New Wave

[heiron]

"New Wave science fiction was characterised by a high degree of experimentation, both in form and in content, and a highbrow sensibility. The term "New Wave" is borrowed from film criticism's nouvelle vague: films characterised by the work of Jean-Luc Godard, François Truffaut, and others. It was later applied to 1970s punk rock in the UK and to new wave music."

 

History

Growing as a trickle more than a flood, New Wave began in 1964, when Michael Moorcock took over as editor for the British science fiction magazine New Worlds. While the American magazines Amazing Stories with Cele Goldsmith as editor and the respected The Magazine of Fantasy & Science Fiction had had a tendency to publish unusually literary stories, Moorcock turned this into a concerted policy. Nor would any other periodical seek as consistently to distance itself from traditional science fiction as much as New Worlds.

 

The content of New Wave rejected the core concerns of traditional science fiction ("outer space"), in favour of a focus on taboo breaking and a more people focused approach ("innerspace"). One of the central ideas of the New Wave was entropy, the idea that the universe will irrevocably run down, and its reflection in human society. The New Wave writers saw themselves as part of the general literary tradition and often openly mocked the traditions of pulp science fiction, which they regarded as stodgy, irrelevant and unambitious.

 

The New Wave also had a political subtext. Brian Aldiss, Thomas Disch, Michael Moorcock and other key figures in the British New Wave came from various Marxist and socialist political traditions; their disdain for genre SF was partly a maneuver against American cultural hegemony and what the New Wavers considered 'conservatism' in "Campbellian" SF. In the U.S., the New Wave would be closely associated with opposition to the Vietnam War and New Left thought.

 

The New Wave peaked around 1971; by 1975, the year the war ended, it was played out. Most of its fruits proved to be more interesting to academics and literary theorists than actual readers. Tellingly, of the writers closely associated with it only Philip K. Dick developed a significant fan base and proved able to maintain that popularity after the end of the movement.

 

The New Wave movement started to explore many subjects, including sex in science fiction, in ways that were previously unthinkable. Harlan Ellison's anthology Dangerous Visions was an important milestone. With its publication in 1967, the New Wave broke--it smashed taboos relentlessly, holding no regard for any sort of boundaries. The styles of the authors varied, but one thing held common for everyone: they had something to say, and they said it. What was more, it also collected numerous awards for its being, including three Hugo Awards (Best Anthology, Best Novelette, and Best Novella).

 

(απο το www.answers.com)

 

 

Μετα απο αυτη την εισαγωγη(για ποζερια...),ας μπω στο ζουμι.

Σας αρσουν τα εργα του Νεου κυματος?Ειστε φαν των συγγραφεων που συμμετειχαν;Κι αν ναι,ποιους ξεχωριζετε αναμεσα τους;

Προσωπικα,ειμαι φαν του Νεου κυματος αφου δυο απο τους εκπροσωπους του ηταν ο Μουρκοκ και ο Ντικ των οποιων ειμαι γνωστος οπαδος(για να μηναναφερω Λεγκεν,Ζελαζυ κα).

 

Α,και κατι τελευταιο...

"Several factors may have contributed to the "death" of New Wave science fiction. One factor was its assimilation into the larger science fiction mainstream. A second factor was the passing of the radicalism of the 1960s in art as well as life.

 

The New Wave's demise may have been hastened by conscious reaction against it in the SF mainstream. Lester del Rey, an influential editor (who had himself enough had a story in Ellison's first Dangerous Visions anthology), led a conscious effort to reassert genre traditions in the 1970s and early 1980s. By a neo-Campbellian revival of hard science fiction after 1982 at the hands of David Brin, Gregory Benford, Greg Bear and others had emerged. On the other hand, cyberpunk, a movement popularized by Gardner Dozois and editor Ellen Datlow had made it clear that "the rebellion" had taken on a radical new form."

 

Ατιμε Ντελ Ρεη!

[BunnyDee]

Γενικα δεν το πολυ-παω το new wave προσωπικα, κυριως επειδη γινεται πολυ ακραιο και χαζα "προειδοποιητικο" για τα γουστα μου, και μαλιστα σε βαθμο να βαζει λαδι στη φωτια αβασιμων κυριως και ηδη παρατραβηγμενων φοβων για την πολιτικη, την κοινωνια και την τεχνολογια. Τα τραβαει γενικα οπως το βλεπω απ' τα αυτια, και γινεται πολυ "βαρυ" κατ εμε για την ελλειψη βαθους του, για μενα τουλαχιστον.

 

Για να μην πω για το "απομειναρι" του, το cyberpunk, που με αηδιαζει προσωπικα, κοινωνιολογικα κυριως, και δε μπορει με τιποτα να με "βαλει στην ιστορια" εκτος απο πολυ λιγες περιπτωσεις οπου συνηθως δεν ειναι και εντονο το στοιχειο του. Μου φαινεται σαν κακο fantasy μεταμφιεσμενο σε sci fi φορωντας ενα φτηνο ψευτικο μουστακι, ειδικα σε θεμα characterisation και υφους.

 

Σε γενικες γραμμες προτιμω οι ιστοριες που διαβαζω να ειναι πολυ πιο εξυπνα ψυχογραφικες, συμβολικες η μεταφορικες, ελαχιστα παραδειγματα εχω συναντησει στο ρευμα αυτο που να το κανουν αυτο - συνηθως κιολας ειναι προσμειξεις με αλλα ρευματα κι οχι καθαρα τετοια.

 

Απο τα ονοματα που αναφερθηκαν παραπανω, ενω πχ αναγνωριζω τη συνεισφορα του Dick ξερωγω, ο μονος που μ αρεσει προσωπικα ειναι ο Ellison, γιατι εχει παρα πολυ εντονες επιρροες απο την Golden Age - Sturgeon κλπ - που κατ εμε εκμεταλλευονταν πιο ρομαντικα το ολο setting. Ναι, εσπασε διαφορα taboo, αλλα το εκανε ως εξελιξη του golden age, και σαφως επρεπε να εξελιξει καποια απ τα δεδομενα του ως "νεα γενια". Αλλα για μενα, ο Dick, για να μην πω για Moorcock (που μ αρεσουν μονο τα fantasy του, κι αυτα λιγοτερο απο αλλα) και η LeGuin ξερωγω (η απολυτη αποδειξη οτι "δεν πρεπει να βαζεις γυναικες να γραφουν science fiction" - ενω πχ το Earthsea trilogy της - και οχι το quartet - μ αρεσουν πολυ) με κανουν παντα οταν τους δινω "αλλη μια ευκαιρια" (και πιστεψτε με, το εχω κανει αρκετες φορες, ειδικα λογω του σχετικου hype, πολλες φορες εχω αναρωτηθει μηπως δε βλεπω εγω κατι, αλλα εν τελει το γιατι αρεσουν το εχω αποδωσει στους ιδιους λογους που υπαρχουν ακομα ακροαριστεροι, ακροδεξιοι και ακραιες αποψεις γενικοτερα - εδω υπαρχουν scientologists, τι μου λετε τωρα...) να νοιωθω οτι "του αλλαξαν τα φωτα του θεματος".

 

Προσωπικα υποστηριζω και παρακολουθω σε μεγαλο βαθμο το "hard" sci fi, οχι μονο λογω επιστημονικης βασης (που για μενα ειναι σημαντικη για να πιστεψεις και να θεωρησεις αληθοφανη μια science fiction ιστορια) αλλα κυριως για το σεβασμο που τρεφει στην "αληθεια" των κοινωνικων επιστημων - απο την κοινωνιολογια μεχρι τη φιλοσοφια, απο την ψυχολογια μεχρι την πολιτικη.

 

Καλο ειναι γενικα να υπαρχουν "νεα ρευματα" σε πραγματα, για να ψεμυτισουν κατι ειναι που χρειαζεται να αλλαξει/προχωρησει και το εκφραζουν/αλλαζουν με την υπαρξη τους. Αλλα οπως και στον κινηματογραφο, αμα μενεις απλα εκει, χανεις το νοημα οπως το βλεπω, κι επειδη συνηθως ειναι "αντιδρωντα ρευματα" τεινουν να εχουν τις αναλογες παρωπιδες.

 

...Με λιγα λογια, not for me.

Edited March 30, 2006 by BunnyDee

[Nienor]

Αν και δε βρίσκω την ακριβή σύνδεση μεταξύ των αναφερόμενων, επίσης σίγουρα δεν είμαι φαν και οπαδός κανενός (εκτός ίσως από του Nih ) πρέπει να πω ότι δε βρίσκω πως η φιλοσοφία και η άποψη τους για τον κόσμο συμφωνεί στο ελάχιστο. Μου αρέσουν εξίσου ο Μούρκοκ και ο Ντικ και αρκετά περισσότερο η κυρία Λεγκέν, για τον Έλλισον και τον Ζελάνζυ δε μπορώ να πω κάτι αφού ελάχιστα ξέρω για το έργο τους και την πορεία τους, όμως για τους τρεις πρώτους το μόνο που βρίσκω στην έκφραση New wave, είναι μιοα κακή ισοπεδωτική ταμπέλα. Καμία άλλη σχέση ούτε με αυτά που λένε, ούτε με τις προτάσεις τους, ούτε με τη γενικότερη φιλοσοφία (όπου αυτή υπάρχει, γιατί δε νομίζω πως ο Μούρκοκ έχει κάποια).

 

η LeGuin ξερωγω (η απολυτη αποδειξη οτι "δεν πρεπει να βαζεις γυναικες να γραφουν science fiction" - ενω πχ το Earthsea trilogy της - και οχι το quartet - μ αρεσουν πολυ) με κανουν παντα οταν τους δινω "αλλη μια ευκαιρια" (και πιστεψτε με, το εχω κανει αρκετες φορες, ειδικα λογω του σχετικου hype, πολλες φορες εχω αναρωτηθει μηπως δε βλεπω εγω κατι, αλλα εν τελει το γιατι αρεσουν το εχω αποδωσει στους ιδιους λογους που υπαρχουν ακομα ακροαριστεροι, ακροδεξιοι και ακραιες αποψεις γενικοτερα - εδω υπαρχουν scientologists, τι μου λετε τωρα...) να νοιωθω οτι "του αλλαξαν τα φωτα του θεματος".

 

Ενώ συμφωνώ μαζί σου ως προς την Γαιοθάλασσα (όντως είνει σαφώς ανώτερη μέχρι το τρίτο βιβλίο) διαφωνώ απόλυτα με τους λόγους για τους οποίους πιστεύεις πως αρέσουν. Καταρχάς γενικότερα το έργο της δε μιλά για πολιτική, αλλά για πολιτική συνείδηση, όπως και όχι για πολιτικές πεποιθήσεις, αλλά για πολιτική φιλοσοφία. Κι ενώ ο λόγος υπάρξης ακράιων συμπεριφορών και πεποιθήσεων οφείλεται στην ύπαρξη φανατισμού, το έργο το δικό της στέκεται λόγω προσωπικών αναζητήσεων, λόγω συγκεκριμένης άποψης η οποία αφορά μια καλύτερη (εντάξει ουτοπικά ρομαντική αν θες) τάξη πραγμάτων. Γενικά, δηλαδή, η γυναίκα έχει μια πρόταση (σε αντίθεση με το Μούρκοκ που απλά προμηνήει την "καταστροφή" ) για συνειδητοποίηση κάποιων πραγμάτων και σκέψη επάνω σε αυτά.

 

 

The content of New Wave rejected the core concerns of traditional science fiction ("outer space"), in favour of a focus on taboo breaking and a more people focused approach ("innerspace"). One of the central ideas of the New Wave was entropy, the idea that the universe will irrevocably run down, and its reflection in human society. The New Wave writers saw themselves as part of the general literary tradition and often openly mocked the traditions of pulp science fiction, which they regarded as stodgy, irrelevant and unambitious.

 

Και τώρα που τελείωσα με τις διαφωνίες , να πω πως αν αυτό εδώ είναι το ... ,ας πούμε, ζουμί του όλου τίτλου του θέματος, σαφώς και το προτιμώ, σαν ιδέα και σα θεωρία από τις εισβολές και το άγνωστο που αντιπροσώπευε το εξώτερο διάστημα προηγούμενως (διορθώστε με αν δεν έχω πιάσει τι ακριβώς λέει, παρακαλώ), όπως και γενικοτερα διαφωνώ με τις άχρηστες φοβίες, ακόμα και με το Λάβκραφτ και τη θάλασσα (παρ' όλο που είναι από τους αγαπημένους μου).

[BunnyDee]

το μόνο που βρίσκω στην έκφραση New wave, είναι μιοα κακή ισοπεδωτική ταμπέλα. Καμία άλλη σχέση ούτε με αυτά που λένε, ούτε με τις προτάσεις τους, ούτε με τη γενικότερη φιλοσοφία (όπου αυτή υπάρχει, γιατί δε νομίζω πως ο Μούρκοκ έχει κάποια).

 

Για την "ταμπελα", αυτην οπως και πολλες αλλες, συμφωνω απολυτα. Το θεμα με τους "ταμπελοφορους" ειναι ομως οτι, οπως και σε ενα σωρο αλλα "new wave" κυματα, ακομα και οσοι δεν την "εφηυραν" για τον εαυτο τους, την ασπαστηκαν σε μεγαλο βαθμο. Αλλοι με τον εναν τροπο, αλλοι με τον αλλο - σαφως και κανενας δημιουργος, εκτος αν προσπαθει πολυ γι αυτο (στην οποια περιπτωση συνηθως καταληγει κακεκτυπο απο εμπνεομενος), δεν κανει "το ιδιο πραγμα" με καποιον αλλο.

 

Αλλα κοινα γνωρισματα υπαρχουν, και μπορω να εντοπισω 2-3 απ' αυτα, στους συγγραφεις που εχουν χαρακτηριστει ετσι - με διαφορετικα μεταξυ τους foci και αναλογιες στο καθενα, αλλα με εντονα ολα η καποια απο τα κοινα αυτα χαρακτηριστικα.

 

- Η προσπαθεια να "σπασουν καποια taboo" μεσα στις ιστοριες τους (απο σεξουαλικα μεχρι κοινωνικα)

 

- Η "πολιτικη αναζητηση" (συνηθως κιολας οπως ανεφερα με "ουτοπικο" η υπερβολικα πεσσιμιστικο - γενικα υπερβολικο και μη-ρεαλιστικο χαρακτηρα) - σε αντιθεση με τις κοινωνικο-πολιτικο-ψυχολογικες αναζητησεις αλλων, κυριως "hard sci fi" οπως ειπα, συγγραφεων, οι οποιοι θα λαβουν υποψιν, θα σεβαστουν και θα δειξουν "ωριμοτητα και επιγνωση" σχετικα με τετοιες κοινωνικες επιστημες (συνηθως το εκφραζω αυτο ως "ξερουν καλυτερα το πως λειτουργει η ψυχη του ανθρωπου και ο κοσμος γυρω μας" αλλα καταλαβαινω οτι μπορει να ειναι δικο μου, υποκειμενικο συμπερασμα αυτο λογω δικου μου προσωπικου soft spot για τις θετικες και κοινωνικες επιστημες)

 

Τα παραπανω ειναι αυτα που εγω εχω αναγνωρισει ως κοινα χαρακτηριστικα των συγγραφεων αυτων, απο οσα εχω διαβασει στον τομεα (μαλιστα τα ειχα αναγνωρισει ως κοινα των συγγραφεων ΠΡΙΝ ακομα "μαθω" για την ταμπελα του new wave και με εξεπληξε θετικα το οτι οντως ανηκουν σε μια κατηγορια ολοι αυτοι μαζι - περιεργο οταν συμβαινει αυτο, και βολικο γιατι "βρισκεις τις λεξεις" να χαρακτηρισεις αυτο που εχεις στο μυαλο σου )

 

Και για τον Moorcock συγκεκριμενα, νομιζω πως επενδυει περισσοτερη προσπαθεια να "σπασει τα taboo" και γενικοτερα να εχει μια πεσσιμιστικη και "σκοτεινη" πραγματικοτητα στις ιστοριες του - ξερω πολλους λατρεις του gothic fiction που τον λατρευουν γι αυτο - παρα να ασχοληθει με την κοινωνιολογια, την πολιτικη και την ψυχολογια ξερωγω, δεν τον απασχολει το θεμα.

 

Και να διευκρινισω για αλλη μια φορα οτι το γεγονος οτι εμενα δε μ αρεσουν αυτα δε σημαινει οτι δεν τους εκτιμω τους αναφερθεντες γι αυτο που ειναι, κι οτι δεν καταλαβαινω οτι μπορει σε καποιον να αρεσουν ακομα και για τους ιδιους λογους που δε θα αρεσουν σε μενα. Εχω προτεινει πολλους απ' αυτους σε κοσμο που προτιμα ενα αλλο worldview, μια αλλη προσεγγιση η αισθητικη απο αυτη που προτιμω εγω σε αναλογες ιστοριες. Απλα εξεφρασα την αποψη μου προσωπικα, μαζι με καποια γενικοτερα μου "συμπερασματα" για το ειδος αυτο science fiction.

 

Ενώ συμφωνώ μαζί σου ως προς την Γαιοθάλασσα (όντως είνει σαφώς ανώτερη μέχρι το τρίτο βιβλίο) διαφωνώ απόλυτα με τους λόγους για τους οποίους πιστεύεις πως αρέσουν. Καταρχάς γενικότερα το έργο της δε μιλά για πολιτική, αλλά για πολιτική συνείδηση, όπως και όχι για πολιτικές πεποιθήσεις, αλλά για πολιτική φιλοσοφία. Κι ενώ ο λόγος υπάρξης ακράιων συμπεριφορών και πεποιθήσεων οφείλεται στην ύπαρξη φανατισμού, το έργο το δικό της στέκεται λόγω προσωπικών αναζητήσεων, λόγω συγκεκριμένης άποψης η οποία αφορά μια καλύτερη (εντάξει ουτοπικά ρομαντική αν θες) τάξη πραγμάτων. Γενικά, δηλαδή, η γυναίκα έχει μια πρόταση (σε αντίθεση με το Μούρκοκ που απλά προμηνήει την "καταστροφή" ) για συνειδητοποίηση κάποιων πραγμάτων και σκέψη επάνω σε αυτά.

 

Εδω μαλλον φταιω εγω που δεν εξηγηθηκα σωστα με τις τεραστιες μου περιπλοκες προτασεις με 30 παρενθεσεις και κομματα

 

Το σχολιο στο τελος της προτασης μου πηγαινε για ολους οσους ανεφερα στο "σεντονι" εκεινο που θεωρησα παραγραφο, κι οχι για την Ursula συγκεκριμενα... Αυτην μονο ουτοπικη θα τη χαρακτηριζα - και "βεβιασμενα" φεμινιστρια ισως σε καποια φαση της καριερας της, αλλα νομιζω το ξεπερασε αυτο. Ναι, δεν συμφωνω με τις αναζητησεις της, και μπορει να μην καταληγει συνηθως σε απολυτα "συμπερασματα", απλα "ψαχνεται" με εναν τροπο που δε μου "μιλαει" συνηθως - και νοιωθω οτι της ταιριαζει περισσοτερο το fantasy για τους λογους αυτους απ' ο,τι το sci fi. Για μενα παντα. Κι απλα τα ερωτηματα που θετει, εμενα μου φαινονται καπως naive, οχι λαθος. Σαν να "τα σκεφτηκε ο ταδε αλλου subgenre συγγραφεας οταν ηταν εφηβος, και τωρα ακομα κι αν δεν εχει απαντησει 100% σ αυτα, τα εχει ξεπερασει". Μπορει και παλι να ειναι ιδεα μου, καλλιστα, απλα προτιμω η γυναικα να μου λεει για μαγεια και δρακους ;)

 

Α, και αν ηταν αυτο που σε εβαλε σε σκεψεις, το "οι γυναικες δεν πρεπει να γραφουν sci fi" ειναι απλα ενα injoke με καποιους φιλους μου συγκεκριμενα για την Le Guin - δε σημαινει ουτε οτι το πιστευω (αλλωστε κι εγω εχω γραψει science fiction και σε διηγηματα και σε σεναρια, και τελευταια φορα που ελεγξα "τα ιδια πραγματα ειχαμε εκει κατω" η Ursula κι εγω ) ουτε οτι το πιστευει οντως κανενας μας οταν το λεμε αυτο γενικευοντας ετσι - ισως ειναι απλα μια "αντιδραση" δικη μας στο ρομαντικο, γυναικειο υφος της.

 

Και τώρα που τελείωσα με τις διαφωνίες , να πω πως αν αυτό εδώ είναι το ... ,ας πούμε, ζουμί του όλου τίτλου του θέματος, σαφώς και το προτιμώ, σαν ιδέα και σα θεωρία από τις εισβολές και το άγνωστο που αντιπροσώπευε το εξώτερο διάστημα προηγούμενως (διορθώστε με αν δεν έχω πιάσει τι ακριβώς λέει, παρακαλώ), όπως και γενικοτερα διαφωνώ με τις άχρηστες φοβίες, ακόμα και με το Λάβκραφτ και τη θάλασσα (παρ' όλο που είναι από τους αγαπημένους μου).

 

Hehe, τι τρομερο δικιο που εχεις για τον Lovecraft συγκεκριμενα και τις "αχρηστες φοβιες" γενικοτερα... Αν και, για τους ιδιους λογους που δεν αντεχω τον ιδιο τον Lovecraft (το οτι δηλαδη θεωρω πολυ "χαζη" την αναπτυξη των χαρακτηρων του και πολυ μονοχνωτα τα plots του), για αναλογους λογους δε με τραβανε και οι ιστοριες των προαναφερθεντων. Και οπως στο συμπαν του Lovecraft η "παρεα του" εχει γραψει "τα ιδια πραγματα με καλυτερο τροπο" για μενα, ετσι και στο γενικοτερο sci fi front θεωρω οτι υπαρχουν καλυτεροι τροποι να "δει" κανεις τον κοσμο και να πει μια ιστορια εκει, μελλοντολογικης φυσεως, και να την "νοιωσεις", να την "πιστεψεις" ως "πιθανοτητα" και να την "ζησεις".

 

Τις "εισβολές και το άγνωστο που αντιπροσώπευε το εξώτερο διάστημα προηγούμενως" πολλες φορες δεν τις μπορω ουτε εγω, εχω τα ιδια "προβληματα" με αυτα τα themes που εχω και με οσα σου περιεγραψα παραπανω... Αλλα δεν ειναι σε καμμια περιπτωση η "μοναδικη εναλλακτικη".

 

Για να "πλεξω και τα εγκωμια μου", ο Asimov πχ εχει γραψει πολυ ομορφες ιστοριες που εκτυλισσονται στο μελλον η και στο διαστημα, και εχει εκφρασει πολιτικες και φιλοσοφικες ανησυχιες μεσα σ αυτα, καθως και "ρεαλιστικους φοβους" - απο το Foundation μεχρι το I, Robot ως πιο κλασσικα και εντονα παραδειγματα - χωρις να μπορεις να νοιωσεις ουτε για μια στιγμη οτι "αυτα δε στεκουν, δε θα γινοταν ποτε ετσι" η να τον κατηγορησεις για υπερβολικο πεσσιμισμο η για ουτοπια - ακομα κι αν το "υφος" στο οποιο γραφει ειναι αυτο το "ειμαι ενας αγαθος γερακος, προεδρος του Humanist Association και αγαπω την ανθρωποτητα με ολα τα καλα και τα στραβα της" που σε πολλους μπορει να φανει λιγο "γλοιωδες" (εδω ειναι που γυριζω το βλεμμα μου προς το φαβοριτοφορο "εικονισμα" του πανω απ το γραφειο μου και ζητω συγγνωμη για την "γλοιωδη" ιεροσυλια μου στον Saint Isaac )

 

Και ακομα κι αν καποιος εχει καποιο ακραιο worldview σε μια ιστορια του, οπως o Heinlein στο Starship Troopers ξερωγω (που προσωπικα τον κατατασσω στο "hard sci fi" αν πρεπει να τον καταταξω καπου), θα το κανει με καποιο σκοπο, καποιο εντονο πολιτικο subtext και για να τραβηξει τον κοσμο να σκεφτει κι αυτη τη μερια), και οσο κι αν διαφωνω πολυ εντονα με τις πολιτικες πεποιθησεις που εκφραζονται απ αυτον (και μεταφερθηκαν υπερβολικα και ειρωνικα προς αυτες στην ταινια του Verhoeven, "για το εφφε"), δε μπορω να πω με τιποτα οτι δεν "εστεκαν" ως πιθανο συμπαν η ως κατι που θα μπορουσε να ειχε ακολουθησει ο ανθρωπος και η κυβερνηση του σε ενα μελλον - απο τον Πλατωνα αλλωστε ηταν μια προταση για το πως θα μπορουσε να λειτουργησει ο κοσμος, απλα εγω (και αλλοι) εχουμε ηθικες ενστασεις, ακριβως επειδη "θα λειτουργουσε" αν το επεβαλλαν καποιοι.

 

Ειναι λοιπον η διαφορα μεταξυ του ωριμου και συνειδητοποιημενου, που πιστευει αυτα που πιστευει η προτεινει αυτα που προτεινει επειδη "το εχει ψαξει το θεμα", σε κανει να νοιωθεις οτι "ξερει τι λεει και γιατι", και που δε θα φανταστει κατι ειτε "επειδη θα ηταν cool αν γινοταν ετσι" η "επειδη θελει να δωσει ενα παραδειγμα ad absurdum για το λογο που ανησυχει/φοβαται". Και το προβλημα μου με το new wave ειναι οτι συνηθως κανουν αυτο το τελευταιο - ακομα και στη "Χρυση Εποχη", οι συγγραφεις απλα δεν θα ασχολουνταν με πολιτικο subtext, θα εγραφαν ιστοριες σαν ρομαντικες παραβολες, αντι να "μας δειξουν ενα τρομακτικο μελλον" η "ενα καλυτερο μελλον" που απλα εγω ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να το πιστεψω για τους χαρακτηρες η για τον κοσμο του βιβλιου.

 

Γιαυτο εφερα και το παραδειγμα εκεινο με τους "πολιτικα ακραιους", οχι λογω ακραιων πολιτικων αποψεων που μπορει να εκφραζει ο ταδε συγγραφεας, αλλα λογω των χαζων επιχειρηματων και των logical fallacies που συνηθως χρησιμοποιουν σε τετοιους κυκλους για να σε πεισουν για τις ιδεες τους - προσπαθησε να αναλυσεις με μαθηματικη λογικη τα επιχειρηματα ενος "λαικου" ακροαριστερου η ακροδεξιου (η scientologist ) και θα καταλαβεις τι εννοω - δεν ειναι οι ιδιες οι ιδεες, ειναι το πως θα παρουσιαστουν που παντα με "βγαζει απ την ιστορια".

 

Ενω ο αλλος που "δε θα παρει τον εαυτο του στα σοβαρα" η που αν τον παρει θα "ξερει τι λεει" και θα στεκουν σε λογικη αναλυση οι ιστοριες του - ειτε συμφωνεις ηθικα ειτε οχι με τα τεκταινομενα - θα με "πεισει", θα "νοιωσω" την ιστορια και τους ηρωες.

 

Disclaimer: Συγγνωμη που εγραψα τοσο μεγαλο post, πρεπει οντως να ειναι μανικι να το διαβασει καποιος, αλλα εξηγω ελπιζω τη θεση μου στο ζητημα, αν ενδιαφερεται καποιος η αν δεν καταλαβαινει κατι σε αλλο μου post τον παρακαλω να το διαβασει με προσοχη. Αν θελει.

 

(και btw να'σαι καλα Nienor, με ενεπνευσες, παντα ευχαριστιεμαι μια καλη συζητηση ;))