Γιατί sff και όχι ρεαλισμό?

[TODESTRIEB]

Α)Εχω τα παραπονα μου απ τον πραγματικο κοσμο.

Β)Δεν μου αρεσουν τα ορια της <<πραγματικοτητας>> οταν δημιουργω!Εχω φαντασια και δε προκειται να την περιορισω.

Γ)Η παιδεια μου,ο τροπος που μεγαλωσα,με εκανε ανθρωπο με οραμα,το οποιο μου αρεσει να εκδηλωνω μεσο του δικου μου μυστηριου τροπου.Αυτον τον κοσμο δεν το εφτιαξα εγω,αυτος με εφτιαξε,με περιεχει,ειμαι δικος του.Τα πνευματικα μου <<προιοντα>> ομως ειναι δικα μου και θα τα βαλω στον δικο μου κοσμο και θα τα διαχειριστω με τον τροπο που μου αρεσει.

 

 

Αν το πας ακομα πιο μακρια,ισως να θες να εκδηλωσεις ενα μερος του ασυνειδητου σου που μπορει να σε οδηγησει σε παθολογικες καταστασεις.Δηλαδη ισως η δημιουργεια ενος προσωπικου κοσμου ειναι ενας μηχανισμος της ορμης προς διατηρησης του ειδους.

[Solonor]

Wow, ενδιαφέρουσα η άποψή σου Κέλλυ.

Εγώ πάλι διαβάζω πού και πού ρεαλισμό και βρίσκω αρκετά πράγματα ενδιαφέροντα. Επίσης έχω γράψει και 1-2-3 μυθιστορηματάκια...

Για να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου, μάλλον δεν έχω ιδέα γιατί μου αρέσει η φαντασία περισσότερο... Απλά, μου αρέσει!

[Drake Ramore]

Aν μου επιτρέπετε να γίνω πολύ κακιά, θα ήθελα να αναπτύξω μια πιθανή ερμηνεία της αγάπης για το φανταστικό από τους οπαδούς της "συμβατικής" λογοτεχνίας.

Λοιπόν, οι φαντασάδες-σαϊφάδες γράφουν/διαβάζουν σφφ επειδή δε γνωρίζουν τον πραγματικό κόσμο αρκετά, είναι απροσάρμοστοι, με άλλα λόγια, και προτιμάνε το βιβλίο που διαβάζουν/γράφουν να περιέχει από μόνο του όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τον κόσμο στον οποίο διαδραματίζεται. Να μη χρειάζεται, δηλαδή, να ξέρει τίποτα από μόνος του ο αναγνώστης. Να μπορεί ελεύθερα να είναι ένα φρικιό που δεν ξεκολλάει από το pc και έχει ξεμάθει να μιλάει ή ένας φασίστας που διαφωνεί με τα πάντα και, αν ήταν στο χέρι του, θα άλλαζε τον κόσμο μέχρι τη δομή των ηλεκτρονίων. Να το κοιτάξουμε αυτό, τι σπόροι αυτισμού ή control freak υπάρχουν μέσα μας και μας σπρώχνουν προς το σφφ, σοβαρά. Εγώ το παραδέχομαι ότι είμαι άσχετη από τα πάντα, δεν εμβαθύνω σε τίποτα γιατί φοβάμαι μη βαρεθώ, σε σημείο που, όταν γράφω εφ, κάνω αρκετά μεγάλα λάθη αληθοφάνειας(επ' αυτού πλακωνομαστε σε άλλο τόπικ). Επέλεξα, τον τελευταίο καιρό, να εμβαθύνω στην εφ. Είναι πιο εύκολο και ενδιαφέρον από το να μάθω περισσότερα για την πραγματικότητα. Και, ίσως, μέσω αυτής, να αρχίσω να ενδιαφέρομαι και για την πραγματικότητα...

 

 

 

Η παραπάνω ερμηνεία είναι δική σου ως σύλληψη;

 

 

[lizbeth_covenant]

Μπα δεν πιστεύω πως επειδή γράφουμε φαντασία ή εφ, είμαστε απροσάρμοστοι ή δεν γνωρίζουμε καλά την πραγματικότητα. Σιγά... Βέβαια αυτό έχει μια βάση. Αν ας πούμε εγώ ήθελα να γράψω ένα μυθιστόρημα για την Ιρλανδία πχ, θα έπρεπε να κανω έρευνα για τη χώρα και τις παραδόσεις και διάααφορα. Ενώ αν γράψω κατι σε μια φανταστική χώρα, τα φαντάζομαι όλα μόνη μου και είμαι οκ! Αυτό ισχύει. Όμως "μη γνώστες" της πραγματικότητας δεν πιστεύω πως είμαστε, επειδή απλά μας γοητεύει αυτό το είδος.

 

Πάντως όταν είναι να δω ταινία ή να διαβάσω βιβλίο, δε σνομπάρω κανένα είδος. Ειδικά σε ταινίες που είμαι "όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω". Αλλά και σε βιβλίο, αν είναι ιστορία που με τραβάει και φανταζι να μην ειναι, θα το διαβάζω. Θεωρώ ότι ειμαι πολύ μικρή για να σνομπάρω ταινίες και βιβλία. Άλλωστε και όταν γράφω, παρότι ασχολούμαι αποκλειστικά με φαντασία, μ'ενδιαφέρουν οι σχέσεις των ανθρώπων και μ'αρέσει ο ρεαλισμός στους χαρακτήρες των ηρώων μου. Και νομίζω για όλους σας ισχύει αυτό! Άρα ποτέ δε χάνουμε την επαφή μας με τον ρεαλισμό αν το καλοσκεφτούμε...

[wordsmith]

Aν μου επιτρέπετε να γίνω πολύ κακιά, θα ήθελα να αναπτύξω μια πιθανή ερμηνεία της αγάπης για το φανταστικό από τους οπαδούς της "συμβατικής" λογοτεχνίας.

Λοιπόν, οι φαντασάδες-σαϊφάδες γράφουν/διαβάζουν σφφ επειδή δε γνωρίζουν τον πραγματικό κόσμο αρκετά, είναι απροσάρμοστοι, με άλλα λόγια, και προτιμάνε το βιβλίο που διαβάζουν/γράφουν να περιέχει από μόνο του όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τον κόσμο στον οποίο διαδραματίζεται. Να μη χρειάζεται, δηλαδή, να ξέρει τίποτα από μόνος του ο αναγνώστης. Να μπορεί ελεύθερα να είναι ένα φρικιό που δεν ξεκολλάει από το pc και έχει ξεμάθει να μιλάει ή ένας φασίστας που διαφωνεί με τα πάντα και, αν ήταν στο χέρι του, θα άλλαζε τον κόσμο μέχρι τη δομή των ηλεκτρονίων. Να το κοιτάξουμε αυτό, τι σπόροι αυτισμού ή control freak υπάρχουν μέσα μας και μας σπρώχνουν προς το σφφ, σοβαρά. Εγώ το παραδέχομαι ότι είμαι άσχετη από τα πάντα, δεν εμβαθύνω σε τίποτα γιατί φοβάμαι μη βαρεθώ, σε σημείο που, όταν γράφω εφ, κάνω αρκετά μεγάλα λάθη αληθοφάνειας(επ' αυτού πλακωνομαστε σε άλλο τόπικ). Επέλεξα, τον τελευταίο καιρό, να εμβαθύνω στην εφ. Είναι πιο εύκολο και ενδιαφέρον από το να μάθω περισσότερα για την πραγματικότητα. Και, ίσως, μέσω αυτής, να αρχίσω να ενδιαφέρομαι και για την πραγματικότητα...

 

 

 

Η παραπάνω ερμηνεία είναι δική σου ως σύλληψη;

 

 

 

Ναι, αυτό εγώ το σκέφτηκα, αλλά δεν το έχω ψάξει αν το έχει σκεφτεί και κανένας άλλος πριν από μένα. Αλλά όχι, δεν τάσσομαι και τόσο υπέρ αυτής της άποψης, είναι πολύ τραβηγμένη. Μη βαράτε, κοινώς.

 

Edit: Ναι, Ντίνο, το έψαξα το ADHD και δε νομίζω να το έχω, γιατί δε θα είχα περάσει τόοοσες πολλές εξετάσεις(σχολικές-πανεπιστημιακές-ξένων γλωσσών). Απλώς ίσως τελευταία έχω μπουχτίσει από διάβασμα, γιατί για πολύ καιρό διάβαζα αντί να ζω(sic) και τώρα θέλω λίγο περισσότερη πραγματικότητα για να μη βαριέμαι. Μέχρι πριν λίγα χρόνια, διάβαζα σαν τον Bladerunner. Αλλά τώρα ψάχνω και άλλα είδη διασκέδασης. Κάτι τέτοιο.

Edited August 22, 2010 by wordsmith

[Διγέλαδος]

Aν μου επιτρέπετε να γίνω πολύ κακιά, θα ήθελα να αναπτύξω μια πιθανή ερμηνεία της αγάπης για το φανταστικό από τους οπαδούς της "συμβατικής" λογοτεχνίας.

Λοιπόν, οι φαντασάδες-σαϊφάδες γράφουν/διαβάζουν σφφ επειδή δε γνωρίζουν τον πραγματικό κόσμο αρκετά, είναι απροσάρμοστοι, με άλλα λόγια, και προτιμάνε το βιβλίο που διαβάζουν/γράφουν να περιέχει από μόνο του όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τον κόσμο στον οποίο διαδραματίζεται. Να μη χρειάζεται, δηλαδή, να ξέρει τίποτα από μόνος του ο αναγνώστης. Να μπορεί ελεύθερα να είναι ένα φρικιό που δεν ξεκολλάει από το pc και έχει ξεμάθει να μιλάει ή ένας φασίστας που διαφωνεί με τα πάντα και, αν ήταν στο χέρι του, θα άλλαζε τον κόσμο μέχρι τη δομή των ηλεκτρονίων. Να το κοιτάξουμε αυτό, τι σπόροι αυτισμού ή control freak υπάρχουν μέσα μας και μας σπρώχνουν προς το σφφ, σοβαρά. Εγώ το παραδέχομαι ότι είμαι άσχετη από τα πάντα, δεν εμβαθύνω σε τίποτα γιατί φοβάμαι μη βαρεθώ, σε σημείο που, όταν γράφω εφ, κάνω αρκετά μεγάλα λάθη αληθοφάνειας(επ' αυτού πλακωνομαστε σε άλλο τόπικ). Επέλεξα, τον τελευταίο καιρό, να εμβαθύνω στην εφ. Είναι πιο εύκολο και ενδιαφέρον από το να μάθω περισσότερα για την πραγματικότητα. Και, ίσως, μέσω αυτής, να αρχίσω να ενδιαφέρομαι και για την πραγματικότητα...

 

Άρα ένας συγγραφέας ρεαλιστικής λογοτεχνίας θα μπορούσε να προσελκύσει αναγνώστες που συνήθως διαβάζουν φανταζύ με το να περιγράψει έναν ρεαλιστικό κόσμο διεξοδικά; Θα μπορούσαμε να πάρουμε παραδείγματα από την εκπαίδευση των αυτιστικών; Όταν τους μαθαίνουν να περιγράφουν αντικείμενα στο γύρω περιβάλλον τους; Επίσης θα μπορούσαν να δίνουν αυτοί οι συγγραφείς τη ψευδαίσθηση ελέγχου με το να γράφουν μέσα κάποια κόλπα ώστε να προσπερνάς κάποια εμπόδια στον πραγματικό κόσμο. Βασικά μου ακούγεται σαν καλή ιδέα για ένα εγχείρημα..

Ά είπαμε ότι θέλουμε να συγκεντρωθούμε στην επ. φαντασία και όχι στη ρεαλιστική ε;

Edited August 25, 2010 by Διγέλαδος

[heiron]

Είμαι ταξιδιώτης. Μου αρέσουν τα ταξίδια. Υπάρχουν μέρη που δεν με σηκώνει να πάω οικονομικά, μέρη που φοβάμαι να πάω (η κορυφή ενός όρους, ο πυθμένας ενός ωκεανού) και μέρη που με τρομάζουν εύλογα, μακριά από μας, αλλά έχω την περιέργεια να τα βλέπω εκ του ασφαλούς, το πεδίο μιας μάχης ή μια φυλακή. Διαβάζοντας ένα βιβλίο, ή βλέποντας μια ταινία - με ή χωρίς ειδικά εφέ - θέλω να ταξιδέψω.

 

Τώρα, μια παντρεμένη γυναίκα που διαπράττει μοιχεία, ή ένας περιθωριακός που μονολογεί κατά του κατεστημένου, ή ένας υπάλληλος με ξαφνικά υπαρξιακά ζητήματα, ή κάτι επίσης πεζό που βλέπω κάθε μέρα της ζωής μου, να μου έρχονται σε μορφή βιβλίου... ε, χ***ηκα.

 

+1

Και εγω αυτης της αποψης ειμαι.Στη φανταστικη λογοτεχνια βρισκω(εκτος των αλλων) δραση,περιπετεια και ενδιαφερουσα πλοκη.Οι αγαπημενοι μου ηρωες μπορει να σκοτωθουν,ο κοσμος να καταστραφει κτλ.Τι το ενδιαφερον να βρω σε ενα καλογραμμενο μυθιστορημα για τον Αμερικανικο Νοτο του 20,την Αιγυπτο του 60 και την Αθηνα του μεσοπολεμου;Ερωτες,καθυστερημενα μελη οικογενειας,αρρωστιες...η ζωη μας εχει πολλα τετοια με περισσοτερη ενταση και περισσοτερο ενδιαφερον,γιατι να κατσω να διαβασω μια κοπια της ζωης αντι να τη ζω;Ενω φυσικα δεν μπορω να ταξιδεψω στα αστερια ουτε να σφαζω δρακους(οκ,ισως στα Κομμοντο).

 

Οσο για τη θεωρια που ειπε η wordsmith ειναι αυτο που λενε οι πολεμιοι του ειδους.Ισως να βρουμε στους φαν μερικους τετοιους περιθωριακους τυπους που κατεφυγαν στη φανταστικη λογοτεχνια.Αλλα το ποστοστο δεν ειναι μεγαλυτερο απο οτι σε οποιαδηποτε αλλο μεγαλο συνολο ανθρωπων.και στην τελικη αν ειναι περιθωριακοι καλυτερα να διαβαζουν Ασιμοφ και Τολκιν παρα να πεσουν στα ναρκωτικα πχ.Περιθωριακους νεους λεγανε καποτε και τους ροκαδες,τι να λεμε...

Προσωπικα οταν εγινα για τα καλα φαν της φαν-ταστικης λογοτεχνιας ουτε πλεηστεησον ειχα,ουτε υπολογιστη,ουτε κομικς διαβαζα(εκτος ααπο τα καλοκαιρια της παιδικης μου ηλικιας),εβγαινα καθε μερα...

Επιπελον αν αυτοι που γραφουν φανταστικο ειναι ξεκομμενοι απο την πραγματικοτητα γιατι τοσα εργα του ασχολουνται με τοσα σοβαρα θεματα κοινωνικα,πολιτικα,επιστημονικα κτλ σε πολυ μεγαλυτερο βαθμο μαλιστα απο οτι η συμβατικη λογοτεχνια;

[Αλχημιστής]

Πολλες φορες εχω ρωτησει τον εαυτο μου, το ιδιο πραγμα... Αν και διαβαζω ορισμενα "ρεαλιστικα" βιβλια, αυτα αποτελουν ενα ελαχιστο ποσοστο σε σχεση με την πλειοψηφια που ειναι βιβλια μη ρεαλιστικα ή εστω βιβλια με υποθεση που ξεφευγει απο τα γεγονοτα που συμβαινουν στη ζωη ενος συνηθισμενου ανθρωπου.

 

Προσωπικα, το φανταστικο στοιχειο σε ενα βιβλιο ή μια ταινια με βοηθαει να δω πραγματα περα απο την καθημερινοτητα μου. το πιο σημαντικο στοιχειο σε ενα μη ρεαλιστικο εργο ειναι οτι εξαπτει τη φαντασια μου. η διεγερση της φαντασιας οδηγει συνηθως σε διεγερση της δημιουργικοτητας.

 

Η δημιουργικοτητα νομιζω πως ειναι ενα απο τα πιο σημαντικα εφοδια για εναν ανθρωπο, για να βελτιωθει και για να ανακαλυψει περισσοτερα πραγματα απο αυτα που του επιτρεπουν τα ματια του να δουν. Δεν λεω σε καμια περιπτωση, οτι σαν ανθρωπος δε χρειαζομαι ενα κοινωνικο βιβλιο. εχει και αυτο τα δικα του οφελη. σιγουρα, ομως, πολλα απο τα πραγματα που θα μαθω μεσα απο τα ρεαλιστικα εργα, μπορω να τα μαθω απο τον κοινωνικο μου περιγυρο, απο φιλους και γνωστους, που θα μοιραστουν τις εμπειριες τους. και φυσικα απο τις δικες μου εμπειριες. Αντιθετα, τα περιεχομενα των σφφ εργων μου δημιουργουν καινουργιες εικονες για τοπια και περιβαλλοντα που δεν θα μπορεσω να επισκεφτω με το σωμα μου.

 

Και φυσικα, στα εργα φαντασιας καταρριπτονται οι νομοι και τα ορια, που στην πραγματικοτητα, μας περιοριζουν και μας θετουν κανονες. καθε στοιχειο φαντασιας μπορει να σημαινει παραλληλα ενα ακομα στοιχειο ελευθεριας. Ο αναγνωστης ή θεατης αν προκειται για ταινια, εχει τη δυνατοτητα μεσα απο τους πρωταγωνιστες να τοποθετηθει σε εναν κοσμο που επιλεγει.

 

Παντως, για μενα, η ενασχοληση με τη φανταστικη λογοτεχνια προϋποθετει μια γνωση του πραγματικου κοσμου και των οριων του, ωστε να ειναι σαφης ο διαχωρισμος τους. Και σιγουρα, θεωρω οτι υπαρχουν πολλα πραγματα για να μαθω και απο τις δυο κατηγοριες (φανταστικο- ρεαλιστικο), απλα σε διαφορετικη αναλογια.

[wordsmith]

heiron: Εδώ έχουμε δύο κατηγορίες αναγνωστών:α)αυτούς που διαβάζουν πάρα πολύ και δεν κάνουν τίποτα άλλο στη ζωή τους και ζουν, δηλαδή, μέσα από τα βιβλία και μόνο και β)αυτούς που διάβαζουν, όσες ώρες διαβάζουν, ρεαλιστική/συμβατική λογοτεχνία ή φανταστικό.

 

Εγώ, για αρκετό έως πολύ καιρό, ζούσα μέσα από τα βιβλία. Δηλαδή η πραγματικότητα δε μου φαινόταν ενδιαφέρουσα και το καλύτερο κομμάτι της μέρας μου ήταν αυτό που περνούσα διαβάζοντας. Αλλά -προσοχή- διάβαζα ΜΟΝΟ ρεαλιστική λογοτεχνία. Ακόμα και αν αυτά που διάβαζα ήταν ίδια με την καθημερινότητά μου, το ότι τα διάβαζα σε βιβλίο έφτανε για να μου τα κάνει ενδιαφέροντα. Αυτό δείχνει, βέβαια, ένα κάποιο χάσμα θεωρίας-πραγματικότητας στο μυαλό μου(αυτό το έχω ακόμα). Κάποτε βαρέθηκα την τόσο μεγάλη δόση βιβλίων και αποφάσισα να δοκιμάσω και την πράξη. Βγήκα, ταξίδεψα, κουράστηκα, ταλαιπωρήθηκα, αλλά δεν το μετάνιωσα, γιατί χρειαζόμουν αυτή τη λίγο μεγαλύτερη δόση δράσης που έχει ακόμα και η πιο βαρετή πραγματικότητα σε σχέση με ένα βιβλίο. Είναι σαν να παίζεις videogame και να πηγαίνεις σε πιο δύσκολη πίστα, επειδή την εύκολη έχεις αρχίσει να τη βαριέσαι.

 

Με άλλα λόγια ναι, αν είσαι κολλημένος βιβλιοφάγος σε σημείο αγοραφοβίας (λέμε τώρα), δεν έχει σημασία τι είδους λογοτεχνία διαβάζεις, γίνεται και με τη ρεαλιστική. Αλλά εδώ συζητάμε γι'αυτούς που διαβάζουν (διαβάζουμε, μπορώ να λέω πλέον τώρα) επί λογικό ποσοστό του χρόνου τους. Αυτοί που, επί λογικό ποσοστό του χρόνου τους, διαβάζουν σφφ έχουν μεγαλύτερη τάση αποφυγής/άρνησης της πραγματικότητας από αυτούς που, επί το ίδιο ποσοστό του χρόνου τους, διαβάζουν συμβατική λογοτεχνία;

 

Να προσθέσω, επίσης, στη θεωρία που ανέπτυξα παραπάνω (με την οποία δε συντάσσομαι εγώ η ίδια, θυμίζω), τη λεπτομέρεια ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί ένδειξη ακόμα και συντηρητικών ιδεολογικών πεποιθήσεων το να διαβάζεις μόνο σφφ(τουλάχιστον ορισμένα είδη σφφ). Πα να πει, αν θεωρείς ότι, για να συμβεί κάτι άξιο λόγου (και ανάγνωσης), πρέπει να εμφανιστεί κάποια φοβερή νέα τεχνολογία ή να εισβάλουν εξωγήινοι ή να γίνουνε αποικίες στο διάστημα ή κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι, κατά τη γνώμη σου, χωρίς εξωγήινους και πίου πίου η γη δεν έχει κανένα πρόβλημα!

 

Εννοείται, σας προλαβαίνω πριν το πείτε, ότι αυτή η ερμηνεία είναι υπεραπλουστευτική και αγνοεί τα κλασικά και μεγάλα του σφφ είδους, τα οποία, μέσω περιγραφών εναλλακτικών κόσμων/πλανητών/πραγματικοτήτων κάνουν κριτική στις γνωστές κοινωνίες, θέτουν υπαρξιακά ερωτήματα κλπ (αυτά μου αρέσουν πιο πολύ εμένα!). Αλλά θα υπάρχουν και κάποιοι που τους αρέσει να διαβάζουν για βαρβάρους που κατακρεουργούν τέρατα και διαστημανθρώπους που ισοπεδώνουν το σύμπαν επειδή θα ήθελαν και οι ίδιοι να σπάσουν κάποιων (μειονοτήτων;) τα μούτρα και δε μπορούν, γιατί ζουν σε κοινωνία με νόμους και αστυνομία κλπ. Αυτή τη διάθεση που κάποιοι άλλοι την εκτονώνουν σπάζοντας καθίσματα στο γήπεδο...

 

Αρκετό μπλα μπλα ως εδώ. Σειρά σας!

[Nihilio]

Κέλλυ, ενδιαφέρουσα θεώρηση τηε λογοτεχνίας.

 

ΑΛΛΑ:

Η λογοτεχνία είναι ένα μοντέλο της πραγματικότητας. Μια σύμβαση που προσεγγίζει την πολυπλοκότητα του κόσμου γύρω μας. Συχνά εμπνέεται από αυτή και σε κάποιες περιπτώσεις επιρεάζει την πραγματικότητα. Είναι όμως μια οπτική γωνία, ένα Worldview πάνω στο πώς είναι ο κόσμος μας. Άλλοτε πιστό άλλοτε απέχει σημαντικά, αφού εισάγει ένα what if? στοιχείο (Speculative fiction με άλλα λόγια). Επιλέγουμε να διαβάσουμε και να γράψουμε ότι ταιριάζει στη δική μας (αναγνωστική) οπτική ή που αναπαράγει κάποιες από τις ιδέες μας (κάτι που μάλλον πρέπει να με ανησυχεί, επειδή διαβάζω σπλαττεριές).

Το θέμα είναι όμως ότι η λογοτεχνία ακολουθεί δικούς της κανόνες. Το να υποκαθιστά την πραγματική ζωή (ή το αντίθετο, η πραγματική ζωή να υποκαθιστά την λογοτεχνία) είναι κάπως ακραία θεώρηση.

Κάθε τι στην ώρα του.

[KELAINO]

Μετά από αρκετή σκέψη κατέληξα στο ότι η φανταστική λογοτεχνία έχει πιο ωραίους γκόμενους/-ες για ήρωες.

Ωραίους γενικά, όχι (μόνο) στην εμφάνιση.

[wordsmith]

Μετά από αρκετή σκέψη κατέληξα στο ότι η φανταστική λογοτεχνία έχει πιο ωραίους γκόμενους/-ες για ήρωες.

Ωραίους γενικά, όχι (μόνο) στην εμφάνιση.

 

Αυτή είσαι! Ποιο βιβλίο/ταινία συγκεκριμένα; Εφ ή φ;

[Nihilio]

Μετά από αρκετή σκέψη κατέληξα στο ότι η φανταστική λογοτεχνία έχει πιο ωραίους γκόμενους/-ες για ήρωες.

Ωραίους γενικά, όχι (μόνο) στην εμφάνιση.

 

Αυτή είσαι! Ποιο βιβλίο/ταινία συγκεκριμένα; Εφ ή φ;

 

(για να προλάβω τις κυρίες)

[KELAINO]

Μετά από αρκετή σκέψη κατέληξα στο ότι η φανταστική λογοτεχνία έχει πιο ωραίους γκόμενους/-ες για ήρωες.

Ωραίους γενικά, όχι (μόνο) στην εμφάνιση.

 

Αυτή είσαι! Ποιο βιβλίο/ταινία συγκεκριμένα; Εφ ή φ;

 

 

Φ, φ και πάλι φ.

 

 

 

Ας μην ήταν εκείνα τα υπέροχα, μακρυά, καλίγραμμα κανιά του Άραγκορν (σλουρπ) (για το βιβλίο μιλάμε πάντα) και θα βλέπαμε.

 

Από την αρχή φαινόταν το πράγμα: δεκατρία χρονών εγώ, και ο Βάρδος, που πριν από λίγη ώρα σκότωσε το δράκο, αναδύεται από τα νερά της λίμνης, με το νερό να στάζει από τα μαύρα του τσουλόυφια... ωχ αχ..

 

Αλλά και τα μούσκουλα του Κόναν, δε λέω.

 

 

Σλέιν διάβαζε κανείς;

[heiron]

Να προσθέσω, επίσης, στη θεωρία που ανέπτυξα παραπάνω (με την οποία δε συντάσσομαι εγώ η ίδια, θυμίζω), τη λεπτομέρεια ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί ένδειξη ακόμα και συντηρητικών ιδεολογικών πεποιθήσεων το να διαβάζεις μόνο σφφ(τουλάχιστον ορισμένα είδη σφφ). Πα να πει, αν θεωρείς ότι, για να συμβεί κάτι άξιο λόγου (και ανάγνωσης), πρέπει να εμφανιστεί κάποια φοβερή νέα τεχνολογία ή να εισβάλουν εξωγήινοι ή να γίνουνε αποικίες στο διάστημα ή κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι, κατά τη γνώμη σου, χωρίς εξωγήινους και πίου πίου η γη δεν έχει κανένα πρόβλημα!

Σορρυ αλλα ειναι εντελως λαθος θεωρηση(η ΕΦ ασχολειται σε γενικες γραμμες με τα προβληματα που αντιμετωπιζει η Γη ακομη και τωρα και απλα μεγενθυνονται ή αντιμετωπιζονται απο μια νεα συσκευη ή σε ενα μακρινο πλανητη).

Σε σημειο να λενε πολλοι οτι συμβαινει το ακριβως αντιθετο:οι φαν του φανταστικου θεωρουν οτι η ανθρωποτητα αντιμετωπιζει πολυ μεγαλυτερα προβληματα απο χωρισμους κτλ για αυτο θελουν να διαβαζουν κατι πιο μεγαλειωδες απο κουτσομπολια.

Παντως οσον αφορα τη θεματολογια το λεει και ο Χεμινγουεη στο Οι πρασινοι λοφοι της Αφρικης νομιζω: Τα καλα βιβλια βγαινουν απο σημαντικες εμπειριες-γεγονοτα.Σημαντικα γεγονοτα=σημαντικη υποθεση.Ετσι ο Χεμινγουεη θεωρουσε οτι αυτο που τον βοηθουσε να ειναι πετυχημενος δεν ηταν το λιτο στυλ του αλλα το γεγονος οτι ειχε ενδιαφερουσα ζωη και εμπειριες.Τη στιγμη που αλλοι συγγραφεις γραφανε βαρετα κοινωνικα βιβλια η απροσωπα βιβλια για τον πολεμο αυτος ειχε ζησει σε τοσες χωρες,ειχε πολεμησει,κυνηγησει,ψαρεψει κτλ και εγραφε για ολα αυτα.

 

Παντως και οι ηρωες ειναι σημαντικοι.Προσωπικα εχω ξεχασει πολλους της συμβατικης λογοτεχνιας ενω στο φανταστικο ειναι κεντρικες φιγουρες.Και ειναι και πιο ωραιοι.Αλλο η πριγκηπισσα των ξωτικων και ο ουμπερ ηρωας αλλο η Μαρια και ο Μητσος του κατω μαχαλα.

 

[wordsmith]

 

Να προσθέσω, επίσης, στη θεωρία που ανέπτυξα παραπάνω (με την οποία δε συντάσσομαι εγώ η ίδια, θυμίζω), τη λεπτομέρεια ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί ένδειξη ακόμα και συντηρητικών ιδεολογικών πεποιθήσεων το να διαβάζεις μόνο σφφ(τουλάχιστον ορισμένα είδη σφφ). Πα να πει, αν θεωρείς ότι, για να συμβεί κάτι άξιο λόγου (και ανάγνωσης), πρέπει να εμφανιστεί κάποια φοβερή νέα τεχνολογία ή να εισβάλουν εξωγήινοι ή να γίνουνε αποικίες στο διάστημα ή κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι, κατά τη γνώμη σου, χωρίς εξωγήινους και πίου πίου η γη δεν έχει κανένα πρόβλημα!

 

Εννοείται, σας προλαβαίνω πριν το πείτε, ότι αυτή η ερμηνεία είναι υπεραπλουστευτική και αγνοεί τα κλασικά και μεγάλα του σφφ είδους, τα οποία, μέσω περιγραφών εναλλακτικών κόσμων/πλανητών/πραγματικοτήτων κάνουν κριτική στις γνωστές κοινωνίες, θέτουν υπαρξιακά ερωτήματα κλπ (αυτά μου αρέσουν πιο πολύ εμένα!). Αλλά θα υπάρχουν και κάποιοι που τους αρέσει να διαβάζουν για βαρβάρους που κατακρεουργούν τέρατα και διαστημανθρώπους που ισοπεδώνουν το σύμπαν επειδή θα ήθελαν και οι ίδιοι να σπάσουν κάποιων (μειονοτήτων τα μούτρα και δε μπορούν, γιατί ζουν σε κοινωνία με νόμους και αστυνομία κλπ. Αυτή τη διάθεση που κάποιοι άλλοι την εκτονώνουν σπάζοντας καθίσματα στο γήπεδο...

 

[heiron]

Ε,μα κατσε αν λες "εξαιρω τα καλα βιβλια του ειδους" τοτε χαιρω πολυ.Πες και "εξαιρω τους καλους μεταναστες και οι υπολοιποι ειναι λωποδυτες" και μετα προσπαθησε να αποδειξεις οτι δεν εισαι ρατσιστρια.

[Nihilio]

Επίσης, υπάρχουν ιστορίες με βαρβάρους (By this axe I rule, The ice giant's daughter - R.E. Howard, Bazar of the Bizzare - F. Lieber κτλ) που είναι κλασικά και μεγάλα του σφφ είδους, τα οποία, μέσω περιγραφών εναλλακτικών κόσμων/πλανητών/πραγματικοτήτων κάνουν κριτική στις γνωστές κοινωνίες, θέτουν υπαρξιακά ερωτήματα κλπ.

 

Μήπως να είχαμε διαβάσει λίγο παραπάνω f από sff πριν να κρίναμε;

[DinMacXanthi]

Κάποτε είχα ακούσει στο ράδιο μια κορυφαία ατάκα από έναν ακροατή που πήρε τηλέφωνο κατα τη διάρκεια μιας 2ωρης-3ωρης συζήτησης.

"Καλησπέρα, δεν άκουσα καθόλου τη συζήτηση ως τώρα, και βγήκα να σας εξηγήσω πως έχουν τα πράγματα."

 

Συμπεράσματα δικά σας

[Drake Ramore]

Θεός!

[wordsmith]

Μήπως μερικών δε σας εμφανίζονται ολόκληρα τα ποστ μου; Ή δεν τα διαβάζετε ολόκληρα πριν απαντήσετε; Γράφω πουθενά ότι όλη η λογοτεχνία που αναφέρει βαρβάρους απευθύνεται σε ακροδεξιούς; Γράφω πουθενά ότι αυτά είναι δική μου άποψη; Μήπως να διαβάζαμε λίγο καλύτερα τα ποστ πριν κατηγορήσουμε;

[DinMacXanthi]

Απ'ότι βλέπω έχει ήδη καταστεί σαφές πως δεν είναι δική σου θεωρία, απλά την καταθέτεις. Ο χείρων τα χώνει στην θεωρία, εσύ γιατί θίχτηκες πουλί μ;

[heiron]

Να προσθέσω, επίσης, στη θεωρία που ανέπτυξα παραπάνω (με την οποία δε συντάσσομαι εγώ η ίδια, θυμίζω),

Λες να μην το διαβασα αυτο;Το οτι οταν πληκτρολογω δεν βαζω τονους δεν σημαινει οτι δεν ξερω και να διαβαζω.

[Nihilio]

Εννοείται, σας προλαβαίνω πριν το πείτε, ότι αυτή η ερμηνεία είναι υπεραπλουστευτική και αγνοεί τα κλασικά και μεγάλα του σφφ είδους, τα οποία, μέσω περιγραφών εναλλακτικών κόσμων/πλανητών/πραγματικοτήτων κάνουν κριτική στις γνωστές κοινωνίες, θέτουν υπαρξιακά ερωτήματα κλπ (αυτά μου αρέσουν πιο πολύ εμένα!). Αλλά θα υπάρχουν και κάποιοι που τους αρέσει να διαβάζουν για βαρβάρους που κατακρεουργούν τέρατα και διαστημανθρώπους που ισοπεδώνουν το σύμπαν επειδή θα ήθελαν και οι ίδιοι να σπάσουν κάποιων (μειονοτήτων τα μούτρα και δε μπορούν, γιατί ζουν σε κοινωνία με νόμους και αστυνομία κλπ. Αυτή τη διάθεση που κάποιοι άλλοι την εκτονώνουν σπάζοντας καθίσματα στο γήπεδο...

Όπως και να έχει, από ότι θυμάμαι Κόναν δεν έχεις διαβάσει, άρα δεν έχεις άποψη όταν μιλάς για βαρβάρους ήρωες.

Και μη συγχέεις ένα ολόκληρο υποείδος του φανταστικού (ή μάλλον 2, το Sword & Sorcery και το Επικό Φάνταζυ) με 20 γραφικούς ακροδεξιούς που ψάχνουν ιδεολογικό προκάλυμα στον Κόναν και τον Άρχοντα των Δακτυλιδιών. Όπως και τους 20 γραφικούς οπαδούς του Sci-fi που ψάχνουν ιδεολογικό προκάλυμα για αυτά που διαβάζουν σε αριστερά πολιτικά κινήματα.

[wordsmith]

Λόγω κόμπλεξ, όπως έχω ομολογήσει και σε άλλο τόπικ... Οκ, τώρα με ηρεμήσατε... Ντίνο, άσχετο, αλλά μου φαίνετια ότι διατηρείς υπόλοιπα ξανθιώτικου ιδιολέκτου .Αλλά ο Nihilio σε ποιον τα χώνει;