Jump to content

Οι Βάλτοι


Βάρδος

Recommended Posts

Όνομα Συγγραφέα: Εμείς

Είδος: Φαντασία με Εξερευνητές

Βία; Ναι

Σεξ; Υπαινιγμοί.

Αριθμός Λέξεων: Ξέρω γω;

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Αυτή η ιστορία αποτελεί μικρό μέρος μιας άλλης μεγαλύτερης ιστορίας που γράφω τώρα. Αλλά μπορεί να διαβαστεί και από μόνη της τελείως. Είναι αυτοτελής. Ο κανονικός τίτλος δεν είναι "Οι Βάλτοι", αλλά "Στιγμές από το Παρελθόν". Τούτος ο τίτλος, όμως, έχει νόημα μόνο μέσα στην μεγαλύτερη ιστορία που γράφω. Πριν διαβάσετε τους Βάλτους, ίσως να θέλετε να ρίξετε μια ματιά εδώ και εδώ. (Heiron, αναμένω τα άθλιά σου σχόλια. :Ρ j/k)

 

 

 

Διόρθωσα και το link, heiron. ;)

Loorthil.doc

Edited by Bardos
Link to comment
Share on other sites

Παρε ενα σχολιο πριν διαβασω την ιστορια:

 

Εχεις βαλει δυο λινκ για την περικοκλαδα!Υποτιθεται το ενα θα ηταν για την παθηση που προκαλει...

Link to comment
Share on other sites

Τη διάβασα. Αξιόλογες παρατηρήσεις δεν έχω να κάνω (όσες είχα τις είπα στο MSN). Πολύ καλή ιστορία, αν και φαίνεται ότι είναι απόσπασμα, γιατί μας βγάζει τους χαρακτήρες ως είναι.

Link to comment
Share on other sites

μας βγάζει τους χαρακτήρες ως είναι.

 

Τι εννοείς; Αυτοί οι χαρακτήρες δεν εμφανίζονται πουθενά αλλού μέσα στην ευρύτερη ιστορία. Μόνο η αφηγήτρια εμφανίζεται. Αυτό είναι ένα κομμάτι --μια φλασιά-- από το παρελθόν της. (Η ιστορία, γενικότερα, δεν είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο.)

 

Thanx και για τα σχόλια απ'το MSN. Ήταν χρήσιμα.

Link to comment
Share on other sites

Εννοώ ότι οι χαρακτήρες είναι λίγο άψυχοι, ίσως επειδή δεν είχαν τον χρόνο να αναπτυχθούν και να ενδιαφερθούμε για αυτούς. Προσωπικά δε με ένοιαζε το τι πάθαιναν. Ίσως αυτό να ήθελες να πετύχεις, είναι κάτι από το παρελθόν, κάτι που δε μας πειράζει στο τώρα. Αλλά τουλάχιστον η αφηγητής θα έπρεπε να είχε κάτι περισσότερο να δείξει.

Link to comment
Share on other sites

Σωστός. Δεν ήθελα να δημιουργήσω καμια ιδιαίτερη σύνδεση μ'αυτούς τους χαρακτήρες. (Ούτε κι εγώ λυπήθηκα γι'αυτά που πάθαιναν. :Ρ). Απλά μαθαίνεις κάποια πράγματα για την αφηγήτρια, για να την καταλάβεις λίγο καλύτερα μέτα μέσα στην ιστορία.

Link to comment
Share on other sites

Πολύ καλό.

 

Οι παρατηρήσεις μου μάλλον είναι ασήμαντες αλλά τις γράφω όπως και να 'χει:

Τις αποστρόφους και τις παύλες σε κάτι ονόματα δε μπορώ να καταλάβω γιατί τα έβαλες. Και το πρώτο πρόσωπο δείχνει τα προτερήματά του περίπου από τη μέση και μετά.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

narualis, πιθανότατα επειδή οι βαλίστρες θεωρούνταν φονικά όπλα στον μεσαίωνα και όπλο εκτελεστών.

Link to comment
Share on other sites

Naroualis, σ'ευχαριστώ που ασχολήθηκες με το κείμενό μου. Αλλά, επειδή κάποια σημεία του σχολιασμού σου μου φάνηκαν λιγάκι ασαφή, θα ήθελα να σου κάνω μερικές ερωτήσεις, αν δεν έχεις πρόβλημα. :)

 

Ωραίο, αλλά πιστεύω μόνο στα πλαίσια της χρησιμότητάς του. Δεν στέκεται εύκολα μόνο του, γιατί ακριβώς δεν έχει καμία άλλη προέκταση από την περιγραφική.

 

Τι θα ήταν άλλη προέκταση εκτός από την περιγραφή; Θα μπορούσες να μου εξηγήσεις λίγο περισσότερο, διότι έτσι δεν μπορώ να καταλάβω.

 

Σαν να ακούω το Σακελαρόπουλο να περιγράφει αγώνα του Χαραυγιακού.

 

Χαχα. :D Δυστυχώς, δεν ξέρω κανέναν από τους δύο, γιατί ποτέ δεν ασχολιόμουν με αγώνες, οπότε δεν μου λέει κάτι αυτό.

 

Φαίνεται καθαρά ότι θες απλά κάτι να περιγράψεις, για ν’ αρχίσεις να λες την ιστορία που έχεις στο μυαλό σου.

 

Προσωπικά διαφωνώ, αλλά αυτά είναι και γούστα. ;)

 

Ακόμη κι έτσι όμως δε θα έπρεπε να δώσεις μια νότα ανθρωπιάς στους πεθαμένους σου;

 

Πώς ακριβώς θα πρότεινες να γίνει αυτό;

 

Ή σε περίπτωση που δε σε ενδιαφέρει αυτό, να τους αντιμετωπίσεις πιο ψυχρά, πιο επιφανειακά, σαν ξερά ονόματα;

 

Ή, εναλλακτικά, αν ήταν να γίνει αυτό, πώς ακριβώς θα πρότεινες να γίνει;

 

Και μια απορία: γιατί οι στρατιώτες πήραν τη βαλίστρα και άφησαν τσεκούρια και σπαθιά; Εκτός αν διάβασα απρόσεκτα και συμβαίνει κάτι άλλο.

 

Σου απάντησε ο Nih. Εξάλλου, κι απλά να το σκεφτείς, η βαλλίστρα χτυπά από μακριά, και είναι πολύ θανατηφόρο όπλο...

Link to comment
Share on other sites

Κοίτα, ξέρω ότι είναι το πως το βλέπει ο καθένας, αλλά αν γίνουν μερικές αλλαγές μπορώ να το φανταστώ να στέκει και μόνο του, σαν ιστορία με αρχή και τέλος κι όχι σαν εισαγωγή σε κάτι άλλο. Κι οι ιστορίες με αρχή και τέλος έχουν συνήθως ένα "ηθικό δίδαγμα", αν και η φράση αυτή είναι πολύ κλισέ για να περιέχει ακριβώς αυτό που εννοώ.

 

Μπα, δε μ'αρέσουν τα "ηθικά διδάγματα". Μου φαντάζουν πάντα πολύ απόλυτα και ψεύτικα. Προτιμώ τις ιστορίες που μιλάνε από μόνες τους, ως ιστορίες και μόνο. Αλλά, εννοείται, ο καθένας με τα γούστα του.

 

Αυτό που θέλω να πω (κι ελπίζω να καταφέρω να το πω) είναι ότι μια ιστορία πρέπει να σου δίνει κάτι. Μια ανατροπή, ένα νόημα. Και το νόημα ΄των Βάλτων ποιο έιναι;

 

Ανατροπή έχει. Το νόημα είναι υπόθεση τού αναγνώστη να ψάξει να το βρει. Δε μ'αρέσουν οι ιστορίες που σου δίνουν το νόημα στο πιάτο, σερβιρισμένο με μερικούς γαρνιτούρες Επομένως, δε γράφω και τέτοιες ιστορίες. Γράφω ιστορίες που μοιάζουν με τη ζωή, η οποία δεν έχει ποτέ ξεκάθαρα νοήματα και είναι πάντα μπερδεμένη..

 

Το λέει ο αρχικός τους τίτλος, σκηνές από το παρελθόν. Λες πέντε πράγματα στο πόδι για να πας παρακάτω. Και το θέμα δεν είνιαι αν διαφωνείς ή όχι, απλά σου μεταφέρω τι αίσθηση πήρα εγώ από τη διήγηση. Σε ενημερώνω σχετικά με τα αισθήματα που μου προκάλεσε. Αν από τα λόγια μου μπορείς να πάρεις κάτι, έχει καλώς. Αν όχι, και πάλι φίλοι. :friends:

 

Μάλλον, θα πρέπει να παραμείνουμε φίλοι. ;)

 

Για να κάνεις πιο οικεία τα τρίτα πρόσωπα μιας διήγησης, αρκεί να τους δώσεις ένα συναισθηματικό υπόβαθρο. Δε φτάνει να θυσιαστούν για τους συντρόφους τους.

 

Μα δε θυσιάστηκαν για τους συντρόφους τους. Πεθαίνουν από διάφορα "ατυχήματα", θα μπορούσες να πεις.

 

Πες μας μια μικρή αδυναμία του Πασνάλο, για παράδειγμα, σε ανύποπτο χρόνο.

 

Την αδυναμία του Πασνάλο τη δείχνω, αν προσέξεις' δεν τη λέω. Δε μ'αρέσει να πετάω πράγματα μέσα στην ιστορία μου, απλά και μόνο για να τα βάλω εκεί. Αφήνω την ίδια την ιστορία να μιλήσει, και τους χαρακτήρες να μιλήσουν μέσα από τις αντιδράσεις τους. Επιπλέον, όταν όλα αυτά είναι γραμμένα σε 1ο πρόσωπο αναφέρω μόνο ό,τι θα σκεφτόταν ο αφηγητής μου εκείνη την ώρα, όχι άσχετα πράγματα. Γι'αυτό κιόλας...

 

Ή ένωσε την παρέα με κάποια παλιά ιστόρία, που θα τους δένει, κάτι σαν αυτό που λέμε εσωτερικό ανέκδοτο. Δε χρειάζεται να είσαι φίλος με κάποιον για να έχεις κοινές αναμνήσεις.

 

...δεν το θεώρησα σκόπιμο να επεκταθώ περισσότερο. Μαθαίνουμε κάποια πράγματα για τους συντρόφους της αφηγήτρια και αυτά είναι αρκετά, κατά τη γνώμη μου. Μετά, η ιστορία πρέπει να κυλήσει. Εξάλλου, υποτίθεται ότι είναι διήγημα, και στα διηγήματα ο χώρος είναι πολύτιμος' δεν περιττολογείς.

 

Αν από την άλλη δεν θες να τους δέσεις συναισθηματικά με την ηρωίδα σου -και κατ΄επέκταση με τους αναγνώστες σου- τότε μην αναφέρεις πληροφορίες όπως για τον κοινό υπνάκο των τριών... Ή αν το κάνεις, να φανεί απαξιοτικό ή αδιάφορο στα χείλια της αφηγήτριας. Δεν τη νοιάζει, δεν ασχολείται=Δε μας νοιάζει, δεν ασχολούμαστε.

 

Η αφηγήτρια το σχολιάζει διότι πέρασε από το μυαλό της. Είναι καθαρή αντίδραση του χαρακτήρα, άρα και σε μια αφήγηση 1ου προσώπου το θεώρησα σκόπιμο να το αναφέρω. Επιπλέον, μας λέει κάτι για τη συμπεριφορά και τη νοοτροπία των τριών συγκεκριμένων χαρακτήρων. Αν ανέφερα κάτι άσχετο από το βαθύ παρελθόν, χωρίς αυτό να δένει με την τωρινή ιστορία, τότε αυτό θα ήταν info-dumping και, κατά τη γνώμη μου, αρνητικό, όχι θετικό γι'αυτό που γράφω.

 

Όπως και νάχει, σ'ευχαριστώ για το χρόνο σου, ο οποίος σίγουρα είναι και περιορισμένος. :)

Link to comment
Share on other sites

Αυτό ακριβώς εννοώ. Τι χρειάζεται να ξέρω κάτι για το χαρακτήρα και τη νοοτροπία τους; Με ενδιαφέρει να δω τι θα κάνει η ηρωίδα σου σε σχέση με αυτά που της συμβαίνουν. Οι υπόλοιποι θα αντιμετωπιστούν σαν ήρωες που παίζουν ρόλο στη συναισθηματική της εξέλιξη (όπως ο εραστής για παράδειγμα, για τον οποίο έχω περίπου τις ίδιες πληροφορίες με τους άλλους) ή σαν κομπάρσοι.

 

Δε μου αρέσει να συμπεριφέρομαι σε κανέναν χαρακτήρα σαν κομπάρσο. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν την προσωπική τους ζωή και, ως συγγραφέας, το σέβομαι αυτό. Γι'αυτό κιόλας δίνω και επιπλέον πληροφορίες, όσες πιστεύω εγώ ότι χρειάζονται.

 

Και μια σημείωση: Συνήθως δε θέλω να με πείσουν οι άλλοι για την άποψή τους, ειδικά όταν αυτή είναι διαφορετική από τη δική μου. Όμως εν προκειμένω, θα ήθελα πραγματικά να με πείσεις για την άποψή σου γιατί μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον. Να με βάλεις να δω την ιστορία με τα δικά σου μάτια.

 

Μα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να σε πείσω. Γράφω για την προσωπική μου ευχαρίστηση. Αν τύχει κιόλας να σ'αρέσει αυτό που γράφω, έχεις καλώς. Αν δε σ'αρέσει, τι να γίνει; Τoo bad. :)

 

Δεν ξέρω αν γίνομαι φορτική, αλλά με έχεις βάλει σε σκέψεις. :hmm:

 

Αυτό ίσως να είναι και καλό. ;)

Link to comment
Share on other sites

SPOILERS

 

Βαρδε,εχω διαβασει το διηγημα αλλα ειναι μεγαλουτσικο και βαριεμαι να ειπσημαινω μικρολαθη τυπου "ο μυώδεις"...

Γενικοτερα παντως ειναι μια ενδιαφερουσα περιπετεια.Βασικα,σε σχεση με αλλες αμπερνακοιστοριες,με κερδισε πιο πολυ(στον ιδιο κοσμο δεν ειναι?Με τη Φλογα κτλ?).Ο λογος ειναι ακριβως αυτα που ορισμενοι επισημαναν ως "αρνητικα".Οτι δεν αναλωνεσαι σε διαλογους χαρακτηρων και αναπτυξη τους κτλ κτλ.

Ενα πραγμα που δεν καταλαβα ειναι γιατι βιαζοταν να βρουν το θησαυρο.Σκοτωνεται ενας και συνεχιζουν απτοητοι.Οκ.Στο τελος μενουν δυο μονο και συνεχιζουν!Γιατι,θα σηκωθει να φυγει ο θησαυρος?Και το πλοιο στο τελος εφτασε τοσο ευκολα στο "θησαυρο"?Περιεργο.

Επιτελους πολεμιστρια με σφεντονα!Μια χαρα οπλο,αλλα ολοι το παραγκωνιζουν στο φαντασυ.Ειδικα για γυναικες και μικροσωμους αντρες ειναι μια χαρα.Και τα (χελωνοειδη?) τερατα καλα ηταν.

Εχω περιεργεια να δω ποιος διεστραμενος εκανε το χαρτη και γιατι...Θα πρεπει να περασε κι αυτος τα ιδια παντως!

Edited by Bardos
Link to comment
Share on other sites

Βαρδε,εχω διαβασει το διηγημα αλλα ειναι μεγαλουτσικο και βαριεμαι να ειπσημαινω μικρολαθη τυπου "ο μυώδεις"...

Γενικοτερα παντως ειναι μια ενδιαφερουσα περιπετεια.Βασικα,σε σχεση με αλλες αμπερνακοιστοριες,με κερδισε πιο πολυ(στον ιδιο κοσμο δεν ειναι?Με τη Φλογα κτλ?).Ο λογος ειναι ακριβως αυτα που ορισμενοι επισημαναν ως "αρνητικα".Οτι δεν αναλωνεσαι σε διαλογους χαρακτηρων και αναπτυξη τους κτλ κτλ.

 

Yep, στον Άρμπεναρκ είναι. Αν και οι άλλες ιστορίες εκεί (εκτός απ'την Κόρη της Φλόγας) δεν αναφέρουν τη Φλόγα. Ουσιαστικά, η Φλόγα είναι μια άλλη έκφανση των Πνευμάτων, τα οποία παρουσιάζονται στην Επιστροφή των Θεών.

 

SPOILERS

Ενα πραγμα που δεν καταλαβα ειναι γιατι βιαζοταν να βρουν το θησαυρο.Σκοτωνεται ενας και συνεχιζουν απτοητοι.Οκ.Στο τελος μενουν δυο μονο και συνεχιζουν!Γιατι,θα σηκωθει να φυγει ο θησαυρος?

 

Οι βάλτοι είναι επικίνδυνοι. Όταν έχεις φτάσει σε ένα σημείο, δεν επιστρέφεις, για να ξαναπεράσεις τους ίδιους κινδύνους και μετά να ξαναέρθεις. Είναι ασύμφορο, και οι πιθανότητες να πεθάνεις κι εσύ μεγαλύτερες. Πηγαίνεις ως το τέλος, όπως γίνεται σε όλες τις οργανωμένες αποστολές.

 

Και το πλοιο στο τελος εφτασε τοσο ευκολα στο "θησαυρο"?Περιεργο.

 

Το πλοίο δεν έφτασε στο θησαυρό. Δες το πιο προσεκτικά: η αφηγήτρια βγήκε στην ακτή και έκανε σινιάλο. Οπότε, κάποια στιγμή, κάποιο πλοίο πέρασε και την πήρε.

 

Επιτελους πολεμιστρια με σφεντονα!Μια χαρα οπλο,αλλα ολοι το παραγκωνιζουν στο φαντασυ.Ειδικα για γυναικες και μικροσωμους αντρες ειναι μια χαρα.Και τα (χελωνοειδη?) τερατα καλα ηταν.

Εχω περιεργεια να δω ποιος διεστραμενος εκανε το χαρτη και γιατι...Θα πρεπει να περασε κι αυτος τα ιδια παντως!

 

Χεχε. Κάποια περίεργη προσωπικότης.

 

 

 

Ευχαριστώ για τα σχόλια!

Link to comment
Share on other sites

Εγώ -μετά απο όλα όσα υπώθηκαν που με άλλα διαφωνώ ενώ με άλλα συμφωνώ- θα επιμείνω στη στάση που σε χαρακτηρίζει, του να αποστρέφεσαι τη δημιουργία "ηθικού διδάγματος" ή κάποιων "μυνημάτων".

Θές δε θές, φυσικά και περνάς μυνήματα, οπότε ίσως είναι καλύτερο να ξεκαθαρίζεις πρίν ποιάσεις το πληκτρολόγιο ποια θα είναι τα "κεντρικά" απο αυτά..

Link to comment
Share on other sites

Μα, αυτό λέω κι εγώ: πάντα περνάς μηνύματα, θες δε θες. Αλλά δεν το κάνω σκόπιμα. Όπως και η πραγματική ζωή δε σου προσφέρει τα "ηθικά διδάγματα" στο πιάτο, έτσι και η λογοτεχνία --τουλάχιστον, η λογοτεχνία που μου αρέσει. Οι ιστορίες που σου δίνουν στο πιάτο το "ηθικό δίδαγμα" με αφήνουν παντελώς αδιάφορο, οπότε δε γράφω και τέτοιες ιστορίες. :)

Link to comment
Share on other sites

Σε έπεισα ως προς τι; Ότι δε μου αρέσουν οι ιστορίες με ηθικά διδάγματα ή ότι δε γράφω τέτοιες;

Link to comment
Share on other sites

Η γνώμη του αναγνώστη με ενδιάφερει. Δίαυλος επικοινωνίας μου είναι ο λόγος' δε χρειάζομαι κάτι άλλο πέραν αυτού. Και δε με ενδιαφέρει να κάνω κήρυγμα στον αναγνώστη μέσω της ιστορίας μου.

 

Αλλά θα πω περισσότερο στο άλλο θέμα που άνοιξες, το οποίο έχει ενδιαφέρον. ;)

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..