα τέλεια, αν και σε καμία περίπτωση δεν είναι από τις (πολύ) δυνατές στιγμές του Κινγκ. Αλλά αυτό δεν λέει και τίποτα, νιώθω ότι πολλοί συγγραφείς θα εύχονταν να μπορούσαν να γράψουν ένα μυθιστόρημα σαν το "Μπίλι Σάμερς".

8.5/10

[yanni]

Το ινστιτούτο

Δεν ξέρω αν πρέπει να γράψω κάποιο σχόλιο για το συγκεκριμένο βιβλίο, όσον αφορά τη θεματολογία της ιστορίας. Από τη μια πλευρά έχουμε το καλό κομμάτι του Κίνγκ, δεν θα αναλύσω περαιτέρω, όλοι ξέρουμε. Τώρα το άσχημο κομμάτι είναι ότι, ο Κινγκ δεν είναι αυτός που ήταν κάποτε, φυσιολογικό ν υπάρχει αυτή η φθορά με το πέρασμα του χρόνου. Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, αν τα βιβλία που βγάζει τα τελευταία χρόνια, είναι δικής του προελεύσεως. Πιστεύω ότι τα γράφει το επιτελείο των συνεργατών του κι αυτός έχει τη γενική εποπτεία. Έγινα συνομωσιολογος τώρα, πιστεύω ότι ο Κινγκ θα με συγχωρέσει. Να μια καλή ιδέα για ένα επόμενο του βιβλίο...

Edited May 15, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[Δημήτρης]

   

 

Διάβασα δύο τον τελευταίο καιρό. ''Αϋπνία'' από πέρσι, ξέχασα να το σχολιάσω. Θυμόμουν από παλιότερα ότι δεν μου είχε αρέσει και έτσι έγινε και τώρα. Το θέμα φλέγον, δεν θα διστάσω να το χαρακτηρίσω από τα πλέον σοβαρά προβλήματα της εποχής μας. Με όλο αυτό το άγχος που μας έχει κυριεύσει, ένας ξεκούραστος ύπνος το βράδυ αποδεικνύεται πραγματικό βάλσαμο. Και είναι βάσανο μεγάλο να μην μπορεί κανείς να κοιμηθεί, να στριφογυρίζει ολονυχτίς στο κρεβάτι. Όταν δε ταλανίζεται και από τα ζόρια που τραβάει ο ήρωας, τότε άστε να πάνε. Το γράψιμο είναι όπως πάντα εκεί, θεϊκό. Να σώζει τα προσχήματα ακόμη και όταν η εκτέλεση δεν πείθει. Όχι, δεν μου άρεσε. Εν μέρει επειδή παίζουν φανταστικά τέρατα, πιστεύω ότι χειρίζεται καλύτερα τα ανθρώπινα. Όχι δηλαδή ότι κουράστηκα κιόλας. Με μία γρήγορη σκέψη, το μόνο που με κούρασε από αρχή μέχρι τέλους ήταν το ''Ντούμα Κη''. Αλλά ναι, δεν έμεινα ευχαριστημένος. Μπαίνει άνετα στα χειρότερα του μαζί με το άνωθεν και ''Ονειροπαγίδα''.

 

 

 

Και πριν από λίγες μέρες το ''Νεκρωταφίο ζώων''. Είχα καλό ένστικτο και επιβεβαίωθηκα, αλλά ως ένα σημείο. Έτρεφα υψηλές προσδοκίες από σχετικές αναφορές σε fc, αν και προσπαθώ όσο μπορώ να ξεκινάω κάθε καινούργιο αποστασιοποιημένα. Καλό και ωραίο αλλά ως εκεί. Ποιοτικό, χωρίς όμως να ξεχωρίζει από τον σωρό. Όχι το πιο τρομακτικό του, έχει γράψει και πιο creepy. Συμφωνώ όμως με τα μπούνια με το σχόλιο του στον πρόλογο, ότι είναι το πιο τρομακτικό για τον ίδιο. Αναφορικά με τις παρ' ολίγον τραγικές συνθήκες που το γέννησαν. Ναι, είναι κάτι που ουσιαστικά σου τελειώνει την ζωή. Ευτυχώς δεν συνέβη, οπότε και μετέφερε το βίωμα στο χαρτί. Θα δω και τις δύο ταινίες που έχουν γίνει, νομίζω ότι στην πρώτη εμφανίζεται ως νεκροθάφτης ή κάτι τέτοιο. Και αν δεν κάνω λάθος, είδα στην αρχή να γίνεται λόγος για το ''Κούτζο''. Νομίζω ότι σε πολλούς αρέσει αυτό, να εντοπίζουν αναφορές σε άλλα του βιβλία.

Επόμενο λέω να είναι το ''Σάκος με κόκαλα. Το διάβασα προ εικοσαετίας στο στρατό και δεν θυμάμαι γρυ.

Edited May 27, 2022 by Δημήτρης
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα των βιβλίων.

[rolandofgileaad]

Επανακυκλοφορία του Φυλαχτού από Κλειδάριθμο.

[Δημήτρης]

Πολύ καλά κάνουν από Κλειδάριθμο και επανακυκλοφορούν εξαντλημένα για όσους δεν μπορούν να τα βρουν από Bell. Και με τα καινούργια του επίσης, μας έχουν χαρίσει πολλά καλούδια. Θα ήθελα όμως κάποια στιγμή να μεταφράσουν και τα ''The eyes of the dragon'', ''The girl who loved Tom Gordon'', έχουν στοιχείωσει.

[Spyrex]

On 6/9/2022 at 5:14 PM, Δημήτρης said:

Πολύ καλά κάνουν από Κλειδάριθμο και επανακυκλοφορούν εξαντλημένα για όσους δεν μπορούν να τα βρουν από Bell. Και με τα καινούργια του επίσης, μας έχουν χαρίσει πολλά καλούδια. Θα ήθελα όμως κάποια στιγμή να μεταφράσουν και τα ''The eyes of the dragon'', ''The girl who loved Tom Gordon'', έχουν στοιχείωσει.

Δημήτρη το "the girl who loved Tom Gordon" είναι το μοναδικό βιβλίο που παράτησα από King. Βέβαια, μπορεί να φταίει και το γεγονός ότι το ξεκίνησα σαν να διαβάζω κλασικό Κing, αλλά είναι ξεχωριστό από τα συνηθισμένα, όπως το "Ντολόρες Κλέιμπορν" για παράδειγμα. Μπορεί να το ξαναπροσπαθήσω. 

Έχω δει την πρώτη ταινία του "Pet Sematary" και δεν μου άρεσε. Θα ήθελα να μου πεις εντύπωση όταν τη δεις.

[yanni]

Μια τοποθέτηση θα κάνω όσον αφορά τον συγγραφέα. Λοιπόν, κατά την άποψη μου, η εργογραφία του τείνει περισσότερο προς εφηβικό, νεανικό κοινό. Κάποιος σχετικά μεγάλος ηλικιακά που έχει διαβάσει στοίβες ολόκληρες βιβλία, πιστεύω ότι δεν θα εντυπωσιαστεί. Εγώ που κοντεύω τα 40, σε κάθε νέο βιβλίο του Κίνγκ αυτό παθαίνω. Βέβαια τα πρώτα του έργα είναι μοναδικά κι αξεπέραστα.

Θα τολμήσω να θίξω κι κάτι άλλο, τ τελευταία του βιβλία ναι μεν έχουν απ' έξω τη λεζάντα Κίνγκ, αλλά δεν είναι Κίνγκ. Πιστεύω έχει ένα επιτελείο συνεργατών που γράφει για αυτόν και εκείνος ασχολείται με την επιμέλεια, επίβλεψη. Θεωρία συνωμοσίας περισσότερο, στον Stephen αρέσουν αυτά 🙂

[Δημήτρης]

Όταν λες κλασικός; Τι εννοείς; Έχει γράψει αρκετά διαφορετικού ύφους που προσωπικά, δεν ξέρω πλέον να πω ποια μπορούν να εκληφθούν ως αντιπροσωπευτικά του. Το μοτίβο που μου αρέσει περισσότερο, είναι της μικρής πόλης που την χτυπά κακό, αρχικά απροσδιόριστης φύσης. Οπότε και βλέπουμε τις αντιδράσεις των κατοίκων της. ''Θόλος'', ''Χρήσιμα Αντικείμενα'' και ''Σάλεμς Λοτ''. Και άλλα φυσικά που δεν το ακολουθούν, μου άρεσαν. ''Κριστίν'' και ''Στάσου πλάι μου'' τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό. Χειρότερο χωρίς δεύτερη σκέψη το ''Ντούμα Κη''. Με κούρασε. Πολύ. Αλλά δεν πειράζει, Κινγκ είναι αυτός, κάποια στιγμή θα το ξαναπιάσω 

Καλό το ''Νεκροταφείο ζώων'', ωραίο. Ως εκεί όμως, τίποτα το ξεχωριστό. Η πρώτη ταινία μου άρεσε. Στα συν μπαίνει φυσικά και ο παπάς στο νεκροταφείο χεχε. Η δεύτερη όμως όχι, αν και υποψιάζομαι ότι έπαιξε ρόλο γι' αυτό το ότι τις είδα σε κοντινό χρονικό διάστημα.  

Θα συμφωνήσω ότι τα πρώτα του βιβλία είναι καλύτερα. Το παρατηρώ σε κάθε καινούργιο που διαβάζω. Και αυτά μου αρέσουν αλλά τα παλιά του, εκείνα π.χ. που προανέφερα, παραμένουν αξεπέραστα. 

Το άλλο δεν το έχω σκεφτεί καθόλου είναι η αλήθεια. Πιστεύω ότι γίνεται αυτό ορισμένες φορές. Αλλά αν το κάνει και ο Κινγκ, δεν έχω ιδέα. Πάντα θα διαβάζω κάθε τι που φέρει το όνομα του αλλά δεν νομίζω ότι θα ήταν κάτι που θα μου άρεζε. Το να συμβαίνει όντως, όχι τα βιβλία αυτά καθαυτά. 

Edited June 21, 2022 by Δημήτρης

[yanni]

Όπως και να έχει το πράγμα, αγαπάμε Κίνγκ και θα συνεχίσουμε να τον διαβάζουμε!

[BladeRunner]

 

Ονειροπαγίδα

Τρίτο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ που διαβάζω φέτος, πεντηκοστό τέταρτο συνολικά, και μπορώ να πω ότι μου άρεσε, ότι με άφησε ικανοποιημένο και οπωσδήποτε χορτασμένο, ήταν ό,τι έπρεπε για τώρα το καλοκαίρι (έστω κι αν το φόντο της ιστορίας είναι χειμερινό, με χιόνια και κρύο), αν και οφείλω να πω ότι με τις ανάμικτες κριτικές που έχει δεχθεί το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είχα και ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες όταν το ξεκινούσα, κι ας μιλάμε για βιβλίο του Βασιλιά, που είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Μπορώ έως έναν βαθμό να κατανοήσω αυτούς που δεν τους άρεσε ιδιαίτερα ή που τους κούρασε λόγω του μεγέθους του και της πολυλογίας του σε διάφορα σημεία, προσωπικά όμως πέρασα τέλεια διαβάζοντάς το, ευχαριστήθηκα δράση, τρελά σκηνικά και ωραία τοπία, ενώ κάθε φορά που το άφηνα στην άκρη, πάντα ανυπομονούσα να το ξαναπιάσω στα χέρια μου. Σίγουρα δεν είναι από τις κορυφαίες στιγμές του Κινγκ (δεν γίνεται ένας συγγραφέας να έχει μόνο τέτοιες στιγμές, έτσι δεν είναι;), ίσως εδώ κι εκεί να φέρνει και λίγο προς τις παλπ περιπέτειες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας (για μένα, καθόλου κακό αυτό!), όμως εγώ το απόλαυσα, χωρίς να το περιμένω και τόσο με βάση κάποιες συγκεκριμένες κριτικές. Τελικά το γούστο είναι κάτι τελείως το υποκειμενικό! Φυσικά για ακόμη μια φορά μου άρεσε πολύ ο τρόπος γραφής, με τις γλαφυρές περιγραφές, τους ολοζώνταντους διαλόγους, το χιούμορ και όλα αυτά τα καλούδια που διακρίνουν την πένα του Κινγκ, αλλά δεν χρειάζεται κάθε φορά να λέω τα ίδια! Γενικά, άλλο ένα βιβλίο του Κινγκ που με κράτησε στην τσίτα και που εντέλει με ψυχαγώγησε.

8.5/10

Edited August 12, 2022 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[Δημήτρης]

''Νέο'' που περνάει στα διαβασμένα με το ''Σάκος με κόκαλα''. Με τα εισαγωγικά να έχουν να κάνουν με το ότι δεν ήταν νέο. Όπως ανέφερα πιο πάνω, το είχα διαβάσει πριν από πολλά χρόνια αλλά δεν θυμόμουν τίποτα. Σε τέτοιο όμως βαθμό, που ήταν ουσιαστικά σαν να το διάβαζα πρώτη φορά. Μου είχε μείνει μόνο μία θολή ανάμνηση ότι μου είχε αρέσει. Δεν επαληθεύτηκε. Μάικ Νούναν ο λεγάμενος. Επιτυχημένος συγγραφέας που θα βιώσει την τραγωδία να χάσει την γυναίκα του σε νεαρή ηλικία. Το συγγραφικό μπλοκάρισμα που θα τον χτυπήσει θα έρθει για να δέσει το γλυκό. Αλλαγή περιβάλλοντος λοιπόν, στο απομονωμένο εξοχικό στη λίμνη. Τα πράγματα όμως μόνο ήσυχα δεν θα αποδειχθούν, σε συνδυασμό με στοιχεία που θα ανακαλύψει για την γυναίκα του. Παράξενο αν μη τι άλλο -και λίγο τρομακτικό- να μαθαίνεις πράγματα για αγαπημένα σου πρόσωπα τα οποία αγνοούσες. Να διαπιστώνεις ότι δεν τα ήξερες τόσο καλά όσο νόμιζες.

Αυτή όμως θα είναι η αρχή των προβλημάτων του με την συνέχεια να μην είναι τόσο... χειροπιαστής φύσεως. Παρούσες για ακόμη μία φορά οι μουσικές και λογοτεχνικές αναφορές, υπάρχει και λιλιπούτεια στον Γιώργο Σεφέρη! Είναι πάντα κάτι που μου αρέσει, και ψάχνω αυτούς που δεν ξέρω. Και ακόμη περισσότερο σε δικά του βιβλία, αναγνώρισα ''Αϋπνία'' και ''Χρήσιμα Αντικείμενα''. Γίνεται λόγος και για τον οίστρο που καταλαμβάνει ένα συγγραφέα και τον κάνει να κατεβάζει διακόπτες. Να μην αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του, να αποκόπτεται από το περιβάλλον. Κάλλιστα μπορεί και να αναφερόταν στον εαυτό του, δεν ξέρω αν το σκέφτηκε και άλλος που το διάβασε.

Καλό κατά διαστήματα μονάχα. Δυνατή η εξήγηση για το όλο νταβαντούρι. Προς το τέλος, στο μονοπάτι στη λίμνη και τα τραγικά που επέφερε. Ως εκεί όμως, συνολικά μάπα το καρπούζι. Αν ήταν άλλου, θα μπορούσα να πω απερίφραστα ότι δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου. Κλέβω, το ξέρω  Bottom 5 λοιπόν για 'μένα. Έχει γίνει και μάλλον μέτρια mini series με τον Πιρς Μπρόσναν, θα προσπαθήσω να την δω τώρα στα κοντά.

Edited August 15, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[Spyrex]

 

Το τελείωσα πριν από λίγο. Κουράστηκα πολύ. 210 σελίδες βιβλίο. Από την 50 μέχρι την 150 διαβάζουμε για τα ζουζούνια που περικυκλώνουν την πρωταγωνίστριά μας, για το πόσες φορές βγήκε μέσα από το δάσος σε ανοιχτωσιά και για το τι έβρισκε να τρώει για να παραμείνει ζωντανή στο δάσος που έχει χαθεί. Από τα χειρότερά του, στη λίστα με "Το παιδί από το Κολοράντο". Τουλάχιστον εκείνο ήταν πιο σύντομο.

Edited November 18, 2022 by Spyrex

[Spyrex]

Fairy Tale - Stephen King

Όχι, δεν είναι ότι διαβάζω κατευθείαν ό,τι καινούργιο βγάζει (εξάλλου δεν έχω διαβάσει ακόμα must reads όπως το The Shining, The Green Mile), αλλά δεν θα μπορούσα να αντισταθώ σε βιβλίο του Κινγκ με αυτόν τον τίτλο. Και ήταν ακριβώς ό,τι περίμενα. Ένα δράμα ενηλικίωσης που μοιάζει με παραμύθι. Όχι για μικρά παιδιά βέβαια. 

Η ανάπτυξη των χαρακτήρων είναι καταπληκτική, κάτι που νομίζω χαρακτηρίζει τα περισσότερα βιβλία του. Οι περιγραφές των εικόνων είναι τόσο ζωντανές που νιώθω σαν να έβλεπα μπροστά μου όσα διαδραματίζονται. Ο σκύλος της ιστορίας είναι από τα πιο αξιαγάπητα πλάσματα που έχω συναντήσει σε βιβλίο. 

Με έκανε να σκέφτομαι τί θα έκανα εγώ αν ήμουν στη θέση του πρωταγωνιστή και αν θα διάλεγα κι εγώ το μονοπάτι που διάλεξε να διαβεί. Ο Κινγκ επιστρατεύει τη φαντασία του και μας δίνει μία ιστορία γεμάτη μαγεία και τέρατα και αναρωτιέται, αν δεν είναι μαγεία το γεγονός ότι υπάρχουν πυρηνικά όπλα που μπορούν να καταστρέψουν τον πλανήτη μας, τότε τί είναι.