danny Posted January 9, 2006 Share Posted January 9, 2006 Ας ανοίξουμε ένα topic και γι'αυτόν τον κύριο! Έχουμε και λέμε: 8,5 Hugo, 3 Nebula, Bram Stoker award, Edgar Allan Poe award, κτλ (γράφει κυρίως short stories). Είναι πραγματικά απίστευτος, αλλά δυστυχώς δεν έχουν μεταφραστεί πολλά διηγήματά του στα ελληνικά. Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής αριστουργήματα: I have no mouth and I must scream, The Deathbird, A boy and his dog, Paingod, "Repent Harlequin", said the Tick-Tock man. Ο τρόπος του είναι άμεσος, κατευθείαν στο κόκαλο, σχεδόν κάφρος! Ποια η γνώμη σας; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted January 9, 2006 Share Posted January 9, 2006 Δε είναι απλά θεός... είναι ημίθεος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted January 9, 2006 Share Posted January 9, 2006 Επίσης και τα Jeffty is five, Adrift Just Off the Islets of Langerhans: Latitude 38° 54' N, Longitude 77° 00' 13" W, The Prowler in the City at the Edge of the World κ.ά. Και μην ξεχνάμε την δουλειά του ως ανθολόγος με την περίφημη ανθολογία Dangerous Visions που συγκέντρωσε διηγήματα από τα μεγαλύτερα ονόματα των 60s και των 70s και θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ιστορία της ΕΦ. Πέρα από το στυλ του, πάντα οι ιστορίες του με έκαναν να σκέφτομαι "τον άτιμο, πως το σκέφτηκε αυτό τώρα;" Έχει καταπληκτικές ιδέες, οι οποίες μάλιστα δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν μόνο ως ΕΦ. Στο Jeffty is five πχ, μια εκπληκτική γλυκόπικρη ιστορία, υπάρχει ένα παιδάκι που όχι μόνο παραμένει συνεχώς 5 χρονών, αλλά υπό την παρουσία του όλα τα μέσα (ραδιόφωνο, τηλεόραση, κινηματογράφος, περιοδικά) βρίσκονται στην εποχή όπου πρωτοήταν 5 χρονών! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sitronella Posted January 10, 2006 Share Posted January 10, 2006 Από αυτά που αναφέρατε έχω διαβάει το I have no mouth and I must scream, το "Repent Harlequin", said the Tick-Tock man και το Jeffty is five. Το I have no mouth and I must scream, το οποίο έχει μεταφραστεί στα ελληνικά ως: δεν έχω στόμα και πρέπει να ουρλιάξω, είναι το πιο τρομακτικό βιβλίο που έχω διαβάσει. Τι Κινγκ και αηδίες. Ο άνθρωπος μέσα σε 70 μόνο σελίδες καταφέρνει να δημιουργήσει μια εξαιρετικά εφιαλτική ατμόσφαιρα. Το Jeffty is five μου άρεσε αρκετά, ενώ το "Repent Harlequin", said the Tick-Tock man, παρότι έχει κερδίσει και το Nebula και το Hugo, θυμάμαι πως μου είχε αφήσει ανάμεικτα συναισθήματα. Ίσως να πρέπει να το ξαναδιαβάσω... Εκτός από αυτά, έχει γράψει για πάρα πολλές σειρές ΕΦ στην τηλεόραση, ανάμεσα στις οποίες το Σταρ Τρεκ και το Babylon 5. Στο Babylon 5 μάλιστα έχει εμφανιστεί κιόλας (αν θυμάμαι καλα σε κάποιο από τα πρώτα επισόδεια η Ιβάνοβα διαβάζει τη "βιογραφία του Harlan Elison - βιβλίο που δεν υπάρχει πραγματικά)! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
danny Posted January 10, 2006 Author Share Posted January 10, 2006 (edited) Αυτή είναι η μαγκιά του! Μέσα σε λιγοστές σελίδες φτιάχνει μια ολοκληρωμένη ιστορία και στο τέλος σου τη λεεί άσχημα! Θυμάται κανείς πως τελειώνει το A boy and his dog? Μπρρρ... Αυτόν τον καιρό περιμένω από το amazon έναν τόμο (1250 σελίδες περίπου) που ονομάζεται the essential ellison κι έχει σχεδόν τα πάντα! Edited January 10, 2006 by danny Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted January 23, 2006 Share Posted January 23, 2006 Παράγγειλα 2-3 βιβλία του Ellison (SPAM - ΕΛ-Λισον) από ελευθερουδάκη (SPAM - ΕΛ-Λευτερουδάκης), αλλά δεν έχουν έρθει ακόμα. Το ξέρετε πως το I have no mouth and I must scream έχει γίνει PC game με τον ίδιο τον Harlan Ellison να κάνει την φωνή του υπολογιστή ΑΜ; (Το έχω ) Επίσης ο κύριος Ellison ήταν είχε μπλεχτεί στην παραγωγή του Babylon 5, δίνοντας συμβουλές στον JMS για το σενάριο! Respect! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 23, 2006 Share Posted January 23, 2006 To ήξερα ότι το I have no mouth and I must scream ήταν βιβλίο, αλλά ούτε το είχα παίξει ούτε το είχα διαβάσει, αν και θα ήθελα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
danny Posted January 26, 2006 Author Share Posted January 26, 2006 (edited) Το game δε μου πολυάρεσε αν και γουστάρω πολύ τα adventures. Ίσως έφταιγε το ότι το έπαιξα πρόσφατα κι όχι το '96 που βγήκε (αν δεν κάνω λάθος) ;) Πάντως, ο Ellison ως ΑΜ ήταν όλα τα λεφτά! Edited January 26, 2006 by danny Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BunnyDee Posted March 29, 2006 Share Posted March 29, 2006 Ο Ellison ειναι ο συγγραφεας που πραγματικα "λατρευω να μισω"... Με το φιλο μου, του οποιου ειναι ο αγαπημενος συγγραφεας ΕΦ μαζι με καποιους τou "Golden Age", εχουμε συχνα και για ωρες συζητησεις για το "ποσο μαλακας ειναι" (λεω εγω) και "ποσο θεος ειναι" (λεει αυτος). Στην πραγματικοτητα, λατρευω και την persona του και τα γραπτα του, αλλα λατρευω ακομα περισσοτερο να του "βγαζω γλωσσα"... Η βλακεια ειναι οτι εδω UK δεν ειναι καθολου γνωστος σε σχεση με αλλους, ειναι αθλος να βρεις βιβλιο του, και τα περισσοτερα τα ειχαμε παραγγειλει απο amazon αμερικης, κι ενα που βρηκαμε καπου καταχωνιασμενο σε ενα second hand βιβλιοπωλειο... Το θεωρω μεγιστο κριμα αυτο... Και ναι, το I Have No Mouth... το παιχνιδι το ευχαριστηθηκα πολυ οταν το ειχα παιξει, με ολα τα τελη κιολας... Και ι ιστορια ηταν απιστευτη. Το A Boy And His Dog ειχε βγει παλιαααα σε ταινια, μου ειχε βγει η πιστη πριν καποια χρονια να την βρω επειδη ο ιδιος ο Harlan ειχε πει οτι του αρεσε οπως το εκαναν... Και οντως για την εποχη της ηταν γλυκια. Και ναι ρε παιδια... ο Jeffty... ω, ο Jeffty... Αν και πραγματικα, δε ξερω αν μπορω να ξεχωρισω "αγαπημενες μου ιστοριες" του... Νομιζω πως πανω-κατω οποια και να αναφερετε θα κουναω πανω-κατω το κεφαλι μου σαν εκεινα τα σκυλακια-μπιμπελο που βαζουν στο μπροστα μερος του αμαξιου τους ;) Τι να πω για το "κακο παιδι" της sci fi... Ειναι απιθανος! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 7, 2006 Share Posted October 7, 2006 Το τελευταίο πάντως "κατόρθωμα" του κυρίου δεν ήταν και τόσο... θεϊκό http://www.edrants.com/?p=4188 http://sukumus.blogspot.com/ http://www.writingandsnacks.com/blog/2006/...id-what_29.html Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted October 7, 2006 Share Posted October 7, 2006 (edited) Ναι, είναι καλός συγγραφέας (αν και ποτέ από τους πρώτους που προτιμώ). Υποθέτω πως αφού είναι τέτοιο όνομα, και όντας η αντίληψη των ανθρώπων ανάλογη με το όνομα, ότι κάνει θεωρείται απλά εκκεντρικό. Αν βέβαια αυτό που έκανε το έκανε κάποιος που δεν έχει σαν ασπίδα τη φήμη του...κυρίου Έλλισον, θα τον στόλιζαν με πολλά άλλα κοσμητικά επίθετα, από τα οποία θα έλειπε το "εκκεντρικός". Δεν είναι ο μόνος πάντως. Και σίγουρα το φαινόμενο αυτό δεν περιορίζεται σε ξένες χώρες. το βλέπουμε και εδώ στην Ελλάδα. Τραγουδιστές, ηθοποιοί, πολιτικοί ακόμα και πρόεδροι...συλλόγων, θεωρούν εαυτούς απυρόβλητους γενικώς. Το σύνδρομο του "ξέρεις ποιος είμαι εγώ?" Edited October 7, 2006 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted October 7, 2006 Share Posted October 7, 2006 Είχε τσακωθεί και με τους δημιουργούς του Penny Arcade σε ένα convention νομίζω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted June 2, 2011 Share Posted June 2, 2011 Στα conventions λενε παει για τη βολτα,τα λεφτα και τις γκομενες.Εχει πει πολλες φορες οτι δεν του αρεσει το fandom κτλ.Και γενικα παντα μιλαει υπερβολικα εξω απο τα δοντια οποτε ειτε θα τον πεις ντομπρο και μαγκα ειτε θα τον πεις αγενη και δεν ξερω γω τι αλλο. Περα απο το χαρακτηρα ομως ειναι μεγαλη μορφη στο χωρο.Το Ο πενταχρονος Τζεφτι πχ ειναι ενα εκπληκτικο διηγημα που σε καμια περιπτωση δεν θα μαντευε κανενας οτι γραφτηκε απο τον πιο αθυροστομο επιθετικο συγγραφεα του ειδους.Ακομη και Ο εξολοθρευτης εχει προκυψει απο δικες του ιδεες,μαλιστα ειχε παει στα δικαστηρια για αυτο το λογο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted June 2, 2011 Share Posted June 2, 2011 Και πλέον έχει κάνει trademark το όνομα του: Harlan Ellison® Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted March 25, 2014 Share Posted March 25, 2014 Διάβασα την ανθολογία Το Πουλί του Θανάτου από τις εκδόσεις Άγνωστη Καντάθ. Η συλλογή περιέχει 19 διηγήματα και τα περισσότερα έχουν να κάνουν με τον Θεό και τις διάφορες μορφές που μπορούν να έχουν οι θεοί της εποχής μας. Αρκεί η ανάγνωση της ομώνυμης ιστορίας για να καταλάβει κανείς πόσο σπουδαίος συγγραφέας είναι ο Ellison. Πρωτότυπες ιδέες, εξαιρετική γραφή αλλά κάποιες φορές το παρακάνει με την εκζήτηση με αποτέλεσμα κάποια -ευτυχώς λίγα- διηγήματα να αποτελούν στην ουσία απλές ασκήσεις ύφους ή να διολισθαίνουν προς την παπαριά. Η μετάφραση καλή αλλά θα έπρεπε να υπάρχει και μια εισαγωγή στη ζωή και το έργο του συγγραφέα. Απαραίτητο ανάγνωσμα σε γενικές γραμμές. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 25, 2014 Share Posted October 25, 2014 (edited) Είπα να διαβάσω για το πρότζεκτ 26 εφ βιβλία για το 2014 και συγκεκριμένα για το γράμμα E τον μεγάλο και τρανό Χάρλαν Έλισον. Διάλεξα ένα μικρό βιβλιαράκι με τρία διηγήματα του που κυκλοφόρησε πριν καμιά εικοσαριά χρόνια από τις εκδόσεις Παρά Πέντε, για να δω επιτέλους γιατί τόση φασαρία γύρω από το όνομα του. Αξίζει όλα αυτά τα βραβεία και τον ντόρο; Ε, λοιπόν, τ'αξίζει και με το παραπάνω. Πρώτα-πρώτα ο τίτλος της συλλογής: Ο πεντάχρονος Τζέφτη. Εκτός από το ομώνυμο, περιέχει το διήγημα Η όμορφη Μάγκι των ασημένιων νομισμάτων και το διήγημα Ένα παιδί κι ο σκύλος του, στο οποίο βασίστηκε και η ταινία του 1975. Δεν θα γράψω περίληψη για το κάθε διήγημα, γιατί νομίζω ότι το καλύτερο για κάποιον είναι να τα διαβάσει δίχως να ξέρει με τι έχει να κάνει, να είναι δηλαδή πλήρως ανυποψίαστος γι'αυτά που τον περιμένουν. Και τον περιμένουν πολλά: Πρωτοτυπία, βία, σκληρή γραφή, δράση, ανεπτυγμένοι χαρακτήρες, τρομερή ατμόσφαιρα. Κι ενώ το ένα διήγημα έχει μια έντονη νοσταλγική και μελαγχολική διάθεση (Ο πεντάχρονος Τζέφτη), το άλλο έχει βία, μπόλικο βρισίδι και έντονες περιγραφές ενός παρακμιακού κόσμου (Ένα παιδί κι ο σκύλος του). Η γραφή στο κάθε διήγημα έχει διαφορετικό ύφος και σκοπό, κάτι που δείχνει την άνεση του συγγραφέα στο να κάνει την κάθε ιστορία ξεχωριστή. Η γραφή γενικά είναι καταπληκτική, στιβαρή, και συνάμα ευκολοδιάβαστη, δεν σε κουράζει καθόλου. Αυτά τα λίγα είχα να πω, πρόκειται για τρία εξαιρετικά διηγήματα, διαμάντια της επιστημονικής φαντασίας, που κάθε φαν του είδους οφείλει και πρέπει να διαβάσει, έστω και μια φορά στην ζωή του. Ας βάλω κι ένα βαθμό για το κάθε διήγημα: *Ο πεντάχρονος Τζέφτη: 10/10 *Η όμορφη Μάγκι των ασημένιων νομισμάτων: 9.5/10 *Ένα παιδί κι ο σκύλος του: 9/10 Edited October 25, 2014 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 25, 2014 Share Posted October 25, 2014 Παρόλο που δε θα τον έβαζα στους καλύτερους, κυρίως γιατί πολλά του δεν τα καταλαβαίνω καθόλου και γιατί είχα βρει μια ανθολογία παλιών του διηγημάτων που ήταν χάλια, για το Jeffty is five θα συμφωνήσω απολύτως, είναι εξαιρετικό (αν και, αν είναι δυνατόν, μόνο ένας Αμερικάνος θα νοσταλγούσε τη δεκαετία του 1940. Καλά το '30 ή το '50, αλλά για να νοσταλγείς το '40 πρέπει να είσαι στον κόσμο σου, όπως είναι πολύ περισσότερο οι Αμερικάνοι, συγκριτικά με τους Ευρωπαίους). Πολύ καλή και η "Μάγκι", ειδικά επειδή μια τέτοια ιδέα χρειάζεται πολύ καλό γράψιμο για να μη γίνει έστω και λιγάκι γελοία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted February 12, 2015 Share Posted February 12, 2015 Μόλις τελείωσα τη συλλογή διηγημάτων Ο Πεντάχρονος Τζέφτη από τη σειρά In Orbit, και είπα να ρίξω και εγώ ένα σχόλιο. Τα λέει και πιο πάνω o Blade οπότε... Ο Πεντάχρονο Τζέφτη: Φοβερή ιδέα, έπαθα μια μικρή κατάθλιψη (9,5/10) Η Όμορφη Μάγκι των Ασημένιων Νομισμάτων: Καλό, αλλά όχι ισάξιο των υπολοίπων. Και πάλι όμως δυνατό (8,5/10) Ένα Αγόρι και ο Σκύλος του: Τέλειο. Απλά. (10/10) Γενικά, πάρα πολύ καλές εντυπώσεις. Άσε που το πήρα 1,5 ευρώ από παζάρι. Ωραίος ο Έλισον, έχω και το I have no mouth, το οποίο περιμένω να είναι τέλειο. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted February 13, 2015 Share Posted February 13, 2015 Είχα διαβάσει πριν από καιρό το I have no mouth and I must scream, με αφορμή το παιχνίδι. Αρκετά ωραίο διήγημα μου φάνηκε, σκοτεινό και ανατριχιαστικό. Το μόνο που με "ενόχλησε" είναι η απόλυτη σεξοποίηση της γυναίκας, που από μόνο του δεν θα με ενοχλούσε σε ένα κείμενο, αλλά διάβασα πως είναι το στυλ του να της σεξοποιεί σε κάθε του κείμενο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted March 8, 2015 Share Posted March 8, 2015 Τελείωσα προχθές τη συλλογή I have no mouth and I must scream η οποία δυστυχώς δε με ικανοποίησε όσο περίμενα. Το ομώνυμο διήγημα είνα ΚΑ-ΤΑ-ΠΛ-ΚΤΙ-ΚΟ. Επίσης το Delusions of a Dragonslayer και το World of the Myth ήταν πολύ ωραία. Τα υπόλοιπα όμως, ήταν κάπως χλιαρά. Και μόνο για το I have no mouth and I must scream πάντως, αξίζει να διαβαστεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted August 16, 2015 Share Posted August 16, 2015 Ειχα και γω την πρωτη μου επαφη με τον Κυριο Ελλισον διαβαζοντας τα Ο πενταχρονος Τζεφτη και Η ομορφη Μαγκυ των ασημενιων δολαριων.Και τα δυο διηγηματα σαν ιδεες μου φανηκαν αρκετα "παραξενα" ομως η γραφη του τα αναδεικνύει και τα κανει να σου αρεσουν και να σου αφηνουν και μια γλυκοπικρη γευση στο τελος.Επισης ολες αυτες οι αναφορες σε εκπομπες,βιβλια,τραγουδια κτλ. αν και μου θυμισαν Stephen King μου αρεσαν γιατι προσεδιδαν μια νοσταλγια στα διηγηματα. Γραφει καλα λοιπον ο φιλος μας ο Χαρλαν γι αυτο θα τον ξανατιμησω στο μελλον διαβαζοντας κατι δικο του. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted December 6, 2015 Share Posted December 6, 2015 Διαβασα και αλλες 2 ιστοριες του Ελλισον,Το πουλι του θανατου και το Δεν εχω στομα και πρεπει να ουρλιαξω.Η γνωμη μου παραμενει ιδια,οι ιδεες του παραμενουν πρωτοποριακες και περιπλοκες,απορω που τις σκεφτεται!Η γραφη του ειναι αμεση αλλα και γλαφυρη ταυτοχρονα.Δεν εχω αποφασισει ακομα αν μου αρεσει η οχι βεβαια καθως θεωρω οτι η θεματολογια του ειναι αρκετα περιπλοκη για τα δικα μου γουστα,σιγουρα ομως απολαμβανεις τα κειμενα του σαν εμπειρια. 7,5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 1, 2016 Share Posted May 1, 2016 (edited) Διάβασα ''Το Πουλί του Θανάτου'' που συνιστά τον πρώτο μου Χάρλαν Έλλισον. Και δεν μπορώ να αποφασίσω αν μου άρεσε ή όχι. Τα διηγήματα του πρωτότυπα και αιρετικά, μου θύμισαν αμυδρά Κλάιβ Μπάρκερ και ''Βιβλία του Αίματος''. Διαβάζοντας τον καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι το ασυνήθιστο, το πρωτοποριακό. Ακόμη και αν είναι κάποιος βετεράνος των μικρών ιστοριών, το ύφος, η θεματολογία του και ο τρόπος που σερβίρει στον αναγνώστη αυτά που θέλει να πει, δεν είναι κάτι που εύκολα συναντά κανείς κάθε μέρα. ''Το Κλαψούρισμα των Δαρμένων Σκυλιών'' μας δείχνει το πραγματικό πρόσωπο που επιμελημένα κρύβουν οι αδηφάγες τσιμεντουπόλεις του σήμερα. Το ''Στον Επαρχιακό Δρόμο με την Υπέροχη Θέα'' ενδείκνυται για τους πορωμένους λάτρεις των αγώνων αυτοκινήτου, ενώ το ''Αλίμονο στους μη Έχοντες Πίστη'' μας ξαναφέρνει στο νου ένα μισοξεχασμένο πλάσμα της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας. Δυνατός ο ''Βασιλίσκος'' ενώ το ίδιο καλό όπως όταν το πρωτοδιάβασα αποδείχθηκε ''Το Πρόσωπο της Έλεν Μπουρνάου''. Μία γυναίκα πανώριας ομορφιάς που όσοι κάνουν το λάθος να μπλέξουν στα δίχτυα της, καλούνται να πληρώσουν το οδυνηρό τίμημα. Ανώτερη όλων ''Η Ομορφούλα Μάγκι που είχε Κέρματα στη Θέση των Ματιών''. Κανένα έλεος για τους άπληστους, το μέτρο είναι το παν Ήταν και άλλες οι αξιόλογες, όπως επίσης και δύο- τρεις που με άφησαν αδιάφορο. Όπως όμως είπα και παρ' όλη την δεδομένη ποιότητα της συλλογής, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι μου άρεσε. Με εκφράζει η άποψη του volyros πιο πάνω μιας και έχουμε να κάνουμε μ' ένα βιβλίο ορισμό αυτού που λέμε ''όχι για όλους''. Θα περιμένω να περάσει καιρός για να το ξεχάσω (αν γίνεται δηλαδή να ξεχαστεί μία τέτοια εμπειρία) και θα το ξαναπιάσω σίγουρα κάποια στιγμή. Edited May 1, 2016 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted September 26, 2020 Share Posted September 26, 2020 (edited) I have no mouth and I must scream Διάβασα αυτή την ενδιαφέρουσα συλλογή ιστοριών του συγκεκριμένου συγγραφέα. Δεν μου άρεσαν όλες οι ιστορίες, ειδικά η προτελευταία υπό τον τίτλο Delusion for Dragonslayer. Επίσης, σε κάθε σχεδόν ιστορία έβλεπα κάποια στοιχεία μισογυνισμού. Από την άλλη, είναι αναμφισβήτητο ότι όλες οι ιστορίες είναι πρωτότυπες. Αγαπημένες μου ήταν οι Big Sam Was My Friend και Pretty Maggie Moneyeyes. Η πρώτη και η πιο γνωστή του ιστορία, που είναι και ο τίτλος του βιβλίου, ήταν ένα ωραίο διήγημα με, ίσως, αλληγορική σημασία. Edited September 26, 2020 by Spyrex 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted September 10, 2021 Share Posted September 10, 2021 (edited) Δεν έχω στόμα, και πρέπει να ουρλιάξω Δύο από τα αντιπροσωπευτικά διηγήματα του συγγραφέα. Βασίζονται στο μοτίβο του περιορισμού που βιώνει ο εκάστοτε ήρωας, με υπαιτιότητα το σύγχρονο αστικό περιβάλλον και η επίδραση που ασκεί σε αυτό η ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Ο Ελισον με βάση αυτό, κέρδισε τη φήμη του οικολόγου. Edited September 11, 2021 by Spark Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.