Jump to content

Άρθουρ Κλαρκ (Arthur Clarke)


Recommended Posts

Ένας απο τους 3 "Μεγάλους της ΕΦ" (οι άλλοι δύο ειναι ο Χαϊνλάιν και ο Ασίμωφ). Κυρίως γνωστός για τη σειρά της Οδύσσειας (η οποια έχει 4 μέρη) αλλά και το Ράμα, και ίσως κι άλλα για τα οποία δεν ξέρω. Δεν έχω διαβάσει πολλά ειναι η αλήθεια, αλλά μου φαίνεται ειναι μια περιεργη περίπτωση...Όταν διάβασα την Οδύσσεια 2001 είχα πορωθεί με την ιδέα, αλλά δε μου άρεσε καθόλου το γράψιμό του. Χτες διάβασα το δεύτερο μέρος, Οδύσσεια 2010, κι έπαθα πλάκα :o. Πολύ καλύτερο απο το πρώτο (βέβαια, γράφτηκε και κάμποσα χρόνια μετά). Πολύ πιο στρωτό γράψιμο, ωραία και ομαλή ανάπτυξη πλοκής, περισσότερο βάθος χαρακτήρων απ ό,τι στο πρώτο και πολύ ωραίο concept για την πλοκή. Με απορρόφησε ειναι η αλήθεια. (και μου θύμισε λιγο απο Μυθαστρία, ακούς Διονύση;; :D).

 

Αυτό όμως που ειναι περιεργο με τον Κλαρκ, είναι ότι πάρα μα πάρα πολλές "εφευρέσεις" που περιέγραψε στα βιβλια του, υλοποιήθηκαν αργότερα απο τη ΝASA και άλλους, ακριβώς όπως τα περιέγραψε! Αν θυμάμαι καλά, είχε περιγράψει επικοινωνιακούς δορυφόρους (ή κάτι τέτοιο) το οποιο κάποια χρόνια μετά υλοποιήθηκε, κι ένα άλλο που περιέγραφε στην Οδύσσεια, για τα "πηγάδια βαρύτητας", χρησιμοποιήθηκε όντως ως τεχνική από τη NASA. :o. Και άλλα, τα οποια τώρα δε θυμάμαι.

 

Μετα απ αυτά, καταλαβα γιατί θεωρείται ένας απο τους τρεις μεγάλους της ΕΦ!

 

(Επισης, στο τελευταίο βιβλιο του Ράμα, κάνει και μια αναφορά στον Ανταμς! :o)

Link to comment
Share on other sites

Guest outis
...

Αυτό όμως που ειναι περιεργο με τον Κλαρκ, είναι ότι πάρα μα πάρα πολλές "εφευρέσεις" που περιέγραψε στα βιβλια του, υλοποιήθηκαν αργότερα απο τη ΝASA και άλλους, ακριβώς όπως τα περιέγραψε! Αν θυμάμαι καλά, είχε περιγράψει επικοινωνιακούς δορυφόρους (ή κάτι τέτοιο) το οποιο κάποια χρόνια μετά υλοποιήθηκε, κι ένα άλλο που περιέγραφε στην Οδύσσεια, για τα "πηγάδια βαρύτητας", χρησιμοποιήθηκε όντως ως τεχνική από τη NASA. :o. Και άλλα, τα οποια τώρα δε θυμάμαι.

...

Δεν υπάρχει τίποτε περίεργο. Απλά σκέφτηκε τους γεωσύγχρονους τηλεπικ. δορυφόρους πριν από τους άλλους. Τα άλλα που κυκλοφορούν κατά καιρούς, "πηγάδια βαρύτητας", οι πάγοι της "Ευρώπης" κτλ. ήταν ήδη γνωστά στους επιστήμονες όταν έγραψε γι' αυτά ο Κλαρκ.
Link to comment
Share on other sites

Ναι, δεν εννοούσα περιεργο ακριβώς, απλά ότι μου κάνει εντύπωση γιατι έχει αρκετές τέτοιες προβλέψεις που επαληθεύτηκαν. Για τα πηγάδια βαρύτητας που λες, ναι, ήταν γνωστά όλα τα σχετικά, αλλά απ ό,τι κατάλαβα τη χρήση αυτών ως τεχνική για να πας στους δορυφόρους του Δια την περιέγραψε πρώτος ο Κλαρκ. Θα το ξανακοιτάξω όμως, μπορει να κατάλαβα λάθος.

Link to comment
Share on other sites

Οι τεχνολογικές του ιδέες ειναι αληθοφανείς επειδή παρακολουθεί απο

κοντά την εξελιξη της τεχνολογίας διαβάζοντας τα σχετικά περιοδικά.

Θυμίζω οτι είναι και ο ιδιος θετικός επιστήμονας

 

Θυμίζω μερικές που ΔΕΝ υλοποιήθηκαν ακόμα αν και έχουν συζητηθεί εκτενώς

στην επιστημονική βιβλιογραφία.

 

1) Τεχνητή Νοημοσύνη.

2) Αποικία στη Σελήνη.

3) Σύντηξη υδρογόνου με κατάλυση απο μυόνια.

4) Διαστημικός ανελκυστήρας.

5) Γεννετικά τροποποιημένα μινι-τιγρακια.

6) Ανέλκυση του Τιτανικού.

7) Θαλάσσιες φάρμες.

8) Διαστημική τουαλέτα που δουλέυει με τη φυγόκεντρο (!!)

 

Ολες ομως ειναι πολύ καλά τεκμηριωμένες και οσο το δυνατόν πιο επιστημονικά παρουσιασμένες.

Αμα τελικά υλοποιηθούν η υλοποίηση θα μοιαζει αρκετά με τις περιγραφές του.

 

 

Αγγελος.

Link to comment
Share on other sites

Aν και δεν είναι από τους πιο αγαπημένους μου συγγραφείς εν συνόλω - αυτό σημαίνει πως δεν θα τρέξω να πάρω κάθε του βιβλίο αμέσως αλλά τον διαβάζω - (εκτός φυσικά από το 2001: A space Odyssey) ένα πράγμα που πάντα μου άρεσε στα βιβλία του είναι η άνεση της γραφής του, μια άνεση που μεταδίδεται στον αναγνώστη ακόμα κι αν δεν είναι εξοικιωμένος με κάθε πιθανό τεχνολογικό επίτευγμα του παρόντος ή του μέλλοντος. Είναι αρκετά "cozy" δηλαδή σε αντίθεση με μερικούς πιο νέους hard sci-fi συγγραφείς που θες κανα δυο μάστερ στη φυσική για να παρακολούθησεις τι λένε στα βιβλία τους που θυμίζουν περισσότερο επιστημονικά εγχειρίδια παρά μυθιστορήματα.

Link to comment
Share on other sites

Πέραν από το Ραντεβού με το Ράμα (την Οδύσσεια δεν την έχω, δυστυχώς, διαβάσει ακόμα), που βρήκα εξαίσιο, αξίζει να διαβάσετε μικρές ιστορίες του, όπως Η Τροφή των Θεών και Το Άστρο. Επίσης Οι Επικυρίαρχοι (κανονικός τίτλος Childhood's End) είναι απίστευτο.

Link to comment
Share on other sites

Α, ναι. Και το "Childohood's End" που εδώ μετέφρασαν, κακώς, ως οι Επικυρίαρχοι είναι κορυφαίο.

Link to comment
Share on other sites

Βασικα ειναι αυτο που ειπαν η Τριλ και ο Νταιην...

Ο Κλαρκ εχει φοβερες ιδεες αλλα τα περισσοτερα βιβλια ου απο πλευρας γραφης-χρησης γλωσσας δεν ειναι κατι εξαιρετικο. Παντως τα Οδυσσεια 2001 και Οι Επικυριαρχοι θεωρουνται κλασσικα αναγνωσματα και ειναι οντως πολυ καλα. Σε σχεση με τον Ασιμοφ θα τον εβαζα λιιγο πιο κατω.

Προσφατα διαβασα και αρκετα διηγηματα του χαρη στο περιοδικο Ντισκαβερυ&Σαηενς( :) ) και πολλα απο αυτα ηταν ακρως ενδιαφεροντα.Κριμα που εβγαλε το περιοδικο μονο 2 βιβλιαρακια και σταματησε.

Βοηθαει που ειναι επιστημονας ο ιδιος και ειχε πολλες επαφες με ειδικους ωστε να ξερει εκ των προτερων διαφορες ερευνες και σχεδια που γινοταν.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...
Guest Trerl

Εγω παντως θεωρω την Οδυσσεια ενα απο τα καλυτερα βιβλιο που εχω διαβασει. Ισως πραγματικα να μην ειναι κανενας μεγαλος τεχνιτης του λογου αλλα αυτο μαλλον δεν ειναι το ζητουμενο σε ενα βιβλιο σαν τα δικα του. το παραξενο ειναι οτι το βιβλιο γραφτηκε μετα την ταινια, δηλαδη πρωτα εκανε το σεναριο για τον Kubrick. Τωρα το αν ειναι καλυτερος η οχι του ασιμοφ, νομιζω οτι αυτα τα διλημματα δεν εχουν ιδιαιτερο νοημα.

Link to comment
Share on other sites

Βασικά ο Clarke έγραψε το 1948 το διήγημα The Sentinel για έναν διαγωνισμό του BBC (όπου δεν κατάφερε να διακριθεί!) στο οποίο για πρώτη φόρα έπαιξε με την ιδέα ενός artifact στη Σελήνη από ανώτερο εξωγήινο πολιτισμό ώστε να τον βρούν οι Γήινοι όταν θα ήταν έτοιμοι και σε αυτό το διήγημα στηρίχθηκε η ιδέα της ταινίας και του βιβλίου. Το διήγημα έχει δημοσιευτεί στα ελληνικά από τον Απαγορευμένο Πλανήτη στο τεύχος Νοεμβρίου/Δεκεμβρίου 1996.

Link to comment
Share on other sites

Πανω-κατω με καλυψατε σχετικα με τα αγαπημενα μου του Clarke, και τους λογους για τους οποιους τον εκτιμω (λιγοτερο ισως απο αλλους, αλλα πραγματικα αναγνωριζω την αξια του... κι ας μου φαινεται λιγο "χαζοβιολικο" το γραψιμο του ωρες-ωρες...) - αλλα θελω να ρωτησω, απο που κι ως που βγηκε η "λιστα" με τους 3 (μονο) "μεγαλους" της ΕΦ;!

 

Ε, και για μενα, Asimov uber alles στον τομεα του "επιστημονικα savvy sci fi". Και σαφως και υφισταται συγκριση... Αν δε συγκρινεις αυτους τους 2, ποιους θα συγκρινεις; Μονο τον Sheckley με τον Sturgeon ξερωγω...

Link to comment
Share on other sites

Bunny (καλώς ήλθες, btw) ο τίτλος "οι τρεις Μεγάλοι" βγήκε τόσο από το αναγνωστικό κοινό όσο και από τους editors εκδοτικών οίκων τη δεκαετία του 50, μια που οι Ασίμωφ, Χάινλάιν και Κλάρκ ήταν οι πιο γνωστοί, πιο δημοφιλείς και ίσως και πιο ακριβοπληρωμένοι συγγραφείς τότε.

Κάπως όπως σήμερα που λένε "The Three B's. Brin, Benford, Bear".

Link to comment
Share on other sites

  • 9 months later...

τις έχω εκφράσει τις απόψεις μου για τον κλαρκ αλλού (ωραίες ιδέες - εξαιρούνται τα ράμα ΙΙΙ, και ιδίως το IV), δολοφονικά σχεδόν άθλιο γράψιμο (παίζει να φταίει και η μετάφραση).

 

futurama_2x10___monolith.jpg

η εικόνα: από futurama, αναφορά στην οδύσσεια και το μονόλιθο του κλαρκ.

 

edit:είχα την εικόνα σε attachment, τώρα την ανέβασα στο photobucket.

Edited by araquel
Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Εγώ πάντως όταν διάβασα το "Η Πόλη και τ' άστρα" που είναι γραμμένο στις αρχές της δεκαετίας του '50 εντυπωσιάστηκα όταν είδα με πόση ακρίβεια (τηρουμένων των αναλογιών) προβλέπει ο Κλαρκ τα βιντεοπαιχνίδια, την κουλτούρα τους και την εικονική πραγματικότητα. Μάλιστα τα ονομάζει sagas (=έπη). Βέβαια το βιβλίο διαδραματίζεται σε ένα δισεκατομμύριο χρόνια από τώρα και εδώ έπεσε κάπως έξω, αφού ήδη υπάρχουν τέτοια πράγματα. Πάντως, αν και πολύ καλό το μυθιστόρημα, τελικά μειονεκτεί σε σχέση με αυτά τα οποία διαδραματίζονται στο κοντινό μέλλον (τα "Ραντεβού με το Ράμα", "Παράξενες Θάλασσες", "Αυτοκρατορία της Γης" και οι δύο πρώτες "Οδύσσειες του Διαστήματος" είναι αξεπέραστα).

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Τον τελευταίο καιρό έχω ξαναπιάσει την σειρά Ράμα θέλωντας να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη όταν θα το βαθμολογήσω, αφού έχει περάσει καιρός απο τότε που τα διάβασα για πρώτη φορά. Πραγματικά μου αρέσουν όλα τα βιβλία και νομίζω το ενδιαφέρον μου ακολουθεί ανοδική πορεία σε κάθε τόμο. Το λέω αυτό γιατί μπήκα απο περιέργεια στο Amazon να δω τι λέει ο εκεί κόσμος. Ρε παιδιά, ειλικρινά, δεν έχω ξαναπετυχει προιόν στο Amazon (και διαβάζω κατα καιρούς κριτικές για επιστημονικά βιβλία και cd μέχρι ρούχα και ηλεκτρονικές συσκευές) που να έχει φάει τόσο θάψιμο όσο οι δύο τελευταίοι τόμοι του Ράμα..Μα γιατί?? Είναι πραγματικά πανέμορφα βιβλία και τα δύο. Η κύρια δικαιολογία είναι ότι αλλιώς ξεκινάει, λένε και καλά, η σειρά και αλλιώς καταλήγει. Ναι, δεν διαφωνώ. Όταν ξεκίνησα τον πρώτο τόμο και εγώ αλλού περίμενα να το πάει. Ή τέλος πάντων, δεν περίμενα μια τετοια ακριβώς κατάληξη. Αν και νομίζω ότι απο τον δεύτερο τόμο αρχίζει να φαίνεται ο χαρακτήρας μιας οιωνεί κιβωτού που έχει αυτό το κατασκεύασμα. Επίσης, πολύ αναγνώστες διακρίνουν με μεγάλη άνεση ότι την όλη, κατα την δική τους άποψη, ζημιά την έκανε ο Lee αφού η γραφή δεν είναι επ' ουδενί χαρακτηριστική του Clarke. Αυτό για να πω την αλήθεια δεν το κατάλαβα. Δεν νομίζω ότι ο Clarke έχει καμία τόσο δυνατή στάμπα στην γραφή του αλλά ούτως ή άλλως απο την στιγμή που το βιβλίο έιναι προιόν της συνεργασίας δύο ατόμων, λογικό είναι να υπάρχει μια αλληλοεπικάλυψη των χαρακτηριστικών της γραφής τους αλλά και επιρροή της μίας πάνω στην άλλη.

Τι να πω. Εγώ όπως και να έχει τα βρίσκω πραγματικά εθιστικά αλλά και ουσιώδη βιβλία.

Link to comment
Share on other sites

Κατά τη γνώμη μου το πρωτότυπο "Ραντεβού με το Ράμα" είναι ένα τελείως διαφορετικό βιβλίο από τα τρία σίκουελ (τα οποία είναι μία ενιαία αφήγηση) και θα πρέπει να κρίνεται ξεχωριστά. Επίσης όντως τα τρία τελευταία δεν έχουν το στίγμα του Κλαρκ: οι χαρακτήρες έχουν περισσότερο βάθος (αν και είναι κάπως στερεότυποι καλοί και κακοί) και η ίδια η κεντρική ιστορία με τον πόλεμο στο διαστημόπλοιο, τουλάχιστον με τον τρόπο που είναι γραμμένη, ξεφεύγει πολύ από τη συνήθη γραφή και πλοκή του Κλαρκ. Επομένως ναι, διαφέρουν πολύ ο πρώτος τόμος και οι συνέχειες και ναι, φαίνεται καθαρά η επιρροή του Λη. Όμως περί ορέξεως... Πιθανώς ένας φανατικός του συγγραφέα να προτιμά το Ραντεβού, ενώ ένας αντικειμενικός αναγνώστης να προτιμά τα σίκουελ. Και στο Amazon συνήθως σχολιάζουν οι φανατικοί!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Ξαναδιάβασα την περασμένη εβδομάδα το Fountains of Paradise (στα αγγλικα).

Αναρωτιεμαι γιατι λετε οτι η γραφή του δεν ειναι χαρακτηριστική. Προσωπικά

νομιζω οτι τον ξεχώριζω πολύ ευκολα αν έχω το αγγλικό κείμενο.

 

Νομίζω οτι οσοι δεν βλεπετε χαρακτηριστική γραφή εχετε παραπλανηθει απο

μέτριες-κακές ελληνικές μεταφράσεις.

 

Συγκρινα τους "επικυρίαρχους" με το "childhoods end" και δεν εχουν ΚΑΜΙΑ σχεση.

Μονο ελαφρα η μια ιστορια θυμιζει την αλλη. Ο βαθμος που εισαγεται

ο αναγνώστης στο μύθο στο πρωτοτυπο απεχει ταξεις μεγέθους απο τη μεταφραση.

 

Στο ΡΑΜΑ. Αυτο που φαινεται ειναι η διαφορα εποχής.

Αλλο το 60 με την ελπιδα της επιστημονικής ουτοπίας και αλλο το 90 με τη συντριβή της ελπίδας αυτης.

 

 

Αγγελος Μισιριώτης.

Link to comment
Share on other sites

Μπορεί και να έχεις δίκιο για την μετάφραση. Εγω στα ελληνικά το διάβασα. Παντως μου άφησε έντονα το άισθημα που μου αφήνουν και άλλοι Αμερικάνοι σύγχρονοι συγγραφείς, ότι δηλαδή έχουν άχρωμους, άοσμους και καλογυαλισμένους ήρωες, όπως και διαλόγους. Πάραυτα το βιβλίο δεν παύει να μου αρέσει πολύ.

Link to comment
Share on other sites

Οσον Αφορά την σκιαγράφηση των χαρακτήρων, θα συμφωνήσω οτι δεν ειναι απο τα δυνατά στοιχεία του Clarke. Σε τελική ανάλυση όμως είναι θέμα γούστου. Εμένα δεν με ενοχλεί οταν η επιστημονική φαντασία (και η λογοτεχνία γενικά) δεν εχει κέντρο τον άνθρωπο, αλλά τον μεταχειρίζεται "αντικειμενικά" (μή-προνομιακα) δηλαδή σαν ένα απο τα στοιχεία του κόσμου. Ισως αυτό δυσκολέυει τον αναγνώστη να "ενδιαφερθεί" για τους χαρακτηρες της ιστορίας (που θεωρητικά ειναι μειον). Εμενα αρκετες φορες όμως με ωθεί στο να φανταστώ τον εαυτό μου μέσα στον φανταστικό κόσμο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ απο την ιστορια. Οπως ειπα, ειναι θεμα γουστου.

 

Τα ΡΑΜΑ 3 και 4 που ανέφερες παραπάνω εχουν σαφώς διαφορετικο στυλ, επικεντρώντας στους χαρακτήρες. Ακομα και αν η διαφορα στυλ οφειλεται στη συνεισφορά του Jendry Lee πρεπει να λαβουμε υποψη μας τη διαφορά εποχής. Το ΡΑΜΑ γραφτηκε την εποχη της ρομαντικής επιστήμης. Τα 2,3 και 4 γραφτηκαν οταν η υπερμετρη αισιοδοξία για την ουτοπια που θα έφερνε η τεχνολογική προοδος εσβησε και αντικαταστάθηκε απο τον κυνικό ρεαλισμο που υπαγορεύει η ατελής, εγωιστική και πολλες φορες απάνθρωπη ανθρώπινη φύση.

 

Αγγελος Μισιριώτης

Edited by Angelos
Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

Γράφει τίποτα πλέον ο θρυλικός παππούς; Από ό,τι βλέπω, τελευταίο του μυθιστόρημα ήταν το 3001 (1997) και ακολούθησαν πέντε μυθιστορήματα γραμμένα με άλλους συγγραφείς (κυρίως τον Μπάξτερ). Στα οποία υποθέτω μια ματιά ρίχνει μόνο...

Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Breaking news από το CNN: An aide tells The Associated Press that science fiction writer Arthur C. Clarke has died at the age of 90.

Link to comment
Share on other sites

Ενενήντα ετών, πλήρης ημερών και έργων.

 

Στον Κλαρκ οφείλω την εφηβική μου επιστροφή στην εφ, μετά τα παιδικά χρόνια που πέρασα με το Βερν. Στο ενδιάμεσο διάστημα -στο γυμνάσιο- διάβαζα άλλα πράγματα, ώσπου έπεσε στα χέρια μου εκείνη η παλιά έκδοση "βίπερ" των επικυρίαρχων, την οποία διάβασα μαγνητισμένος. "Αυτή λοιπόν είναι η μοντέρνα εφ!" είπα μέσα μου (ή κάτι ανάλογο λιγότερο βαρύγδουπο... χεχε) και έπεσα με τα μούτρα στους συγγραφείς που τότε πρωτογνώριζα: Κλαρκ, Ασίμοφ, Χενλάιν, Βαν Βογκτ και εκείνα τα μυστήρια ονόματα στις ανθολογίες διηγημάτων του Εξάντα.

 

Η αλήθεια είναι ότι αργότερα ο ενθουσιασμός μου για το έργο του, ίσως και για το πρόσωπό του, μειώθηκε. Όμως, όπως είπα, του οφείλω πολλά.

 

Καλό ταξίδι...

Link to comment
Share on other sites

To Childhood's End (Επικυρίαρχοι) ήταν το πρώτο μου μυθιστόρημα Ε.Φ και κατάφερα να το διαβάσω σε αρκετά μικρή ηλικία. Μπορώ να πω με βεβαιότητα οτι αυτό ευθύνεται για την αγάπη μου για την Ε.Φ, από τότε. Ωρα του καλή λοιπόν και μπράβο του μάλιστα, μιας και κατάφερε να φύγει (ουσιαστικά) όρθιος, πλήρης, και με τα μυαλά του σωστά.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..