rama Posted October 17, 2012 Share Posted October 17, 2012 Εγω διαβαζω ολα τα βιβλια του Μανιτου, τωρα βρισκομαι στο πεμπτο και τελευταιο στη σειρα που εχει τον τιτλο Blind Panic, μεταφραση τιτλου στα Ελληνικα: Αρμαγεδων. Μου αρεσε ολη η σειρα, βεβαια δεν εχω διαβασει κατι αλλο απο Μαστερτον αλλα περιμενουν στο ραφι Οι Δεμονες Της Νορμανδιας και ο Καθρεφτης. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mr. R.Carter Posted October 17, 2012 Share Posted October 17, 2012 Εγω διαβαζω ολα τα βιβλια του Μανιτου, τωρα βρισκομαι στο πεμπτο και τελευταιο στη σειρα που εχει τον τιτλο Blind Panic, μεταφραση τιτλου στα Ελληνικα: Αρμαγεδων. Μου αρεσε ολη η σειρα, βεβαια δεν εχω διαβασει κατι αλλο απο Μαστερτον αλλα περιμενουν στο ραφι Οι Δεμονες Της Νορμανδιας και ο Καθρεφτης. Λατρεψα τους Δαιμονες της Νορμανδιας γιατι ηταν γνησια, ειλικρινης, ανοθευτη, 100% ΣΑΤΑΝΙΛΑ. Αμα σου αρεσει κατι τετοιο και δεν το βρισκεις πολυ αφελες, τοτε θα συγχωρεσεις το τραγικο τελος, το οποιο πρεπει να ειναι ο,τι πιο προχειρο και βιαστικο εχει κανει (και εχει κανει πολλα..). 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted October 17, 2012 Share Posted October 17, 2012 Εγω διαβαζω ολα τα βιβλια του Μανιτου, τωρα βρισκομαι στο πεμπτο και τελευταιο στη σειρα που εχει τον τιτλο Blind Panic, μεταφραση τιτλου στα Ελληνικα: Αρμαγεδων. Μου αρεσε ολη η σειρα, βεβαια δεν εχω διαβασει κατι αλλο απο Μαστερτον αλλα περιμενουν στο ραφι Οι Δεμονες Της Νορμανδιας και ο Καθρεφτης. Λατρεψα τους Δαιμονες της Νορμανδιας γιατι ηταν γνησια, ειλικρινης, ανοθευτη, 100% ΣΑΤΑΝΙΛΑ. Αμα σου αρεσει κατι τετοιο και δεν το βρισκεις πολυ αφελες, τοτε θα συγχωρεσεις το τραγικο τελος, το οποιο πρεπει να ειναι ο,τι πιο προχειρο και βιαστικο εχει κανει (και εχει κανει πολλα..). Πολλά ή σχεδόν όλα...; Πρέπει να πάρει βραβείο για τα τέλη των βιβλίων του!!! (Με την κακή έννοια, φυσικά!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
panagiotis Posted October 19, 2012 Share Posted October 19, 2012 καλημερα φιλοι μου. ακομη ψαχνω και δεν βρισκω αυτα τα βιβλια: Παγιδευμένοι, η Σφίγγα και το Charnel House. αν τα βρει κανενας σας παρακαλω πολυ να μου το πειτε. σας ευχαριστω πολυ!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted October 19, 2012 Share Posted October 19, 2012 Παγιδευμένοι Αυτό έχει κυκλοφορήσει από εκδόσεις οξυ και έχει εξαντληθεί. Μακάρι να το εβρισκα κι εγώ πουθενά. Μόνο μεταχειρισμένο σε τυχον παλαιοβιβλιοπωλεία δυστυχώς πια. η Σφίγγα και το Charnel House. Αυτά τα δύο έχουν κυκλοφορήσει τη δεκαετία του 80 στην χώρα μας, σε μια σειρά βιβλίων τσέπης που ονομάζονταν "βιβλιοθήκη του τρόμου". Εγώ τα πήρα απο παλαιοβιβλιοπωλείο σε σχεδόν σκωροφαγομένη κατάσταση (λογικό μετά από τόσες δεκαετίες). Πάντως αν έχεις διαβάσει το μανιτού, δεν σου συνιστώ να διαβάσεις το charnel house, διότι πρόκειται για σχεδόν την ίδια ιστορία. Η σφίγγα ήταν καλή. Θα σου τα δάνειζα ευχαρίστως, αλλά μένω Θεσσαλονίκη... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted October 21, 2012 Share Posted October 21, 2012 Μιας και έχω διαβάσεις 56 βιβλία του Stephen King στα χρόνια που πέρασαν αποφάσισα να αλλάξω συγγραφέα τρόμου μέχρι εκείνος να βγάλει κάτι νεώτερο. Στον Graham Masterton κατέληξα όταν έπεσε το μάτι μου στο "Εκδίκηση του Μανιτού" και θυμήθηκα που το είχα διαβάσει σε ηλικία 12 ετών (από τις εκδόσεις Σίμωσι - Βιβλιοθήκη του τρόμου) και είχα κατατρομάξει. Βέβαια στα χρόνια που πέρασαν μου είχε μείνει η τρέλα μου με τα βιβλία τρόμου, αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να με τρομάξουν όσο θα ήθελα. Ίσως να έγινα απαιτητηκός αναγνώστης -δεν ξέρω τι άλλο...- Ξεκίνησα να διαβάζω το "Μανιτού", και έχω ήδη αγοράσει τις δύο συνέχειες του ("Η εκδίκηση του Μανιτού" και "Ενταφιασμός"). Παρόλ'αυτά, θα ήθελα να ξεκινήσω μαζί του με κάποιο hit με καλή υπόθεση, αρκετό τρόμο και με ένα όχι αμφίβολο ή βιαστικό τέλος (απ'τα τόσα που έχω διαβάσει σ'αυτό το topic). Γνωρίζετε κάποιο βιβλίο του που θα μπορούσε να καλύψει αυτές τις ανάγκες μου; (εκτός της σειράς του Μανιτού;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted October 21, 2012 Share Posted October 21, 2012 "Ο Άρχοντας του Ψεύδους". Είναι εξαιρετικό και προσωπικό αγαπημένο WolfBack. Καλώς ήρθες. http://www.protoporia.gr/o-archontas-toy-pseydoys-p-44991.html 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted October 21, 2012 Share Posted October 21, 2012 Ευχαριστώ, Cursed! Καλώς σας βρήκα. Με όσα διάβασα στο topic για εκεί έκλεινα. Παρόλο που όλοι αναφέρουν πως το πρώτο κεφάλαιο άξιζε, αλλά χαλούζε η συνταγή στην συνέχεια. (παρόλ΄αυτά, δεν κρύβω πως είμαι ανυπόμονος να διαβάζω αυτό το ξακουστό κεφάλαιο του Άρχοντα!) Θα το τιμήσω σίγουρα μόλις τελειώσω τον πρώτο τόμο του Μανιτού και πριν περάσω στους επόμενους! Να'σαι καλά! BTW, απ'ότι φάνηκε, μάλλον ψωνίζουμε και οι δυο μας απ'το ίδιο βιβλιοπωλείο! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted October 21, 2012 Share Posted October 21, 2012 (edited) Oceanborn παρακαλώ. Το cursed είναι δευτερεύων τίτλος. Εγώ λάτρεψα κάθε κεφάλαιο να σου πω την αλήθεια... Υποθέτω είναι θέμα γούστου και "αναγνωστικής εμπειρίας". Όσο περισσότερα κείμενα έχεις διαβάσει τόσο δυσκολότερο είναι να σε συγκινήσουν. Αυτό που θα θελα πολύ να διαβάσω είναι ο "Καθρέφτης". Εκτός από αγαπημένο μοτίβο, φαίνεται ότι είναι και τοποθετημένο στην δεκαετία του 30, για την οποία και τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια. Οπότε... Κριτικές; Το έχει διαβάσει κανείς; Edited October 21, 2012 by Oceanborn Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted October 21, 2012 Share Posted October 21, 2012 Oceanborn παρακαλώ. Το cursed είναι δευτερεύων τίτλος. Εγώ λάτρεψα κάθε κεφάλαιο να σου πω την αλήθεια... Υποθέτω είναι θέμα γούστου και "αναγνωστικής εμπειρίας". Όσο περισσότερα κείμενα έχεις διαβάσει τόσο δυσκολότερο είναι να σε συγκινήσουν. Αυτό που θα θελα πολύ να διαβάσω είναι ο "Καθρέφτης". Εκτός από αγαπημένο μοτίβο, φαίνεται ότι είναι και τοποθετημένο στην δεκαετία του 30, για την οποία και τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια. Οπότε... Κριτικές; Το έχει διαβάσει κανείς; Oceanborn, τον έχω διαβάσει τον 'Καθρέπτη' και δυστυχώς δε μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Όχι πως δεν είναι καλό, σίγουρα δεν είναι ό,τι χειρότερο έχω διαβάσει από τον Μάστερτον. Απλώς, μου φάνηκε λίγο. Βασική ένσταση έχω πως ενώ αρχικά πάει να σε ξεγελάσει, τελικά δεν γλιτώνεις από τον κλασικό δαίμονα! Έλεος πια! Προτείνω τον Παρία, αν και μάλλον τον έχεις διαβάσει ήδη... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted October 21, 2012 Share Posted October 21, 2012 Alucard, απλά ήλπιζα ο "καθρέπτης" να ναι κάτι άλλο...Μου αρέσει ο Μάστερτον και θα ήθελα να τον δω και σε έναν κάπως διαφοροποιημένο θεματικό άξονα... Με απογοήτευσες λίγο αλλά δεν πειράζει. Ευχαριστώ πολύ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted October 22, 2012 Share Posted October 22, 2012 Πρέπει να ομολογήσω το εξής: έχοντας πάρει απόφαση το γεγονός ότι το τέλος θα είναι κατά πάσα πιθανότητα μάπα, απολαμβάνω πλέον την πορεία έως εκεί. Δηλαδή, τους απίστευτους κακούς, τα πρώτα (κυρίως) κρούσματα εμφάνισης του κακού και πάει λέγοντας. Ως αποτέλεσμα, γούσταρα τρελά πάρα πολλά από τα βιβλία του. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα βιβλία του που έχω μεταφράσει (Σάρκα και Αίμα, Τραύμα, Τένγκου, Αίμα για το Μανιτού) ή επιμεληθεί (Απόγονος, Καθρέφτης), μιας και έχω απαράβατο κανόνα ότι δεν μεταφράζω ποτέ βιβλίο που δεν γούσταρα πραγματικά όταν το διάβαζα. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
panagiotis Posted October 22, 2012 Share Posted October 22, 2012 σε ευχαριστω πολυ φιλε μου. Παγιδευμένοι Αυτό έχει κυκλοφορήσει από εκδόσεις οξυ και έχει εξαντληθεί. Μακάρι να το εβρισκα κι εγώ πουθενά. Μόνο μεταχειρισμένο σε τυχον παλαιοβιβλιοπωλεία δυστυχώς πια. η Σφίγγα και το Charnel House. Αυτά τα δύο έχουν κυκλοφορήσει τη δεκαετία του 80 στην χώρα μας, σε μια σειρά βιβλίων τσέπης που ονομάζονταν "βιβλιοθήκη του τρόμου". Εγώ τα πήρα απο παλαιοβιβλιοπωλείο σε σχεδόν σκωροφαγομένη κατάσταση (λογικό μετά από τόσες δεκαετίες). Πάντως αν έχεις διαβάσει το μανιτού, δεν σου συνιστώ να διαβάσεις το charnel house, διότι πρόκειται για σχεδόν την ίδια ιστορία. Η σφίγγα ήταν καλή. Θα σου τα δάνειζα ευχαρίστως, αλλά μένω Θεσσαλονίκη... σε ευχαριστω πολυ φιλε μου! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted October 22, 2012 Share Posted October 22, 2012 Πρέπει να ομολογήσω το εξής: έχοντας πάρει απόφαση το γεγονός ότι το τέλος θα είναι κατά πάσα πιθανότητα μάπα, απολαμβάνω πλέον την πορεία έως εκεί. Συμφωνώ με αυτό. Μπορεί τα τέλη των βιβλίων του Μάστερτον να μην αξίζουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γράφει και καλά. Το γράψιμο του μου αρέσει, γι' αυτό και θα συνεχίσω να τον διαβάζω. Επειδή το ταξιδάκι μέχρι το τέλος είναι ωραίο. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted October 22, 2012 Share Posted October 22, 2012 Τελειωσα και τον ύμνο! Αυτό ασχολείται με ανθρώπους που αυτοπυρπολούνται και που σε συνδιασμό με έναν μυστικό ύμνο γραμμένο από τον Βάγκνερ, μετατρέπονται σε επικίνδυνα όντα που ζούνε για πάντα. Βασισμένα στις αρχές της ναζιστικής Γερμανίας για την "ανώτερη φυλή" οι αναγεννημένοι αυτοί άνθρωποι θέλουν να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Είχε ενδιαφέρον, κάποια πράγματα που μου άρεσαν πολύ και άλλα που μου άρεσαν λιγότερο. Δεν είμαι της άποψης ότι οι ιστορίες του συγγραφέα έχουν ατυχές τέλος, διότι για πολλοστή φορά διαπίστωσα ότι λίγες μόνο σελίδες πριν το τέλος, η ιστορία δεν έλεγε να κλείσει. Και όπως συμβαίνει σε ολες σχεδόν τις ιστορίες του Μάστερτον, έκλεισε πολύ βιαστικά και πεταχτά. Νομίζω δηλαδή ότι το τέλος των ιστοριών χρειάζεται περισσότερη ανάπτυξη και όχι ότι είναι κακό καθεαυτό. Διότι πολλές φορές μου δημιουργείται το άγχος διαβάζοντάς τες, όταν φτάνω 2-3 σελίδες πριν τη λήξη και αναρωτιέμαι "είναι δυνατόν τώρα να κλείσει όλο αυτό;" Και πράγματι, κλείνει βιαστικά. Καλός λοιπόν και ο ύμνος. Θα συνεχίσω με το "δαιμονικό πορτρέτο" 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted October 22, 2012 Share Posted October 22, 2012 (edited) Πρέπει να ομολογήσω το εξής: έχοντας πάρει απόφαση το γεγονός ότι το τέλος θα είναι κατά πάσα πιθανότητα μάπα, απολαμβάνω πλέον την πορεία έως εκεί. Συμφωνώ με αυτό. Μπορεί τα τέλη των βιβλίων του Μάστερτον να μην αξίζουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γράφει και καλά. Το γράψιμο του μου αρέσει, γι' αυτό και θα συνεχίσω να τον διαβάζω. Επειδή το ταξιδάκι μέχρι το τέλος είναι ωραίο. Συμφωνώ και επαυξάνω, Δημήτρη! Edited October 22, 2012 by Alucard 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted October 25, 2012 Share Posted October 25, 2012 (edited) Τελειώνοντας το "Μανιτού" και προχωρόντας στην "Εκδίκηση του Μανιτού", μπορώ να πω πως ο Μάστερτον έχει ένα καλό concept, δυνατή φαντασία και μια καλή ιστορία, αλλά, δυστυχώς, δεν μπορεί να την φροντίσει όπως θα της άξιζε. Σε πολλά σημεία μου έδωσε την εντύπωση πως βιαζόταν να πει την ιστορία και να φτάσει στο αποκορύφωμα χωρίς να δώσει την πρέπουσα προσοχή σε ορισμένους κανόνες, όπως μερικές περιγραφές των χώρων και τον χαρακτήρων. Δεν μπόρεσε να μου δώσει μια εικόνα ώστε να μπω στο πετσί της υπόθεσης. Μπορεί να έχω γίνει απαιτητικός έπειτα από 50-τόσα βιβλία που έχω διαβάσει του King και να μου φαίνονται τα υπόλοιπα προχειρογραμμένα. Το Μανιτού είναι μια όμορφη ιστορία και περιέχει όλα όσα χρειάζονται για να χαρακτηριστεί ως μια ιστορία μεταφυσικού και τρόμου. Βέβαια το τέλος της καταναλώθηκε μόνο σε δυο παραγράφους... Το ίδιο βιαστικά όπως και ο όλος ρυθμός της ιστορίας. Και ίσως μπορεί κάποιος να πει πως δεν ήταν τόσο πρωτότυπο και ευκολόπιστο τέλος. Το ξόρκισμα του δαίμωνα με κάποιον απομακρυσμένο υπολογιστή μου φάνηκε σαν αποκύημα κάποιου παιδικού εφιάλτη. Με χάλασε, αλλά η ιδέα και η όλη ιστορία με άφησαν ικανοποιημένο.... Ευτυχώς, είδα την ταινία μετά την ανάγνωση του βιβλίου... και έτσι δεν μου χάλασε την διάθεση που είχα διαβάζοντας το. Η ταινία μέχρι τα μισά της τα πήγαινε μια χαρά, αλλά προς το τέλος μου θύμησε μια παρωδία ανάμεσα στον "Εξορκιστή" και στον "Πόλεμο των άστρων". (έτσι κι αλλιώς και τα δύο ήταν τα blockbusters της εποχής εκείνης...) Ελπίζω να μείνω ικανοποιημένος με την "Εκδίκηση του Μανιτού" (όπως και με το "Ενταφιασμό")... Edited October 25, 2012 by WolfBack 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Andkand Posted October 26, 2012 Share Posted October 26, 2012 Καθρέφτης Συστήνεται μόνο για τους λάτρεις του είδους αφού πρόκειται για ένα «σκληρό» έργο τρόμου με φαντασία, εναλλαγή συναισθημάτων και πολύ αίμα, αφού σε αυτό περιγράφονται με λεπτομέρεια αρκετές σκηνές βίας. Στην ιστορία παρελαύνουν από παιδιά, ιερείς, σεναριογράφοι και σκηνοθέτες του Χόλυγουντ, μέχρι οπαδοί του Σατανά και ο Διάβολος ο ίδιος! Η υπόθεση είναι έξυπνη και έχει καλή ροή αφού κρατά τον αναγνώστη μέχρι το τέλος σε αγωνία. Στα μειονεκτήματα του, κάποια κιτς στοιχεία που θυμίζουν αμερικάνικη ταινία τρόμου της δεκαετίας του 1980 (η όλη υπόθεση πάντως διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1980 στο Λος Άντζελες). 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted October 29, 2012 Share Posted October 29, 2012 (edited) Διαβασα και το Δαιμονικό Πορτραίτο: Πρόκειται για μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς είναι πολύ πάνω από τον μέσο όρο του συγγραφέα σε σύλληψη και διαπραγμάτευση. Είναι δηλαδή από τα πολύ καλά του έργα κατ' εμέ. Η ιδέα στην οποία βασίζεται (ένα πορτραίτο που γερνάει έτσι ώστε να μείνει νέος ο εικονιζόμενος) είναι δάνειο από το "Ντόριαν Γκρέυ" όμως και ο ίδιος ο συγγραφέας δηλώνει ότι πρόκειται για αναφορά σε εκείνη την ιστορία. Και βέβαια υπάρχει αφθονος τρόμος, πολλά σκουλήκια, θυματα που γδέρνονται ζωντανά και άλλα τέτοια ωραία που απαιτούν γερό στομάχι. Το τέλος αυτή τη φορά μου φάνηκε επαρκές. Νομίζω ότι όσοι θέλουν να επιλέξουν μόνο τα πολύ καλά έργα του Μάστερτον, πρέπει να το τιμήσουν κι αυτό. Συνεχίζω με τον "Απόγονο" Edited October 29, 2012 by alien666 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted October 29, 2012 Share Posted October 29, 2012 Διαβασα και το Δαιμονικό Πορτραίτο: Πρόκειται για μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς είναι πολύ πάνω από τον μέσο όρο του συγγραφέα σε σύλληψη και διαπραγμάτευση. Είναι δηλαδή από τα πολύ καλά του έργα κατ' εμέ. Η ιδέα στην οποία βασίζεται (ένα πορτραίτο που γερνάει έτσι ώστε να μείνει νέος ο εικονιζόμενος) είναι δάνειο από το "Ντόριαν Γκρέυ" όμως και ο ίδιος ο συγγραφέας δηλώνει ότι πρόκειται για αναφορά σε εκείνη την ιστορία. Και βέβαια υπάρχει αφθονος τρόμος, πολλά σκουλήκια, θυματα που γδέρνονται ζωντανά και άλλα τέτοια ωραία που απαιτούν γερό στομάχι. Το τέλος αυτή τη φορά μου φάνηκε επαρκές. Νομίζω ότι όσοι θέλουν να επιλέξουν μόνο τα πολύ καλά έργα του Μάστερτον, πρέπει να το τιμήσουν κι αυτό. Συνεχίζω με τον "Απόγονο" Έχω την υποψία πως θα απογοητευτείς με τον 'Απόγονο', alien. Κατ' εμέ, το χειρότερο που έχω διαβάσει από Masterton. Και υποτίθεται πως έχω τρέλα με τα vampires! Σκέψου! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted October 29, 2012 Share Posted October 29, 2012 Διαβασα και το Δαιμονικό Πορτραίτο: Πρόκειται για μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς είναι πολύ πάνω από τον μέσο όρο του συγγραφέα σε σύλληψη και διαπραγμάτευση. Είναι δηλαδή από τα πολύ καλά του έργα κατ' εμέ. Η ιδέα στην οποία βασίζεται (ένα πορτραίτο που γερνάει έτσι ώστε να μείνει νέος ο εικονιζόμενος) είναι δάνειο από το "Ντόριαν Γκρέυ" όμως και ο ίδιος ο συγγραφέας δηλώνει ότι πρόκειται για αναφορά σε εκείνη την ιστορία. Και βέβαια υπάρχει αφθονος τρόμος, πολλά σκουλήκια, θυματα που γδέρνονται ζωντανά και άλλα τέτοια ωραία που απαιτούν γερό στομάχι. Το τέλος αυτή τη φορά μου φάνηκε επαρκές. Νομίζω ότι όσοι θέλουν να επιλέξουν μόνο τα πολύ καλά έργα του Μάστερτον, πρέπει να το τιμήσουν κι αυτό. Συνεχίζω με τον "Απόγονο" Έχω την υποψία πως θα απογοητευτείς με τον 'Απόγονο', alien. Κατ' εμέ, το χειρότερο που έχω διαβάσει από Masterton. Και υποτίθεται πως έχω τρέλα με τα vampires! Σκέψου! Δεν ανησυχώ ιδιαίτερα διότι εγώ δεν εχω μεγαλη αγάπη για τα λογοτεχνικά βαμπιρ (και ιδίως αυτά των τελευταίων δεκαετιών) οπότε ίσως να εντοπίσω κάτι που να μου αρέσει. Ομως και να μην μου αρέσει, είναι μικρό και δεν θα βαρεθώ. Φευγει γρήγορα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted November 2, 2012 Share Posted November 2, 2012 Τελειωσα και τον Απόγονο! Όπως το περίμενα! Οι συγγραφείς τρόμου που έχουν ασχοληθεί με τα βαμπίρ, (όπως Λάμλει, Κινγκ, Μάστερτον κλπ) προτιμούν το βαμπίρ όπως το προτιμώ κι εγώ: Ως τέρας! Θεωρώ σταδιακό εκφυλισμό του συγκεκριμένου θρύλου την παρουσίαση των εν λόγω πλασμάτων ως προσωπικότητες που μοιάζουν πολύ με τους ανθρώπους. Όχι, δεν είχα κανένα πρόβλημα με τον απόγονο. Το πρόβλημα το έχω με όσους παρουσιάζουν τους βρυκόλακες σαν τρέντι αγαπούληδες με ντεκαπάζ που συχνάζουν στις ντίσκο με υπόκρουση Γκάγκα! Χώρια που στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, τα πλάσματα αυτά εμφανίζουν τόσο διακριτές ιδιότητες που θα μπορούσαν να ονομάζονται και αλλιώς (θα μπορούσε δηλαδή να χρησιμοποιείται ΜΟΝΟ ο όρος Στριγκόι ή Αιμόρνεα όπως αποκαλούνται). Σίγουρα δεν πρόκειται για την καλύτερη δουλειά του συγγραφέα (ξεκίνησε απότομα και επισης η άποψη που λέει "όσα ξέρετε για τους βρυκόλακες είναι λάθος και εγώ θα σας πω την αλήθεια" νομίζω ότι έχει παλιώσει πια). Είχε όμως χορταστικό τέλος, σε αντίθεση με τις άλλες Μαστερτονικές ιστορίες και μια ατμόσφαιρα εποχής που μου άρεσε. Θα συνεχίσω με το Μανιτού: Ενταφιασμός 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted November 2, 2012 Share Posted November 2, 2012 Θα συνεχίσω με το Μανιτού: Ενταφιασμός Θα περιμένω το σχόλιο σου, Βασίλη, για τον ενταφιασμό, μιας και θα είναι το επόμενο που θα διαβάσω μετά την "Εκδίκηση του Μανιτού" (και αν δεν συνεχίσω με τον Άρχοντα του Ψεύδους...) Όσο για το "Απόγονοι", δεν το έχω συμπεριλάβει στην λίστα με τα επόμενα που θα αγοράσω από Μάστερτον... (Έχω ήδη και τον Παρία που περιμένει να διαβαστεί...) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted November 3, 2012 Share Posted November 3, 2012 Τελειωσα και τον Απόγονο! Όπως το περίμενα! Οι συγγραφείς τρόμου που έχουν ασχοληθεί με τα βαμπίρ, (όπως Λάμλει, Κινγκ, Μάστερτον κλπ) προτιμούν το βαμπίρ όπως το προτιμώ κι εγώ: Ως τέρας! Θεωρώ σταδιακό εκφυλισμό του συγκεκριμένου θρύλου την παρουσίαση των εν λόγω πλασμάτων ως προσωπικότητες που μοιάζουν πολύ με τους ανθρώπους. Σωστός! Έχουν καταντήσει οι βρυκόλακες μελαγχολικοί τύποι που προσπαθούν να βγάλουν γκόμενα. Σχετικά με το Masterton πρέπει να έχω ξαναγράψει στο topic αλλά βαριέμαι να ανατρέξω. Τα βιβλία του έχουν καλή ανάπτυξη και ωραία ατμόσφαιρα αλλά το τέλος τους είναι είτε παιδικό είτε εντελώς απλοϊκό. Επίσης περιέχουν σκηνές βίας που δεν εξυπηρετούν σε τίποτα την πλοκή αλλά υπάρχουν μόνο για λόγους εντυπωσιασμού. Από τα έξι που έχω διαβάσει (Άρχοντας του Ψέυδους, Δαίμονες της Νορμανδίας, Τένγκου, Παρίας, Αυτοί που ποτέ δεν κοιμούνται, Σάρκα και Αίμα), καλύτερα θεωρώ τα τρία πρώτα. Τα υπόλοιπα με απογοήτευσαν. Πάντως κάποια στιγμή σκοπεύω να τσεκάρω ένα-δύο ακόμα. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted November 4, 2012 Share Posted November 4, 2012 Πάει και η "Εκδίκηση του Μανιτού". Η πλοκή εδώ, με μια μικρή αντίθεση απ'το πρώτο του βιβλίο με το Μανιτού, ήταν πιο κινηματογραφική, αλλά του έλειπε εκείνο το συναίσθημα εγκλωβισμού και η πνιγηρή ατμόσφαιρα ενός απροσπέλαστου νοσοκομείου. Εδώ προσπάθησε να γίνει λιγάκι πιο περιγραφικός με το περιβάλλον και με τους ανθρώπους που ακολουθούν την πλοκή της υπόθεσης, αλλά δεν κατάφερε να με μπάσει στο κλίμα ή να μου οξύνει την φαντασία αρκετά, ώστε να δημιουργήσω την δική μου εικόνα των καταστάσεων, ειδικά όταν περιγράφει κάτι σε τόσο λίγες γραμμές... Παραδείγματος χάριν: Το λεωφορείο εκρηγνύεται. Έξω απ'αυτό εμφανίστηκαν οι 22 θαυματουργοί ινδιάνοι. Που πήγαν τα παιδάκια που ήταν στο λεωφορείο; Πώς γύρισαν απ'την μια στιγμή στην άλλη απ'το πουθενά όταν τέλειωσε το μπάχαλο; Οι πρώτοι δαίμονες ήρθαν και έφυγαν δίχως την πρέπουσα λεπτομέρεια στην παρουσία και την εικόνα τους. Μηδαμινές περιγραφές, οι οποίες θα στήριζαν την υπόθεση ειδικά σ'αυτό το τελευταίο -σημαντικό- κεφάλαιο του βιβλίου. Σε γενικές γραμμές ήταν ένα ευχάριστο βιβλίιο με μερικές ανατροπές που βόλεψαν τον συγγραφέα για να σώσει την κατάσταση σε σημεία που θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν σε συγγραφικό αδιέξοδο. Λίγο βιαστικός σε μερικά σημεία -μάλλον για να μην χάσει τον ρυθμό της έντασης- αλλά αυτή η λιτότητα των λέξεων ίσως να έσωσε την όλη υπόθεση. Θα συνεχίσω με τον "Ενταφιασμό" και θα ήθελα να ρωτήσω: Το "Τένγκου" είναι καλό βιβλίο; Αξίζει να το αγοράσω για την βιβλιοθήκη μου; 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.