Βάρδος Posted June 8, 2004 Share Posted June 8, 2004 Μεγάλες προτάσεις, όπως-- Ο Μιχάλης, βλέποντας τα σκυλιά να έρχονται καταπάνω του, αναρωτήθηκε τι λύσσα τα είχε πιάσει και τον κυνηγούσαν. Η γειτονιά ήταν έρημη και δεν υπήρχε ψυχή για να τον βοηθήσει, έτσι έπρεπε να κάνει κάτι --γρήγορα!--, αν ήθελε να γλιτώσει το τομάρι του. Έστριψε σ'ένα σκοτεινό σοκάκι και έτρεξε, ακούγοντας τα δυνατά γαβγίσματα πίσω του. --ή μικρές, όπως-- Ο Μιχάλης είδε τα σκυλιά να έρχονται καταπάνω του. Αναρωτήθηκε τι λύσσα τα είχε πιάσει και τον κυνηγούσαν. Η γειτονιά ήταν έρημη· δεν υπήρχε ψυχή για να τον βοηθήσει. Έπρεπε να κάνει κάτι --γρήγορα!--, αν ήθελε να γλιτώσει το τομάρι του. Έστριψε σ'ένα σκοτεινό σοκάκι και έτρεξε. Πίσω του, άκουγε τα δυνατά γαβγίσματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Management RObiN-HoOD Posted June 8, 2004 Management Share Posted June 8, 2004 Βρίσκω το πρώτο περιγραφικό, ενώ το δεύτερο κατάλληλο για δράση και φάσεις που τα πράγματα γίνονται καρέ καρέ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted June 8, 2004 Share Posted June 8, 2004 ego xrhsimopoio panta to deytero.den mporo na po oti ti8ete 8ema epiloghs... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted June 8, 2004 Share Posted June 8, 2004 Ανάλογα με την περίσταση. Στο παράδειγμά σου πάντως, Βάρδε εγώ βρίσκω πιο κατάληλο το πρώτο, με τις μεγάλες πρωτάσεις. Το κείμενο ρέει πιο γρήγορα και ταιριάζει με την ψυχολογία του Μιχάλη, του οποίου οι σκέψεις περνάνε σαν αστραπές από το μυαλό του, καθώς προσπαθεί να σκεφτεί και να αντιδράσει γρήγορα. Αν τώρα περιέγραφε τις δράσεις του Μιχαλιού και όχι τις σκέψεις, ίσως να ταίριαζε το δεύτερο, για να φανεί η δραματικότητα της στιγμής. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 8, 2004 Share Posted June 8, 2004 Συμφωνώ με το Μελδόκιο. Για σκέψεις ταιριάζουν μεγάλες περιγραφικές φράσεις, για σκηνές δράσης μικρές και κοφτές Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drunk Elf Posted June 9, 2004 Share Posted June 9, 2004 Όταν γράφω χρησιμοποιώ συνήθως τον δεύτερο τρόπο. Κάποιες φορές, όταν χρειάζεται για να δώσω έναν συγκεκριμένο ρυθμό ή συναίσθημα στην ιστορία το 'γυρνάω' στον άλλο τρόπο B) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Iced-Archon Posted June 9, 2004 Share Posted June 9, 2004 πρότημω μεγάλες πρότασεις γιατί μου βγένουν πιο εύκολα και δεν μου σταματάνε την σκέψη. γιατι όλο αυτο οπυ σκεφτομαι ειναι συνεχόμενο και δεν προβληματήζουμε για το πως θα κολήσω 2 προτάσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morgoth_dark_lord_of_Angbad Posted June 9, 2004 Share Posted June 9, 2004 Εξαρτάται τι γράφω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted June 11, 2004 Share Posted June 11, 2004 Δηλαδή θέλεται να μου πείτε ότι θεωρείτε μεγάλες προτάσεις αυτές του πρώτου παραδείγματος; Δεν να είναι και πολλές οι φορές που γράφω τόσο μικρές προτάσεις όσο αυτές του δεύτερου παραδείγματος, και συχνά γράφω πολύ μεγαλύτερες απ' αυτές του πρώτου! Το δεύτερο ύφος συγγραφής το χρησιμοποιώ όταν θέλω να πετύχω δραματικές εναλαγές, όπως όταν γράφω μία ολόκληρη παράγραφω και «πετάω» κάτι εμβόλημο ως σύντομη παράγραφο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eldikinquel Posted June 11, 2004 Share Posted June 11, 2004 Εμένα πάντως μου κολάνε πιο πολύ οι μικρές και κοφτές προτάσεις όταν έχει δράσει και θέλεις να προκαλέσεις αγωνία στον αναγνώστη. Οι μεγαλύτερες είνει προτιμώτερες για περιγραφές ή σκέψεις. Πάντως είναι ανάλογα με την περίσταση και τι σου βγαίνει καλύτερα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted April 7, 2008 Share Posted April 7, 2008 Α,το προαιώνιο δίλημμα! Μου αρέσουν οι μικρές γενικά.Ίσως γιατί προτιμώ τη δράση από τις περιγραφές ή γιατί οι μεγάλες συνήθως είναι λίγο επιτηδευμένες και πιο πολύ για μόστρα.Βέβαια,από παλιά είχα το κακό να γράφω μεγάλες προτάσεις.Θυμάμαι κάποτε στην Εκθεση είχα γράψει μια πρόταση 14 σειρές.Όχι επίτηδες,έτσι μου βγήκε!Και ήταν σωστά γραμμένη και χωρισμένη.Αλλά η φιλόλογος μου έκανε παρατήρηση.Γενικά το αποφεύγω τελευταία θα έλεγα.Προτιμώ το χεμινγουεικό στυλ.lol Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted April 7, 2008 Share Posted April 7, 2008 Μικρές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted April 7, 2008 Share Posted April 7, 2008 To περίεργο θα ήταν να απαντούσες: "Μεγαλες." Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted April 8, 2008 Share Posted April 8, 2008 Ποτέ δεν υπάρχει απόλυτη απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Ο Hemingway έγραφε με σύντομες προτάσεις. Ο Faulkner μπορούσε να βγάλει και δύο σελίδες χωρίς τελεία. Είναι θέμα προσωπικού ύφους, αρκεί να κάνεις σωστά αυτό που επιλέγεις Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted April 10, 2008 Share Posted April 10, 2008 Σε αυτό το τελευταίο θα συμφωνήσω απόλυτα: έχω βαρεθεί ν' ακούω ότι οφείλουμε να γράφουμε μικρές προτάσεις, με τη λογική ότι οι μεγάλες είναι πάντα (και καλά!) δυσνόητες, ενώ η ρίζα του κακού βρίσκεται σε προβλήματα σύνταξης και στίξης... Αν μπορείς να γράψεις σύντομα, το κάνεις. Τίποτα δε σ' εμποδίζει. Αν σε βολεύει το να αποτυπώσεις κάτι σε έναν ορμαθό λέξεων, όπου η μία ακολουθεί την άλλη χωρίς σταματημό στον ορίζοντα, γιατί να μην κάνεις ακριβώς αυτό; Αν μπορείς να το κάνεις, στην τελική, απλά το κάνεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Celestial Posted April 11, 2008 Share Posted April 11, 2008 εχει πολυ νοημα το θεμα αυτο? δηλαδη αν σου βγαινει εσενα να κανεις μια προταση 5 γραμμον και σου ακουγεται καλα, τη κανεις δε ξερω κατα ποσο ειναι καλο να "κανονικοποιουμε" το τροπο που εκφραζομαστε .. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 11, 2008 Share Posted April 11, 2008 Αν σε βολεύει το να αποτυπώσεις κάτι σε έναν ορμαθό λέξεων, όπου η μία ακολουθεί την άλλη χωρίς σταματημό στον ορίζοντα, γιατί να μην κάνεις ακριβώς αυτό; Αν μπορείς να το κάνεις, στην τελική, απλά το κάνεις. Μη ξεχνάμε όμως ότι οι μεταξωτές προτάσεις θέλουν και επιδέξιους συγγραφείς Η άποψή μου: Μεσαίες προς μεγάλες περιόδους (το πολύ δηλαδή 3 ή 4 προτάσεις σε μια περίοδο) όταν θες να δώσεις στατικότητα, μικρές (1-2 προτάσεις ανά περίοδο) όταν θες να δώσεις γρήγορο ρυθμό. Οτιδήποτε περισσότερο είναι πλεονασμός και ανοιχτή πρόσκληση για ασυναρτησίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted April 13, 2008 Share Posted April 13, 2008 Από καθαρά γνωστικής/γνωσιακής άποψης οι μεγάλες προτάσεις, ή μάλλον περίοδοι, αν ερμηνεύω ορθά την πρόθεση του δημιουργού αυτού του νήματος, προϋποθέτουν την αρκετά ευρεία βραχύχρονη μνήμη του αναγνώστη, η οποία θα του δίνει τη δυνατότητα να καταλαβαίνει το τέλος προτού ξεθωριάσει η ανάμνηση της αρχής μιας πρότασης, μια διανοητική ικανότητα, την οποία δε διαθέτουν όλοι οι αναγνώστες και ιδιαίτερα οι μικροί σε ηλικία, επομένως είναι μια γενικότερα επιτυχημένη συμβουλή η προτροπή για χρήση βραχέων και ευκολοκατανόητων φραστικών κατασκευασμάτων κατά το γνωστό αρχαίο ρητό "Σοφόν το σαφές και σαφές το απλούν". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spock Posted April 16, 2008 Share Posted April 16, 2008 (edited) Χεχεχε! Γιώργο, μ' αρέσουν πραγματικά πολύ τα αυτοεπιβεβαιούμενα και αυτοαναφερόμενα μηνύματά σου!!! Όσο για τη γνώμη μου για το θέμα, προτιμώ να διαβάζω μικρές προτάσεις, αλλά πολλές φορές όταν γράφω κάποιο κείμενο χρησιμοποιώ μεγάλες χωρίς να το πολυκαταλαβαίνω. Edited April 16, 2008 by Spock Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Phantom Posted October 23, 2008 Share Posted October 23, 2008 Θα έλεγα ότι.. και μεγάλες και μικρές. Ανάλογα με το συναίσθημα που χρειάζεται να μεταδοθεί. Οι μεγάλες έχουν μεγάλη ανάγκη προσοχής. Ώστε να βγαίνει κάποιο νόημα, γιατί εύκολα μπορεί να γλιστρήσει κανείς σε νοηματικούς σολοικισμούς. ‘Ένα παράδειγμα από τον Γκαρσία Μαρκέζ και το «Εκατό χρόνια μοναξιά», στο οποίο υπάρχει πρόταση μιάμιση σελίδα (αν θυμάμαι καλά) όπου περιγράφεται ένας λεκτικός λίβελος, με άλλα λόγια ένα.. ψάλσιμο από σύζυγο προς σύζυγο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted October 23, 2008 Share Posted October 23, 2008 Μεγάλες προτάσεις, που τις σπάω σε πολλές σειρές όχι για αισθητικό λόγο αλλά για μνημονικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.