Βάρδος Posted February 11, 2006 Share Posted February 11, 2006 Εντάξει, αν θέλετε, μπορείτε να αναφέρετε και περισσότερα από ένα πράγματα. Όμως όχι παραπάνω από ένα ανά post, για να έχει πιο πλάκα. Θα γράφει κάποιος ένα πράγμα που έμαθε, μετά ένας άλλος, μετά ένας άλλος, κ.ο.κ. Να κάνουμε κάτι σαν λίστα τού τι έχει διδαχτεί ο καθένας από τη συγγραφή. Και αρχίζω. * Όταν γράφω, αναγκάζομαι να μπαίνω στα κεφάλια πολλών χαρακτήρων και να εξερευνώ τις σκέψεις τους. Αρκετές φορές, μπαίνω και στα κεφάλια χαρακτήρων που δε σχεδίαζα να μπω, όμως η ιστορία τα έφερε έτσι που έπρεπε. Από όλη αυτή τη διαδικασία, πιστεύω ότι έχω μάθει κάτι παραπάνω --και συνεχίζω να μαθαίνω-- για το πώς σκέφτονται οι διάφοροι άνθρωποι, και ότι ο καθένας έχει τους λόγους του --όσο και να μη συμφωνεί κάποιος άλλος μ'αυτούς-- για ό,τι κάνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted February 11, 2006 Share Posted February 11, 2006 Θα συμφωνήσω κατ' αρχάς με τον Κώστα. καθώς κι εγώ, για να γράψω μπαίνω σε άλλων "παπούτσια" και αναγκάζομαι έτσι να δω διαφορετικές ψυχολογίες και αντιδράσεις, να επεκτείνω τον εγκέφαλό μου (sic). Επίσης, συνειδητοποίησα ότι όσο περισσότερο γράφω, τόσο περισσότερο θέλω να γράφω, τόσο περισσότερες ιδέες μου έρχονται. Το τρίτο που έμαθα ήταν ότι δεν επαρκεί μόνο η έμπνευση. Αναγκάστηκα να "στρωθώ" προκειμένου να γράψω, έφτασα μέχρι και στο σημείο να ρετουσάρω ιστορίες, πράγμα που ποτέ δεν έκανα όταν έγραφα ένα-δυο μικρά κείμενα αραιά και που. Αυτό μεταφέρθηκε και στην ευρύτερη ζωή μου, που συνειδητοποίσα την αναγκαιότητα της μεθοδικότητας και της επιμονής και σταμάτησα να "τα παρατάω" επειδή βαρέθηκα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted February 16, 2006 Author Share Posted February 16, 2006 Έχω μάθει να γράφω ορθογραφημένα. Προτού αρχίσω να συγγράφω σοβαρά, ήμουν απίστευτα ανορθόγραφος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted February 16, 2006 Share Posted February 16, 2006 Να μην αρχίζω πολλά πράγματα, γιατί μένουν όλα μισοτελειωμένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vikar Posted February 16, 2006 Share Posted February 16, 2006 Kaln erwtnsn, "Bardos". Aptn meria mou eida polla aposa eixa ma8ei allou va briskouv efarmogn kai sto grayimo. Malla logia, peistnka perissotero gia to poso ola osa maforouv, kapou evwvovtai. Pec to autogvwsia, pec to wrimasn, dev 3erw... Kati tetoio pavtwc. Ac poume oti mesw tou grayimatoc, viw8w pio sugkrotnmevoc (xa! ti geloio pou akougetai e;). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted February 17, 2006 Share Posted February 17, 2006 Γεωγραφία. Μπορεί να ακούγεται λίγο κουφό, αλλά προσπαθώντας να περιγράψω (σύνορα, νότια, πάνω, αριστερά, κοιλάδα, εκβολές κτλ κτλ) άρχισα και να συγκρατώ αυτά που άκουγα απ έξω. Προηγουμένως, δεν ήξερα κατά που πέφτει η Ουγγαρία και το Βέλγιο ήταν ένα μέρος με πολύ τυρί. Ακόμα μαθαίνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted February 17, 2006 Share Posted February 17, 2006 Να μην κοιμάμαι μεθυσμένος πάνω στο πληκτρολόγιο... (sorry για το spam) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted February 17, 2006 Share Posted February 17, 2006 Από τη συγγραφή έχω μάθει να γράφω πολύ και να μιλάω λίγο (ή τουλάχιστον λιγότερο). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Moonglum Posted February 20, 2006 Share Posted February 20, 2006 Από τη συγγραφή μαθαίνεις πρώτα απ' όλα να σκέφτεσαι. Κάτι όχι εύκολο στις μέρες μας (τηλεόραση και λοιπές αποχαυνωτικές συνήθειες)... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BunnyDee Posted April 10, 2006 Share Posted April 10, 2006 Καταρχας, συμφωνω απιστευτα με το ποστ του Βαρδου... Ειναι απιστευτο το ποσο μαθαινεις τους ανθρωπους, το ποσο σε ενδιαφερουν οι ιδιαιτεροτητες τους και το πως λειτουργουν / σκεφτονται / αντιδρουν στην καθε κατασταση απο ενα σημειο και μετα, αφου εισαι αναγκασμενος οχι μονο να πεις γι αυτους, αλλα να γινεις αυτοι οι (παντα διαφορετικοι απο σενα) ανθρωποι, για λιγη ωρα, για καποιες φασεις, να σου συμβουν αυτα που τους συμβαινουν στο μυαλο σου και βασει του δικου τους background, για να "κατανοησεις" το πως θα αντιδρουσαν, η ακομα και πως θα συνετασσαν τα λογια τους (εδω παιζει ρολο το οτι γραφω κυριως screenplays πλεον, οπου το action και ο διαλογος ειναι τα πιο σημαντικα, ισως τα μονα, εργαλεια που εχεις για να εκφρασεις το τι γινεται και το πως νοιωθει ο χαρακτηρας...). Ενα "δικο μου" σημαντικο πραγμα που εχω μαθει απο τη συγγραφη βεβαια ειναι το subtext, το οτι "τιποτα δεν ειναι ΜΟΝΟ αυτο που φαινεται". Το πως θα αντιδρασει καποιος εχει ενα σωρο "επιπεδα", το τι θα πει, το ιδιο. Αυτο συμβαινει και στην καθημερινη ζωη, μπορει να σου πει καποιος κατι επειδη ειναι τσατισμενος, φοβισμενος, απογοητευμενος κλπ, ποτε δε θα σου πει "νοιωθω ετσι", και αντιστοιχα θα κανει πραγματα χωρις να σου αναλυσει τους λογους και τις προθεσεις του. Αυτο με βοηθαει πολυ και στην ζωη, στην ψυχολογηση των ανθρωπων γυρω μου και του ιδιου μου του εαυτου πολλες φορες, βλεποντας ειτε τις πραξεις καποιου ειτε το "πως θα πει αυτο που θα πει", το τι θα πει και γιατι, και κατανοωντας συμφωνα με το ποιος ειναι το πως τον επηρεαζει κατι που συμβαινει. Κανεις δε θα στενοχωρηθει βαζοντας τη γροθια του στο μετωπο αλλωστε, οι ανθρωπινες αντιδρασεις ειναι πολυ περιπλοκο παιχνιδι, και μεσα απο το γραψιμο μονο εχω καταφερει και θελησει να τις εξερευνησω περισσοτερο και στην "αληθινη ζωη". Πολυ ωραιο θεμα παντως Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
algio Posted April 11, 2006 Share Posted April 11, 2006 Εμαθα να μην είμαι επιπόλαιος. Οπως και η Sonya έμαθα να είμαι μεθοδικός και επιμονος. Στην αρχή τα περισσότερα κείμενα έμεναν ατελείωτα ή με απίστευτα νοηματικά κενά. Επρεπε να "πονέσω" πάνω απο το κείμενο προκειμένου να ολοκληρωθεί. Οσο για την ορθογραφία μου έκανε κι εμένα καλό γιατι ήμουν εντελώς ανορθόγραφος, αλλα δυστηχώς χρειάζεται διάβασμα απο την αρχή (αυτά παθαίνεις όταν δεν διαβάζεις οταν πρέπει...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted April 13, 2006 Share Posted April 13, 2006 Έμαθα, ότι πάντα υπάρχει κάποιος να ακούσει την ιστορία σου... Ακόμα και αν αυτός ο κάποιος είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted November 1, 2008 Share Posted November 1, 2008 (edited) Εκτός ότι προσπαθώ να μάθω αυτό που είπε πιο πάνω ο Nihilio με μέτρια επιτυχία, (ας δω το μπουκάλι μισογεμάτο, όχι μισοάδειο ) αυτό που έχω μάθει είναι πως όσο περνά ο καιρός η συγγραφή γίνεται και πολύ πιο εύκολη και πολύ πιο δύσκολη. Πιο εύκολη γιατί μαθαίνεις τεχνικές, μαθαίνεις να εξασκείσαι, μαθαίνεις να γράφεις αυθόρμητα και δημιουργικά αλλά πιο επιδέξια (όπως μαθαίνουν τα δάχτυλα τις κλίμακες και τις συγχορδίες στο πιάνο και τις παίζουν χωρίς, φαινομενικά, συνειδητή θέληση από το νου του πιανίστα), αλλά και πολύ πιο δύσκολη γιατί αρχίζεις να έχεις πραγματικές απαιτήσεις από τον εαυτό σου που θέλει να λέγεται συγγραφέας και όχι επίδοξος συγγραφέας. Και κάπου εκεί είναι που σταματά κάπως το "γράφω για μένα μόνο" που όλοι έτσι ξεκινάμε, και γίνεται "γράφω από μένα για τους άλλους και εμένα", αλλά αυτό το "εμένα" πια έχει μια άλλη χροιά, μια άλλη υφή, μια άλλη γεύση. Πιο νόστιμη σίγουρα, αλλά και πιο περίπλοκη. Για τα υπόλοιπα βέβαια είναι και σε μένα όπως σε όλους. "Μπαίνω" στο νου των χαρακτήρων μου, δημιουργώ τους κόσμους τους, κατανοώ βαθύτερα και εμένα τον ίδιο κλπ κλπ. Νομίζω πως αξίζει να ζωντανέψει πάλι αυτό το τόσο ενδιαφέρον τόπικ και για τους καινούργιους, αλλά και για τους πιο παλιούς, ειδικά αυτές τις μέρες με την έκδοση της Ανθολογίας μας. Edited November 1, 2008 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted November 1, 2008 Share Posted November 1, 2008 Έμαθα ότι η συγγραφή είναι έργο ψυχής, μέσω αυτογνωσίας και υστεροφημίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 1, 2008 Share Posted November 1, 2008 (edited) Ενώ βρίσκομαι σε μια διαδικασία μόνιμης εκμάθησης σχεδόν όλων αυτών που αναφέρατε, δύο είναι τα πράγματα που δεν είχα συνειδητοποιήσει για το γράψιμο: 1. Το απαιτητικό, "ανταγωνιστικό" γράψιμο είναι, αντίθετα με ότι νόμιζα, μόλις 10% έμπνευση και όχι λιγότερο από 90% δουλειά: Ένα έργο μπορεί να συλληφθεί μέσα μια στιγμή ή έστω σε μια μέρα (κι ούτε αυτό μου συμβαίνει πια -ακόμα κι εκεί έχει πολύ δουλειά) αλλά για να φτάσει στο χαρτί χρειάζεται πωπούς να πλαταίνουν στην καρέκλα και δαχτυλάκια να ταλαιπωρούν το Backspace μέχρι να εκλιπαρεί για έλεος. 2. Η δημοσίευση κάθε έργου σημαίνει μια ανεπανόρθωτη έκθεση εαυτού. Εκθέτεις την νοημοσύνη σου, την ωριμότητά σου, το παιδί που κρύβεται μέσα σου, το κτήνος που παραμονεύει να βγει, τα πιστεύω σου, το παρελθόν σου, τη στάση ζωής σου. Ο καθένας μπορεί να βγάλει συμπεράσματα για σένα, ακόμα και για δικούς σου ανθρώπους που έμμεσα μπορεί να εκτίθενται κι αυτοί μέσα απ' τα γραπτά σου. Είναι μια σκληρή αλλά υπέροχη πρόκληση το να μαθαίνεις να μην ντρέπεσαι για το τι είσαι. Μεγαλώνεις έτσι. Γράφοντας, ζεις. Edited November 2, 2008 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted November 1, 2008 Share Posted November 1, 2008 Όταν γράφω, αναγκάζομαι να μπαίνω στα κεφάλια πολλών χαρακτήρων και να εξερευνώ τις σκέψεις τους. Αρκετές φορές, μπαίνω και στα κεφάλια χαρακτήρων που δε σχεδίαζα να μπω, όμως η ιστορία τα έφερε έτσι που έπρεπε. Από όλη αυτή τη διαδικασία, πιστεύω ότι έχω μάθει κάτι παραπάνω --και συνεχίζω να μαθαίνω-- για το πώς σκέφτονται οι διάφοροι άνθρωποι, και ότι ο καθένας έχει τους λόγους του --όσο και να μη συμφωνεί κάποιος άλλος μ'αυτούς-- για ό,τι κάνει. Θα το πάω λίγο παραπέρα, γιατί πάντα για λόγους που δεν έχουν σημασία προσπαθούσα να μπώ στην θέση των άλλων, και να νιώσω αυτά που ένιωθαν και να σκεφτώ αυτά που σκέφτονταν. όμως για κάποιον λόγο, απο την ώρα που άρχισα να χρησιμοποιώ αυτή την ικανότητα ή διάθεση αν θέλετε για να φτιάξω μία ιστορία, άρχισα να συνειδητοποιώ ποιά απο όλα αυτά τα συναισθήματα των άλλων, και ποιές απο όλες αυτές τις σκέψεις των άλλων, ήταν δικά μου συναισθήματα και δικές μου σκέψεις που είχαν χαθεί στο υποσυνείδητο. Και απο τις αντιδράσεις μου σε διάφορους ήρωες καταφέρνω να μαθαίνω καλύτερα τον ίδιο μου τον εαυτό. Έμαθα πέραν πάσης αμφιβολίας (όχι μόνο μέσω της συγγραφής, αλλά σε πρακτικό επίπεδο αυτή με βοηθά), πως το πιο δύσκολο απ'όλα είναι να μάθεις και να κατανοήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, να τον δείς αντικειμενικά... οι άλλοι είναι ή θα έπρεπε να είναι απλά το μέσον για κάτι τέτοιο. Η συγγραφή είναι αυτο-ψυχαναλυτική, και γι'αυτό λυτρώνει τους περισσότερους συγγραφείς και νιώθουμε την ανάγκη να γράφουμε απο ένα σημείο και μετά. το ζητάνε τα κύτταρά μας! Ναι, τώρα που ξαναβλέπω την απάντηση του rorico, θά΄λεγα οτι συμφωνώ μαζί του...το υστεροφημία δεν το καταλαβαίνω, αλλά το 'αυτογνωσία' το προσυπογράφω ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted November 17, 2008 Share Posted November 17, 2008 Έμαθα ότι ακόμη κι η αχαλίνωτη φαντασία έχει τις νόρμες της κι ότι όσο πιο αχαλίνωτη φαντασία προσφέρεις στον αναγνώστη σου, τόσο πιο πειθαρχημένος σαν συγγραφέας πρέπει να είσαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nestor Posted November 17, 2008 Share Posted November 17, 2008 Αν και τώρα κάνω τα πρώτα μου βήματα, έμαθα πως οι λέξεις έχουν δύναμη, και η δύναμη τους αυτή μεταβάλλεται ανάλογα με τον τρόπο που θα τις χειριστούμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Phantom Posted November 17, 2008 Share Posted November 17, 2008 Έμαθα ότι διαβάζοντας τα δικά μου γραπτά, δεν μου' λειψε ποτέ μια μικρή ανταπόκριση... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted November 17, 2008 Share Posted November 17, 2008 Γράφοντας, έμαθα ότι δεν υπάρχει σίγουρος τρόπος να βγάλω εύκολα στο χαρτί επακριβώς αυτό που έχω στο μυαλό μου, όσο απλό και ξεκάθαρο κι αν είναι. Μερικές φορές δεν πειράζει πολύ. Άλλοτε πάλι, είναι εξαιρετικά ενοχλητικό να υπάρχει όλη η λεπτομέρεια εκεί -και να έχω πλάσει μέχρι και την τελευταία μικρή κίνηση στο διάλογο, μέχρι και το κόμμα στην ανάσα- και τελικά να μην βγαίνει η σκηνή όπως τη φαντάστηκα. Τι δύναμη, τι ζωντάνια, τι συγκίνηση, τι σκηνή που σκοτώνει, τι λόγια που ξεσκίζουν, τι ... καβάλημα καλαμιού! Κι από την ώρα που το γράφω να καταλαβαίνω ότι είναι μάλλον θαμπό και άχρωμο, κι όταν το διαβάζω... εκεί πια κι αν δε λέει τίποτα! Κι άντε κόβε, ράβε, γράφε, διόρθωνε. Έμαθα λοιπόν ότι χρειάζεται πολλή δουλειά για να περάσει έστω και ψήγμα της αρχικής μου σύλληψης στον αναγνώστη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TheTregorian Posted November 17, 2008 Share Posted November 17, 2008 Εγώ, μέσω της συγγραφής και της έκθεσης αυτού που γράφεις, έμαθα να δέχομαι όλες τις κριτικές, είτε συμφωνώ είτε όχι, αλλά πάνω απ' όλα να μην αναγκάζομαι από κανένα να μπω σε νόρμες που "πουλάνε", αλλά να εξάγω ένα αποτέλεσμα που θα έχει πάνω απ' όλα ως φανατικό θαυμαστή του τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν έχει για μένα νόημα να γράψω κάτι που δεν αρέσει σε μένα μόνο και μόνο για να αρέσει σε κάποιον άλλο. Εννοείται βέβαια πως σύμφωνω και με όλα όσα προειπώθηκαν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ntoing Posted November 25, 2008 Share Posted November 25, 2008 Να μην "σχεδιάζω" από πριν την ιστορία μου. Να μην έχω κατασταλάξει σε τίποτα. Ένα γενικό πλαίσιο και αφήνομαι στο "ταξίδι". Αυτό, εαν σκοπεύω να περάσω καλά πρωτίστως (που συνήθως περνάω μόνο εγώ καλά). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Glowleaf Posted November 26, 2008 Share Posted November 26, 2008 Ειμαι πολυ αρχαριος ακομα. Αλλα αυτο που εμαθα, ειναι οτι πρεπει να μην σταματας για τιποτα οταν ρεει η πενα στο χαρτι. Αμα κατι δεν θυμασαι, πως την λενε την πολη, πως να τον ονομασω αυτον τον κομπαρσο, τι χρωμα ματια ειχε η κορη κλπ, αστο, βαλε ενα σημαδακι, και συνεχισε πιο κατω. Σε καμια περιπτωση μην κατσεις να το ψαξεις ενω εχεις ρεντα. Βαλε ενα ??? ας πουμε, και κοιταξε το μετα. Αντιμετωπισε το σαν αγνωστη μεταβλητη με γνωστες παραμετρους κατα την διαρκεια επιλυσης μιας εξισωσης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted November 27, 2008 Share Posted November 27, 2008 Σε καμια περιπτωση μην κατσεις να το ψαξεις ενω εχεις ρεντα. Βαλε ενα ??? ας πουμε, και κοιταξε το μετα. Αντιμετωπισε το σαν αγνωστη μεταβλητη με γνωστες παραμετρους κατα την διαρκεια επιλυσης μιας εξισωσης. Σωστός ο νέος. Συμφωνώ απόλυτα. Έρευνα σε στιγμές συγγραφικού οίστρου χαλάνε το πανηγύρι. Τα ψαξίματα και οι βελτιώσεις είναι για να έχουμε κάτι να κάνουμε όταν στερεύει η έμπνευση κι ωστόσο αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να δουλέψουμε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted February 26, 2010 Share Posted February 26, 2010 (edited) Έμαθα πως ο εαυτός μου γνωρίζει για μένα πράγματα, για τα οποία εγώ δεν έχω ιδέα, και τις περισσότερες φορές δεν μπαίνει καν στον κόπο να με ενημερώσει σχετικά. Edited February 26, 2010 by KELAINO Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.