Jump to content

FanFiction


RaspK
 Share

Είστε υπέρ της FanFiction;  

45 members have voted

  1. 1. Είστε υπέρ της FanFiction;

    • Ναι, την έχω λατρέψει!
      7
    • Ναι, ακούγεται ενδιαφέρον.
      16
    • Μέτρια μου φαίνεται...
      10
    • Δε μου αρέσει ιδιαίτερα.
      10
    • Απλά την απεχθάνομαι!
      2


Recommended Posts

FanFiction είναι μία μορφή συγγραφικής δραστηριότητας, στην οποία ένας ή περισσότεροι άνθρωποι πέρνουν μία βασική ιδέα (την πλοκή, τον κόσμο, ή τους χαρακτήρες μίας άλλης ιστορίας την οποία και έχουν σε κάποιο βαθμό παρακολουθήσει) και τη μεταπλάθουν για διάφορους λόγους. Αυτοί μπορεί να είναι συμπληρώματα λεπτομερειών που δεν αναφέρονται, εξελίξεις που αναφέρονται εν συντομία, αλλαγές με σκοπό την καλυτέρευση της πλοκής, κ.ά.

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 58
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Βάρδος

    14

  • Μελδόκιος

    5

  • Oberon

    5

  • Orpheus

    8

apo thn perigrafh pou diavasa den mou ekane kai kana idietero klik omos den exo diavasei pote giati den etyxe, moy fenete ligo anempneysto etsi opos to akouo. :unsure:

Link to comment
Share on other sites

Θα διαφωνήσω ως προς την προσέγγιση του πράγματος: δεν πρόκειται πέρι ανέμπνευστων κειμένων, αφού, ακόμα και αν κάποια στοιχεία παραμένουν ίδια, αυτό δε σημαίνει ότι και το όλο έργο είναι το ίδιο.

 

Παραδείγματος χάριν, πρόσφατα διάβασα μία ιστορία που μου φάνηκε υπέροχη μέχρι και λίγο πριν το τέλος της, όπου, κατά την προσωπική μου άποψη, απλά την κατέστρεψε! Πραγματικά, μόλις βρω το χρόνο, θα ήθελα να καθήσω να ξαναγράψω το τέλος του έργου αυτού.

 

Άλλη περίπτωση αποτελεί το να γράψεις κάτι σαν prequel ή sequel σ' ένα έργο. Ή διαφορετικά storylines.

Link to comment
Share on other sites

Εμένα πάλι δε μου αρέσει ιδιαίτερα η ιδέα του fan fiction. Γιατί να στηριχθώ πάνω σε κάτι ήδη υπάρχον αφού μπορώ και γω να δημιουργήσω κάτι δικό μου, όπως το θέλω, εξυπηρετώντας ακριβώς αυτό που θέλω, αφού στο κάτω κάτω μου αρέσει να το κάνω;

 

Σε μερικές περιπτώσεις βέβαια, υπάρχει απάντηση. Αν έχεις δεθεί πολύ με κάποιους χαρακτήρες/κόσμο ίσως γράψεις κάτι γι αυτούς από τρέλα και πόρωση. Εγώ πάντως δεν το συνηθίζω.

Link to comment
Share on other sites

Fan Fiction δεν σημαίνει απαραίτητα ότι γράφεις για κάποιους χαρακτήρες επινοημένους από άλλους. Μπορείς απλώς να στηριχτείς στον κόσμο των χαρακτήρων αυτών και να φτιάξεις δικές σου ιστορίες.

Π.Χ. τώρα γράφω μία ιστορία Star Wars αλλά οι χαρακτήρες είναι τελείως δικοί μου. Μόνο τον κόσμο έχω χρησιμοποιήσει και αυτό όχι στην εποχή των έργων αλλά πολύ πιο πρίν (κάπου 2000-3000 χρόνια πριν από τις ταινίες).

Link to comment
Share on other sites

Εμένα πάλι δε μου αρέσει ιδιαίτερα η ιδέα του fan fiction. Γιατί να στηριχθώ πάνω σε κάτι ήδη υπάρχον αφού μπορώ και γω να δημιουργήσω κάτι δικό μου, όπως το θέλω, εξυπηρετώντας ακριβώς αυτό που θέλω, αφού στο κάτω κάτω μου αρέσει να το κάνω;

 

Σε μερικές περιπτώσεις βέβαια, υπάρχει απάντηση. Αν έχεις δεθεί πολύ με κάποιους χαρακτήρες/κόσμο ίσως γράψεις κάτι γι αυτούς από τρέλα και πόρωση. Εγώ πάντως δεν το συνηθίζω.

 

 

Ditto, buddy. Προτιμώ χίλιες φορές την πρωτότυπη λογοτεχνία. Γενικά, το fanfiction δε νομίζω ότι έχει κάτι να προσφέρει, παρά μόνο στους fans του συγκεκριμένου δημοφιλούς κόσμου, και περισσότερο νομίζω είναι θέμα νοσταλγίας ή πώς θα ήθελε ο συγγραφέας να είχαν γίνει κάποια πράγματα. Πιθανώς να είναι γραμμένο με ωραίο τρόπο, αλλά, από τη στιγμή που αναπλάθει παλιές ιδέες, για μένα τουλάχιστον δεν έχει πολύ ενδιαφέρον.

Link to comment
Share on other sites

kai go basika den exo kati parapano na po, me kalypsan oi prohgoumenoi...to fanfiction mporei na prosferei kati stous fans, alla ena kalo dihghma fanfiction einai san diamanti stin laspi(h psylos st axyra ean protimate).

Link to comment
Share on other sites

Με κάλυψαν κι εμένα οι προλαλλήσαντες... Αν ήταν να γράψω fanfic θα το έκανα μόνο για μένα, δε θα το έδειχνα σε άλλους. Οπότε μπορώ να σκεφτώ τη συνέχεια χωρίς να τη γράψω (να γλιτώσω και χρόνο να γράψω κάτι άλλο :p )

 

Όταν είπε ο Βάρδος ότι είναι θέμα νοσταλγίας, το έθεσε πολύ καλά. Ακριβώς αυτό πιστεύω.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Να παραθέσω ότι ουσιαστικά η FanFiction έχει μία περίεργη ενσάρκωση, τα λεγόμενα doujinshi (είδος manga), τα οποία βγαίνουν από μεγάλες εταιρίες έως και απλούς αναγνώστες. Επιπλέον, αυτό το φαινόμενο είναι κοινό (αν και λιγότερο έντονα) και στα comics.

Link to comment
Share on other sites

Η γενική μου εντύπωση είναι πως είστε κάπως άδικοι προς το fanfiction. Και θα σας πω το γιατί.

Κατ'αρχήν οι συγγραφείς fan fiction διαφόρων fandoms ναι μεν είναι φίλοι κάποιας σειράς τηλεοπτικής, κινηματογραφικής ταινίας, σειράς βιβλίων η ότι άλλο βάλει ο νους του ανθρώπου αλλά λίγοι είναι αυτοί που γράφουν για λόγους νοσταλγίας.

 

Ενα υπο-είδος fanfic είναι το slash όπου γνωστοί χαρακτήρες της Χ σειράς, ταινίας, βιβλίου επιδίδονται σε άγριο αχαλίνωτο σεξ κάθε πιθανής απόχρωσης.

Αυτοί συνήθως γράφουν για λόγους νοσταλγίας (και διάφορους άλλους).

 

Οι περισσότεροι όμως γράφουν για άλλους λόγους. Μερικοί από αυτούς είναι

 

α. Η αγάπη προς την τάδε σειρά/βιβλίο και η επιθυμία για κάτι παραπάνω από αυτό που δίδεται μέσα από ένα τηλεοπτικό επισόδειο, ας πούμε.

 

β. Η αγάπη για τη συγγραφή. Χρησιμοποιώντας έναν έτοιμο κόσμο μπορείς να εξασκηθείς στη συγγραφή χωρίς να χρειάζεται να δημιουργήσεις ένα νέο σύμπαν.

Δείτε το σαν τους μαθητευόμενους ζωγράφους που πηγαίνουν στο Λούβρο και αντιγράφουν τη Μόνα Λίζα. Σαν ένα είδος μαθητείας.

 

Το αποτέλεσμα είναι πολλές φορές εξαιρετικό!! Εχω διαβάσει fanfic που είναι καλύτερη από βιβλία απο επαγγελματίες. Δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία χρόνια γίνονται διαγωνισμοί fanfic και τα καλύτερα διηγήματα εκδίδονται σε βιβλία από μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Υπάρχουν αρκετοί συγγραφείς που ξεκίνησαν από fanfic writers σε fanzines (προ της Ιντερνετικής εποχής) και τώρα είναι φίρμες.

 

γ. Γράφοντας για ένα δικό σου χαρακτήρα μέσα σε ένα fanfic σύμπαν μπορείς να επικεντρωθείς σε πιό ειδικά σημεία από ότι σε ένα πρωτότυπο σύμπαν. Και δυστυχώς η ευτυχώς σε αυτά τα σημεία είναι που πολλοί πάσχουν. Είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσει κανείς ένα "πρωτότυπο" σύμπαν όπου

ο Βασιλιάς Γκόθαμιρ με τη βοήθεια του σπαθιού Νούραλιν που μάγεψε ο μάγος Γκούντερ, και με το πιστό του άλογο Ντούρουχαρ θα σώσει την ξωτικιά πριγκίπισα Μαράλιελ από τον κακό νεκρομάντη Σάρπακ.

 

Ειλικρινά το παραπάνω σκηνικό καθόλου πρωτότυπο δεν είναι παρά κακέκτυπο (Κακώς εννοούμενο fanfic δηλαδή) του Τόλκιεν και άλλων. Και έχω διαβάσει πολλά τέτοια τα οποία μάλιστα εκδίδονται κανονικότατα.

 

Καλό θα είναι να μην ξεχνάμε επίσης και κάτι ακόμα: Οταν κάποιος γράφει στο Ιντερνετ μια ιστορία με τον Ελμίνστερ είναι fanfiction. Αν αυτό εκδοθεί τότε είναι "Η Νέα Μεγάλη Περιπέτεια D&D Με Τον Ελμίνστερ".

 

Αυτά και καληνύχτα σας

Dain

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

slash fiction.....kai oi empeiries mou me to 8ema...ena 8ema pou kalytera na mhn syzhthsoume...ektos isos kapoia stigmh meta tis 4 otan 8a xo katanalosei 20-22 mpyres.

 

:p

 

exo ena proais8hma pos to parapano emoticon einai a8lio...

Link to comment
Share on other sites

Καλό θα είναι να μην ξεχνάμε επίσης και κάτι ακόμα: Οταν κάποιος γράφει στο Ιντερνετ μια ιστορία με τον Ελμίνστερ είναι fanfiction. Αν αυτό εκδοθεί τότε είναι "Η Νέα Μεγάλη Περιπέτεια D&D Με Τον Ελμίνστερ".

 

 

Για μένα, το ίδιο άθλια είναι. Αλλά μπορώ να καταλάβω γιατί να γράψει κανείς για τον Έλμινστερ αν είναι να πληρωθεί από αυτό. Στην τελική, γράφεις 5 αηδείες και παίρνεις ένα κάρο λεφτά από τους fans των FR που θα τρέξουν να το πάρουν, σκουπίδι ή μη. Αλλά όταν το γράφεις για την τέχνη, για μη κερδοσκοπικούς λόγους, γιατί να μην κάνεις ένα πιο προσωπικό δημιούργημα που, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι καλύτερο από τη Χ εμπορική σειρά;

Link to comment
Share on other sites

Αλλά όταν το γράφεις για την τέχνη, για μη κερδοσκοπικούς λόγους, γιατί να μην κάνεις ένα πιο προσωπικό δημιούργημα που, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι καλύτερο από τη Χ εμπορική σειρά;

 

Να σου πω. Δεν τίθεται θέμα αντιπαράθεσης στο τι είναι πιό θεμιτό. Πολλοί γράφουν και φάνφικ και δικά τους έργα. Οπως είπα στο παραπάνω ποστ συχνά οι φάνφικερς γράφουν για εξάσκηση προκειμένου να κάτσουν να φτιάξουν από την αρχή έναν πρωτότυπο κόσμο (και όπως ξέρεις αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο όσο ακούγεται).

Η απλώς επειδή αγαπούν πολύ τον συγκεκριμένο κόσμο.

 

Και δεν είναι τόσο εύκολο να γράψεις καλό φάνφικ όπως δεν είναι και ένας συγγραφέας να γράψει ένα βιβλίο σε ένα ήδη υπαρκτό σύμπαν. Χρειάζεται αρκετή "τέχνη" για να κάνεις έναν αναγνώστη να πει "Ναι, αυτό είναι όντως Σταρ Τρεκ, η D&D" η οτιδήποτε άλλο.

 

Φυσικά προτιμώ τα πρωτότυπα έργα. Αλλά το βλέπω σαν έναν που θέλει να γίνει συνθέτης στο πιάνο και πρώτα εξασκείται σε παραλλαγές ήδη γνωστών συνθετών προτού κάνει κάτι δικό του.

 

Αυτό που λες ότι "κατά πάσα πιθανότητα θα είναι καλύτερο από τη Χ εμπορική σειρά"

μου ακούγεται σαν αβάσιμο. Δεν είναι αξιωματικά σίγουρο πως ένας πρωτότυπος κόσμος θα είναι καλύτερος από μια Χ σειρά.

 

Οπως ξέρεις, στην εποχή μας λέγεται πως "δεν υπάρχουν πρωτότυπες ιδέες αλλά πρωτότυπες χρήσεις ιδεών". Για να ξεχωρίσει κάτι χρειάζεται πολύς χρόνος, κόπος και εμπειρία.

 

Βέβαια όλα αυτά είναι εντελώς θεωρητικά. Γράφουμε η ζωγραφίζουμε για την πλάκα μας, γιατί έτσι τη βρίσκουμε και ίσως να την βρουν και άλλοι που θα τα δουν η θα τα διαβάσουν. Αλλά ε......μη μου πείς πως κάπου μέσα σου δεν θα ήθελες να δείς ένα βιβλίο με το όνομά σου? :D

Link to comment
Share on other sites

Να σου πω. Δεν τίθεται θέμα αντιπαράθεσης στο τι είναι πιό θεμιτό. Πολλοί γράφουν και φάνφικ και δικά τους έργα. Οπως είπα στο παραπάνω ποστ συχνά οι φάνφικερς γράφουν για εξάσκηση προκειμένου να κάτσουν να φτιάξουν από την αρχή έναν πρωτότυπο κόσμο (και όπως ξέρεις αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο όσο ακούγεται).

Η απλώς επειδή αγαπούν πολύ τον συγκεκριμένο κόσμο.

 

Κοίτα, όσον αφορά την εξάσκηση, με εκφράζει απόλυτα η άποψη του G.R.R. Martin επί του θέματος, την οποία εκφράζει στο FAQ της σελίδας του: And write. Write every day, even if it is only a page or two. The more you write, the better you'll get. But don't write in my universe, or Tolkien's, or the Marvel universe, or the Star Trek universe, or any other borrowed background. Every writer needs to learn to create his own characters, worlds, and settings. Using someone else's world is the lazy way out. If you don't exercise those "literary muscles," you'll never develop them.

 

Δηλαδή, θεωρώ και το world-building μια τέχνη που πρέπει να εξασκήσει κανείς.

 

 

Και δεν είναι τόσο εύκολο να γράψεις καλό φάνφικ όπως δεν είναι και ένας συγγραφέας να γράψει ένα βιβλίο σε ένα ήδη υπαρκτό σύμπαν. Χρειάζεται αρκετή "τέχνη" για να κάνεις έναν αναγνώστη να πει "Ναι, αυτό είναι όντως Σταρ Τρεκ, η D&D" η οτιδήποτε άλλο.

 

Σε αυτό συμφωνώ. Είναι, όντως, μια τέχνη το να μπεις στο κλίμα του κάθε κόσμου.

 

Φυσικά προτιμώ τα πρωτότυπα έργα. Αλλά το βλέπω σαν έναν που θέλει να γίνει συνθέτης στο πιάνο και πρώτα εξασκείται σε παραλλαγές ήδη γνωστών συνθετών προτού κάνει κάτι δικό του.

 

Βλ. παραπάνω.

 

Αυτό που λες ότι "κατά πάσα πιθανότητα θα είναι καλύτερο από τη Χ εμπορική σειρά"

μου ακούγεται σαν αβάσιμο. Δεν είναι αξιωματικά σίγουρο πως ένας πρωτότυπος κόσμος θα είναι καλύτερος από μια Χ σειρά.

 

Γιαυτό λέω "κατά πάσα πιθανότητα". Δε λέω "σίγουρα". Πιθανώς και ένας πρωτότυπος κόσμος να είναι χειρότερος, πχ, από τον κόσμο του StarWars. Αλλά, από όσα έχω δει, τα περισσότερα τουλάχιστον πρωτότυπα δημιουργήματα είναι καλύτερα από το εμπορικό hip. Δεν είναι ότι τα εμπορικά δεν έχουν τη δυνατότητα να γίνουν πιο ποιοτητικά. Αν είχε ασχοληθεί ένας μόνο συγγραφέας μαζί τους και είχε δώσει κάποια βαρύτητα στον κάθε κόσμο, αντί να απλώνεται συνεχώς η πλαστελίνη, πιθανώς να ήταν πολύ καλύτερα. Όσο περισσότερο γράφουν (επίτηδες ο πληθυντικός) ο,τι νάναι για κάτι, τόσο περισσότερο αυτό το κάτι χάνει τη δύναμή του. Μου φαίνεται σαν ένα ζυμάρι που, όσο το απλώνουν, γίνεται λεπτό, τόσο λεπτό, ενώ όταν δεν το απλώνεις μπορείς να φτιάξεις υπέροχα σχήματα με πάχος/βάθος.

 

Οπως ξέρεις, στην εποχή μας λέγεται πως "δεν υπάρχουν πρωτότυπες ιδέες αλλά πρωτότυπες χρήσεις ιδεών". Για να ξεχωρίσει κάτι χρειάζεται πολύς χρόνος, κόπος και εμπειρία.

 

Ναι, όντως, δεν υπάρχει τίποτα τελείως πρωτότυπο, αλλά μπορεί κάποιος να γράψει για πιο πρωτότυπα πράγματα από, πχ, τα Realms τα οποία έχουν συγκεντρώσει ό,τι κλισέ φαντάζεται κανείς. Τις προάλλες, διάβαζα το Lord of Snow and Shadows της Shara Ash, όπου η συγγραφέας παρουσιάζει ένα κόσμο σε ρωσικό (!) στυλ, μαζί με ορισμένα άλλα στοιχεία, όπως αλχημιστές, πνεύματα και πνευματιστές, και μια παραλλαγή της κατάρας του Δράκουλα (καμία σχέση με κλισέ βρικόλακες, όμως). Όλα αυτά είναι κάθε άλλο παρά τελείως πρωτότυπα, όμως δίνουν μια αίσθηση στον κόσμο και μια μαγεία, που ένας άλλος εμπορικός κόσμος δεν μπορεί να φτάσει, γιατί δε θα είναι επικεντρωμένος πουθενά. Πχ, τα FR έχουν μέσα το οτιδήποτε, ώστε κάποιο από τα στοιχεία να αρέσει σε κάποιον αναγνώστη. Έτσι, βλέπεις άλλος να σιχαίνεται τα ντρόου άλλος να τα λατρεύει, άλλος να σιχαίνεται τον Έλμινστερ άλλος να τον λατρεύει, κ.ο.κ. Το γεγονός, όμως, ότι υπάρχουν 1000+2 πράγματα αλλά τίποτα σταθερό και επικεντρωμένο μειώνει τον κόσμο ως ολότητα.

 

Βέβαια όλα αυτά είναι εντελώς θεωρητικά. Γράφουμε η ζωγραφίζουμε για την πλάκα μας, γιατί έτσι τη βρίσκουμε και ίσως να την βρουν και άλλοι που θα τα δουν η θα τα διαβάσουν. Αλλά ε......μη μου πείς πως κάπου μέσα σου δεν θα ήθελες να δείς ένα βιβλίο με το όνομά σου?  :D

 

Εννοείς, εκδομένο στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Μόνο από χρηματικής άποψης. Ό,τι βγαίνει στην αγορά, κυρίως, γι'αυτό το λόγο βγαίνει.

Link to comment
Share on other sites

Αναμφισβήτητα δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση (το σεξ έρχεται δεύτερο) από το να δημιουργεί κανείς δικούς του κόσμους, κόσμους κατοικημένους από χαρακτήρες που βγαίνουν μέσα από τη ψυχή του δημιουργού τους.

 

Αλλά αυτό μπορεί να γίνει κατά ένα μεγάλο μέρος και γράφοντας φανφικ. Η άποψη του Μartin, όπως και η δική σου φυσικά Βάρδε είναι απόλυτα σεβαστή. Ο George R.R. Martin όμως στο FAQ από το οποίο προέρχεται το απόσπασμα που παρέθεσες παραπάνω ίσως αναφέρεται όχι στους φάνφικερς αλλά σε επίδοξους επαγγελματίες συγγραφείς που γράφουν βιβλία στο σύμπαν του D&D, η του Τρεκ, η όλων των υπόλοιπων γνωστών συμπάντων, υπολογίζοντας έτσι πως μπορεί να τα πουλήσουν σε κάποιον εκδοτικό οίκο πιό εύκολα.

 

Εξ άλλου είναι μάλλον ανακριβές αυτό που λέει πως:

 

Every writer needs to learn to create his own characters, worlds, and settings. Using someone else's world is the lazy way out. If you don't exercise those "literary muscles," you'll never develop them.

 

κανείς δεν απαγορεύει σε έναν φάνφικερ να δημιουργήσει δικούς του χαρακτήρες, η κόσμους, η σέτινγκ "μέσα στα πλαίσια" των νόμων του Χ σύμπαντος.

 

Οσο για τα "literary muscles" Θα μπορούσα να αναφέρω καμμιά δεκαριά τουλάχιστον συγγραφείς πρώτου μεγέθους που ξεκίνησαν σαν φάνφικερς από διάφορα APAs (Amateur Press Associations. Mικρής κυκλοφορίας αλλά μεγάλου όγκου φάνζιν αφιερωμένα σε δεκάδες διαφορετικούς κόσμους τα οποία ξεκίνησαν τη δεκαετία του 60 και μερικά συνεχίζονται έως σήμερα).

 

Το "κατά πάσα πιθανότητα" και το "σίγουρα" είναι πολύ-πολύ κοντά!! Το θέμα είναι πως ορίζουμε την έννοια "πρωτότυπος κόσμος". Μεγάλη και πονεμένη κουβέντα αυτή. Υπ'οψιν ότι χρησιμοποιώ τη λέξη "πρωτότυπος" με την έννοια "όχι αντίγραφο", όχι με την έννοια της "πρωτοτυπίας".

 

Ομως τελικά ίσως να μην έχουν σημασία όλα αυτά αλλά η ικανοποίηση που παίρνει και δίνει κανείς όταν γράφει(η ζωγραφίζει) και όταν τον διαβάζουν(η βλέπουν τα έργα του). Εϊναι λοιπόν θέμα κινήτρου μάλλον.

 

Ναι εννοώ βιβλίο εκδομένο στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Τώρα τελευταία είδα πόσα έχεις γράψει ολοκληρωμένα βιβλία και δεν βλέπω το λόγο γιατί να μην εκδοθούν.

 

Και μιλώντας για κίνητρο να σε ρωτήσω κάτι (και αν θέλεις βέβαια απαντάς). Εσύ γιατί γράφεις (και πολύ καλά μάλιστα). :thmbup: Ποιό είναι το κίνητρό σου?

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Και μιλώντας για κίνητρο να σε ρωτήσω κάτι (και αν θέλεις βέβαια απαντάς). Εσύ γιατί γράφεις (και πολύ καλά μάλιστα).  :thmbup: Ποιό είναι το κίνητρό σου?

 

Δεν έχω συγκεκριμένο κίνητρο. Δεν μπορώ να μη γράφω. Μου βγαίνει από φυσικού μου. :) Από πάντα που με θυμάμαι, κάτι έγγραφα. Απλά, μ'αρέσει, μπορείς να πεις. Ή μπορείς να πεις ότι μου έχει γίνει συνήθεια (κακή, καλή, αυτό δεν το ξέρω ;) ).

 

 

Το "κατά πάσα πιθανότητα" και το "σίγουρα" είναι πολύ-πολύ κοντά!! Το θέμα είναι πως ορίζουμε την έννοια "πρωτότυπος κόσμος". Μεγάλη και πονεμένη κουβέντα αυτή. Υπ'οψιν ότι χρησιμοποιώ τη λέξη "πρωτότυπος" με την έννοια "όχι αντίγραφο", όχι με την έννοια της "πρωτοτυπίας".

 

There's nothing new under the sun. Κι εγώ αυτό εννοώ όταν λέω "πρωτότυπος κόσμος" --δηλαδή, ότι ο δημιουργός δεν αντιγράφει κάτι, αλλά, χρησιμοποιώντας μόνο τη φαντασία του και όποιες επιρροές έχει (πάντα έχουμε επιρροές, θέλοντες και μη), παράγει ένα αποτέλεσμα. Απο κεί και πέρα, τελείως πρωτότυπο δεν υπάρχει, συμφωνώ. Αυτά, άλλωστε, είπα και στο παράδειγμά μου με τον κόσμο της Sharah Ash.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ γράφω αρκετά fanfics, αλλά μόνο χρησιμοποιόντας έτοιμους rpg-άδικους κόσμους, όπου ουσιαστικά το νόημά τους είναι να σου δίνουν ένα υπόβαθρο για να διηγείσαι τις ιστορίες σου. Όλοι οι χαρακτήρες είναι δικοί μου, με μερικούς από τους signature chars να κάνουν μικρές εμφανίσεις και να επηρεάζουν ελάχιστα τη κεντρική πλοκή. Σε τελική όπως τη βρίσκει ο καθένας.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

fanfics μ'αρέσει μόνο να διαβάζω καμιά φορά, αν είμαι πορωμένη με κάποιους χαρακτήρες. Πράγματι μερικά είναι *πολύ* καλα!

Αλλά προσωπικά μου αρέσει να γράφω κάτι τελείως δικό μου. Διαφορετικά αισθάνομαι σαν να παρεμβαίνω στον κόσμο ενός άλλου.

Link to comment
Share on other sites

  • 8 months later...
Αναμφισβήτητα δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση (το σεξ έρχεται δεύτερο) από το να δημιουργεί κανείς δικούς του κόσμους, κόσμους κατοικημένους από χαρακτήρες που βγαίνουν μέσα από τη ψυχή του δημιουργού τους.

 

Θορυβήθηκα :dazzled: αλλά το αφήνω ασχολίαστο(δεν ενδιαφέρει το θέμα μας, όχι τίποτ'άλλο!)

 

Έχω "γνωρίσει" χαρακτήρες που λατρεύω και είτε ο αρχικός δημιουργός τους σταμάτησε να τους γράφει(μπορεί να πέθανε ο άνθρωπος, τι να κάνουμε!) είτε ένοιωσα ότι αδικήθηκαν. Δηλαδή, βλέπεις ένα χαρακτήρα με πολλές δυνατότητες και ο δημιουργός του τον περιορίζει ή του δίνει μια στροφή που δε σου αρέσει. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι για μένα ο Raistlin απ'το Dragonlance. Μόνο στο soulforge ένοιωσα να τον πλησιάζουμε έστω και λίγο(τα άλλα βιβλία της σειράς δε μου άρεσαν...) και θα'θελα κάποιος(γιατί όχι κι εγώ) να τον αναπτύξει περισσότερο και να του δώσει ότι του αξίζει! Ένα δικό του βιβλίο ας πούμε-Raistlin, the man :icon_yea:

 

Τα fanfic είναι για μένα η πώρωση του αναγνώστη! Εξάλλου, ξέρετε πόσοι δραστηριοποιήθηκαν στο χώρο της συγγραφής εξαιτίας τους; Έχω δει σε διάφορα forums για γνωστούς κόσμους(π.χ. Potterverse=>Harry Potter Universe) πολλούς να έχουν ξεκινήσει να γράφουν μόνο και μόνο για την

καύλα

τους και σίγουρα μερικοί θα συνεχίσουν να γράφουν και δικά τους πράγματα.

 

Η εμπορευματοποίησή τους δε μ'αρέσει και δεν προσθέτει τίποτα στο χώρο εκτός από αρνητικά σχόλια που μας δυσφημούν.

 

Ας το γυρίσω και πάλι στα παραμύθια(κάτι έχω πάθει τελευταία):

 

Αυτή η παραλλαγή ή οι πρόσθετες ιστορίες με πολύ γνωστούς ήρωες (Κοκκινοσκουφίτσα κλπ), βοηθούν στην "απογαλάκτιση" του παιδιού από τα παραμύθια, όταν γίνουν αρκετά ώριμα, ώστε ν'αντιμετωπίσουν πιο ρεαλιστικά την καθημερινότητά τους. Επιπλέον, όταν γράφονται από τα ίδια προωθούν τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και εφευρετικότητά τους (ένα παιδάκι έγραψε για τη Σταχτοπούτα που πήγε στο χορό με μια κολοκύθα-ελικόπτερο!). Διασκεδάζουν και νοιώθουν πολύ πιο άνετα να γράψουν επειδή ακριβώς γνωρίχουν καλά τους χαρακτήρες που χρησιμοποιούν. Έτσι κάποια στιγμή θα αποκτήσουν την αυτοπεποίθηση που χρειάζετα για να γράψουν δικές τους ιστορίες. Επίσης, ενισχύεις τη λειτουργεία της μνήμης αναγκάζοντας το παιδί να σε διορθώσει στα "παραστρατήματά" σου. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές μια καλή παραλλαγή(αλλά ας μην τις αναλύσω προς το παρόν).

 

Υ.Γ: Σας έχω πρήξει με τα παιδαγωγικά μου, ε; Θα χρειαστεί να με ανεχτείτε γιατί θέλω ν'ασχοληθώ σοβαρά με τη σχολή μου και επηρρεάζομαι(νηπιαγωγός, τι να πεις!)

Edited by Eroviana
Link to comment
Share on other sites

Είναι για τη συγγραφή ότι και το photomanipulation για τη γραφιστική.

 

Για μένα δείχνει αδυναμία παραγωγής από το μηδέν και γενικά δε θα έλεγα πως θα το υποστήριζα.

 

Πάντως, for the sake of it, γιατί όχι; :lolipop:

Link to comment
Share on other sites

Για μένα δείχνει αδυναμία παραγωγής από το μηδέν και γενικά δε θα έλεγα πως θα το υποστήριζα.

 

Έτσι! Isis, θα έλεγα πως συμφωνώ με τις εγωκεντρικές και εγωιστικές σου απόψεις. :beerchug:

Link to comment
Share on other sites

Θα μιλήσω σε αναφορά με τη μουσική (γκουχ!) (ιδ. και "Ας το γυρίσω και πάλι στα παραμύθια" :p )

 

Εκεί αυτό το θέμα είναι τουλάχιστον εξ ίσου πονεμένο...

 

Πάντως, πιστεύω πως το 'fanfic' έχει νόημα. Κατά κάποιο τρόπο και σε αρκετά μεγάλο βαθμό μπορώ να το παραλληλίσω με τις ιστορίες στον ίδιο 'προσωπικό' κόσμο κάθε φορά. Δηλαδή, γράφει κανείς σε έναν κόσμο του, μια, δύο, όλες του τις ιστορίες... Εφ'όσον επεκτείνει τα προϋπάρχοντα όρια εξ ίσου σε κάθε περίπτωση, γιατί είναι καλύτερο απ'το να γράψει σε έναν 'ξένο' κόσμο; Όταν κανείς γράφει non-fantasy, είναι fan-fic στο δικό μας κόσμο;

 

Στη μουσική, με έχει απασχολήσει το θέμα, και έχω καταλήξει πως ίσως το να μιμείται κανείς ακριβώς ένα συνθέτη να είναι μια εμβρυακή κατάσταση, ένα πρώιμο στάδιο μιας τέχνης που θα εξελιχθεί. Αλλά το να μιμείσαι έναν καλλιτέχνη στο ύφος και την τεχνική του, κατά κάποιο τρόπο επιδιώκοντας "να μπορεί το κομμάτι να περάσει για Μπαχ" π.χ. είναι τελείως διαφορετικό απ'το να χρησιμοποιείς το θεματικό του υλικό (μελωδία, ας πούμε, που θεωρείται ίσως πολύ βασικό χαρακτηριστικό) για να κάνεις κάτι δικό σου.

Στη μουσική έχω κάνει πολύ 'fanfic'. Και οι συνθέτες λένε 'κάνε κάτι δικό σου', και ίσως έχουν και δίκιο. Αλλά εμένα μ'αρέσει, πολύ, και το κάνω όχι ως άσκηση αλλά ως σύνθεση (άσκηση είναι έτσι κι αλλιώς).

Αν πάω σε κάποιο συνθέτη ένα κομμάτι στο 'δικό μου ύφος', με μελωδίες από άλλους συνθέτες, σίγουρα δεν θα μου πει "γράψε κάτι δικό σου". Ο Μπαχ έγραφε ολόκληρα έργα βασισμένα σε απλές, ξένες μελωδίες. Όλοι οι γνωστοί συνθέτες, ειδικά δε οι εθνικοί (ιδ. Tchaikovsky, Grieg, ...) χρησιμοποιούν λαϊκές μελωδίες (δημοτικά τραγούδια ντε!) στα έργα τους.

 

Ζήτω το fanfic. Παν μέτρω άριστον.

 

 

Οι Μούσες μαζί σας,

-Ορφέας

Link to comment
Share on other sites

Fan Fiction δεν σημαίνει απαραίτητα ότι γράφεις για κάποιους χαρακτήρες επινοημένους από άλλους. Μπορείς απλώς να στηριχτείς στον κόσμο των χαρακτήρων αυτών και να φτιάξεις δικές σου ιστορίες.

Π.Χ. τώρα γράφω μία ιστορία Star Wars αλλά οι χαρακτήρες είναι τελείως δικοί μου. Μόνο τον κόσμο έχω χρησιμοποιήσει και αυτό όχι στην εποχή των έργων αλλά πολύ πιο πρίν (κάπου 2000-3000 χρόνια πριν από τις ταινίες).

Κάτι παρεμφερές έχω αρχίσει και εγώ τον τελευταίο καιρό, μόνο που το έχω πάει μετά τις ταινίες, και πάλι με δικούς μου χαρακτήρες.

 

 

Η γενική μου εντύπωση είναι πως είστε κάπως άδικοι προς το fanfiction. Και θα σας πω το γιατί.

Κατ'αρχήν οι συγγραφείς fan fiction διαφόρων fandoms ναι μεν είναι φίλοι κάποιας σειράς τηλεοπτικής, κινηματογραφικής ταινίας, σειράς βιβλίων η ότι άλλο βάλει ο νους του ανθρώπου αλλά λίγοι είναι αυτοί που γράφουν για λόγους νοσταλγίας.

 

Ενα υπο-είδος fanfic είναι το slash όπου γνωστοί χαρακτήρες της Χ σειράς, ταινίας, βιβλίου επιδίδονται σε άγριο αχαλίνωτο σεξ κάθε πιθανής απόχρωσης.

Αυτοί συνήθως γράφουν για λόγους νοσταλγίας (και διάφορους άλλους).

 

Οι περισσότεροι όμως γράφουν για άλλους λόγους. Μερικοί από αυτούς είναι

 

α. Η αγάπη προς την τάδε σειρά/βιβλίο και η επιθυμία για κάτι παραπάνω από αυτό που δίδεται μέσα από ένα τηλεοπτικό επισόδειο, ας πούμε.

 

β. Η αγάπη για τη συγγραφή. Χρησιμοποιώντας έναν έτοιμο κόσμο μπορείς να εξασκηθείς στη συγγραφή χωρίς να χρειάζεται να δημιουργήσεις ένα νέο σύμπαν.

Δείτε το σαν τους μαθητευόμενους ζωγράφους που πηγαίνουν στο Λούβρο και αντιγράφουν τη Μόνα Λίζα. Σαν ένα είδος μαθητείας.

 

Το αποτέλεσμα είναι πολλές φορές εξαιρετικό!! Εχω διαβάσει fanfic που είναι καλύτερη από βιβλία απο επαγγελματίες. Δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία χρόνια γίνονται διαγωνισμοί fanfic και τα καλύτερα διηγήματα εκδίδονται σε βιβλία από μεγάλους εκδοτικούς οίκους. Υπάρχουν αρκετοί συγγραφείς που ξεκίνησαν από fanfic writers σε fanzines (προ της Ιντερνετικής εποχής) και τώρα είναι φίρμες.

 

γ. Γράφοντας για ένα δικό σου χαρακτήρα μέσα σε ένα fanfic σύμπαν μπορείς να επικεντρωθείς σε πιό ειδικά σημεία από ότι σε ένα πρωτότυπο σύμπαν. Και δυστυχώς η ευτυχώς σε αυτά τα σημεία είναι που πολλοί πάσχουν. Είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσει κανείς ένα "πρωτότυπο" σύμπαν όπου

ο Βασιλιάς Γκόθαμιρ με τη βοήθεια του σπαθιού Νούραλιν που μάγεψε ο μάγος Γκούντερ, και με το πιστό του άλογο Ντούρουχαρ θα σώσει την ξωτικιά πριγκίπισα Μαράλιελ από τον κακό νεκρομάντη Σάρπακ.

 

Ειλικρινά το παραπάνω σκηνικό καθόλου πρωτότυπο δεν είναι παρά κακέκτυπο (Κακώς εννοούμενο fanfic δηλαδή) του Τόλκιεν και άλλων. Και έχω διαβάσει πολλά τέτοια τα οποία μάλιστα εκδίδονται κανονικότατα.

 

Καλό θα είναι να μην ξεχνάμε επίσης και κάτι ακόμα: Οταν κάποιος γράφει στο Ιντερνετ μια ιστορία με τον Ελμίνστερ είναι fanfiction. Αν αυτό εκδοθεί τότε είναι "Η Νέα Μεγάλη Περιπέτεια D&D Με Τον Ελμίνστερ".

 

Αυτά και καληνύχτα σας

Dain

Συμφωνώ με τον Dain. (θα έγραφα κάτι ακόμα, αλλά τα έχει καλύψει όλα.)

 

Τώρα, σε αυτό που λέει η Ίσιδα για την αδυναμία παραγωγής από το μηδέν, απαντώ τούτο:

"Αν είναι να αρχίσεις κάτι που δεν είναι αρκετά καλό, τότε καλύτερα να μην το αρχίσεις ποτέ."

Επίσης, μια τυχόν αδυναμία που μπορεί να έχεις δεν πρέπει να σε εμποδίζει. Ίσα-ίσα, πρέπει να βρίσκεις τρόπους να την ξεπερνάς, ή ακόμα και να τη συγκαλύπτεις (πρέπει να γίνω πολιτικός!! :p ), αν το να την ξεπεράσεις είναι αδύνατο/δύσκολο/χρονοβόρο. Γι' αυτό ψηφίζω ναι στο fanfiction.

Link to comment
Share on other sites

"Αν είναι να αρχίσεις κάτι που δεν είναι αρκετά καλό, τότε καλύτερα να μην το αρχίσεις ποτέ."

Το καλό και το κακό είναι σχετικά και πλήρως υποκειμενικά!

Για μένα σημασία έχει το ταξίδι, η προσπάθεια και όχι ο προορισμός, το αποτέλεσμα!

Άλλωστε τα λάθη είναι ανθρώπινα και ακόμα και η προσπάθεια συγγραφής ενός κακού έργου βοηθά το γράφοντα να γίνει καλύτερος αναγνωρίζοντας τα λάθη του!

Άσε που με το fanfiction στηρίζεσαι σε μια "δοκιμασμένη" συνταγή για να φτάξεις κι εσύ ένα αντίγραφο/παραθφορά ακόμα!

Κι όπως έχει πει χαρακτηριστικά κι ο Βάρδος

Not my cup of tea! :blush:

Link to comment
Share on other sites

Not my cup of tea! :blush:
In line with my previous post:

Γιατί/σε τι είναι διαφορετικό το fanfic από ένα ιστορικό μυθιστόρημα, αν όχι στο ότι στο πρώτο κλέβεις την ιστορία που κάποιος άλλος επινόησε και όχι την ιστορία κάποιου που κάποιος άλλος κατέγραψε;

(αν σε τίποτε, το θέμα ανάγεται στα 'πνευματικά δικαιώματα' που συζητούνται κι αυτά τελευταία στο forum)

 

 

Οι Μούσες μαζί σου,

-Ορφέας

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..