Nihilio Posted April 26, 2006 Share Posted April 26, 2006 Διάβασα μέσα στις διακοπές το βιβλίο αυτό, πρώτο βιβλίο της Ειρήνης Μαντα. Θέμα του είναι ο έγγαμος βίος του γνωστού συγγραφέα τρόμου ΧΠ Λάβκραφτ από τα μάτια της συζήγου του Σόνυα Γκρήν. Το μεγαλύτερο μέλος του βιβλίου είναι μια επιστολή που γράφει σε μία φίλη της και της διηγείται τα όσα συνέβησαν στον γάμο της και το σκοτεινό μυστικό που κρύβει ο σύζηγός της. Μη νομίζετε ότι το βιβλίο είναι κάποια βιογραφία: πρόκειται καθαρά για ένα βιβλίο φανταστικού τρόμου, δίνοντας μια πολύ διαφορετική ερμηνεία από ότι συνήθως για τη ζωή και το έργο του αμερικάνου συγγραφέα. Συνολικά πρόκειται για ένα καλογραμμένο βιβλίο που κρατάει τον αναγνώστη. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted April 26, 2006 Share Posted April 26, 2006 Το έχω σχεδόν ένα μήνα στη βιβλιοθήκη και "με κοιτάει παραπονεμένο" (που λέει και μια ψυχή ) αλλά από λίγο που το κοίταξα δείχνει να έχει και ωραία έκφραση. Θα το διαβάσω σύντομα (τον Ιούνιο ) και θα επανέλθω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted April 26, 2006 Share Posted April 26, 2006 Μπορείς να μου το δανείσεις; [insert puppy eyes here] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 10, 2006 Share Posted May 10, 2006 Ρε παιδία τελικά τι λεεί το βιβλίο? Σαν ιδέα μου φαίνεται εντελώς μα εντελώς εμετική για να πώ την αλήθεια...αλλά πουλάει ο Λάβκραφτ τελευταία, μάθανε και τον Κθουλού και οι κότες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 10, 2006 Author Share Posted May 10, 2006 Τι λέει το βιβλίο; Θα μπορούσε σίγουρα να ήταν και καλύτερο αλλά και πολύ χειρότερο. Επίσης θα μπορούσε να μίλαγε για έναν φανταστικό συγγραφέα αντί για τον Lovecraft (μιας και δεν μένει πιστό στην εικόνα που έχει σχηματιστεί γύρω από τον συγγραφέα) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted May 10, 2006 Share Posted May 10, 2006 Ναί, αυτό μου χτυπάει κάπως μαλακωδώς...Ειδικά αν έχεις διαβάσει λίγο για τον Λάβκραφτ, καμία σχέση έτσι όπως το διάβασα στην περίληψη...Είναι εκεί μόνο για να πουλάει? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 11, 2006 Author Share Posted May 11, 2006 Ναί, αυτό μου χτυπάει κάπως μαλακωδώς...Ειδικά αν έχεις διαβάσει λίγο για τον Λάβκραφτ, καμία σχέση έτσι όπως το διάβασα στην περίληψη...Είναι εκεί μόνο για να πουλάει? Μπορείς να το θεωρήσεις κι έτσι, αν και δε νομίζω ότι αυτός είναι ο μόνος λόγος. Ίσως ξεκίνησε με σκοπό να γράψει ένα βιβλίο με θέμα τη ζωή του Λάβκραφτ και κατέληξε να διαφοροποιείται αρκετά, καθώς το "δαιμόνιο της γραφής" έκανε τη δουλείά του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 21, 2012 Author Share Posted July 21, 2012 To βιβλίο επανακυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ars Nocturna. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
reigninblood Posted July 21, 2012 Share Posted July 21, 2012 Ωραια και το εψαχνα. Επιτελους επανακυκλοφορει. Το θεμα ειναι αν αξιζει σαν βιβλιο, αν υπαρχει πλοκη και τι να περιμενουμε να δουμε. Γιατι ακουγονται διαφορες γνωμες.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted August 5, 2012 Share Posted August 5, 2012 Το τελείωσα χτες. Το θεωρώ μια πάρα πολύ καλή προσπάθεια και επίσης πρωτότυπο σαν θέμα. Στα συν του βιβλίου η "μουντάδα" και μία ατμόσφαιρα κατάθλιψης που βγάζει, όπως και η περιγραφή της εποχής. Υπάρχουν ακόμα κάποιες πολύ δυνατές σκηνές που ανεβάζουν πολύ την ατμόσφαιρα, όπως η Τελετουργία που περιγράφει και τα αποσπάσματα από τα διάφορα αποκρυφιστικά βιβλία που παραθέτει η Σόνια, συνεισφέροντας έτσι η συγγραφέας στο Μύθο. Το στυλ γραφής είτε το δεχεσαι εξ' αρχής είτε αφήνεις το βιβλίο, η Μαντά ξεκαθαρίζει από την εισαγωγή πως επίτηδες διάλεξε αυτό το επιτηδευμένο ύφος για να μείνει κοντά στο πνεύμα γραφής του ΧΦΛ. Υπάρχει επίσης μία εναλαγή μεταξύ Α'-Γ' προσώπου που μπορεί να κουράσει κάποιους, όπως και η επιστολογραφική μορφή του διηγήματος. Επίσης οι αναφορές σε πραγματικά βιογραφικά στοιχεία κουμπώνουν πολύ καλά με την υπόθεση και δεν δείχνουν ξένα ή τοποθετημένα με το ζόρι. Υπάρχουν κάποιες ασυνέπειες στην υπόθεση και στους χαρακτήρες, αλλά μπορεί κάποιος εύκολα να τις προσπεράσει. Το μόνο που με ενόχλησε ήταν κάποιοι διάλογοι που ήταν (θεωρώ) αρκετά αφύσικοι και κάποια σημεία που οι εξηγήσεις πέφτουν μαζεμένες. Επίσης θα ήθελα προσωπικά περισσότερες σκηνές Τρόμου, ειδικά εφόσον η Μαντά δείχνει να "το έχει". Γενικά όμως είναι μία ολοκληρωμένη και πολύ καλή προσπάθεια. υγ Θα ήθελα άλλο εξώφυλλο... Πέραν του οτι θυμίζει αρκετά το εξώφυλλο του βιβλίου του Γιαννουλάκη, νισάφι με τα πλοκάμια! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted August 5, 2012 Share Posted August 5, 2012 Ντάντυ, την καινούργια έκδοση διάβασες έτσι; (λέει η κίσσα που αγόρασε και την παλιά και την καινούργια, αναθεωρημένη έκδοση.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted August 6, 2012 Share Posted August 6, 2012 Ναι, την έκδοση της Αρς διάβασα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elen Posted July 31, 2014 Share Posted July 31, 2014 Μόλλις το διαβασα και εvω ειναι πολυ καλογραμμένο και διαβαζεται πολυ ευκολα με ενοχλησαν καποια ιστορικα φάουλ που ειδα. Την δεκαετια του 20 που εξελισσεται το βιβλίο δεν ειχαν κυκλοφορήσει ευρέως ουτε κάν τα αντιβοιωτικά. Ποσο μάλλον αντικαταθλιπτικά που αναφερονται αρκετα συχνα. Τα αντικαταθλιπτικά πρωτοκυκλοφορησαν την δεκαετια του 60. Αναφερει συχνα και τα χαπια. Το 1920 και 30 τα περισσοτερα φαρμακα δεν ηταν σε μορφή χαπιων. Δεν υπηρχε η εργοστασιακή παρασκευη που υπάρχει τώρα. Τοτε τα εφτιαχνε ο φαρμακοποιος στο εργαστηριο του και ηταν συνηθως σε σκονη. επισης. Φωτοκοπιες. Βρηκε βιβλιο σε φωτοκοπιες? την δεκαετια του 20? ήμαστε σοβαροι? Και υπαρχουν κι αλλα αλλα φοβαμαι οτι αν τα σχολιασω θα πρεπει να κανω ειδικη σήμανση για σποιλερ και βαριέμαι... Και δε θα με ενοχλουσε τόσο πολυ το θέμα αν δεν εγραφε πρώτα απο όλα στο οπισθοφύλλο "με ιστορική συνεπεια" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted December 11, 2014 Share Posted December 11, 2014 Μόλλις το διαβασα και εvω ειναι πολυ καλογραμμένο και διαβαζεται πολυ ευκολα με ενοχλησαν καποια ιστορικα φάουλ που ειδα. Την δεκαετια του 20 που εξελισσεται το βιβλίο δεν ειχαν κυκλοφορήσει ευρέως ουτε κάν τα αντιβοιωτικά. Ποσο μάλλον αντικαταθλιπτικά που αναφερονται αρκετα συχνα. Τα αντικαταθλιπτικά πρωτοκυκλοφορησαν την δεκαετια του 60. Αναφερει συχνα και τα χαπια. Το 1920 και 30 τα περισσοτερα φαρμακα δεν ηταν σε μορφή χαπιων. Δεν υπηρχε η εργοστασιακή παρασκευη που υπάρχει τώρα. Τοτε τα εφτιαχνε ο φαρμακοποιος στο εργαστηριο του και ηταν συνηθως σε σκονη. επισης. Φωτοκοπιες. Βρηκε βιβλιο σε φωτοκοπιες? την δεκαετια του 20? ήμαστε σοβαροι? Και υπαρχουν κι αλλα αλλα φοβαμαι οτι αν τα σχολιασω θα πρεπει να κανω ειδικη σήμανση για σποιλερ και βαριέμαι... Και δε θα με ενοχλουσε τόσο πολυ το θέμα αν δεν εγραφε πρώτα απο όλα στο οπισθοφύλλο "με ιστορική συνεπεια" Καλησπέρα Ελένη! Βεβαίως και υπήρχαν φωτοκόπιες, με το σύστημα Rectigraph. Το μηχάνημα αναφέρεται ως το πρώτο (ή ένα από τα πρώτα) φωτογραφικά αντιγραφικά, η εταιρία που το έβγαζε ήταν η Rectigraph Company και ιδρύθηκε το 1906 ή 1907 στην Οκλαχόμα από τον George C. Beidler. Το 1909 η εταιρία μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη. Επίσης το 1907 στο Κάνσας ο Oscar T. Gregory εφευρίσκει το Photostat, ακόμη ένα αντιγραφικό / φωτογραφικό μηχάνημα. Ένα γκουγκλάρισμα θα σε διαφωτίσει περισσότερο. Όσον αφορά στα χάπια. Τα πρώτα χάπια χρησιμοποιήθηκαν το 1815 στη Βρετανία, αν και υπάρχουν αναφορές και για χρήση χαπιών οπίου κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου. (Το 1960 πρωτοχρησιμοποιήθηκαν στην Αμερική τα πρώτα αντισυλληπτικά χάπια, ή αλλιώς combined oral contraceptive pill (COCP). Δεκαετίες '20-'30 τα βαρβιτουρικά σε μορφή χαπιών ως ηρεμιστικά/αγχολυτικά ήταν πολύ διαδεδομένα. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι τα πρώτα χάπια εφευρέθηκαν στη Στοκχόλμη, στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα, και ήταν ηρεμιστικά. Τα έδιναν στους ασθενείς για να χαλαρώσουν πριν την χορήγηση της κυρίως θεραπείας τους σε ενέσιμη μορφή. Το 1876 άρχισαν να χορηγούν χάπια με διαφορετικές θεραπευτικές ουσίες. Ουσιαστικά, όσο περισσότερο ψάξεις την ιστορία των χαπιών (medical pills) όσο παλαιότερα θα καταλήξεις. Όσον αφορά στο μυθιστόρημα, είναι γεγονός ότι η ηρωίδα νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρικές κλινικές όπου της χορηγήθηκαν αντικαταθλιπτικά/αγχολυτικά φάρμακα. Οι πηγές για να το τσεκάρεις αναφέρονται στη βιβλιογραφία. Ελπίζω να σε κάλυψα. Θα απαντήσω σε όποια άλλη απορία σου. Αν θεωρείς ότι γίνεται spoiler στείλε πμ. Πολύ φιλικά, Ειρήνη Μαντά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 5, 2016 Share Posted February 5, 2016 Μόλις το τελείωσα κι εγώ (την καινούργια έκδοση). Καταρχάς πολύ ωραία έκδοση, με την αγαπημένη μου γραμματοσειρά, αν και δε μου πολυαρέσει αυτό που κάνει η Ars Nocturna και χώνει εικονογράφηση σε όλα τα περιθώρια των σελίδων λες και είναι κόμιξ ή παιδικό βιβλίο. Πάρα πολύ καλογραμμένο, με γλώσσα άνετη και χωρίς λάθη και κυρίως με κάποιες καταπληκτικές ζωντανευτικές λεπτομέρειες όπως το ότι η Σόνια, καπελού στο επάγγελμα, όταν βρίσκεται μέσα σε κόσμο, κοιτάει ασυναίσθητα να δει πόσο καλά φτιαγμένα είναι τα καπέλα των γυναικών. Και άλλα τέτοια. Επίσης, παρόλο που έχει πάρα πολύ ευθύ λόγο, στα γράμματα της Σόνιας, και περιγράφει συναισθήματα και ψυχικές διαθέσεις, δε μου φάνηκε όλο αυτό "σάλτσα", ανούσιο, σαν κάτι πρωτόλεια μυθιστορήματα που, αντί να διηγηθούν μια ιστορία, αρχίζουν τη ναρκισσιστική ομφαλοσκόπηση και τελειωμό δεν έχουν. Όχι, αυτά εδώ τα συναισθήματα είναι προφανές ότι υπάρχει σοβαρός λόγος να τα περιγράψει η Σόνια, για να τα ξεκαθαρίσει και να πάρει αποφάσεις σημαντικές και επείγουσες. Μια λεπτομέρεια που δε με έπεισε είναι το ότι τον Λάβκραφτ τον αποκαλούν με το επίθετο ακόμα και η σύζυγός του και οι στενοί του φίλοι, ενώ θα έπρεπε να τον λένε "Χάουαρντ". Θα μου πεις, βέβαια (Ειρήνη), ότι ήταν πολύ απόμακρος και μοναχικός χαρακτήρας. Αλλά ακόμα κι έτσι είναι κοινωνική σύμβαση να αποκαλείται κάποιος με το μικρό του όνομα από τους (έστω και τυπικά) κοντινούς του ανθρώπους και την εποχή εκείνη τις τηρούσαν τις κοινωνικές συμβάσεις. Και βεβαίως το μεγάλο πρόβλημα, για μένα όμως μόνο, είναι ότι δε με ενδιαφέρει καθόλου μα καθόλου ο Λάβκραφτ και ο Κθούλου. Βέβαια το βιβλίο δεν έχει σκοπό να περιγράψει τον ενθουσιασμό κάποιου για τον Λάβκραφτ και/ή να παρασύρει κι άλλους σ' αυτόν, μάλλον απευθύνεται σε όσους είναι ήδη φαν και θέλουν να μάθουν ιστορικά στοιχεία. Απλώς εγώ δεν είμαι φαν. Συγχαρητήρια, Ειρήνη . Με τόσο καλό γράψιμο ανυπομονώ να διαβάσω το "Δάσος με τα πέπλα" 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted February 6, 2016 Share Posted February 6, 2016 Ευχαριστώ θερμά για τα καλά σου λόγια! Και, ναι. Ανυπομονώ και εγώ να διαβάσεις το "Δάσος..." 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted February 21, 2016 Share Posted February 21, 2016 Έχοντας επιτέλους το "Δαιμόνιο..." στα χέρια μου, μετά από αναμονή λίγων ημερών από την παραγγελία που είχα κάνει, ανυπομονούσα να το ξεκινήσω. Δυστυχώς οι εβδομάδες που ακολούθησαν δεν μου επέτρεψαν να το διαβάσω γρήγορα όπως του άξιζε, καθώς δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ παραπάνω από μερικές σελίδες την φορά, ούτε να το απολαύσω όπως θα ήθελα. Οπότε του χρωστάω άλλο ένα διάβασμα με καλύτερη διάθεση. Το τελείωσα πριν λίγο λοιπόν και πραγματικά μου άρεσε πολύ, κάτι που ήταν το πιθανότερο να συμβεί, άφού είμαι φαν του Lovecraft και του έργου του, αλλά και της γραφής της Ειρήνης, έτσι όπως την έχω γνωρίσει μέσα από το Sff. Πολύ μου άρεσε η ιδέα του ρόλου που είχε ο Lovecraft και οι συγγραφείς του Κύκλου του και το μπλέξιμο πραγματικότητας και μυθοπλασίας και η επίτηδες επιτηδευμένη γραφή. Τό μόνο που θα ήθελα, ήταν παραπάνω σκηνές τρόμου, κάτι που σίγουρα έχεις Ειρήνη, όπως εύκολα αποδεικνύει η εφιαλτική σκηνή της τελετουργίας του δέκατου τρίτου κεφαλαίου. Διαβάζοντας το "Δαιμόνιο..." κατάλαβα πλέον και γιατί σου άρεσε τόσο ο "Καθρέφτης" Ειρήνη και δεν μπόρεσα παρά να χαμογελάσω στην σύμπτωση της ιδέας ότι ο Lovecraft είχε κάποιον δαίμονα που του υπαγόρευε τις ιστορίες του, όπως και ο Αλχαζρέντ για να γράψει το Νεκρονόμικον, στον "Καθρέφτη". Όντως είχαν περάσει τα χρόνια από την συγγραφή του "Δαιμονίου...", γιατί διαφορετικά δεν θα μπέρδευες τον Γιογκ Σοθόθ( που στο βιβλίο τον περιγράφεις πολύ σωστά σαν φωτεινές σφαίρες) με τον Αζαθώθ! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mictantecutli Posted February 22, 2016 Share Posted February 22, 2016 Το πήρα κι εγώ με 5 ευρώ και λογικά θα το διαβάσω φέτος. Για όποιον ενδιαφέρεται, υπάρχουν πολλά αντίτυπα στο στοκάδικο στην Θεμιστοκλέους με 5 ευρώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.