RaspK Posted July 8, 2004 Share Posted July 8, 2004 (edited) Μια νεαρός βρίσκεται έξω από το σπίτι λίγο πριν την αυγή. Είναι άνοιξη, μόλις που έχει τελειώσει ο Απρίλης. Στα χέρια του κρατάει ένα τριαντάφυλλο, μικρό ακόμα λόγω καιρού και εποχής. Ακόμα θυμάμαι τη μέρα εκείνη... Καθόσουν πάνω στον άσπρο βράχο τις γκρίζες ώρες της αυγής. Ο ήλιος ότι απαλά είχε γύρει στο χλωμό σου πρόσωπο* και 'συ ατάραχος σήκωσες το βλέμμα σου στον ουρανό, και κάγχασες πικρά σαν καρακάξα: «Ω ψέμμα ποταπό και βδελυρό που ξεστομίζουν χείλια μύρια στους αιώνες: πως είναι τάχα'τες μικρότερη η αγάπη σαν απ' τα στήθια κόρης θε' να βγει, ενώ τ' ανδρός το πάθος ειλικρινές κι ανδρείο, κι αλλίμονο σ' όποιον τ' αρνηθεί! Μα την πίστη μου, καλοί είμαστε οι αχρείοι, αφού μόνο μεσ' από δόλο μπορούμε νά 'χουμε ανθρώπινη μορφή. Γιατί, δεν είμαστε διάολοι, αν μέσα στην αλήθεια δεν μπορούμε να χαρούμε την αυγή;» Τα μάτια σφαλιστά από πόνο κι από σκέψεις και τον ήλιο πιο ψηλά να σηκώνεται σε πέρατα επουράνια, σκύβεις, το βλέμμα να φυλάξεις, μα και το δάκρυ που κυλά καρτερικά από το μάγουλο στο χώμα. Και όταν θε' να ξανανοίξεις τα κρούσταλλα στο φως να ξαναδείξεις, τότε γλυκά-πικρά μειδίασες, βαριά-κοφτά απεκρίθης: «Κι ενώ το αίμα Του έδωκε εμάς για να ξεπλήνει, το δικό μας κάθε μερά χύνουμε για να τονέ μολύνει.» Θα ήθελα ν' ακούσω την άποψη σας. Το ξέρω ότι το κείμενο είναι και σύντομο και περίεργο, αλλά μου αρέσει. Edited December 9, 2004 by RaspK FOG Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted July 8, 2004 Share Posted July 8, 2004 Χμ. Είναι περισσότερο σαν ποίημα, οπότε δεν ξέρω τι ακριβώς να κριτικάρω. Μόνο κάτι ορθογραφικά που μπάνισα θα επισημάνω: το "μειδίασες" θέλει "ει" και το "απεκρίθης" θέλει με "η" (απεκρίθην, απεκρίθης, απεκρίθη κτλ). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Management RObiN-HoOD Posted July 8, 2004 Management Share Posted July 8, 2004 Ωραίο. Εμένα τα ποιητικά μου αρέσουν και τα εκτιμώ ιδιαίτερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted July 8, 2004 Author Share Posted July 8, 2004 Για ν' απαντήσω, το κείμενο ακολουθεί περισσότερο τη λογική των θεατρικών μονολόγων της εποχής του Shakespeare, όπου ο λόγος ήταν λυρικός (είχε ποιητικό ύφος). Το κείμενο μου ήρθε σαν έμπνευση από διάφορα γεγονότα και την ενθύμηση των λόγων του Άμλετ στην Οφύλεια (συγγνώμη άμα γράφω λάθος τα ονόματα), όπου της λέει πόσο ψευδής είναι η αγάπη της γυναίκας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted July 10, 2004 Share Posted July 10, 2004 Πολύ όμορφο ύφος! Ειλικρινά τέτοιου είδους απαγγελία μου αρέσει πολύ και μέχρι στιγμής την έχω βρει μόνο σε Αγγλικά γραπτά. Η μεταφορά της στα Ελληνικά είναι εξίσου ωραία! Και το περιεχόμενο πολύ καλό. Το ότι είναι μικρό δε λέει κάτι. Ίσα-ίσα που είναι περιεκτικό και λέει πολλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted July 11, 2004 Author Share Posted July 11, 2004 :) :) Me feels GOOOOOD! Μην ανησυχείτε, απλά ένιωσα ευχάριστα επειδή είναι απάντηση μετά από κάποιες μέρες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted July 18, 2004 Author Share Posted July 18, 2004 Η εικόνα που είχα αρχικά ήταν κάποιου φροντιστή του παλατιού που παρακολούθησε τη συζήτηση μεταξύ Άμλετ και Οφηλίας. Μία φίλη όμως μου είπε πόσο χαρακτηριστικά θα ταίριαζε να τα έλεγε αυτά η Οφηλία. Όσο για την αναφορά στο Χριστό, γίνεται επειδή εκείνη την περίοδο συνηθιζόταν στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα να γίνονται πολλές αναφορές στους ολύμπιους θεούς, με πολύ χαρακτηριστική περίπτωση τα έργα του Σαίξπηρ (μιλάμε για την Αναγέννηση, όχι την εποχή του συγγραφέα ακριβώς). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.