Jump to content

Πιο "υπερτιμημενα" βιβλια-στο φανταστικο κι οχι μονο


heiron
 Share

Recommended Posts

Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως απατήθηκε από μια φράση ενός βιβλίου. Το πρόβλημα της απάτης ξεκινά με την προσπάθεια να πείσεις ότι έτσι φιλοσοφείς κάτι που σημαίνει ότι θα μπορούσε να είναι τρόπος ζωής.

 

Θέλω όσο τίποτε άλλο να γίνω ζάπλουτος. Αράζω λοιπόν και περιμένω πότε θα έρθουν οι πλανήτες στα ίσα τους και θα μου χαρίσουν το υπέρτατο αγαθό.

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 67
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Βάρδος

    5

  • heiron

    8

  • DinoHajiyorgi

    3

  • Sileon

    3

Θα συμφωνήσω. Εκείνο δε το τσιτάτο "Οταν θες κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνομωτεί υπέρ σου" μεγάλη απάτη. Εγώ δεν το είδα να συμβαίνει πουθενά.

 

πάει και σε αντίθεση με τους θεμελιώδεις νόμους του Μέρφυ: Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει... :selfcentered:

Link to comment
Share on other sites

Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως απατήθηκε από μια φράση ενός βιβλίου. Το πρόβλημα της απάτης ξεκινά με την προσπάθεια να πείσεις ότι έτσι φιλοσοφείς κάτι που σημαίνει ότι θα μπορούσε να είναι τρόπος ζωής.

Θέλω όσο τίποτε άλλο να γίνω ζάπλουτος. Αράζω λοιπόν και περιμένω πότε θα έρθουν οι πλανήτες στα ίσα τους και θα μου χαρίσουν το υπέρτατο αγαθό.

 

Θα σηκώσω το γάντι μιας και το θεωρώ υπόδειγμα παραμυθιού και αγαπημένο βιβλίο.

Ε εντάξει δεν αναφερόταν σε αυτό ο Coelho στον Αλχημιστή. Τη θεωρώ πολύ πεζή προσέγγιση αυτή με τα λεφτά. Όλοι θέλουν να γίνουν ζάπλουτοι, δεν γίνεται να γίνουν όλοι.

Μιλούσε για ένα όνειρο ζωής. Και για να συνωμοτήσει το σύμπαν πρέπει να αναγνωρίζεις και να ακολουθείς τα σημάδια. Πχ εσύ που το θεωρείς ανοησία το ζήτημα, αν το δεις από την οπτική γωνία του βιβλίου, αγνοείς τα σημάδια και δεν τα ακολουθείς. Άρα δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πραγματικότητα το όνειρο.

Link to comment
Share on other sites

Θα σηκώσω το γάντι μιας και το θεωρώ υπόδειγμα παραμυθιού και αγαπημένο βιβλίο.

Ε εντάξει δεν αναφερόταν σε αυτό ο Coelho στον Αλχημιστή. Τη θεωρώ πολύ πεζή προσέγγιση αυτή με τα λεφτά. Όλοι θέλουν να γίνουν ζάπλουτοι, δεν γίνεται να γίνουν όλοι.

Μιλούσε για ένα όνειρο ζωής. Και για να συνωμοτήσει το σύμπαν πρέπει να αναγνωρίζεις και να ακολουθείς τα σημάδια. Πχ εσύ που το θεωρείς ανοησία το ζήτημα, αν το δεις από την οπτική γωνία του βιβλίου, αγνοείς τα σημάδια και δεν τα ακολουθείς. Άρα δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πραγματικότητα το όνειρο.

 

Να και κάποιος που κατάλαβε τη "φιλοσοφία" του "τσιτάτου" στο βιβλίο/παραμύθι του Κοέλιο (αφήνοντας ό,τι το πιο 'μεταφυσικό απ'έξω) και την εξέφρασε καλύτερα απο ότι θα την εξέφραζα και γω. Μπράβο, Arachnida!! :thumbsup:

Link to comment
Share on other sites

Δεν σχολίασα μέχρι τώρα τον "Αλχημιστή" γιατί δεν το θεωρούσα βιβλίο του Φανταστικού αλλά κάτι σαν μεταφυσική αλληγορία.

Πχ εσύ που το θεωρείς ανοησία το ζήτημα, αν το δεις από την οπτική γωνία του βιβλίου, αγνοείς τα σημάδια και δεν τα ακολουθείς. Άρα δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πραγματικότητα το όνειρο.

Γιάννη, εγώ θα διαφωνήσω με αυτήν την τοποθέτηση. Το ότι αν δεν πιστέψεις, δε θα γίνει δεν αποδεικνύει το ότι αν θα πιστέψεις, θα γίνει - αυτό είναι λογικό σφάλμα.

 

(Θέλω να) πιστεύω ότι αν θέλεις κάτι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πολύ, η ζωή σου, η σκέψη σου, η κάθε πράξη σου, ακόμα και η ίδια σου η αναπνοή εμποτίζεται από αυτήν σου την επιθυμία και μπορείς να το καταφέρεις. Και, mariposa, αυτή είναι κατ' εμέ η διαφορά του "θέλεις κάτι πολύ" από το "θέλεις κάτι ΠΟΛΥ, περισσότερο από κάθε τι, έτοιμος να θυσιάσεις τα πάντα γι' αυτό".

 

Η επιθυμία, ωστόσο, παρότι πανίσχυρη και αναγκαία συνθήκη, δεν είναι επαρκής. Πρέπει να υπάρχουν και άλλες συνθήκες, όπως υγεία, το ανθρωπίνως εφικτόν της επιθυμίας, κάποιες υλικές προϋποθέσεις, που χωρίς αυτές η επιθυμία είναι απλά βασανιστικό όνειρο. Ακριβώς εκεί έρχεται το "τσιτάτο" και μας αποπροσανατολίζει, λες και με έναν μαγικό τρόπο το σύμπαν θα υποκλιθεί μπροστά στην επιθυμία σου. Μπούρδες. Να μην πω δυτικοευρωπαϊκή ατομικιστική λογική (η επιθυμία μου > το σύμπαν).

 

Αν θέλεις κάτι πάρα πολύ, δεν είναι το σύμπαν που συνομωτεί. Είναι η επιμονή, η εργατικότητα, η αφοσίωσή σου που κινητοποιεί τις λανθάνουσες δυνάμεις ΣΟΥ και σε κάνει αποτελεσματικό - μέχρι το δικό σου ανθρωπίνως δυνατόν, που τις περισσότερες φορές είναι εκπληκτικά περισσότερο απ' όσο νομίζεις. Και, το πιο σημαντικό, όταν οι άνθρωποι, ως ομάδα, θέλουν κάτι πάρα πολύ (π.χ. να πετάξουν και να πάνε στο διάστημα!) και το επιδιώξουν ανά τους αιώνες τότε πραγματικά τα όρια είναι δυσδιάκριτα.

 

Και για να λήξω το σπαμ μου, θεωρώ το βιβλίο υπερτιμημένο, γιατί απέτυχε να μεταφέρει στους πολλούς το βασικό του μήνυμα και ως εκ τούτου παρερμηνεύτηκε. Σαν και τον "κύκλο των χαμένων ποιητών" που έγινε διάσημος επειδή το "carpe diem" παρερμηνεύτηκε ως "μια ζωή την έχουμε κι αν δεν τη γλεντήσουμε..."

Link to comment
Share on other sites

Επέτρεψέ με να επιμείνω Γιώργο. Υπάρχουν πράγματα που θέλω ΠΟΛΥ και δεν έχουν γίνει ποτέ. Αυτό που πιστεύω τελικά είναι ότι αν θέλεις κάτι πολύ (όνειρο ζωής) και η πραγματοποίησή του περνάει από το χέρι σου, ναι τότε θα γίνει γιατί όλες σου οι δυνάμεις θα είναι επικεντρωμένες σε αυτό. Αν είναι στο χέρι άλλου, τότε υπάρχουν πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα το όνειρό σου αλλά υπάρχουν και πολύ περισσότερες να μην γίνει.

Link to comment
Share on other sites

Ακριβώς αυτό! Απλά το "περνάει από το χέρι σου" είναι λίιιγο (ή και αρκετά πολύ) περισσότερο απ' όσο ίσως νομίζεις!

Μ' άλλα λόγια, Αλχημιστής = Positive thinking. Τόσο απλά!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...
Στα παραμύθια του Αντερσεν το είδα. Αν τα προσέξεις όλα έχουν άσχημο τέλος. Η μικρή γοργόνα πεθαίνει, το κοριτσάκι με τα σπίρτα πεθαίνει, στα κοκκινα παπούτσια κόβουν τα πόδια της πρωταγωνίστριας... Πιστεύω ότι εμείς ζούμε καλύτερα. :)

 

Kαι τα οριτζιναλ παραμυθια των Γκριμ ειναι ανατριχιαστικα. Η κακια μητρια της Χιονατης αναγκαζεται να φορεσει πυρωμενα παπουτσια και να χορεψει μεχρι να πεσει ξερη, το πριγκιποπουλο της Ραπουνζελ τυφλωνεται απο αγκαθια στα ματια και καταληγει τρελος ζητιανος, η Ωραια Κοιμωμενη βιαζεται στον υπνο της απο εναν γερο βασιλια...Να συνεχισω?

Link to comment
Share on other sites

απορώ πώς η καφρίλα με την ωραία κοιμωμένη που βιάζεται από το γέρο βασιλιά ξέφυγε από τους δημιουργούς του shrek... :whistling:

 

στα υπερτιμημένα βιβλία, τώρα... εκτός από το 'γύρνα σπίτι, άγγελέ μου', το οποίο ανέφερε και η trillian, και το οποίο ξεκίνησα 11 φορές και το παράτησα ισάριθμες φορές μέχρι να το ελευθερώσω μέσω του bookcrossing - και να νιώσω ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου και από τη βιβλιοθήκη μου -, ένα άλλο βιβλίο, επιστημονικής φαντασίας, που θεωρώ υπερβολικά υπερτιμημένο είναι η κυβεριάδα του λεμ.

 

δεν λέω, για την εποχή του είχε μερικά καλά στοιχεία, αλλά παραείναι βαρετό και αργό και ανούσιο για να θεωρείται τόσο καλό και διακεκριμένο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. η κυβεριάδα είναι και από τα πραγματικά ελάχιστα βιβλία επιστημονικής φαντασίας που έχω αφήσει στη μέση (παίζει να είναι και το μοναδικό, αλλά μπορεί να ξεχνάω και καποιο...).

 

edit: για τον αλχημιστή και τον κώδικα ντα βίντσι, και όλα τα λοιπά βιβλία τέτοιου είδους, δεν νομίζω να αξίζει η συζήτηση. έκαναν επιτυχία όταν εκδόθηκαν, και απλώς μιλάμε ακόμα για αυτά επειδή ήταν πρόσφατα. κάτι σαν το σε-δέκα-χρόνια-θα-τα-έχουμε-ξεχάσει.

άλλο (υπερτιμημένο) bestseller, και άλλο (υπερτιμημένο) αριστούργημα...

Edited by araquel
Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

To Σπαθι των Σαναρα πιστευω πως προκειται για μια απο τις πιο υπερεκτιμημενες μπουρδες που εχω διαβασει ποτε. Για την ακριβεια το παρατησα στην μεση μιας και η γραφη απευθυνοταν σε ανωριμο 10χρονο. Απορω πως βγηκε ολοκληρη σειρα.

 

Το Δεντρο του Καλοκαιριου του Kay με απογοητευσε επισης. Δεν ειχε καμια σχεση με το μετεπειτα υφος του. Ηταν το κλασσικο χαζοχαρουμενο fantasy

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...
To Σπαθι των Σαναρα πιστευω πως προκειται για μια απο τις πιο υπερεκτιμημενες μπουρδες που εχω διαβασει ποτε. Για την ακριβεια το παρατησα στην μεση μιας και η γραφη απευθυνοταν σε ανωριμο 10χρονο. Απορω πως βγηκε ολοκληρη σειρα.

 

 

Α όχι! Εδώ μας τα χαλάς. Λίγα τα λόγια σου για τον Μπρουκς και το σπαθί των Σανάρα. Από αυτή τη σειρά επιρεάστηκε ο Τόλκιν και έγραψε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Το ήξερες; Μιλάμε για διαχρονικό έργο. Μιλάμε για στολίδι του φανταστικού και της λογοτεχνίας ολόκληρης!

Και που να διαβάσεις και τις συνέχειες...Αν καταφέρεις να τελειώσεις την τετραλογία οι Απόγονοι των Σανάρα, είσαι πραγματικά μεγάλος. Εγώ δεν άντεξα, έφτασα στα μισά του τελευταίου βιβλίου και τα έφτυσα. Είχα αργήσει να συνηδητοποιήσω ότι έχανα τον καιρό μου διαβάζοντας αυτά τα βιβλία. Άσε που ένιωθα πως είχα δίπλα μου τον ίδιο το συγγραφέα να γκρινιάζει λέγοντας: Ουφ, άντε να το τελειώσω κι αυτό το κωλοβιβλίο. Τι ήθελα και έγινα μπεστσελλερίστας, αφού δεν το έχω. Και μιας που δεν ε΄χω άλλες ιδέες, ας κλέψω και τον εαυτό μου.

Όπως και να έχει κάθε βιβλίο της σειράς έγινε best seller. Υπερτιμημένα σίγουρα.

Edited by Παρατηρητής
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Συμμφωνω με τα περισσοτερα τα οποια ακουστηκαν... Οσον αφορα τα Σανναρα και τον κωδικα Νταβιντσι του Μπρουν συμφωνω οτι ειναι υπερτιμιμενα. Και φυσικα τα Χαρυ ποττερ ειναι ΥΠΕΡΤΙΜΙΜΕΝΑ. Τωρα οσον αφορα το dune που ακουστηκε πριν πιστευω οτι τα 7 αυθεντικα βιβλια του frank ηταν εκπληκτικα. Τωρα ο γιος ναι.... υπερτιμιμενα... Επισης να προσθεσω κατι το εξοφρενικα υπερτιμιμενο απο πολλους..Salvatore!

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...
Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως απατήθηκε από μια φράση ενός βιβλίου. Το πρόβλημα της απάτης ξεκινά με την προσπάθεια να πείσεις ότι έτσι φιλοσοφείς κάτι που σημαίνει ότι θα μπορούσε να είναι τρόπος ζωής.

 

Θέλω όσο τίποτε άλλο να γίνω ζάπλουτος. Αράζω λοιπόν και περιμένω πότε θα έρθουν οι πλανήτες στα ίσα τους και θα μου χαρίσουν το υπέρτατο αγαθό.

 

Δεν εχω διαβασει ποτε τον Αλχημιστη. Οταν γινοταν σφαγη με αυτο το βιβλιο ημουν στο πρωτο ετος της σχολης και οταν καταφερνα να γλιτωσω απο τα σχεδια, ακουγα μουσικη ή πηγαινα σε χεβυ μεταλ καταγωγια :rolleyes: . Ομως η φραση αυτη που την ειχαν καραμελα ολοι μα ολοι και μου τα ειχαν κανει τουμπανο σε εμενα που δεν ειχα διαβασει αυτο το φανταπληκτικο (φανταστικο+καταπληκτικο) βιβλιο, ηρθε να πραγματοποιηθει σε καποια φαση της ζωης μου. Ναι ναι λοιπον μπορω να πω πως ηθελα κατι παρα μα παρα πολυ, επαιξε το συν αθηνα και χειρα κινει αλλα περισσοτερη δουλεια η Αθηνουλα εκανε. Κατα καποιο περιεργο τροπο γινονταν απιθανες συγκυριες που με βοηθουσαν απιστευτα να πετυχω κατι που φαινοταν πρακτικα αδυνατο σε εκεινη τη φαση της ζωης μου τουλαχιστον.

 

Να ξεκαθαρισω πως δεν ηθελα λεφτα. Ειχε περισσοτερο να κανει με αυτο που οι περισσοτεροι κυνηγανε μεσω των λεφτων ή προσπαθουν να το υποκαταστησουν με λεφτα. Κατα τρομερη συμπτωση επισης, οταν επαψα να το θελω τοσο πολυ, οι συγκυριες που με βοηθουσαν παραδοξως επαυαν μια μια να υπαρχουν. Spooky :whistling:

Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

Absolutely, definitely and without a doubt "Dune"!! Ή αλλιώς "Οι Περιπέτειες του Λώρενς της Αραβίας στο Διάστημα" ή αλλιως "Πώς να γράψετε Επιστημονική Φαντασία χωρίς να χρησιμοποιήσετε τη φαντασία σας". Αφόρητα βαρετό και γεμάτο αμπελοφιλοσοφίες. For Shai-Hulud's sake!!!!!

Link to comment
Share on other sites

Εδω θα διαφωνισω....Οχι ολα σιγουρα αλλα τουλαχιστον τα δυο πρωτα βιβλια της σειρας του F.H. ηταν μεγαλειωδες. Δεν αποτελεουσαν απλα της περιπετειες του Πωλ στον Αρακις αλλα. Η γραφη, η φιλοσοφεια και η πλοκη των εργων ξεχωριζει.....Γνωμη μου...

Link to comment
Share on other sites

Absolutely, definitely and without a doubt "Dune"!! Ή αλλιώς "Οι Περιπέτειες του Λώρενς της Αραβίας στο Διάστημα" ή αλλιως "Πώς να γράψετε Επιστημονική Φαντασία χωρίς να χρησιμοποιήσετε τη φαντασία σας". Αφόρητα βαρετό και γεμάτο αμπελοφιλοσοφίες. For Shai-Hulud's sake!!!!!

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω, αφού θεωρώ ότι τα Dune είναι πανέμορφα και εξαιρετικά πολύπλοκα βιβλία, κρύβοντας πίσω από το φαινομενικά απλό "Άραβες στο διάστημα" πολλούς φιλοσοφικούς προβληματισμούς και έχοντας μοναδικούς χαρακτήρες και απίστευτη γραφή.

Link to comment
Share on other sites

Γνωστή η απέχθειά μου στους παλιότερους, αλλά πρέπει να το ξαναπώ, να το ξαναφωνάξω.

 

Ότι έχει γράψει ο Guy Gavriel Kay. Ο άνθρωπος είναι ανθυπογραφίσκος δευτέρας κλάσεως, που έχει κατακλέψει την βυζαντινή ιστορία και χρησιμοποιόντας ακριβώς τους ίδιους ιστορικούς χαρακτήρες, αλλά με διαφορετικά ονόματα, και το λέει δικιά του ιστορία... ΟΥΣΤ!!!!

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


  • Upcoming Events

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..