Jump to content

Διαβάζετε τα έργα σας;;;


heiron
 Share

Recommended Posts

Ενταξει,οταν γραφει καποιος κατι μετα-συνηθως- το διαβαζει αρκετες φορες για διορθωσεις κτλ,εκτος αν ειναι γκουχ,γκουχ...τεμπελης.

 

Αλλα μετα;Διαβαζετε τις ιστοριες σας 1,2 χρονια ας πουμε αφου τις εχετε τελειοποιησει,ποσταρει εδω,τις εχετε εκδοσει σε βιβλιο η οτιδηποτε;

 

 

 

Ενδιαφερον στοιχειο ειναι το παρακατω για τον Μουρκοκ:

 

"I must have been satisfied with the Hawkmoon books, too. You have to remember that I rarely reread any of my own work and have never, for instance, read the Hawkmoon books, even after I wrote them. They were done in first draft, read by a friend for typos and such, then sent to the publisher, unread by me! I don't use that system any longer, of course."

 

Εμενα με πιανει μια νοσταλγια ωρες ωρες και μπορει να ξαναδιαβασω καποια ιστορια μου.Ε,δεν ειναι και πολλες.Αλλα ειναι καπως βαρετο πιστευω.Η μπορει απλα να ειναι βαρετες οι ιστοριες μου!

Edited by trillian
Link to comment
Share on other sites

Αραιά και πού ξαναδιαβάζω παλιές ιστορίες μου. Έχει ενδιαφέρον να βλέπω πώς έγραφα τότε και πώς έχω αλλάξει ως συγγραφέας όλον αυτόν τον καιρό που έχει περάσει.

Link to comment
Share on other sites

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω αρκετά συχνά αυτά που γράφω, και για ψυχαγωγια [ή έστω, νοσταλγία], και για να βλέπω αν κάνω καμμία πρόοδο, φυσικά.

Link to comment
Share on other sites

Το έχω αναφέρει κι αλλού, αλλά εδώ είναι σχετικότερο: κάνω ελάχιστες αλλάγες στο έργο πριν το δημοσιεύσω, και οι περισσότερες γίνονται ενώσο ακόμα το γράφω (π.χ. σπάνια θα διορθώσω κάτι που έγραψα 5 παράγραφους πριν, εκτός αν προκαλεί προβλήματα), αλλά συνηθίζω να διαβάζω μετά από καιρό, είτε μέρες, εβδομάδες, μήνες, ακόμα και χρόνια, παλιά μου κείμενα, κι εκπλήσσομαι συνήθως από αυτό που διαβάζω: δεν το περιμένω.

Link to comment
Share on other sites

Τα διαβάζω και τα ξαναδιαβάζω ώσπου να βαρεθώ. Αφήνω ένα μεγάλο διάστημα να περάσει και τα ξαναδιαβάζω. Δεν το κάνω μόνο για να δω την εξέλιξή μου ή για να κάνω διορθώσεις. Θέλω να δω αν μου αρέσουν μετά από μεγάλο διάστημα ή μετά από πολλές αναγνώσεις. Αν χάνεται κάτι απ' αυτά που ένοιωθα όταν τα έγραφα. Συνήθως, αναβιώνω τα συναισθήματά μου κι αυτό είναι πολύ όμορφο. Επίσης, παθαίνω αυτό που είπε κι ο Rasp: εκπλήσσομαι απ' το τι γράφω και από τον τρόπο. Παίρνω ιδέες, απορρίπτω κάποιες άλλες κλπ. Γενικά θα'λεγα ότι είναι μια παραγωγική διαδικασία.

Link to comment
Share on other sites

Ναι, τα ξαναδιαβάζω άλλοτε αμέσως άλλοτε μετά από καιρό. Αν τα διαβάσω αμέσως κάνω και rewrites, διορθώσεις κλπ. Μερικά παλιά μου γραπτά, αν τα βρίσκω ακόμα ενδιαφέροντα, τα ξαναγράφω ή έστω τα ξανασκέφτομαι προσπαθώντας να βρω πως μπορούν να γίνουν καλύτερα.

Link to comment
Share on other sites

Ενταξει,οταν γραφει καποιος κατι μετα-συνηθως- το διαβαζει αρκετες φορες για διορθωσεις κτλ,εκτος αν ειναι γκουχ,γκουχ...τεμπελης.

 

Αλλα μετα;Διαβαζετε τις ιστοριες σας 1,2 χρονια ας πουμε αφου τις εχετε τελειοποιησει,ποσταρει εδω,τις εχετε εκδοσει σε βιβλιο η οτιδηποτε;

...

Ωραίο θέμα!

 

Συνήθως, στην αρχή δεν θέλω να τα δω στα μάτια μου, δεν μπορώ να κοιτάξω ούτε τον τίτλο.Μόνο αν χρειαστεί ξαναδιαβάζω κάτι, και σπάνια για δω πως "βγήκε" τελικά... Αργότερα, ρίχνω ματιές.

Link to comment
Share on other sites

Χα!

Και γω σκεφτόμουν να κάνω τέτοιο θέμα!

 

Εγώ πάντα ξαναδιαβάζω τα διηγήματά μου μετά από καιρό. Ο ένας λόγος είναι αυτό που είπε ο Nihilio "Έχει ενδιαφέρον να βλέπω πώς έγραφα τότε και πώς έχω αλλάξει ως συγγραφέας όλον αυτόν τον καιρό που έχει περάσει."

 

Ο άλλος λόγος έχει να κάνει με κάτι που είδα πριν από πολύ καιρό εδώ στο sff (αν και δε θυμάμαι ούτε ποιος το είπε ούτε σε ποιο topic) "Γράφουμε αυτά που θέλουμε να διαβάσουμε". Πολλές φορές τα βιβλία που διαβάζω με αφήνουν με ένα κενό. Όχι γιατί δεν μου αρέσουν ή κάτι τέτοιο, αλλά γιατί δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι όλη την ώρα το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί η ιστορία μετά από το σημείο που διαβάζω εκείνη τη στιγμή. Φυσικά οι σκέψεις μου πάντα πέφτουν έξω γιατί η εξέλιξη είναι διαφορετική από αυτήν που θα ήθελα. Όταν διαβάζω όμως κάτι δικό μου, είναι τελείως διαφορετικό. Ξαναζωντανεύουν μέσα μου τα συναισθήματα και οι εικόνες που είχα όταν το έγραφα και αυτό με γεμίζει όσο τίποτα άλλο... είναι ωραίο...

[εντάξει, εδώ τώρα παίζει το άλλο πρόβλημα: ότι από όσα έχεις στο κεφάλι σου, στο χαρτί περνάς ίσως ούτε τα μισά και αυτό με εκνευρίζει απίστευτα. Αλλά αυτό είναι μια άλλο ιστορία :p]

Link to comment
Share on other sites

Ξαναδιαβάζω ναι. Πολλές φορές για να διορθώσω και μερικές σπάνιες για την ίδια την ιστορία που ειλικρινά δε θυμάμαι και θέλω να δω τι γίνεται στο τέλος, πως εξελίσσεται και τι θα γίνουν οι ήρωες. Κάποιες φορές παθαίνω ένα ψιλοσόκ με παλιές ιστορίες, επειδή ακριβώς έχουν γραφτεί, τις έχω ξεχάσει και το μόνο που αναγνωρίζω σε αυτές είναι ο γραφικός μου χαρακτήρας και ίσως κάποιες σκέψεις.

Link to comment
Share on other sites

Σε νιώθω, Nienor. Πολλές (τις περισσότερες, μάλιστα) φορές ξεχνάω τι ακριβώς είχα γράψει σε μιαν ιστορία, ίσως όχι πάντα την πλοκή, αλλά σίγουρα τον τόνο!

Link to comment
Share on other sites

Πάντα. Ευτυχώς δεν είναι πολλά, και προλαβαίνω.

Έχει γίνει απαραίτητο στοιχείο της διόρθωσης το να το διαβάσω μετά από τουλάχιστον ένα μήνα, ήρεμος. Βλέπω πού κυλάει, πού με κάνει να γελάω, διορθώνω μικρά λάθη, κάνω την αυτοκριτική μου.

 

Και γενικά τα διαβάζω κατά καιρούς και μετά από καιρό. Τα τραγούδια απαραιτήτως (γιατί φτιάχνω τη μουσική κλπ), τα πεζά είναι λίγα, ε, και ναι, τα διαβάζω κάθε κάποια χρόνια.

Link to comment
Share on other sites

Όποτε διαβάζω ένα κείμενό μου, τόσο το αλλάζω. Οπότε του κάνω άλλη μια γρήγορη ανάγνωση όταν το περνάω στο computer, και το διορθώνω λίγο. Αλλιώς.... Έχω πετάξει 15 σελίδες έτσι γιατί δεν μου άρεσε η εισαγωγή. Και μετά το όλο κείμενο δεν κόλαγε στην καινούργια εισαγωγή.... Καταλαβένετε...

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω γράψει και πολλά, το πιο παλιό κάποιου ευσεβούς μεγέθους (3 κεφάλαια, μη φανταστείτε :p) είναι μόλις ενός χρόνου πριν. Αλλά γενικά ξαναδιαβάζω μετά απο καιρό ό,τι έχω γράψει, κατά κάποιο τρόπο τρέμοντας- μην ανακαλύψω ότι αυτό που έγραψα είναι μια μπούρδα και μισή :p. Δε μ αρέσει να τα ξαναδιαβάζω, αλλά κάπου σε τραβάνε τα άτιμα! Και όταν αυτό που είχα γράψει δε μου φαινεται βλακεία τελικά (τουλ όχι μεγάλου μεγέθους) έχω πάντα ένα συναίσθημα "ουφ, pas mal, τη γλιτωσα κι αυτη τη φορά" :p.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Αν και κυρίως γράφω περιπέτειες D&D και ελάχιστες ιστορίες δεν τις διαβάζω ποτέ. Αν τύχει μετά από καιρό να της ρίξω μια ματιά είτε θα σκάσω στα γέλια με τις ασυναρτησίες που δεν πρόσεξα (αν και στις περιπέτειες το καταλαβαίνω μέσα στο παιχνίδι και τότε αρχίζει το μπάλωμα :bleh: ) είτε τις θεωρώ τελείως ηλίθιες ανούσιες και βαρετές. Όταν, όμως, φτιάχνω μια ιστορία στο μυαλό μου όμως μου αρέσει να την σκέφτομαι και να την ξανασκέφτομαι και να την αλλάζω συνεχώς σε σημείο που η αρχική ιδέα χάνεται εντελώς ή μένει σαν δευτερεύον στοιχείο.

Link to comment
Share on other sites

Γενικά μου αρέσει να διαβάζω ξανά ό,τι έχω γράψει στο παρελθόν. Καθότι γράφω ημερολογιακά είναι σαν να βλέπω πώς έχω εξελιχθεί σαν άνθρωπος πρώτα από όλα...

Με πιάνει μια νοσταλγία να δω τι σκεφτόμουν, τι έλεγα... Κάπως έτσι.

Αλλαγές δεν κάνω ποτέ παρά ελάχιστες κι αυτές γίνονται αμέσως. Σ'αυτή τη δουλειά με βοηθάει πάντα ο Μελδόκιος καθώς είναι το άτομο που πάντα του διαβάζω ή τον βάζω να διαβάσει τα γραπτά μου :p

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Είμαι κάπως πρόσφατος στην συγγραφή (τελευταία τρία χρόνια) και δεν έχω πολλά τελειωμένα έργα. Δύο διηγήματα μου έφτασαν μέχρι την δημοσίευση. (ΕΦ ΖΙΝ #8 "Σουβλάκι Άλφα-Άλφα στο Μπέτα Σεντόρι" και ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ #9 "Στα Σφαγεία της Άσγκαρθ". - Ένα άλλο διήγημα μου διαγωνίζεται τώρα σε παράπλευρο topic, στον διαγωνισμό των ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ.)

 

Έχω τελειωμένα πολλά διηγήματα, δύο μυθιστορήματα (το ένα απορρίφτηκε από έξι εκδοτικούς οίκους) και τώρα συγγράφω δύο μυθιστορήματα που ξεκίνησαν σαν διηγήματα.

 

Η ρουτίνα μου, όταν γράφω, πάει ως εξείς: Όσο έχω σχηματίσει την πλοκή της ιστορίας μέχρι ενός σημείου γράφω συνεχόμενα μέχρι να φτάσω εκεί. Μετά σταματώ για να αναλογιστώ την συνέχεια. Όταν καθίσω όμως να συνεχίσω, ξεκινώ από την πρώτη σελίδα διαβάζοντας όλα όσα έχω γράψει μέχρι στιγμής. Αυτό μου τροφοδοτεί τις μπαταρίες και ανεβάζει την ενέργεια μου για την προσθήκη που θα ακολουθήσει. Περιττό να πω πως κατά την ανάγνωση εκείνη πέφτουν διορθώσεις, αλλαγές, προσθέσεις ή αφαιρέσεις. Ακολουθώ αυτή την διαδικασία τακτικά, ανάγνωση και αλλαγές από την σελίδα #1 μέχρι να τελειώσω το όλο έργο, και μετά το ξαναπερνώ πάλι (κυρίως και από ανασφάλεια.)

 

Κάθομαι συχνά να διαβάσω παλιά μου διηγήματα, σενάρια ή και μυθιστορήματα. Αν τα βαρεθώ, κρίνω πως δεν ήταν και τόσο σπουδαία. Αν με κάνουν να νιώθω σαν να τα έγραψα χθές, αν μου δίνουν την έξαψη της προσμονής για να τα διαβάσει και κάποιος άλλος, τότε πιστεύω πως δεν είναι και τόσο άσχημα. Και μια και ζούμε στην ηλεκτρονική εποχή της γραφής, δημοσιευμένη ή όχι, θέλω να βλέπω την δουλειά μου πάντα σαν "ζωντανή". Είναι και που στην 100ή ανάγνωση ακόμα ανακαλύπτω λάθη που μου ξέφυγαν τις προηγούμενες 99 φορές. Υπάρχουν πάντα περιθώρια αλλαγών και βελτιώσεων.

 

Σας ευχαριστώ για την τιμή, και την υπομονή σας.

Link to comment
Share on other sites

Εμείς σ' ευχαριστούμε και σε καλωσορίζουμε που ήρθες απ' τα μέρη μας. :) Θα χαρούμε να φτάσεις και κανένα δικό μας έργο στις 100 αναγνώσεις, μη σου πω και να τους βρίσκεις λάθη να διορθώνουμε! ;)

 

Ευελπιστώ ότι θα περάσεις όμορφες στιγμές στον παρόντα χώρο. :hi:

Link to comment
Share on other sites

Διαβάζω τις ιστορίες/ποιήματα/whatever μετά από καιρό (συνήθως μετά από κάνα χρόνο), αλλά είμαι "γκουχου-γκούχου τεμπέλης" και δεν τις ξαναδιαβάζω αρκετά για διορθώσεις. :)

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Ξαναδιαβάζω τις ιστορίες μου. Τουλάχιστον δυο τρεις φορές αμέσως μετά το γράψιμο τους αλλά και αρκετές φορές αργότερα. Στη δεύτερη περίπτωση μπορεί να διορθώσω και κάτι. Μερικές πιο παλιές μου φαίνονται λίγο άκομψες, θα έλεγα, αλλά παρόλα αυτά κάθε μια τους μου αφήνει τη δικιά της γλυκιά γεύση δίνοντας μου ταυτόχρονα κάτι διαφορετικό. Κάτι αναμενόμενο και τόσο γνώριμο αλλά πάντα ευχάριστο. Οι ιστορίες του καθενός είναι τα παιδιά του και έχουν γεννηθεί κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας. Το να ξαναζήσεις τη στιγμή της γέννησης τους είναι κάτι που συναρπάζει. Έτσι δεν είναι;

 

Δεν νομίζω ότι θα σταματήσω ποτέ να τις διαβάζω. :)

Link to comment
Share on other sites

σπανια τα ξαναδιαβαζω ( γιατι σπανια τα γραφω κι ολας :p ) αλλα γενικα προτιμω να μενω με την ιστορια οπως ηταν στο μυαλο μου το χαρτι παντα τις αδικει :p

Link to comment
Share on other sites

Γενικά όχι. Κάθε φορά που τα ξαναδιαβάζω μου φαίνονται όλο και πιο άθλια...Άν όμως τα αφήσω να σαπίσουν σε ένα συρτάρι (ή καλύτερα οπουδήποτε αλλού εκτός απο εκεί, έχω το σύνδρομο του Οργανωμένου Χάους) καταλήγω όχι μόνο να τα διαβάζω αλλα και να τα απολαμβάνω.

Βέβαια μου έχουν τύχει κανα δυό κουλά περιστατικά.

Παλιά έγραφε και ο brother μου, -αλλά ενθουσιασμός του ποτέ δεν κρατάει- έτσι καμιά φορά δεν μπορούσα να θυμηθώ πιανού είναι η τάδε ιστορία.

Ο γραφικός του χαρακτήρας βλέπεται μοιάζει καμιά φορά πάνω στη βιασύνη τόσο με τον δικό μου, και φυσικά πονοκεφαλιάζω. Τα θέματα που επιλέγαμε τύχαιναν ίδια ή τουλάχιστον ήταν πράγματα που θα μπορούσα να είχα γράψει και εγώ, οπότε έπρεπε να τα εξετάσω λεπτομερώς ξανά απο την αρχή.

Το καλό είναι οτι βλέπουμε το ίδιο θέμα απο τελείως διαφορετική γωνία, εκείνος καταπιάνεται με την γλαφυρή περιγραφή του κόσμου που δημιουργεί, οι χαρακτήρες του είναι ακραίοι αλλά ρηχοί, ενώ εγώ δυσκολεύομαι στην περιγραφή και σχεδόν ...'γεννάω' τους ήρωες.

Είναι όμως φοβερά εκνευριστικό.

Link to comment
Share on other sites

Εκτός απ' όσα όσα αναφέρθηκαν, η ανάγνωση παλιών ιστοριών μου αποτελεί γι αυτές το απόλυτο τεστ του χρόνου, τουλάχιστον όσον αφορά τον συγγραφέα τους: Αν μετά από χρόνια μου αρέσουν ακόμα, τότε πραγματικά άξιζε τον κόπο να γραφτούν.

Αυτό είναι ακόμα πιο χρήσιμο όταν λειτουργεί ανάποδα: Όταν σκέφτομαι να γράψω μια ιστορία, με ενδιαφέρει πολύ αν θα μου αρέσει να την διαβάσω χρόνια μετά. Έτσι δεν ξεκινάω το γράψιμο πριν σιγουρευτώ ότι η ιστορία μου θα με ικανοποιεί, σαν αναγνώστη πια, μετά από πολύ πολύ καιρό.

Είμαι αρκετά ευχαριστημένος από αυτή την τακτική. Με εξαίρεση κάποια πρωτόλεια, ανώριμα διηγήματά μου, όλα τα άλλα "στέκονται" ακόμα καλά (με κριτήριο το δικό μου γούστο πάντα). Είναι πολύ ανακουφιστικό να βλέπεις ένα παιδί σου να τα πηγαίνει μια χαρά ακόμα και μετά από δεκαπέντε χρόνια, ιδιαίτερα αν αυτό είναι δημοσιευμένο.

Τέλος, θεωρώ αυτού του είδους την ανάγνωση (ανάγνωση ελέγχου με μόνο σκοπό την ανάγνωση και όχι την διόρθωση) κάτι πολύ προσωπικό. Μόνος μου με τον εαυτό μου από το παρελθόν. Όσο κι αν ακουστεί αστείο, δεν μπορώ να το κάνω μπροστά σε άλλους.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...
Όταν σκέφτομαι να γράψω μια ιστορία, με ενδιαφέρει πολύ αν θα μου αρέσει να την διαβάσω χρόνια μετά. Έτσι δεν ξεκινάω το γράψιμο πριν σιγουρευτώ ότι η ιστορία μου θα με ικανοποιεί, σαν αναγνώστη πια, μετά από πολύ πολύ καιρό.

Αυτός είναι ένας χρήσιμος κανόνας που θα πρέπει να έχει κάποιος κατά νου όταν γράφει. Ένας τρόπος να εξασφαλίσεις μια όσο το δυνατόν καλύτερη ποιότητα.

Και επιμένω ακόμα (και θα επιμένω) να διαβάζω τις ιστορίες μου. Νομίζω πως έτσι γίνεται κάποιος καλύτερος.

Link to comment
Share on other sites

Αν τις ξαναδιαβάζω? Ω ναι... είτε έχουν παράσει χρόνια είτε μήνεςείτε ώρες από τήν ώρα που έγραψα μια ιστορία που ίσως να μην διαβάσει ποτέ κανείς άλλος θα την ξαναδιαβάσω... θα ξαναφτιάξω τις εικόνες στο μυαλό μου, θα βρώ λάθη και θα σχεδιάσω ξανά τους διαλόγους....αν και σπάνια θα κάτσω να ξαναγράψω τις ιστορίες.... :balance:

Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

Από τη μία, ανήκω στους γκουχ-γκουχ τεμπέληδες. Δεν ξέρω, είμαι πραγματικό γουρούνι. Με το που γράψω ΤΕΛΟΣ, ξεφυσάω και αυτό ήταν. Άντε γεια. Γνωρίζω βέβαια πως αυτό είναι μέγα λάθος. Πως μια διορθωμένη ιστορία είναι σκάλες ανώτερη από την αρχική. Όμως απλά, η αίσθηση του τέλους είναι τόσο έντονη, που δεν τολμάω να ξαναπιάσω πράγμα που έχω γράψει.

Από την άλλη, κάνω μια προσπάθεια τελευταία να κόψω αυτή την κακιά συνήθεια, γιατί αν συνεχίσω έτσι δεν το βλέπω να μου βγαίνει σε καλό.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..