Βάρδος Posted December 7, 2005 Author Share Posted December 7, 2005 Αλύρια! Ζείς! Εσύ μας οδηγείς! Σε παρακαλώ, όχι κουμουνιστικά συνθήματα εδώ. Κομουνισταίαιαιαια!... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 8, 2005 Author Share Posted December 8, 2005 Παραφροσύνες (1) Παραφροσύνες (2) Παραφροσύνες (3) Παραφροσύνες (4) Παραφροσύνες (5) Παραφροσύνες (6) Παραφροσύνες (7) Παραφροσύνες (8) Παραφροσύνες (9) Παραφροσύνες (10) Παραφροσύνες (11) Παραφροσύνες (12) Παραφροσύνες (13) Παραφροσύνες (14) Παραφροσύνες (15) Παραφροσύνες (16) Παραφροσύνες (17) Παραφροσύνες (18) Παραφροσύνες (19) Παραφροσύνες (20) Παραφροσύνες (21) Παραφροσύνες (22) Παραφροσύνες (23) Παραφροσύνες (24) Παραφροσύνες (25) Παραφροσύνες (26) Παραφροσύνες (27) Παραφροσύνες (28) Παραφροσύνες (29) Παραφροσύνες (30) Παραφροσύνες (31) Παραφροσύνες (32) Παραφροσύνες (33) Παραφροσύνες (34) Παραφροσύνες (35) Παραφροσύνες (36) Παραφροσύνες (37) Παραφροσύνες (38) Παραφροσύνες (39) Παραφροσύνες (40) Παραφροσύνες (41) Παραφροσύνες (42) Παραφροσύνες (43, 44, 45) Παραφροσύνες (46) Παραφροσύνες (47 έως 54) Παραφροσύνες (55) Η Αλύρια βρισκόταν πεσμένη ανάσκελα, κρατώντας με το δεξί χέρι τα πλευρά της, όπου το ξίφος του Ανώτατου Νομοφύλακα την είχε χτυπήσει, ανοίγοντας ένα μεγάλο τραύμα και βάφοντας κόκκινη τη γκρίζα στολή της. Στον μηρό της υπήρχε άλλος ένας κόκκινος λεκές, και η όψη της συσπάτο, φανερώνοντας τον πόνο από τα τραύματά της. Τα μάτια της είχαν ζαρώσει, το μέτωπό της είχε αυλακώσει, και τα δόντια της έτριζαν· ιδρώτας γυάλιζε πάνω στο δέρμα της. Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια γονάτισε πλάι της. «Αλύρια…» Η φωνή του ήταν βραχνή, φορτισμένη από μια μίξη έντονης οργής και βαθιάς λύπης. Εκείνη είπε το όνομά του, και το αριστερό της χέρι βρήκε το δικό του, και το έσφιξε. «Εγώ φταίω,» είπε ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια. «Δεν έπρεπε να σε είχα φέρει εδώ… Ετούτος ο πόλεμος δεν ήταν–» «…Όχι,» τον διέκοψε εκείνη, τρίζοντας τα δόντια, «ήθελα νάρθω… Και…» Έγλειψε τα χείλη της. «Δε θα πεθάνω.» Προσπάθησε να χαμογελάσει μέσα από τον πόνο που τη λόγχιζε· το στόμα της έτρεμε. Ο άντρας κοίταξε το τραύμα στα πλευρά της. Τα ρουμπινένια μάτια μπορούσαν να δουν ότι ήταν πολύ επικίνδυνο, πιθανώς θανατηφόρο –πιθανότατα θανατηφόρο. «Θα… θα με πας… στην έρημο;» ρώτησε η Αλύρια. Εκείνος ένευσε, αν και δεν ήξερε αν θα προλάβαινε. «Όχι τώρα,» εξήγησε η γυναίκα. «Όχι αμέσως… Γύρνα απ’την άλλη… Κοίτα απ’την άλλη…» Εκείνος παραξενεύτηκε, μα έκανε όπως του είπε. Έστρεψε τα ρουμπινένια του μάτια αλλού… και το βλέμμα του έπεσε, τυχαία, στις Νύμφες του θηρίου, στη γωνία της μεγάλης αίθουσας. Η αδελφή του ήταν ανάμεσά τους, και δεν ήξερε αν ήταν ζωντανή· μπορούσε να δει αίματα, και κουφάρια. Έξι ακόλουθοι του θηρίου είχαν πέσει πάνω σε τέσσερις φρουρούς της πόλης, ξυλοκοπώντας και σπαθίζοντάς τους, προσπαθώντας να προστατέψουν τις Νύμφες του Κυρίου τους. Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια αισθάνθηκε το χέρι της Αλύρια να γλιστρά από το δικό του χέρι, μα δε γύρισε, μέχρι που άκουσε μια αλλοιωμένη (αλλά γνώριμη) φωνή: «Κοίταξέ με, τώρα.» Την κοίταξε, και είδε το μεγάλο φίδι με το κέρατο στο μέτωπο. Το είδε να έρπει έξω από την ποτισμένη στο αίμα γκρίζα στολή και να τον ατενίζει στα μάτια. Δεν ήταν τραυματισμένο, δεν υπήρχε η παραμικρή πληγή επάνω του, μα έμοιαζε κουρασμένο, τόσο κουρασμένο. «Θα με πας στην έρημο,» είπε. «Μετά.» Ο άντρας γέλασε. «Σύμφωνοι!» Πήρε το κεφάλι του φιδιού ανάμεσα στα χέρια του και το φίλησε στα χείλη. Παραφροσύνες (56) Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια ζυγώνει τις Νύμφες του θηρίου και κοιτάζει ανάμεσά τους, ψάχνοντας για τη λευκή μάσκα με τις μαύρες, λοξές λωρίδες και τα πολύχρωμα φτερά παγωνιού· ψάχνοντας για την ιδιοκτήτρια του καταστήματος σπάνιων κοσμημάτων· ψάχνοντας για την αδελφή του… Τη βρίσκει… τυλιγμένη στο αίμα. Αίμα που δεν είναι όλο δικό της, αλλά ένα τραύμα υπάρχει στο στήθος της. Και είναι ακίνητη, μάλλον νεκρή. «Όχι!» κάνει, ξέπνοα, ο άντρας. «Όχι…» Απλώνει το χέρι του και τραβά τη μάσκα από το πρόσωπό της– Δεν είναι η αδελφή του. Δεν είναι η αδελφή του. Δεν είναι η αδελφή του. Ξεροκαταπίνει. «Ήμουν τόσο σίγουρος…» μουρμουρίζει κάτω απ’την ανάσα του. «Ήμουν τόσο σίγουρος ότι ήταν αυτή.» Μήπως οι φήμες που είχε ακούσει ήταν μονάχα αυτό –φήμες; Μήπως η αδελφή του είχε, τελικά, πεθάνει, πριν από πολύ, πολύ καιρό; Ένα γέλιο αντήχησε πίσω του, και ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια στράφηκε, νιώθοντας σαν, ξαφνικά, να είχε ξυπνήσει από όνειρο. Η Τρελή τον πλησίαζε, κρατώντας ανασηκωμένο το μαύρο φόρεμά της, για να μη σέρνονται οι άκριές του πάνω στα αίματα και στα κουφάρια. Ακόμα γελούσε. «Φαίνεται,» είπε, φτάνοντάς κοντά του, «πως είμαι η μόνη γυναίκα που σου απέμεινε.» Η φωνή της… υπήρχε κάτι στη φωνή της που έφερνε παλιές αναμνήσεις στο νου του. Μα ήταν τόσο αλλοιωμένη όσο και η φωνή της Αλύρια όταν έβγαινε από τα σαγόνια του φιδιού. Ήταν σχεδόν άλλη φωνή… Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια άπλωσε το χέρι του και άρπαξε το μαύρο προσωπείο της Τρελής, σκίζοντάς το και φανερώνοντας την όψη της. Το πρόσωπο ήταν άγνωστο, κι όμως γνώριμο, συγχρόνως… Οκτώ ουλές υπήρχαν επάνω του: μία για κάθε κρίκο στη δερμάτινη μάσκα. Κι εκτός αυτού, ήταν αλλοιωμένο· αλλοιωμένο όπως και η φωνή· και γεμάτο παραφροσύνη. Τα πράσινά του μάτια άστραφταν, με τρόπο που τον έκανε να ριγεί. Επιπλέον, έφταιγαν και τα δικά του μάτια: τα ρουμπινένια μάτια, που δεν έβλεπαν τίποτα όπως ακριβώς το έβλεπαν, παλιά, εκείνα με τα οποία τον είχε προικίσει η φύση. Είπε το όνομά της, το όνομα της αδελφής του. Εκείνη γέλασε. «Το ήξερες ότι ήμουν εγώ;» τη ρώτησε. «Φυσικά και το ήξερα.» Αγκαλιάστηκαν. Τα χείλη τους συναντήθηκαν, οι γλώσσες τους συναντήθηκαν· το ένα χέρι του άντρα τυλίχτηκε γύρω απ’τη μέση της, το άλλο μπλέχτηκε μέσα στα μακριά, πλούσια, ξανθά της μαλλιά. Η αίσθησή της επάνω του ήταν ακριβώς η ίδια, όπως παλιά. Χωρίς τα μάτια του, μπορούσε να την αναγνωρίσει καλύτερα απ’ό,τι με αυτά. Ήταν η αδελφή του, πέρα από κάθε σκιά αμφιβολίας. «Για κάθε χρόνο που έλειπες,» του ψιθύρισε, «χάραζα κι ένα σημάδι…» Άγγιξε την ουλή κάτω απ’το στόμα της. «Για να σε θυμάμαι.» Παραφροσύνες (57) «Το ήξερες!» Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια έδειξε, κατηγορηματικά, το θηρίο, με το δεξί του χέρι. «Το ήξερες!» Η μάχη είχε τελειώσει· οι φρουροί της πόλης και οι Νομοφύλακες ήταν νεκροί, και ελάχιστοι από τους ακόλουθους του θηρίου απέμεναν. Η μισή αίθουσα φλεγόταν, κι η άλλη μισή ήταν πλημμυρισμένη στο αίμα και πνιγμένη στα πτώματα. «Όχι,» αποκρίθηκε το θηρίο στον δημιουργό του, «δεν ήξερα τίποτα.» «Ήξερες!» επέμεινε εκείνος. «Ήξερες ότι ήταν η αδελφή μου, ήξερες ότι θα ερχόμουν, και την έβαλες στο κλουβί για να τη βρω!» «Όχι, δεν ήξερα. Εσύ ήξερες, πατέρα. Εσύ ήξερες… κι εγώ δεν είμαι παρά κομμάτι σου. Αυτό… αυτό το ξέρω καλά, τώρα.» Έσκυψε ξανά μπροστά του, και ήταν, πραγματικά, τρομακτικό το θέαμα, να βλέπει κανείς ένα τόσο μεγάλο θηρίο να γονατίζει μπροστά σ’έναν άνθρωπο που είναι, σε μέγεθος, μισός από αυτό. Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια σιώπησε, γιατί το δημιούργημά του είχε δίκιο: Δεν ήξερε. Όχι ακριβώς. Ό,τι έκανε δεν το έκανε ενσυνείδητα. Ήταν μπερδεμένο και αποπροσανατολισμένο… μέχρι που ήρθε εκείνος για να του υπενθυμίσει τη φύση του. Το θηρίο είναι δικό μου. Η οργή είναι δική μου. Και τώρα, έφτασε η ώρα να το στρέψω εναντίον εκείνου που σχεδίαζα να το στρέψω εξαρχής. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted December 8, 2005 Share Posted December 8, 2005 Άργκ! Αιμομιξία! Καλά το υποπτευόμουνα... Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted December 8, 2005 Share Posted December 8, 2005 χμ... πρωτον, μου την έσπασε που η Αλύρια έζησε (χεχε δεν ξέρω γιατί αλλα ήθελα να πεθάνει) δεύτερον, κάπου το περίμενα πως η τρελή είναι η αδερφή του (καλά ρε συ, σε κατευθύνει η ιστορία ή έχεις έτοιμο το σκελετό της)? τριτο χεχε δεν ξέρω γιατί αλλα περίμενα πως θα τελείωνε με μια οικογενειακη παρτουζα (ο ρουμπινομάτης, η τρελή και το τέρας), και με απογοήτευσε που δεν έγινε έτσι τέταρτο μοιάζει οι παραφροσύνες να φτάνουν στο τέλος ε? (άντε και καλή έκδοση) Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 8, 2005 Share Posted December 8, 2005 Περιμενα κατι τετοιο με την "Αλυρια" αφου τα φιδια επιζουν ακομη κι αν τα κοψεις στη μεση.Αλλα περιμενα να το εξηγησεις καπως... Ρε Μελδοκ,ηταν σαφες οτι ο ρουμπι-αηζ ειχε ερωτικο δεσμο με την αδεφη του απο την αρχη. Για παρτουζα μην λες πολλα Μπρεηβ γιατι μπορει να μας αιφνιδιασει ο Βαρδος!Τελικα ομως ποιος ειναι ο αρχικακος? Τελικα το θηριο απετυχε να πει σαν τον Αρθας "Σε διαδεχομαι, πατερα" και να τον σκοτωσει...Κλαψ... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 8, 2005 Author Share Posted December 8, 2005 Άργκ! Αιμομιξία! Καλά το υποπτευόμουνα... Κουμουνιστή. δεύτερον, κάπου το περίμενα πως η τρελή είναι η αδερφή του (καλά ρε συ, σε κατευθύνει η ιστορία ή έχεις έτοιμο το σκελετό της)? Σκελετό ποτέ δεν κάνω, παρά μόνο στο μυαλό μου, και πάντα η ιστορία μου με οδηγεί. Πολλές φορές, με εκπλήσσει κι εμένα. Για παρτουζα μην λες πολλα Μπρεηβ γιατι μπορει να μας αιφνιδιασει ο Βαρδος!Τελικα ομως ποιος ειναι ο αρχικακος? Τον "αρχικακό" τον έχετε ήδη δει. Έχετε διαβάσει και τις σκέψεις του. Προσδεθείτε για το τέλος. Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted December 8, 2005 Share Posted December 8, 2005 Πάρα πολύ καλο! Εμένα πάλι δε με χάλασε που δεν πέθανε η Αλύρια, το περίμενα κιόλας. Μου άρεσε απίστευτα το εξής σημείο: «Όχι!» κάνει, ξέπνοα, ο άντρας. «Όχι…» Απλώνει το χέρι του και τραβά τη μάσκα από το πρόσωπό της– Δεν είναι η αδελφή του. Δεν είναι η αδελφή του. Δεν είναι η αδελφή του. Eιναι...πως να το πω. Σα να διαβάζεις τις σκέψεις του, σκηνοθετικο...και πολλά άλλα για τα οποια αυτη τη στιγμή δεν έχω λέξεις. Χα! Σ έπιασα όμως το μέτωπό της είχε αυλακώσει Δε μου φαίνεται σωστο αυτό. Κι επίσης: Τα πράσινά του μάτια άστραφταν, με τρόπο που τον έκανε να ριγεί.. Τα μάτια του προσώπου? Ούτε αυτό μ αρεσε. Πολύ καλό πάντως! Πάμε για το τέλος! Ο αρχικακός είναι φυσικά το βατραχάκι Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 8, 2005 Share Posted December 8, 2005 H δευτερη εκδοχη τι εξυπηρετει?Εννοω η "λαθος" οπως φαινεται αργοτερα... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 8, 2005 Author Share Posted December 8, 2005 Δεν είναι "λάθος"' είναι δύο πραγματικότητες. Βλ. Παραφροσύνες (5), όπου ένας γνωστός κύριος αρχίζει να κάνει τη συλλογή του. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 8, 2005 Author Share Posted December 8, 2005 το μέτωπό της είχε αυλακώσειΔε μου φαίνεται σωστο αυτό. Ως λέξη είναι σωστό. αυλακώνω ρ. (αυλάκ-ωσα, -ώθηκα, -ωμένος) ανοίγω αυλάκι | σχηματίζω αυλακιές σε οποιαδήποτε επιφάνεια | ρυτιδώνω Βέβαια, πάντα τίθεται κι ένα θέμα υποκειμενισμού... Τα πράσινά του μάτια άστραφταν, με τρόπο που τον έκανε να ριγεί. Τα μάτια του προσώπου? Ούτε αυτό μ αρεσε. ...όπως κι εδώ, που εμένα προσωπικά δε μου φαίνεται να ηχεί άσχημα ή παράλογα. Ο αρχικακός είναι φυσικά το βατραχάκι Ποτέ δεν ξέρεις! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted December 9, 2005 Share Posted December 9, 2005 Μα καλά μόνο εγώ τη θέλω τη Αλύρια ζωντανή? :ο Σταμάτα τις συσκευασίες δώρου ρε παιδί μου! Σου λείπουν και οι παρενθεσούλες Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 9, 2005 Author Share Posted December 9, 2005 Έχω αρχίσει να ενώνω όλες τις Παραφροσύνες σε ένα θέμα. Κάντε λίγο υπομονή και θα τις συγκεντρώσω όλες εδώ. Σήμερα έγραψα το τελευταίο μέρος. Μέχρι το βράδυ, θα το ανεβάσω --σε ξεχωριστό topic. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 9, 2005 Author Share Posted December 9, 2005 Παραφροσύνες (58 έως τέλος) Η ιστορία τελειώνει. Ελπίζω το τέλος να σας αρέσει. Όπως θα έχετε δει και στο άλλο topic, έχω αρχίσει να συγκεντρώνω τα πάντα μαζί. Το πρόβλημα είναι πως το σύστημα βάζει τα posts κατά ημερομηνία, οπότε γίνεται ένα σχετικό μπάχαλο. Δυστυχώς, δεν μπορούσα να το αποφύγω. Όταν αναθεωρήσω τις Παραφροσύνες (που δεν ξέρω αν θα λέγονται, πια, "Παραφροσύνες" ή κάτι άλλο), θα τις ανεβάσω σε αρχείο .doc, για να μπορείτε να τις κατεβάσετε και να τις έχετε όλες μαζί. Parafrosynes_final.doc Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 9, 2005 Author Share Posted December 9, 2005 Ενώνοντας όλες τις Παραφροσύνες, παρατήρησα και κάτι άλλο τραγικό (εκτός απ'τον τρόπο με τον οποίο μπλέκονται τα posts): χάνονται τα attachments. Τέλος πάντων... όπως λέω και στο άλλο topic, μόλις αναθεωρήσω τις Παραφροσύνες (πράγμα που δε θα αργήσει να γίνει), θα τις ανεβάσω όλες μαζί σε ένα αρχείο .doc, για τους πιστούς να τις έχουν εγκόλπιο πλάι στην Αγία Γραφή. :Ρ Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted December 9, 2005 Share Posted December 9, 2005 Οάου! Πολύ καλό το τέλος...Κάπου περίμενα κάτι παρόμοιο είναι η αλήθεια. Μ άρεσαν πολύ τα σημεία ισορροπίας και η αντίστροφη μέτρηση! (Τελικά είχα δίκιο. Κατα μια έννοια, ο αρχικακός είναι το βατραχάκι ) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 10, 2005 Share Posted December 10, 2005 Ήρθε η στιγμή να τις διαβάσω όλες μαζί. Μόλις παραδώσω όλα μου τα projects στη σχολή θα έχεις εκτενή σχόλια. Ακόμα κι έτσι, με τα όσα θυμάμαι από τις προηγούμενες και χωρίς να τις έχω διαβάσει όλες μαζί, τις βρίσκω πρωτότυπες κι ένα από τα καλύτερα δείγματα της δουλειάς σου. Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted December 10, 2005 Share Posted December 10, 2005 ΤΕΛΕΙΟ! τελικά σίγουρα κάποια μέρα πρέπει να διαβάσω το "Περί της Φύσης της Πραγματικότητας" ...αντε πότε θα το γράψεις? Λοιπόν, μου άρεσε το τέλος, και ο ρουμινομάτης σε ένα σημείο μου θύμισε κάτι απο Ρέστλιν (ίσως να έχεις επηρρεαστεί κάπως απ τον κλεψυδρομάτη, ε?) Η ιστορία είναι τελικά πολύ γαμάτα δεμένη, και κάποια στιγμή θα τη διαβάσω ολόκληρη. Εγώ θα πρότεινα τώρα που θές να μπείς και "επιχειρηματικά" στο χώρο, να την τυπώσεις σε βιβλίο (πιστεύω πως έλαβες κι εσύ τα διαφημιστικά απο τα τυπογραφεία που στέλνουν τιμοκαταλόγους κτλ.. δεν είναι ολα τα σπαμ αχρηστα) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 11, 2005 Author Share Posted December 11, 2005 Εγώ θα πρότεινα τώρα που θές να μπείς και "επιχειρηματικά" στο χώρο, να την τυπώσεις σε βιβλίο (πιστεύω πως έλαβες κι εσύ τα διαφημιστικά απο τα τυπογραφεία που στέλνουν τιμοκαταλόγους κτλ.. δεν είναι ολα τα σπαμ αχρηστα) Τα ποια; Κάνεις πλάκα ή μιλάς σοβαρά; Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted December 11, 2005 Share Posted December 11, 2005 Τα ποια; Κάνεις πλάκα ή μιλάς σοβαρά; χμ.. νόμιζα πως απο δω με είχαν πετύχει και στέλναν τα διαφημιστικά... (όπως και κάτι συλλογές διηγημάτων, ποιημάτων κτλ) anyway αν σε ενδιαφέρουν οι τιμοκατάλογοι θα στους τυπώσω (και γιατί να μη σε ενδιαφέρουν αφού έχουν καλές προσφορές)... Φυσικά και δεν κάνω πλάκα... Ένα βιβλίο για να το κάνεις "προσωπική έκδοση" (για τέτοιο μιλάμε φυσικά) δε χρειάζεται να είναι 10000 σελίδες και να έχει το δέσιμο της brittanica! Οι παραφροσύνες θα ήταν τέλειο βιβλιαράκι στο μέγεθος -ας πούμε- των βιβλίων του Τσιφόρου (αν και τα κεφάλαια σου δεν είναι αυτοτελή). Αυτό που δε γνωρίζω είναι κατα πόσο "πέφτει" η "αξία" μιας ιστορίας που έχει εκδοθεί ήδη σε ιντερνετικές σελίδες γι αυτό θα έλεγα -προσωπική γνώμη- μην τα κάνεις .doc, κι όποιος ενδιαφέρεται αγοράζει το βιβλιαράκι (απλά μια γνώμη λέω) Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted December 11, 2005 Share Posted December 11, 2005 Όσο διάβασα(όχι πολύ)ενθουσιάστηκα...Περιμένω όμως να το βγάλεις σε ένα .doc γιατί βαριέμαι να ψάχνω. (Ή μπορείς να φτιάξεις ένα blog) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 11, 2005 Author Share Posted December 11, 2005 brave, οι τιμοκατάλογοι με ενδιαφέρουν. Αν είναι εύκολο, στείλτους. Θα σου απαντούσα και στα άλλα, άλλα δε νομίζω ότι το φόρουμ, ή αυτό το τόπικ, είναι το κατάλληλο μέρος για να το κάνω. Έχεις MSN; Και το πιο βασικό: Θα είσαι στο χριστουγεννιάτικο meeting που θα γίνει κόλαση;; Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted December 12, 2005 Share Posted December 12, 2005 (edited) brave, οι τιμοκατάλογοι με ενδιαφέρουν. Αν είναι εύκολο, στείλτους. Θα σου απαντούσα και στα άλλα, άλλα δε νομίζω ότι το φόρουμ, ή αυτό το τόπικ, είναι το κατάλληλο μέρος για να το κάνω. Έχεις MSN; Και το πιο βασικό: Θα είσαι στο χριστουγεννιάτικο meeting που θα γίνει κόλαση;; τελευταίο σπάμ σε αυτό το τόπικ... θα σου στείλω με e-mail... msn δεν έχω, (όλο λέω να τον κατεβάσω κι όλο το ξεχνάω ...οκ, τον έβαλα στις λίστες αναμονής του accelerator μέτά απο 763 τραγούδια και προγράμματα)... Φυσικά και αν είμαι ελλάδα θα έρθω... /σπαμ τέλος Edited December 12, 2005 by brave Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 22, 2005 Author Share Posted December 22, 2005 Το κλείνω αυτό το topic. Όποιος θέλει να διαβάσει τις Παραφροσύνες στην ολοκληρωμένη τους μορφή, ας περάσει από εδώ. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts