Βάρδος Posted November 30, 2005 Author Share Posted November 30, 2005 Fie, fie, let us keep our tempers low and our daemons locked within, shall we? Μίλησα και με ΡΜ με τον Arachnida και θέλω να πιστεύω ότι υπήρξε μια συνεννόηση. Πάντως εγώ επιμένω πως οι Παραφροσύνες είναι κάτι ανάμεσα σε Fantasy, Sci Fi και... χμ... μάλλον αυτά τα δύο κυρίως. Τσου. Fantasy είναι, γιατί δεν έχουν καμία επιστημονική βάση. Είμαι πολύ περίεργος πώς θα είναι όταν τις βάλεις όλες μαζί, b.t.w., πώς θα φαίνεται αυτή η αλλαγή ύφους (πόσω απότομη κ.λπ.) -- Σκέψου το σαν μια νουβέλα με κεφάλαια, που το ένα από το άλλο μπορεί να αλλάζει σε ύφος, δημιουργώντας μια ποικιλία ανάγνωσης. και προπάντων τι θα κάνεις με όλα τα ποστ-σχόλια!!! ... Merge. ;) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 1, 2005 Author Share Posted December 1, 2005 Παραφροσύνες (1) Παραφροσύνες (2) Παραφροσύνες (3) Παραφροσύνες (4) Παραφροσύνες (5) Παραφροσύνες (6) Παραφροσύνες (7) Παραφροσύνες (8) Παραφροσύνες (9) Παραφροσύνες (10) Παραφροσύνες (11) Παραφροσύνες (12) Παραφροσύνες (13) Παραφροσύνες (14) Παραφροσύνες (15) Παραφροσύνες (16) Παραφροσύνες (17) Παραφροσύνες (18) Παραφροσύνες (19) Παραφροσύνες (20) Παραφροσύνες (21) Παραφροσύνες (22) Παραφροσύνες (23) Παραφροσύνες (24) Παραφροσύνες (25) Παραφροσύνες (26) Παραφροσύνες (27) Παραφροσύνες (28) Παραφροσύνες (29) Παραφροσύνες (30) Παραφροσύνες (31) Παραφροσύνες (32) Παραφροσύνες (33) Παραφροσύνες (34) Παραφροσύνες (35) Παραφροσύνες (36) Παραφροσύνες (37) Παραφροσύνες (38) Παραφροσύνες (39) Παραφροσύνες (40) Παραφροσύνες (41) Σημείωση 1η: Ρίξτε μια ματιά στις δύο προηγούμενες Παραφροσύνες προτού διαβάσετε αυτήν. Σημείωση 2η: Αυτή η Παραφροσύνη είναι η μεγαλύτερη που θα δείτε. Την ανέβασα ως attachment σε αρχείο .doc, ώστε να μπορείτε να την κατεβάσετε, να την εκτυπώσετε, και να τη διαβάσετε με την ησυχία σας. Σημείωση 3η: Αυτή την Παραφροσύνη την αφιερώνω στον μεγάλο δάσκαλο Jack Vance (Jack Vance, Jack Vance). Είναι tribute. Σέβας. Parafrosynes_42.doc Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted December 1, 2005 Share Posted December 1, 2005 Καταπληκτικό! Κάμποσες μικρές και όρθιες μύγες! Όσο συμπληρώνεται το παζλ τόσο πιο πολύ μου κινεί το ενδιαφέρον, καθώς ακόμα δε ξέρω τι εικόνα θα βγει στο τέλος. Πάντως πολύ διαφωτιστική παραφροσύνη αυτή. Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted December 1, 2005 Share Posted December 1, 2005 Όντως, πολύ ωραια και πολύ διαφωτιστική. Και -επιτέλους- και το βατραχακι Χμμ... ο τροχος όμως απο την αρχή, τι ρόλο βαραει τελικα? Αναμένω την εξήγηση όλων των γρίφων και την καταληξη Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted December 2, 2005 Share Posted December 2, 2005 Λοιπόν, την κατέβασα χθές το βράδυ νομίζοντας πως θα δω καμιά δεκαριά σειρές, και είδα -επιτέλους- το χείμαρο που περίμενα στην αρχή (και το βατραχάκι)! Μέχρι τώρα ενωνα το περίγραμμα του πάζλ για να φανεί το μέγεθός του και το σχήμα του, Τώτα επιτέλους είδα και κάτι απο τα χρώματα. Ναί, είναι pure fantecy... αι πολύ καλό (αλλα δε βλέπω να τελειώνει έτσι γρήγορα, εκτός κι αν εννωείς πως οι υπόλοιπες συνέχειες θα έχουν το μέγεθος της 42 ή και μεγαλύτερες)... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 2, 2005 Author Share Posted December 2, 2005 Δεν αργεί να τελειώσει. Οι άλλες Παραφροσύνες θα είναι στο συνηθισμένο τους μέγεθος. Αυτό ήταν απλά ένα πολύ μεγάλο flashback: μέρος του παρελθόντος του άντρα με τα ρουμπινένια μάτια. Χαίρομαι που σας άρεσε. Το βατραχάκι θα το ξαναδείτε πριν από το τέλος. ;) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted December 3, 2005 Share Posted December 3, 2005 Ακόμα κατρακυλάω... Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 3, 2005 Share Posted December 3, 2005 Λοιπον,ειμαι Θεσσαλονικη και τα λαθακια ειναι σημειωμενα στον ΗΥ μου στο Βολο. Παντως ειναι ισως ο,τι καλυτερο εχω διαβασει απο σενα ως τωρα. Θυμαμαι κατι εκφρασεις ομως οπως "το γαμημενο το χειριστηριο" στην αφηγηση και με χαλαει καπως.Η αργκο μου αρεσει να χρησιμοποιειται απο τους ηρωες αλλα οχι στην αφηγηση. Απο οτι καταλαβαινω στις τελευταιες παραφ. περιγραφεται η "τελικη μαχη" του ρουμπινοματη για την πολη και την αδερφη του αρα περιμενω το φιναλε. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 3, 2005 Author Share Posted December 3, 2005 Θυμαμαι κατι εκφρασεις ομως οπως "το γαμημενο το χειριστηριο" στην αφηγηση και με χαλαει καπως.Η αργκο μου αρεσει να χρησιμοποιειται απο τους ηρωες αλλα οχι στην αφηγηση.. Δεν είναι ουδέτερη αφήγηση. Είναι γραμμένο από την ΟΓ του εξόριστου. Άρα εκείνος είναι που αποκαλεί το χειριστήριο "γαμημένο". Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 3, 2005 Author Share Posted December 3, 2005 Παραφροσύνες (1) Παραφροσύνες (2) Παραφροσύνες (3) Παραφροσύνες (4) Παραφροσύνες (5) Παραφροσύνες (6) Παραφροσύνες (7) Παραφροσύνες (8) Παραφροσύνες (9) Παραφροσύνες (10) Παραφροσύνες (11) Παραφροσύνες (12) Παραφροσύνες (13) Παραφροσύνες (14) Παραφροσύνες (15) Παραφροσύνες (16) Παραφροσύνες (17) Παραφροσύνες (18) Παραφροσύνες (19) Παραφροσύνες (20) Παραφροσύνες (21) Παραφροσύνες (22) Παραφροσύνες (23) Παραφροσύνες (24) Παραφροσύνες (25) Παραφροσύνες (26) Παραφροσύνες (27) Παραφροσύνες (28) Παραφροσύνες (29) Παραφροσύνες (30) Παραφροσύνες (31) Παραφροσύνες (32) Παραφροσύνες (33) Παραφροσύνες (34) Παραφροσύνες (35) Παραφροσύνες (36) Παραφροσύνες (37) Παραφροσύνες (38) Παραφροσύνες (39) Παραφροσύνες (40) Παραφροσύνες (41) Παραφροσύνες (42) Παραφροσύνες (43) Η Τρελή τούς οδήγησε σ’έναν έρημο δρόμο, γεμάτο σπασμένα αντικείμενα –έπιπλα, δοχεία, αγάλματα, εργαλεία–, σαν το μέρος να ήταν κάποτε αποθήκη που είχε καταστραφεί. «Εδώ,» είπε, δείχνοντας έναν τοίχο χτισμένο από βαριές, γκρίζες πέτρες. «Εδώ μένει ο αφέντης μου.» Και γέλασε. «Δεν υπάρχει καμία είσοδος εκεί,» παρατήρησε η Αλύρια. Η Τρελή συνέχισε να γελά. Η Αλύρια την άρπαξε απ’τα μαλλιά κι έκανε να κοιτάξει μέσα στα μάτια της. Εκείνη ούρλιαξε, κλείνοντας τα βλέφαρα και παλεύοντας να ξεφύγει. Το δεξί της πόδι κλότσησε την κνήμη της άλλης γυναίκας. «Υπάρχει,» είπε ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια, ακουμπώντας το χέρι του στον ώμο της Αλύρια. «Υπάρχει.» (Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική.) Παραφροσύνες (44) Ο ορατός κόσμος δεν ταυτίζεται με τον πραγματικό κόσμο. Ούτε ο πραγματικός κόσμος χαρακτηρίζεται από μοναδικότητα· είναι τόσο πολυδιάστατος που ο άνθρωπος αδυνατεί να αντιληφθεί όλες του τις διαστάσεις: αδυνατεί να αντιληφθεί ακόμα και το ένα εκατοστό αυτών. Το ίδιο ισχύει και για τον ορατό κόσμο, ο οποίος, αν και δεν ταυτίζεται, όπως προείπαμε, με τον πραγματικό, αποτελεί αντικατοπτρισμό αυτού. Τούτο δυνάμεθα εύκολα να το αποδείξουμε, ακολουθώντας τη λογική του Αλάκριου Νυκτόνοου της Πόλης. ––απόσπασμα από το Περί της Φύσης της Πραγματικότητας (Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική.) Παραφροσύνες (45) Η ομίχλη σχίζεται μπροστά από τα ρουμπινένια μάτια του άντρα. Εκεί όπου οι άλλοι βλέπουν γκρίζες πέτρες, εκείνος μπορεί να δει έναν δρόμο, ένα μονοπάτι, μια δίοδο… είναι, όμως, κλειστή. Σφαλισμένη. Αλλά όχι καλά. Ο άντρας έχει το κλειδί που μπορεί να την ξεκλειδώσει, κι οι υποψίες του επιβεβαιώνονται. Το θηρίο τον περιμένει. Κατά κάποιο τρόπο, ήξερε για τον ερχομό του. Υψώνει το χέρι του και αρθρώνει τρεις λέξεις δύναμης. Και μετά: «Ακολουθήστε με,» λέει, καθώς η είσοδος είναι, πλέον, ανοιχτή και ορατή για όλους. (Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική.) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 Επ! Τι έγινε εδώ, 3 σε 1 σαν το σαμπουάν? Ακόμα Αλύρια τη λένε την Αλύρια? Τόσα ωραία έχουν πέσει στο τραπέζι. Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 όταν γράψεις και το "Περί της Φύσης της Πραγματικότητας" θέλω να το διαβάσω και προχωράμε με το γνωστό ρυθμό (μέγεθος) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 4, 2005 Author Share Posted December 4, 2005 Επ! Τι έγινε εδώ, 3 σε 1 σαν το σαμπουάν? Άσε, Niennor, χάλασε ο κόσμος! Εμπορικοποιήθηκαν οι πάντες, ακόμα και οι παραφρονούντες. Ακόμα Αλύρια τη λένε την Αλύρια? Τόσα ωραία έχουν πέσει στο τραπέζι. Το όνομα θα το αλλάξω όταν τα τελειώσω όλα και τα ξανακοιτάξω. Για την ώρα, αφού άρχισα έτσι, θα το διατηρήσω. όταν γράψεις και το "Περί της Φύσης της Πραγματικότητας" θέλω να το διαβάσω Χαχαχαχαχα! Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται... και προχωράμε με το γνωστό ρυθμό (μέγεθος) Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 5, 2005 Author Share Posted December 5, 2005 Παραφροσύνες (1) Παραφροσύνες (2) Παραφροσύνες (3) Παραφροσύνες (4) Παραφροσύνες (5) Παραφροσύνες (6) Παραφροσύνες (7) Παραφροσύνες (8) Παραφροσύνες (9) Παραφροσύνες (10) Παραφροσύνες (11) Παραφροσύνες (12) Παραφροσύνες (13) Παραφροσύνες (14) Παραφροσύνες (15) Παραφροσύνες (16) Παραφροσύνες (17) Παραφροσύνες (18) Παραφροσύνες (19) Παραφροσύνες (20) Παραφροσύνες (21) Παραφροσύνες (22) Παραφροσύνες (23) Παραφροσύνες (24) Παραφροσύνες (25) Παραφροσύνες (26) Παραφροσύνες (27) Παραφροσύνες (28) Παραφροσύνες (29) Παραφροσύνες (30) Παραφροσύνες (31) Παραφροσύνες (32) Παραφροσύνες (33) Παραφροσύνες (34) Παραφροσύνες (35) Παραφροσύνες (36) Παραφροσύνες (37) Παραφροσύνες (38) Παραφροσύνες (39) Παραφροσύνες (40) Παραφροσύνες (41) Παραφροσύνες (42) Παραφροσύνες (44, 44, 45) Παραφροσύνες (46) Η αίθουσα είναι μεγάλη και υπόγεια, στρωμένη με μαύρες πλάκες και κτισμένη με μαύρες πέτρες. Λυχνίες κατέρχονται από την ψηλή οροφή, κρεμασμένες από αλυσίδες· μοιάζουν να πλημμυρίζουν το μέρος στις σκιές πολύ περισσότερο απ’ό,τι το φωτίζουν. Οκτώ χοντροί κίονες στηρίζουν την αίθουσα, βρισκόμενοι σε τέτοιες θέσεις έτσι ώστε αν τους ένωνες με νοητές ευθείες θα σχημάτιζαν ένα ισόπλευρο, οκτάκτινο άστρο. Περίπου δύο ντουζίνες άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, είναι μέσα στο πελώριο δωμάτιο: ορισμένοι απ’αυτούς στέκονται φρουροί, ορισμένοι ερωτοτροπούν, ορισμένοι τρώνε, ορισμένοι παίζουν παιχνίδια, ορισμένοι προσεύχονται. Όλοι φοράνε προσωπεία. Όπως προσωπεία φοράνε και οι Νύμφες, που βρίσκονται στην επάνω δεξιά γωνία της αίθουσας, ημίγυμνες ή και τελείως γυμνές, με τις κοιλιές τους φουσκωμένες, σε διάφορα στάδια εγκυμοσύνης. Ετούτη τη στιγμή, μία από αυτές γεννά ακόμα ένα από τα παιδιά του θηρίου. Υπάρχουν κι άλλα τέτοια παιδιά που περιφέρονται μέσα στην αίθουσα, και κανένα τους δε φορά προσωπείο. Όλα, όμως, μοιάζουν με τον πατέρα τους, ο οποίος κάθεται σ’έναν ψηλό, πέτρινο θρόνο και το μάτι είναι δύσκολο να τον αντιληφτεί, σαν οι σκιές να τον καταπίνουν και να τον αναγεννούν, να τον καταπίνουν και να τον αναγεννούν, ατέρμονα. Ωστόσο, ένα ζευγάρι ρουμπινένια μάτια μπορούν να δουν το θηρίο πολύ, πολύ καθαρά. Και τώρα, τρεις άνθρωποι κατεβαίνουν τη μεγάλη σκάλα: ένας μαυροντυμένος κουκουλοφόρος, μια μελαχρινή γυναίκα με γκρίζα στολή, και μια γυναίκα με μακριά ξανθά μαλλιά και μελανή, δερμάτινη μάσκα με ατσάλινους κρίκους. (Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική.) Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted December 5, 2005 Share Posted December 5, 2005 Μπρρρ....ατμοσφαιρικότατο! αυτή είναι η κατάλληλη λέξη πιστεύω. Συνέχισε έτσι! Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 5, 2005 Share Posted December 5, 2005 "αρθρώνει τρεις λέξεις δύναμης. " Που πηγε το "υποτονθορησε"??? Ωραια συνεχιζουμε αλλα να μπαινουμε στο ζουμι... Και αυτο με το αποσπασμα πολυ καλο.Μου θυμιζει...Ντιουν! Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 6, 2005 Share Posted December 6, 2005 Τεχνικα σχολια ( λεπτομεριες είναι, απλα επειδη θεωρω ότι προσεχεις πολύ τα κειμενα σου, και πρεπει να επισημανω ο,τι μου χτυπησε κομματακι περιεργα ) “πάνω-κάτω πάνω-κάτω πέρα-δώθε πάνω-κάτω πέρα-δώθε πέρα-δώθε.” Εδώ το παρακανες νομιζω! «πάλι παραλίγο να κατουρηθεί επάνω του» Αυτό μου αρεσε! Το εχω γραψει κι εγω σε ένα κειμενο μου για τον ηρωα μου.Ωραιος! Κουγκα: Τιποτα ιδιαιτερο αλλα να…θυμιζει σαν ονομα το cougar-γνωστο και ως πουμα.(βεβαια κουγκα ελεγε η γιαγια μου το σκυλο αν θυμαμαι καλα) «από τον σύζυγός της» «του άσπορου.» (απλα τυπογραφικα λαθη) «Έκανε το γαμημένο το χειριστήριο απο δώ» Η επιμαχη φραση. Σε αντιθεση με το «γαμημένο σκάφος» που είναι σε ιταλικς και προφανως είναι λογια-σκεψεις του ηρωα, αυτό με χειριστηριο είναι φανερα μερος της αφηγησης. Και απο τη στιγμη που ειναι σε τριτο προσωπο ειναι μαλλον ουδετερη.Απο την αλλη... δε χαλασε κι ο κοσμος!Ετσι ειναι αν ετσι νομιζεις. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 6, 2005 Author Share Posted December 6, 2005 heiron, σε ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια, dude. «Έκανε το γαμημένο το χειριστήριο απο δώ»Η επιμαχη φραση. Σε αντιθεση με το «γαμημένο σκάφος» που είναι σε ιταλικς και προφανως είναι λογια-σκεψεις του ηρωα, αυτό με χειριστηριο είναι φανερα μερος της αφηγησης. Και απο τη στιγμη που ειναι σε τριτο προσωπο ειναι μαλλον ουδετερη.Απο την αλλη... δε χαλασε κι ο κοσμος!Ετσι ειναι αν ετσι νομιζεις. Όμως εδώ δώσε βάση σ'αυτό που σου είπα και παραπάνω: είναι γραμμένο από την ΟΓ του εξόριστου. Απλά οι ευθείες σκέψεις μπαίνουν με πλάγια γράμματα. Οι πλάγιες σκέψεις γράφονται κανονικά. Όλα όσα βλέπουμε στο κομμάτι, όλες οι σκέψεις που παρουσιάζονται, όλες οι αισθήσεις, ανήκουν στον εξόριστο. Είναι η δική του ΟΓ. Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Άρα, αν γράφει μέσα, πχ, "το καταραμένο μηχάνημα", σημαίνει ότι ο χαρακτήρας ΟΓ --ο εξόριστος εδώ-- θεωρεί το μηχάνημα "καταραμένο". Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 6, 2005 Author Share Posted December 6, 2005 Παραφροσύνες (1) Παραφροσύνες (2) Παραφροσύνες (3) Παραφροσύνες (4) Παραφροσύνες (5) Παραφροσύνες (6) Παραφροσύνες (7) Παραφροσύνες (8) Παραφροσύνες (9) Παραφροσύνες (10) Παραφροσύνες (11) Παραφροσύνες (12) Παραφροσύνες (13) Παραφροσύνες (14) Παραφροσύνες (15) Παραφροσύνες (16) Παραφροσύνες (17) Παραφροσύνες (18) Παραφροσύνες (19) Παραφροσύνες (20) Παραφροσύνες (21) Παραφροσύνες (22) Παραφροσύνες (23) Παραφροσύνες (24) Παραφροσύνες (25) Παραφροσύνες (26) Παραφροσύνες (27) Παραφροσύνες (28) Παραφροσύνες (29) Παραφροσύνες (30) Παραφροσύνες (31) Παραφροσύνες (32) Παραφροσύνες (33) Παραφροσύνες (34) Παραφροσύνες (35) Παραφροσύνες (36) Παραφροσύνες (37) Παραφροσύνες (38) Παραφροσύνες (39) Παραφροσύνες (40) Παραφροσύνες (41) Παραφροσύνες (42) Παραφροσύνες (43, 44, 45) Παραφροσύνες (46) Παραφροσύνες (47) «Ποιος είσαι;» ρώτησε το θηρίο, και η φωνή του αντήχησε σ’όλη την αίθουσα, ενώ άπαντες οι υπηρέτες του είχαν σωπάσει. «Ποιος είσαι;» «Γνωρίζεις ποιος είμαι,» αποκρίθηκε ο κουκουλοφόρος άντρας, φτάνοντας στο τέλος της σκάλας κι αρχίζοντας να ζυγώνει, με την Αλύρια στα δεξιά του και την Τρελή να βαδίζει πίσω του, σαν να ήθελε να κρυφτεί από τον αφέντη της στον θρόνο. «Με περίμενες…» «Ψεύδεσαι!» βρυχήθηκε το θηρίο. «Με περίμενες,» επέμεινε ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια, καθώς οι φρουροί του θηρίου ύψωναν τα όπλα τους. Ανάμεναν διαταγή από τον αφέντη τους, διαταγή να μπουν στο δρόμο των παρείσακτων· μα καμία τέτοια διαταγή δεν ακούστηκε να βγαίνει από τα τερατώδη σαγόνια εκείνου. «Μην πλησιάζεις!» απείλησε μονάχα τον κουκουλοφόρο, καθώς σηκωνόταν απ’το θρόνο του και τον έδειχνε μ’ένα πελώριο χέρι γεμάτο σκληρούς μύες: ένα χέρι που μπορούσε να τσακίσει το κρανίο οποιουδήποτε ανθρώπου, μ’ένα απλό χτύπημα. Τα νύχια στο πέρας των δαχτύλων του ήταν γαμψά και επικίνδυνα· έδιναν την εντύπωση να μπορούν να ξεσχίσουν ακόμα και αρματωσιά Νομοφύλακα. «Γιατί; Τι φοβάσαι ότι θα δεις; Το πρόσωπο εκείνου που περίμενες να έρθει; Το πρόσωπο του πατέρα σου;» Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια συνέχισε να πλησιάζει. Δεν απείχε, πια, πολύ από τον πέτρινο θρόνο, και ολόκληρη η αίθουσα βρισκόταν γύρω του· η αίθουσα και οι ακόλουθοι του θηρίου, έτοιμοι να χιμήσουν σ’εκείνον και τις δύο γυναίκες, και να τους κομματιάσουν. «ΡΡΑΑΑΑΑαααααρρρρ!» Το θηρίο τινάχτηκε καταπάνω του– Ο άντρας ύψωσε το δεξί του χέρι. Παραφροσύνες (48) Το δαχτυλίδι αστράφτει στο φως των λυχνιών. Το θηρίο πετάγεται πίσω, κραυγάζοντας τρομοκρατημένα, γιατί βλέπει κάτι που δεν μπορεί να κατανοήσει, κάτι που, στα μάτια του, υπάρχει και δεν υπάρχει, συγχρόνως. Κάτι που ήταν εκεί και κατά τη γέννησή του… Ναι, τώρα, θυμάται τον πατέρα του. Κι οι δύο του εγκέφαλοι τον θυμούνται. Θυμούνται τα ρουμπινένια του μάτια να γυαλίζουν, και θυμούνται το δαχτυλίδι στο χέρι του. Το δαχτυλίδι του οποίου ο λίθος υπάρχει και δεν υπάρχει. Οι εγκέφαλοι του θηρίου βρίσκονται σε σύγκρουση. Ουρλιάζει, και πέφτει στα πόδια του αφέντη του, σκύβοντας. Το δαχτυλιδοφορεμένο χέρι του κουκουλοφόρου άντρα χαϊδεύει το κεφάλι του. Παραφροσύνες (49) «Όποιος κι αν είσαι, σύμμαχος ετούτου του εκτρώματος ή μη, σ’ευχαριστούμε, ξένε, γιατί μας οδήγησες σ’αυτό!» Ο Ανώτατος Νομοφύλακας με την ασημένια λεοντόσχημη μάσκα στεκόταν στην κορυφή της σκάλας, την οποία φρουροί και Νομοφύλακες κατέβαιναν, γρήγορα και με τα όπλα τους υψωμένα. Οι ακόλουθοι του θηρίου είχαν αιφνιδιαστεί, και το ίδιο κι ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια. «Δεν είμαι ξένος, προδότη!» φώναξε στον Ανώτατο Νομοφύλακα. Και τότε, εκείνος πρέπει να κατάλαβε ποιος ήταν, γιατί αναφώνησε άναρθρα, ξαφνιασμένος. Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια ύψωσε το δαχτυλιδοφορεμένο του χέρι, δείχνοντας τους φρουρούς και προστάζοντας το θηρίο του: «Επάνω τους!» Σχεδόν ταυτόχρονα, το πρόσωπο πίσω από το αργυρό προσωπείο του λιονταριού ούρλιαζε: «Σκοτώστε τους! Σκοτώστε τους όλους!» Παραφροσύνες (50) Οι πυροβολισμοί στη Μεγάλη Πλατεία δεν ήταν παρά μια γρήγορη μπόρα. Οι πυροβολισμοί που γέμισαν, τώρα, την υπόγεια αίθουσα ήταν μια άγρια καταιγίδα, με βροχή από μέταλλο, αστραπές από φωτιά, και άνεμο γεμάτο θάνατο. Αιμόφυρτα σώματα έπεφταν παντού, αίμα εκτοξευόταν· τρύπες ανοίγονταν πάνω στις μεγάλες κολόνες· οι λυχνίες σωριάζονταν, για να χύσουν το περιεχόμενό τους και να βάλουν φωτιά σε χαλιά, έπιπλα, ταπετσαρίες, και ανθρώπους. Φωνές παντού: ουρλιαχτά πόνου, κραυγές πολεμικής μάνητας, στριγκλιές καθαρής παραφροσύνης… και ο βρυχηθμός του θηρίου, που όποτε δυνάμωνε κάλυπτε σχεδόν κάθε άλλο ήχο. Το τέρας είχε πέσει σαν μαύρη εκδίκηση επάνω στους Νομοφύλακες και τους φρουρούς, σκοτώνοντάς τους προτού προλάβουν να καταλάβουν τι τους χτύπησε ή από πού είχε έρθει το χτύπημα, αποφεύγοντας σφαίρες που κανονικά και σύμφωνα με κάθε λογική θα έπρεπε να το είχαν πετύχει, δεχόμενο ριπές και σπαθιές που θα είχαν σωριάσει βόδια αλλά που εκείνο έμοιαζε να μην αισθάνεται καν. «Τους Νομοφύλακες!» φώναξε ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια στην Αλύρια. «Ρίξε στους Νομοφύλακες πρώτα!» Και καλύφτηκε πίσω από μια κολόνα, υψώνοντας το πιστόλι του, πατώντας τη σκανδάλη και αστοχώντας. Η Αλύρια κρύφτηκε πίσω απ’το θρόνο, σήκωσε το τουφέκι της στο επίπεδο του ώμου, κι άρχισε να πυροβολεί. Η Τρελή γελούσε υστερικά, έχοντας διπλωθεί στο πάτωμα. Ολοένα και περισσότεροι φρουροί και Νομοφύλακες κατέβαιναν από την πέτρινη σκάλα, σκοτώνοντας τους ακόλουθους του θηρίου, οι οποίοι χιμούσαν επάνω τους σαν μανιασμένα ζώα, άλλοι με νύχια και με δόντια, άλλοι κρατώντας σπαθιά, μαχαίρια, και τσεκούρια, άλλοι βάλλοντας με πιστόλια και τουφέκια. Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια είδε μια ενεργειακή ασπίδα οβάλ σχήματος να δημιουργείται επάνω στο αριστερό χέρι του Ανώτατου Νομοφύλακα· και μετά, ο πολεμιστής με την αργυρή μάσκα άρχισε να κατεβαίνει τη σκάλα. Με το δεξί χέρι, ύψωσε ένα τηλεβόλο όπλο και το έστρεψε προς το μέρος του θηρίου, που, εκείνη τη στιγμή, σκότωνε έναν Νομοφύλακα, σωριάζοντάς τον και σχίζοντάς τον απ’το στέρνο ως την κοιλιά, διαλύοντας την πανοπλία του. Ο Ανώτατος Νομοφύλακας πάτησε τη σκανδάλη και μια κωνοειδής δέσμη φωτός, που ξεκινούσε απ’την κάνη του όπλου και όσο απομακρυνόταν μεγάλωνε, έλουσε αρκετούς από τους μαχόμενους μέσα στην αίθουσα. Κανένας, όμως, δε φάνηκε να παθαίνει τίποτα… εκτός από το θηρίο, που, μέσα στο φως, η μορφή του σταθεροποιήθηκε και έγινε ορατή σε όλους. Τα ρουμπινένια μάτια το είδαν να παγιδεύεται, σαν το φως να ήταν μια κολλώδη ουσία που του απαγόρευε την ελεύθερη κίνηση. Παραφροσύνες (51) Κάποτε: Ο αρχηγός της βασιλικής φρουράς ήταν ο πιο έμπιστος απ’όλους τους ανθρώπους της αυλής. Αξιοζήλευτος διοικητής, που είχε προστατέψει την πόλη από πολλούς κινδύνους. Δεινός ξιφομάχος, που μπορούσε ν’αντιμετωπίσει τέσσερις αντιπάλους ταυτόχρονα, με βεβαιότητα ότι θα τους νικήσει. Άριστος σκοπευτής, ικανός, με το κατάλληλο όπλο, να πυροβολήσει ένα κοράκι που πετά χίλια μέτρα μακριά. Ακαταμάχητος γόης, αρεστός σ’όλες τις δεσποσύνες της αυλής και εραστής πολλών από αυτές. Και προδότης, όπως αποδείχτηκε. Όταν, στις παλιές, καλές ημέρες, συζητούσε με ένα αμφιλεγόμενο πρόσωπο, κανείς δεν είχε δώσει σημασία. Ακόμα κι ο νεαρός πρίγκιπας δεν το είχε θεωρήσει σημαντικό. Εξάλλου, ο αρχηγός της βασιλικής φρουράς ήταν ο ήρωάς του… Παραφροσύνες (52) Ο Ανώτατος Νομοφύλακας στράφηκε, για ν’αποκρούσει επάνω στην ενεργειακή του ασπίδα τη σφαίρα που πήγαινε για το κεφάλι του. Σπίθες πετάχτηκαν, και αναγκάστηκε να πάρει τη δέσμη φωτός από το θηρίο, ελευθερώνοντάς το. Η Αλύρια τον ξαναπυροβόλησε, δύο φορές, και οι σφαίρες αποκρούστηκαν, και πάλι, επάνω στην ασπίδα του. Η γυναίκα, τώρα, δεν ήταν κρυμμένη πίσω απ’τον θρόνο· είχε πλησιάσει, για να μπορέσει να σημαδέψει καλύτερα τον άντρα με την αργυρή μάσκα, μέσα στον πανικό. Εκείνος πάτησε ένα κουμπί του όπλου του, και έβαλε, πετυχαίνοντας την Αλύρια –που ήταν μισοκαλυμμένη από μια κολόνα– στον αριστερό μηρό και σωριάζοντάς την. Παραφροσύνες (53) Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια τον πυροβόλησε, και οι σφαίρες αποκρούστηκαν από την ενεργειακή του ασπίδα. Το όπλο του στράφηκε και έβαλε κατά του κουκουλοφόρου. Αλλά αστόχησε και πέτυχε την κολόνα, εκτοξεύοντας πέτρες και χώμα. Το πιστόλι του άντρα με τα ρουμπινένια μάτια συνέχισε να ρίχνει πάνω στην ασπίδα… και άδειασε. Ο Ανώτατος Νομοφύλακας ζύγωσε, γελώντας. Πέρασε το τηλεβόλο όπλο του στον ώμο και ξεθηκάρωσε το ξίφος από τη μέση του. Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια δεν προλάβαινε να ξαναοπλίσει το πιστόλι του· πετάχτηκε πίσω, για ν’αποφύγει τη λεπίδα που ερχόταν για το λαιμό του. Σκόνταψε πάνω σ’ένα κουφάρι και έπεσε. Ο Νομοφύλακας τον κλότσησε στα πλευρά και, μετά, πάτησε πάνω στο στήθος του, ακινητοποιώντας τον, από τον πόνο του πρώτου χτυπήματος κι από το βάρος του σώματός του. «Επέστρεψες, λοιπόν, νεαρέ πρίγκιπα…» είπε, υψώνοντας το ξίφος του. «Θα πρέπει να χαίρεσαι που θα πεθάνεις στο ίδιο μέρος με την υπόλοιπη οικογένειά σου.» Παραφροσύνες (54) Η Αλύρια πλησίαζε, κουτσαίνοντας και πυροβολώντας. Οι σφαίρες της αποκρούονταν επάνω στην ασπίδα του Ανώτατου Νομοφύλακα, κι όταν τελείωσαν, χίμησε η ίδια στον άντρα με το αργυρό λεοντόσχημο προσωπείο, πετώντας το πυροβόλο όπλο και τραβώντας δύο ξιφίδια απ’τη ζώνη της, ένα σε κάθε χέρι. Εκείνος τη σπάθισε, διαγράφοντας ένα θανατηφόρο ημικύκλιο με τη λεπίδα του και βρίσκοντάς την στα πλευρά. Η γυναίκα έπεσε, βογκώντας. Ο Ανώτατος Νομοφύλακας δεν είχε πάρει το μποτοφορεμένο πόδι του από το στέρνο του άντρα με τα ρουμπινένια μάτια, αλλά εκείνος, τώρα, είχε καταφέρει να υψώσει το δεξί του χέρι. Και, αρθρώνοντας τρεις λέξεις δύναμης, άγγιξε την ασπίδα του εχθρού του, απελευθερώνοντας την ισχύ που βρισκόταν φυλακισμένη εντός της, στέλνοντάς την εναντίον του χειριστή της. Ο Νομοφύλακας ούρλιαξε, παραπατώντας. Η ενέργεια της ασπίδας του είχε λούσει όλο του το σώμα, λογχίζοντάς τον απ’το κεφάλι ως τα πόδια, καίγοντας σάρκα, εσωτερικά όργανα, και κόκαλα. «Έτσι,» είπε ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια, καθώς ανασηκωνόταν, «ξεπληρώνω τους προδότες…» Και ήλπιζε, αν και δεν ήταν καθόλου σίγουρος, ότι ο Νομοφύλακας μπορούσε να τον ακούσει. Η πανοπλία και το ασημένιο λεοντόσχημο προσωπείο σωριάστηκαν, καπνίζοντας. Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted December 7, 2005 Share Posted December 7, 2005 παει κι η Αλύρια (επιτέλους) θέλω να δώ που θα φτάσει, πάντως τώρα άρχισα να βλέπω και σχήματα στην εικόνα του παζλ... 8 σε ένα? Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 7, 2005 Share Posted December 7, 2005 Ειναι οικογενειακη συσκευασια! Ωραιες αυτες,εχουν και μπολικη δραση-για αυτο και μου αρεσαν μαλλον! Καλο που ψοφησε και η Αλυρια-που-ηταν-φιδι-και-θα-της-αλλαξεις-το-ονομα. Οκ,το θηριο ειναι παιδι του ρουμπινοματη αλλα πως εχει αναμνησεις απο τα ρουμπινοματια;Θα ελεγε κανεις οτι γεννηθηκε πριν γινει ρουμπινοματης ο πατερας.Μπερδευτηκα,τι να πω! "Η πανοπλία και το ασημένιο λεοντόσχημο προσωπείο σωριάστηκαν, καπνίζοντας." Το καπνιζοντας στο τελος δε μου πολυαρεσει.Λιγο αγγλικουρα μου θυμιζει. Ενεργειακη ασπιδα;Οπλο υψηλης τεχνολογιας;Βαρδε,μηπως εισαι επιστημονικοφαντασιοπληκτος και μας το κρυβεις; Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 7, 2005 Author Share Posted December 7, 2005 Μα, κανείς δεν είπε ότι η Αλύρια είναι νεκρή. Κανείς, βέβαια, δεν είπε ότι είναι και ζωντανή... Οκ,το θηριο ειναι παιδι του ρουμπινοματη αλλα πως εχει αναμνησεις απο τα ρουμπινοματια;Θα ελεγε κανεις οτι γεννηθηκε πριν γινει ρουμπινοματης ο πατερας.Μπερδευτηκα,τι να πω! Αν ξαναδιαβάσεις τις πρώτες Παραφροσύνες, θα καταλάβεις. Ο άντρας με τα ρουμπινένια μάτια έχει φτιάξει το θηρίο. Και, μάλιστα, με πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted December 7, 2005 Share Posted December 7, 2005 :o :o !!! Ζμπαμ! Φλασιά! Ουάου! .... χεχε. Τέλειο!! Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 7, 2005 Share Posted December 7, 2005 Xa, I knew you would say that(about Alyria)... Ναι,μπερδευτηκα με το θηριο. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted December 7, 2005 Share Posted December 7, 2005 Αλύρια! Ζείς! Εσύ μας οδηγείς! Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts