trillian Posted April 26, 2006 Share Posted April 26, 2006 Πρόσεξα ότι δεν το έχουμε συζητήσει ετουτον...Εγώ έχω διαβάσει τρία δικά του, το Μανιτου, Η εκδίκηση του Μανιτού και τον ¨Αρχοντα του ψεύδους. Το Μανιτού μου άρεσε πάρα πολύ. Απ όταν το είδα στο ράφι με είχε πιάσει εκείνη η μικρή ανατριχίλα που με πιάνει όταν έχω βρει ένα καλό βιβλιο, και δεν έκανα λάθος. Να φανταστείτε προτίμησα να διαβάσω αυτό πρώτο παρά το Θεϊκό αυτοκράτορα. Σε παρασύρει,κι ειχα τρομάξει κιολας θυμάμαι. Η εκδίκηση του μανιτου ήταν κι αυτό καλό, αλλά όχι όσο το πρώτο. Δεν ξέρω κατα πόσο μου άρεσε το τέλος βασικά. Ο Άρχοντας του ψεύδους είναι απο τα πολύ γνωστά του. Το πρώτο κεφάλαιο θεωρείται (και είναι εδώ που τα λέμε) απο τα πιο "σκληρά" στη λογοτεχνία τρόμου και όχι μόνο. Αλλά η συνέχεια δε με ενθουσίασε εδώ που τα λέμε, δε θεώρησα ότι διάβασα κάτι συνταρακτικό. Ποια η γνωμη σας; Εχω ακουσει οτι ο Παρίας ήταν καλό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 26, 2006 Share Posted April 26, 2006 O άρχοντας του Ψεύδους είναι το επόμενο βιβλίο που θα πιάσω. Έχω επίσης και το Μανιτού στη βιβλιοθήκη μου αδιάβαστο, ενώ θέλω να διαβάσω και το Τραύμα κάποια στιγμή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 1, 2006 Share Posted May 1, 2006 Πράγματι το πρώτο κεφάλαιο του Άρχοντα του Ψεύδους είναι το δεύτερο χειρότερο πράγμα που έχω διαβάσει σε βιβλίο τον τελευταίο χρόνο, αν και η συνέχεια είναι πιο υποτονική. Ήταν αρκετά καλό βιβλίο, αν και κάπου στη μέση, όταν έμπλεκαν τα πολλά πνευματιστικά, με κούρασε λίγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iliosporos Posted May 1, 2006 Share Posted May 1, 2006 Είναι ένας απο τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Έχω διαβάσει τα περισσότερα απο τα βιβλία του. Παρόλο που υπάρχει μία μικρή επανάληψη στη δομή των ιστοριών του (δαίμονας, τελετουργικές θυσίες, ανάσταση) πιστεύω πως αν βελτιώσει το τέλος των βιβλίων του που υστερεί λίγο θα γίνει σχεδόν τέλειος. Ο Παρίας ήταν αρκετά καλό, το Σάρκα και αίμα λίγο καλύτερο, το Έκσταση Θανάτου λίγο μέτριο, το Τραύμα επίσης μέτριο. Τα περισσότερα κυκλοφορούν απο τις εκδόσεις οξύ αλλά με μια βόλτα στο μοναστηράκι ανακάλυψα και 5 βιβλία του που είχαν κυκλοφορήσει το 80 απο τη σειρά, βιβλιοθήκη του τρόμου, Μανιτού, Εκδίκηση του Μανιτού, η Σφίγγα, το Τζίνι και οι Δαίμονες της Νορμανδίας. Όλα ήταν καλογραμμένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 10, 2006 Share Posted May 10, 2006 Δεν με εντυπωσίασε ποτέ μα ποτέ...ακόμα και στις αρχές που πρωτοδίαβαζα τρόμου, το ''Ο Παρίας'' μου φανηκε κλασικό σαν ιστορία, με κακό τέλος και πολύ κουραστικό γράψιμο. Όταν δε έκανα και μια μικρή έρευνα πριν την συνέντευξη και διάβασα οτι γράφει βιβλία σαν πασατέμπο(σε στύλ, τι παρήγγειλαν? Δέμονες και τέτοια έ? ΟΚ σε 3 μήνες θα το έχω έτοιμο), αηδίασα. Σκατ. Πάλι κακός είμαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 19, 2006 Share Posted June 19, 2006 Τελείωσα σήμερα και το Μανιτού. Αρκετά καλό βιβλίο, ξεκινούσε χτίζοντας σιγά σιγά ένταση αλλά η κορύφωση στο τέλος κάπου έχανε, άφήστε που κάποιες από τις ιδέες στο τέλος Μεγάλος Παλιός ενάντια σε Πνεύμα Υπολογιστή μου φάνηκαν λίγο αφελείς, όπως λίγο αφελές μου φάνηκε και το characterisation σε σημεία. Όμως, παρά τα προβλήματά του, μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted August 7, 2006 Share Posted August 7, 2006 Δεν με εντυπωσίασε ποτέ μα ποτέ...ακόμα και στις αρχές που πρωτοδίαβαζα τρόμου, το ''Ο Παρίας'' μου φανηκε κλασικό σαν ιστορία, με κακό τέλος και πολύ κουραστικό γράψιμο.Όταν δε έκανα και μια μικρή έρευνα πριν την συνέντευξη και διάβασα οτι γράφει βιβλία σαν πασατέμπο(σε στύλ, τι παρήγγειλαν? Δέμονες και τέτοια έ? ΟΚ σε 3 μήνες θα το έχω έτοιμο), αηδίασα. Σκατ. Πάλι κακός είμαι. Αυτο δε το ηξερα, αλλα εξηγεί πολλα. Τα βιβλία του κυρίου Graham, όσα έχω διαβάσει τουλάχιστον, είναι άθλια, κακά, σκουπίδια!!! Το περίεργο είναι πως ο Masterton δεν είναι κακός συγγραφέας, απλά βλάκας. Παίρνει μια καλή ιδέα και λόγω βιασύνης, έλλεψης φαντασίας ή μικρού deadline της αλλάζει τα φώτα. Ο άρχοντας του ψεύδους ξεκινάει πολύ καλά (το πρώτο κεφάλαιο είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια της λογοτεχνίας τρόμου - ή από τα χειρότερα, όπως το δει κανείς ), αλλά καταλήγει πατάτα με την τελική αναμέτριση να μιάζει παρωδία. Όσω για τον παρία, με είχε εντυπωσιάσει το πρώτο μισό του βιβλίου. Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη σκηνή, όπου ο ήρωας, μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, άκουγε την κούνια της αυλής του να τρίζει... Όμως και αυτό καταλήγει πατάτα. Άκου εκεί υγρό άζωτο!!!! Εννοείται πως όσο προμο και να του κάνουν δεν έχω ξαναπιάσει βιβλίο του στα χέρια μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted August 9, 2006 Share Posted August 9, 2006 Το θέμα είναι τί ζητάει κανείς από ένα βιβλίο. Εγώ λατρέυω τα βιβλία του Masterton και βάζω πολύ ψηλά στα βιβλία τρόμου το Sleepless. Το παλικάρι την ξέρει μια χαρά τη δουλειά του. Τρομάζει μια χαρούλα τον αναγνώστη με τις απίστευτες γκοριές του, από χαρακτήρες είναι μέτριος, αλλά όχι χειρότερος από άλλους του είδους, τα τέλη των βιβλίων του, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι προβλεπόμενα, αλλά όχι απαραίτητα άσχημα, αλλά αυτό δε με κάνει να τον γουστάρω λιγότερο. Όταν διαβάζω/βλέπω θρίλερ, θέλω να το βιώνω, να νιώθω "ουάου, τώρα τι γίνεται;" και "ουάου, κοίτα τι του κάνανε" κλπ, δεν ψάχνω το νόημα της ζωής. Θέλω σπλάτερ, ψυχολογική βία, αίματα, άντερα, μυαλά κι όλα αυτά τα διασκεδαστικά. Και θέλω να τα "βλέπω" κι όταν διαβάζω, πράγμα που πετυχαίνει μια χαρούλα ο Masterton, με τις κορυφαίες περιγραφές του. Επιπλέον, επειδή έχω και κάποια τρέλα με τα πνευματιστικά/θρησκειολογικά, τη βρίσκω και με τη θεματολογία του. Πετυχαίνω μύθους, θλύλους και τελετουργικά που δεν είχα ακόυσει ποτέ. Αυτό με εξιτάρει και, όταν τελειώσω το ευχάριστο διάλειμμα του βιβλίου, κάθομαι και τα ψάχνω σε σοβαρές πηγές. Ο λόγος και ο τρόπος που γράφει με αφήνουν παντελώς αδιάφορη. Απ' τη στιγμή που το αποτέλεσμα μου δίνει μερικές "ουάου" στιγμές παγωμένου ιδρώτα, το πώς και γιατί γράφει αφορά μόνο τον ίδιο. Και μένα, αν μου δίνανε 100.000 ευρώ και μου έλεγαν "γράψε Άρλεκιν" θα έγραφα Άρλεκιν και θα το διασκέδαζα κιόλας. Επαγγελματίας είναι ο άνθρωπος και αρκετά μάγκας για να το παραδεχτεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted August 9, 2006 Share Posted August 9, 2006 (edited) Τωρα θυμηθηκα τον Haldeman που ελεγε οτι εχει γραψει αρκετες φορες βιβλια κατα παραγγελια και μαλιστα συνηθως του εβγαιναν καλυτερα απο αυτα που εγραφε απο μονος του για να γουσταρει. Edited August 9, 2006 by heiron Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ismosax Posted August 14, 2006 Share Posted August 14, 2006 Έχω διαβάσει κάμποσα του Masterton και πραγματικά είμαι πολύ διχασμένος. Από τη μία όμορφα σενάρια και πλοκές, ζωντανές εικόνες, αγωνία και ανατριχίλα. Από την άλλη, αδύναμοι χαρακτήρες, κλισέ τελειώματα, βαρετά πεζογραφήματα για να δέσει το βιβλίο. Δεν είναι ότι δεν έχει να πει τίποτα σαν συγγραφέας, αλλά κάτι χαλάει στη συνταγή και τα βιβλία καταλήγουν κάπου κοντά στη μετριότητα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted October 29, 2006 Author Share Posted October 29, 2006 Επανέρχομαι, καθότι διάβασα άλλα δύο του Μάστερτον (τον Παρία και τους Δαίμονες της Νορμανδίας). Πιστεύω πλέον ότι, μετά απ αυτα τα δύο, έχω δεί όλη τη γκάμα του Μάστερτον, και δυστυχώς δεν είναι και πολύ μεγάλη. Έχουμε παντα το ίδιο μοτίβο. Δαίμονας απο το παρελθόν (με μια εμμονή στους ινδιάνικους μύθους), και τον απλό άνθρωπο που κατα τύχη μπλέκεται στην ιστορία και πρέπει να τον ξορκίσει. 5 βιβλια, 5 ίδια μοτίβα. Σε κάποια το κάνει σαφώς καλύτερα (όπως στο Μανιτού) σε κάποια μέτρια (όπως στον παρία) και σε κάποια παντελώς άθλια (πχ δαίμονες της νορμανδίας). Δε διαφωνώ με αυτό που λέει η Σόνυα, αλλά ρε παιδιά, όταν το ίδιο πράγμα το έχεις δει πόσες φορές, τότε σίγουρα παύεις να γουστάρεις...και υπάρχουν κραυγαλέα λάθη στα βιβλια του, τόσο απο άποψης δομής, όσο και απο άποψη χαρακτήρων...ίσως αν δεν υπήρχε αυτό το πρώτο κεφάλαιο του Άρχοντα του ψεύδους να μην είχε τόση αναγνώριση... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Faia de Wolf Posted May 1, 2007 Share Posted May 1, 2007 Εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε κιόλας... Έχω διαβάσει τα περισσότερα βιβλία του και κάθε φορά περιμένω κάτι περισσότερο και βρίσκω κάτι λιγότερο. Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί εξακολουθώ να τον διαβάζω αφού κάθε φορά μου συμβαίνει το ίδιο; (Και για να μην σας βάζω σε κόπο, να την κάνω ρητορική την ερώτηση και να απαντήσω το ευνόητο: γιατί πάσχω από κάποιου είδους μαζοχισμό...;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sileon Posted May 17, 2007 Share Posted May 17, 2007 Τον Masterton τον έμαθα απο ένα φίλο που είναι μεγάλος οπαδός. Οπότε με το μπούρου μπούρου, είπα να τον δοκιμάσω. Διάβασα τον Παρία ο οποίος ήταν αρκετά καλός και πραγματικά τρομαχτικός. Μετά διάβασα τον Άρχοντα του ψεύδους ο οποίος κινείται στο ίδιο μοτίβο και δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα κιόλας. Τέλος πάντων, διάβασα και ένα ακόμη, νομίζω λεγόταν '' Αυτοί που δεν κοιμούνται'' ή κάτι τέτοιο. Οπότε και τέλειωσα με τον εν λόγω κύριο. Το ύφος του είναι πολύ συγκεκριμένο και δουλέυει με λίγα εργαλεία. Πάντα οι γνώριμοι κακόμοιροι τύποι που ήρθαν σε επαφή με τον Διαολικό επισκέπτη που ξεπήδηξε απο την μυθολογία των προγόνων της Αμερικής ή κάποιον αστικό μύθο. Ο κακομοίρης βέβαια έχει και ένα υποτυπώδες παρελθόν, ώστε να μπορείς να ταυτιστείς σαν αναγνώστης με έναν άνθρωπο που την μία ημέρα ήταν στην δουλειά και την επομένη ρουτίνιαζε προσπαθώντας να σώσει τον κόσμο απο την Αποκάλυψη με αποτελεσματικότητα και πάθος Souper duper εξορκιστή.Αρκετή βία, σκοτείνη και νοσηρή, αλα the American way ατμόσφαιρα και κάνα πήδημα, έτσι για να δέσει το γλυκό. Δεν τον υποτιμώ καθόλου. Ίσα ίσα που είναι απο τους λίγους που σε κάνει να τρομάζεις πραγματικά. Όμως, για τα δικά μου γούστα μέτα απο ένα σημείο γίνεται τουλάχιστον γραφικός. Κάνει κάτι το οποίο είτε το αποζητάς και πέρνεις την δόση σου σε κάθε βιβλίο χωρίς όμως να σου αφήνει τίποτα παραπάνω είτε απλά νοιώθεις έναν κορεσμό μετά απο λίγες επαφές με έργα τουκαι τον αφήνεις. Υ.Γ. Αλήθεια Faia, έχω καταλάβει ότι υπάρχει πολύς κόσμος που διαβάζει βιβλιογραφίες ολόκληρες απο ένα συγγραφέα και λέει '' όχι κάτι ιδιαίτερο''..Μα πως το κάνετε??Χε, στο κομοδίνο μαζί με το βιβλίο και το μαστιγιάκι του Ιταλού μοναχού. Τι να πω. Εαν διαβάζεις γρήγορα, παίζει. Εγώ που μετα βίας διαβάζω 3- 5 βιβλία το μήνα λόγω έλλειψης χρόνου, δεν μπορώ να αφοσιωθώ καν στους αγαπημένους μου συγγραφείς γιατί υπάρχουν τόσοι που αξίζει κάποιος να γνωρίσει. Υ.Γ 2 Τα βιβλία του Masterton τα διαβασα πριν καμιά 8-ετία. Τώρα δεν θα προχώραγα καν στο δεύτερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Faia de Wolf Posted May 17, 2007 Share Posted May 17, 2007 Υ.Γ. Αλήθεια Faia, έχω καταλάβει ότι υπάρχει πολύς κόσμος που διαβάζει βιβλιογραφίες ολόκληρες απο ένα συγγραφέα και λέει '' όχι κάτι ιδιαίτερο''..Μα πως το κάνετε??Χε, στο κομοδίνο μαζί με το βιβλίο και το μαστιγιάκι του Ιταλού μοναχού. Τι να πω. Εαν διαβάζεις γρήγορα, παίζει. Εγώ που μετα βίας διαβάζω 3- 5 βιβλία το μήνα λόγω έλλειψης χρόνου, δεν μπορώ να αφοσιωθώ καν στους αγαπημένους μου συγγραφείς γιατί υπάρχουν τόσοι που αξίζει κάποιος να γνωρίσει. Να σου πω, προσωπικά μονο με τον Μastertor τό'χω πάθει αυτό και με τον Paulo Coelho (Παύλο Κουνέλη, κατά το ελληνικότερον -χε!). Τα υπόλοιπα άπαντα που έχω διαβάσει (από Λουκιανό μέχρι κι εγώ δεν ξέρω τί...) μια χαρά μου κάθησαν! Μάλλον συμβαίνει το ξής: αν η πρώτη επαφή είναι ευχάριστη, θέλω κι άλλο -διότι είμαι και ακόρεστη, η γυναίκα... Βέβαια, να παραδεχτώ ότι λόγω επαγγέλματος, έχω συνηθίσει να διαβάζω και αρκετά γρήγορα. Βιβλία που πραγματικά μου άρεσαν τα ξαναδιαβάζω πολλάκις. Και φυσικά, το φραγγέλιο, η γάτα με τις εννιά ουρές, το καουμπόικο μαστίγιο αποτελούν απαραίτητα αξεσουάρ της βιβλιοθήκης μου πλέον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
voodoo4 Posted May 27, 2007 Share Posted May 27, 2007 Θα συμφωνήσω με τους περισσότερους. Το πρώτο που διάβασα από Masterton ήταν ο Άρχοντας του Ψεύδους και, θα συμφωνήσω με τη Faia, το πρώτο κεφάλαιο είναι σκληρό και εντυπωσιακό. Το υπόλοιπο βιβλίο θα ήταν εξαιρετικά καλό εάν δεν είχε αυτό το αφελές τέλος. Ένα αφελές τέλος που επαναλαμβάνεται και στον Παρία και πλέον η εμμονή του να ενσαρκώνει τους δαίμονες καταντάει κουραστική. Το μανιτού το διάβασα αργότερα στο (πάλαι ποτέ) altfactor και ούτε αυτό με ενθουσίασε, οπότε masterton τέλος για μένα. Αν θέλετε να διαβάσεται κάτι καλό με δαίμονες, χωρίς αφέλειες, προτείνω "το Τραγούδι της Αυγής" του Michael Marano από εκδόσεις ΟΞΥ. Εξαιρετικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted July 14, 2008 Share Posted July 14, 2008 Είναι ένας απο τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Έχω διαβάσει τα περισσότερα απο τα βιβλία του. Παρόλο που υπάρχει μία μικρή επανάληψη στη δομή των ιστοριών του (δαίμονας, τελετουργικές θυσίες, ανάσταση) πιστεύω πως αν βελτιώσει το τέλος των βιβλίων του που υστερεί λίγο θα γίνει σχεδόν τέλειος. Ο Παρίας ήταν αρκετά καλό, το Σάρκα και αίμα λίγο καλύτερο, το Έκσταση Θανάτου λίγο μέτριο, το Τραύμα επίσης μέτριο. Τα περισσότερα κυκλοφορούν απο τις εκδόσεις οξύ αλλά με μια βόλτα στο μοναστηράκι ανακάλυψα και 5 βιβλία του που είχαν κυκλοφορήσει το 80 απο τη σειρά, βιβλιοθήκη του τρόμου, Μανιτού, Εκδίκηση του Μανιτού, η Σφίγγα, το Τζίνι και οι Δαίμονες της Νορμανδίας. Όλα ήταν καλογραμμένα. Το Σαρκα και Αιμα μου το δανεισε η κολλητη μου και ενω στην αρχη "ψηθηκα" (νομιζω οτι ο Τζανεκ κι η ακολουθια του ειναι απο τα πιο τρομαχτικα τερατα ever) με ξενερωσε το κλισε φιναλε. Το Αυτοι που ποτε δεν κοιμουνται με εντυπωσιασε αρκετα αλλα ενιωθα οτι κατι ελειπε Το Μανιτου το διαβασα πολυ μικρη (μολις ειχα κλεισει τα 9-περασαν δηλαδη 18 χρονια απο τοτε), στα αγγλικα και ψιλοφοβηθηκα.Το ξαναπιασα μεγαλη και μπορω να πω οτι αν και πολυ καλογραμμενο δεν ειναι ο Αρχοντας των εφιαλτων μου (οπως οταν ημουν κοριτσακι) Γενικα για τον συγγραφεα πιστευω οτι ισυει αυτο που λεγανε για τον Keith Richards-Πολυ καλος, αλλα δεν ειναι ο Jagger Παρεμπιπτοντως, νομιζω οτι οι περισσοτεροι συγγραφεις τρομου κινουνται σε ενα συγκεκριμενο μοτιβο. Το αν αυτο ειναι ελκυστικο ή βαρετο ειναι θεμα τεχνικης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
iliosporos Posted July 15, 2008 Share Posted July 15, 2008 Aυτές τις μέρες διαβάζω τον ύμνο... Προς το παρόν καλά πάει όπως πάντα αλλά περιμένω να δω και το τέλος που είναι το αδύνατο σημείο... Εμπρηστικό μυθιστόρημα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted July 15, 2008 Share Posted July 15, 2008 Το Μανιτου το διαβασα πολυ μικρη (μολις ειχα κλεισει τα 9), στα αγγλικα και ψιλοφοβηθηκα. Wow! Ζηλεύω! Διάβαζα τρομακτικά κόμικ και έβλεπα τρομακτικές ταινίες από τα 6 (στην Τουρκία δεν είχαμε το "Ακατάλληλο δι Ανηλίκους") αλλά να διαβάσει κανείς το Μανιτού από τα 9, και στα αγγλικά; Μέχρι και τα 17 κυνηγούσα κυρίως τους κλασσικούς (Δουμά, Ντίκενς, Βερν) και μόλις από τα 20 τόλμησα να διαβάσω βιβλία στα αγγλικά, όταν πια ήμουν Αμερική. (Το Μανιτού και όλες του τις συνέχειες τα έχω διαβάσει μόνο μεταφρασμένα.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted July 18, 2008 Share Posted July 18, 2008 Wow! Ζηλεύω! Διάβαζα τρομακτικά κόμικ και έβλεπα τρομακτικές ταινίες από τα 6 (στην Τουρκία δεν είχαμε το "Ακατάλληλο δι Ανηλίκους") αλλά να διαβάσει κανείς το Μανιτού από τα 9, και στα αγγλικά; Μέχρι και τα 17 κυνηγούσα κυρίως τους κλασσικούς (Δουμά, Ντίκενς, Βερν) και μόλις από τα 20 τόλμησα να διαβάσω βιβλία στα αγγλικά, όταν πια ήμουν Αμερική. (Το Μανιτού και όλες του τις συνέχειες τα έχω διαβάσει μόνο μεταφρασμένα.) Φταιει ο αγαπημενος μου θειος για αυτο...Πρωτος ξαδελφος της μανας μου, περιπου 12 χρονια μεγαλυτερος μου .Μεντορας μου που τοτε που καταλαβα τον εαυτο μου,φοβερο τρελοκομειο και φαν της λογοτεχνιας-και του σινεμα- τρομου. Η τοτε δασκαλα μου στα αγγλικα ειχε πει οτι για να εξοικειωθω με τη γλωσσα θα επρεπε να διαβαζω πολλη λογοτεχνια. Ο Ακης λοιπον μου κουβαλαγε τετοια βιβλια λεγοντας ότι "εκτος απο καλα αγγλικα, θα επρεπε να αποκτησω και γερο στομαχι". Την ιδια περιπου περιοδο με μυησε και στα σπλατερ Οποτε οι γονεις μου θελανε να βγουν προθυμοποιουνταν να μου κανει babysitting, κι εφερνε κατι περιεργες ταινιες σπιτι. Αν καταφερνα να δω ολοκληρη ταινια χωρις να κλεισω τα ματια η να τσιριξω μου'λεγε οτι τον εκανα υπερηφανο κι εγω το χαζο φουσκωνα σαν παγονι! Δε μου βγηκε σε κακο παντως Ωστε στην Τουρκια δεν εχει Ακαταλληλο δι ανηλικους? Και σ' αυτο μας ξεπερνανε? Γενικα πιστευω οτι τα τερατα του φανταστικου ειναι λιγοτερο επικινδυα απο τα τερατα της πραγματικης ζωης κι ετσι ειναι γελοιο, για την ,υποτιθεται, προστασια των παιδιων να λογοκρινεται το σινεμα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eric Draven Posted August 12, 2008 Share Posted August 12, 2008 Aυτές τις μέρες διαβάζω τον ύμνο...Προς το παρόν καλά πάει όπως πάντα αλλά περιμένω να δω και το τέλος που είναι το αδύνατο σημείο... Εμπρηστικό μυθιστόρημα! iliosporos καλό τελικά το ύμνος? Είδα πρόσφατα ότι έχουν βγει 2 καινούργια του Graham, το Υμνος και ένα άλλο με ένα κινέζο δαίμονα. Σκεφτόμουν για το Υμνος αν και ξέρω ότι θα διαβάσω πάλι μια απτα ίδια. Ωστόσο Graham ειναι αυτός και ξέρω πως θα με κρατήσει. Για μένα το καλύτερο του είναι το Μανιτού (έχει βγει και ταινία στα 80ς νομίζω. Το'χει δει κανείς?) και χειρότερο του, νομίζω το Τραύμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nestor Posted December 27, 2008 Share Posted December 27, 2008 Σήμερα τελείωσα το Ο Άρχοντας του Ψεύδους. Ωραίο το ξεκίνημα, λίγο βεβιασμένο το τέλος.. Με άφησε με μια αίσθηση κενού. Σαν κάτι να έλειπε. Θα διαβάσω και άλλο για να μπορέσω να σχηματίσω μια άποψη.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sora_1 Posted January 11, 2009 Share Posted January 11, 2009 (edited) το αγορασα χθες....θα το ξεκινησω μετα το girl next door , τωρα διαβαζω το αιμα για το μανιτου! Για το Δαιμονισμενη ταξιαρχια και σαρκα και αιμα τι γνωμη εχετε? Σαν υποθεση φαινονται ενδιαφερον,ειδικα το 1ο! Edited January 11, 2009 by Darkchilde Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 11, 2009 Share Posted January 11, 2009 Η Δαιμονισμένη ταξιαρχία είναι άλλη μια από τα ίδια, αλλά με 1-2 έξυπνες ιδέες και επίσης 2-3 εντυπωσιακές δολοφονίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sora_1 Posted January 17, 2009 Share Posted January 17, 2009 Ποια η γνωμη σας για το βιβλιο Σαρκα και αιμα του Masterton? Το εχει διαβασει κανεις? το ειδα σημερα στο fnac και μου εκανε εντυπωση,αν και λιγο μπερδεμενη ιστορια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 17, 2009 Share Posted January 17, 2009 Ποια η γνωμη σας για το βιβλιο Σαρκα και αιμα του Masterton?Το εχει διαβασει κανεις? το ειδα σημερα στο fnac και μου εκανε εντυπωση,αν και λιγο μπερδεμενη ιστορια! Καλό. Πάρ' το. Αξίζει τον κόπο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.