Τζον Κάδμος: Αθάνατος. Τόμος 1.

[Oberon]

Όνομα Συγγραφέα: Διονύσης Τζαβάρας (Dain)

Είδος: Eπ. Φαντασία (ή μήπως Fantasy? Oh, who cares?) , υποείδος: science fantasy! So there!

Βία; Λίγη

Σεξ; Ναι.

Αριθμός Λέξεων: 50246 το βιβλίο, 3239 το Γλωσσάριο

Αυτοτελής; Αυτοτελές storyline, πρώτος τόμος από ποιος ξέρει πόσους.

Σχόλια: Αυτό είναι το "βιβλίο" που έγραψα για το Nanowrimo που διοργανώσαμε στο εργαστήρι. Είναι ό,τι πιο μεγάλο έχω γράψει ποτέ μου και το πρώτο καθαρά Μυθαστριακό βιβλίο.

Το συμπιεσμένο αρχείο περιέχει το doc του βιβλίου και το doc του Γλωσσάριου. Δεν έχει γίνει καμμιά αλλαγή πέρα από ορθογραφικό έλεγχο. Enjoy it, I hope.

 

 

 

 

JohnKadmosAthanatos_Tomos1_by_Dain.zip

Edited February 21, 2008 by Dain

[Oberon]

O Twocows έγραψε:

 

Dain, έφτασα στην σελ. 28 τώρα και είμαι εντυπωσιασμένος. Πρώτον είναι εκπληκτικό το πως σε μερικές σελίδες με μεταφέρεις έξω από το γαλαξία μας να κοιτάζω όλο το σύμπαν και από εκεί ξαφνικά να κοιτάζω ένα διαστημόπλοιο και μετά αμέσως να συγκεντρώνομαι στη ζωή ενός ανθρώπου και να την παρακολουθώ με ενδιαφέρον (αν και ακόμα δεν έχω καταλάβει τί είναι το τόσο σημαντικό και ξεχωριστό σε αυτόν). Παρ'όλο που είναι 15 χρόνια μπροστά δεν έχεις αλλάξει πολύ τον τρόπο ζωής των Γήινων, και καλά κάνεις απλώς δίνοντας τους κάποιες παραπάνω ηλεκτρονικές ανέσεις. Μ'αρέσαν τα ντυσίματα/φορέματα των γυναικών Επίσης μ'άρεσε που αντί για deja vous που λέμε, έγραψες «ήδη ειδοθέν», επειδή το βλέπω πρώτη φορά το θεωρώ και πρωτότυπο. Εκεί που θα περίμενα περισσότερο χιούμορ στη ζωή του άντρα, τελικά το βγάζεις στα εξωγήινα μυθαστρικά (αν το λέω σωστά) όντα!! Πολύ γέλιο ειδικά στη παρακάτω σκηνή:

 

 

QUOTE

Ο Γήινος βρισκόταν μέσα στο αεροπλάνο, έπινε κάτι και συζητούσε με μία όρθια κοπέλα με μπλε στολή και καπέλο. Σε μια στιγμή έβαλε το χέρι του στα οπίσθιά της.

Το χαμόγελό του ΜαγΑιτιοΓραμμιστή του Πιθανού έγινε πλατύτερο, τα μάτια του άστραψαν περισσότερο, γέλασε στιγμιαία σαν να αναγνώρισε κάτι.

«Μεεεγάλεεε….» είπε, αλλά κοίταξε γρήγορα γύρω του αν κάποιος από τους άλλους παρευρισκόμενους είχε δει τη στιγμή της αναγνώρισης. Το χαμόγελό του τρεμούλιασε λίγο όταν είδε πως η Φαινώ της Νεκτάνεβα τον παρατηρούσε προσεκτικά. Το ύφος της ήταν ψυχρό και ανεξιχνίαστο.

«,,,,γαλαξία!» συμπλήρωσε χαμογελώντας της αθώα, και έστρεψε πάλι το βλέμα του προς το Γήινο.

 

 

Παρόλο που το έγραψες σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα διαβάζεται άνετα. Πάντως είναι κάπως ανδροκρατικό (η ανδροκεντρικό ... ή κάπως έτσι) όχι ότι με χαλάει φυσικά Για να δούμε τι επιφυλάσσεται για την μοίρα του John. Μόλις το τελειώσω θα γράψω κι άλλες εντυπώσεις.

 

Και πάλι σε ευχαριστώ ειλικρινά. Όντως ο Τζον είναι ένα σεξιστικό καθίκι στην αρχή ειδικά του βιβλίου και φαινομενικά είναι αντροκρατικό. Αλλά αργότερα παρουσιάζεται μια σημαντικότατη γυναίκα χαρακτήρας. Πάντως για να πω την αλήθεια την ανάποδη ανησυχία είχα. Δηλαδή, αν τελειόνοντας το βιβλίο μετρήσεις τους χαρακτήρες οι γυναίκες είναι αρκετά περισσότερες.

Η έκφραση "ήδη ειδοθέν" μ'άρεσε και μένα από τότε που την έμαθα, και σταμάτησα να χρησιμοποιώ το deja vu.

Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι που δεν έγραψα πάρα πολλά στοιχεία για τον κόσμο του 2021, πέρα από το οτι είναι πολύ κοντά. Ο ένας ήταν γιατί ήθελα να τον δείξω μέσα από τα μάτια του Τζον, ο οποίος σίγουρα δεν θα εντυπωσιαζόταν, σαν τουρίστας ας πούμε, από π.χ. το επεκταμένο μετρό της Αθήνας. Ο κόσμος του είναι δεδομένος και ένας τόσο εγωκετντρικός χαρακτήρας θα έβλεπε τα πράγματα μόνο μέσα από το πόσο χρήσιμα του είναι μόνο. Εξ άλλου πρόσεξε τα ρούχα των γυναικών π.χ. επειδή του φάνηκαν σέξυ.

Ο άλλος λόγος είναι πως δεν ήθελα να γράψω παρά μόνο λίγα hints για το τι μέλλει γενέσθαι αργότερα που ο Τζον θα ζήσει.....πολυ!

Eίναι λίγο ασαφές τι το ιδιαίτερο έχει ο Τζον σ'αυτό τον τόμο αλλά είναι μέρος της όλης πλοκής αργότερα, σε επόμενους τόμους ;)

Και ναι, Μυθάστριοι, Μυθαστριακοί ή Μυθαστριανοί είναι το ίδιο στην ουσία.

Edited January 9, 2006 by Dain

[Διγέλαδος]

Το τελειώσα

 

Λοιπόν όντως πολύ ενδιαφέρον, γιατί κάνεις να τον αναγνώστη να πιστεύει ότι αυτό μπορεί να συμβεί στον οποιοδήποτε. Άρα μπορεί να ταυτιστεί με τον ήρωα. Η ιστορία εξελίσσεται εκτός από το διάστημα και την ευρώπη και πέρα από τον ωκεανό, στο πανέμορφο Περού (πόσο θα θελα να πάω εκεί). Καιρός όμως να γίνω πιο συγκεκριμένος.

 

Από σελίδα 44 η γράφη κάπως έχει γίνει λίγο πιο βιαστική νομίζω. Καλά αυτό είναι φυσικά πολύ λογικό λόγο του χρόνου. Θέλει πάντως ένα κοίταγμα ξανά.

Και τώρα .. κεφάλαιο 6. Νομίζω πως είναι κάπως πιο μεγάλο από όλα τα υπόλοιπα. Και το κεφάλαιο 7 ακόμα μεγαλύτερο. Σε αυτά τα δυο κεφάλαια (βάλε το μισό από το 7ο άντε και λίγο από το τέλος από το 5ο κεφάλαιο) πιστεύω ότι γινέται μια μικρή κοιλιά. Φυσικά αναγκαία για την κατανόηση των λειτουργιών των μυθάστριων αλλά αργοπορεί πολύ την πλοκή. Ίσως κάποιες λεπτομέρειες θα μπορούσαν να περιγραφτούν σε μικρότερη έκταση.

 

Πάντως καταπληκτικό που δεν θυμάται τίποτα από αυτά που πέρασε όταν ήταν στο κώμα. Αν και αναμενόμενο και εγώ το βλέπω ως ένα παραπάνω λόγο για να αναπτύξουμε περισσότερο την μνήμη μας στο θέμα των ονείρων μας. Πάντα διάβαζα ότι πρέπει να αρχίζεις να θυμάσαι πρώτα καλά τα όνειρά σου και μετά να αρχίζεις να προσπαθείς να έχεις συνειδητά όνειρα (lucid dreams). Γιατί φαντάσου να έχεις την συνείδηση σου και να κάνεις ότι θέλεις στο όνειρο σου / αστρικό ταξίδι σου αλλά μετά όταν ξυπνήσεις να μην μπορείς να τα θυμηθείς. Πού κόλλησα τώρα, ε;

 

Βλέπω ότι προς το τέλος δεν έκανε την εμφάνιση της η Συνοχηίδα, κι αν την έκανε, την έκανε με την μορφή της συνείδησης του Τζόν. Άρα περισσότερα από αυτήν στο επόμενο βιβλίο. Στο τέλος γίνονται φυσικά και κάποιες αποκαλύψεις... και σε κάνει να αναρωτιέσαι ποιος είναι ο στόχος τους, αλλά επίσης γνωρίζεις με τα φυσικά τους πρόσωπα κάποια από τα όντα των άλλων πλανητών.. πολύ ενδιαφέροντα όντα θα έλεγα;)

 

Για να δούμε προς τα που το πηγαίνεις..

 

Επόμενος τώρα στη λίστα είναι απ'ότι βλέπω η Nienor

 

**edited ααα ξέχασα να πω.. Βαρδε! Έχει μέσα κι έναν γάτο!

Edited January 10, 2006 by twocows

[Oberon]

Πράγματι με είχε απασχολήσει και μένα η έκταση των κεφαλαίων αυτών και όταν κάνω rewrite σίγουρα θα ασχοληθώ αρκετά με αυτά.

Η Συνοχηίδα δεν εμφανίζεται προς το τέλος μια που ο Τζον δεν ονειρεύεται και σε εγρήγορση δεν συνειδητοποιεί ακόμα την ύπαρξή της μέσα του, αλλά η σχετικά γρήγορη αλλαγή κάποιων πλευρών της προσωπικότητάς του, για να μην πω για το πως καταλαβαίνει τα Ισπανικά, είναι επιρροή της Συνοχηίδας.

Όταν γράψω τον επόμενο τόμο, που εμφανώς σχετίζεται με τη συζήτηση του Ιάιτκχου-Ιαλέ και της Μητέρας, θα καταλάβεις γιατί αναφέρομαι τόσο πολύ στα όνειρα και γενικά στο ανθρώπινο υπο/α-συνείδητο. Οπότε δεν "κόλλησες" σε μια λεπτομέρεια αλλά έπιασες κάτι πολύ ουσιώδες για τη νοοτροπία του βιβλίου. Βλέπεις....το διάστημα και ο χρόνος ΔΕΝ είναι τα τελικά σύνορα στον κόσμο της Μυθαστρίας. ;) Eίναι μια αγαπημένη μου θεωρία αυτή που αφορά την "επαφή" με εξωγήινη νοημοσύνη και την ανεύρεση του "κοινού εδάφους" και έτσι την ενσωμάτωσα στην ιστορία.

 

Eννοείται πως έχω ενθουσιαστεί που σ'αρεσαν οι χαρακτήρες κλπ. Και πράγματι παρά την πίεση χρόνου που είχα, καμμια λεπτομέρεια, κανένα hint, κανένας χαρακτήρας δεν είναι άσχετος. Ούτε βέβαια κανένα sub-plot όπως π.χ. η εγκυμοσύνη της Οριάνα ή και τα.....δέκα μικροσκοπικά μαύρα γατάκια.

 

Και ναι, έχει και Γάτο μέσα!

[Nihilio]

Το διάβασα σε μία μέρα.

Πολύ καλή δουλειά, δίνει ένα πλούσιο υπόβαθρο για μια σειρά βιβλίων με τον ίδιο ήρωα. Η Μυθαστρία είναι (τι άλλο με τόση δουλειά που έχεις ρίξει) ένας πολύ πλούσιος και βαθύς κόσμος για τον οποίο θέλω να διαβάσω κι άλλες ιστορίες.

[Oberon]

Σιγά-σιγά θα ετοιμάσω και τον επόμενο τόμο. Ήδη είναι ψιλοέτοιμα δύο κεφάλαια. Έχω σχεδιάσει το βασικό "σκελετό" του 2ου τόμου που φτάνει ως το έτος 2062 περίπου, αλλά μάλλον θα αρχίσει να γράφεται μόνος του σχεδόν όπως συνέβη και με τον πρώτο τόμο, οπότε δεν ξέρω που και πως θα καταλήξει!

Ίσως βέβαια χρειαστώ πάλι κάποιο ισχυρό κίνητρο για να γράψω το 2ο βιβλίο. Ένα ακόμα nanowrimo ίσως....αργότερα? ;)

 

Πρώτα όμως θα κάνω ένα ξεσκόνισμα και γενικό editing στον πρώτο τόμο. Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από τότε που το έγραψα οπότε νομίζω πως μπορώ να το δω πιο "αντικειμενικά" και να διορθώσω τα κακώς κείμενα.

Edited August 22, 2006 by Dain

[Διγέλαδος]

Το άλλο κίνητρο που πρέπει να έχεις είναι ότι περιμένουν πιστοί αναγνώστες σου όπως εγώ ;) να το διαβάσουν. Και μάλιστα έχεις δυο μήνες γιατί τότε τελειώνω από τον Έβρο και σας έρχομαι κάτω!

[Oberon]

Ω είναι σίγουρο πως αυτό το κίνητρο είναι από τα σημαντικότερα, όπως ήταν άλλωστε και στον πρώτο τόμο!

 

Σε δυο μήνες περίπου θα τελειώνει και το 2o SFFnowrimo oπότε θα έχεις να διαβάσεις και τον 2ο τόμο του Τζον Κάδμου ολόκληρο (αν καταφέρω να τον ολοκληρώσω βέβαια).

 

Εδώ είχα ποστάρει τον πρόλογο από το δεύτερο τόμο, ο οποίος θα ξαναγραφτεί όμως.

 

Πάντως να μια γεύση τι θα περιέχει ο δεύτερος τόμος που σχεδιάζω στο νου μου για το SFFnowrimo:

 

 

V

E

R

Y

 

M

I

N

O

R

 

S

P

O

I

L

E

R

S

 

Τη μύηση του Τζον από τον Κάρλος και τη Συνοχηίδα.

Την αρχή του μίσους του Τζον για τη Μυθαστρία.

Το μεγάλο συμβούλιο της Μυθαστρίας και της Γαλαξιακης Συν-Πολιτείας για το θέμα της Γης.

Περισσότερα "όνειρα" του Τζον.

Τη σκοτεινή περίοδο των επόμενων 40 χρόνων περίπου.

Τη Σόλενάι, πρωταγωνίστρια στο 2ο τόμο και εξαιρετικά αλλόκοτο χαρακτήρα.

Την κατάρευση της Γήινης κοινωνίας πριν.....????

Κάμποσους νέους χαρακτήρες τόσο Μυθάστριους όσο και Γήινους.

 

Και άλλα διάφορα που βέβαια δεν μπορώ να πω γιατί θα ήταν χοντρο-spoilers. ;)

 

Σίγουρα θα είναι το πιο dark/cyberpunk βιβλίο στο μύθο του Τζον Κάδμου ώστε μετά την "κάθαρση" να ξεκινήσει το Μεγάλο Πανηγύρι της Μυθαστριακής "παράνοιας" για τα επόμενα 100000 χρόνια και η σειρά θα γίνει καθαρά science fantasy, στα βάθη του χρόνου και του γαλαξία. Και πέρα από αυτόν! Πολύ πέρα, ειδικά αν έχετε ακούσει για τον Great Attractor ένα άγνωστο "σώμα" κάπου 500.000.000 έτη φωτός μακριά, γύρω από το οποίο στρέφονται τα σμήνη των γαλαξιών, μεταξύ αυτών και το δικό μας γαλαξιακό "νησάκι".

 

Έχω ήδη κάνει έναν πολύ βασικό σκελετό για το τι θα συμβεί στους επόμενους 1000 αιώνες και πιο παλιά είχα γράψει τον επίλογο που βέβαια ουδείς έχει δει, και ο οποίος είναι ένας μονόλογος ουσιαστικά του Τζον (ποιανού????????) :tongue:

 

Οπότε έχει μέλλον, κυριολεκτικά, η σειρά. Αν γραφτεί βέβαια ποτέ....

Edited September 20, 2006 by Dain

[Neminefir]

Μόλις το τελείωσα Διονύση, και μπαίνω με την κεκτημένη ταχύτητα σε ελάχιστες παρατηρήσεις στο κατά το σύνολό του, πανέμορφο έργο σου.

 

Κάποια ελάχιστα ορθογραφικά στο πρώτο μισό, τα οποία δεν θα έπρεπε φυσιολογικά να ξεφύγουν από οποιοδήποτε spellchecker.

 

Επίσης, (θεώρησε το ιδιοτροπία μου αν θες), μου φάνηκε ότι είδα τη λέξη «μετείκασμα» πάρα πολλές φορές. Είναι ιδιαίτερη και σπάνια λέξη, και ίσως δεν περίμενα να τη δω πάνω από τρεις φορές σε τόσες λέξεις.

 

Η σύνταξη είναι γενικά ιδιαίτερα ταιριαστή στο ύφος του κειμένου και δεν θα προσποιηθώ ότι κατέχω τα ελληνικά καλύτερα από σένα (ειδικά αφού γράφω κυρίως στα αγγλικά?).

 

Ίσως για αυτό σε κάποιες φάσεις όπως το «ήδη ειδοθέν», προτιμούσα το D?j? vu, πιο πολύ γιατί είναι η έκφραση που ξέρει ο πιο πολύς κόσμος. Για παράδειγμα το Zeitgeist, μπορούσες επίσης να το μεταφράσεις ως κάτι αντίστοιχο αλλά δεν το έκανες (και εγώ θα προτιμούσα το γερμανικό όρο).

 

Πιστεύω πως ο χαρακτήρας του Κάδμου ήταν ο κύριος (και ο μόνος) χαρακτήρας με τον οποίο θα μπορούσε να ταυτιστεί ο αναγνώστης, ως (προσωρινός τουλάχιστον) κάτοικος του πλανήτη γη, φαινομενικά γραφικός και ασήμαντος αλλά συνάμα σημαντικός (δεν είναι πολύ ξεκάθαρο γιατί, ίσως όχι ακόμα).

 

Ειδικά οι Μυθάστριοι χαρακτήρες έχουν όλοι τη δική τους ιδιαίτερη ταυτότητα, παρόλο που (ίσως ενδόμυχα) περίμενα να είναι λίγο πιο ασύμβατοι και «παράξενοι» για τα ανθρώπινα δεδομένα, όχι στο πως τους έβλεπε ο Τζόνυ Κέι, αλλά στο πως περνούσαν στους αναγνώστες οι συζητήσεις και η διάδραση μεταξύ τους. Φαντάζομαι ότι ξέρεις καλύτερα γιατί τους έκανες έτσι, και ίσως συνδέονται βαθύτερα με το σύμπαν σου, οπότε επιφυλάσσομαι.

 

Τα ονόματα τα λάτρεψα πραγματικά...απίστευτα, υπέροχες συνθέσεις.

 

 

Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαμε επίσης να συζητήσουμε, για την πλοκή, τις εκπλήξεις της, και τις εικόνες που δημιουργεί το κείμενο, αλλά δεν νομίζω να χωράν εδώ.

 

Γενικά, θα μείνω στη λέξη «πανέμορφο» σαν χαρακτηρισμό.

 

Ευελπιστώ να σχολιάσεις το δικό μου κάποια στιγμή. Θα με ενδιέφερε πολύ η άποψη κάποιου με τόσο «συμπαντική συνείδηση»?

 

Αγαπημένη φράση:

 

«Δηλαδή προσπαθούν να κατεβάσουν τα αστέρια, επειδή θυμούνται πως κάποτε βρίσκονταν κοντά τους, αντί να προσπαθήσουν να ανέβουν προς τα άστρα οι ίδιοι»

 

 

 

Ορμάω στο δεύτερο και τα λέμε σύντομα, καλά ταξίδια...

Edited February 20, 2008 by Neminefir

[Oberon]

Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ και για αυτό το σχόλιο. Απόψε, όπως σου είπα και στο ΠΜ, θα ξεκινήσω και τη δική σου ιστορία.

 

Οι παρατηρήσεις σου ήταν εύστοχες και θα τις λάβω υπ΄όψη όταν κάνω το δεύτερο rewrite στην ιστορία (στη βιασύνη και σε ένα πρόβλημα με το Word, οφείλονται και κάμποσα ορθογραφικά λάθη μια που το κείμενο που έχω ανεβάσει εδώ είναι το ακατέργαστο αρχείο όπως ακριβώς το έγραψα για το nanowrimo).

 

Για το "deja vu" τώρα, προτίμησα την Ελληνική έκφραση από τη Γαλλική - παρόλο που στο κείμενο υπάρχουν λέξεις από 4-5 γλώσσες - και ίσως θα έπρεπε να μεταφράσω και το zeitgeist αλλά δεν ήξερα πως ακριβώς ώστε να ταιριάζει με το τεχνητό ον μέρος του ονόματος του οποίου είναι και το zeitgeist.

 

Σε κάποιο σημείο αναφέρω αν θυμάμαι καλά πως οι χαρακτήρες που "κλήθηκαν" να συμμετέχουν θα ήταν λίγο πολύ ανθρωποειδείς, μια που το όλο θέμα αφορά μια ανθρωποειδή φυλή. Πάντως αν και φαινομενικά ανθρώπινοι, μερικοί δεν είναι καθόλου έτσι, όπως ο ΜαγΑιτιοΓραμμιστής, η Μητέρα και η Φαινώ. Αλλά αυτά θα φανούν στη συνέχεια.

Στη Μυθαστρία οι εξωκόσμιοι χαρακτήρες είναι κυρίως Ανθρωποειδείς, Εξωανθρώπινοι και "Ιδεατοί", και αρκετοί έχουν χαρακτηριστικά από πάνω από μια τέτοια "κατηγορία" ενώ μεγάλη σημασία έχει η συνείδηση και συναίσθησή τους, περισσότερο ίσως από την εμφάνιση και την προσωπικότητά τους. Αν και εμφανώς "ανθρώπινοι" στη συμπεριφορά τους στο βιβλίο, αρκετοί από αυτούς είναι πολύ μακριά από έναν τυπικό άνθρωπο, κάτι που ελπίζω να φανεί αργότερα σε άλλα βιβλία του Κάδμου και σε άλλες ιστορίες.

 

Σ'ευχαριστώ και για τα καλά λόγια για τα ονόματα. Η ονοματοποιία είναι κάτι που μ'αρέσει πολύ, γι'αυτό και τα ονόματα χαρακτήρων, τοποθεσιών κλπ, τα προσέχω πολύ. Αρκετά από αυτά μου έρχονται σαν "φλασιές" σε άσχετες στιγμές (ειδικά τη νύχτα όταν ακούω μουσική) και αν μ'αρέσουν σιγά-σιγά χτίζω ένα χαρακτήρα γύρω τους. ΆΛλες φορές πάλι γίνεται το ανάποδο. Πρώτα έχω την εικόνα ενός χαρακτήρα και μετά μου έρχεται το όνομα.

Σπανίως και που, κάποιο όνομα το βλέπω στον ύπνο μου για πρώτη φορά, όπως π.χ. με τη Φαινώ, σε κάποιο από τα "lucid dreams" που έχω κατά καιρούς...

Edited February 21, 2008 by Dain