Γιατί sff και όχι ρεαλισμό?

[Drake Ramore]

Εγώ γράφω αυτά που γράφω, γιατί τέτοια είναι και αυτά που μου αρέσει να διαβάζω.

Επιχείρησα να γράψω και κάτι ρεαλιστικό και τα κατάφερα αρκετά καλά (κατόπιν σχολίων),αλλά στην διάρκεια της συγγραφής ένιωθα οτι δουλεύω οκτάωρο και περίμενα την ώρα που θα σχολάσω.

 

(Θυμήθηκα τώρα ένα ποστ του ΝτίνουΧ" που αναρωτιέται αν κουβαλάμε την τέχνη μας, ή μας κουβαλάει αυτή. Εγώ νομίζω πως είναι αλληλένδετα αυτά τα δύο. Ένας καλός συγγραφέας μπορεί να γράψει οτιδήποτε και να είναι καλογραμμένο και αποδεκτό. Αλλα αν δεν γράψει αυτά για τα οποία θέλει να γράψει είναι ψεύτης.)

 

Κακά τα ψέματα, απο όσους είμαστε εδω μέσα λίγοι έχουν βλέψεις να εκδοθούν, ακόμη πιο λίγοι το κυνηγούν, και απο αυτούς ένα μικρό ποσοστό μόνο θα τα καταφέρει. Αυτό που μένει στους υπόλοιπους, είναι το να γράφουν αυτά που επιθυμούν.Αυτά που χαίρονται να διαβάζουν.

[Tiessa]

Φάνταζυ, γιατί there is no limit, baby!

 

Πρώτος λόγος! Να σε καλά να το λες Sonya.

 

Εγώ γράφω αυτά που γράφω, γιατί τέτοια είναι και αυτά που μου αρέσει να διαβάζω.

 

Επιχείρησα να γράψω και κάτι ρεαλιστικό και τα κατάφερα αρκετά καλά (κατόπιν σχολίων),αλλά στην διάρκεια της συγγραφής ένιωθα οτι δουλεύω οκτάωρο και περίμενα την ώρα που θα σχολάσω.

 

 

Δεν το συζητάω, 100% στο πρώτο.

Όσο για το δεύτερο, εγώ όταν επιχείρησα, δεν τα κατάφερα καν αρκετά καλά.

 

Εμένα, θα το ομολογήσω, δε μου βγαίνει τίποτα άλλο. Ακόμα και μια πολύ δραματική ιστορία, που είχα βιώσει και με βασάνιζε χρόνια, η μόνη φορά που κατάφερα και την έβγαλα στο χαρτί ήταν όταν είχα μια έμπνευση που μου πρόσφερε το φανταστικό στοιχείο για να τα συνδυάσω.

 

Επιπλέον, έχω αδυναμία με την κοσμοπλασία. Όποια ιδέα και να σκεφτώ, πίσω της εκρήγνυται στη στιγμή ένας πελώριος κόσμος. Ένας κόσμος που μπορεί να εξερευνηθεί με απόλυτη ασφάλεια και μπορεί να γίνει όσο όμορφος ή όσο άσχημος θέλω, όσο τρελός ή όσο σταθερός. Γράφοντας φανταστικό, δε δημιουργείς μόνο μια ιστορία. Δημιουργείς κι έναν κόσμο. Κι αυτό είναι πραγματικά τόσο μαγικό!

[KELAINO]

Όπως τα λέει η Τίεσσα, η Σόνυα και γενικώς αισθάνομαι πλήρως καλυμμένη.

 

Η μάνα μου έχει φυλάξει ένα χαρτάκι όπου έγραψα μια ιστορία για κάτι χελιδονάνθρωπους όταν ήμουν έξι χρονών... τί να πω... μερικά πράγματα δεν εξηγούνται...

[*Aria*]

Ποτέ δεν σκέφτηκα γιατί γράφω φάντασυ. Ίσως επειδή ανέκαθεν θεωρούσα ότι ένα "παραμύθι", είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το φανταστικό και το μαγικό. Ο φανταστικός κόσμος που πλάθω, μπορεί να έχει γνωρίσματα αυτού του κόσμου, όμως και πάλι δεν είναι ο ίδιος. Μου αρέσει να περιπλανιέμαι μέσα του. Και δεν πλήττω. Ξεφεύγω. Κι αυτό γίνεται είτε γράφοντας την δική μου ιστορία, είτε διαβάζοντας άλλες. Κι εκτός των άλλων, όπως λέει ο kitsos, κανείς δεν θα με κατηγορήσει για ανακρίβειες lol

Edited February 27, 2010 by *Aria*

[Kafka]

Καλή ερώτηση

 

Στο δικό μου έργο υπάρχει σύνθεση ρεαλισμού και φαντασίας, συνήθως με σκοτεινούς τόνους. Μόνο ένα κείμενό μου έχει κάποο στοιχείο που μάλλον πρέπει να εννοηθεί ως υπερφυσικό, κατά τα άλλα όλα εξηγούνται ψυχολογικά.

 

 

[DinoHajiyorgi]

Το free-press ΑΝ του καλοκαιριού οσονούπω κυκλοφορεί στην Χαλκίδα.

 

Προσχέδιο της σελίδας favtastic, με την "Αντεπίθεση της Παραλογοτεχνίας" και αποσπάσματα από τους συγγραφείς Διονύση Τζαβάρα (Oberon) και Μιχάλη Γεωργοστάθη (Nihilio).

 

AN20dinos.pdf

[Nihilio]

Το free-press ΑΝ του καλοκαιριού οσονούπω κυκλοφορεί στην Χαλκίδα.

 

Προσχέδιο της σελίδας favtastic, με την "Αντεπίθεση της Παραλογοτεχνίας" και αποσπάσματα από τους συγγραφείς Διονύση Τζαβάρα (Oberon) και Μιχάλη Γεωργοστάθη (Nihilio).

 

AN20dinos.pdf

Επειδή ξαναδιαβάζω το quote που έκανες και μάλλον δεν το έχω γράψει ξεκάθαρα, θα μπορούσες να το αλλάξεις σε: "Λογοτεχνία είναι το να ορίζεις την πραγματικότητα όπως την αντιλαμβάνεσαι μέσα από τα φίλτρα σου και χρησιμοποιώντας γραπτό λόγο. Για αυτό, θα μπορούσε καποιος να πει, η φανταστική λογοτεχνία είναι η μόνη πραγματική λογοτεχνία, αφού πετάει από το παράθυρο τις συμβάσεις του περιβάλλοντος και αφοσιώνεται στην ιστορία μέσα από την αντίληψη του συγγραφέα για το πως θα ήταν ένας κόσμος άλλος."

 

Κατά τα άλλα, ο Διονύσης είναι λάβρος όπως πάντα και το άρθρο θα το ζήλευαν και πολέμαρχοι του χώρου.

[DinoHajiyorgi]

Επειδή ξαναδιαβάζω το quote που έκανες και μάλλον δεν το έχω γράψει ξεκάθαρα, θα μπορούσες να το αλλάξεις σε: "Λογοτεχνία είναι το να ορίζεις...

 

Έστειλα την αλλαγή στα γραφεία του περιοδικού.

[Nihilio]

Επειδή ξαναδιαβάζω το quote που έκανες και μάλλον δεν το έχω γράψει ξεκάθαρα, θα μπορούσες να το αλλάξεις σε: "Λογοτεχνία είναι το να ορίζεις...

 

Έστειλα την αλλαγή στα γραφεία του περιοδικού.

ευχαριστώ

[LeoCrow]

Επειδή νίωθω ότι η ρεαλιστική λογοτεχνεία με περιορίζει, ενώ αντίθετα το φανταστικό μου ανοίγει δρόμους που δε θα είχα αλλιώς. Συχνά, στις ψευδορεαλιστικές ιστορίες μου, ξεκινάω με κάτι εντελώς προσγειωμένο και ξετυλήγω σιγά σιγά το κάλυμα αυτό πραγματικότητας ώστε να αποκαλύψω το φανταστικό που κρύβεται από κάτω. Γιατί αυτό; Επειδή αυτό ζητάει η μούσα μου, έτσι νιώθω ότι δημιουργώ και δεν επαναλαμβάνω ένα μοτίβο που το έχω δει ξανά και ξανά, επειδή σε τελική μπορώ.

 

+1

To SF είναι κάτι που μου αρέσει να διαβάζω, κάτι που σπρώχνει την φαντασία μου στα όρια. Και φυσικά γράφω μόνο ότι θα μου άρεσε να διάβαζα. Και θέλω να πιστεύω οτι είμαι καλός σε αυτό, σίγουρα είμαι καλύτερος απ'οτι θα ήμουν αν έγραφα κάτι πιο πεζό

[Ubiquitus]

Επειδή γραφοντας ΕΦ εξοικονομώ ενέργεια

ωστε να ίσως ναι μπορεσω κάποτε ίσως να καταφερω να

απομυθοποιήσω (νανομηχανές που κατασκευαζουν μορια νοραδρεναλίνης,ΣΠοΚ, ΖΡΕ, κβαντικό άλμα, υπεράνθρωπος)

κάθε ρεαλιστική εικόνα που εχει εντυπωθει στο μυαλό μου

και να καταφέρω εν τελει

αν

να εξυψωσω τη φαντασία μου πανω απο την πλασμένη πραγματικότητα,

να φερω την πραγματικόΤΗΤΑ στα μετρα μου

δημιουργωντας τον αρχετυπικα πλασμενο καταδικό μου κόσμο.

Ε, καπως ετσι ξεκιναν όλα. Ειναι η φαντασία που πλαθει τον κόσμο.

__ Ακουγεται βουδιστικό αλλά/ ειναι αληθεια νομιζω.

[Ubiquitus]

Δεν το θεωρώ κακό ή προβληματικό, απλά δεν έχω καμία εξήγηση να του δώσω, πέραν από τις προφανείς (φαντασιοπληξία, άρνηση του πραγματικού κόσμου, υπεκφυγή κτλ) οι οποίες και δε με καλύπτουν. Τις αισθάνομαι αρκετά «κενές» σαν εξηγήσεις.

 

Το έχετε σκεφτεί? Σας έχει βασανίσει καθόλου?

 

 

 

Αρκετα. υπαρχουν διαφορετικά ονοματα για την πραγματικότητα. Φαντασιοπληξία, υπεκφυγή κλπ είναι όροι που εχουν φτιαχτεί απο ανθρώπους που προσπαθούν να εξηγήσουν κάτι που δεν καταλαβαίνουν. Δε νομίζω οτι θα βγαλουμε κάποιο νόημα αν προσπαθήσουμε να βρούμε τους λόγους. Είναι αυτό που είναι. Οι υπολοιποι μας λενε φαντασιόπληκτους, μας κολανε μια ταμπέλα και τελειώνουν μαζί μας. Ο κόσμος που πλάθουμε εμείς διαφέρει απο το υλιστικό τους πρότυπο. Συναντάμε δυσκολίες μόνο όταν αφήνουμε τον εαυτό μας να αναρωτιέται για ποιό λόγο να είναι διαφορετικός. Τότε αυτόματα χάνουμε το ρυθμό μας. Μας καταβαλει η ταμπέλα. βυθιζόμαστε και κλειδώνουμε τη φαντασία μας στο αριστερό ημισφαίριο, φυλασσόμενη καλά απο ελεγκτικούς μηχανισμούς. Χμ.. Ειναι αυτό που ο Ντίκ ονόμαζε Μαύρη Σιδερένια Φυλακή. Αλλώστε το VALIS είναι βιβλίο που σηματοδοτεί όλες τις αγωνίες που εχει ενας συγγραφεας ΕΦ όταν χανεται στον κόσμο του.

Edited August 5, 2010 by Ubiquitus

[wordsmith]

Aν μου επιτρέπετε να γίνω πολύ κακιά, θα ήθελα να αναπτύξω μια πιθανή ερμηνεία της αγάπης για το φανταστικό από τους οπαδούς της "συμβατικής" λογοτεχνίας.

Λοιπόν, οι φαντασάδες-σαϊφάδες γράφουν/διαβάζουν σφφ επειδή δε γνωρίζουν τον πραγματικό κόσμο αρκετά, είναι απροσάρμοστοι, με άλλα λόγια, και προτιμάνε το βιβλίο που διαβάζουν/γράφουν να περιέχει από μόνο του όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τον κόσμο στον οποίο διαδραματίζεται. Να μη χρειάζεται, δηλαδή, να ξέρει τίποτα από μόνος του ο αναγνώστης. Να μπορεί ελεύθερα να είναι ένα φρικιό που δεν ξεκολλάει από το pc και έχει ξεμάθει να μιλάει ή ένας φασίστας που διαφωνεί με τα πάντα και, αν ήταν στο χέρι του, θα άλλαζε τον κόσμο μέχρι τη δομή των ηλεκτρονίων. Να το κοιτάξουμε αυτό, τι σπόροι αυτισμού ή control freak υπάρχουν μέσα μας και μας σπρώχνουν προς το σφφ, σοβαρά. Εγώ το παραδέχομαι ότι είμαι άσχετη από τα πάντα, δεν εμβαθύνω σε τίποτα γιατί φοβάμαι μη βαρεθώ, σε σημείο που, όταν γράφω εφ, κάνω αρκετά μεγάλα λάθη αληθοφάνειας(επ' αυτού πλακωνομαστε σε άλλο τόπικ). Επέλεξα, τον τελευταίο καιρό, να εμβαθύνω στην εφ. Είναι πιο εύκολο και ενδιαφέρον από το να μάθω περισσότερα για την πραγματικότητα. Και, ίσως, μέσω αυτής, να αρχίσω να ενδιαφέρομαι και για την πραγματικότητα...

[DinoHajiyorgi]

Είμαι ταξιδιώτης. Μου αρέσουν τα ταξίδια. Υπάρχουν μέρη που δεν με σηκώνει να πάω οικονομικά, μέρη που φοβάμαι να πάω (η κορυφή ενός όρους, ο πυθμένας ενός ωκεανού) και μέρη που με τρομάζουν εύλογα, μακριά από μας, αλλά έχω την περιέργεια να τα βλέπω εκ του ασφαλούς, το πεδίο μιας μάχης ή μια φυλακή. Διαβάζοντας ένα βιβλίο, ή βλέποντας μια ταινία - με ή χωρίς ειδικά εφέ - θέλω να ταξιδέψω.

 

Τώρα, μια παντρεμένη γυναίκα που διαπράττει μοιχεία, ή ένας περιθωριακός που μονολογεί κατά του κατεστημένου, ή ένας υπάλληλος με ξαφνικά υπαρξιακά ζητήματα, ή κάτι επίσης πεζό που βλέπω κάθε μέρα της ζωής μου, να μου έρχονται σε μορφή βιβλίου... ε, χ***ηκα.

Edited August 22, 2010 by DinoHajiyorgi

[AftPeakTank]

Είμαι ταξιδιώτης. Μου αρέσουν τα ταξίδια. Υπάρχουν μέρη που δεν με σηκώνει να πάω οικονομικά, μέρη που φοβάμαι να πάω (η κορυφή ενός όρους, ο πυθμένας ενός ωκεανού) και μέρη που με τρομάζουν εύλογα, μακριά από μας, αλλά έχω την περιέργεια να τα βλέπω εκ του ασφαλούς, το πεδίο μιας μάχης ή μια φυλακή. Διαβάζοντας ένα βιβλίο, ή βλέποντας μια ταινία - με ή χωρίς ειδικά εφέ - θέλω να ταξιδέψω.

 

Τώρα, μια παντρεμένη γυναίκα που διαπράττει μοιχεία, ή ένας περιθωριακός που μονολογεί κατά του κατεστημένου, ή ένας υπάλληλος με ξαφνικά υπαρξιακά ζητήματα, ή κάτι επίσης πεζό που βλέπω κάθε μέρα της ζωής μου, να μου έρχονται σε μορφή βιβλίου... ε, χ***ηκα.

 

Ντίνο δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου α π ό λ υ τα!

 

 

 

 

Μην δεις ποτέ το "Άπιστη"...

[wordsmith]

Καλά, αλλά και τα συμβατικά μπορούν να έχουν φαντασία. Π.χ. μια παντρεμένη που βάζει μια π***να να τα φτιάξει με τον άντρα της και την πληρώνει γι' αυτό και για να της λέει μετά τα καθέκαστα, αλλά αυτή δεν τα φτιάχνει με τον τύπο και της λέει παραμύθια. Αυτό υπάρχει, μου το διηγήθηκαν ως υπόθεση βιβλίου, αλλά δε θυμάμαι ποιο είναι. Πάντως ούτε σφφ μπορεί να θεωρηθεί, ούτε το συναντάει κανείς κάθε μέρα στη ζωή του. Θα το βαριόσασταν;

[AftPeakTank]

Καλά, αλλά και τα συμβατικά μπορούν να έχουν φαντασία. Π.χ. μια παντρεμένη που βάζει μια π***να να τα φτιάξει με τον άντρα της και την πληρώνει γι' αυτό και για να της λέει μετά τα καθέκαστα, αλλά αυτή δεν τα φτιάχνει με τον τύπο και της λέει παραμύθια. Αυτό υπάρχει, μου το διηγήθηκαν ως υπόθεση βιβλίου, αλλά δε θυμάμαι ποιο είναι. Πάντως ούτε σφφ μπορεί να θεωρηθεί, ούτε το συναντάει κανείς κάθε μέρα στη ζωή του. Θα το βαριόσασταν;

 

Υπάρχει, το έπαιζε φέτος σε ταινία, έχω δει το τρέιλερ και θεωρώ ότι είναι ταινία για γυναίκες και μόνο... και άν!

 

Λέγεται, Chloe

 

http://www.imdb.com/title/tt1352824/

[DinoHajiyorgi]

Καλά, αλλά και τα συμβατικά μπορούν να έχουν φαντασία. Π.χ. μια παντρεμένη που βάζει μια π***να να τα φτιάξει με τον άντρα της και την πληρώνει γι' αυτό και για να της λέει μετά τα καθέκαστα, αλλά αυτή δεν τα φτιάχνει με τον τύπο και της λέει παραμύθια.

 

Θα το βαριόσασταν;

:sleepy:

 

Απίστευτος ύπνος! What is wrong with you?

[wordsmith]

Ναι, κακό παράδειγμα, κι εγώ θα το βαριόμουν. Το Shawshank Redemption, τότε; Ή το Gran Torino; Ή το War of the Roses;

[AftPeakTank]

To war of the Roses

είναι φοβερό γιατί είναι κωμικό!!!!!Και έχει τρομερές αλήθειες για τα ζευγάρια!Η τελευταία σκηνή είναι όλα τα λεφτά...

[DinoHajiyorgi]

Ναι, κακό παράδειγμα, κι εγώ θα το βαριόμουν. Το Shawshank Redemption, τότε; Ή το Gran Torino; Ή το War of the Roses;

Shawshank Redemption = Φυλακή, απόδραση.

Gran Torino = Η δύση του Dirty Harry. (με ποιον άλλο ηθοποιό θα ήταν εξίσου ενδιαφέρον; )

War of the Roses = Ε όχι και ρεαλιστικό αυτό το έργο. Καρτούν και γέλιο.

[wordsmith]

Ναι, κακό παράδειγμα, κι εγώ θα το βαριόμουν. Το Shawshank Redemption, τότε; Ή το Gran Torino; Ή το War of the Roses;

Shawshank Redemption = Φυλακή, απόδραση.

Gran Torino = Η δύση του Dirty Harry. (με ποιον άλλο ηθοποιό θα ήταν εξίσου ενδιαφέρον; )

War of the Roses = Ε όχι και ρεαλιστικό αυτό το έργο. Καρτούν και γέλιο.

 

Σύμφωνοι. Αλλά μπορεί να θεωρηθεί σφφ κανένα από αυτά; Αυτό εννοώ. Και συνεχίζω: Το Good Will Hunting; Το A Fish Called Wanda; Το Seven; To Some Like It Hot;

[AftPeakTank]

Δεν θέλω να φανώ κακός αλλά θεωρώ ότι αυτοί που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν ταινίες (ή να διαβάσουν βιβλία) επιστημονικής φαντασίας, είναι άνθρωποι για λύπηση. ΤΟ να μην μπορείς να ελευθερώσεις το μυαλό σου και να ζήσεις την υπόθεση ακόμα και αν εξελίσσεται σε ένα φανταστικό κόσμο, είναι λυπηρό! Οι δύστυχοι είναι εγκλοβισμένοι στην πραγματικότητα και πάντα υπάρχει λόγος για αυτό...

 

Έχω βρεθεί σε συζητήσεις -που δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλω νόημα- του στυλ, μα καλά, πώς πηδάει τόσο ψηλά ο Νεο, μέσα στο ψέμα είναι πώς βλέπεις αυτή την ταινία;

 

Σοβαρολογούμε; Αυτό σημαίνει ότι μέσα στην προκατάληψή του δεν έχει παρακολουθήσει την υπόθεση... Πεζά άτομα. Από την άλλη μπορώ να καταλάβω γιατί βλέπουν αισθηματικά και ρομαντικά έργα αλλά δεν μου αρέσουν με ελάχιστες εξαιρέσεις. Όχι γιατί δεν μπορώ να τα εξηγήσω, αλλά γιατί πολλά από αυτά είναι διαστροφικά και δεν θέλω να χαλαστώ τόσο. Πολύ πιο διαστροφικό μου φαίνεται να απατάς τον άντρα σου και αυτός μετά να σε συγχωρεί, παρά το άλιεν να σου προβάλει την γλωσσίτσα του... Σε όλα υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά είναι λίγες. Κωμωδίες βλέπω άνετα εννοείται... Ακόμα και χαζές... Γελάω τουλάχιστον.

[Nihilio]

Aν μου επιτρέπετε να γίνω πολύ κακιά, θα ήθελα να αναπτύξω μια πιθανή ερμηνεία της αγάπης για το φανταστικό από τους οπαδούς της "συμβατικής" λογοτεχνίας.

Λοιπόν, οι φαντασάδες-σαϊφάδες γράφουν/διαβάζουν σφφ επειδή δε γνωρίζουν τον πραγματικό κόσμο αρκετά, είναι απροσάρμοστοι, με άλλα λόγια, και προτιμάνε το βιβλίο που διαβάζουν/γράφουν να περιέχει από μόνο του όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τον κόσμο στον οποίο διαδραματίζεται. Να μη χρειάζεται, δηλαδή, να ξέρει τίποτα από μόνος του ο αναγνώστης. Να μπορεί ελεύθερα να είναι ένα φρικιό που δεν ξεκολλάει από το pc και έχει ξεμάθει να μιλάει ή ένας φασίστας που διαφωνεί με τα πάντα και, αν ήταν στο χέρι του, θα άλλαζε τον κόσμο μέχρι τη δομή των ηλεκτρονίων. Να το κοιτάξουμε αυτό, τι σπόροι αυτισμού ή control freak υπάρχουν μέσα μας και μας σπρώχνουν προς το σφφ, σοβαρά. Εγώ το παραδέχομαι ότι είμαι άσχετη από τα πάντα, δεν εμβαθύνω σε τίποτα γιατί φοβάμαι μη βαρεθώ, σε σημείο που, όταν γράφω εφ, κάνω αρκετά μεγάλα λάθη αληθοφάνειας(επ' αυτού πλακωνομαστε σε άλλο τόπικ).

Κι αυτή η άποψη έχει μια λογική, αν και η ΕΦΦ λειτουργεί περισσότερο ως διέξοδο για κάποιους απροσάρμοστους και όχι το αντίθετο. Όπως επίσης είναι και μια αφορμή για να εκφράσεις ιδέες που δε θα μπορούσες σε συμβατικά πλαίσια (θα ήταν πχ το ίδιο το 1984 αν μιλούσε για τη Σταλινική Ρωσία; Θα ήταν το ίδιο το Φαρενάιτ 451 αν δεν υπήρχαν οι τηλεοράσεις; Θα ήταν το ίδιο ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών αν ο Σώρον ήταν ο Χίτλερ; και πάει λέγοντας) ή εικόνες που δε θα μπορούσαν να υπάρξουν.

 

ΥΓ: Προσωπικά, αν ήθελα να διαβάσω ρομάντζο, θα έπιανα στο MSN τους φίλους μου και θα ρώταγα να μάθω ποιος πηδιέται μια ποια - η πραγματικότητα εξάλλου ξεπερνά τη φαντασία.

[DinMacXanthi]

. Εγώ το παραδέχομαι ότι είμαι άσχετη από τα πάντα, δεν εμβαθύνω σε τίποτα γιατί φοβάμαι μη βαρεθώ

 

Να κάνεις ένα τεστ για ADHD μήπως; (και πριν ρωτήσεις -που δεν υπάρχει περίπτωση να μην- google it)

 

 

Θεωρώ τραβηγμένη την άποψη. Άλλοι διαβάζουν για διασκέδαση, άλλοι για ψυχαγωγία. Άλλοι ψάχνουν μόνο νόημα. Κάθε κείμενο, οποιουδήποτε είδους genre και οποιουδήποτε literary value, κουβαλάει σε κάποια ποσοστά και τα 3. Τώρα, ανάλογα πως τη βρίσκει ο καθένας.

Και μην ξεχνάμε, κάθε βιβλίο, κάθε ιστορία, διαφέρει στον εκάστοτε αναγνώστη. Α, κι επίσης κάθε συγγραφέας γράφει με διαφορετικούς σκοπούς και για διαφορετικούς λόγους.

 

Εγώ ας πούμε θα μπορούσα να ρωτήσω γιατί αυτός που διαβάζει ρεαλιστική λογοτεχνία, κάθεται και διαβάζει αντί να πάει να τα ζήσει; Αυτός ξεφεύγει λιγότερο από τον φαντασά που περιέγραψες; Είναι λιγότερο "αυτιστικός" ή control freak; Που αντί να πράξει, μένει στην θεωρία; και δη, άλλων;

Δεν συμφωνώ φυσικά με το παραπάνω, απλά είναι το αντίστροφο αυτού που έγραψες.

Ο άλλος που διαβάζει φαντασία ας πούμε, μπορεί και να είναι γεμάτος από ζωή, γι'αυτό να "γαργαλάει" τον νου του με εξωτικές καταστάσεις. There you go.