Jump to content

Σκατολογία...


Βάρδος
 Share

Recommended Posts

Χρησιμοποιείτε βρισιές στις ιστορίες που γράφετε, ή όχι; Ή μήπως μόνο ορισμένες βρισιές; Γιατί;

 

Γενικά, συζητήστε για το θέμα τού να γράφει κανείς βρισιές μέσα σε ένα λογοτεχνικό κείμενο.

Link to comment
Share on other sites

Γενικά τις αποφεύγω. Δε μου κάθονται πάντα καλά, τουλάχιστον όχι το χοντρό βρισίδι. Δεν είναι ότι το πιο ρεαλιστικό βέβαια, αλλά η λογοτεχνεία δεν έχει παρά ψευδαίσθηση ρεαλισμού

Link to comment
Share on other sites

Καλές είναι, ιδίως για να προσδώσουν μάγκικο ύφος ή έμφαση στα λεγόμενα, αρκεί να μην το παραγαμάς, όπως ο κύριος Mieville (στο The Scar, κυρίως):

 

"Hello fucker! What the fuck are you doing?"

"For Jabber's sake! I'm digging a fucking hole!"

"No shit!"

"No, I'm tellin' the fuckin' truth!"

 

Εντάξει, αυτός το παρακάνει πολλές φορές.

 

Εγώ τις χρησιμοποιώ αρκετές φορές, αλλά προσπαθώ αυτή η χρήση να είναι με φειδώ.

Link to comment
Share on other sites

Για μένα πάντως αυτή είναι πολύ εύκολη ερώτηση;

 

Οπουδήποτε θα έβριζε ένας συγκεκριμένος χαρακτήρας. Καλό θα είναι σε αντίθεση με αυτό που κάνουν πολλοί συγγραφείς (όπως ο Erikson) ο κάθε χαρακτήρας να μην χρησιμοποιεί ακριβώς τις ίδιες βρισιές με τον άλλον.. χτυπάει άσχημα, γιατί αν το πάρουμε στην αληθινή ζωή, μόνο άτομα από τον ίδιο κύκλο/παρέα συνηθίζουν να χρησιμοποιούν πολλές ίδιες βρισιές.

Link to comment
Share on other sites

Έχω έναν παράξενο τρόπο να γράφω διαλόγους. Επειδή θέλω να είναι όσο το δυνατόν πιο πιστευτοί, υποδύομαι τους ρόλους διαβαζοντας φωναχτά. Αν μου ξεφύγει κανένα καντήλι, το γράφω. Γενικά δεν έχω πρόβλημα με τις βρισιές. Το ξεπέρασα κάπου στο δημοτικό

Link to comment
Share on other sites

Χρησιμοποιω!Βεβεα εξαρταται κι απο το εκιμενο αλλα αν μπορω να το δικαιολογησω θα βαλω.

Κρινω κυριως απο προσωπικη εμπειρια.Στην παρεα μου βριζουμε.Οταν μιλαω με μεγαλους-στη δουλεια κτλ δεν βριζω.

Προσπαθω να το περιορισω εκει που πρεπει και ταιριαζει.Και βεβαια να μη μιλανε ακριβως ιδια ολοι-οπως ανεφεραν.

Link to comment
Share on other sites

αρκετες φορες...

μου αρέσει οι διάλογοι να είναι ρεαλιστικοί.

Πολύ παλια ειχα γράψει και μερικές ιστορίες στο στυλ του Μπουκόβσκι, εντελώς κάφρικες, και υπερ-ρεαλιστικές, αλλα οι ήρωες που φτιάχνω τώρα δεν είναι τόσο "χαμέτυποι" (οχι πως αν καποιος τετοιος κολλάει σε κάποια ιστορία θα τον αποφυγω)... είναι απλά κανονικοι ανθρωποι, και μιλάνε σαν κανονικοι ανθρωποι, άρα βριζουν κι ολας σαν κανονικοι ανθρωποι.

Link to comment
Share on other sites

Είναι έξυπνο το να δίνεις χαρακτήρα ακόμα και από τις βρισιές... Ας πούμε, θα βρίσει, θα καταραστεί, ή θα βλαστημίσει; Πόσο τον επηρεάζει στις εκφρασιολογικές του προτιμήσεις ο κοινωνικός του περίγυρος; Υπάρχει κάποιο άλλο πολιτιστικό υπόβαθρο στη βρισιά; Βρίζει φανερά ή κρυφά;

Link to comment
Share on other sites

Η σκατολογία αναφέρεται σε βρισιές όπως, "σκατά", "σκατομαλάκα", "μωρή κουράδα" κτλ και στην ελληνική γλώσσα είναι άκρως εμμετική.

 

Στα αγγλικά "shit", "dipshit", "you little shit" είναι πιο χαλαρή.

 

Στα Γαλλικά πάλι δεν προκαλεί απολύτως καμία εντύπωση. Οι λέξεις "πουτάνα" και "σκατά" (και η φράση "πουτάνα του σκατού") είναι πιο συχνές στην ομιλούμενη γλώσσα και από τα άρθρα.

 

Στα ελληνικά καλή θα ήταν λίγη φειδώ στη σκατολογία. Και βέβαια αυτό δεν είναι λογοτεχνία σε καμιά περίπτωση.

 

Για τις βρισιές γενικότερα πρέπει να ξέρεις να τις χρησιμοποιείς. Είναι εύκολο να βρίζεις χαριτωμένα με τις βρισιές να είναι στοιχείο της καθημερινής γλώσσας. Τι γίνεται όμως όταν υπάρχει ένταση, ειρωνία ή οργή πίσω από τη βρισιά; Πόσοι μπορούν να το κάνουν καλά αυτό;

Link to comment
Share on other sites

Αν ο χαρακτήρας βρίζει, τότε το κείμενο θα έχει βρισιές. Δεν έχω γράψει τίποτα ακόμα στο οποίο να χρειάστηκε κάποιος χαρακτήρας που να βρίζει, αλλά π.χ. σε ένα sci fi σενάριο που έχω στο μυαλό μου, μερικοί θα βρίζουν αβέρτα.

 

Είναι καθαρά θέμα κόσμου, ιδέας και χαρακτήρων. Δεν έχω πρόβλημα με τις βρισιές στη λογοτεχνία αν είναι σωστά τοποθετημένες, κι αν δεν βρίζουν όλοι οι χαρακτήρες απλώς επειδή ο συγγραφέας νομίζει πως έτσι θα γίνει cool - εκτός βέβαια αν το βρισίδι ταιριάζει σε όλους τους χαρακτήρες.

 

Πάντως το προσωπικό μου γούστο γέρνει προς στις έξυπνες, πνευματώδεις προσβολές παρά στο "fuck you you fucking fuck" ή στο "γαμιέσαι παλιοκαριόλη μαλάκα". Υπάρχουν πάντως συγγραφείς που βρίζουν με τέχνη. Γενικά νομίζω πως οι βρισιές μπαίνουν στην ίδια κατηγορία με την ωμή βία, αν και η ωμή βία είναι πάντα ένα βήμα πιο κοντά στο elegance.

 

Αυτό μάλλον θα ακούστηκε τρελλό. Εννοώ πως μπορείς πιο εύκολα να "ζωγραφίσεις" με τη βία, παρά με τα βρισίδια. Αυτοί που το καταφέρνουν και με τα βρισίδια είναι εξαιρετικά καλοί! Γενικά θέλει ένα ιδιαίτερο mindset το θέμα βία-σκατολογία-χυδαιότητα (τα έβαλα με τη σειρά που θα δυσκόλευαν εμένα σαν συγγραφέα, το πρώτο ελάχιστα-καθόλου, το δεύτερο λιγάκι, το τρίτο αρκετά).

Edited by Nienna
Link to comment
Share on other sites

Γενικά το αποφεύγω. Και αυτό μέσα στο πλαίσιο της όποιας "εξιδανίκευσης" που έχουν τα κείμενά μου. Ίσως δεν γράφω τόσο ρεαλιστικά για να βάλω και βρισιές μέσα.

 

Αυτά...

Link to comment
Share on other sites

Χμμ..εγω συνήθως ακολουθώ μία από τις δύο παρακάτω οδούς: είτε γράφω "έβρισε", "κατάστηκε", "βλαστήμισε" κτλ αλλά δε λέω τι ακριβώς είπε, είτε επινοώ βρισιές (ή σκαλίζω τη μνήμη μου να βρω υπάρχουσες :p ) που να μου αρέσουνε ηχητικά.

 

Μου είναι εξαιρετικά δυσκολο να βρίσω μέσα σε κείμενο, κανονικά, και το θεωρώ αρκετά αστείο, αφού κανονικά είμαι αρκετά αρθυρόστομη και δε με ενοχλέι όταν το βρίσκω αλλού, όταν είναι χρησιμοποιημένο σωστά.

Link to comment
Share on other sites

Χρησιμοποιώ βρισιές, ανάλογα με την περίπτωση. Οι χαρακτήρες μου βρίζουν όταν πιστεύω ότι θα έβριζε κι ένας κανονικός άνθρωπος, και πάντα σύμφωνα με τον... χαρακτήρα τους. Άλλοι άνθρωποι βρίζουν περισσότερο, άλλοι λιγότερο κτλ.

 

Όταν γράφω για φανταστικούς κόσμους, χρησιμοποιώ και πραγματικές βρισιές και φανταστικές, φτιαγμένες ώστε να ταιριάζουν στον κόσμο. Επίσης, ορισμένες λέξεις, όπως "μαλάκας", που θα έλεγε ο καθημερινός Έλληνας δεν τις χρησιμοποιώ για χαρακτήρες σε άλλους κόσμους, γιατί δε μου ταιριάζει. Όταν γράφω όμως για τη σύγχρονη Ελλάδα, τότε τις χρησιμοποιώ (ή αν πιστεύω ότι στο φανταστικό κόσμο που γράφω ταιριάζουν). Κατά τα άλλα, υπάρχουν και πιο βαριές βρισιές, όπως "γαμημένος", που τις χρησιμοποιώ σε φανταστικούς κόσμους, γιατί πιστεύω ότι ταιριάζουν πάντου. Όμως δεν τις χρησιμοποιώ συχνά, παρά μόνο όταν θέλω να δείξω κάτι συγκεκριμένο.

 

(Ναι, αυτό το post είναι λίγο άνω κάτω. Είμαι κουρασμένος, και δεν έχω πολλή όρεξη. :coffee-reading: )

Link to comment
Share on other sites

Γενικά γράφω όπως μιλάω. Όπως θα πω εγώ "κοίτα ένα μαλάκα άνθρωπο", θα το πει και κάποιος χαρακτήρας μου. Αυτό όταν γράφω σύγχρονο και εφόσον ο ίδιος ο χαρακτήρας το σηκώνει. Σε φάνταζυ προτιμώ να βάζω μαλακές βρισιές ή να εφευρίσκω βρισιές. Σε εποχής, οι βρισιές είναι out of the question.

 

Ότι ένα καλό γραπτό μπινελίκι μ' αρέσει, είναι γεγονός. Απολαμβάνω τη γραφή του σαν να γεύομαι τον ήχο του.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..